The revenge and the start of my adventures

Δεν ειχαν περασει πολλες μερες απο την αποφοιτηση μου απο την σχολη πλοηγων και η μητερα μου ηταν ακρετα χαρουμενη και κεφατη....η γιαγαι μου μου ελεγε οτι ειχε χρονια να δει την μητερα μου σε τοσο καλη ψυχολογικη κατασταση

Ημουν αρκετα ευχαριστημενος με τον εαυτο μου και συντομα σκοπευα να ξανανοιξω το μαγαζι του πατερα μου.Αν και ο Max δεν ηθελε να με ακολουθησει σε αυτο μου το ονειρο...καταλαβα οτι καποια πραγματα επρεπε να τα κανω μονος μου!!!


Τις απομενες μερες το συζητουσα αρκετα με την μητερα μου, και εκεινη επεμενε πως ημουν αρκετα νεος για να ξεκινησω κατι τοσο μεγαλο....εγω ομως δεν την ακουγα...ηθελα να συνεχισω το εργο του πατερα μου!!

Τις απομενες μερες που ακολουθησαν αρχησα να κανω ετοιμασιες για να ανοιξψ το μαγαζι.Οι φιλοι μου πιστευαν οτι ημουν τρελος γιατι ειχα εμονη με αυτο.Μαλλον ειχαν δικιο γιατι το σκεφτομουν πολυ εντονα.

Απο την αλλη δεν ηξεραν τι σημαινε για μενα κατι τετοιο.Ηταν πολυ σημαντικο για μενα και δεν ειχα σκοπο να τα παρατησω ετσι απλα για το τιποτα...

Μια μερα ηρθε η γιαγια μου στο σπιτι και μου ειπε να περασω το ιδιο απογευμα απο το σπιτι της...μου ειπε οτι ηταν σημαντικο....και ετσι δεν εχασα λεπτο και οταν ηρθε η ωρα πγα σπιτι της σχεδον τρεχοντας... ημουν αρκετα περιεργος να μαθω τι ηθελε να μου πει η' να μου δωσει.....

Οταν εφτασα με περιμενε στην εξωπορτα παντα με το γλυκο χαμογελο της....ηξερα οτι με αγαπουσε απιστευτα και ηταν διπλα μου σε καθε μου βημα...


Οταν εφτασα αμεσως την αγκαλιασα και με φιλησε....κ μου ειπε να περασω μεσα

-Τι συμβαινει γιαγια?...την ρωτησα ανυσηχος
-Καθησε παιδι μου πρωτα...θες να πιεις κατι?...με ρωτησε
-Εμμμ δεν θα ελεγα οχι σε λιγη σπιτικη λεμοναδα....απαντησα γελωντας

Εκεινη αμεσως γελασε και αμεσως και μου εβαλε ενα μεγαλο ποτηρι κρυα λεμοναδα

-Κλασικος οπως παντα...αχχχ δεν εχεις αλλαξει καθολου.!απαντησε εκεινη με ενα μεγαλο χαμογελο

Σχεδον πνηγικα με την λεμοναδα γιατι μου αρεσε απιστευτα....και εκεινη κλασικα εβαλε τα γελια...

Μολις τελειωσα αμεσως την ρωτησα τι ειναι τοσο σημαντικο...ειχα τοση περιεργεια να μαθω τι ηταν αυτο που ηθελε να μου πει.....

-Περιμενε εδω που εισαι μισο λεπτο....!μ ειπε εκεινη

Δεν περασε ενα λεπτο κ μπηκε ξανα μεσα στο δωματιο με μια μεγαλη κουτα στα χερια....και πριν προλαβω να πω κατι εκεινη μου ειπε...

-Συντομα θα γινεις 18 δηλαδη ανδρας...οχι πως δεν εισαι ηδη...εχεις κανει ηδη πολλα που αλλα αγορια της ηλικιας σου δεν εχουν τολμησει καν να κανουν

Πηρε μια ανασα......

-Ειναι καιρος να παρεις την κληρονομια σου μικρε μου.....

