[Αρχη]Το ταξιδι προς την λυτρωση του κοσμου - Η πρωτη εμπειρια και μια μικρη γευση απο αποστολη(Μερος 1ο)[Τελος]

Η μερα ειχε ξημερωσει για τα καλα ενω ειχαμε ανοιχτει στο πελαγος της East Blue με την Winry. Η θαλασσα ηταν ηρεμη, ο αερας φουσκωνε τα πανια μας ενω αμα κοιτουσες κατω απο το πλοιο εβλεπες πολλα ψαρια να πηδουν εξω απο την επιφανεια του νερου.
Το πλοιο δεν ηταν πολυ μεγαλο αλλα μας χωρουσε ανετα. Απρτιζονταν απο 2 καταρτια και ενα οχι ιδιαιτερα μεγαλο καταστρωμα ενω ειχε και 3 καμπινες. Μια του καπετανιου,που θα κοιμοταν η Winry, μια του πληρωματος,που θα κοιμομουν εγω, και μια κουζινα που αυτην την στιγμη επρεπε να χρησιμοποιοταν γιατι καθως καθομουν και ανγναντευα τον οριζοντα μου ηρθε μια ωραια μυρωδια που γεμισε τα ρουθουνια μου...

Παρασυρομενη απο την μυρωδια ανοιξα την πορτα και μπηκα σαν υπνωτισμενη μεσα ενω αν οχι ολοκληρη το κουτελο μου εγραφε σιγουρα:
Πεινασμενη
Γυρισε και με κοιταξε η Winry με ενα τρομαγμενο βλεμα ενω λιγα δευτερολεπτα μετα εσκασε στα γελια. Αυτο με ξυπνησε και αρχισα να γελαω και εγω απο αμηχανια.
Πηρε 2 πιατα τα οποια τα αφησε στο τραπεζι και γυρισε και μου ειπε:
-Να μαγειρευεις ξερεις?
-Φυσικα και ξερω. Για τι μας περασες? :[m066]: (θα την μετανιωνα συντομα αυτην την απαντηση)
-Αχ ωραια! Πολυ χαιρομαι!
-Γιατι?
-Γιατι απο αυριο μαγειρευεις εσυ!
- :[m112]:

Μετα απο εναν μικρο γυναικειο(οχι και τοσο) καυγα και αφου αποφασισαμε να μαγειρευουμε εν αλλαξ, καθισαμε να φαμε. Μεχρι ομως να ακουστει ενας περιεργος θορυβος και να πει η Winry:
-Αχα! Επιτελους! Καιρος τους ηταν!
Εγω γυρισα να δω απο που ακουστηκε ο θορυβος.
Ηταν ενα μεγαλο μαυρο μηχανημο με κατι κουμπια πανω, μια λεπτη μακροστενη εσοχη απο κατω και στα πλαγια ενω στην κορυφη ηταν ενα Den Den Mushi.
Η Winry πηγε στο μηχανημα και τραβηξε ενα χαρτη που ειχε βγει απο την εσοχη. Το διαβασε και χαμογελασε.
-Πολυ ωραια, πολυ ωραια!
Ειπε αφηνωντας το χαρτι κατω και επιστρεφοντας στο φαι

Εγω περιμενα να με πει τι στο καλο ηταν αυτο αλλα αυτη χαμπαρι. Ειχε πεσει με τα μουτρα στο φαι.
-Εμμμ... Μηπως, λεω μηπως θα ηθελες να με πεις τι ηταν αυτο?
-Ε?
Ααααααα...!!! Αυτο ηταν μυνημα απο τα κεντρικα. Πηρα την πρωτοβουλια και σε καταχωρησα στην λιστα μελων των Κυνηγων Επικυρηγμενων. Αυτο που ηρθε ηταν η ενημερωση αποδοχης σου.
-Αχαμ! Μαλιστα! Καλα εκανες. Ευχαριστω!
-Α ναι! Ειναι και η πρωτη σου αποστολη γραμμενη εκει μεσα
-Τιιιιιιιι???????????????
Ειπα φτυνοντας τον καφε που μολις ειχα βαλει στο στομα μου
-Ναι η πρωτη σου αποστολη. Σαν κυνηγος πρεπει να αποδειξεις την αξια σου!
-Καταλαβα. Λογικο το βρισκω. Και τι πρεπει να κανω?
-Πηγαινε και διαβασε το.

Αφου τελειωσαμε το φαι η Winry βγηκε εξω στο καταστρωμα και εγω πηρα και διαβασα την αποστολη μου.

