Mε στόχο τη δικαίωση(Μερος 2ο)Η αρχή της περιπέτειας και το περίεργο φρουτο.[Τέλος]

Το dawn island ειχε πια χαθει απο το οπτικο μου πεδιο...Επλεα για μια μερα περιπου πρως το αγνωστο,αφου δεν ειχα καταφερει να βρω καποιο χαρτη οπου θα με βοηθουσε στο να προσανατολιστω.Η αληθεια ειναι οτι εχω παρα πολυ καλη αισθηση του προσανατολισμου αλλα στην μεση του ωκεανου ακομα και αυτη ειχε χαθει.....Ενω επλεα προς το αγνωστο,ειχα χαθει στις σκεψεις μου....
~Πηρα αραγε τη σωστη αποφαση???Θα δικαιωθει οντως ο πατερας μου ετσι??Ειναι αυτο που πραγματικα θελω???......
Αυτα τα ερωτηματα με βασανιζαν καθ'ολη τη διαρκεια του ταξιδιου μου...Παρ ολο που ειχα παρει τν αποφαση μου,καταπιεζομουν απο τις αμφιβολιες που ειχα καταβαθος....Σε καποια στιγμη,οσο σκευτομουν αυτα,με πηρε ο υπνος...Στον υπνο μου ειδα τον....πατερα μου!
-Πατερα?Τι γινεται εδω???Τι κανεις εδω?Δεν εχεις...πεθανει???
ειπα διστακτικα....
-Αυτο εινει ονειρο Κenny...Aποκοιμηθηκες βυθισμενος στις αμφιβολιες...Και ετσι αποφασισα να ερθω να σου πω καποια πραγματα.....
Εγω ειχα μεινει....Δεν ηταν και κατι το συνηθισμενο να βλεπεις τον νεκρο πατερα σου στον υπνο σου και να σου μιλαει σαν να ειναι αληθινος...
-Τι ηρθες να μου πεις δηλαδη?...
-Κenny,πρεπει να μαθεις να εχεις εμπιστοσυνη στον εαυτο σου και στις αποφασεις σου.Πισω,πηρες μια πολυ σημαντικη αποφαση.Πιστεψε στον εαυτο σου και συνεχισε ακολουθωντας πιστα τον δρομο που διαλεξες...Τον δρομο του πειρατη!Και μολις φτασεις στο νησι,φροντησε να παρεις προμηθειες απο το τοπικο μαγαζι.
-Το τοπικο μαγαζι?Γιατι?Εχω ηδη αρκεες προμηθειες...
-Απλα καν το...
μου ειπε και εξαφανηστικε....

Ξυπνησα αποτομα εκεινη τη στιγμη.Κοιταξα τον οριζοντα λιγο και παρατηρισα ενα νησι!
~Εχει ποια αναμηξη ο πατερας μου με το γεγονος οτι πλησιαζω σε νησι???
σκευτικα
~Μπα,ενα ονειρο ηταν...Απλα σταθηκα τυχερος!
Μετα απο λιγη ωρα εφτασα στις ακτες του νησιου...Εδεσα τη βαρκα μου και πηγα να εξερευνησω το νησι...
Ξαφνικα,ειδα μπροστα μου δυο marines!Μιλουσαν μεταξυ τους και ετσι δεν με προσεξαν,αλλα αν με εβλεπαν δεν ξερω τι θα μπορουσε να εισε συμβει...Θελει πολυ προσοχη...
Συνεχισα το περπατημα μεχρι που εφτασα εξω απο μια προφανως κατοικημενη πολη.Εκει ομως,υπηρχαν αλλοι δυο marines που περιπολουσαν...
~Τι γινεται εδω?Σαν πολοι δεν ειναι μαζεμενοι εδω??