Δεν ηξερα οτι υπηρχε κατι τετοιο ειδικα για μενα...δεν εχασα καν χρονο και πηρα το κουτι....επανω στο κουτι ηπυρχε ενα γραμμα....ενα γραμμα που εγραφε πανω....<<ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΟΝΑΚΡΙΒΟ ΓΙΟ ΜΟΥ>>


Eμεινα για αρκετα λεπτα αφωνος...η' καλυτερα ανυμπορος να μπορω να κουνηθω....αυτοματως αρχησα να δακρυζω χωρις να μπορω να το ελενξω....και τοτε η γιαγια μου χαμογελασε...ηξερε....ηξερε τι σημαινε αυτο για μενα...δεν εχασα χρονο και ανοιξα το γραμμα του πατερα μου...

Αν και καθε κινηση μου ηταν βαρυα....δεν ηξερα γιατι...αλλα ηθελα να μαθω τι μου ειχε γραψει ο πατερας μου...

Πηρα το γραμμα και αρχιζα να το διαβαζω....ξανα και ξανα....ειχα αποροφυθει στα λογια του και στο μηνυματα του....αλλα ηθελα να το αφησω απο τα χερια μου....γιατι ηταν κατι απο το ατομο που αγαπουσα ισως παραπανω και απο την ζωη μου.....

Aγαπητε μου γιε....

για να διαβαζεις αυτο το γραμμα παει να πει οτι δεν ειμαι ζωντανος και πλεον εισαι ετοιμος να γινεις ανδρας....σου ζητω συγνωμη.....ξερω οτι αυτο ισως να ηταν ενα βαρυ πληγμα για σενα....θελω ομως να ξερεις οτι οτι εκανα το εκανα για σενα και την μητερα σου...μεσα σε αυτο το κουτι εχω οτι πολυτημοτερο εχω και θελω να παρεις απο μενα....ειναι με πολυ αγαπη....ειναι βασικα πραγματα που πιστευω οτι θα σου χρειατσουν σε ολη την φαση της ζωης σου...θελω να τα παρεις και να τ αξιοποιησεις...ετσι οπως εκανα και εγω....μεσα θα βρεις αυτα που χρειαζεσαι για να γινεις ενα καλος πλοηγος αλλων των θαλλασων....οπως θα βρεις το βιβλιο μξε τις σημειωσεις μου για ολεσ τις θαλασσες που υπαρχουν....η' τουλαχιστον αυτες εχουν ανακαλυφτει ακομα....και αυτες που περιμενενουν να ανακαλυφτουν απο σενα!!!Μην λυπασε για μενα...εγω εκανα τις επιλογες μου στην ζωη μου....και τωρα εσυ ζεις την δικη σου ζωη...κοιτα λοιπον να κανεις τις επιλογες και να ζησεις τα ονειρα σου...με αυτον τον τροπο θα με κανεις περιφανο αγορι μου...να προσεχεις την μητερα σου και να την αγαπας...


με πολυ αγαπη..

ο πατερας σου....

Περασαν αρκετα λεπτα για να μπορεσω να συνελθω....μετα απο τοσα χρονια ....κατι απο τον πατερα μου...ενα δειγμα αγαπης που αναζητουσα τοσο πολυ....μετα απο λιγα λεπτα παρατηρησα οτι η γιαγια μου βρισκοταν διπλα μου...ηταν διπλα μου γαιτι την χριεαζομουν...

-Μετα απο τοσα χρονια....κατι απο τον πατερα μου...!!ειπα με ηρεμο τονο
-παιδι μου δεν περασε πιστευω ουτε μερα που ο πατερας σου να μην σε στηριζε ασχετως αν δεν ειναι εδω...!!μου απαντησε εκεινη

Δεν μιλησα τοτε,γιατι ειχε δικιο...


Τοτε πηρα στα χερια μου το κουτι και σιγα σιγα το ανοιξα....τα πραγματα που θα με βοηθουσαν να γινω ενας καλος πλοηγος....τι να ηταν αραγε?

Και επιτελους ανοιξα το κουτι...τα χερια μου ετρεμαν....η γιαγια μου γελαγε γιατι θυμιζαν παππου με παρκισον....και οντως ειχε δικιο...γιατι ετρεμα αν και εγω θεωρουσα φυσιολογικη την συμπεριφορα μου...

