[Aρχη- Παρελθον] The beginnings [ Τελος]

8 χρονια πριν...

25 νοεμβριου...

Τα γενεθλια μου. Κλεινω την πρωτη δεκαετια της ζωης μου!!! Ομως δεν ημουν χαρουμενος... Πρωτα απ' ολα, ολοκληρη την προηγουμενη βδομαδα προσπαθουσα να πεισω την μητερα μου να κανω παρτυ. Δεν καταφερα να την πεισω. Δεν ξερω για πιο λογο αλλα δεν με αφησε. Ηθελα αυτα τα γενεθλια να τα περασω με τους φιλους μου και την οικογενεια μου σε ενα παρτυ που ολοι θα περνουσαμε καλα. Τοσο δυσκολο ηταν να το καταλαβει?? Επειτα, ολο το μηνα, την εβλεπα και κοιτουσε συνεχεια προς τη θαλασσα. Κ οσο περνουσαν οι μερες ολο και περισσοτερο. Και αυτο για ενα περιεργο λογο με εκανε να αισθανομαι προσμονη αλλα και αγχος για κατι.
Πιστευα οτι αυτα τα γενεθλια θα ειναι απο τα χειροτερα μου μετα απο 6 χρονια. Δεν ηξερα ομως τι θα ακολουθουσε...

Το απογευμα ηρθε και μαζι του μια εκφραση κατι μεταξυ πανικου και ενθουσιασμου στο προσωπο της μητερας μου. Επειτα απο ενα μηνα προσμονης, επιτελους το πλοιο που περιμενε να δει στον στον οριζοντα εμφανιστηκε
- ΤΕΟΟ!! ΤΡΕΞΕ!! Εχουμε επισκεψεις! ειπε και βγηκε τρεχοντας στην αυλη.
Καθοταν ακινητη περιμενοντας μαλλον καποιον απο το πλοιο. Εμενα δεν με ενοιαζε και τοσο και την ακολουθησα απροθυμα. Το πλοιο εφτασε στη στερια. Λιγα λεπτα μετα 3 ανθρωποι πλησιασαν προς το σπιτι. Ο ενας κρατουσε ενα τσουβαλι. Πρεπει να ηταν βαρι γιατι το σηκωνε με καποια δυσκολια αν και φαινοταν γυμνασμενος. Ο δευτερος, ενας μικροκαμωμενος αντρας, κρατουσε ενα σεντουκι. Οταν κοιταξα τον τριτο μου θυμισε αμεσως καποιον. Οχι... Δεν μπορει να ειναι αυτος..

Ο τριτος ηταν ενας ψηλος μαυρομαλλης αντρας και ειχε ενα αυστηρο βλεμα. "Αυτος ειναι" σκεφτηκα. Οταν εφτασε στην αυλη η μητερα μου ετρεξε και τον αγκαλιασε. Υστερα απο λιγο ο μαυρομαλλης αντρας ηρθε προς το μερος μου.
- Messi D. Teo ειπε αργα και καθαρα.
Ημουν πλεον σιγουρος. Ο πατερας μου γυρισε σπιτι. Οργη με κυριευσε αμεσως. Δεν κρατηθηκα και αρχισα να τον βαραω με οση δυναμη ειχα. Εκεινος δεν προσπαθησε να με σταματησει. Ουτε καν να αποφυγει τα χτυπηματα.
- ΥΠΟΣXΕΘΗΚΕΣ!! ΥΠΟΣXΕΘΗΚΕΕΕΣ!!
Δακρυα πλημμυρησαν τα ματια μου. Δεν αντεξα. Τον αγκαλιασα.

Αμεσως οι αναμνησεις με κατεκλισαν

Παράθεση :

6 χρονια πριν...

13 νοεμβριου...

Στο λιμανι...

- Μην φυγεις μπαμπα!! ειπα κλεγοντας.
- Αποφασισα να ακολουθησω το ονειρο μου γιε μου. Να ταξιδεψω στις θαλασσες ως πειρατης. Να εκπαιδευτω ωστε να γινω ενας απο τους κορυφαιους ξιφομαχους του κοσμου και εσκασε ενα χαμογελο...
- Και δεν θα σε ξαναδω??
- Φυσικα και θα με ξαναδεις. Θα ερχομαι στα γενεθλια σου να σε βλεπω. Στο υποσχομαι...
Με αγκαλιασε, αγκαλιασε και την μανα μου και ανεβηκε στη βαρκα του.
- Αντιο ειπε και ερχισε να απομακρινεται...

