[Αρχη]Το ταξιδι προς την λυτρωση του κοσμου - Ενα ακομα ξεκαθαρισμα(Μερος 3ο)[Τελος]

Αφου αφησαμε προ πολλου πισω μας το Dawn Island και εχοντας ανοικτει στα ανοιχτα για το ταξιδι μας σε μια αλλη θαλασσα, ο πρωινος ηλιος με βρηκε στο κρεβατι.
Το φως που εμπαινε απο το παραθυρο με εκανε να ανοιξω τα ματια μου και να ακουσω ενα γλαρο να φωναζει.
Σριφογυρισα λιγο στο κρεβατι και τεντωθηκα πριν σηκωθω και παω στην κουζινα, στην οποια με το που μπηκα δεν ειδα κανεναν.
Ετοιμασα πρωινο και εφαγα ενω με το που τελειωσα ακουσα φωνες και φασαριες απεξω. Παραξενευτηκα και βγηκα να δω

Ανοιξα την πορτα και βρεθηκα στο καταστρωμα φορωντας μονο μια ροζ μικρη και μαζεμενη νυχτικια.

Σπόιλερ:

Κανοντας το πρωτο βημα ενα σπαθι καρφωθηκε στο ξυλο διπλα μου. Γυρισα αργα και ειδα την λεπιδα να ειναι στα 2 εκατοστα απο το κεφαλι μου
-Εεεε... Winry... Τι ηταν αυτο εδ...
Αλλα πριν ολοκληρωσω ειδα το υπολοιπο καταστρωμα. Το οποιο ηταν γεματο απο ανδρες με πιστολια και σπαθια που εκαναν επιθεση στην Winry.
Κοιτωντας διπλα απο το πλοιο μας, ειδα ενα καραβι με μια πειρατικη σημαια να δεσποζει στο μεγαλυτερο καταρτι τους

Σπόιλερ:

Η Winry γυρισε και με κοιταξε
-Που πας βρε ασυμαζευτη ετσι! Εχουμε επισκεψεις!! Πανε αλλαξε και ελα να σου τους γνωρισω!
Ειπε καθως εκανε μια στροφη 360 μοιρες και χτυπησε με το σπαθι της εναν πειρατη που της επιτεθοταν απο πισω.
- :[m112]:
Καπως ετσι εμεινα απο την κατασταση που εβλεπα μπροστα μου μεχρι την στιγμη που ενα σπαθι περασε μεσα απο τα ποδια μου και εκανε την νυχτικια ακομα πιο κοντη απο οτι ηταν.

Ο πειρατης με το που το ειδε αυτο εμεινε στην αρχη εκπληκτος που το σπαθι του περασε απο μεσα μου και δεν χτυπησε τιποτα αλλο παρα αερα(στην κυριολεξια) ενω μετα απο λιγο, κοιτωντας τα αποτελεσματα της επιθεσης του ηταν καπως ετσι:
:m098]:
Αυτον δεν χρειαστηκε καν να τον σκοτωσω. Βγηκε μονος του εκτος μαχης :[m137]:

Η Winry ειχε εξαφανιστει απο το πλοιο, ενω εκεινη την στιγμη δυο ακομα πειρατες μου ορμησαν.
Εγινα αερας και περασα αναμεσα τους με σκοπο να βρεθω πισω τους. Απλωσα τα χερια μου και εκτοξευσα δυνατα κυματα αερα και τους και οδηγησα το κεφαλι τους κατευθειαν πανω στο καταρτι το οποιο γεμισε αιματα