Mεσα στο κουτι βρηκα:
-το βιβλιο με ολες τις σημειωσεις του πατερα μου...αρκετα βαρη μπορω να πω
-4 διαφορετικες πυξιδες
-ενα πακο χαρτων νησιων....που ελαχιστα απο αυτα αναφερονταν σε χαρτες
-2 τηλεσκοπια τσεπης

Τοτε βρηκα και ενα δευτερο γραμμα μεσα στο κουτι και δν εχασα χρονο να το ανοιξω

Μεσα στα αντικειμενα που σου εχω αφησει εχω και μερικα απο τα προσωπικα μου αντικειμενα...οπως το βραχιολι μου που ηταν το γουρι σε καθε μου ταξιδι,ενα σταυρο που μου το εδωσε ο πατερας μου και διαφορα αλλα αντικειμενα

Kαθε ενα απο τα αντικειμενα ηταν και ξεχωριστο για μενα....ηταν του πατερα μου...τα χρησιμοποιηουσε!!!

Τοτε συνεχιζα να διαβαζω το γραμμα....

Η αληθεια παιδια μου ειναι οτι πριν αποφασισω να κανω οικογενεια,ημουν πειρατης και μαλιστα πλοηγος,καταφερα ομως και βρηκα ενα μυστικο...ενα μυστικο για ενα κρυφο περασμα για την Grand Line,το οποιο ειναι γνωστο μονο σε λιγους....και πιστευεται οτι εκει βρισκεται το ΟΝΕ PIECE...δεν παυει ομως να ειναι ενας μυθος αλλα μπορει και να μην ειναι....οτι και να ειναι μην προσπαθησεις να το βρεις...εχεις πολλα να ανακαλυψεις για τις θαλασσες και ποτε μην την υποτιμησεις!!!Oσοι το εκαναν ειχαν ασχημο αποτελεσμα!Ολα τα υπολοιπα που πρεπει να ξερεις θα τα βρεις στις σημειωσεις μου.Γιε μου νοιωθω τοσο ασχημα που σου τα λεω ολα αυτα...αλλα πρεπει να συνεχισεις την ζωη σου!!!

Περασα το υπολοιπο απο το απογευμα μου επεξεργαζοντας τα αντικειμενα του πατερα μου...μερικα ηταν περιπλοκα και αλλα ακρετα δυσκολα στην χρηση τουσ...ευτυχως ομως οι σημειωσεις του πατερα μου αποδειχτηκαν αρκετα χρησιμες για την χρηση των αντικειμενων...τα ξαναεβαλα μεσα στην κουτα και πριν προλαβω να φυγω η γιαγια μου μου εδωσε και κατι τελευταιο...ηταν μια φοτογραφια με εμενα και τον πατερα μου να με εχει παρει αγκαλια.....και υπηρχε κατι γραμμενο στο πισω μερος της φοτογραφιας

"ΥΟU ARE MY LIVING LEGACY"

Ηξερα τι εννοουσε...και τοτε ενα δακρυ επεσε απο το μαγουλο μου...

Καληνυχτησα την γιαγια μου και την ευχαριστησα για ολα οσα ειχε κανει για μενα!!
Κατηφορησα τον λοφο και συνεχεια σκεφτομουν αυτα που ειχαν συμβει σημερα....δεν περιμενα να ζησω κατι τετοιο....

Το επομενο πρωι ξυπνησα με πολυ ορεξη και διαθεση για να κανω τα παντα.Η μητερα μου νομιζε οτι με ειχε πιασει κατι,και οταν ρωτησε την γιαγια μου νομιζαμε οτι θα μας μεινει απο τα γελια...και μπηκα στην διαδικασια να της εξηγησω στην μητερα μου τι ειχε συμβει...εκεινη ξαφνιαστηκε και δακρισε....κατι αναμενομενο

Oι επομενες μερες που ακολουθησαν ηταν γεματα γελιο και χαρα...κατι που ειχε λειψει σε πολλους...αραγε ολα ειχαν αλλαξει?η' θα ακολουθουσε καποια καινουργια περιπετεια?


Αλλα οι μπελαδες ηταν κατι που ηταν στο αιμα της οικογενειας....καποιος παλιος μου γνωριμος...η καλυτερα καποιος εχθρος μου εκανε την επισκεψη του στο νησι....ηταν ο δολοφονος του πατερα μου....σκεφτηκα εκεινη την σιτγμη οτι με εβγαλε και απο τον κοπο να βρω αυτο το διπροσωπο σκουλικι... αλλα απο την αλλη σκεφτηκα αμεσως την μητερα μου...δεν μπορουσα ομως να κατσω και να περιμενω....
Τοτε σκεφτηκα:"lets have some fun....!!!"