Παράθεση :

Αποστολή 5η

Περιγραφή: Πρέπει να πάτε στο Dawn Island και να πιάσετε μία ομάδα πειρατών-ληστών που έχουν ταράξει το χωριό. Απλός τημωρίστε τους όπως εσείς νομίζετε και δεν πειράζει εάν σκοτώσετε και κανέναν. Στην συνέχια παραδώστε τους στους Μαρίν.
Αμοιβή: 3.500 Belli

Ωστε πειρατες λεηλατουν το χωριο ε? Θα το μετανιωσουν πικρα. Και συντομα...
Βγηκα και εγω εξω και ρωτησα:
-Να φανταστω εχουμε βαλει πλωρη για το Dawn Island?
-Ναι
-Σε ποση ωρα φτανουμε
-Τι εννοεις?
Ειπε αλλα πριν προλαβω να απαντησω τεντωσε το χερι της και εδειξε μπροστα. Κοιταξα και εδειχνε ενα νησι.
-Το Dawn Island ειναι?
-Ναι
-Ωραια. Παμε να ξεμπερδευουμε με αυτο

Πλησιασαμε και αλλο και ριξαμε αγκυρα στο λιμανι. Ετοιμαστηκαμε, ντυθηκαμε, ζωστηκαμε τα οπλα μας και κατεβηκαμε σαν κυριες στην στερια. Το χωριο ηταν μικρο σχετικα και λιτο. Μικρα σπιτια με σκεπες και κηπους εβλεπες οπου και να κοιτουσες.
Προχωροντας, φτασαμε στην πλατεια. Εκει σταθηκαμε για λιγο. Κατοικοι και περαστικοι περνουσαν απο διπλα μας και μας κοιτουσαν(αδιακριτα αρσενικα ματια). Ενοχλημενη η Winry με ειπε:
-Δεν αντεχω αλλο εδω. Ελα, παμε στην ταβερνα του χωριου να μαθουμε παραπανω πληροφοριες
Και αφου την βρηκαμε μπηκαμε μεσα και καθισαμε στο μπαρ.
Παραγγειλαμε και παρατηρησαμε τους υπολοιπους στην ταβερνα. Απλοι κατοικοι ηταν. Τρωγανε, πινανε, γελουσαν. Δεν φαινονταν να ηταν αυτοι οι πειρατες.
Κοιτωντας λιγο παραπερα ομως ειδα εναν αντρα μονο του να καθεται και να πινει χωρις να κανει καθολου φασαρια. Τον εδειξα στην Winry και τις εκανα νοημα οτι παω

Ηταν ενας μελαχρινος αντρας, λεπτος. Μεσηλικας εδειχνε.
Ειχε αραδιασει μπροστα του μπουκαλια ολοκληρα και τα αδειαζε σιγα σιγα.
Καθισα διπλα του, του χαμογελασα γλυκα και του ειπα:
-Γεια σου... Γιατι εισαι ετσι?
Αυτος γυρισε αργα το κεφαλι, με κοιταξε και μετα απο μια μεγαλη παυση:
-Δεν εισαι απο δω ετσι?
-Οχι, δεν ειμαι. Αλλα εχω ερθει εδω για να βοηθησω.
-Τι εννοεις?
-Πες μου, τι επαθες?
-Αυτοι οι αναθεματισμενοι οι πειρατες... Ερχονται καθε βδομαδα και λεηλατουν το χωριο μας....
(στο ακουσμα αυτης της προτασης, ολη η ταβερνα ησυχασε. Ολοι σταματησαν τα γελια και τις φωνες)
-Ερχονται και μπαινουν στα σπιτια μας, μας κλεβουν, βιαζουν τις γυναικες μας... και αμα τους αντισταθεις και εισαι τυχερος θα ζησεις.... Στο τελος φευγουν σαν κυριοι και εμεις περιμενουμε το ποτε θα ξανα ερθουν... Την προηγουμενη εβδομαδα μου πηραν οτι ειχα και δεν ειχα. Εχω μεινει απενταρος....
Ειπε και εβαλε τα κλαματα.
-Μην ανυσηχεις. Αυτο το πολυ κακο αστειο θα λαβει συντομα ενα τελος
Ειπα και σηκωθηκα και επεστρεψα στην θεση μου.
-Ακουσες προφανως ε?
-Ναι. Τι νομιζεις οτι πρεπει να καν...
-ΕΡΧΟΝΤΑΙ!!!!!!!!!!
Ακουστηκε μια φωνη απεξω.
-Αααααααχχχ!!! Ηρθαν!!! Οχι παλι!
Ειπε η ομορφη σερβιτορα πισω απο το μπαρ.
-Οι πειρατες?
-Ναι, αυτοι ειναι!

