[ΑΡΧΗ] Η Φατρία των Ken

Ο ηλιος ειχε ξεπροβαλει για τα καλα και μια αχτινα φωτος διαπερασε το μισανοιχτο μου παραθυρι και εσκασε ακριβως πανω στο μισοκοιμησμενο προσωπο μου. Αφου χουζουρεψα για μερικα δευτερα ανοιξα τα ματια μου και κοιταξα το ρολοϊ που χα κρεμασμενο στον τοιχο μου. Η ωρα ειχε παει 7 και στης 7 30 θα πρεπε να μουνα στη ταβερνα και να χω αρχισει ηδη τις προετοιμασιες μιας και σημερα ειναι Κυριακη και θα γεμισει στα σιγουρα.
Εγω: Πω παλι θα με κατσαδιασει το αφεντικο, πρεπει να παω να αγορασω ενα ξυπνητηρι, δε παλευεται αλλο αυτη η δουλεια.
Φορεσα στα γρηγορα τα ρουχα μου, ενα σκουρο καφε σορτσακι που χω για τη δουλεια και μια κοντομανικη κιτρινη φανελα που εγραφε πανω το λογοτυπο του μαγαζιου "Gourmet". Πηγα τρεχοντας μεχρι το μπανιο υστερα και εριξα τρεις χουφτες κρυο νερο στα ζαβλακομενα μουτρα μου, πηρα τη ποδια μαγειρικης μου απο τη κουζινα εβαλα τις μισοφαγομενες μπεζ σαγιοναρες μου ανοιξα τη πορτα σα κυνηγημενος και ξεκινησα να τρεχω.

Οι δρομοι ηταν κιολας γεματοι κι ετσι οπως ετρεχα πανω στη τρελα μου κατι μου πεταγετε ταχυτατα απ ενα στενο του δρομου, σκουντουφλαμε
με δυναμη και στη συνεχεια πεφτουμε κατω.
Ανοιγω τα ματια μου και βλεπω ενα παλικαρι σχετικα κοντο, ξανθο κοντοκουρεμενο να με κοιταει κι αυτο με αχανες βλεμμα με τα καταγαλανα μεγαλα του ματια. Στη συνεχεια σηκωνομαι ορθιος και του δινω το χερι μου τραβοντας τον πανω. Ηταν οπως ειπα και παραπανω ενα σχετικα κοντο παλικαρι με κοντα καταξανθα μαλλια, μεγαλα μπλε ματια και φορουσε μια εφαρμοστη ασπρη φανελα κι ενα κοκκινο σορτσακι. Στη συνεχεια διεκρινα πως ειχε κι ενα πολυ γεροδεμενο σωμα με τεραστιες πλατες. Σου φαινοταν αδυναμος μεχρι να τον καλοκοιταξεις.
Εγω: Εισαι καλα φιλος;
Αγνωστος: Μια χαρα σε ευχαριστω πολυ και συγγνωμη που πεταχτηκα αποτομα απο κεινο το στενο.
Εγω: Δε πιραζει δικε μου σιγα το πραγμα, καλη σου μερα!
Αγνωστος: Επεισης, καλη συνεχεια.
Γυρισα τη πλατη μου στη συνεχεια και συνεχησα το τρεξιμο!

Δε προλαβαν να περασουν 10 λεπτα κι ειχα ηδη φθασει στο κατωφλι της ταβερνας. Η ωρα ειχε παει 7 45 οποτε περιμενα το αναμενομενο καθημερινο κραξιμο απο το αφεντικο.
Ανοιγω το ενα φυλλο της πορτας και μπαινω μεσα σιγα σιγα με τις μυτες. Τπτ και κανενας δεν υπηρχε στον κεντρικο διαδρομο κι ετσι κατευθυνθηκα αμεσως πρως τα μαγειρια.