Οι αποριες που ειχα τοσα χρονια επιτελους θα λυνονταν.
- Γιατι??
Ηταν το πρωτο πραγμα που μου ηρθε στο μυαλο.
- Ακολουθουσα το ονειρο μου ειπε.
Ενα δακρυ κυλησε στο μαγουλο του.
- Μου ειχες υποσχεθει οτι θα ησουν εδω στα γενεθλια μου... Καθε χρονο...
-Παμε μεσα και θα στα εξηγησω ολα...

Ετσι, μπηκαμε στο σπιτι και κατσαμε στο τραπεζι. Ο πατερας μου ειπε στους δυο αντρες που ειχε μαζι του:
- Παιδια περιμεντε λιγο εξω. Θελω να μιλησω με την οικογενεια μου.
- Μαλιστα καπετανιε!! ειπαν και βγηκαν εξω.
Απιστευτο!! Ο πατερας μου ηταν καπετανιος σε πειρατικο πλοιο!! Σιγουρευτηκε οτι βγηκαν εξω και αρχισε να λεει:
- Ολα αρχισαν οταν εφυγα απο δω. Ειχα αποφασισει οτι θα γινω καπετανιος ενος πληρωματος και θα γινομασταν οι καλυτεροι της East Blue. Ετσι ταξιδεψα μεχρι την Loguetown που ημουν σιγουρος οτι θα βρω πληρωμα. Εμπλεξα σε ενα καυγα και ολοι ειδαν τις, λιες ακομα, δυνατοτητες μου με το σπαθι. Ετσι πολλοι απο αυτους με ακολουθησαν οταν τους το ζητησα. Γινομασταν ολο και καλυτεροι μεχρι τη στιγμη που μαθαμε οτι το ναυτικο μου εβαλε bounty 5.000.000 και οτι βρισκεται στα ιχνη μας. Αυτο ηταν ενα μηνα πριν τα γενεθλια σου. Ετσι αποφασησα να μην σας πλησιασω για να μην παθαιτε κακο...
Δακρυσε και παλι και συνεχισε:
- Ολα αυτα τα χρονια σας σκεφτομουν οσο τιποτα στον κοσμο. Εγινα πιο δυνατος ετσι ωστε να μπορω να ερθω και να εχω τη δυναμη να σας προστατευσω... Και να μαι λοιπον...

- Ας τα αφησουμε αυτα κ ας γιορτασουμε!! Σημερα γυρισα και εχεις γενεθλια!!
- Ο παππους θα ερθει σε λιγο για τα γενεθλια μου και θα χαρει να σε δει.
Μολις που προλαβα να τελειωσω την φραση μου και μπαινει μεσα ο παππους κρατωντασ μια τουρτα.
- ΕΚΠΛΗ... δεν προλαβε να τελειωσει την λεξη και βλεπει τον πατερα μου. Αμεσως αφηνει την τουρτα, τρεχει και τον αγκαλιαζει.
- Γιε μου.. ειπε με δακρυα στα ματια. Και δεν ρωτησε τιποτα...
- Μου φτανει που εισαι ζωντανος... Να αλλη μια αφορμη για γιορτη!! ειπε.
Επιτελους... Μια ευτυχισμενη μερα μετα απο τοσα χρονια...

- Παιδια ελατε μεσα!! φωναξε ο πατερας μου στους δυο πειρατες.
- Αυτα ειναι τα δωρα σου. ειπε και τα κοιταξα ολο περιεργια. Ηταν το σεντουκι και ο σακος που κρατουσαν οι δυο αντρες.
- Τι ειναι? ρωτησα
- Παμε στο λιγοτερο σημαντικο πρωτα.
Ανοιγει το σακο και ηταν γεματος χρυσαφι!!!
- Ουαου!! εκανα ολο εκπληξη.
- Αν ειναι αυτο το ασημαντο τοτε το αλλο τι ειναι??
Ο πατερας βγαζει ενα κλειδι και ανοιγει το σεντουκι. Ηταν ενα φρουτο πολυ παραξενο. Σαν εξωτικο αλλα ακομα πιο παραξενο και δεν ειχα δει ομοιο του πριν στη ζωη μου. Ο παππους στο θεαμα του εβγαλε ενα επιφωνημα θαυμασμου...
- Αυτο ειναι πιο σημαντικο?? Τι το κανει καλυτερο απο τοσο χρυσαφι??

