[Αρχή]"Bloodshed carries a price"

Όνομα Χαρακτήρα:Yuki Renera
Παράταξη:Civilian
Bounty:-
Story of the month:Not sure yet
Φήμη:-
Τίτλος Ιστορίας:"Bloodshed carries a price"
Προηγούμενη Ιστορία(Link):-


Θα ήθελα να ενημερώσω αυτόν/αυτή που θα διαβάσει την ιστορία μου. Επειδή ακριβώς δεν μου είχε έρθει καμία καλή ιδέα για ιστορία παρελθόντος αποφάσισα στην πρώτη μου ιστορία να κάνω μια μικρή περίληψη του παρελθόντος μου έτσι ώστε να είναι πιο εύκολο στον αναγνώστη να καταλάβει κάποια πράγματα για τη χαρακτήρα μου και την οικογένειας της.

Η Yuki είναι ένα ατίθασο κορίτσι , όπου μεγάλωσε μαζί με τον πάτερα της , την αδελφή της και τον μικρό της αδελφό στο  Lyneel Island. Έχασε την μητέρα της σε ηλικία δέκα χρονών όταν γεννήθηκε ο μικρός της αδελφός. Μετά τον θάνατο της μητέρας της δέθηκε πολύ με τον πατέρα της , ο όποιος την βοήθησε ψυχολογικά να σταθεί στα πόδια της. Την έκανε να καταλάβει ότι παρόλο που η μητέρα της είχε πεθάνει , η ζωή συνεχιζόταν και ότι ουσιαστικά τα αδέλφια της βασίζονταν σε εκείνη. Ο πατέρας της περνούσε αρκετό χρόνο στην δουλεία , προσπαθώντας να βγάλει τα προς το ζην και να μεγαλώσει την οικογένεια του. Η Yuki όταν δεν ήταν στο σχολειό τον βοηθούσε όποτε μπορούσε και μετά από κάποια στιγμή το πήρε απόφαση ότι θα  ακολουθητέε την τέχνη του γιατί δεν την ενδιέφεραν ούτε η φιλοσοφία , ούτε η ιστορία ούτε τίποτα που διδασκόταν στο σχολειό.

Αυτό είχε ως συνέπεια να μην μοιάζει με τα περισσότερα κορίτσια της ηλικίας της που τα περισσότερα ήθελαν κοσμήματα , φορέματα και παπούτσια. Αυτή πάλι περνούσε τον περισσότερο της χρόνο στο εργαστήριο του πατέρα της βοηθώντας τον, αδιαφορώντας που τα παιδιά της ηλικίας της  ήταν στις πλατείες της πόλης και έπαιζαν. Στον ελεύθερο της χρόνο βοηθούσε επίσης στο διάβασμα τον μικρό της αδελφό. Οι δυο τους ήταν πολύ κοντά ο ένας στον άλλο κυρίως επειδή ο μικρός μεγάλωσε ουσιαστικά χάρης εκείνη , γιατί ο πατέρας του δυστυχώς περνούσε τον περισσότερο του χρόνο στην δουλεία του και δυστυχώς δεν είχε σχεδόν ποτέ χρόνο για τα παιδιά του.

Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα τα παιδιά αυτά να μην έχουν και την καλύτερη ανατροφή. Στην καλύτερη κατάσταση από τα τρία αδέλφια βεβαία βρισκόταν η Yuki γιατί απλά λόγο ηλικίας ήταν σε θέση να καταλάβει κάποια πράγματα καλύτερα από τα αδέλφια της. Ο πατέρας επειδή ακριβώς δεν γνώριζε τι έπρεπε να κάνει ή πως να φερθεί , αδικούσε πολλές φορές τους υπόλοιπους. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να υπάρχουν αρκετές εντάσεις στο σπίτι κάθε φορά που κάτι δεν πήγαινε καλά.

Εκείνη που έφερνε τις μεγαλύτερες αντιρρήσεις ήταν η μικρότερη αδελφή της Yuki , η Cait , η όποια ήθελε υπερβολικά πράγματα από τον πατέρα της, ενώ ο άνθρωπος είχε παράλληλα να θρέψει άλλα δυο παιδιά. Κάπως έτσι η Yuki ξεκίνησε να δουλεύει στο εργαστήριο του πατέρα της. Δεν είχε όρεξη να ακούει τα παράπονα της αδελφής της , άλλα και απ την άλλη δεν ήθελε να στερείτε πράγματα τα όποια έπρεπε να είχε ένα παΐδι της ηλικίας της , πράγματα όμως που όμως είχε στερηθεί και η ίδια. Η Yuki πάντα ήταν το καλό παιδί του μπαμπά και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να ακούει διάφορα από την αδελφή της. Δεν το έκανε όμως επειδή ήθελε , γιατί και εκείνη με τον τρόπο της ερχόταν σε αντιπαράθεση με τον πατέρα της περισσότερες φορές απ όσο φανταζόταν η Cait , αλλά επειδή ήθελε να μειώσει τις εντάσεις και τους διαπληκτισμούς που υπήρχαν. Το πιο πάλι ήσυχο και ουδέτερο παιδί ήταν ο μικρός αδελφός της ο Max , ο όποιος λόγο ηλικίας πέρα του ότι δεν καταλάβαινε κάποια πράγματα , δεν έδειχνε και ενδιαφέρον σε ότι έλεγε η Cait.