Λιγο πριν φτασω στην πορτα των μαγειριων ακουω μια βροντερη φωνη απο πισω μου.
Joji Gurume(Αφεντικο): Σταματα εκει που εισαι Ken!
Ετσι κι εκανα! Επειτα γυρισα και με ενα μεγαλο χαμογελο του 'πα "Καλημερα Αφεντικο"!"
Το αφεντικο μου ηταν ενας γεροδεμενος σκουροχρωμος απο τον ηλιο ανδρας, με σχιστα ματια, γυρο στα 55 που χε τρελα με το ψαρεμα! Φορουσε παντα μια λευκη κορδελα στο κεφαλι, την μπλουζα του την ειχε παντα κρεμασμενη στον ωμο του και φορουσε ενα γεματο μπαλοματα σκουρο μπλε τζιν.
Joji Gurume: Νομιζεις πως θα τη γλυτωσεις τοσο ευκολα; Τι ωρα ειναι αυτη που ερχεσαι;
Εγω: Εμ να ξερετε, το ξυπνητηρι μου εχει χαλασει και δεν βρ-
Joji Gurume: Δικαιολογιες! Φτηνες δικαιολογιες! Ακουσε Ken το χεις παρακανει!
Σε κραταω εδω μεσα μονο και μονο επειδη ειχα σε υψηλη εκτιμηση τον συγχωρεμενο τον πατερα σου! Δεν του χεις μιασει καθολου μου φαινεται! Ο Suchiru ηταν ενας συνεπεστατος ανδρας στη καθημερινοτητα του, ηταν δυνατος, εξυπνος και δεν εδεινε ποτε του δικαιωματα! Προσπαθησε τελος παντων να παρεις κατι κι απ αυτον!
Χαμηλωσα το κεφαλι μου και κοιταζα το πατωμα.

Μου τα χε χωσει για τα καλα. Πραγματι ο πατερας μου ηταν ενας σπουδαιος ανδρας κι εγω δεν ειμουν παρα ενας αδυναμος χτυκιαρης που δεν ηταν ουτε συνεπης ουτε πολυ εξυπνος. Ειχε δικιο, το χα παρακανει.
Εγω: Κυριε Joji! Εχετε απολυτο δικιο, ειμαι απαραδεχτος! Σας δινω τον λογο μου ως Ken πως δε θα ξαναεπαναληφθει!
Joji Gurume: Το καλο που σου θελω... Ειναι η τελευταια σου ευκαιρια Ken. Τσακισου να αλλαξεις και πιασε δουλεια.
Εγω: Μαλιστα αφεντικο!
Σηκωσα το κεφαλι μου στη συνεχεια, εκανα αναστροφη και μπηκα στη κουζινα.

Με το που μπηκα μεσα, ειδα μπροστα μου τον αρχιμαγειρα τον Foku να με κοιταει με ενα βλεμμα γεματο παρηγορια. Ο Foku ηταν ενα γεροδεμενο παλικαρι γυρο στα 30 με μαυρο μαλλι πιασμενο κοτσο, μεγαλο δυπλοσαγονο και μια τρυπα σε καθε αυτι ενω φορουσε παντα μια μεγαλη σκουρα μπλε φορεσια μαγειρα που χε πανω κατι μεγαλα κοκκινα κουμπια και απο κατω φορουσε ενα λιτο μπλε παντελονι σαν φορμα.
Foku: Ondo-kun μη σε περνει απο κατω, απλα ειχε νευρα απο το πρωι και ξεσπασε πανω σου.
Εγω: Οχι Foku-san ειχε δικιο, το χω παρακανει! Μακαρι να μουνα σαν τον πατερα μου, μακαρι να του χα μιασει εστω και λιγο! Παω στοιχημα πως με βλεπει απο τους ουρανους και ντρεπεται για λογαριασμο μου.
Foku: Εισαι απογοητευμενος και εχεις στεναχωρεθει γι αυτο τα λες αυτα. Πηγαινε να αλλαξεις και θα τα πουμε μετα μικρε.
Ειπε τα παραπανω κλεινοντας μου το ματι και κατευθυνθηκε πρως τη τροφοαποθηκη.

