Loguetown Diaries[No.1]

Ο αερας λυσομανουσε εξω απο ενα παραθυρο στην επαυλη που βρισκοτανε στο ψηλοτερο λοφο του νησιου. Σιδερενιες εξωπορτες, τοιχοι ψηλοτεροι απο τον πιο ψηλο ανδρα του νησιου στολισμενοι με περιτεχνα σχεδια και με την καλυτερη επενδυση απο μαρμαρο και γρανιτη. Μεσα απο αυτην βρισκοτανε μια εκταση 200 τ.μ. τουλαχιστον ανεγκιχτου πρασσινου γκαζον που εμπλουτιζονταν απο περιτεχνα αγαλματα και γλυπτα, και στην μεση, την διαπερνουσε ενας πετρινος δρομος απο χρυσο-κιτρινα τουβλα οπου εφταναν μεχρι την εσωτερικη πορτα του κυριους σπιτιου. Περνωντας την πορτα αυτη το μονο που αντικριζε το ματι σου ηταν χλιδη και την ανεση που ζουσαν ατοι οι ανθρωποι. Η μηπως όχι; Στον δευτερο οροφο του σπιτιου, ανεβαινοντας τις σκαλες, στο τελος του διαδρομου, που εμοιαζε να εκτινετε για πολλα μετρα, μολις στα δεξια σου βρισκοταν το μοναδικο δωματιο που παρολο που ηταν τοσο αργα, υπηρχε ακομα καποιο φως να βγαινει απο αυτο. Απο μεσα του ακουγονταν κατι γνωριμο για τους τοιχους αυτου του σπιτιου. Οι 2 ιδιοκτητες του σπιτιου αυτου, η Adelle και ο Rollando, και γονεις 2 παιδιων, της Moira και του Jey. Eιχανε εναν ακομα απο τους καθημερινους καβγαδες τους, που πλεον ειχανε γινει ρουτινα και μερος της καθημερινοτητας τους. Μοναχα που αυτην την φορα δεν βρισκοτανε μονοι τους. Μαζι τους ητανε ενα ακομα γνωριμο προσωπο. Ο αδερφος του Rollando, ο Terner. Ηταν ενας σωματωδης ανδρας , με ομορφο παρουσιαστικο, καστανογκριζα μακρυα μαλια, τα οποια ητανε χτενισμενα προς τα πισω, και ντυνοτανε συνηθος με ρουχα της τελευταιας μοδας και φτιαγμενα απο τα πιο ακριβα υφασματα. Δυστηχως ομως, και παρολο την εμφανιση που εδινε στους γυρω του, δεν ητανε καθολου αριστοκρατης ή ησυχος οσο παρουσιαζοτανε. Ειχε επενδυσει πολλα λεφτα στην επιχειρηση του αδερφου του και πλεον ηταν αυτος που προσπαθουσε να την στηριξει, περνοντας υπερογκα δανεις απο ολους τους τοκογλυφους αυτου του νησιου αλλα ταυτοχρονα τζογαροντας σχεδον τα μισα και παραπανω σε καθημερινη βαση, εχοντας σαν αποτελεσμα ολοκληρη η οικογενεια να ειχε πνιγει πλεον στα χρεη. Μια εντονη λογομαχια βρισκοτανε σε εξελιξη μεταξυ των 2 αδερφιων με την Adelle να προσπαθει να τους ηρεμησει και να προβαλει την κοινη λογικη που την διακατειχε ωστε να μπορεσουνε να βρουνε μια λυσει στα προβληματα τους.
«Ωωωω ελα τωρα Rolland, ξερω πως θα με βοηθησεις. Δεν γινετε να αφησεις τον αδερφο σου ετσι ξεκρεμαστο, ετσι;»
«Παναθεμασε Terner!!! Ποσες φορες σε εχω ξελασπωσει πια; Έξι, Εφτά, Ωκτό; Ποσες, ποσες ακομα θα χρειαστει!!!» φωναξε προς τον αδερφο του με επιτακτικη φωνη ενω χτυπουσε τις σφιγμενες του γροθιες στο ξυλινο γραφειο που βρισκοτανε μπροστα του.
«Ελα Rollandο, ξερεις οτι δεν μπορεις να με παρατησεις ετσι. Στο κατω, κατω μην ξεχνας οτι μου χρωστας πολλα παραπανω απο οσα σου ζηταω.» ειπε με ενα πονυρο ηφος στο προσωπου του ενω ανασηκωσε πονηρα το δεξι του φρυδι, και επειτα συνεχισε.
