[Αρχη]Το ταξιδι προς την λυτρωση του κοσμου - Το πρωτο αληθινο κυνηγι(Μερος 2ο)

Επειτα απο τον θριαμβο επι των πειρατων και της διασωσης του χωριου απο την μια ομαδα λεηλατων ακολουθησε μια ησυχη νυχτα ξεκουρασης.... Ή ετσι νομιζα....
Αφου ειχαμε πεσει ολοι για υπνο, αργα το βραδυ, ακουστηκαν κατι θορυβοι στην ταβερνα-πανδοχειο που φιλοξενουμασταν. Στην αρχη δεν δωσαμε σημασια και συνεχισαμε αλλα αυτο εγινε αναποφευκτο οταν ακουσαμε μια τσιριδα απο εξω. Τρεξαμε γρηγορα στο παραθυρο και ειδαμε την κοπελα που δουλευε στην ταβερνα, να την τραβαει ενας μυωδης αντρας κλεινωντας της το στομα και αυτη να παλευει να ξεφυγει.
Χωρις δευτερη σκεψη, αρπαξα τα οπλα μου και κατεβηκα κατω.
Οταν βγηκα απο την πορτα του μαγαζιου τους εβλεπα αρκετα μακρια πανω σε ενα αλογο να διαφευγει με την κοπελα....

Εκανα να τους ακολουθησω αλλα ενα χερι με σταματησε. Γυρισα και ειδα την Winry να με κραταει. Την αγριοκοιταξα για να με αφησει αλλα αυτη ηρεμη μου ειπε:
-Οχι. Μην πας
-Ασε με!
-Οχι ειπα! δεν τους προλαβαινεις και μπορει να σου εχουν στησει ενεδρα! Ειναι βραδυ και εχουν το πλεονεκτιμα
-Και θα το αφησουμε ετσι??!!
-Οχι φυσικα! Δεν ειπα κατι τετοιο!
-Αλλα?
-Αλλα θα παμε με την πρωτη φεξη του ηλιου. Εχεις τον λογο μου

Εγω ομως δεν την ακουσα. Τραβηξα το χερι μου και αρχισα να τρεχω απο πισω τους.
Πηγαιναν ομως πολυ γρηγορα και δυσκολα θα τους προλαβαινα. Ετσι αποφασισα πως δεν ειχα αλλη επιλογη και αρχισα σιγα σιγα και δημιουργησα αερα ο οποιος μου εδωσε ωθηση ενω προσπαθησα χωρις να τα καταφερω καλα, να επιβραδυνω το αλογο του.
Βλεπωντας πως αυτο δεν ηταν αρκετο, σηκωθηκα στον αερα και αρχισα την πτηση. Αν δεν τους προλαβαινα και τωρα δεν θα τους προλαβαινα ποτε.

Ειχαμε ηδη βγει εκτος του χωριου. Η ταχυτητα μου ειχε αυξηθει κατακορυφα. Ολα εδειχναν οτι θα τον προλαβω. Και αυτο το καταλαβε και ο ληστης...
Με το που με ειδε οτι τον πλησιαζω, αλλαξε αμεσως πορεια. Βγηκε απο τον δρομο και μπηκε μεσα στο δασος.
Τον ακολουθησα αμεσως μεσα στα δεντρα. Αυτος συνεχισε κανονικα ενω το αλογο του ελλισοταν καταπληκτικα αναμεσα στα δεντρα, αντιθετα με μενα που δεν μπορουσα να κανω κατι τετοιο σε μεγαλη ταχυτητα και αυτο με αναγκασε να κοψω πριν με παρει παραμαζωμα κανενας κορμος.
Η αποσταση αυξηθηκε ξανα ενω καποιες στιγμες χανοταν απο τα ματια μου...

Λιγες στιγμες μετα συνηθιζοντας καπως το μοτιβο των δεντρων πιστεψα πως θα τα καταφερνα. Θα τον προλαβαινα! Υπολογιζα χωρις τον ξενοδοχο ομως...

Πετωντας αναμεσα στους κορμους, αρχισα να βλεπω κινησεις και ξαφνικα μπροστα μου ειδα εναν ανθρωπο πανω σε ενα κλαδι κρατωντας ενα σπαθι στραμμενο καταπανω μου. Εκλεισα τα ματια μου και γυρισα το κεφαλι μου.
Το σπαθι περασε μεσα μου, δεν εκοψε τιποτα παρα αερα.
Γαμωτο!(σκεφτηκα) Πρεπει να το συνιθισω αυτο!
Αλλα αυτη η μια στιγμη σκεψης ηταν αρκετη για να με αποσπασει.
Ενας δευτερος ληστης επεσε πανω μου και με αναγκαζε να προσγειωθω ανωμαλως και να συρθω στο εδαφος.

Με πολυ πονο, σηκωθηκα και ειδα εναν μουσατο ανδρα που ηταν ντυμενος με παρομοιο τροπο με τον ληστη που κυνηγουσα να ειναι αναισθητος παραδιπλα.
Πρεπει να χτυπησε στην πτωση(σκεφτηκα)
Και αμεσως γυρισα για να δω που πηγε ο αλλος ληστης αλλα αντι για αυτον ειδα 4 αλλους. Εξοπλισμενοι με σπαθια, πιστολια και ροπαλα και με πολλες αγριες διαθεσεις στεκοταν μπροστα μου
-Για που το εβαλες βραδιατικα?
-Φυγετε αυτην την στιγμη... Για το καλο σας...
-Χα!!! Ακουτε τη λεει? για το καλ...
Αλλα χωρις να προλαβει να ολοκληρωσει, ειχα βγαλει και τον ειχα καρφωσει με το κατανα...