Στη συνεχεια εβαλα τη ποδια μαγειρικης μου και πηγα στο παγκο για να κοψω λαχανικα. Το ποστο μου εκει μεσα ηταν βοηθος μαγειρα μαζι με ενα ακομα παλικαρι τον Potto-kun, ο οποιος ειχε την αδεια του αφεντικου να αργει παντα λιγο παραπανω λογο του οτι εμενε σε ενα χωριο που ηταν εξω απο την πολη της Loguetown. Ηταν 8 30 η ωρα και μολις ακουσα τη πορτα να ανοιγει και καποιος να μπαινει μεσα, ημουν σιγουρος πως ηταν ο Potto.
Potto: Καλημερα παιδια! Τι λεει;
Foku: Καλως τα ματια μας τα δυο! Αργησες λιγο παραπανω σημερα ή μου φαινεται;
Potto: Αργησε το τρενο να ξεκινησει Foku-san!
Εγω: Αστα αυτα πονηρε κι ελα να κοψουμε τα λαχανικα!
Potto: Α εδω εισαι πουλακι μου; Αλλαζω κι ερχομαι ρε.
Εγω: Αντε τελειωνε!
Αλλαξε στα γρηγορα και ηρθε δυπλα μου με ενα μαχαιρι, πηρε μια ντοματα που βρηκε μπροστα του κι αρχησε με ταχυτατες κινησεις να τη κοβει. Ο Potto ηταν ενα σχετικα ψυλο παλικαρι με καφε μαλλια, πεταχτο μυλο του αδαμ στο λαιμο, σχετικα λεπτος και φορουσε κι αυτος τη λευκη του ποδια κι απο κατω ενα κοντο μαυρο σορτσακι

Ετσι οπως εκοβε χαμηλωσε το τονο της φωνης του και μου ειπε:
Potto: Τα μαθες τα χθεσινα;
Εγω: Οχι τι να μαθω, τι εγινε!
Potto: Μιλα πιο σιγα ρε βλακα δε θελω να αναστατωσουμε τον κοσμο. Θελω οτι σου πω να το παρεις ψυχραιμα ενταξει;
Εγω: Καλα καλα πες μου τωρα τι εγινε.
Potto: Θυμασε το χωριο που βρησκεται οχτω χιλιομετρα εξω απο τη πολη;
Εγω: Το χωριο Hana δε λες; Τι εγινε;
Potto: Σημερα το πρωι που ημουν καθοδον περασα απο κει και δεν υπηρχε τιποτα παρα αποαΐδια..
Εγω: Αποκαΐδια, τι εννοεις; Επιασε φωτια ολο το χωριο και καηκε μεσα σε μια νυχτα; Αδυνατον.
Potto: Αυτο αναρωτηθηκα κι εγω και ειπα στον οδηγο να με κατεβασει εκει.
Εγω: Και τη ανακαληψες;
Potto: Βρηκα ενα βοσκο και τον ρωτησα για το συμβαν.
Εγω: Και τι σου ειπε; Θες να με σκασεις ρε;
Potto: Ondo πρεπει να φυγεις απο δω το συντομοτερο, βρησκεσαι σε θανασιμο κινδυνο καθε δευτερο που περναει.
Εγω: Τι εννοεις;
Potto: Ο βοσκος μου ειπε πως το χωριο δεν καηκε... Καποιος το καψε ολομοναχος μεσα σε μερικες ωρες...
Εγω: Ολομοναχος; Ποιος; Πως το εκαψε; Εχουμε στοιχεια;
Potto: Ο βοσκος ειπε πως "οι γροθιες του ηταν γεματες φωτια" δε ξερω τι ηθελε να πει μ αυτο, μου ειπε επεισης πως ειχε κρυμμενο το προσωπο του διοτι φορουσε μια ολοσωμη μπερτα με κουκουλα. Επειτα μου πε πως αφου εκαψε το χωριο κατεβασε τη κουκουλα και ειδε ξεκαθαρα το προσωπο του. "Ειδαμε ενα καταξανθο αγορι με γαλανα ματια να μας κοιταει με ενα πλατυ χαμογελο" ετσι μου τον περιεγραψε.
Τοτε θυμηθηκα το παλικαρι που χα συγκρουστει μαζι του το πρωι, ομως ειμουν σιγουρος πως προκειτε για συμπτωση. Υπαρχουν χιλιαδες ξανθοι ανδρες με γαλαζια ματια σε ολοκληρo το νησι ουτος ή αλλος.