Αποφασισα λοιπον να παω να μαθω.Περιμενα μεχρι να περασουν και τρυπωσα γρηγορα μεσα στην πολη...
Ομως κατι δεν πηγενε καλα...Πολλα σπιτια κατεδαφισμενα,δυαλειμενα και προφανως εγκαταλελειμενα...Τι να εκανα σε αυτο το νησι...Δεν υπηρχε τιποτα...
Εκεινη τη στιγμη ενας πολιτης περασε απο μπροστα μου και αμεσως θυμηθηκα αυτο που μου ειε πει ο πατερας μου..Να παω στο τοπικο μαγαζι για προμηθειες...
Οχι οτι θα ειχε καποια σημασια,ενα ονειρο ηταν,αλλα δεν ειχα και τιποτα καλητερο να κανω.
Πηγα λοιπον στον πολιτη,τον ρωτησα αν υπαρχει τοπικο μαγαζι και που ειναι αν υπαρχει.Μου απαντησε καταφατικα και μου εδειξε τη διαδρομη που επρεπε να ακολουθησω για να παω εκει...
Τον ευχαριστησα και ξεκινησα να παω στο μαγαζι....

Στο δρομο μου για το μαγαζι,κοιταζα γυρω μου συνεχεια....Δεν ηταν ολα,αλλα αρκετα κτηρια ηταν σε αθλια κατασταση...Ετσι αποφασισα να μαθω τι εχει γινει σε αυτο το νησι απο καποιον πωλητη στο μαγαζι οταν φτασω.
Μετα πο κανα δεκαλεπτο εφτασα...Μπηκα μεσα,εκατσα στο "μπαρ" και ζητησα παραγγελια.
Την παραγγελια ηρθε να μου παρει ενας παπους,που ηταν ομολογουμενως πολυσυμπαθητικος.
-Τι θελεις νεαρε?Τι να σου προσφερω?
-Φερε μου ενα ποτηρι sake...
-Ερχεταιιιιιιιιιιιι
Με σερβηρε αμεσως,πολυ γρηγορος για την ηλικια του ηταν ο τυπος.
-Να σε ρωτησω κατι?
του ειπα
-Αν μπορω να απαντησω ευχαριστως ρωτα.

Εγω ειχα βυθιστει στις σκεψεις μου....Πως γινεται να υπαρχει τετοια διαφθορα και μαλιστα σε σωμα που το ελεγχει η ιδια η κυβερνηση?Οπως και τοτε με τον πατερα μου...
Eκεινη τη στιγμη με συνεφερε ο γερακος.
-Να σου πω νεαρε.Πως σε λενε?Γιατι μπορω να πω οτι φερνεις λιγο σε καποιον γνωστο μου.Καλα τι λεω,δεν υπαρχει τετοια περιπτωση,αλλα ειμαι περιεργος.Πως σε λενε?
-Δεν νομιζω να εχουμε ξανασυναντηθει παντως.Το ονομα μου ειναι Yashitoro Kenny.
-Yashitoro?????YASHITORO??????
ειπε και εδειχνε πολυ εκπληκτος.
-Για ελανμεσα γρηγορα!
Περασα απο την μεσα πλευρα του μπαρ και με οδηγησε σε ενα δωματιο,εκει που εμενε λογικα.

-Για κατσε εδω!
μου ειπε και μου εφερε μια καρεκλα
-Yashitoro ε???Να σου πω μικρε,θα μπορουσε ο πατερας σου να εινα ο Υashitoro Zack???
-Nαι!Ο πατερας μου ειναι!!!Γνωριζεστε???
-Φυσικα!!!Ξερεις για το παρελθον του πατερα σου μικρε?
-Αν εννοεις οτι ηταν πειρατης,ναι αυτο το ξερω!
-Ναι ηταν πειρατης,και μαλιστα ηταν καπετανιος του πληρωματος μας!Εγω ημουν ο μαγειρας του πληρωματος και πρωτο του μελος!Okisaru Tachi!Σου εχει αναφερει ποτε αυτο το ονομα?
-Λυπαμαι,οχι...Δεν εμαθα καν απο αυτον οτι ηταν πειρατης...Απο την μητερα μου το εμαθα...Οσο ηταν ζωντανος ο πατερας μου δεν μου ειχε αναφερει τιποτα για την ζωη του ως πειρατης...
-Πεθανε ε?....
ειπε και σκοτεινιασε το βλεμμα του
-Αυτα εχει η ζωη...Απο φυσικο θανατο?
-Οχι...Τον σκοτωσαν Marines....

