Nobeard pirates και ο εγκληματιας marine

Συνεχισα τη μαχη με αλλον ενα marine που κρατουσε katana.
- Αυτο που κρατας δεν ειναι οπλο για μικρα παιδια του ειπα. :[m756o]: Εκεινος εξαγριωθηκε και ειπε:
- Θα μου το πληρωσεις αυτο βρωμοπειρατη!! και ορμηξε κατα πανω μου. Ομως πριν προλαβει να με ακουμπησει, τον εκοψα στο υψος του στομαχιου. Μολις 2 πειρατες ειχαν μεινει και αυτοι ειχαν επιτεθει στον Luster. Πηγα για βοηθεια αν και ηξερα οτι δεν τη χρειαζοταν. Καρφωσα τον ενα στην πλατη και εμεινε ο αλλος για τον Luster.
- Ολος δικος σου του ειπα.
Εκεινος γελασε και με μια κινηση τον σωριασε κατω.

Η μαχη μολις ειχε τελειωσει....

Βαριανασεναμε ολοι γιατι η ενταση ηταν υπερβολικα μεγαλη.....πηγα και καθησα διπλα στον Τεο που καθοταν σε ενα μπαγκακι.....

-Θελω τοσο πολυ να φαω και να κοιμηθωωωωωω......ειπα με κουρασμενη φωνη
-Μεσα στο μυαλο μου εισαι.....
-Το ξερω.....ειπα και γελασαμε...
-Που ειναι τα κοριτσια?
-Λογικα ειναι στο σπιτι και προσεχουν τον αραβωνιαστικο της Anna...

Δεν μιλησα.....απλα κατεβασα το κεφαλι και ευχαριστηθηκα το αποτελεσμα....

Αφου μειναμε εκει ακινητοι για 1 ωρα, στη συνεχεια πηγαμε στο σπιτι των κοριτσιων.
- Ειστε ολοι καλα? ειπα μολις μπηκαμε μεσα. Αμεσως ετρεξαν και οι 2 και μας αγκαλιασαν.
- Ευχαριστουμε πολυ!! οχι μονο σωσατε τον αρραβωνιαστικο μου αλλα και ολοκληρο το νησι. ειπε η Anna.
- :[m027]: Αυτο δεν ηταν τιποτα. ειπε ο Luster και αρχισαμε ολοι να γελαμε.
- Ο αρραβωνιαστικος σου ειναι ενταξει?
- Ναι κοιμαται τω...
- ΩΡΑΙΑ!! Ας Φαμε!! φωναξα μολις ακουσα οτι ειναι καλα χωρις να την αφησω να τελειωσει αυτο που ελεγε. Μετα απο λιγο καθομασταν ολοι στο τραπεζι και τρωγαμε και πιναμε.
- Μια προποση γι αυτη τη χαρουμενη μερα! ειπε ο Luster.
- KANPAI!!!!!! ειπαμε ολοι μαζι.

Η αποζιμειωση για την σημερινη μαχη ηταν ενα καλο γευμα....αλλα δεν ημουν αρκετα ομιλιτικος....για καποιο λογο μεσα μου ενοιωθα μια μελανχολια.....

Προσπαθησα ομως να αλλαξω διαθεση γιατι δεν ηθελα να χαλασω την παρεα....και πραγματι κατι η μπυρα....κατι το καλο φαγητο....κατι και η καλη παρεα....μου ηταν αρκετα....απλα μου ελειπε αυτο το συναισθημα....να καθεσαι στο τραπεζι με φιλους.....και ατομα που εχει μοιραστει πραγματα μαζι.....

Μειναμε εκει μεχρι το επομανο μεσιμερι.
- Πρεπει να φυγουμε. Μας περιμενουν πολλες περιπετειες. τους εξηγησα.
- Αν ειναι ετσι... απανμτησε μελαγχολικα η Sophie.
Ετσι κατευθυνθηκαμε προς το πλοιο. Κουβαλουσαμε μαζι μας και πολυ φαγητο και εφοδια που μας εκαναν δωρο.
- Μονο και μονο γι αυτα αξηζει να βοηθας κοσμο. :[m066]: ειπα στον Luster και αρχισαμε να γελαμε. Ανεβηκαμε μστο πλοιο και αρχισαμε να απομακρινομαστε.
- Ευχαριστουμε για ολα!! φωναζαν απο την ακτη του νησιου.

Αλλη μια περιπετεια εφτασε στο τελος της.