[Τέλος] Ταξίδι ψάχνοντας το πεπρωμένο

Όνομα Χαρακτήρα: Astaroth Duskblade
Παράταξη: Civilian
Bounty: -
Φήμη: -
Τίτλος Ιστορίας: Ταξίδι ψάχνοντας το πεπρωμένο
Προηγούμενη Ιστορία(Link): -

Το νησί των πεπρωμένων. Ένα μυστήριο νησί που μόνο η ονομασία του προκαλεί ρίγος. Μικρό σε έκταση αλλά καταπράσινο με ένα πανύψηλο βουνό στο κέντρο. Στην ανατολική μεριά του νησιού βρίσκεται ένα μικρό χωριό. Φήμες λένε πως όσοι καταφέρνουν να ανεβούν στο βουνό βρίσκουν αυτό που ψάχνουν. Άλλοι ισχυρίζονται πως δεν υπάρχει τίποτα. Η επιβεβαίωση αυτής της φήμης έγινε προσωπικός στόχος του Astaroth και έτσι ξεκίνησε το ταξίδι του με προορισμό το Destiny Island. Μετά από λίγες μέρες πάνω στο πλοίο επιτέλους αντικρύζει ξηρά. Ένα ελαφρό αεράκι τον διαπερνά. Νιώθει στην αύρα του νησιού μια πρωτόγνωρη ηρεμία. Είναι πλέον σίγουρος ότι κάτι θα βρει. Κάτι που θα τον κάνει να ξεχάσει. Σφίγγοντας τη θήκη του σπαθιού του αναρωτιέται τι του επιφυλάσσει η μοίρα. Λίγη ώρα αργότερα το πλοίο αράζει στο λιμάνι. Έχοντας φτάσει βράδυ ο Astaroth αποφασίζει να ψάξει να βρει ένα μέρος να ξεκουραστεί. Προχωρώντας στο κεντρικό δρόμο του χωριού παρατηρεί τα μικρά ξύλινα σπίτια χτισμένα σχεδόν στην άκρη της θάλασσας. Δυνατές φωνές (από ένα λίγο μεγαλύτερο κτήριο που μοιάζει με πανδοχείο) διαταράσσουν τις ταξιδεμένες από το θέαμα σκέψεις του.

Μπαίνοντας μέσα στο πανδοχείο το πρώτο πράγμα που παρατηρεί ο Astaroth είναι δύο άντρες, πιθανότατα μεθυσμένοι, να απειλούν τον μπαρμαν. Αυτό που του προκαλεί όμως ιδιαίτερη εντύπωση δεν είναι η αταίριαστη για το χωριό βαρβαρική εμφάνισή τους ούτε τα μισοκρυμμένα σπαθιά που έχουν στο δεξί μέρος της ζώνης τους, όσο το σύμβολο στο πίσω μέρος του λαιμού τους. Ένα κρανίο τυλιγμένο με ένα φίδι. The Snake Pirates. Ο Astaroth δεν ήξερε πολλά για αυτούς πέρα από το γεγονός ότι συχνά κάνουν επιδρομές σε νησιά και τους κλέβουν χρυσό. Φέρνοντας αυτές τις σκέψεις στο μυαλό του κάτι δεν του στέκει καλά. Μια γρήγορη ματιά στο υπόλοιπο μαγαζί επιβεβαιώνει αυτό το προαίσθημα. Είναι γεμάτο.
"Πως γίνεται αυτό;", αναρωτιέται. Κανείς από τους θαμώνες δεν έχει κουνήσει ούτε βλέφαρο προς το συμβάν. Επίσης κανείς άλλος δεν έχει το ίδιο τατουάζ στο λαιμό. Αυτά είχε σκεφτόταν μέχρι να φτάσει από την είσοδο στο μπαρ.