Toτε χτυπησε το χερι του με δυναμη στο τραπεζι...
-Τι????Και θεσ να πιστεψω οτι κ καπετανιος σκοτωθηκε απο marines???Ξερεις ποσα πλοια των marines ειχαμε καταστρεψει ως πληρωμα???Ο πατερας σου ειχε 90.000.000 επικυρηξη!Θες να πιστεψω οτι αυτος ο αντρας σκοτωθηκε απλα απο marines????
ΑΝΑΘΕΜΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
-Κι ομως ετσι εγινε...Για να μην παρει διασταση το θεμα και την πληρωσουμε και εμεις η οικογενεια του υποθετω,δεν αντεδρασε και αφησε τους marines να τον σκοτωσουν...
Ο γερος ειχε νευριασει πολυ..Ομως σε καπια φαση δακρυα αρχισαν να κυλανε απο τα ματια του...
-ΠΑΝΤΑ ΕΤΣΙ ΗΤΑΝ Ο ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΜΕΝΟΣ.Εβαζε το συμφερον των κοντινων του ανθρωπων πανω απο το δικο του...Ο γερος σου μικρε ηταν ενας παρα πολυ σπουδαιος αντρας...
-Το ξερω
Του απαντησα με αποφασιστηκοτητα...

-Δεν το πιστευω...
ειπε και συμπληρωσε
-Φτανουν τωρα αυτα...Ευχαριστω τον θεο που με αξιωσε να συναντηθω με τον γιο του καπετανιου μου....
Εκεινη τη στιγμη θυμηθηκα το ονειρο μου και διεκοψα τον Tachi
-Δεν ηταν ο θεος...
-Ε?
-Οσο περιπλανιωμουν στη βαρκα μου με πηρε ο υπνος...Στο ονειρο μου ηρθε ο πατερας μου και μου ειπε να ερθω σε αυτο το μαγαζι...Μπορει ακομα και αυτος να με κατευθυνε εδω...Νομιζα οτι ηταν απλα ενα ονειρο ονως τωρα ξερω...Ηταν αληθεια!!!Αυτος ηταν!!!
Τα ματια του Tachi ανοιξαν διαπλατα και το βλεμα του φωτιστηκε με το ακουσμα αυτου.Σηκωθηκε αμεσως απο την καρεκλα που καθοταν και μου ειπε
-Αυτος ο baka σε εστειλε ς εμενα?Χαχαχαχαχα υποθετω πως δεν μας ξεχασε ακομα και μετα απο τοσο καιρο!!!Χαχαχαχαχαχα
Γελουσε σαν να υπεριφανευοταν και ετριβε την μυτη του με τον ενα δαχτυλο.Ανακουφιστηκε πολυ οταν εμαθε οτι δεν τον ειχε ξεχασει...

-Λοιπον μικρε?Τι εχεις σκοπο να κανεις?Θα ακολουθησεις τα βηματα του γερου σου?
-Ναι,αποφασισα να ακολουθησω τα βηματα του πατερα μου
-Ωραια.Μολις θυμηθηκα κατι.Περιμενε λιγο εδω.Μην κουνηθεις ενταξει????
Ειπε και εφυγε βιαστικος απο το δωματιο.Μετα απο κανα λιγο επεστρεψε κρατωντας ενα σεντουκι.
-Εδω!!
-Τι ειναι αυτο?
-Αυτο ειναι κατι που το φυλαγε σαν θυσαυρο ο πατερας σου.Μου ειχε ζητησει να το φυλαξω γ αυτον σε περιπτωση που ξανασυναντηθουμε.Ομως αφου ειναι νεκρος,ειμαι σιγουρος οτι θα ηθελε να το παρεις εσυ.
-Τι εχει μεσα??Λευτα?Κοσμηματα???
-Κανεις δεν ξερει.Απο πολυ παλια το ειχε κλειδωσει και του ειχε βαλει μια ειδικη κληδαρια.Ποτε δεν εχει ανοιξει αυτο το μικρο σεντουκι.Αλλα σαν γιος του,πιστευω πως θα μπορεσεις να βρεις καποιο τροπο.

