Asuka Island: Οι επιμονοι marines και η αλλαγη θαλασσας[Τελος]

Μερος Β'

O Bismarck ηταν πεσμενος κατω με μια πληγη στο φρυδι να σταζει αιμα και εναν σπασμενο καρπο. Ηθελα να ειμαι σιγουρος οτι δεν θα μπορει να πιασει σπαθι για να με ξανααντιμετωπισει. Το μονο που εκανα ηταν να τον κοιταω.
- Τι εγινε?? Δεν θα με σκοτωσεις? ειπε φτυνοντας λιγο αιμα.
- Γιατι να σε σκοτωσω? απαντησα κι εκεινος χαμογελασε ειρωνικα.
Στη συνεχεια τον σηκωσα, τον εβαλα πανω στον ωμο μου και αρχισα να προχωραω προς το λιμανι που ειχε πλεον αρχισει να μαζευεται κοσμος για να δει τι εγινε.

Κατευθηνθηκα προς τα εκει. Ολοι μολις με ειδαν σταματησαν να μιλουν. Πηγα μπροστα στο πληθος και τον πεταξα κατω.
- Δεν ηρθα με κακες προθεσεις. ειπα και αρχισα να κατευθηνομαι προς την πολη.
Καποιοι με κοιτουσαν οπως εφευγα και αλλοι επεσαν κατευθειαν πανω στον Bismarck να δουν αν ειναι καλα. Κατευθηνθηκα μεσα στην πολη, οσο πιο μακρυα μπορουσα απο το λιμανι. Πολλοι μιλουσαν για την μαχη στο λιμανι αλλα κανεις τους δεν ειχε παει να την δει κι ετσι δεν ηξεραν ποιος ειμαι. Οταν εφτασα μακρυα απο το λιμανι μπηκα μεσα σε μια ταβερνα που η μουσικη ακουγοταν μεχρι εξω.

Εκει εκατσα για φαϊ. Ηρθε μια ομορφη σερβιτορα να παρει παραγγελια.
- Τι θα παρετε? ειπε ευγενικα και χαρουμενα.
- Φερε μια ποικιλια, 2 μπριζολες, 2 λουκανικα, πατατες και 5 μπυρες ειπα πεινασμενος απο την μαχη που εκανα λιγη ωρα πριν.
Εκεινη εφυγε για να παει να φερει τα φαγητα. Περιμενα για ενα 10λεπτο και επειτα ηρθαν τα φαγητα. Ολο το τραπεζι ηταν γεματο με πιατα γεματα φαγητο.
- Καλη ορεξη ειπε και αφυγε χαμογελαστη και παλι η σερβιτορα.

Δεν ηξερα απο που να ξεκινησω να τρωω. Ολα φαινονταν πεντανοστιμα. Τελικα ξεκινησα με τις μπριζολες. Την ωρα που ειχα φαει την μια μπηκε μεσα στην ταβερνα ενας τυπος. Μολις με ειδε με λησιασε και μου ειπε κοιτοντας με με φοβο:
- Εσυ δεν εισαι ο τυπος που νικησε τον Bismarck?
Εστι οπως ημουν μπουκομενος με την μπριζολα γυρισα και του ειπα:
- Ποιος ειναι αυτος?
- Ο marine που πολεμουσε με εναν πειρατη στο λιμανι! Εσυ δεν εισαι αυτος ο πειρατης?
- ΑΑ! Ναι! ειπα και μολις καταπια την μπουκια χαμογελασα!

Ολοι μεσα στην ταβερνα ειχαν σταματησει να μιλανε και κοιτουσαν εμενα με τον αλλο τυπο που μιλουσαμε. Επειτα ο τυπος αρχισε να τρεχει μεχρι που βγηκε εξω απο το μαγαζι και τον χασαμε απο τα ματια μας. Εγω συνεχισα να τρωω με λαιμαργια τα φαγητα που ειχα μπροστα μου αλλα το κλιμα στην ταβερνα ειχε αλλαξει τελειως. Ολοι ειχαν σταματησει να μιλανε και η κοιτιοντουσαν μεταξυ τους η κοιτουσαν εμενα καχυποπτα. Δεν εδωσα πολυ σημασια αλλα σιγα σιγα αρχισαν να ψιθηριζουν ο ενας στον αλλο. Απο τραπεζι σε τραπεζι ο ψυθιρος μετα φερθηκε σε ολο το μαγαζι.

Καποια στιγμη αρχισαν ολοι να σηκωνονται και να κρατουν στα χερια τους μαχαιρια και πιρουνια. Οι περισσοτεροι με δισταγμο κατευθηνθηκαν προς το μερος μου. Καποιο απλα τα κρατουσαν και εμειναν στη θεση τους. Με περικυκλωσαν και ενας απο αυτους ειπε:
- Πειρατη τελειωσαν τα ψωμια σου.
- Οχι δεν τελειωσαν! Εχω ακομα μερικα εδω απαντησα αστειευομενος δειχνοντας το ψωμι στο τραπεζι μου. Μερικοι μου επιτεθηκαν.
- Κανατε το λαθος να με διακοψετε την ωρα του φαγητου ειπα και αφηνοντας κατω ενα λουκανικο, τους επιτεθηκα!

