[ΑΡΧΗ]Πρωτη αποστολη και μια νεα φιλια-part 2[ΤΕΛΟΣ]

-ΚΑΛΑ ΞΥΠΝΗΤΟΥΡΙΑΑΑΑ!
-Πεντε λεπτακια ακομα...
-Ειπα ΞΥΠΝΗΣΤΕΕΕΕ!
Ενιωσα το σωμα μου να ανεβαινει και οταν ανοιξα τα ματια μου ειμουν στον αερα με κατευθηνση το πατωμα.
*CRASH*
-ΑΑΑΑΑΟΥΟΥΟΥ. Ενταξει βρε καπ'τανιε το καταλαβαμε ξυπνηστε. Δεν χρειαζοταν να με μαθεις να πεταω πρωινιατικα!
-Χαχαχαχαχα αντε ετοιμαστειτε! Σε 5 θελω την πρωινη βαρδια στο καταστρωμα.
-ΜΑΛΙΣΤΑ ΚΥΡΙΕ!
Εφυγε απο το δωματιο ο καπετανιος και ξεκινησα να ετοιμαζομαι. Ειμουν ενθουσιασμενος για την μερα που θα ακολουθουσε. Σημερα ισως και να εσωζα ενα ολοκληρο νησι απο την ολικη καταστροφη ή και οχι. Με αυτην την σκεψη ψιλοπανικοβληθηκα και για πρωτη φορα καταλαβα ποσο σημαντικη ηταν η σημερινη μερα. Αφου ετοιμαστηκαμε ανεβηκαμε στο καταστρωμα.

-Λοιπον αντρες αν χτες εισασταν σε επιφυλακη σημερα σας θελω χειροτερους και απο τους φυλακες του Impel Down. Εαν ειμαστε τυχεροι δεν θα εμφανιστουν ουτε σημερα και μακαρι καθολου.
Η φωνη του καπετανιου ειχε εναν ανησυχο τονο ο οποιος με εκανε να θελω να του πω τι ειχα μαθει χτες. Αλλα αν το εκανα θα εβαζα τον Hakusho σε μπελαδες οποτε εμεινα σιωπηλος.
-Αντε για πρωινο και μετα μπειτε στην πολη. Αυτα.
-ΜΑΛΙΣΤΑ!
Ηταν ακομα αγρια χαραματα οταν μας ξυπνησε. Η πολη εμοιαζε σαν πολη φαντασμα ετσι ερημοι που ηταν οι δρομοι και με την προσθεση της υγρασιας και λιγης ομιχλης με εκανε να ανατριχιαζω. Αφου τελειωσαμε με το φαι βγηκαμε για την πολη. Ο ηλιος ειχε ανατειλει και τα μαγαζια ειχαν αρχισει να ανοιγουν και ο κοσμος να κυκλοφορει. Στο λιμανι ειχαν προστεθει 3-4 νεα καραβια που σημαινει οτι και αλλοι αθωοι πολιτες ειχαν φτασει. Το αγχος μου ειχε αρχισει να μεγαλωνει.

Κατεβηκα στο λιμανι και περιμενα το ραντεβου μου.
-Hanji!
Ακουσα μια φωνη να με φωναζει και οταν κοιταξα ειδα τον Hakusho να τρεχει προς το μερος μου χαιρετοντας με.
-Καλημερα Hakusho
-Καλημερα και σε σενα.
-Λοιπον επειδη ο χρονος ειναι πολυτιμος απο που θα ξεκινησουμε?
-Πρωτα απ'ολα βαλε αυτο πανω σου. Και μου ξαναεδωσε την καπα.
-Παλι αυτο? Ξερεις μου χαλαει το image.
-Ωραια μην το βαλεις τοτε και κατσε να σε κυνηγανε ολοι.
-Οκ με επεισες. Λοιπον που παμε?
-Λεω πρωτα να ψαξουμε στο δυτικο κομματι. Μιας και οι κυνηγοι εχουν περισσοτερες πληροφοριες δεν θελουμε να μαθουν οι πειρατες τι ξερουμε.
-Λογικο μου ακουγετε. Φυγαμε.
Και ξεκινησαμε την πορεια μας.

Οσο προχωρουσαμε ολο και περισσοτερος κοσμος μαζευοταν στους δρομους. Οι χθεσινοι παγκοι επαιρναν την θεση τους για αλλη μια μερα γεματη πελατες. Αφου φτασαμε κοντα στο αρχηγειο ξεκινησαμε να ψαχνουμε.
-Ωραια ωρα τωρα να βαλεις μπρος την ικανοτητα σου να βρισκεις πειρατες.
-Ναι θα το κανω αφου ανεβουμε πιο ψηλα.
Ανεβηκαμε στην σκεπη του πιο ψηλου κτηριου.
-Εδω καλα ειναι?
-Ναι μια χαρα. Τωρα θελω να κατσεις πισω και να με αφησεις να δουλεψω.
-Καλα καλα.
Τον αφησα να κανει τα δικα του και εγω εκατσα να κοιταζω παλι γυρω γυρω. Κοιτουσα μια τη θαλασσα, μια την πολη και μια τον Hakusho.