Ο πατερας χαμογελασε. Το ιδιο και οι 2 πειρατες.
- Αυτο το φρουτο ειναι φρουτο του διαβολου. Αυτα τα φρουτα δινουν καποια ιδιοτητα σε αυτον που τα τρωει. Ομως ειναι καταδικασμενος να μην μπορει να κολλημπησει ποτε ξανα στη ζωη του. Το συγγεκριμενο αν το φας σου επιτρέπει να κάνεις το σώμα σου ατσάλι. Και ειναι ενα δωρο για σενα.
Ειχα μεινει αφωνος. Δεν ειχα ακουσει ποτε γι αυτα τα φρουτα και ουτε που φανταζομουν την υπαρξη τους. Ποσο μαλλον οτι θα φαω εγω ενα. Δεν ημουν ετοιμος για μια τετοια αλλαγη.
- Δε... Δεν ξερω αν θα το φαω! Μ' αρεσει να κολυμπαω. Και μ' αρεσει που ειμαι συνηθισμενος ανθρωπος...
Και ολοι εμειναν εκπληκτοι. Προσπαθησαν να με μεταπεισουν αλλα δεν τα καταφεραν.

Το κλιμα στη γιορτη ειχε επηρεαστει απο οτι εγινε πριν. Δεν υπηρχε η διαθεση για διασκεδαση οπως υπηρχε στην αρχη. Καποια στιγμη ερχεται η μανα μου κρατωντας ενα κουτι. Το ανοιξε και περιειχε μια χρυση αλυσιδα για το λαιμο.
- Ειναι οικογενιακο κειμηλιο. Οταν το φορας θα εισαι πιο δυνατος απο οτι συνηθως. Να το εχεις παντα μαζι σου.
Το πηρα, το φορεσα και αισθανθηκα μυστηριωδως πιο δυνατος.
- Το φρουτο θα το αφησω εδω. Οταν αποφασισεις οτι εισαι ετοιμος φατο. ειπε ο πατερας μου
- Θελω να πας στους marines και να γινεις σπουδαιος ναυτικος. Να μην εισαι κυνηγημενος οπως ειμαι εγω. Να κανεις οικογενεια και να εισαι σιγουρος οτι δεν θα παθει κακο. Να μην γινεις σαν εμενα.
Τοτε ακουστηκε απο μακρια μια εκρηξη!

Κοιταξαμε απο το παραθυρο και δεν μπορουσαμε να το πιστεψουμε. Ενα πλοιο των marines ειχε βομβαρδισει το πλοιο του πατερα μου. Αυτος εβλεπε τους κοπους 6 χρονων να πηγαινουν χαμενοι. Ομως συντομα συνειδιτοποιεισαι οτι η οικογενεια του κινδυνευει. Και ειχε δικιο. Ενα λεπτο μετα ακουστηκαν ατομα να πλησιαζουν τρεχοντας και ο ενας φωναξε:
- Σκωτωστε οποιον μας εμποδισει να τον πιασουμε!!
Τοτε ο πατερας μου με επιασε σφικτα, αρπαξε το φρουτο και μου το εδωσε με το ζορι.
- Γιατι το εκανες αυτο?? του φωναξα πανικοβλητος!!
- Τι θα μου συμβει τωρα??
- Τωρα μπορεις να χρησιμοποιεις τις δυναμεις του. Δεν μπορουσα να το ρισκαρω να παθεις κατι κακο.
Δεν αισθανομουν οπως περιμενα. Ενα περιεργο κυμα δυναμης με κατεκλεισε.

Ηξερα πως το φρουτο ειχε κανει τη δουλεια του.
- Γρηγορα παμε να φυγουμε απο την πισω πορτα!! φωναξε η μητερα μου.
Ομως δεν προλαβαμε καθως οι marines περικυκλωσαν με αστραπιαιες κινησεις το σπιτι. χτυπησε η πορτα.
- Ανοιξτε στον εκπροσωπο του νομου!! ειπε ο καπταιν Nezumi.
- Oχι παλι αυτος. ειναι η αιτια που δεν ερχομουν τοσα χρονια ειπε ο πατερας μου ολο θυμο.
- Εχετε ενα λεπτο να ανοιξετε. Μην προσπαθησετε τιποτα. Ειστε περικυκλωμενοι. Το μονο που θελουμε ειναι να παραδωσετε τον Messi D. Ramon. σyνεχισε ο καπταιν.
- Πφφ... Δεν υπαρχει αλλη λυση... Θα παραδωθω. Παντα ετσι κανει. χρησιμοποιει τη δθναμη του ναυτικου για να πιανει πειρατες με bounty για να περνει τα λεφτα και δεν τον νοιαζει ποιος θα πεθανει σε αυτη του την προσπαθεια.
- ΕΠΙΘΕΣΗ!! φωναξε ο καπταιν ενω δεν ειχε περασει ουτε μισο λεπτο.