Τρεις ηταν κατω, αλλοι τρεις να πεσουν.
Ο πρωτος ορμησε κατα πανω μου. Επιασα ενα σπαθι που βρηκα κατω και σταματησα την επιθεση του με αυτο. Του πεταξα δυνατα κυματα αερα πεταγοντας τον πισω και εσκυψα για να αποφυγω τον τυπο που ερχοταν απο πισω μου. Ενω κουνοντας την λεπιδα που κρατουσα του εκοψα το ποδι.
Ο τελευταιος επεσε κατω ουρλιαζοντας ενω ειδα εναν να εχει ανεβει σε ενα ψηλο μερος του πλοιου και να ετοιμαζεται να με πυροβολισει.
Σηκωσα το σπαθι του πειρατη με το κομμενο ποδι και το πεταξα κατα πανω του. Κανονικα δεν θα ειχε καμια ελπιδα να τον πετυχει ομως εδω δεν ηταν τιποτα κανονικο. Δινοντας του ωθηση και την σωστη κλιση με τον αερα οδηγησα το σπαθι κατευθειαν πανω του τρυπωντας την καρδια του

Γυρνωντας αποτελειωσα και τον αλλον πισω μου σταματωντας ετσι τις ενοχλητικες κραυγες του.
Την ιδια στιγμη ειδα την πορτα που οδηγουσε στις καμαρες του πλοιου να ανοιγει και να βγαινουν καμποσοι πειρατες τρεχοντας και απο πισω να τους εχει παρει στο κατοπι η Winry.
Αυτοι μαζι με τον εναν που αφησα ζωντανο τραπηκαν σε φυγη και μπαινοντας μεσα στο πλοιο τους σαλπαραν.
Εμεις διχως δευτερη σκεψη τους ακολουθησαμε. Ομως αυτοι ειχαν μεγαλυτερο και γρηγοροτερο πλοιο με αποτελεσμα μετα απο λιγη ωρα να χαθουν απο τα ματια μας.
-Γαμωτο!!! Μου την δινει οταν μου ξεφευγουν!
Ειπε η winry με εναν σαφως ενοχλημενο και ψωνιστικο υφος

Εγω πηγα μεσα να αλλαξω οσο η Winry σταρεροποιουσε πορεια.
Μπηκα μεσα, εβαλα κανονικα ρουχα, ζωστηκα τα οπλα μου και εβαλα τα γυαλια μου και ακουσα:
ΒΖΖΖΖΖ....ΖΖΖΖ...ΖΖΖΖ.....*ΠΙΝΤ*.... *ΠΙΝΤ*....ΤΙΙΙΙΙΙΙΤ
Και ειδα ενα κομματι χαρτι να βγαινει απο το μηχανημα επικοινωνιας με τα κεντρικα των Κυνηγων. Πηγα μπροστα στο μηχανημα διπλα περιεργη. Πρωτον για να δω τι θελουν να μας πουν και δευτερον γιατι ποτε δεν καταλαβαινα πως λειτουργουσε αυτο το μηχανημα!!!!!!

Επιασα και διαβασα:

Παράθεση :

Αποστολή 2η

Περιγραφή: Στην Centaurea υπάρχει μία ομάδα πειρατών-ληστών οι οποίοι κλέβουν και σκοτώνουν καθημέρινα τους κατοίκους. Οι μαρίν έστηλαν μία ομάδα να τους πίασει αλλα δίχως αποτέλεσμα. Θα πρέπει λοιπόν να τους πίασετε και να τους παραδώσετε στους μαρίν αφου τους δείρετε.

Αμοιβή: 4000 Belli.

Ωραια!! Και αλλη δουλεια! Επιτελους γιατι ειχα αρχισει να βαριεμαι....

Μαζι με το χαρτι επεστρεψα στο καταστρωμα:
-Winryyyyyyy!!!!!!!!!!!!
-Πες το!!
-Ηρθε μυνημα!!!!!
Και πηγα κοντα της
-Οριστε κοιτα το.
-Centauera ε?
-Ναι. Εκει λεει. Ποσο μακρια ειμαστε?
Αφησε το χαρτι στα χερια μου και ετρεξε να συμβουλευτει τους χαρτες της.
Οταν επεστρεψε ειχε ζωγραφισμενο ενα χαμογελο στο προσωπο της
-Ειμαστε μαλλον τυχερες φιλεναδα!
-Δηλαδη?
-Ειμαστε πολυ κοντα! Το κυνηγι με τους πειρατες μας εβαλε στον δρομο προς την Centaurea!
-Σε ποση ωρα θα ειμαστε εκει?
-Ισως και να ειναι μπροστα μας.
Ειπε και φανηκε στον οριζοντα ενα νησι...