Σηκώνοντας το δεξί του χέρι ο Astaroth ξεροβήχει.
-"Υπάρχει κάποιο πρόβλημα" του λέει με απειλητική φωνή ο πειρατής που κάθεται είναι όρθιος δύο θέσεις μακριά από τον Astaroth
-"Θα ήθελα ένα μονό δωμάτιο για το βράδυ και ένα ποτήρι κρασί αν μπορείτε" λέει ο Astaroth αγνοώντας τον πειρατή
-"M...Μάλιστα" απαντάει με τρεμάμενη φωνή ο πανδοχέας
-"Όταν σου μιλάει ένας Snake Pirate θα απαντάς" λέει ο δεύτερος πειρατής υψώνοντας τη φωνή του και τραβώντας σιγά σιγά το σπαθί από τη θήκη του, πλησιάζει επιθετικά προς τον Astaroth
-"Στη θέση σου θα το σκεφτόμουν δεύτερη φορά αυτό που πας να κάνεις" απαντάει με ήρεμη φωνή ο Astaroth χωρίς καν να γυρίσει να τον κοιτάξει

Για ελάχιστο χρονικό διάστημα μετά την απάντηση του Astaroth επικρατεί νεκρική σιγή σε όλο το πανδοχείο μέχρι που φωνάζοντας, ο πειρατής που είχε ήδη τραβήξει το σπαθί του, τρέχει προς τον Astaroth σημαδεύοντας να του κόψει το κεφάλι. Ο Astaroth με μια πολύ γρήγορη κίνηση σκύβει μπροστά του και με ανοιχτή τη δεξιά του παλάμη τον χτυπάει στο θώρακα. Σαστισμένος ο άλλος πειρατής μένει ακίνητος μπροστά στο θέαμα του αναίσθητου φίλου του με ένα χτύπημα.
-"Προτίνω να πάρεις το φίλο σου και να φύγετε" λέει ο Astaroth χωρίς να έχει αλλάξει η εκνευριστικά ήρεμη για τον πειρατή΄ φωνή του.
Καθώς βγαίνει έξω ο πειρατής σέρνοντας τον φίλο του λέει "Δεν ξέρεις με τι πήγες και έμπλεξες μικρέ. Θα ευχόσουν να είσαι νεκρός μπροστά σε αυτά που θα σου κάνουμε σε λίγη ώρα!"

Απόλυτη ησυχία επικράτησε για μερικά δευτερόλεπτα μέχρι να χαθεί ο ήχος του συρσίματος από τους πειρατές. Τα βλέμματα όλων είχαν στραφεί πάνω στον Astaroth, ο οποίος ένιωσε ένα ελαφρύ μούδιασμα στην πλάτη εκείνη τη στιγμή. Ήξερε πολύ καλά τι είχε κάνει.
-"Θα γυρίσουν πίσω σύντομα. Και δεν θα είναι μόνο δύο. Αν φύγω από το χωριό θα την πληρώσουν οι κάτοικοι του χωριού αντί για εμένα" σκέφτεται καθώς παρατηρούσε τα πρόσωπα που τον κοιτούσαν με θαυμασμό και φόβο ταυτόχρονα, με το φόβο να υπερτερεί για αυτά που μπορεί να επακολουθούσαν.
Ο Astaroth είχε ακούσει για τον αρχηγό του πληρώματος. Σίγουρα δεν συγκρινόταν με αυτούς που ήταν εδώ. Αλλά αυτό που τον προβλημάτιζε ήταν ότι δεν είχε δει το πλοίο πουθενά στο λιμάνι ή κάπου κοντά.

-"Το πιο πιθανό είναι το πλοίο να βρίσκεται στη δυτική πλευρά του νησιού που λόγω των βραχονησίδων μπορούν να το κρύψουν από τυχόν περιπολίες των marines. Γιατί όμως να έρθουν πειρατές σε αυτό το μικρό χωριό που έχει ίσα ίσα ότι χρειάζεται για να επιβιώσουν οι κάτοικοι του? Πιθανότατα να έχει σχέση με κάτι στο νησί παρά με το χωριό και να ψάχνουν πληροφορίες."
Καθώς σκεφτόταν διάφορες πιθανές αιτίες για την άφιξη των πειρατών, το που βρισκόταν το καράβι και το τι μπορεί να συναντήσει, συνειδητοποιεί ότι για ακόμη μια φορά υπάρχει κάτι που δεν τον αφήνει να μείνει έστω και για λίγο ήρεμος. Ένα αίσθημα απαισιοδοξίας τον κατακλύζει όταν πια καταλαβαίνει ότι είτε από επιλογή είτε από τη μοίρα για να πληρώσει τις πράξεις του παρελθόντος θα πρέπει να πολεμήσει. Την ώρα που τα σκέφτεται αυτά βγαίνει έξω ο πανδοχέας με ένα ποτήρι κρασί και ένα κλειδί δωματίου.