Ετρεξα μεσα στο δωματιο μου και πηρα το white katana που ειχα κερδησει στουw αγωνες....ενα πανεμορφο οπλο με πολλες λεπτομεριες στην λαβη...και αρχησα να τρεχω...η μητερα μου δεν προσπαθησε να με σταματησει....παραμονο ενα δακρυ και ενα αχνο χαμογελο εμφανιστηκε στο προσωπο της...


Η ιστορια επαναλβανοταν....ημουν ετοιμος για την εκδικηση μου.....


Οι πειρατες εκαναν εφοδο στην αγορα....λεηλατουσαν τα παντα που εβρισκαν στπμ δρομο τους....σκοτωναν οσους τουσ αντιστεκοντουσαν....καθαρματα σκεφτηκα....

Το ενοχλητικο γελιο ικανοποιησης τους γινοταν ολο και πιο δυνατο στα αφτια μου....καθε δευτερολεπτο εφτανα και πιο κοντα....προς την εκδηκηση μου η' τον θανατο μου...αλλα οτι και αν με περιμενε ειχα σκοπο να δωσω μαχη.....


Στο βαθος φανηκε το συγκεντρομενο πληθος....τα γυναικοπαιδα τσιριζαν στο θεαμα που εβλεπαν ...αιμα...αιμα...αιμα...και οντως δεν ηταν συνηθισμενο γεγονος στο νησι μας.Μπηκα μεσα στα στενα για να κοψω δρομο....και σε ενα σημειο μου δωθηκε η ευκαιρια να ανεβω στην ταρατσα ενος σπιτιου...και αρχισα να τρεχω με ολη μου την δυναμη....

Τοτε υστερα απο περιπου μισο λεπτο ειδα με τα ματια μου τους πειρατες να ειναι ετοιμοι να αποκεφαλισουν τον κρεοπολη της νησιου....σκεφτηκα τοτε ποσο ειρωνικο ειναι να πεθανει καποιος με το εργαλειο που δουλευε ολα αυτα τα χρονια....

Επιτελους ειχα πληρη οπτικο πεδιο και αρκετη ταχυτητα...σκεφτηκα οτι θα μπορουσα να βοηθησω τον αθωο ανθρωπο αλλα θα προδιδα την θεση μου....εκεινη ομως στην στιγμη σκεφτηκα τον πατερα μου...τι θα εκανε στην θεση μου....

Λιγος χρονος για σκεψη και αρκετος χρονος για ηρωισμους.....!!!

Η φωνη εκεινου που αναζητουσα ακουστηκε στο βαθος....πως θα μπορουσα να ξεχασω αυτη την φωνη.....!!!Ο Hellwein Brako ηταν μπροστα μου...

Εκεινη την στιγμη ακουστηκε....<<σκοτωσε τον τι περιμενεις?βαρεθηκα να ακουω τοσες κλαψες

Πριν προλαβει ομως να κατεβασει ο πειρατης την λεπιδα...πεταχτηκα χωρις να με καταλαβει κανεις...
Και φωναξα......TIGERRRRRRRR STABBBB!!!

Και τοτε εκτελεσα την επιθεση με την τεχνικη που ειχα διδαχτει απο τον δασκαλα μου.Hταν καποια δευτερολεπτα που περασαν πολυ γρηγορα...αλλα ο πειρατης δεν καταφερε να κατεβασει την λεπιδα...ειχε παγωσει στην ιδια θεση.....και τοτε 3 πιδακες αιματος πεταχτηκαν απο τον θωρακα...και τοτε σταματησαν ολοι να φωναζουν.....


Τοτε ο Hellwein Brako γυρισε να δει τι ειχε συμβει....και ειδε κατι που δεν περιμενε να δει...τον ναυτη του πεσμενο κατω ανασκελα και ενα ποταμι αιματος να κυλαει απο το στηθος του....

Τοτε τα ματια του συναντησαν τα δικα μου....ενοιωσα ικανοποιηση και το μισος μου να φουντωνει...

Αμεσως με ρωτησε ποιος ειμαι και γιατι το εκανα αυτο.....