Potto: Ondo εδω προκειπτει το προβλημα με σενα... Οταν εκαψε ολο το χωριο, εκατσε σταυροποδι πανω σε μια πετρα και ειπε στους επιζησαντες τα παρακατω.
"Εχετε 24 ωρες χωρικοι! Θελω να ενημερωσετε και τις αρχες! Θελω αυριο το βραδυ τετοια ωρα να βρειτε και να μου φερετε στην κεντρικη πλατεια της πολης τον Ken D. Ondo, ιδάλλος θα καταστρεψω το αμεσως επομενο χωριο μετα το Hana!"
Ειπε τα παραπανω κι υστερα χαθηκε στις σκιες.
Με το που ακουσα ολα οσα μου ειπε ο Potto μουδιασα ολοκληρος και αρχισε κρυος υδροτας να με περιλουζει, ειχα τρομαξει για τα καλα. Επειτα συκωθηκα κι αρχησα να φωναζω.
Εγω: Τι θελει απο μενα; Θελει να με σκοτωσει... ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΜΕ ΣΚΟΤΩΣΕΙ!!!
Potto: Ondo ψυχραιμια-
Εγω: Τι ψυχραιμια; Εδω μιλαμε για τη ζωη μου Potto!
Ο Foku-san ακουσε τις φωνες κι ηρθε πρως τον παγκο μας.
Foku: Ondo-kun τι εγινε γιατι φωναζεις;
Potto: Τιποτα Foku-san, απλα-
Εγω: Τι τιποτα ρε Potto; Foku-san καποιος θελει να με σκοτωσει! Δε ξερω το λογο! Δεν εχω πιραξει ποτε μου κανεναν!
Ετσι οπως σταματησα να φωναζω ακουσα στον κυριο διαδρομο της ταβερνας κατι φωνες.

Αγνωστος: Ειναι εδω Ken D. Ondo; Πρεπει να ρθει μαζι μας στο τμημα αμεσα!
Joji Gurume: Μεσα ειναι Πλοιαρχε, ομως τι συναιβει; Εκανε κατι;
Πλοιαρχος: Δε μπορουμε να σας πουμε λεπτομεριες κυριε Gurume, ομως η ζωη του βρισκεται σε κινδυνο!
Μολις ακουσα πως ενας Πλοιαρχος ηταν εξω κι με εψαχνε, εβγαλα τη ποδια μου τη πεταξα στο πατωμα και βγηκα απο τα μαγειρια σα κυνηγημενος. Το Ναυτικο ειχε ερθει να με περιθαλψει. Με το που βγηκα ειδα το αφεντικο να καθετε στο ταμειο ξαφνιασμενος και τον Πλοιαρχο μαζι με τους τεσσερις στρατιωτες του να χουν στρεψει τα βλεματα τους καταπανω μου.
Εγω: Ονομαζομαι Ken D. Ondo, κυριε Πλοιαρχε. Νομιζω πως ειμαι ο ανθρωπος που ψαχνετε και ξερω το λογο.
Ο Πλοιαρχος ηρεμησε καπως κι αρχησε να ερχεται πρως το μερος μου. Ηταν ενας τεραστιος γεροδεμενος ανδρας με μουσια που φορουσε ενα λευκο τζοκεϊ στο κεφαλι και ηταν φυσικα ντημενος στα λευκα σα ναυτικος που ηταν. Επεισης δε φορουσε πληρως το σακακι του καθως στηριζοταν μονο στους ωμους του ανεμιζοντας. Υστερα αφου εφτασε κοντα μου με επιασε απο τους ωμους φιλικακ και μου πε τα παρακατω.
Πλοιαρχος: Αγορι μου, θα κανουμε οτι περναει απο το χερι μας για να μηνεις ασφαλεις, θα τα πουμε τα υπολοιπα στο τμημα, ακολουθησε με.
Ετσι κι εκανα, χερετησα το αφεντικο και βγηκα εξω απο το μαγαζι ακολουθοντας τον Πλοιαρχο. Εκει διεταξε τους στρατιωτες να με περικυκλωσουν μεχρι να φτασουμε στο τμημα καθως αυτος θα οδηγουσε την ομαδα απο μπροστα.