Παρ όλες τις δυσκολίες και τα προβλήματα που υπήρχαν τα παιδιά μεγάλωσαν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Είχαν περάσει περίπου έντεκα χρόνια από τότε που είχε πεθάνει η μητέρα τους. Ο πατέρας τους έκανε φιλότιμες προσπάθειες τα παιδιά να θυμούνται την μητέρα τους αλλά δεν είχε τρελή επιτυχία στον τομέα αυτό. Μόνο η Yuki θυμόταν κάποια πράγματα και αυτό επειδή είχε ζήσει περισσότερο με την μητέρα της από την αδελφή της. Κάνεις δεν γνώριζε αν η Cait δεν ήθελε να θυμάται την μητέρα της επειδή πονούσε ή απλά αδιαφορούσε για εκείνη επειδή δεν ήταν μαζί τους. Η Yuki πίστευε ότι περισσότερο ήθελε να το αφήσει πίσω της , επειδή τα περισσότερα παιδιά της ηλικίας της είχαν μητέρα και εκείνη δεν ήταν μαζί της. Πολλές φορές γυρνούσε πίσω κλαίγοντας και δεν ήθελε να μιλάει σε κανέναν. Δεν ήθελε να πηγαίνει στα σπίτια φίλων της επειδή εκεί έβλεπε κάτι που πραγματικά της έλειπε. Η στοργή μιας μάνας για το παιδί της.

Η Yuki όταν ενηλικιώθηκε αποφάσισε να πάει σε σχολή μηχανικών. Τα δίδακτρα φρόντιζε να τα πληρώνει μόνη της έτσι ώστε να μην επιβαρύνει επιπλέον την οικογένεια. Ο πατέρας της επέμενε να την βοηθήσει αλλά εκείνη ήταν αρκετά ισχυρογνώμων για να δεχτεί την προσφορά του. Βέβαια από την μια ο πάτερα της την χαιρόταν. Έβλεπε ότι το ένα του παιδί , παρ όλο που είχε "αποτύχει" σαν πατέρας , προσπαθούσε να ανοίξει τα φτερά του και να ανεξαρτητοποιηθεί.

Αυτό του έδωσε δύναμη κατά κάποιο τρόπο και για μεγάλο διάστημα έκανε μεγάλες προσπάθειες για να είναι πιο κοντά με τα παιδιά του. Η μεγαλύτερη αλλαγή ήταν πάνω στον μικρό της αδελφό, τον Max, ο οποίος μετά από τις προσπάθειες του πάτερα του , που ήταν εμφανείς , έκανε ότι καλύτερο μπορούσε για να μην στεναχωρεί τον πάτερα του, όπως για παράδειγμα να μαζεύει τα πράγματα του και να είναι κάλος μαθητής. Η μεγαλύτερη έκπληξη ήταν όταν παρακολουθούσε τον πάτερα του στο εργαστήριο. Δεν περίμενε κάνεις τους ο μικρός να δείξει ενδιαφέρον γιατί η δουλεία τους δεν ήταν και η καλύτερη. Κουβαλούσε πάντα το παρατσούκλι του "μουτζούρη" επειδή καθημερινά οι δουλείες που έκαναν , είχαν σαν αποτέλεσμα να κάνουν μαύρα κυριολεκτικά τα χέρια τους. Την Yuki πάλι δεν την ενδιέφερε παρ όλο που ήταν άσχημο παρατσούκλι για κοπέλα , αλλά απ την άλλη έκανε κάτι που την ευχαριστούσε και της άρεσε , ενώ άλλες κοπέλες της ηλικίας της απλά έκαναν την "εκμετάλλευση πατρικού εισοδήματος".

Η δουλεία φυσικά την διαμόρφωσε και τον χαρακτήρα γιατί καθημερινά μιλούσε με άνδρες και μεγαλύτερους σε ηλικία. Αυτό την έκανε αντράκι κατά κάποιο τρόπο και δεν είχε κολλήματα να μιλήσει όπως εκείνη ένοιωθε , ακόμα και αν αυτό δεν άρμοζε σε μια κοπέλα της ηλικίας της. Βεβαία αυτό δεν αποδείχτηκε άσχημο γιατί έτσι είχε κερδίσει τον σεβασμό πολλών , γιατί έλεγε αυτό που ήθελε να πει και δεν την ένοιαζε αν δεν τους άρεσε η απάντηση της.  Η αδελφή της , την κατέκρινε για αυτό το πράγμα , λέγοντας ότι της έλειπε η θηλυκότητα της , κάτι που δεν ίσχυε και αυτό επειδή οι δυο αδελφές ποτέ δεν μίλησαν για σχέσεις που μπορεί να είχαν με αγόρια της ηλικίας τους.