[Αρχή-Παρελθόν] Το ξεκίνημα [ΤΕΛΟΣ]

Όλα ξεκίνησαν από όταν έγινε η εκτέλεση του μεγαλυτερου πειρατή του Golden D. Roger εγώ βρισκόμουνα στο νησί και ήμουν μικρός τότε, την παρακολούθησα όλη μέσα από ένα Den Den στην πλατιά της πόλις και κάτι μέσα μου φούντωσε ένιωσα μια επιθυμία να ζήσω tin peripetia.Βρισκόμουν εκείνη την ώρα με τους φίλους μου και γυρνάω και τους λέω εκείνη την στιγμή το όνειρο μου: κάποια μέρα θα γίνω ένα μεγάλος και τρανός πειρατής, αυτοί γύρισαν και αρχίνισαν να γελάνε και είπαν: κανε όνειρα δεν θα καταφέρεις ποτε.

Από εκείνη την ημερα το έβαλα σκοπό τις ζωής μου παρόλο την αποδοκιμασία τον φίλων μου εγώ ήμουν σίγουρος ότι θα τα κατάφερνα επειδή δεν ήμουν πολύ δυνατός, πήγαινα κάθε μέρα στο δασάκι διπλα από τις φάρμες και προπονιόμουν κάθε μέρα σκληρά.Σιγά σιγά έτσι μεγάλωνα και μια μέρα στην ταβέρνα του χωριου που εκεί βρισκόταν η "λυριαμ" "Η ηλιαχτίδα" η τουλάχιστον έτσι την φωνάζαμε εμείς ήταν μια πανέμορφη κοπέλα με κατάξανθα μαλλιά γεμάτη ζωντάνια και πολύ γλυκιά εμφανίστηκαν ενώ εγώ επειδή μου άρεσε παρα πολύ είχα καρφώσει τα ματια μου στην "λυριαμ" μια ομάδα πειρατών ξαφνιάστηκα βλέποντας το.

κάτσανε ακριβώς διπλα μου στο bar και παραγγείλανε μπίρες και φαγητό εγώ γεμάτος ενθουσιασμός κόλλησα λίγο και δεν ήξερα τι να πω ήθελα τόσο πολύ να τους μιλήσω και μετά μου ήρθε η ιδέα και έτσι ηπα: είστε αληθινοί pirates? Ο αρχηγός από αυτούς με ένα ειρωνικό γέλιο απαντάει: εσύ τι λες για τι σου κάνουμε? και φυσικά μικρέ είμαστε αληθινοί pirates, βλέποντας τον ενθουσιασμό που είχα ρώτησε: γιατί ρωτάς θες κάτι?και εγώ απάντησα: να μπορείτε να με πάρετε μαζί σας θέλω να γίνω και εγώ πειρατής έστω και δοκιμαστικά δεν θα σας γίνω βάρος αλήθειαkai me sobaro kai astio taytoxrona ifos mou apantise: pos se lene mikre?
Dreamkiller απάντησα, μάλλον θα ξανά περάσουμε από εδώ γι αυτό κοίταξε να δυναμώσεις και όταν μεγαλώσεις αν είσαι αρκετά δυνατός θα σε πάρουμε στο πλοίο μαζί μας, εγώ με λίγο απογοητευμένο ύφος και λίγο τσαντισμένο μα είμαι αρκετά μεγάλος ήδη και δυνατός, αυτός πάλι μου χαμογέλασε και μετά έφυγε από την ταβέρνα.

Έτσι περνούσαν τα χρονια με σκληρή προπόνηση και εγώ ακόμα θυμωμένος την υπόσχεση
του περίμενα να εμφανιστεί ήμουν λίγο απογοητευμένος επειδή ακόμα δεν είχε εμφανιστεί αλλα δεν το έβαζα κάτω.Που και που υπήρχαν και μέρες που έκανα κάποια διαλύματα πήγαινα προς το λιμάνι και έβρισκα εκεί πέρα πάντα τον Jack μπορεί όλοι να τον περνούσαν για τρελό αλλα εγώ άκουγα τα λόγια του με προσοχή και τις ιστορίες που έλεγε, itan gemato enthousiasmo kai peripetia kai elpiza kapia mera na kanw kai ego ta idia.