Εγινα ατσαλι αλλα δεν εκανα τα χερια μου λεπιδες. Δεν ηθελα να σκοτωσω κανεναν κι ετσι μονο μπουνιες εριχνα. Καποιος μου καρφωσε το μαχαιρι στην κοιλια αλλα αυτο εσπασε.
- Τι εισαι? ρωτησε και εκανε μερικα βηματα προς τα πισω πανικοβλητος. Μαζι του πηγαν προς τα πισω και ολοι οι υπολοιποι.
- Ειμαι χρηστης φρουτου του διαβολου. Μην τα βαζετε μαζι μου. ΑΦΗΣΤΕ ΜΕ ΝΑ ΦΑΩΩΩ!! φωναξα.
Ετσι ξαναεκατσα και συνεχισα να τρωω. Απο την στιγμη που εμαθαν για το φρουτο μου ολοι με κοιτουσαν χωρις να μιλαει κανεις. Οταν τελειωσα το φαγητο μου σηκωθηκα, αφησα χρηματα στο τραπεζι και εριξα μια ματια στους ανθρωπους που ηταν γυρω μου. Επειτα τους γυρισα πλατη και βγηκα εξω.

Εκει με περιμενε μια εκπληξη. Σχεδον ολες οι δυναμεις των μαρινς του νησιου ηταν εξω απο την ταβερνα και με σημαδευαν με διαφορα οπλα.
- Παραδωσου πειρατη! Δεν εχεις ελπιδα μπροστα σε ολους εμας.
- Ναι καλα! Ετσι νομιζεις τουβλο. ειπα και ερχισα να τρεχω να σκοτωσω μερικους. Μετα θα εφευγα αφου οπως ειπε δεν ειχα ελπιδα με ολους αυτους να με κυνηγανε.
- Ittoryu Tatsumaki!! ειπα πετοντας 4 marines στην σκεπη του απεναντι κτηριου.
- ΠΥΡ φωναξε ο τυπος που μου μιλουσε πριν και ειδα 4 kairoseki διχτυα να ερχονται καταπανω μου.

Ειχε αρχισει να μου την σπαει πολυ αυτος ο τυπος. Εκανα μια κωλοτουμπα προς τα πισω και απεφυγα 2 που ερχονταν απο την ιδια κατευθηνση. Το ενα ηταν αστοχο τελειως. Το τελευταιο παραλιγο να με πετυχει αλλα ενας απο αυτους δεν το ειδε και μπηκε μπροστα μου για να με χτυπισει. Το αποτελεσμα ηταν να βρεθει πιασμενος μεσα σε αυτο.
- Εισαι πανεξυπνος του ειπα μην μποροντας να σταματησω να γελαω.
- Δεν θα γελας για πολυ ακομα πειρατη! μου απαντησε ενας αλλος που κρατουσε ενα σπαθι. Απεφυγα την επιθεση που μου εκανε και με το αριστερο χερι τον καρφωσα στα πλευρα.

Υστερα αρχισα να τρεχω προς μια κατευθυνση που δεν υπηρχαν παρα ελαχιστοι marines. Με τα κανονια που ειχαν αρχισαν να μου ριχνουν ομως με γρηγορες κινησεις απεφυγα τις κανονιες. Περασα αναμεσα τους και με τα χερια λεπιδες εκοπσα τους 2 πιο κοντα σε εμενα. Αμεσως ολοι αρχισαν να τρεχουν πισω μου. Απο παντου περνουσαν διπλα μου διαφορα πυρομαχικα, απο σφαιρες μεχρι μπαλες κανονιου, ομως η με χτυπουσαν κι εξωστρακιζονταν η δεν με πετυχαιναν. Μονο μια με πετυχε απο τις κανονιομπαλες και με πεταξε μερικα μετρα μακρια. Επεσα κατω και αρχισαν να πλησιαζουν ολοι οι marines του νησιου.

Σηκωθηκα οσο πιο γρηγορα μπορουσα και συνεχισα το τρεξιμο. Εστριψα σε ενα στενο δρομακι που βρηκα.
- Εδω δεν θα μπορουν να με ακολουθησουν οπως πριν. Θα ειναι πιο στριμωγμενοι. σκεφτηκα και συνεχισα το τρεξιμο.
Πραγματι δεν μπορουσαν να με ακολουθησουν ολοι μαζι. Ανα 4 ατομα εμπαιναν στο στενο Μαλιστα οσο προχωρουσα ολο και στενευε. Ετσι οταν χωρουσαν μολις 2 ατομα διπλα-διπλα αρχισα να σκαρφαλωνω σε μια σκαλα που οδηγουσε στην στεγη ενος κτηριου. Οταν εφτασα πανω Εβγαλα την σκαλα απο την θεση της και την πεταξα κατω μαζι με 3 marines που πρσπαθουσαν να σκαρφαλωσουν.