«Αν δεν ειχα παρει ολα αυτα τα δανεια για εσενα τοτε δεν θα βρισκοσουνα να ζεις σε αυτο το ομορφο σπιτακι πανω στο λοφο, δεν θα ειχες αυτην την πανεμορφη γυναικα και σιγουρα δεν θα ειχες τα παιδια που τοσο αγαπας, ετσι;»
«Μην πιανεις τα παιδια μου στο στομα σου αξεστε. Πραγματικα ωρες, ωρες ξεχναω γιατι ζητησα την βοηθεια απο ενα ρεμαλι σαν και εσενα εξ αρχης.»
«Γιατι ειμαστε οικογενεια, εχουμε το ιδιο αιμα. Μην το ξεχνας ποτε αυτο» και τον πλυσιασε με επειλιτηκο βλεμα στα ματια του και με το δακτυλο του δεξι του χεριου παρατεταμενο προς το στηθος του Rollando.
«Μακαρι να μην ειμασταν παναθεμα σε!!!» Ο Rollando αρχισε να πλησιαζει απειλιτηκα πλεον τον αδερφο του και φαινοταν απο τις σφυγμενες γροθιες του και τα φουσκωμενα ρουθουνια του οτι ητανε φανερα εκνευρισμενος μαζι του και εμοιαζε ετοιμος να σκασει.
«Ως εδω!!! Αυτο ηταν, δεν σε βοηθαω αλλο. Ας πανε στο καλο και τα λεφτα που μου δανεισες και ολα. Κουραστικα να ανεχομαι την συμπεριφορα σου απεναντι μας και ποσο μαλιστα οταν καθε μηνα ερχεσαι και μου ζητας, ολο και περισσοτερα, λεφτα απο οσα μπορω να σου δωσω. Τι τα κανεις παναθεμασε!! Που τα τρως ολα αυτα. Σε ενα φτωχο-διαμερισμα μενεις τι εχεις να συντηρησεις;!»
«Αααα αδερφε εδω κανεις λαθος. Συντηρω την μεγαλυτερη μου αγαπη και την πιο ομορφη γυναικα στον κοσμο. Τη ρουλετα!!! Αυτην ειναι που εχει ακριβα γουστα και εξοδα. Δεν μπορω να της αρνηθω τιποτα εγω, ετσι;»
Ο Rollando ητανε ετοιμος να του χειμιζει και να τον κατασπαραξει σαν αγριο θηριο, ομως η Adelle τον καταλαβαι και ευτυχως προλαβε και μπηκε αναμεσα στα 2 θυμωμενα αδερφια σαν τοιχος για να τους σταματησει.
«Αυτη η κατασταση πρεπει να σταματησει! Ειστε 2 αδερφια, δεν γινετε να συμπεριφερεστε ετσι, αυτο πρεπει να σταματησει.»
Ο Terner εκανε μερικα βηματα προς τα μπροστα, προσπερασε και του 2 τους, και κατευθηνθηκε προς στο παραθυρο. Απο εξω ο αερας λυσομανουσε ακομα κανοντας τα να τρεμουνε σαν την φλογα του κεριου, ενω η μπορα πλεον ειχε μετατραπει σε δυνατη νεροποντη και οι σταγονες της ειχανε εμπότισει το τζαμι του παραθυρου.
«Και εγω αυτο θελω. Να σταματησουνε...ολα!!»
«Τι εννοεις ολα, αδερφε.»
«Ολα!!! Αυτη η υποκρισια και των 2 σας. Ζειτε με λεφτα που δεν ειναι καν δικα σας, με δανεια που δεν εχετε παρει ποτε σας, και με μια ανεση που ποτε δεν θα εχω γιατι το κεφαλι μου παιζετε κορονα, γραμματα καθε μερα που ειμαι εκει εξω και διακινδυνευω για να προσπαθησω να σας ξεχρεωσω! Ολα οσα εχεις μου ανηκουνε. Ολα οσα εχεις αδερφε μου ειναι δικα μου, ολα ειναι δανεικα και τα χρωστας σε εμενα!!!» ο τονος της φωνης του αλλαξε και απο ειρωνικος σε απειλητικος και θυμωμενος. Γυρισε ξανα το σωμα του ωστε να κοιταει τον αδερφο του και συνεχισε.
«Ακομα και η γυναικα σου δεν θα επρεπε να ηταν δικια σου, ακομα και αυτην την εκλεψες!!»
«Τι εννοεις με αυτο αχρηστε!! Παρτο πισω τωρα!!»