-Βλεπεις τιποτα?
-Οχι ακομα. Μαλλον πρεπει να κοιταξω και απο εδω. Ειπε και πηγε στην αλλη μερια της σκεπης.
-Καλα εγω θα κοιταζω το λιμανι μοιπως δω τιποτα περιεργο.
Καθισα και κοιτουσα το λιμανι. Μπορουσα να δω το καραβι μου που ταλαντευοταν στο απαλο κυμα αρχοντικα. Και τοτε το ειδα. Μια φιγουρα ειχε κατσει διπλα στο καραβι και φαινοταν σαν να προσπαθει να του κανει κατι.
-Hakusho! Ελα γρηγορα!
-Τι εγινε?
-Για κοιτα εκει στο πλοιο μου ειναι απ'εξω ενας περιεργος. Μηπως ειναι αυτο που νομιζω?
Ο Hakusho προσπαθουσε να δει πιο καθαρα κλεινοντας τα ματια του λιγο και μετα απο 3 δευτερολεπτα τα γουρλωσε.
-Πετυχαμε φλεβα χρυσου! Τρεχααααα!

Δεν προλαβα να σηκωθω και ειχε ηδη πηδηξει απο την σκεπη πανω στην τεντα ενος μαγαζιου και επειτα στον δρομο. Τον ακολουθησα και εγω. Ετρεχε παρα πολυ γρηγορα σε σημειο να με αφηνει πισω και 10 μετρα αλλα ευτυχως ηξερα τον δρομο. Οταν φτασαμε στο καραβι δεν υπηρχε κανεις διπλα του. Εντομεταξυ ο Hakusho γυρναγε το κεφαλι του σαν μανιασμενος για να βρει τον στοχο του.
-Τον βρηκα! Αναφωνησε και αρχησε να τρεχει προ την κατευθυνση των αποθηκων του λιμανιου.
Ωστε εκει κρυβοταν σκεφτηκα. Οταν πλησιασαμε στις αποθηκες κοψαμε ταχυτητα και κρυφτηκαμε. Ειδαμε τον πειρατη να κοιταει προσεκτικα γυρω του για να μην τον δει κανεις και μπηκε μεσα σε μια απο τις αποθηκες.

-Και τωρα τι κανουμε?
-Μα φυσικα μπαινουμε μεσα! Και εκανε την κινηση να σηκωθει.
-Κατσε κατω! Και τον τραβηξα απο την μπλουζα
-Πρεπει να κανουμε ενα σχεδιο! Ετσι οπως βλεπω τα πραγματα θα σχεδιασουμε διπλη επιθεση. Ο ενας μας θα μπει απο μπροστα ωστε να τον ξαφνιασει και να τον καθυστερησει οσο ο αλλος θα παει απο πισω και θα του επιτεθει.
-Ωραια τοτε εγω θα παω απο μπροστα.
-Και βεβαια οχι! Μα καλα τοσα χρονια και δεν εχεις καταλαβει οτι δεν εχεις ελπιδα? Θα παω εγω απο μπροστα και εσυ θα ερθεις απο πισω.
-Καλα αφου επιμενεις... και με μια μικροθλιψη μικρου παιδιου στο προσωπο προχωρησε προς την πισω μερια της αποθηκης.

-Ωραια και τωρα πιανουμε δουλεια.
Πηγα προς την πορτα της αποθηκης και την ανοιξα σιγα σιγα. Μπηκα μεσα και κοιταξα γυρω γυρω. Ηταν μια αποθηκη τροφιμων. Τελειο μερος για να κρυφτει κανεις για μερες σκεφτηκα. Ξαφνικα ακουσα εναν σφυριχτο ηχο και εσκυψα. Ηταν ενα βελος το οποιο παραλιγο να με πετυχει.
-Ετσι ξερεις να παλευεις εσυ? Φωναξα και η φωνη μου ηχησε σε ολη την αποθηκη.
-Κιχιχιχιχι ηταν απλα ενα καλωσορισμα. Ακουστηκε μια τσιριχτη φωνη και εμφανιστηκε μια ψηλη φιγουρα απο τα σκοταδια.
-Γιατι δεν βγαινεις προς το φως να δω και την φατσα του παρολιγον δολοφονου μου?
-Με μεγαλη μου ευχαριστιση.
Ενας κοντος, λεπτος τυπος εμφανιστηκε. Ειχε κοντο μαλλι σηκωμενο και ενα γελοιο χαμογελο στο προσωπο του.
-Κοιτα να δεις μουτσουνα που πηγε να με φαει.
-Κιχιχιχι καλυτερα να την συνηθησεις γιατι θα ειναι και η τελευταια που βλεπεις.
Αυτος δεν αστειευτεται. Πρεπει να τον ξεπαστρεψω πριν μπει μεσα ο Hakusho, σκεφτηκα.