Ηταν ενα νησι σε σχημα αφαιρικο. Ιμησφαιρικο δηλαδη.
Ολο και ολο ηταν ενας μεγαλος λοφος με χωραφια και δεντρα ενω στην κορυφη αυτου φαινοταν να υπαρχει πολιτισμος. Φαινονταν σπιτια και καπνοι εβγαιναν απο καμιναδες.

Καθως πλησιασαμε περισσοτερο και φτασαμε στο λιμανι ειδαμε ενα πλοιο να ειναι αραγμενο εκει. Μεγαλυτερο απο το δικο μας. Ηταν καπως ετσι:

Σπόιλερ:

-Μαρινοπλοιο μπροστα μας!!!
-Κανενα προβλμα αγαπη! Παμε να δουμε τι συμβαινει κιολας!

Και αραξαμε και εμεις στο λιμανι

Με το που ριξαμε σανιδα και κατεβηκαμε μας περιμεναν παρατεγμενοι οπλισμενοι και ετοιμοι να ριξουν καμια 20αδα μαρινς. Μπροστα απο αυτους ηταν ενας που φαινοταν να ηταν ο ανωτερος τους.
Οταν εμφανιστηκαμε μπροστα τους μας ειπε:
-Βλεπω δεν εχετε πειρατικη σημαια. Ποιοι ειστε ομως?? Και τι δουλεια εχετε εδω?
-Ωπα ωπα. Μια μια τις ερωτησουλες παλικαρι. Δεν εχουμε πειρατικη σημαια γιατι δεν ειμαστε πειρατες. Ταξιδευτριες ειμαστε που ακουσαμε οτι εδω κοντα εχει πειρατες και ηρθαμε να βγαλουμε το ψωμι μας κυνηγωντας τους
-Δηλαδη ειστε κυνηγοι επικυρηγμενων?
-Μπραβο κουκλε, εισαι διανοια. Τωρα παραμερισε τα αγορακια σου
-Προσεχε πως μιλας μικρη σε εναν ναυτικο. Κυνηγος ή μη αμα με προσβαλλεις εχω το δικαιωμα να σε συλλαβω.
-Ναι οτι πεις. Μπορω τωρα να περασω?
Σηκωσε το χερι του και ολοι οι Μαρινς κατεβασαν τα οπλα τους και επεστρεψαν στο καραβι
-Δεν χρειαζεστε εδω. Τα εχουμε ολα υπο ελεγχο.
-Αληθεια? Τοτε δεν θα πειραξει να ριξουμε μια ματια...
Ειπα και προχωρησα ανηφορικα προς το χωριο

Η Winry ομως εμεινε πισω και κατι ελεγε με τους Μαρινς. Εγω απο αποσταση την περιμενω ωσπου να ερθει με ενα χαρτι στο χερι.
-Τι εγινε? Τι τους ελεγες τοση ωρα?
-Ρε χαζη. Οποτε βλεπουμε Μαρινς θα προσπαθουμε να τους αποσπαμε το βαρετο κομματι της υποθεσης. Τις πληροφοριες.
-Χαχα! Παρασυρθηκα λιγο ε?
-Μην το ξανακανεις
-Για πες. Τι εμαθες?
Μου δειχνει αυτο που κρατουσε:

Σπόιλερ:

-Σου θυμιζει τιποτα?
-Οι πειρατες που πολεμισαμε πριν ερθουμε!
-Ακριβως!! αυτοι ειναι οι υπευθυνοι για τις φασαριες στο χωριο!
-Τζαμι!! Πρεπει να βιαστουμε ομως! Στην κατασταση που τους αφησαμε ακομα και οι Μαρινς μπορουνε να τους νικησουν
-Το ξερω. Παμε!