«Τι εννοω; Ελα τωρα που δεν ξερεις! Μην κανεις τον ανηξερο και σταματα να κρυβεσαι πισω απο το δακτυλο σου πλεον!!»
«Τι εννοει με αυτο Rollando; Για ποιο πραγμα μιλαει;»
«Ναι, Rollando, για πες της, πες της επιτελους για ποιο πραγμα μιλαω!»
«Δεν ειναι τιποτα, λεει βλακειες»
«Οχι δεν λεω καμια βλακεια!!! Ολα οσα λεω ειναι αληθεια!!!»
Εβαλε το χερι του πισω στην πλατη του, επιασε κατι και το εβγαλε μπροστα του. Ηταν ενα μικρο πιστολι, μικρου διαμετρηματος με ξυλινη επενδυση στην λαβη αλλα εμοιαζε να ειναι αρκετα «ταλαιπωρημενο». Το παρεταξε με το δεξι του χερι και σημαδεψε τον Rollando με αυτο ακριβως στο στηθος του.
«Τωρα μηπως θελεις να της πεις τι ακριβως εννοω;»
«Ελα τωρα αδερφε αστο αυτο κατω. Δεν θελεις να κανεις καποια ανοησια που αργοτερα θα μετανιωσεις ετσι;»
«Ανοησια; Απο αυτες εχω κανει παρα πολλες στην ζωη μου, αλλα αυτην την φορα θα κανω το μονο σωστο πραγμα. Θα παρω αυτο που μου αξιζει και θα επρεπε να ειναι δικο μου. Αυτη η ζωη που εχει θα επρεπε να ηταν δικια μου παναθεμασε!!!»
Η Adelle ειχε τρομοκρατηθει και αυτο ητανε πλεον εμφανες στο βλεμα της και τα γουρλωμενα ματια της. Μολις ειχε ξεπροβαλει το οπλο πεταχτηκε αμεσως απο τον φοβο της και ενστικτοδως εκρυψε το σωμα της πισω απο αυτο του Rollando και με φοβησμενη και τρεμαμενη φωνη διακοψε τον Terner και πηρε τον λογο.
«Ελα τωρα Terner, ασε κατω αυτο το μαραφετι, δεν το χρειαζεσε για να σε ακουσουμε. Κρυψτο και θα σου δωσουμε αυτο που θες. Απλα πες μας τι ειναι.»
«Ξερει πολυ καλα ο αγαπημενος μου αδερφος τι ειναι, αλλα δεν περιμενα να στο ελεγε ποτε του. Παντοτε τετοιος ητανε, το μονο που ηξερε να κανει ειναι να κλεβει πραγματα που δεν του ανηκουνε. Πρωτα τα παιχνιδια μας οταν ειμασταν παιδια, μετα την υποτροφια στο καλο σχολειο, παλορο που εγραψα καλυτερα απο αυτον και επειτα εσενα και την ζωη που επρεπε να ειναι δικια μου.»
«Ε..ε..εμενα; Τι στο καλο εννοεις με αυτο; Rolland τι ειναι αυτα που λεει;»
«Ναι τι ειναι αυτα που λεει...Rolland;! Θυμασαι πως τον γνωρισες;»
«Ναι, γνωριστικαμε οταν ξεκινησε να μου γραφει γραμματα. Μου ειπε οτι με ειχε δει στον χωρο του σχολειου και με ειχε ερωτευτει απο την 1η στιγμη που με ειδε.»
«ΨΕΜΑΤΑΑΑΑΑ!!! Ολα ειναι ψεματα. Ακομα και τα γραμματα. Εγω σου τα ειχε γραψει αυτα τα γραμματα, οχι αυτος!!»
«Τι;; Δεν ειναι αληθεια αυτο ετσι Rollando; Έτσι!! Πες του, πες του!!»
O Rollando ειχε στρεψει το βλεμα του προς το πατωμα κανοντας εμφανη την ενοχη του, καθως ηταν ζωγραφισμενη σε ολοκληρο το προσωπο του.
«Ναι εγω σου εγραφα τα γραμματα τοσο καιρο, και οχι αυτος. Με εμενα συνομιλουσες με εκεινα τα γραμματα και οχι αυτον αλλα στην συναντηση που ειχαμε ορισει ηρθε αυτος αντι για εμενα γιατι εγω είχα αναλαβει να δωσω τις εξετασεις που επρεπε να παει αυτος κανονικα. Εγω ειμαι υπευθυνος για όλα τα καλα που του συνεβησαν…Εγω επρεπε να είχα παρει όλα τα ευσημα, αλλα τωρα θα μου τα ξεπληρωσεις όλα αδερφε μου.» Εστρεψε το πιστολι του προς το κεφαλι του αδερφου του και βαζοντας το δακτυλο πανω από την σκανδαλη συνεχισε με το ιδιο επιτακτικο υφος. «Θα μου φερεις τους τιτλους ιδιοκτησιας του σπιτιου και του εργοστασιου. Είναι καιρος να γινουνε δικα μου όλα οσα μου ανηκουνε δικαιωματικα»
«Μα τι λες τωρα; Εισαι τρελος, δν προκειτε ποτε να σου τα δωσω!»