Τι ειρωνικο σκεφτηκα....δεν ξερει ποιος ειμαι....και τοτε σκεφτηκα οταν με την λεπιδα μου θα μπορουσα να του φρεσκαρω την μνημη....Οι χωριατες και οι χωριατησες εντυπωσιαστηκαν οταν καταλαβαν οτι αυτος ο οποιος ειχε επιτεθει ημουν εγω...τοτε για αλλη μια φορα σκεφτηκα...η ιστορια επαναλαμβανοταν....


-ΔΕΝ ΘΑ ΞΑΝΑΡΩΤΗΣΩ ΜΙΚΡΕ....ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΕΚΑΝΕΣ ΑΥΤΟ??!!! ακουστηκε η φωνη του Hellwein Brako

Και τοτε ηταν η σειρα μου...ηταν η ωρα της ικανοποιησης!!!!

-Ειμαι ο Jack Winchester....σου θυμιζει κατι το ονομα αυτο?....αποκριθηκα ηρεμα

Ο Hellwein Brako αμεσως τα εχασε....

-Δεν μπορει...δεν μπορει να εισαι ο γιος...?
-Ναι ειμαι!!!Ειμαι ο γιος του Will Winchester...του ανδρα που σκοτωσες πριν απο 14 χρονια!

Ο Brako μορφασε...αλλα στην συνεχεια συμπληρωσε


-Δεν μπορει να ειναι αληθεια....και τωρα μικρε....τι θες?Εκδηκιση?....χαχαχαχαχαχαχαχαχαχα....εισαι λιγος για μενα!!!..ειπα με σαρκαστικο υφος

Δεν ειπα τιποτα παραμονο συνεχιζα να τον κοιταζω επιμονα

Ο Brako συμπληρωσε...<<Ας ειναι....ενας ακομα λιγοτερος στον κοσμο αυτο..!!>>

Τοτε πεταχτηκε ενα απο τους πειρατες του Brako και ειπε...<<αφεντικο δεν χρειαζεται να το κανεις εσυ....ασε εμας να παρουμε εκδηκιση>>
Ο Brako τοτε συμφωνησε και μου γυρισε την πλατη....αλλα πριν προλαβει να κανει κατι καποιος τοτε συμπληρωσα εγω....

-Τοσο δηλος εισαι εεε?Δεν εχει τα κοτσια να με αντιμετωπισεις?

Ακολουθησε σιωπη...κανεις δεν μιλησε...ουτε καν οι πειρατες του Brako

Τοτε ξαναγυρισε προς το μερος μου και φωναξε....<<ΠΩΣΣΣΣΣ ΤΟΜΛΑΣΣΣΣΣ??!!!!>>

Δεν φοβηθηκα και ουτε εδειξα κατι τετοιο...ηξερα οτι ο φοβος δεν θα ηταν ο καλυτερος μου συμμαχος
Εβγαλε το ξιφος του και μου ειπε με αγριεμενο υφος....<<ο θανατος ειναι αυτος που κανει κυκλους γυρο απο σενα>>...και πηρε θεση μαχης...

Εβγαλα για αλλη μια φορα απο την θηκη τον συμμαχο μου και συντροφο μου....τα χερια μου αγγιξαν την ασπρη λαβι...και σιγα σιγα αρχιζα
να το τραβαω προς τα εξω τον θεριστη...η λεπιδα ηταν μαυρη με διαφορους κυμματισμους που εκανε ομορφη αντιθεση στο φως του ηλιου

Του εριξα μια ματια και μου ηρθαν στο μυαλο ολες οι ομορφες στιγμες που ειχα περασει με τον δασκαλο μου την ωρα της προπονησης...και
σκεφτηκα....δεν μπορει να τελειωσει εδω...οχι ετσι...και τοτε επανηλθα και συγεντρωθηκα οπως δεν ειχα κανει ποτε


Τοτε ο Brako εκανε την κινηση του προς το μερος μου...μου εκανε επιτελους επιθεση...η μαχη ειχε αρχισει...

Εμοιαζα στην οψη μου ανυπερασπιστος γιατι δεν ειχα κουνηθει καθολου...ηταν λες και θα εμενα ακινητος μεχρι η λεπιδα του Brako να διασχισει
την σαρκα μου...