Καθως προχωρουσα γυρω στο δεκαπενταλεπτο επεσε κατι στην αντιληψη μου. Απο την ωρα που χα με ξεκινησει ενας ανδρας με ολοσομη μπερτα και καλλημενο προσωπο μας ειχε παρει στο κατοπι. Αρχισα να πιστευω πως ηταν ο δολοφονος μου κι ετσι θεωρησα σωστο να το αναφερω στον Πλοιαρχος.
Εγω: Κυριε Πλοιαρχε, εχω υποψιες πως ο τυπος πισω με την μπερτα μας παρακολουθει.
Πλοιαρχος: Τον εχουμε αντιληφθει εδω και ωρα μικρε, θα μπουμε στο επομενο στενο και θα του στυσουμε ενεδρα.
Ο Πλοιαρχος ειχε ηδη ενα σχεδιο στο νου του, ετσι ειχα καλμαρει για τα καλα. Επειτα μπηκαμε μεσα στο στενο και οι τεσσερις στρατιωτες εκατσαν σε σταση ετοιμοτητας μπροστα απο την εισοδο του στενου. Δυο ειχαν κατσει ορθιοι και οι αλλοι δυο ειχαν κατσει γονυπετως σε σταση βολης απο κατω τους. Ο Πλοιαρχος ηταν μαζι μου διοτι επρεπε καποιος να προσεχει κι εμενα. Δε προλαβανε να περασουν πεντε λεπτα και τοτε συναιβει.

Ολο το στενο τυλιχθηκε στις φλογες και οι τεσσερις στρατιωτες που προσεχαν την εισοδο ειχαν παρει ολοκληροι φωτια κι αρχησαν να ουρλιαζουν!
Πλοιαρχος: Οχι!!! Να παρει απο που ηρθε ολη αυτη η φωτια;
Μεχρι να καταλαβουμε τι ειχε συμβει, οι στρατιωτες κειτονταν στο κρασπεδο νεκροι και κατακαμενοι. Στη συνεχεια μια φιγουρα αρχισε να ξεπροβαλει απο τη φωτια και αρχισε να τη μαζευει. Το στενο ειχε καρβουνιασει και τοτε ο Πλοιαρχος με εσπρωξε και μπηκε μπροστα μου για να εξασφαλισει την ασφαλεια μου.
Πλοιαρχος: Μικρε οτι και να γινει μη κουνηθεις ουτε ιντσα! Το καταλαβες;
Εγω: Μαλιστα!
Η φιγουρα αρχησε να φαινεται ξεκαθαρα πλεον. Ολοσωμη μπερτα με κουκουλα και ηταν χρηστης φωτιας, ηταν σιγουρα ο δολοφονος μου και ο ανδρας που μου χε περιγραψει ο Potto πριν απο λιγες ωρες. Προχορουσε με ενα πλατυ χαμογελο κι ερχοταν ολο και πιο κοντα μας.
Εκανε λιγα βηματα ακομα και στεκοταν ακριβως μισο μετρο αποσταση απο τον Πλοιαρχο.

Εκεινη την ωρα ο Πλοιαρχος ειχε θυμωσει για τα καλα. Πεταξε το καταλευκο σακακι του στο εδαφος κι εκατσε σε θεση μαχης βαζοντας τα δυο του χερια μπροστα απο το προσωπο του.
Πλοιαρχος: Καθαρμα!!! Τι εκανες στους ανδρες μου!
Ειπε τα παραπανω κι εσφιξε μια δυνατη γροθια στο προσωπο του δολοφονου. Νομιζα πως το ειχε πετυχει για τα καλα, ομως ειχα κανει λαθος.