«Αν θες να ζησεις τοτε θα το κανεις!!»
Η φωνη του δεν ειχε ουτε ιχνος διστασμου, ουτε ιχνος φοβου και αυτό ήταν καθαρο σημαδι ότι ο Terner μιλουσε πολύ σοβαρα και δεν θα δισταζε να τον πυροβολησει για να παρει αυτό που θελει. Δεν ήταν διαθετημενος να αφήσει την οικογενεια του χωρις πατερα και σηζυγο και σιγουρα δεν αξιζε να τα χασει όλα αυτά και μαζι και την ζωη του για τα λεφτα. Εσκηψε το κεφαλι με θυμο αλλα και αποστροφη για τον Terner σηκωσε το χερι του δειχνοντας του εξω από την πόρτα του δωματιου και αυτήν του απεναντι. Εκεί βρισκότανε η κρεβατοκαμαρα τους.
«Εκεί μέσα τα εχω όλα. Τα εχω φυλαγμενα μέσα σε ένα χρηματοκιβωτιο κατω από το κρεβατι μας. Θα στα δωσω, μπορεις να τα εχεις όλα αρκει όμως να μην μας ξαναενοχλησεις…ποτε!! Δεν θελω να ξαναδω το προσωπο σου μετα από αυτό!! Εγινα ξεκαθαρος;;!!»
O Rollando ητανε εμφανες ότι τα εννουσε όλα οσα ελεγε και ήταν πολύ σοβαρος στην απειλη του. Ήταν διαθετημενος να χασει όλα τα οποια εχτισε και μοχθησε για την οικογενεια του. Ξεκινησαν να περπατανε και αφοτου περασανε από τον μακρυ διαδρομο, από τον οποιο μπορουσες να πας σε οποιοδηποτε δωματιο του σπιτιου ηθελες, μπηκανε μέσα στην κρεβατοκαμαρα. O Rollando κατευθυνθηκε προς το κρεβατι τους και με ένα δυνατο σπρωξιμο το μετακινησε μερικα εκατοστα και εκανε εμφανες μια σιδερενια πορτουλα που εξεχε μερικα χιλιοστα μολις πανω από το ξυλινο δαπεδο του υπολοιπου δωματιου. Εβαλε έναν κωδικο στο ειδικο καντραν που ασφαλιζε το χρηματοκιβωτιο και αμεσως ακουστηκε ο καταφατικος ηχος του, επιβεβαιωνοντας την επικυρωση του κωδικου προσβασης. Απλωσε το δεξι του χερι μέσα και αρχισε σιγα σιγα να απλωνει το χερι του μέσα για να πιασει τα απαραιτητα εγραφα. Αρχισε να βγαζει πρωτα καποια πολυτιμα κοσμηματα που υπηρχανε μέσα σε διαφορες θυκες και επειτα καποια αλλα αρχηστα αντικειμενα που ειχε για φυλαξη εκεί.
«Ακομα; Που στο καλο βρισκονται;!» αποκριθηκε ο Terner με ανηπομονησια να πιασει στα χερια του επιτελους αυτό που επιθυμουσε τοσο καιρο.
«Γιατι βιαζεσαι τοσο πολύ; Δεν είναι ότι μπορω να παω καπου…υπαρχουνε πολλα περισσοτερα πραγματα εδώ μέσα οποτε πρεπει να περιμενεις να βρω ποια από όλη αυτήν την χαρτουρα είναι αυτά που θελεις.»
