Μια απροβλεπτη μαχη...[ΤΕΛΟΣ]

Μετα απο 13 χρονια....

Ειχα γινει 18 χρονων και επιτλεους δεν μου την ελεγαν τοσο οι ναυτες του πλοιου....ειχα τσαγανο και μπορουσα να αποδειξω πολλα σε ολους....αλλα αυτοι δεν το καταλαβαιναν.....

Ημουν καλος στο να χειριζομαι το ξιφος...και ειχα αρκετες γνωσεις πανω στην ιατρικη....ειχα διαβασει διαφορα βιβλια και ειχα καταλαβει καποια πραγματα...επιπλεον μερικες φορες μου δινοταν η ευκαιρια να κανω και πρακτικη...αχχχ τοτε εβγαζα και το αχτι μερικες φορες σε καποιους που μου την ελεγαν....αλλα στην συνεχεια γελουσαμε ολοι μαζι...ηξερα οτι εμ πειραζαν...αλλα τωρα ηταν ολα διιαφορετικα...

Παντως η ζωη στο πλοιο ηταν ευχαριστη....βλεπαμε ταχτικα νεο κοσμο....και καποιες φορες ειχα την ευκαιρια να γνωρισω μερικους απο αυτους.....επιπλεον αν και η ειχα συχνα πολυ δουλεια δεν το εβαζα κατω....ημουν πεισματαρης....


Γενικα η ζωη μου ηταν περιεργη....αλλα μεσα σε ολα φροντιζα να γυμναζομαι και να διαβαζω και βιβλια σχετικα με την ιατρικη....μου αρεσε σαν επαγγελμα και προσπαθουσα να δοκιμασω οσο το δυνατον περισσοτερα πραγματα μπορουσα....

Μια μερα ειχε ερθει πολυς κοσμος στο μαγαζι...και γενικα ολοι τρεχαμε για να προλαβουμε παραγγελεις και οτι αλλο χρειαζονταν οι πελατες....το εστιατοριο ειχε πολυ καλο ονομα και δεν ειχαμε σκοπο να απογοητευσουμε τον καπετανιο μας....


Αυτο ηταν η νεα αρχη για πολλα πραγματα....για μενα ηταν ενα νεο σπιτικο μια νεα οικογενεια....και πολλες φορες εδινα το 100% μου για να βοηθαω οποιον ειχε αναγκη την βοηθεια μου

Αργα το μεσημερι μπηκαν κατι περιεργοι πελατες στο μαγαζι....δεν τους ειχαμε ξαναδει, παρ ολα αυτα πηγα εγω να τους υποδεχτω....

-Ποσα ατομα ειστε?ρωτησα ευγενικα...

Τοτε ενας απο αυτος με επιασε απο το λαιμο και με σηκωσε στον αερα.....

-Σου φενομαστε για να χρειαζομαστε φαγητο μικρε?....και με πεταξε 3 μετρα πισω....τοτε εμφανιστηκε το προσωπικο και μαζι με αυτους και ο καπετανιος....

Σηκωθηκα αμεσως και σταθηκα σε κλασματα δευτερολεπτου παλι στα ποδια μου....ενω αγριοκοιταξα τον εχθρο μου....δεν ειχα χρησιμοποιησει πολλες φορες την δυναμη μου....αλλα ηξερα αν την χρησιμοποιω....και το καλυτερο ηταν οτι εκτος απο τον καπετανιο...κανεις αλλος δεν ηξερε οτι την εχω....


Τοτε μπηκε στην μεση ο καπετανιος.....και ειπε τον πειρατη....

-Φυγετε τωρα....το πειρατιλικι αλλου....
-Γερο....προσεχε πως μιλας....μπορει να ειναι τα τελευταια σου λογια....

Η ατμοσφαιρα ηταν φορτισμενη....και οι επιλογες δεν ηταν πολλες....και ειχαμε καιρο να αντιμετωπιζουμε πειρατες....αλλα αυτο δεν σημαινε κατι....

Τοτε ενας απο τους πειρατες πυροβολισε στον αερα για να τρομαξει πιθανοτατα τον κοσμο....αλλα κανεις δεν κουνηθηκε....και στην συνεχεια αρχησα αν βηματιζω προς το μερος των πειρατων.....