Γυρισα και κοιταξα την Winry
-Πιστευω πως ξερω τι πρεπει να κανω
Ειπα και σηκωθηκα ενω αρχισα να περπαταω προς τα εξω. Η Winry ομως δεν ηρθε. Μονο γυρισε και με ειπε:
-Να ξερεις δεν επιτρεπεται να σε βοηθησω. Την πρωτη φορα εισαι μονη σου.
-Χμ... δεν την χρειαζομαι ετσι και αλλιως την βοηθεια.
-Να προσεχεις μικρη...
-Αυτο πες το καλυτερα στους πειρατες.
Ειπα ενω ξεθηκαρωσα πιστολι και κατανα

Βγηκα εξω και σταθηκα στο κεντρο της πλατειας. Απο μακρια ακουγονταν φωνες και φασαρια. Καθως πλησιαζαν ακουγα πιο καθαρα ποδοβολητα και αλογα να τρεχουν. Εγω περιμενα εκει, στην μεση της πλατειας ακαθεκτη.
Μετα απο λιγο τους ειδα. Καμια ντουζινα αντρες εφτασαν στο οπτικο μου πεδιο.
Τα παντα γυρω μου ηταν ερημωμενα. Λες και δεν ζουσε κανεις στο χωριο. Ολοι ειχαν κρυφτει σαν τα ποντικια και το μονο που εσπαγε την σιωπη ηταν οι φωνες αυτων των βανδαλων.
Οι περισσοτεροι απο αυτους αρχιζαν να μπαινουν στα σπιτια και αρχισα να ακουω και τις πρωτες τσιριδες, ενω 3 απο αυτους με ειδαν και με πλησιασαν.

Αφου με παρατηρησαν καλα και εντελως αδιακριτα, παρατηρησαν και τα οπλα μου και με ειπαν υποτιμιτικα:
-Τι εγινε πιτσιρικα? Χασαμε τον δρομο μας?
-Καθολου. Ακριβως το αντιθετο. Ειμαι στον πιο σωστο δρομο
-Και αυτα τα παιχνιδακια στα χερια σου τι ειναι? Δεν σου εχουν πει οτι τα κοριτσακια δεν κανει να παιζουν με αυτα?
Ειπε και ορμησε να μου τα παρει ενω οι αλλοι δυο γελουσανε απο το "αστειο" που ειπε.
Σηκωσα γρηγορα το οπλο μου και πυροβολησα μια φορα σφηνονωντας του μια σφαιρα στο κεφαλι.
Με το που το ειδαν αυτο οι 2 συντροφοι του εβγαλαν τα πιστολια αρχισαν να με πυροβολουν. Ακουσα πολλες φορες την σφαιρα να φευγει απο το οπλο. Καμια ομως δεν με πετυχε. Ολες περασαν απο μεσα μου.
Οι πειρατες ειχαν μεινει παγωμενοι απο το θεαμα.
-Ειμαι πολυ παραπανω απο σας. Τιμη σας που θα πεθανετε απο μενα.
Ειπα και τους σκοτωσα καρφωνοντας τους.

Προχωρωντας γρηγορα και σταθερα αρχισα να κατευθυνομαι προς το κοντινοτερο σπιτι που μπηκαν οι πειρατες. Εβαλα το κατανα μεσα και επιασα ενα σχοινι που βρηκα στο δρομο.
Μπηκα μεσα στο σπιτι και συναντησα 2 πειρατες να βιαζουν μητερα και κορη ενω ο πατερας της οικογενειας ηταν παραδιπλα ματωμενος σε ολο το προσωπο. Τους πλησιαζω και βαραω τον εναν με την λαβη του οπλου στον αυχενα και οπως γυρναει ο αλλος του χωνω μια αγκωνια στο προσωπο που επαιξε φλιπερακι με τον τοιχο. Τους αφοπλισα και τους εδεσα με το σχοινι.
Ακαθεκτη προχωρησα στο επομενο σπιτι. Με το που μπηκα ο πειρατης που ηταν μεσα με ειδε και μου φωναξε απειλωντας με. Σηκωσα το οπλο και σημαδεψα στον ωμο. Η σφαιρα των γονατισε. Πηδηξα πανω απο ενα τραπεζακι και του εριξα μια κλωτσια αφηνοντας τον αναισθητο. Τον εδεσα και αυτον και συνεχισα ωσπου και οι 9 πειρατες βρισκοντουσαν δεμενοι στην πλατεια...