Πολλές φορες οι Izuma και Izuka δυο τρομεροί λίστες που κατοικούσαν στο βουνό πάνω κατέβαιναν και κάναν επιδρομές στην πολύ και κανεις δεν μπορούσε να κάνει τίποτα και εγώ ακόμα ήμουν πολύ μικρός και αδύναμος ακόμα για να νικήσω αυτούς μια φορα πήγα να τους πολεμήσω και έφαγα ξύλο και αν δεν ήταν ο jack να μπει στην μέση και να πει ότι είμαι ένα απλό παιδί θα με είχαν σκοτώσει είχα ορκιστεί ότι κάποτε θα πάρω εκδίκηση.

Στην υψηλή πολύ κατοικούσαν όλοι οι πιο πλούσιοι που εμάς τους πιο φτωχούς μας συμπεριφέρονταν σαν σκλάβους και δεν δίνανε σημασία και ιδιαίτερη κάνανε ότι ήθελαν χάρις στην "δύναμη" που δίνουν τα χρήματα, παρόλο που ζούσα στα προάστια και δεν σύχναζα πολύ εκεί μου άρεσε να κυκλοφορώ που και που στην κεντρική πλατιά ήταν γεμάτη καταστήματα και διαφορα αντικείμενα εκεί πέρα ήταν περίεργα που προέρχονταν από διαφορες θάλασσες που δεν τα βλέπεις κάθε μέρα.

μια μέρα ενώ τριγυρνούσα στην κεντρική πλατιά κάτι τσιράκια Higuma ένας από τους μεγαλύτερους λίστες και αρχηγός τις ομάδας επιτέθηκαν για να ληστέψουν μαγαζιά και ότι άλλο έβρισκαν και μετά να ξανά κρυφτούν πάλι στο δασος βλέποντας τους στην αρχή κοκάλωσα αλλα μετά τρέχω γρήγορα να βοηθήσω ήταν δυο από αυτούς ο ένας ψηλός γεροδεμένος και ο άλλος πιο κοντός "επιτεθομε" με την γροθιά μου πρόταη στον ψιλό ληστή και τον ρίχνω ζαλισμένο κάτω στο έδαφος ο άλλος ψιλό σαστισμένος από την ξαφνική επίθεση μου λέει: τι κανεις εκεί μικρέ δεν ξέρεις ποιοι είμαστε εμείς θες να πεθάνεις? εγώ χωρίς να απαντήσω τρέχω να επιτεθώ και σε αυτόν κλοτσώντας τον αυτός γυρνάει στα πλαγια και με αποφεύγει ο ψηλός ληστής είχε συνέλθει και σηκώνεται όρθιος με μια απότομη κίνηση ο δεύτερος που με είχε αποφύγει με πιάνει από την μέση και με ακινητοποιεί εγώ προσπαθώντας να ξεφύγω και φωνάζοντας έρχεται κοντά μου ο πρώτος και μου ρίχνει μια γροθιά στην κοιλια και μετά ο δεύτερος με ελευθερώνει από την θηλιά του και εγώ φτύνοντας αίμα σωριάζομε στο έδαφος.

Κοιτώντας με ειρωνικά και χασκογελώντας μου είπαν: είδες τι παθαίνεις όταν τα βάζεις με τους μεγάλους μικρέ άντε τώρα στην μαμά σου και μην μας ξανά ενοχλήσεις γιατί θα πεθάνεις νευριασμένος εγώ γιατί είμαι ακόμα τόσο αδύναμος σηκώνομαι όρθιος με τα χίλια ζόρια και τους κοιτάω στα ματια και τους λέω δεν θα ξανά peso κάτω θα σας νικήσω.