-Εισαι ετοιμος να πεθανεις? Eεε Ναυτακι?
-Μα.. που το ξερεις?
-Hellooo τμημα παρακολουθησεις εδωωω κιχιχιχιχιχιχιχι.
-Σωστα. Οποτε καλυτερα να βγαλω και την καπα. Θα εμπαινε και στον δρομο μου.
Πεταξα την καπα, εβγαλα τα Kodachi μου και πειρα θεση μαχης.
-Οοοο να μια τεχνικη που εχω καιρο να δω. Πως την λεγανε να δεις. Ααα ναι Kodachi no Odori: Sora no Kamae(Kodachi Dance: Sky Style). Αλλα βλεπω οτι την πηγες ενα βημα παραπερα.
Εκείνη την στιγμη σκαλωσα. Ειχε δικιο. Η κανονικη τεχνικη θελει τα Kodachi να κρατιουνται σαν κανονικα σπαθια. Επειδη εμενα ομως δεν με βολευε οταν μαθαινα να τα χειριζομαι τα γυρισα αναποδα. Αντι δηλαδη να κοιτανε οι λεπιδες τον ουρανο κοιτουσαν την γη.
-Μπα δεν αλλαξαν πολλα.μονο η ονομασια απο Sora σε Tsuchi(Earth) και η φονικοτητα της.
-Κιχιχιχιχι αυτο δεν θα σε βοηθησει ετσι και αλλιως. Ειπε και εβγαλε το σπαθι του.
-Τυχαινει να εχω πολεμισει εναν με αυτην την τεχνικη και ξερω ολες τις αδυναμιες.
-Ε τοτε δεν εχεις να φοβασαι τιποτα. Ειπα και χαμογελασα
-Παλιοπαιδο. Τωρα θα δεις τι θα παθεις!! Φωναξε και ξεκινησε επιθεση.

Ετρεξε προς το μερος μου και κατεβασε το σπαθι του με μεγαλη ταχυτητα. Ευτυχως για μενα η ταχυτητα ειναι το φορτε μου στην μαχη οποτε τον απεκρουσα με το ενα σπαθι μου και με το αλλο πηγα να τον μαχαιρωσω.
-Οπως σου ειπα ξερω τις αδυναμιες σου!
Μου κλωτσησε το ποδι και εχασα την ισορροπια μου. Γονατησα και με εκοψε στον ωμο. Το αιμα αρχησε να τρεχει και αρχισε να κοκκινιζει ολο το μανικι μου.
-Αυτο δεν ειναι τιποτα!!
Σηκωθηκα και ξαναπειρα θεση μαχης.
-Παρεπιπτοντως μιας και θα πεθανεις θα σου πω κατι. Στην πραγματικοτητα δεν ειμαστε τρεις πειρατες πανω στο νησι.

Κοκκαλωσα. Το μυαλο μου θολωσε. Τι εννοει? Υπαρχουν και αλλοι? Ηρθαμε αργα?
-Πανω στο νησι υπαρχει μονο ενας πειρατης. Και αυτος ειμαι εγω. Εγω εδωσα την πληροφορια στους κυνηγους για τους 3 πειρατες. Ετσι ωστε να μπερδευτουν. Οπως πολυ καλα σκεφτηκαν 3 σημεια θα παρακολουθουσαν. Τα 2 τους ενδιεφεραν πιο πολυ οποτε εγω μπορουσα να κινουμαι πιο ευκολα αφου ειχαν το νου τους σε εκεινα τα 2.
-Και γιατι μου το λες αυτο?
-Για να ξεκουρασω τον φιλαρακο σου εκει πισω.
-Ωχ οχι μας καταλαβε. Τρεχα Hakusho!
-Πολυ αργα!
Εβγαλε την βαλιστρα του και εκτοξευσε ενα βελος. Ακουστηκε μια κραυγη και μετα σιωπη.