Δεν ειχα παρατηρησει πολυ καλα το τι υπηρχε πανω στην στεγη οταν ανεβηκα παραμονο οταν πεταξα την σκαλα κατω και εστριψα προς την αλλη μερια. Ειδα εναν τυπο να καθεται σε μια καρεκλα και να με κοιταει.
- Ωστε εσυ εισαι ο Messi D. Teo? Ενδιαφερον. ειπε, εβγαλε ενα σπαθι και με σημαδεψε.
- Ναι εγω ειμαι. Εσυ ποιος εισαι? ρωτησα περιεργος.
- Ειμαι ο αρχηγος των Marines στο νησι. Μπορει να ξεφυγες απο ολους αυτους, μπορει να νικησες τον Bismarck, ομως απο μενα δεν γλυτωνεις. απαντησε με σιγουρια.

Ορμηξα καταπανω του αφου ηξερα οτι για να φυγω απο το νησι επρεπε να τον νικησω. Ετρεχε ο ενας προς το μερος του αλλου. Ετσι οταν συναντηθηκαμε Εγω σηκωσα το ποδι σε μορφη ατσαλιου για να τον αποκρουσω. Ομως αντι γι αυτο απεκτησα ενα βαθυ κοψιμο στο ποδι σαν ν μην ειχα τις δυναμεις του φρουτου. Επεσα κατω απο τον πονο. Η πληγη ετρεχε αιμα μονο οσο με ακουπμουσε το σπαθι του. Ετσι καταλαβα οτι το σπαθι εφταιγε για την πληγη αφου μαλλον ηταν απο kairoseki.
- Νομιζες οτι θα πολεμουσα εναν χρηστη τετοιου φρουτου με κοινο σπαθι? Εχεις να μαθεις πολλα πραγματα ακομα! Αν και δεν βλεπω να προλαβαινεις. ειπε και προσπαθησε να με ξανακαρφωσει.

Βρηκα ενα σιδερο διπλα μου. Το αρπαξα και απεκρουσα με αυτο την επιθεση του. πολεμουσαμε για κανα 10λεπτο ετσι εκεινος με το σπαθι κι εγω με το σιδερο. Προσπαθησα 2-3 φορες να τον κοψω με το χερι-λεπιδα μου αλλα χωρις αποτελεσμα αφου ηταν πολυ γρηγορος. Το ποδι μου δεν πονουσε πολυ πλεον. Ετσι οσο εξελισοταν η μαχη ολο και περισσοτερο τον στριμοχνα προς τον τοιχο που βρισκοταν πισω απο αυτον. Περιμενα την στιγμη που θα ακουμπουσε πισω και δεν θα ειχε την ελευθερια κινησεων. Τελικα τα καταφερα. Τον στριμοξα στον τοιχο και αρχισα να επιτιθομαι αλυπητα. Απεφευγε καλα τις απιθεσεις μου ομως καποια στιγμη τον πετυχα στο χερι κανοντας ενα βαθυ κοψιμο. Εκεινος λιγισε και στην συνεχεια του εκανα ενα σκισιμο στο στηθος. Χωρις να δειξει τον πονο του συνεχησε την μαχη μεχρι το τελος.

Η μαχη ειχε κριθει απο την στιγμη που τον χτυπησα. Ειχε αρχισει να χανει αιμα και οσο περνουσε η ωρα γινοταν ολο και πιο αργος. Ετσι στο τελος κανοντας του πολλες πληγες τον αφησα αιμοφυρτο στο πατωμα.
- Συγγνωμη αλλα πηγαινες γυρευοντας του ειπα λαχανιασμενος.
- Σκοτωσε με καλυτερα! Μην με αφησεις να ζω ξεροντας οτι εχασα απο πειρατη!
- Αφου ετσι το θες... ειπα και τον αποτελειωσα με ενα πολυ βαθυ κοψιμο στο στηθος.
Εκεινη την στιγμη ειχαν αρχσει να ακουγονται οι marines που ανεβαιναν στη στεγη μεσα απο το κτηριο. Ετσι εφυγα γρηγορα και κατευθυνθηκα προς την βαρκα μου.

Οταν εφτασα στο λιμανι ειδα μια περιπολια marines γυρω απο την βαρκα. Ηταν 4 ατομα κι ετσι τους πλησιασα και τους επιτεθηκα. Δεν ηξερε κανενας τους να πολεμαει οποτε ηταν ευκολα τα πραγματα σε σχεση με ολα τα αλλα που αντιμετωπησα σε αυτο το νησι. Το μονο προβλημα ηταν μια ραβδος απο kairoseki. Με ακουμπησαν μια φορα αλλα αμεσως ξεφυγα και γλυτωσα τα χειροτερα.
- Ittoryu Tatsumaki! ειπα πετοντας και τους 4 στον αερα. Στη συνεχεια προσγειωθηκαν μεσα στην θαλασσα. Η ραβδος επεσε διπλα μου.
- Μπορει να μου φανει χρησιμη σε χρηστες οπως εκεινη η γυναικα που μας επιασε με τον Luster. σκεφτηκα.
Ετσι την πηρα, μπηκα στην βαρκα μου και εβαλα πλωρη για την East Blue.