Η γροθια ειχε περασει μεσα απο το προσωπο του καθως ειχε μετατραπη σε φωτια κι η κουκουλα πλεον που φορουσε ειχε καει. Οταν το προσωπο του ξανασχηματιστηκε το εβλεπα πλεον ξεκαθαρα, ηταν το παλικαρι που χα συγκρουστει το πρωι, ποσο μεσα ειχα πεσει. Αφου ο Πλοιαρχος εριξε την αποτυχημενη του γροθια εκανε δυο βηματα πισω.
Πλοιαρχος: Τι εισαι τελος παντων; Τι θες απο μας;
Δολοφονος: Το ποιος ειμαι δεν αφορα εναν μελοθανατο. Το μονο που θελω ειναι να μιλησω λιγο με το ξαδερφακι μου.
Εγω: Ξαδερφακι; Συγγενης μου εισαι; Τι διαολο γινετε εδω;
Ειπαμε τα παραπανω και στη συνεχεια ο δολοφονος χυμιξε με ιλιγγιωδης ταχυτητα στον Πλοιαρχο ακουμποντας ολη του τη παλαμη στο προσωπο του. Ο Πλοιαρχος ειχε μουδιασει για τα καλα απο το φοβο του και δε μπορουσε ουτε να κουνηθει πλεον. Στη συνεχεια ειδα απο τη παλαμη του δολοφονου να εκτοξευεται φωτια πανω στο προσωπο του κι επειτα εβλεπα το Πλοιαρχο να αγκαλιαζει το πατωμα νεκρος εχοντας πανω στο προσωπο του θανασιμα εγκευματα. Αφου τον εκαψε, μου σκασε ενα πλατυ χαμογελο κι αρχησε να ρχετε πρως τα εμενα. Δε μπορουσα στη τελικη να κανω τιποτα παρα να περιμενω για τον "πυρινο" θανατο μου

Με το που τον εβλεπα να ερχεται ολο και πιο κοντα μου εκανα μεταβολη και αρχησα να τρεχω προς την αλλη εισοδο του στενου που ηταν ακριβως πισω μου.
Δολοφονος: Αχαχαχαχαχα! Τρεξε οσο θες Ondo-kun, ειναι θεμα χρονου μεχρι να σε πιασω.
Εκανα το πολυ τριαντα μετρα μεχρι να φτασω στην εξοδο του στενου και οταν ειδα παλι το φως του ηλιου αντικρισα κατι το απεριγραπτο. Ο τυπος τα χε κανει ολα σταχτι και μπουρμπερη. Εβλεπα τριγυρω μου καμενους ανθρωπους και καμενα σπιτια, ολα ηταν καταμαυρα! Δε περασε ενα λεπτο κι ο δολοφονος ειχε βγει απο το στενο με τα χερια στις τσεπες και με κοιταζε με ενα βλεμα ολο χαρα. Φαινοταν ευχαριστημενος με τον ολο θανατο που χε σκορπισει. Τοτε ειχα πλεον λιγα μετρα αποσταση μαζι του κι αρχησα να του φωναζω.
Εγω: Μα τι εισαι τελος παντων ε; Γιατι το κανεις αυτο και τι θες απο μενα;
Αρχισα απο τον φοβο μου να τρεμω και σιγα σιγα με επιασαν τα κλαματα.
Εγω: Δεν εχω πιραξει ποτε μου κανεναν! Ασε με να ζησω!
Δολοφονος: Τι δειλος... Πως μπορει εσυ να εισαι ενας Ken; Μεχρι και ο προδοτης ο πατερας σου οταν τον σκοτωσε ο γερος μου πεθανε περιφανος.
Εγω: Ο πατερας μου; Τον σκοτωσε ο γερος σου; Μα ο πατερας μου πεθανε απο μια πανσπανια αρρωστια οταν ειμουν μερικων μηνων.
Ο δολοφονος εκανε δυο βηματα και βρισκοταν ακριβως μπροστα μου κοιταζοντας με με λυπηση. Επειτα ακουμπησε με δυναμη στο προσωπο μου τη μεγαλη του παλαμη οπως ειχε κανει και στον Πλοιαρχο πριν λιγο. Στη συνεχεια με κοιταξε με περιφρονηση και ειπε τα παρακατω.
Δολοφονος: Υπαρχουν τοσα πολλα που δε ξερεις και δε θα μαθεις ποτε ανοητε ξαδερφε. Καψου μαζι τα ερωτηματα σου! Κριμα που πληρωνεις τα λαθη του χαζου πατερα σου! Αντι-
Πριν προλαβει καν να τελειωσει τη φραση του ειδα με αστεαπιαια ταχυτητα κατι να σκιζει τον αερα και να σκαει πανω στον δολοφονο.