Τα λογια του φανηκαν να καθησηχουνε καπως τον Rollando αρχικα, αλλα αυτό που πραγματικα εψαχνε εκεί μέσα ήταν ένα μικρο πιστολι που κρατουσε στην ακρη για διαφορες περιπτωσεις σαν και αυτήν. Σε περιπτωση που καποιος ληστης εισεβαλε στο σπιτι τους και χρειαζοταν να προστατεψει την οικογενεια του. Ποτε δεν φανταστικε ότι θα επρεπε να το χρησιμοποιεισει στον ιδιο του τον αδερφο. Αρχισε να βγαζει μερικα από τα χαρτια που βρισκοταν εκεί μέσα και να τα τοποθετει σε στιβες διπλα στα ποδια του κρεβατιου. «Οριστε αυτό είναι ένα από τα χαρτια που ζητας. Αυτό σου δινει την ιδιοκτησια του σπιτιου αυτου, τωρα μενει να βρω αυτό του εργοστασιου. Το χαρτι που υποτιθετε ότι εψαχνε δεν υπηρχε καν μέσα σε εκεινη την κρυψωνα αλλα πίσω στο εργοστασιο, μέσα σε ένα από τα συρταρια του γραφειου του. Μερικα από μερικα δευτερολεπτα ψαξιματος ακομα βρηκε τελικα αυτό που εψαχνε. Τα ακροδακτυλα του εννοιωσαν την κρυα αισθηση του ατσαλιου της καννης του οπλου. Το επιασε προσεχτικα χωρις να αφήσει να φανει τι ακριβως κρατουσε και αφοτου ήταν σιγουρος ότι ειχε πιασει γερα την λαβη του και ειχε βαλει το δακτυλο του στην σκανδαλη σηκωσε το χερι του προσεχτικα με σκοπό να το βγαλει εξω από αυτό.
«Τι νομιζεις ότι κανεις εκεί;»
O Rollando παγωσε αμεσως στην σταση που ειχε εκεινη την στιγμη. Τον ειχε καταλαβει; Όχι δεν ήταν δυνατον αυτό, πως θα μπορουσε αλλωστε.
«Μην νομιζεις ότι θα με ξεγελασεις. Ξερω πως εκεί μέσα εχεις ένα οπλο. Μηπως ξεχασεις ποιος ήταν αυτος που σου το εδωσε εξ αρχης;»
Ο Terner ειχε δικιο. Ειχε ξεχασει υστερα από τοσα χρόνια ποιος του ειχε βρει το ιδιο αυτό οπλο που κρατουσε τωρα στο χερι του. Το προσωπο του παγωσε. Η σιγουρια που ενοιωθε μερικα δευτερολεπτα πριν ειχε εξαφανιστει και την θεση της ειχε παρει και παλι ο φοβος.
«Αστο αμεσως ξανα μέσα στο χρηματοκιβωτιο αργα και γυρνα προς τα εμενα. Ο Rollado δεν ειχε άλλη επιλογη. Αφησε το οπλο αργα ξανα μέσα στο χρηματοκιβωτιο και αρχισε να γυρναει προς το μέρος του αργα-αργα. «Ελα από εδώ», του ειπε ενώ τον σημαδευε με το οπλο, όμως αφηνοντας την Adelle από τα χερια του και προχωροντας αυτος προσεχτηκα προς το μέρος που βρησκοτανε το χρηματοκιβωτιο. «Θα το βρω μονος μου, εσυ κατσε εκεί και μην τολμησεις τιποτα περιεργο.» Ο Rollando αλλαξε θεσεις με τον Terner και εκατσε διπλα στην Adelle χωρις να φερει αντιρηση. Ο Terner αρχισε να ριχνει κλεφτες ματιες προς το χρηματοκιβωτιο προσπαθοντας να καταλαβει αν βρισκονται οντως εκεί μέσα τα χαρτια τα οποια εψαχνε. Εκεινα τα δευτερολεπτα που δεν κοιτουσε ο Rollando καταλαβε ότι ήταν η ευκαιρια τους να τον αφοπλισουνε. Της εκανε καποια νοηματα με τα ματια του και εκεινη τα καταλαβε αμεσως. Ο Terner γυρισε προς το μέρος τους για να σιγουρευτει ότι δεν κανανε κάτι περιεργο και επειτα από μερικα δευτερολεπτα ξανα ορμιξε μέσα στο χρηματοκιβωτιο για να βρει τα χαρτια. Αυτήν ήταν η ευκαιρια που ψαχνανε. Αμεσως ορμιξανε και οι 2 τους πανω του για να του παρουνε το πιστολι από τα χερια και να το αφοπλισουνε. Ο Terner όμως δεν ήτανε προθυμος να αφήσει το οπλο από τα χερια του τοσο