Ο πανδοχέας, ένας γεράκος περίπου 60-65 χρονών, φαίνεται τελείως διαφορετικός από πριν. Στο πρόσωπό του ο Astaroth παρατηρεί την ανακούφιση και ευγνωμοσύνη που νιώθει καθώς του ακουμπάει το ποτήρι με το κρασί μπροστά του και γεμίζει ένα δεύτερο με ουίσκι.
-"Ότι φας και ότι πιεις κερασμένα από εμένα" λέει τσουγκρίζοντας το ποτήρι του και κατεβάζοντας όλο το ουίσκι με ευχαρίστηση.
Ένας άλλος άντρας, πιθανότατα κάτοικος του χωριού, σηκώνεται εκείνη τη στιγμή νευριασμένος δείχνοντας τον Astaroth.
-"Αυτός ο άντρας έφερε την καταστροφή του χωριού μας. Θα είσαι τυχερός αν δεν σε κάψουνε μαζί με το μαγαζί σου γέρο."
Μαζί με αυτόν σηκώνονται και οι υπόλοιποι κάτοικοι που βρίσκονταν στο μαγαζί και φεύγουν γνωρίζοντας ότι οι πειρατές θα επιστρέψουν πολύ σύντομα

Παρότι χαμένος στις σκέψεις του ο Astaroth αμέσως κατάλαβε ότι δεν το έλεγε από κακία αλλά από φόβο.
-"Συγνώμη γέρο για τους μπελάδες. Θα.." πάει να συνεχίσει και τον κόβει κατευθείαν ο γέρος υψώνοντας τη φωνή του και λέει:
-"Καλύτερα να κάψουν το μαγαζί moy και εμένα μαζί παρά να ζω φοβισμένος για την υπόλοιπη ζωή μου"
Ακούγοντας αυτά τα λόγια ο Astaroth ξαφνικά παγώνει. Οι λέξεις ενός απλού γέρου είχαν ριζωθεί βαθιά στο μυαλό του Astaroth.
-"Είναι ένας γέρος που ξέρει ότι δεν μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό του καλά-καλά κι όμως αποφασίζει να διαλέξει μόνος του τη μοίρα του ακόμα και αν τον οδηγήσει στο θάνατο."

-"Είναι άλλοι πέντε από δαύτους αυτή τη στιγμή στο χωριό. Δεν έχεις πάνω από 10 λεπτά για να φύγεις. Ούτως ή άλλως δεν νομίζω να ήρθες εδώ για το καλό κρασί που σερβίρουμε", λέει γελώντας ο γέρος.
-"Σε ευχαριστώ πολύ γέρο, για όλα". Ο Astaroth λέγοντας αυτές τις λέξεις με απόλυτη ειλικρίνεια σκύβει προς το γέρο. Τον ακουμπάει με το αριστερό χέρι στον ώμο και με το δεξί με μια ανεπαίσθητη κίνηση τον χτυπάει στο σβέρκο και τον αφήνει σιγά σιγά κάτω αναίσθητο. Η κίνηση αυτή ήταν αναγκαστική στα μάτια του Astaroth. Για αυτό που είναι έτοιμος να κάνει δεν μπορούσε να ρισκάρει τη ζωή ενός αθώου. Καθώς τον μεταφέρει σε ένα κρεβάτι που έχει στο δωματιάκι πίσω από τον πάγκο ακούει ποδοπατητά λίγο πιο έξω από το πανδοχείο.
-"Ήρθε η ώρα" μουρμουρίζει πίνοντας την τελευταία γουλιά κρασί και πιάνοντας τη μαύρη θήκη με το σπαθί του βγαίνει από το πανδοχείο