Ηταν το γονατο ενος ανδρα που χε φυτεφτει μεσα στα πλευρα του και σπαραζε απο τον πονο. Μετ' επειτα ο δολοφονος βρεθηκε στον αερα κι εσκασε πανω σε ενα καμμενο σπιτι καθως η πιεση και η δυναμη της γονατιας ηταν εξωπραγματικη. Επειτα ο ανδρας σταθηκε στα δυο του ποδια και με κοιταξε στα ματια με ενα βλεμμα συμπονιας. Ηταν ενας γεροδεμενος ψυλος ασπρομαλλης ανδρας με παραγυμνασμενα ακρα που δε φορουσε μπλουζα παρα μονο ενα λευκο παντελονι με ενα παχυ πορτοκαλι μαντηλι γυρω απο τη μεση του. Οι γροθιες και τα ποδια του απο τον αστραγαλο μεχρι τα δαχτυλα του ηταν τυλιγμενα με ασπρους επιδεσμους. Ποιος να ταν αραγε; Οποιος και να νε παντως του χρωσταω τη ζωη μου.
Αγνωστος: Αγορι μου πως μεγαλωσες ετσι;
Ο Suchiru θα ηταν πολυ χαρουμενος αν σε εβλεπε αυτη τη στιγμη. Του μοιαζεις τρομερα πολυ.
Ειπε τα παραπανω και με κοιταξε γεματος περιφανια και στοργη.
Εγω: Συγγνωμη κυριες ποιος ειστε; Σας ξερω;
Αγνωστος: Το ονομα μου ειναι Ken D. Fura μικρε μου και ειμαι-
Πριν προλαβει να μου πει ποιος ακριβως ηταν ειδα τα αποκαΐδια τον σπιτιων να σκορπιζονται παντου στο γυρω χορο.
Ο δολοφονος ειχε συκωθει απο το θανασιμο χτυπημα που τον ειχε πεταξει πανω στο καμμενο σπιτι κι ειχε γεμισει τις γροθιες του με φωτια καθως κατευθυνοταν προς τον αγνωστο ανδρα φωναζοντας του με μισος και μανια.
Δολοφονος: Fuka!!! Τι κανεις εδω; Παλιοπροδοτη!
Fuka: Hi δε θα σ' αφησω να κανεις κακο στον Ondo-kun, υποσχεθηκα στον Suchiru πως θα τον προστατεψω με την ιδια τη ζωη μου.
Hi: Τοτε θα σε στειλω να συναντησεις τον πολυαγαπημενο σου αδερφο θειε.
Ο επονομαζομενος Hi τοτε εξαφανισε τις φωτιες απο τα χερια του και συκωσε τη μια παλαμη του ψηλα. Τοτε αρχησε να μαζευει φωτια μεχρι που χε φτοιαξει μια πυρινη μπαλα ισα με το μεγεθος ενος πλοιου.
Δολοφονος: Θα σας στειλω στη πυρινη κολαση μ αυτο! Αχαχαχαχα!
Στη συνεχεια ανδρας ονοματι Fura μου κανε μια προταση.
Furs: Μικρε, ανεβα στη πλατη μου διοτι πρεπει να φυγουμε γρηγορα, η "Τιτανια Πυρα" του Hi ειναι ικανη να καταστρεψει ακομα και το μισο νησι αν χρησιμοποιηθει στο μεγιστο.
Εγω: Ενταξει θα σας εμπιστευτω.