-Σημερα το βραδυ θα μηνεις οπωσδηποτε εδω.Αν πας καπου αλου θα σου παρουν ολα τα λευτα και θα κινδυνευσει και η ζωη σου.Εγω θα κρατησω ολο το βραδυ ανοιχτο το μαγαζι σημερα.Κοιμησου εδω και αυριο αποφασιζεις τι θα κανεις γιατι δεν μπορω να σε κρατησω για παντα εδω,θα σε ανακαλυψουν.
-Σε ευχαριστω παρα πολυ.Δεν φανταζεσε ποσο το χρειαζομαι αυτο τωρα.Λιγη ξεκουραση....
-Ωραια σε αφηνω να ξεκουραστεις τοτε,παω μεσα.Οτι θες ερχεσε κα μου το λες.Ο morgan δεν ειναι στο νησι σημερα οποτε δεν υπαρχει κινδυνος να σε δει καποιος.Οταν ληπει ολοι τεμπελιαζουν.
-Εγινε.Και παλι σ ευχαριστω παρα πολυ...
-Μπααα,δεν κανει τιποτα!
ειπε καθως πηγενε στο μπαρ αφηνοντας με στο δωματιο...

Οσο καθομουν στο δωματιο δεν με επερνε ο υπνος.Προσπαθουσα να ανοιξω το σεντουκι,αλλα δεν μπορουσα μρ τιποτα.Ειχε μια παραξενη κλιδαρια,στρογγυλη.Τι κλειδι ειναι αυτο?
Ειχα απελπιστει...Το ειχα βαλει κατω στο πατωμα και το κοιταζα επι ωρες...Μεχρι που μου ηρθε!
Σκευτικα να δοκιμασω το δαχτυλιδι που μου εδωσε η μανα μου και μου ειπε οτι ηταν του πατερα μου.Ισως αυτο να ειναι το κλειδι!
Εβαλα λοιπον το δαχτυλιδι,το οποιο φορουσα παντα,μεσα στην τρυπα,και ταιριαζε απολυτα!Το εσπρωξα πιο μεσα κ αι ενα ~κλακ~ ακουστηκε.Τα ειχα καταφερει!Το ανοιξα!!!
Σιγα σιγα σηκωσα το πανω μερος του σεντουκιου και μεσα ειδα κατι που σε καμια περιπτωση δεν περιμενα.
Ενα φρουτο...Πολυ περιεργο ομως.Ηταν γαλαζιο και ειχε πολυ παραξενο σχημα.Δεν το ειχα ξαναδει.

Σκευτομουν τι μπορει να το ηθελε το φρουτο ο πατερας μου.Ηταν παντα κοιλοδουλος,αλλα να κρατησει ενα φρουτο τοσο καιρο?Αυτο παντως φαινοταν να διατηρειται σε πολυ καλη κατασταση.Ημουν περιεργος οποτε εφαγα ενα κομματι.Ομως μου αρεσε πολυ,υπερβολικα πολυ ομως,και το εφαγα στο τελος ολο.Μετα,αφου ειχα χαλαρωσει,ειχα φαει κιολας,επεσα για υπνο...
Στο υπνο μου ξαναηρθε ο πατερας μου αλλα το μονο που μου ειπε ηταν
-Καλη δουλεια μικρε!Τωρα εχεις την μελλον στα χερια σου!
Ποτε δεν ηταν των μεγαλων συζητησων,οποτε ηταν αναμενομενο δεν με ξαφνιασε.