ευκολα. Αρχισε να αντιστεκεται πίσω και αυτος χωρις καμια προθυμια να αφήσει ελευθερο το χερι του. Οι 3 τους ειχανε εμπλακει σε μια μαχη για την επιβιωση τους με τον νικητη να εχει σαν επαθλο το πιστολι και το ελενχο αυτης της εξελιξης. Πανω στη διαμαχη τους και ενώ ειχανε αποροφηθει και οι 3 από την προσπαθεια τους, ακουστηκε ενας πυροβολισμος. Αμεσως και οι 3 τους παγωσανε ακαριαια. Ένα-δυο δευτερολεπτα μετα και αιμα αρχισε να τρεχει σαν ποταμι στο ξυλινο πατωμα του δωματιου. Προσπαθουσανε να δουνε ποιον από τους 3 τους ειχε πετυχει η σφαιρα αυτήν και ποιος ήταν ο τραυματισμενος. O Rollando κοιταξε τον Terner και αμεσως καταλαβε από το υφος του ότι ητανε το ιδιο προβληματισμενος με αυτόν για το ποιος ειχε δεχτει την σφαιρα. Δεν αργησε κανεις από τους 2 τους να καταλαβουνε ποιος ητανε ο στοχος της τελικα. Η Adelle κοιταξε κατω και ειχε το τραυμα που ειχε δημιουργησει η σφαιρα στο φορεμα της και το χρωμα που ειχε παρει εκεινο αλλαζοντας από το ομορφο κιτρινο-ροζ που ειχε στο τρομακτικο και απαισιο κοκκινο του αιματος. Εννοιωσε τα ποδια της να μην την βαστανε και αμεσως κατερευσε προς το πατωμα. O Rollando παρατησε την προσπαθεια του να κλεψει το οπλο και εσπευσε να την πιασει και να την στυριξει στα ποδια του πριν ακουμπησει στο εδαφος. Δακρυα αρχισαν να βγαινουνε αμεσως από τα ματια του μην μπορωντας να πιστευψει ότι η αγαπη της ζωης του ήταν πλεον σε κινδυνο για την ζωη της. «Κοιτα τι με αναγκασες να κανω τωρα, κοιτα!! Αυτό είναι δικια σου ευθυνη αδερφε μου, εσυ το εφερες αυτό επανω σου!!» Ο Terner φανερα εκνευρισμενος και θυμωμενος πλεον αρχισε να ριχνει το φταιξιμο πανω στον αδερφο του μην μπορωντας να πιστεψει την εξελιξη της διαμαχης τους. O Rollando από την άλλη εμοιζε να μην πιστευε στα ματια του και με τα δακρυα να εχουνε πλυμηρισει τα ματια του δεν μπορουσε να αρθωσει ουτε λεξη. Αφησε την Adelle ελαφρα στο πατωμα και επειτα επεσε με δυναμη πανω στον αδερφο του με φανερη πλεον την οργη του να τον κυριευει μην μπορωντας να συγκρατησει τον εαυτο του. «Εσυ φταις για όλα!!!! Εσυ!!! Παντα ηθελες να εισαι το κεντρο ολων και ζηλευες οποιονδηποτε ειχε παραπανω πραγματα από εσενα!!! Δεν μπορουσες απλα να πεθανεις;;; Εσυ μας εφτασες σε αυτό το σημειο, για τα δικα σου χρεη ειμαστε σε αυτήν την κατασταση!! Και σαν να μην εφτανε αυτό σκοτωσες την μοναδικη γυναίκα που αγαπησα ποτε μου!!! Θα σε σκοτωσω με τα ιδια μου τα χερια αν χρειαστει!!!! Η οργη και η απογνωση ειχανε παρει την θεση τους στο αλλοτε ηρεμο προσωπο του και μαζι με την θλιψη ειχανε κανει έναν τρομακτικο συνδιασμο. Ο Terner προσπαθουσε να κρατησει το οπλο στο χερι του και να εμποδισει τον αδερφο του να το παρει αυτος, γιατι ηξερε ότι κάτι τετοιο θα σημαινε το τέλος της ζωης του. Ο Rollando ειχε πιασει τον Terner από τον γιακα του πουκαμισου του και προσπαθουσε να τον σφιξει οσο δυνατοτερα μπορουσε με το δεξι του χερι ενώ ταυτοχρονα προσπαθουσε να φτασει με το άλλο το οπλο που βρισκόταν στο χερι του αδερφου του. O Terner από την άλλη αντιστεκοταν σθεναρα μην αφηνοντας για δευτερολεπτο από την λαβη