-Τι νομιζεις οτι κανεις μικρε....?αλλα δεν μιλησα απλα συνεχησα να περπαταω....και ο καπετανιος χαμογελασε....

Με εκρηκτικη ταχυτητα εχωσα μπουνια σε αυτον που πυροβολησε ενω ταυτοχρονα εσπασα το γονατο καποιου καταλαθος ενω εκανα το σαλτο αυτο.....ειχα ριξει τους 2 απο τους οχτω πειρατες που ειχαν μπει μεσα στο εστιατοριο....

-Μικρε εισαι νεκρος!!! και με πυροβολησε εκεινος που με ειχε πιασει απο τον λαιμο....αλλα η σφαιρα περασε απο μεσα μου.....


-Ειμαι νεκρος....?Μηπως αστοχησες? και τοτε μου ξαναεριξε...αλλα η σφαιρα δεν πετυχε ποτε τον στοχο της....βασικα τον πετυχε...αλλα περασε απο μεσα μου

Ολοι με κοιταζαν με δεος....και με ενοχλουσε να τραβαω την προσοχη των αλλων...αλλα τωρα ηταν διαφορετικα....ενοιωθα ευχαριστηση.....


-Οσο και να προσπαθεις θα κανεις μαι τρυπα στον καπνο γερο....καταλαβε το.....

Και πηρα φορα και εκανα ενα τοσο μεγαλο σαλτο....που του εριξα γονατια στο προσωπο και τον εκανα να πεσει κατω.....αλλα τοτε ακουσα μια μεγαλη εκρηξη....στην πορτα βρισκοταν ενα περιεργος τυπος με μια περιεργη πανοπλια.....και υπεθεσα οτι μαλλον αυτος ηταν ο αρχηγος τους...

Με κοιταξε με τετοιο μισος....και καταλαβα οτι τον ειχα νευριασει που χτυπησα τους δικους του...αλλα ειχα νευριασει επισης γιατι η εκρηξη ειχε καταστρεψει την πορτα του εστιατοριου και ειχε ραγισει και την μιση οροφη.....

-Μικρε....?θα το πληρωσεις αυτο που εκανες στους δικους μου....
-Χοντρε...?Θα πληρωσεις για την ζημια που εκανες στο εστιατοριο....

Σημαινε πολλα για μενα μετα απο την τραγωδια που ειχα ζησει πριν τοσα χρονια....και ημουν ετοιμος να δωσω ενα γερο μαθημα στον πειρατη.....

Εκεινος τοτε ορμησε αλλα τον απεφυγα....αυτη η πανοπλια μαλλον τον βαρενε.....αλλα ειχα σκοπο να τον εκμεταλευτω....τοτε ενας απο τους μαγειρες μου πεταξε μια λεπιδα για οπλο....θα την χρειαζομουν για να αντιιμετωπισω εναν τετοιο αντιπαλο.....


Και τοτε ορμησα εγω πανω....αλλα οχι με την λεπιδα...απλα τον χτυπησα στα ποδια για να χασει την ισορροπια του....επρεπε να εκμεταλευτω την αδυναμια του αυτη.....αν ηθελα να νικησω και να δωσω ενα τελος....

Τελικα καταφερα να τον ριξω....και τοτε τον καρφωσα με την λεπιδα στο χερι....δεν μπορουσα τον θωρακα...λογω της πανοπλιας του......αλλα εκεινος με πλωτσησε πισω...και με εριξε κατω....αλλα ευτυχως σηκωθηκα γρηγορα και κερδησα εδαφος.....


Εκεινος παλι εκανε αρκετη ωρα να σηκωθει.....οποτε βρηκα ευκαιρια να τον μειωσω λιγο...

-Χοντουλη θες βοηθεια? :[m011]:

-Πως τολμας? :[m756o]: και μου ξαναεκανε επιθεση με ενα περιεργο λεπιδι...αλλα το αφησα να περασει απο μεσα μου.....