Το επομενο πρωι ξυπνησα.Σηκωθηκα,αλλα εκεινη τη στιγμη ακουστηκε ενας υχος,σαν αυτον που κανει ο αερας,ενα ~φιου~ και επεσε και εσπασε ενα βαζο που υπηρχε στο δωματιο διπλα απο το κρεβατι μου.Ο Tachi εσπευσε μεσα στο δωματιο,ειδε το σπασμενο βαζο και αρχισε να με κοιταζει πολυ παραξενα.Ειδε καο το ανοιγμενο σεντουκι,ηρθε κοντα μου και μου ειπε.
-Πως το ανοιξες?Τι ειχε μεσα????
-Τιποτα τελικα,καποιο εξωτικο φρουτο ισως να ηταν.Ενα γαλαζιο πολυ παραξενο το εφαγα ομως τωρα δεν εχει σημασια.Ηταν πολυ ωραιο παντως.
-Ωστε αυτο κρατουσε εκει μεσα ε?
-Ξερεις για αυτο?
-Ναι...Με τον πατερα σου ειχαμε μπει στην grand line και σε ενα νησι,μεσα σε ενα δασος βρηκαμε αυτο το φρουτο.Αυτο που εφαγες μικρε ειναι ενα φρουτο του διαβολου.
-Τι?Τι εινα ιαυτο?
-Ειναι φρουτα που σου δινουν το καθενα ξεχωριστες δυναμεις.Ψαξαμε για το σιγκεκριμενο οταν το βρηκαμε σε πολλες εγκυκλοπεδιες και ειδαμε οτι ειναι το Reiki Reiki no mi. Σου δινει την δυνατοτητα να γινεσε κρυος αερας και να τον παραγεις.Ειναι τυπου logia,πολυ σπανιο.Εχω φαει κ εγω αλλα το δικο μου ειναι paramecia

Eγω φυσικα δεν ηξερα τιποτα περι του θεματος και ετσι ο Tachi μου τα εξηγησε ολα,οπως και για την αδυναμια μου τωρα πια.Οτι ειμαι σαν σφυρι αμα πεσω στο νερο.Απο κει και περα ομως,αυτο το φρουτο μου δινει απιστευτες δυνατοτητες και ο Tachi προσφερθηκε,οντας και αυτος χρηστης δυναμης ενος φρουτου του διαβολου,να με βοηθησει να μαθω της δυναμεις αυτου τυ φρουτου.Να με βοηθησει να χειριστω οσο καλητερα γινοταν αυτη τη δυναμη.Εγω φυσικα δεχτκα και ξεκινησαμε αμεσως.πηγαμε στην πισω αυλη του μαγαζιου και αρχισαμε την εξασκηση.

Στην εξασκηση εμαθα τως να χρησιμοποιω τις δυναμεις που για να επιτιθομαι,να αφηνω πραγμανα οπως σφερες και σπαθια να παιρνανε απο μεσα μου χωρις να με χτυπανε και να πεταω!Το τελευταιο ηταν το πιο ευχαριστομερος της εξασξησης!Μου εμαθε πως να συγγεντρωνω την πιεση του κρυου αερα που ελεγχω και να την ελευθερωνω αποτομα.Αυτο σαν αποτελεσμα ειχε να πεταξω!Δεν το πιστευα!Ημουν τοσο κοντα στον μεγαλο γαλαζιο!!Ενοιωθα οτι ειχαμε γινει ενα!Κατι που απο μικρος ονειρευομουν να κανω.Απο εκεινη τη μερα στο νοσοκομειο που εκανα την πρωτη μου προσπαθεια.Αλλα ηταν αληθινο!!!Και εφ οσων ημουν αερας μπορουσα να το κανω αυτο οποιαδηποτε στιγμη!

Ενω ημουν στον αερα,σε καποια φαση ακουσα εναν πυροβολισμο.Αμεσως κοιταξα και ειδα δυο marines να με κοιτανε και να επικοινωνουν μαλλον με τη βαση για ενυσχυσεις.Η σφαιρα περασε απο μεσα μου,αλλα δεν ηταν αυτο το προβλημα.Δεν μπορουσα να συρω και τον tachi εκει που εμπλεξα μονος μου.Ηθελα να συνεχισει την ειδηνικη του ζωη.Ετσι,κοιταξα προς τα κατω,τον 'καρφωσα' με το βλεμα μου και αυτος μου εγνευσε καταφατικα.Ετσι λοιπον κατευθυνθηκα απο τον αερα στην βαση των marine.Ομως η πτηση με κουρασε και αποφασισα να παω με τα ποδια.Οταν πατησα στο εδαφος,απο πισω μου ηρθαν οι δυο που με ειδαν νωρητερα.Αμεσως πηγα μπροστα τους,τους εποιασα απο τα στοματα και εριξα μεγαλη ποσοτητα κρυου αερα μεσα τους,μεχρι που πεθαναν και συνεχισα περπατωντας προς τη βαση.