Αρχισαμε να ανηφοριζουμε περνοντας αναμεσα απο ακαλλιεργητα ή καμενα χωραφια. Παντου βλεπαμε δυαλυμενες αποθηκες ενω λιγα δεντρα την ειχαν βγαλει καθαρη κοντα στα χωραφια. Αλλα ηταν καμενα τελειως, αλλα πετσοκομενα ακομα και ξεριζωμενα υπηρχαν. Ηταν απελπιστικη η κατασταση ενω γινοταν φανερο οτι οι πειρατες ηταν καιρο εκει. Σκεφτηκα τι θα περνουσαν οι κατοικοι καθε μερα και η θεληση μου να πιασω αυτους τους πειρατες εγινε ακομα μεγαλυτερη. Ανοιξα το βημα μου και ετοιμαστηκα. Σε λιγο θα τα πληρωναν ολα

Ομως, καποια στιγμη κοιταξαμε τον ουρανο και ειδαμε τους καπνους απο τις καμιναδες να εχουν διπλασιαστει ή ακομα και τριπλασιαστει! Κατι συνεβαινε! Με το που το ειδαμε αρχισαμε και οι δυο να τρεχουμε.

Μας ηρθε η μυρωδια απο το καμενο. Τι ειχε γινει?? Ειχαν προλαβει και ειχαν κανει επιθεση οι πειρατες?? Ή κατι χειροτερο??
Τα ερωτηματα αυτα δεν αργησαν να απαντηθουν εφοσων λεπτα αργοτερα ειδαμε μπροστα μας καμια 12αρια απο αυτους τους πειρατες να κουβαλουσαν κατι σακια με λαφυρα μαλλον μεσα και με τα οπλα στο χερι να κατεβαινουν τον λοφο.

Με το που μας ειδε ο πρωτος, ενας κοντος περιποιημενος αντρας με παλια ρουχα, φωναξε
-ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕΕΕΕ!!!!!
Και ολοι οι πειρατες σταματησαν πισω του.
Μας πλησιασε και μας κοιταξε καλυτερα. Ετριψε τα ματια του και φωναξε εντρομος:
-Ει...Ειναι.... απο πριν... ΦΥΓΕΤΕ!!!!!! ΔΡΟΜΟ ΑΝΤΡΕΣ!!!!!!
Και ολοι βγηκαν εκτος του δρομου και εισεβαλαν σε ενα χωραφι στην προσπαθεια τους να ξεφυγουν.
Η Winry μπηκε και αυτη στο χωραφι πισω τους ενω εγω εγινα αερας, παρασερνοντας καποια κλαδακια μαζι μου απο την φορα, και βρεθηκα μπροστα τους κλεινοντας τους τον δρομο.
Οταν εφτασε και η Winry στο σημειο ειπε
-Αυτην την φορα δεν θα μας ξεφυγετε!

Οι πειρατες χωριστηκαν σε δυο ομαδες και σταθηκαν να μας αντιμετωπισουν. Εβγαλαν τα οπλα τους και ετοιμαστηκαν. Ο καπετανιος τους φωναξε:
-Αντρες, ειναι απλα δυο γυναικες. Δεν τις φοβομαστεεε!!?? Σωστα?!
Ειπε με τρεμαμενη φωνη.
Μερικα "Ναι" και μερικα "εεε..." ακουστηκαν πριν ορμησει η Winry και κοψει το κεφαλι του πρωτου.
Οι αλλοι 5 ορμησαν πανω της. Τους απεφευγε με χαρη. Εσκυβε και πηδουσε και δεν χρειαζοταν να χρησιμοποιει καν το σπαθι της, το οποιο ενω ηταν τοσο βαρυ στο χερι της φαινοταν πουπουλο, για να αποφευγει.
Χωρις πολλα πολλα τους σκοτωσε ολους τους δικους της εκτος απο τον καπετανιο. Αυτος εμελλε να αφησει την τελευταια του πνοη, καθως οπως ετρεξε κατα πανω της, αυτη καρφωσε το σπαθι στο εδαφος, στηριχτηκε σε αυτο και του εδωσε μια κλωτσια και οσο ηταν στον αερα αυτος απο την κλωτσια ξαναπηρε το σπαθι της και τον εκοψε στον αερα τελειωνοντας με τους πειρατες