του το πιστολι και προσπαθοντας να τοποθετησει καταλληλα το σωμα του για να απωθησει τον αδερφο του. Στην προσπαθεια τους για την κατοχη του οπλου, τα χερια τους συναντηθηκαν πανω από τα κεφαλια και των 2 προσπαθοντας πλεον να παρει ο ενας από τους δυο τους τον ελενχο. Κανεις τους δεν υποχωρουσε, φερνοτας σε συγκρουση τα χερια τους μπροστά από το στηθος και των 2 τους. «Χα, χα, χα, χα, θα σου παρω τα παντα!! Όλα οσα εχεις και δεν μπορουσα να εχω ποτε μου, θα σου τα παρω όλα και θα γινουνε δικα μου.» Η μαχη τους συνεχιστικε με μεγαλυτερη ενταση προσπαθοντας και τα 2 αδερφια να παρουνε στην κατοχη τους το πολυποθυτο επαθλο, το οπλο. Ξαφνικα όμως ένα ακομα πυροβολισμος διαπερασε τον αερα και σηματοδοτουσε το τέλος αυτης της μονομαχιας. Ο Rollando αφησε την λαβη του σιγα-σιγα και ηξερε πλεον το αποτελεσμα αυτης της μαχης τους. Το αιμα στο στωμα του μαρτυρουσε και τον νικητη. Μέσα σε 1 δευτερολεπτο ακουστηκε ακομα ενας πυροβολιμος κανοντας το αποτελεσμα τελικο. Δυο πληγες σε κοντινη αποσταση μεταξυ τους και από αυτές να αναβλυζει αιμα χωρις σταματημο. Ο Rollando επεσε πίσω με την πλατη του μην μποροντας να κρατησει τον εαυτο του ορθιο και ηξερε ότι όλα ειχανε τελειωσει. O Terner σηκωθηκε αργα ορθιος και εκατσε με επιτακτικο τροπο πανω από τον αδερφο του ετοιμος να καυχηθει για αυτό του το κατορθωμα σαν να ήταν η μεγαλυτερη νικη του κοσμου. « Εδώ τελειωνουνε όλα αδερφε μου, δεν ηθελα ποτε να καταληξουμε ετσι αλλα δεν μου αφησες άλλη επιλογη. Εδώ είναι το τέλος της γραμμης για εσενα» Προεταξε το οπλο του μπροστά του και επειτα από 1-2 δευτερολεπτα δισταγμου πυροβολισε άλλες 3 φορες τον Rollando στο στηθος. Τοτε όμως αντι να αντιχησουνε οι ηχοι των πυροβολισμων, κάτι άλλο ήταν αυτό που εγινε περισσοτερο εμφανες και ακουγοτανε σε ολοκληρο το σπιτι. Ένα κλαμα, ενας λυγμος, μια κραυγη!!! Ο Terner γυρισε προς το μέρος της πόρτα και εκεί ητανε. Εκεί βρισκόταν η Μόιρα, η μικρη κορη του αδερφου του, να στεκεται στην πόρτα και να κλαιει ενώ ταυτοχρονα η κραυγη της αντιχουσε στα τοιχωματα ολοκληρου του σπιτιου. Αμεσως ηξερε ότι δεν επρεπε να την αφήσει να πεις σε κανενα ότι ειχε δει εκεί. «Μόιρα, ελα στον θειο σου, μην φοβασαι, όλα θα πανε καλα εγω θα το φροντισω αυτό. Η μαμα και ο μπαμπας σου θα είναι μια χαρα. Ελα σε εμενα,» Αρχισε να κανει μερικα διστακτικα βηματα προς το μέρος της προσπαθοντας να την πλησιασει αλλα η μικρη Μόιρα αμεσως αρχισε να φωναζει ακομα πιο δυνατα και να απομακρυνετε κανοντας δειλα βηματα προς τα πίσω. «Όχι, όχι μην φοβασαι, δεν θα σου κανω κακο, εγω προσπαθουσα να βοηθησω την μαμα και τον μπαμπα σου, ελα εδώ» Και απλωσε το χερι του προς την μικρη Μόιρα. Δυστηχως γι’αυτόν όμως το χερι εκεινο ητανε γεματο αιματα και μαλιστα ήταν εκεινο που κρατουσε ακομα στην λαβη του το πιστολι με το οποιο ειχε πυροβολισει μερικα δευτερολεπτα πριν. Μολις αντικρησε την θεα του αιματος και το πιστολη η Μόιρα αμεσως τα εχασε και αφοτου εβαλε μια δυνατη κραυγη φοβου αρχισε να τρεχει προς την αντιθετη μερια. «Αναθεματισμενο παιδι!!» Ο Terner ηξερε πως αν δεν