Ενω πηγενα στη βαση,συναντησα αλλους τρεις marines που μαλλον ηταν οι ενισχυσεις που καλεσαν νωρητερα,και τους σκοτωσα εναν εναν με τον ιδιο τροπο.Δεν ειχα μαθει και πολους τροπους για να σκοτωνω ακομα.Επρεπε να σκοτωσω ολους οσους μπορει να ηξεραν την παρουσια μου στο νησι,,γιατι μπορει να εμαθαν κατι για το Tachi και να του καταστρεψουν τη ζωη.Εφτασα μετα απο λιγη ωρα στη βαση.Στην πυλη ειχε δυο φυλακες τους οποιους σκοτωσα τρυπωντας με τα χερια μου τον θωρακα τους.Προχωρησα μεσα.Δεν επρεπε να με δουν ολοι γιατι θα ειχα προβλημα.Επρεπε να σκοτωσω ολους οσους ηταν στο δωματιο επικοινωνιας ομως.Ετσι εγινα κρυος αερας και πολυ γρηγορα και διακρητικα εφτασα στο δωματιο απικοινωνιας.

Εσπασα την πορτα,μπηκα μεσα και επνηξα τον πρωτο που βρηκα μπροστα μου.Αλλα τρια ατομα υπηρχαν εκει μεσα.Οι τρεις αυτοι φοβηθηκαν και πηγαν να καλεσουν ενυσχυσεις ομως δεν προλαβαν.Εξαπελυσα σε ολο το δωματιο αποτομα κυματα κρυου αερα και ειχαν πεσει ολοι στο πατωμα.Οσο αυτοι κοιτωνταν στο εδαφος,εγω πηγα να καταστρεψω τα οργανα ωστε να σιγουρευτω οτι δεν ειχε μηνει στοιχειο για το περας μου απο το νησι,ομως ειδα ενα κοκκινο λαμπακι να αναβοσβηνει.
-Τωρα θα δεις.Προλαβαμε και καλεσαμε ενυσχυσεις.Νομιζεις οτι θα ξεφυγεις?
Αυτα ηταν τα τελευταια λογια που ειπε καθως προκαλεσα παγετο στο δωματιο και απο την χαμηλη θερμοκρασια λογικα ξεψηχησαν ολοι.Ομως τι θα εκανα τωρα?Αν εμενα εκει και σκοτωνα και τους αλους θα εκανα τα πραγματα χειροτερα....

Ετσι,με ολο τον εξοπλισμο τους κατεστραμενο δεν ειχα κατι αλο να κανω.Δεν εκατσα να κοιταξω τον καθενα ξεχωριστα αν ειχε παιθανει,δεν ειχα χρονο.Εσπασα το τζαμι και επεσα γρηγορα στον δρομο.Αμεσως αρχησα να τρεχω προς την ακτη.Στον δρομο μου ηταν το μαγαζι του Tachi και αποφασισα να του πω ενα συντομο αντιο.Ανοιξα την πορτα,τον ειδα ως συνηθως πισω απο το μπαρ να καθαριζει ποτιρια.Τον κοιταξα,με κοιταξε και του ειπα
-Ευχαριστω
Εκεινος γελασε και μου εδειξε εναν σακο στο τραπεζι μπροστα μου...
-Θα τα ξαναπουμε
μου ειπε...Δεν εκατσα παραπανω,πηρα τον σακο γρηγορα και εφηγα απο το μαγαζι σπευδοντας στην ακτη οπου ηταν η βαρκα μου.Την εσειρα στην θαλασσα(την ειχα τραβηξει στην ξηρα για να μην φυγει)και σαλπαρα βιαστικα απο την ακτη της Shell Town(ετσι ειχε ονομασει το νησι ο Tachi την ωρα που με προπονουσε).Ανοιξα τον σακο να δω τι ειχε μεσα και ειχε μερικα τροφιμα και εναν χαρτη.Τοτε γυρισα πισω μου και φωναξα
-ΕΥΧΑΡΙΣΤΩΩΩΩΩΩΩΩ!!!!!
Και μαζι με τον ηχο της φωνης μου να χανοταν στο απεραντο γαλαζιο,χαθηκα κ εγω....