Απο την αλλη μερια εγω δεχτηκα πρωτη επιθεση. Βγαλανε οι πειρατες τα οπλα και αρχισαν και βαρουσαν. Και βαρουσαν και βαρουσαν μεχρι που τους τελειωσαν τα πυρομαχικα. Εγω δεν ειχα παθει γρατζουνια. Ολες ειχαν περασει απο μεσα μου. Οταν τους ειδα να πετανε τα πιστολια κατω τους ειπα
-Ενταξει? Τελειωσατε??
Και βγαζοντας το κατανα ορμησα στον πρωτο καρφωνοντας τον στον λαιμο. Εμποδισα τους υπολοιπους να με πλησιασουν εκπεμποντας δυνατο αερα γυρω μου ενω αφου ετοιμαστικα και απλωσα το σπαθι μου εκανα το αντιθετο. Αρχισα να δημιουργω αερα προς το μερος μου και ακομα ενας επεσε πανω στο σπαθι μου.
Οσο περισσοτερους σκοτωνα τοσο πιο ευκολο γινοταν. Ηταν σαν να φοβοντουσαν ακομα περισσοτερο...
Ο επομενος ηθελε να με χτυπησει απο πανω μου, εγω ομως πηδηξα στον αερα και τον προσγειωσα ανωμαλως με μια βαθια κοψια ενω πεφτωντας εβγαλα το πιστολι μου και πυροβολησα τους δυο που προσπαθησαν να ξεφυγουν.
Ο τελευταιος ειχε πεταξει το οπλο του ειχε πεσει στα γονατα και κλαιγοντας ζητουσε ελεημοσυνη. Αυτον δεν τον σκοτωσα. Αυτον τον εδεσα με αυτοσχεδια σχοινια που δημιουργησα απο τα σακια που κουβαλουσαν και του ειπα:
-Οι Μαρινς σιγουρα ακουσαν την φασαρια. Θα πιασουν εσενα και οσους φιλους σου ειναι ζωντανοι. Προορισμος σου το Ιμπελ Νταουν. Καλυτερα να ευχοσουν να σε σκοτωνα. Θα το εκανα.
-ΟΧΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ!!!!!!!!!!!!!!

Τον ακουσα να φωναζει καθως απομακρυνομασταν απο το σημειο...

Καθως προχωρουσαμε απο διαφορετικο δρομο για το λιμανι γυρισα και ειπα
-Κανουμε καλα που δεν μενουμε εκει μεχρι να ερθουν οι Μαρινς?
-Ναι καλε. Τι να κανουμε εκει?
-Δεν ξερω... Να παρουμε τα ευσημα μηπως?
-Απο αυτους! Χαχαχαχαχα! Τι να τα κανεις?
-Δεν ξερω....
-Τα ευσημα τα παιρνεις απο τα κεντρικα των κυνηγων. Τους μαρινς δεν τους χρειαζεσαι.
-Ναι
-Ασε που αυτοι ειναι μπλεγμενοι με την γραφειοκρατια και θα μας τα πριξουν. Ασε μωρε! Καλυτερα να την κοπανησουμε στα γρηγορα :[m137]:
-Χαχαχαχαχα! Καταλαβα. Παμε τοτε!

Και αφου βρεθηκαμε στο λιμανι ειδαμε το πλοιο των μαρινς αδειο και ολους να λειπουν, προφανως στο σημειο του μακελιου, και το πλοιο μας στο οποιο και επιβιβαστηκαμε. Ανοιξαμε γρηγορα τα πανια και σαλπαραμε.

Καναμε ενα δωρακι στους μαρινς
Και ας ηταν απλα η δουλεια μας
Σκεφτηκα καθως αφηναμε πισω μας και αυτην την περιπετεια στην Centaurea