Εκεινος γουλρωσε τα ματια του...αλλα φροντησα να εκμεταλευτω την εκπληξη του αυτη και να τον εφνιδιασω...και του εχωσα κλοτσια που τον εκανε να βγει εξω απο το μαγαζι και να σκασει με δυναμη πανω σε ενα καταρτι....


Για να ειμαι ειλικρινεις λυπηθηκα το καταρτι....αλλα ο πειρατης επεσε αναισθητος....οποτε πηρα για γλυκια γευση ευχαριστησης.....ηταν ο πρωτος σχετικα δυνατος πειρατης που νικουσα...τοτε αφησα το λεπιδι....και αρχησα να μαζευω την ακαταστασια....ενω ολοι με κοιταζαν καλα....και ο καπετανιος ειχε πεσει κατω απο τα γελια....

-Εχει τσαγανο ο μικρος.....δεν χωραει αμφιβολια.....

Το πειρατικο πλοιο εξαφανιστηκε μεσα σε λιγοτερο απο 5 λεπτα....φενεται ειχα προκαλεσει ζημια στο ηθικο τους και αυτο μου εδωσε μια γευση ευχαριστησης.....Δυστυχως ομως οι πελατες εφυγαν λογο του επισοδειου...και στην συνεχεια ολοι οι ναυτες καταπιαστηκαν στην επισκευη του εστιατοριου....


Επιτελους αργα το απογευμα ειχαμε σχεδον τελειωσει....και επιτλεους ηταν ωρα για να ξεκουραστουμε....ωσπου μου ηρθε μια εφημεριδα στο κεφαλι.....μαλλον θα ηταν τα νεα τισ εβδομαδας.....και την ανοιξα.......

Οταν την ανοιξα αρχιζα να φοναζω....σε σημειου που ολοι νομιζαν οτι κατι ειχα παθει...και ετρεξαν προς το μερος μου.....Εκεινη την στιγμη επεσα κατω.....ριχνοντας και την εφημεριδα....

-Tι επαθες....?με ρωτησαν ολοι ανησυχα.....

Και τοτε τους εδειξα την εφημεριδα.....ειχε μεσα το wanted poster μου.....μα δεν εειχα κανει κατι κακο....

-Πως εγινε αυτο?Μα γιατι θεωρησε παρανομος?
-Δεν εχω ιδεα....το μονο συγουρο ειναι οτι πρεππει να φυγω...γιατι θα φερω μπελαδες.....

Ολοι με κοιταξαν περιεργα....δεν ηθελα να φυγω.....μου αρεσε η ζωη εδω.....τοτε βρεθηκε κοντα μου ο καπετανιος.....

-Μικρε δεν θα φυγεις επειδη θα μας φερεις μπελαδες....θα φυγεις επειδη πρεπει να σωθεις....εχεις αρκετο τσαγανο και ολοι ξερουν εδω τι μπορεις να κανεις...μην στεναχωριεσαι για εμας....και περνα οποτε μπορεις....εδω ειναι το σπιτι σου....

Αρχησα να κλαιω σαν μωρο παιδι και εκεινος με αγκαλιασε για αλλη μια φορα....

-Ξερεις οτι δεν θα μπορουσα να βαλω κανεναν πανω απο εσας....και θελω τοσο πολυ να μεινω....αλλα ισως ειναι καλυτερα ετσι....οσο για μενα....εχω χασει πολλα...δεν με ενδιαφερει τοσο πολυ πλεον η δικια μου ζωη....δεν φοβαμαι τον θανατο...

Μαζεψα τα πραγματα μου και πηγα σε μια μικρη βαρκα εκει που ειχα....εβαλα μεσα τα πραγματα μου και στην συνεχεια κοιταξα τους αλλους....μου ειχαν δωσει προμυθιες για το ταξιδι....

-Οιιιι συντομα θα εχετε νεα μου....δεν σας ξεχναω...δεν μπορω.....

Εκεινοι δεν μιλησαν...αλλοι εκλεγαν....αλλοι κρατιοντουσαν...αλλοι ηταν χαρουμενοι γιατι επιτελους προχωρουσα στην ζωη μου....εγω παλι....επρεπε να συνηθησω στην νεα μου ζωη και στην ιδεα της επομενης περιπετειας....