σταματουσε την Μόιρα από το να φυγει από το σπιτι τοτε όλα αυτά θα πηγαιναν στραφι και ολος αυτος ο κοπος θα ήταν για κανενα λογο. Εκανε μερικα γοργα βηματα για να την ακολουθησει πριν προλαβει να φυγει αλλα μολις εφτασε στην πόρτα του δωματιου σταματησε αποτομα. Θυμηθηκε για μερικα δευτερολεπτα τα εγραφα που εψαχνε εξ αρχης αλλα σκεφτηκε ότι προτεραιοτητα του πλεον δεν ήταν εκεινα αλλα να μην παει φυλακη. Αποφασησε να αφήσει πίσω του τα εγραφα και θα γυρνουσε να τα παρει αργοτερα όταν θα ειχε εξασφαλισει την ασφαλεια του. Γυρισε προς την άλλη μερια και αρχισε να τρεχει πίσω από την Μόιρα. Το μικρο κοριτσι ειχε κατεβει ηδη την μακρυα σκαλα που οδηγουσε στο ισογειο και κατευθηνονταν προς την εξωπορτα του σπιτιου. Ετρεχε με ολη του την δυναμη προσπαθοντας να την φτασει. Η μικρη δεν ητανε πιο γρηγορη από αυτόν αλλα εκεινα τα δευτερολεπτα δισταγμου στην πόρτα του δωματιου στον επανω οροφο του ειχανε κοστησει μερικα μετρα στο κυνιγη του. Ο ηχος της μεγαλης πόρτας που οδηγουσε εξω από το σπιτι ακουστηκε καθώς η Μόιρα την ειχε κιολας ανοιξει στην προσπαθεια της να δραπετευσει. Μολις 10 δευτερολεπτα πιο αργα ο Terner την ακολουθησε βγαινοντας κ αυτος από την ιδια πόρτα. Η Μόιρα είχα πανικοβληθει και εριχνε κλεφτες ματιες πίσω της να δει αν την ακολουθουσε κανεις. Μολις καταλαβε ότι ο Terner βρισκότανε από πίσω της η καρδια της αρχισε να τρεμει ακομα περισσοτερο καταλαμβανοντας την με φοβο. Στην προσπαθεια της να ξεφυγει εβλεπε σαν λυση μοναχα 1 δρομο. Να εμπαινε μέσα στο δασος κατευθυνομενη στην αγαπημενη της κρυψωνα όταν επαιζε με τον αδερφο της. Τα ποδια της αρχισαν να κουνιουνται ακομα πιο γρηγορα φτανοντας την στα ορια της αλλα απειχε μοναχα μερικα μετρα από κάτι θαμνους που οδηγουσανε στο σκοτεινο εσωτερικο του δασους. Βλεποντας που κατευθυνονταν, ο Terner ηξερε ότι αν εμπαινε εκεί μέσα υπηρχε μεγαλη πιθανοτητα να μην μπορεσει να την βρει και να εχανε τα ιχνη της βαζοντας σ κινδυνο όλα οσα ειχε δουλεψει. Κοιταξε μπροστά του και δυστηχως εβλεπε κάτι που δεν επιθυμουσε οση ωρα εκανε αυτές τις σκεψεις. Σε μια κινηση απογνωσης αρχησε να τις φωναζει ελπιζοντας να τρομαξει και να την αποτρεψει από το να μπει εκεί μέσα. «Μόιρα!!! Ελα εδώ!!! Μην μπαινεις εκεί μέσα!!!» Καποια δευτερολεπτα αργοτερα ο Terner χαθηκε και αυτος ο ιδιος μέσα στις φυλωσιες των θαμνως και το σκοταδι που σκεπαζε ολοκληρη την περιοχη του δασους. Το επομενο πρωι μια δημοιρια από Marines ειχε μαζευτει εξω από το σπιτι του ζευγαριου μαζι με καποιους γειτωνες και γνωστους της οικογενειας. Και εκεί διπλα στην πυλη, με συμπεριφορα που δεν μαρτυρουσε τιποτα σχετικα με τα γεγονοτα της χθεσινης νυχτας, ο Terner. Αταραχος, ηρεμος και με ένα ανεκφραστο προσωπο εμοιζε να περιμενει να δει τι ακριβως θα εβρισκαν οι Marines μασκαρευοντας τον πραγματικο του εαυτο. Και η μικρη Μόιρα; Αφαντη, δεν την ειχε δει κανεις στο σπιτι, ουτε ειχε κανει την εμφανιση της στην γυρω περιοχη από εχθες το βραδυ. Κανεις δεν ηξερε τι ειχε απογινει. Ο μονος που ηξερε τι ειχε πραγματικα συμβει; Ο υπαιτιος για όλα αυτά, ο Terner.