Βγαίνοντας έξω παρατηρεί 5 φιγούρες να κατευθύνονται προς το μέρος του με τραβηγμένα τα σπαθιά τους. Περπατώντας φτάνει σε ένα ξέφωτο περίπου 15 μέτρα από το πανδοχείο κοντά στη θάλασσα. Σε εκείνο το μέρος η μόνη πηγή φωτός είναι το φεγγάρι, το οποίο αντανακλάται στην ήρεμη θάλασσα.
-"Διάλεξες όμορφο βράδυ για να πεθάνεις" λέει ο ένας πειρατής που ήταν προηγουμένως στο πανδοχείο.
-"Πράγματι" απαντάει ο Astaroth
Ακίνητος κοιτώντας προς την απέραντη θάλασσα κλείνει τα μάτια του προσπαθώντας να νιώσει λίγο από τη γαλήνη της.
-"Λένε πως το νερό μπορεί να ξεπλύνει τις αμαρτίες του ενός ανθρώπου." ψιθυρίζει ακουμπώντας τον κόκκινο από τα αίματα επίδεσμο τυλιγμένο γύρω από το σπαθί του

Οι πειρατές τον έχουν ήδη περικυκλώσει από πίσω. Γυρνάει και τους κοιτάει έναν έναν.
-"Μπορούμε να φύγουμε ήσυχα όλοι από εδώ πριν πάθει κακό κανείς." Ήξερε πολύ καλά ότι τα λόγια του πέφταν στο κενό παρ'όλα αυτά όφειλε να κάνει οτιδήποτε δυνατό για να αποφύγει Την μοιραία για αυτόν κίνηση.
Και οι πέντε πειρατές γελάνε με όλη τους τη δύναμη.
-"Έτσι θέλουμε να μας παρακαλάς για να σε σκοτώσουμε σε λίγη ώρα" λέει με ένα μοχθηρό χαμόγελο ο ένας στα αριστερά του Astaroth και ορμάει σημαδεύοντας στα πλευρά του. Με μια πολύ επιδέξια κίνηση περνώντας κάτω από το σπαθί του πειρατή βγαίνει στα δεξιά του και εκεί που πάει να του βάλει τρικλοποδιά βλέπει ότι άλλοι δύο πειρατές έχουν ήδη ορμήξει προς το μέρος του. Αποφεύγει τις επιθέσεις τους προς τα πίσω διαπιστώνοντας ότι οι τελευταίοι δύο πειρατές περίμεναν ακριβώς εκεί.

Σε εκείνη τη φάση ο Astaroth βρισκόταν στον αέρα έχοντας κάνει ένα άλμα προς τα πίσω για να αποφύγει τη διπλή επίθεση των πειρατών. Άλλοι δύο τον περίμεναν για να δώσουν χτυπήματα αρκετά δυνατά για να τον σκοτώσουν. Η αποφυγή δεν ήταν πλέον επιλογή για αυτόν. Εκείνη τη στιγμή παγώνει ο χρόνος στο μυαλό του.
-"167 μέρες. Ώστε μόνο τόσο μπόρεσα..."
"Λυπάμαι" λέει και καθώς προσγειώνεται τραβάει το σπαθί του και μπλοκάρει και τα δύο σπαθιά των πειρατών με το δεξί του χέρι.
Διώχνοντας τα σπαθιά τους προς τα πάνω ρίχνει με το αριστερό του χέρι γροθιά στον ένα και με το δεξί που κρατάει το σπαθί αγκωνιά στον άλλο. Πολύ γρήγορα κινείται και στους άλλους δύο που βρίσκονταν πίσω του και τους αφοπλίζει τραυματίζοντάς τους ελαφρά στο χέρι ώστε να μην μπορέσουν να κρατήσουν τα όπλα τους.