-Κιχιχχιχιχι φαινεται οτι πετυχα διανα!
Εγω ειχα παγωσει. Ο τρομος ξεχειλιζε απο καθε μερος του μυαλου μου.
-Ha..kusho...
Γυρισα και κοιταξα την φατσα του βρομοπειρατη. Ειχε ακομα αυτο το ηλιθειο χαμογελο μονο που τωρα μου εμοιαζε πιο αρρωστημενο απο ποτε. Ο τρομος αλλαξε σε μισος. Ολο μου το σωμα ετρεμε αλλα οχι απο φοβο. Οχι πια.
-Τι εγινε? Βλεπω αρχισες να τρεμεις. Ελπιζω να καταλαβες επιτελους οτι δεν μπορεις να τα βαλεις μαζι μου.
-Κufufufufu... Μαλλον ηρθε η ωρα να σοβαρευτω... Στην αρχη θα σου χαριζα την ζωη αλλα τωρα δεν μου δινεις αλλη επιλογη...
-Γιατι τι θα μου καν...
-Kaben kaben no Mi: KABEN HOVER!
-Τι? Εισαι χρηστης Devil Fruit?

Μεσα σε δευτερολεπτα βρεθηκα πισω του με το ενα kodachi στο λαιμο του και το αλλο στην πλατη του.
-Kufufufu... Εγω στην θεση σου δεν θα εκανα πολλες κινησεις. Οπως προσεξες τα χερια μου ετρεμαν πολυ.
-Κιχιχιχιχι σε παραδεχομαι μικρε με ξαφνιασες. Αλλα δεν φτανει μονο αυτο!
Χρησιμοποιωντας την βαλιστρα του εστειλε το ενα μου Kodachi στο ταβανι και με το σπαθι του εστειλε το αλλο στον τοιχο. Εκανα πισω μερικα μετρα.
-Να δω τωρα τι θα κανεις χωρις τα οπλα σου.
-Χμμμμ... Ναι ξαφνικα νιωθω τοσο αδυναμος... Τον ειρωνευτικα. Το φρουτο μου ξερεις δεν το εχω για διακοσμιση.

-Δεν θα σε αφησω!
-Kaben Kaben no Mi: PETAL RAIN!
Χιλιαδες κοφτερα πεταλα απο sakura εμφανιστηκαν και αρχησαν να πεταγονται σαν βελη προς τον πειρατη.
-Αααααααα σταματαααα
-Εσυ δεν σταματησες πριν γιατι να το κανω εγω? ΕΕΕΕΕ?
-Αααααααααααα
-Marine Hannah Jinto σταματα αμεσως!
Γυρισα να δω ποιος ηταν και ειδα τον καπετανιο και τους υπολοιπους Marine να μπαινουν απο την πορτα.
-Mα σκοτωσε τον Hakusho!
-Ποιον σκοτωσε?
Πισω απο τον καπετανιο εμφανιστηκε ο Hakusho.
-Μα πως? Αφου σε ακουσα! Δακρυα χαρας αρχισαν να τρεχουν απο τα ματια μου. Τα πεταλα που πριν ηταν κοφτερα γυρισαν στο κανονικο τους και ολος ο χωρος γεμισε με αυτα.
-Ειπαμε ειμαι αδυναμος αλλα δεν πεθαινω ευκολα. Το βελος αστοχησε και πετυχε τον τοιχο. Απλα απο αντιδραση φωναξα και μετα καλυψα το στομα μου. Αμεσως ετρεξα για βοηθεια και να'μαστε!

-Συλλαβετε αμεσως αυτον τον κακοποιο και πηγαινετε τον για ανακριση. Οσο για σενα Hanji θα σε περιμενε μεγαλη τιμωρια στο καραβι αλλα μιας και ολα πηγαν καλα δεν θα σε τιμωρισω πολυ. Απλα θα καθαριζεις το καταστρωμα για ενα μηνα μονος σου.
-ΤΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ? :[m112]:
Γελασαν ολοι και επιστρεψαμε στο καραβι.
Τελικα μετα την ανακριση μαθαμε οτι δεν θα γινοταν κανενα ντου. Ο πειρατης αυτος ηταν γνωστος για τις μπλοφες του. Περιμενε ολο το νησι να εκκενωθει ωστε να μπορει να κλεψει αφοβα και να φυγει αλλα τα σχεδια του δεν πηγαν και τοσο καλα.
-Ηρθε η ωρα να πηγαινω Hakusho.
-Ναι. Λοιπον, ελπιζω να τα ξαναπουμε καποτε εκει εξω.
-Σιγουρα θα τα ξαναπουμε! Και αμα ποτε χρειαστεις βοηθεια φωναξε με!
-Να εισαι σιγουρος.
Δωσαμε τα χερια και ξεκινησα για το επομενο ταξιδι μου. Επομενη σταση ειναι το νησι Avalon. Μαθαμε οτι οι εντασεις ειναι μεγαλες και παμε να προλαβουμε πριν γινει τιποτα κακο. Τελικα αυτος ο κοσμος δεν θα ησυχασει ποτε.

Όνομα: Hannah Jinto
Haki Points:0
Player of the Week Points:7
Beli:19.000
Fame Points:-