Βλεπωντας με πως τελειωσα ηρθε η Winry
-Αυτοι ειναι ολοι?
-Ναι. Αυτοι επιτεθηκαν στο χωριο
-Ωραια. Καλω τα μπλε αγορακια να ερθουν να τους μαζεψουν. Σου αξιζουν συγχαρητηρια.
Μου ειπε χαμογελωντας ενω σιγα σιγα αρχισαμε να βλεπουμε καποια κινηση και ανθρωπους-κατοικους του χωριου να ξεπροβαλλουν διστακτικα.
-Ελατε!
Τους φωναξα
-Οι πειρατες ειναι δεμενοι και αφοπλισμενοι! Τα βασανα σας τελειωσαν! Δεν κινδυνευεται πλεον!
-ΝΑΙ!!!!!! ΖΗΤΩ!!!!!! ΜΠΡΑΒΟ ΣΤΗΝ ΟΜΟΡΦΗ ΝΕΑΡΗ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΣΩΣΕ!!!
Και αλλα παραπλησια φωναζαν οι κατοικοι ενω καποιοι βαρουσαν τους πειρατες για να παρουν το αιμα τους πισω.

Αυτα βεβαια σταματησαν οταν εφτασαν οι Μαρινς στο νησι. Τους παραδωσαμε τους πειρατες. Τους ειδαν, τους εξετασαν και μας εδωσαν συγχαρητηρια αλλα κατι δεν φαινοταν να πηγαινει καλα.
Προχωρησα και επιασα τον επικεφαλη τους
-Συμβαινει κατι ναυτικε?
-Ναι. Κατι δεν ειναι σωστο.
-Τι εγινε?
-Η αληθεια ειναι οτι κανατε πολυ καλη δουλεια αλλα...
-Αλλα τι?
-Κοιτωντας τις βρωμοφατσες τους και τα wanted posters που εχουμε ανακαλυψαμε ενα προβλημα. Ο επικυρηγμενος Higuma που ειναι υπευθυνος για πολλα που γινονται στο νησι δεν ειναι αναμεσα τους. Αυτο σημαινει πως ειναι ακομα ελευθερος....
-Τι?? Υπαρχει και αλλη ομαδα που τρομοκρατει το χωριο?
-Απο οτι φαινεται ναι. Οριστε και το poster του. Αν τον δειτε φροντηστε να μας ειδοποιησετε.
-Ναι εισαι σιγουρος....
Και κοιταξα το ποστερ που μου εδωσε:

Σπόιλερ:

Την στιγμη που ο Μαριν απομακρυνθηκε, ενας απο τους πειρατες που ηταν εκει διπλα και ειχε ακουσει την συζητηση μας ειπε:
-Δεν θα τα καταφερεις
-Τι ειπες?
-Δεν θα τα καταφερεις να νικησεις και να πιασεις τον Higuma
-Ετσι λες?
-Ναι. Μπορει να καταφερες να μας νικησεις αλλα αυτος ειναι πολυ δυνατοτερος. Δεν ειναι αδικα επικυρηγμενος
-Αληθεια? Και εσυ που το ξερεις?
-Εχουμε συνεργαστει. Και επισης δεν καναμε εμεις συνεχεια επιθεσεις στο χωριο. Εκανε και αυτος
-Και που βρισκεται τωρα αυτη η σκατοφατσα?
-Σιγα μην σου πω σκροφα. Αλλα....
-...
-Αλλα... θα σου πω. Σιγουρα θα θελει να σε δει. Βρισκεται σε ενα σπιτι-καταφυγιο ανατολικα, εξω απο το χωριο. Πηγαινε. Θα περασεις καλα!
-Ευχαριστω σκουλικι. Αποδειχτηκες χρησιμος τελικα
Του ειπα και με μια κλωτσια του ανοιξα την μυτη πριν απομακρυνθω

Γυρισα στην Winry και τις εδειξα το ποστερ.
-Δεν τελειωσαμε με το νησι. Καινουργια δουλεια. Αυτος ειναι το μεγαλο ψαρι
-Ποπο... Ξεφυτρωνουν σαν ζωυφια
-Το ξερω. Ακρως ενοχλητικο δεν βρισκεις?
-Ναι. Και με τις τελευταιες εξελιξεις πρεπει να βρουμε καπου να μεινουμε το βραδυ
-Ειμαι σιγουρη πως δεν θα εχουμε προβλημα σε αυτο. Μολις σωσαμε το χωριο. Ολοι θα θελουν να μας φιλοξενισουν(ειπα πιο σιγανα γελωντας χαζο-πονηρα)
-Χαχα! Δικιο εχεις σε αυτο!
-Χαχα!

Και ετσι αφου εμαθαν οι κατοικοι οτι πρεπει να μεινουμε στο χωριο για λιγο για να τους απαλλαξουμε και απο τον Higumo τρελαθηκαν απο την χαρα τους. Μας προσφεραν ποτο και φαι οπως και μας εδωσαν δωματια να κοιμηθουμε. Χρειαζομασταν ξεκουραση γιατι αυριο... θα αρχιζε το αληθινο κυνηγι!