Ο πατερας μου με εκριψε μεσα σε ενα ντουλαπι για τροφιμα που ηταν αδειο. Marines εμπαιναν απο παντου στο σπιτι. Τελευταιος μπηκε ο καπταιν Nezumi.
- Επιτελους σε παγιδευσα Messi D. Ramon!! Σκωτωστε τον!! ειπε ο καπταιν. Οι marines αρχιζουν να πυροβολουν.
- ΟXΙΙΙ!!! φωναζει η μητερα μου και μπαινει στη μεση! Στη συνεχεια πεφτει κατω νεκρη... Δεν ηξερα τι να κανω. Εχασα τη μητερα μου. Θα εχανα και τον πατερα μου που μολις βρηκα... Ο πατερας μου τραβηξε το πολυτιμο katana του και προσπαθησε να σκοτωσει τον καπταιν. Αυτος τραβιξε ενα ναυτη που βρισκοταν διπλα του και τον χρησημοποιεισαι ως ασπιδα. Επειτα, ο Nezumi γελασε.
- Ετσι ευκολα θα με σκωτωσεις?? ΠΥΡΟΒΟΛΕΙΣΤΕ ΤΟΝ!! φωναξε. Την επομενη στιγμη ο πατερας μου ηταν πεθαμενος στο πατωμα.

- Ο γιος μου... ειπε ο παππους κλεγοντας σιωπηλα. Ο Nezumi τον κοιταξε και ειπε:
- Ωστε εσυ εισαι ο Messi D. David και χαμογελασε.
- Μ' ενα σμπαρο δυο κεφαλια και αρχισε να γελαει δυνατα.
- Ειμαι πρωην πειρατης... Εχω αποσυρθει εδω και πολλα χρονια.
- Το κεφαλι σου ακομα εχει bounty 12.000.000 για οσα ειχες κανει ομως. Πιαστε τον!! διεταξε. Τοτε οι marines ορμισαν κατα πανω του να τον πιασουν. Εκεινος αρισε και κλοτσαγε τους αντιπαλους του τον ενα μετα τον αλλο και δεν μπορουσε κανεις να τον πιασει.
- Τι κανετε?? Αν δεν μπορειτε να τον πιασετε πυροβολειστε τον!! φωναζει ο καπταιν. Τοτε μετα τον πυροβολισμο πεφτει και ο παππους μου νεκρος στο πατωμα.
- Παρτε τους πειρατες, αφηστε την αλλη εδω. Τα 'θελε και τα ΄παθε. χαχαχαχα για 5.000.000 ηρθα με 17.000.000 φευγω! καλη μπαζα! χαχαχα ειπε και φυγανε. Η ευτιχισμενη μερα που περιμενα μετατραπηκε στο χειροτερο εφιαλτη μου. Μολις βγηκα απο το ντουλαπι ηξερα τι επρεπε να κανω. Να εκδικηθω για το θανατο τους...

Ομως για να γινει αυτο επρεπε να ειμαι δυνατος. Πολυ πιο δυνατος απο τον πατερα μου η τον παππου μου. Μου ειχε πει η μητερα μου οτι ο πατερας μου εκανε προπονηση μαζι με τον αδερφο του και οτι αν παθει τιποτα η ιδια επρεπε να παω εκει να μεινω. Πηρα το katana του πατερα μου το σηκωσα ψηλα και ειπα:
- Με αυτο το katana θα πεθανει ο Nezumi. και εφυγα τρεχοντας για το σπιτι του θειου μου. Εκει μετα απο 8 χρονια σκληρης και καθημερινης προπονησης μαζι με το θειο μου εμαθα την επιθεση Ittoryu Hirameki. Ακομα, εμαθα τενικες να χρησιμοποιω την δυναμη του φρουτου. Σε αυτα τα 8 χρονια δεν υπηρχε μερα που να μην ακουω ιστοριες για τα κατορθωματα του παππου μου ως πειρατης. Καποια στιγμη το αποφασισα... Θα ακολουθησω τα χναρια του πατερα μου και του παππου μου και στη συνεχεια θα γινω ακομα καλυτερος. Θα γινω καπετανιος ενος πειρατικου πλοιου και θα γινω βασιλιας των πειρατων!! Και αν ο Νezumi βρεθει στο δρομο μου δεν θα εχει την καταληξη που ειχε στο σπιτι μου... Αλλα θα ειναι νεκρος οταν θα φυγω....