Αλλα τοτε απεφυγα την επιθεση του με αστραπιαια ταχυτητα...ο Brako γουρλωσε τα ματια του...γιατι θυμιζε απιστευτα υπερφυσικο να καταφερο να
αποφυγω σε μια τετοια χρονικη στιγμη την επιθεση του,,,

Μεσα μου απολαυσα για καποια κλασματα του δευτερολεπτου την κινηση μου αυτη.....

Και τοτε ηταν η σειρα μου...ας χορεψουμε σκεφτηκα....

Mοοοoku Moοοοku...........Slahhhhh...και η επιθεση μου ειχε απολυτη επιτυχια....γιατι καταφερα και του εκανα σε 3 διαφορετικα σημεια 3
διαφορετικα χτυπηματα...ενα στο ποδι...ενα στον καρπο που του εκανε να του πεσει το σπαθι....και ενα στο μαγουλο..!!

Ζαλισμενος απο την επιθεση μου ο Brako...αρπαξε το σπαθι του και γυρισε προς το μερος μου παλι....


-ΜΠΑΣΤΑΡΔΕ ΕΙΣΑΙ ΝΕΚΡΟΣΣΣΣΣΣΣΣ!!! φωναξε με ολη του την δυναμη.....

Αλλα ηταν αργα...ειχα ξεκινησει ηδη την επιθεση μου για αλλη μια φορα.....γουρλωσε τα ματια του...ενω εγω ειπα ηρεμα...


-DEADLYYYY......BLOWWWWWWWW!!!

Και βρεθηκα ακριβως απο πισω του....ενα χαμογελο ζωγραφιστηκε στ προσωπο μου.....τα ειχα καταφερει.....
Πιδακες αιματος πεταχτηκαν απο διαφορα σημεια του σωματος ενω εκεινος γονατησε και επεσε ανασκελα....ηταν νεκρος...

Τα επιφωνιματα δεους και ενθουσιασμου δεν αργησαν να ερθουν απο πολλους!!

Οι πειρατες τα εχασαν....καποιοι ετρεξαν να γλυτωσουν και αλλοι φωναζαν για τον χαμενο καπετανιο τους....οτι και να εκαναν δεν με
ενοιαζε...ειχα ολοκληρωσει τον στοχο μου....ειχα παρει την εκδικηση μου...

Τοτε ξαναεβαλα τον θεριστη και συντροφο μου πισω την θηκη του..και ξαφνικα ενας απο τους πειρατες με ρωτησε...
-Πως μπορεσες?πως μπορεσες να κανεις κατι τετοιο?!!
-Σκοτωσε τον πατερα μου....και πηρα την εκδικηση μου...σε καλυψα?..απαντησα ηρεμα

Εκεινος γρυλισε και εφυγε...σκεφτηκα τοτε οτι μολις ειχα αφαιρεσει μια ζωη...αλλα δεν με ενοιαζε...,γιατι η ικανοποιηση μου ηταν πανω
απο ολους και απο ολα...

Στην συνεχεια ηρεμος εφυγα σιγα σιγα ενω τα επιφωνιματα συνεχιζονταν...μεχρι που βρεθηκα μπροστα στον δασκαλο μου...ηταν χαμογελαστος
...δεν ξερω αν ηταν και περιφανος για μενα...αλλα ικανοποιημενος πιστευα οτι ηταν αρκετα...τοτε σκεφτηκα...αυτη ηταν η αρχη...

Το υπολοιπο της ημερας κυλισε ηρεμα..οσπου καταφερα επιτελους να μεινω μονος μου με την μητερα μου και την γιαγια μου...το χρειαζομουν
ηταν η αληθεια...και δεν το περιμενα γιατι ηθελα να ακουσω πενευτικα λογια...ηξερα οτι αυτο που εκανα δεν ηταν καλο....αλλα δεν με ενοιαζε
θα ελεγαν

Τοτε πηρε τον λογο η γιαγια μου...

-Μικρε...σημερα εκανες κατι που δεν περιμενε κανεις...αλλα σε αυτο εμοιαζες στου πατερα σου...η ξεροκεφαλια του...δεν μας σκεφτηκες εμας?

Ειχα κατεβασμενο το κεφαλι μου αλλα τοτε δειλα απαντησα:

-Δεν ηθελα να ζω με αυτο το βαρος...για μενα ηταν κατι σαν λυτρωση...και εσυ γιαγια το ξερεις καλυτερα απο τον καθενα..!!!!