Πηγαίνοντας με γρηγορη ταχύτητα ρίχνω ξανά μια γροθιά στον δεύτερο και μετά χτυπάω με τον ωμο μου τον πρώτο ληστή ανταλλάσσαμε για πολύ ώρα γροθιές ο ένας στον άλλον αλλα τελικά τα κατάφερα να νικήσω ευχαριστημένος από το αποτέλεσμα στην αρχή ακούστηκαν φωνές ζητωκραυγής μετά ήρθε το ναυτικό έπιασε τους δυο λίστες όταν ησύχασαν τα πράγματα μου είπαν από εδώ και πέρα θα πρέπει να προσέχω γιατί τώρα που προκάλεσα τον Higuma θα έχω μεγαλύτερα προβλήματα.

Μετά από λίγο καιρό πηγαίνοντας στο λιμάνι και συναντώντας τον jack τον χαιρέτησα και μου έδειξε ένα φρούτο που λέει το βρήκε να επιπλέει εκεί κοντά στο λιμάνι το φρούτο είχε πολύ περίεργο σχήμα και χρώμα αλλα εγώ επειδή ως γνωστό είμαι πολύ φαγάνας σε μια στιγμή που δεν με κοιτούσε ο jack το άρπαξα από περιέργεια να δω την γεύση του και το έκανα μια μπουκιά γυρνώντας το κεφάλι του ο jack και βλέποντας με να καταπίνω μου φώναξε και μου λέει όχι δεν πρέπει αλλα ήταν ήδη πολύ αργά έτσι μου αρχίνισε μετά όταν ηρέμησε να μου εξηγεί τι είναι αυτό.

μου είπε ότι είναι φρούτο του διαβόλου και ότι τώρα δεν θα μπορούσα πια να κολυμπήσω στην θάλασσα και ότι το φρούτο που έφαγα λέγεται Baku Baku no Μη και η ιδιότητα του ήταν ότι τρώω άμα θέλω να συγχωνεύομε με αυτό στην αρχή δεν καταλάβαινα τι εννοούσε όταν κατάλαβα πια δεν ένιωσα χαλια απλά ηπα αφού έχασα την δύναμη να κολυμπάω τότε θα γίνω δυνατότερος.

Προσπαθώντας να συνηθίσω την νέα μου δύναμη που μου έδωσε το φρούτο του διαβόλου και να καταφέρω να την ελέγχω αυτή ήταν η νέα μου προπόνηση στην διάρκεια αυτής γινόταν πολλές γκάφες και πολλές αποτυχίες αλλα δεν το έβαζα κάτω ήθελα να γίνω μεγάλος πειρατής και θα τα κατάφερνα η προπόνηση μου κάποια μέρα θα απόδιδε.

Όσο μεγάλωνα μαζί με την προπόνηση μου άρεσε να απασχολούμε με επισκευές πλοίων για να βγάζω και χρήματα οποτε οποιο πλοίο ερχόταν στο λιμάνι και χρειαζόταν επισκευές μαζί με το συνεργείο προσπαθούσα να επισκευάζω μαζί τους το πλοίο και έτσι έμαθα διαφορα πράγματα.

εκεί γνώρισα τον "τεομεσσι"10 που συνήθως καθόταν στο λιμάνι και τραγουδούσε στην αρχή μετά σιγά σιγά βρεθήκαμε κοντά και αρχίσαμε να γνωριζόμαστε μου μίλησε για την τραγωδία που είχε περάσει και ότι αναζητούσε πια την εκδίκηση και ότι μονο το τραγούδι που και που τον ήρεμη από αυτή του την επιθυμία.

περνούσε ο καιρός και ανά τακτά διαστήματα πολεμούσα με τσιράκια του Higuma που τα έστελνε για να πάρουν εκδίκηση σε άλλες μάχες νικούσα σε άλλες μάχες όταν με περικύκλωναν πολλοί απλά χρησιμοποιούσα το Kamouflaz από τις ιδιότητες του φρούτου μου και έτσι κατάφερνα να ξεφύγω από αυτούς κατάφερα να μεγαλώσω και ακόμα δεν είχα φύγει από το νησί
- μα καλά ποτε θα τα κατάφερα να ζήσω μια περιπέτεια