Ο τελευταίος πειρατής αποφασίζει ότι δεν έχει καμία ελπίδα καθώς ο Astaroth κατεβάζει την λεπίδα απότομα και με μεγάλη ακρίβεια στο λαιμό του. Ίσα που τον ακουμπάει και μια μικρή σταγόνα αίμα πέφτει στο έδαφος μαζί με το όπλο του τρεμάμενου άντρα.
-"Ελπίζω να εκτιμάτε όλοι ελάχιστα τη ζωή σας για να σταματήσει αυτό εδώ" λέει κοιτάζοντας τους έναν έναν και βάζει το σπαθί στη θήκη του. Οι πειρατές μούγκριζαν με μίσος στο βλέμμα τους καθώς ο Astaroth περπατώντας δίπλα τους φεύγει. Ο ένας από αυτούς που ήταν στο πανδοχείο προηγουμένως δεν μπορούσε να δεχτεί να χάσει δεύτερη φορά τόσο ταπεινωτικά. Παρ'ότι έτρεμε, το μάτι του γυάλισε καθώς έβγαζε ένα μαχαίρι κρυμμένο στην αριστερή του μπότα και βλέποντας την πλάτη του θύματος ανοιχτή. Δεν απέχουν πάνω από δύο μέτρα και ο πειρατής αποφασίζει να κάνει την κίνησή του για να τον καρφώσει. Μια κίνηση που ο Astaroth όφειλε να έχει ήδη προβλέψει...

Ο Astaroth ήταν τόσο ανακουφισμένος που δεν χρειάστηκε να πάθει σοβαρό κακό κανείς και οι σκέψεις του παρέμειναν στη στιγμή που τράβηξε το σπαθί του. Δεν βρισκόταν σε θέση να νιώσει την δολοφονική αύρα του πειρατή μέχρι ώσπου το μαχαίρι βρισκόταν περίπου μισό μέτρο από την πλάτη του. Δεν υπήρχε χρόνος να σκεφτεί και όπως πριν τα γρήγορα αντανακλαστικά του δεν του έδιναν περιθώριο λάθους. Στροφή στα δεξιά τραβώντας με μεγάλη ταχύτητα το σπαθί και ένα κόψιμο που οδηγεί στον ακαριαίο θάνατο του πειρατή. Μια στιγμή πέρασε και για άλλη μία φορά τον φοβίζει η αμυδρή ευχαρίστηση που νιώθει μπροστά στο θέαμα του θανάτου. Τα παρελθόν συνεχίζει να τον στοιχειώνει.
-"167 μέρες που δεν χρειάστηκε να το τραβήξω. Κάθε φορά το ίδιο αποτέλεσμα. Κάποιος δεν ξανά ανοίγει ποτέ τα μάτια του και εγώ τα θυμάμαι για πάντα. Τώρα πάλι μηδενίστηκαν οι μέρες και έχω άλλα δύο μάτια να με κοιτάνε για όσο ζω"

Το σπαθί του γεμάτο με αίματα, το βλέμμα του για άλλη μια φορά κενό και το βήμα του αργό καθώς προχωράει να φύγει έξω από το χωριό. Νεκρική σιγή επικρατεί καθώς οι υπόλοιποι πειρατές παραμένουν σαστισμένοι. Ο Astaroth σταματάει για λίγο έξω από το πανδοχείο και μετά συνεχίζει να περπατάει. Πάλι κυνηγημένος. Τουλάχιστον θα τραβούσε τα βλέμματα των πειρατών μακριά από το χωριό. Ήταν ευγνώμων για το μάθημα που του έδωσε ο γέρος πανδοχέας αλλά το αποτέλεσμα ήταν ακόμη ίδιο. Η ψυχή του βυθισμένη στο σκοτάδι και κάθε ίχνος φωτός που έβρισκε ενίοτε έφευγε πριν προλάβει να το φτάσει. Αυτά σκεφτόταν καθώς έμπαινε στις παρυφές του δάσους και χανόταν μέσα στις σκιές χωρίς να έχει προλάβει καν να δει ολόκληρο το χωριό. Στόχος του η ανάβαση του βουνού με την ελπίδα ότι ίσως να κρύβεται κάτι εκεί.

Όνομα Χαρακτήρα:Astaroth
Παράταξη:Civilian
Bounty:-
Story of the month: ναι
Φήμη:5
Beli:6.750
Βαθμολογία:8/10
Παρατηρήσεις:Ωραία ιστορία,πολύ καλή περιγραφή,γίνανε πολύ γρήγορα 2 μάχες και ήταν γρήγορο το τέλος.Άμα ήθελες μπορούσες να δώσεις πολύ "πόνο"  

απίστευτη πρόταση:

"Λένε πως το νερό μπορεί να ξεπλύνει τις αμαρτίες του ανθρώπου."