Τοτε σηκωθηκε και με αγκαλιασε και μου ειπε:
-Το ξερω μικρε μου...!!

Ενοιωσα το δακρυ της πανω το χερι μου και τοτε αναστεναξα....και κοιταξα την μητερα μου...η οποια ειχε μεινει τελιως αμετοχη στο ολο θεμα
και τοτε την ρωτησα...:
-Μητερα?...δεν θα πεις κατι?....

Αλλα εκεινη δεν αντεδρασε...παραμονο με κοιταξε καταματα και μου ειπε:
-Γιε μου...πριν απο 14 χρονια ο πατερας σου εφυγε απο την ζωη γιατι ηθελε να προφυλαξει κατι που προοριζοταν για σενα...μας προστατεψε
και με το παραπανω...ολα αυτα τα χρονια οριμσες,προσπαθησες,εζησες την καθε στιγμη της ζωης σου...κατι που εμενα προσωπικα με κανει χαρουμενη


Και τοτε σηκωθηκε και πηγε στην κρεβατοκαμαρα...και εφερε πισω ενα πανι....στο οποιο καποιος ειχε κεντησει κατι...αμεσως το αναγνωρισα...
ενας χαρτης ηταν ζωγραφισμενος πανω του....ο οποιος εμοιαζε ελε'ι'να πολυ με το νησι μας

Και τοτε μου το εδωσε...και μου ειπε...αυτο ειναι η πραγματικη σου κληρονομια...ηταν ο λογος που πεθανε ο πατερας σου...ηταν αυτο που υπερασπιστηκε
ο παετρας σου με την ζωη...ειναι δικο σου....

Το πηρα στα χερια μου και αρχιζα να το κοιταζω εξεταστηκα...οπως θα εκανε ενα πλοηγος...

Και τοτε γεματος εκπληξη ειπα αυτο <<το σημαδι οδειγει στο βουνο...>>ηξερα το μερος αυτο αρκετα καλα...και η γιαγια μου χαμογελασε...

-Σου πηρε πολυ λιγοτερο χρονο απο τον πατερα σου μεχρι να συνιδητοποιησει τι απεικονιζε αυτος ο χαρτης...!! ειπε ηρεμα

Χωρις να χασω χρονο αρπαξα το ξιφος μου και βγηκα εξω....στοχος μου ηταν να παω στο βουνο...και το κακο ηταν οτι βραδιαζε...και ηξερα οτι
το βραδυ τα ζωα του δασους εκαναν τις βολτιτσες τους για να γευματισουν

Το βουνισιο αερακι με εκανε να ανατριχιασω...αλλα δεν με ενοιαζε...η κληρονομια μου με περιμενε....
Και πραγαμτι μετα απο αρκετη ωρα επιτελους εφτασα στην καρδια του βουνου...και αρχιζα να ψαχνω...και σκεφτηκα...μηπως αυτο ηταν ακομα μια
δοκιμασια?...οτι και να ηταν επρεπε να το βρω γιατι για αυτο ο πατερας μου δεν βρισκοταν ποια στην ζωη...

Ξαφνικα ακουσα κατι που μου ηταν μεν γνωριμο αλλα και ταυτοχρονα ανησυχιτικο...και γυρισα το κεφαλι μου προς τον ουρανο...και ενοιωα τις
πρωτες ψυχαλες στο προσωπο μου...

Μεσα μου ειπα...<<τελεια>> και εκανα μια αστεια γκριματσα...και αρχιζα να ψαχνω για καποιο μερος να βγαλω την νυχτα...και πραγματι μερικα απο
μερικα λεπτα βρηκα μια σπηλια...και αμεσως εβγαλα το ξιφος μου...γιατι δεν ειχα την ορεξη να γινω το γευμα κανενος..ειχα ερθει για ενα σκοπο εδω!

Τα ματια μου μερικα λεπτα αργοτερα συνηθησαν στο σκοταδι...και συγουρευτικα οτι κανενας και τιποτα δεν υπηρχε στην σπηλια...και ψαπλωσα..

Μερικα λεπτα αργοτερα σκεφτηκα ποσο ηλιθιος ημουν γιατι δεν ειχα παρει κα8ολου τροφη μαζι μου και με ειχε κοψει η πεινα...