Οι υπολοιποι στο θεαμα του νεκρου φιλου τους, με περικυκλωσαν και αρχισαν ενας ενας να μου ορμουν.
Πηδωντας απο πανω του και προς τα πισω, απεφυγα τον πρωτο και καθως επεφτα εδωσα μια διπλη κλωτσια στον δευτερο ενω μπλοκαρα με το κατανα τη επιθεση του τριτου την ωρα που ακουμπουσα στο εδαφος. Δπρωχνοντας τον τελευταιο με το κατανα επιασα με το αλλο μου χερι το πιστολι και πυροβολησα τον πρωτο ο οποιος ερχοταν απο πισω μου.
Αποκρουοντας, ενα ακομα σπαθι με το δικο μου μια σφαιρα με διαπερασε χωρις φυσικα να παθω τιποτα...
Καταλαβαινωντας οτι εχω χασει πολυτιμο χρονο, δινω μια κλωτσια σε αυτον που ηταν μπροστα μου για να τον κανω να χασει την ισσοροπια του και τον καρφωνω απο το λαιμο μεχρι στο κρανιο.
Γυρνωντας στον τελευταιο, εξαπολυω ενα δυνατο κυμα αερα με το οποιο τον στελνω ιπταμενο και τον καρφωνω πανω σε ενα σπασμενο καλιδι που τον διαπερασε περα για περα...

Τιναξα το κατανα μου για να καθαρισει απο τα αιματα και εριξα μια ματια γυρω μου. Βρομουσε αιμα και αποσυνθεση. Κοιταξα προς τα εκει που ξεφυγε ο ληστης που κυνηγουσα. Δεν φαινοταν πλεον αλλα ακουσα εναν απο τους ληστες να ζει. Ηταν ο μονος που ειχε ζησει γιατι την ωρα της μαχης ηταν αναισθητος. Τωρα ειχε σηκωθει και με συμμαδευε με το οπλο του ενω ετρεμε. Τον κοιταξα, εστριψα το σωμα μου και πλησιασα με αργα βηματα.
-Μ..Μη... Μη πλησιαζεις!
Φωναξε γεματος φοβο
-Θα... θα σε σκοτωσω!
-Δοκιμασε γλυκα, ειμαι ολη δικια σου...
Και πατησε την σκανδαλη. Σε ετοιμοτητα εγω εφτιαξα ενα τοιχος αερα και σταματησα την σφαιρα, ενω κρατωντας την στον αερα, του την εστειλα πισω και του την σφηνωσα στο ματι.
Εσκυψα απο πανω του και του ειπα
-Εμενα δεν ανεβαινει αρσενικο πανω μου
Και γυρισα για να φυγω προς τα κει που πηγε ο αρχικος μου στοχος

Προχωρησα σιγα σιγα, βλαστιμοντας και βριζοντας, ενω κοιτουσα το εδαφος για ιχνη και πατιμασιες απο το αλογο. Ακολουθωντας κατι που εμοιαζε με ιχνη, δεν ξερω πως ειναι κανονικα για να τα αναγνωριζω, οποτε μαλλον στα κουτουρου πηγαινα.
Ομως η τυχη εμελλε να μου χαμογελασει αυτην την φορα. Επειτα απο καμποσα μετρα το μονοπατι που ακολουθουσα εβγαινε σε μια μικρη κοιλαδα. Σε ενα ξεφωτο καλυτερα. Οπου το μονο που υπηρχε ηταν μια παλια αποθηκη και ενα ξυλινο σπιτι περιφραγμενα γυρω γυρω. Διπλα στην αποθηκη ειδα σελωμενο το καφε αλογο που μετεφερε τον αναβατη που κυνηγουσα ενω αρκετοι απο τους ληστες εκοβαν βολτες τριγυρω. Αμεσως με τους που τους ειδα εκανα βηματα πισω και κρυφτηκα στα δεντρα για να παρατηρησω καλυτερα.

Καποια στιγμη ειδα να κουβαλανε την κοπελα απο την αποθηκη προς στο σπιτι, ενω την πορτα ανοιξε και στεκοταν μπροστα ενας ψιλολιγνος αντρας, λιγδιαρης, με βρωμικα μαλλια και μουσια. Εχοντας ενα βλεμα ηλιθια πονηρο στην φατσα του πηγε να πιασει την γυναικα και ενας θεος ξερει τι να της κανει.
Δεν μπορουσα να περιμενω. Δεν μπορουσα να δω και αυτο.
Πηρα μια βαθια ανασα και αρχισα περπαταω προς το μερος τους. Δυνατα κυματα αερα γεμισαν ολο το μερος παρασυρωντας σκονη και φυλλα. Ολοι εβαλαν τα χερια τους μπροστα και γυρισαν να με δουν. Εγω εχοντας σταθερο βημα και το μισος ζωγραφισμενο στο προσωπο, τους πλησιαζα.
Σταματωντας για μια στιγμη τον ανεμο ειπα στον αρχηγο τους:
-Ωρα να συναντησει το τελος της αυτη η παρωδια. Μαζι με σενα...

Και αποτομος δυνατος ανεμος ξανα δημιουργηθηκε. Ο ληστης απαγωγεας φωναξε στον αρχηγο του
-Αυτη ειναι αφεντικο!! Αυτη με ειχε παρει στο κατωπι
-Ωστε ετσι ε?? Πανω της αντρες! Ειναι μονο μια!
Και αυτο μονο εφτανε για να μου ορμησουν πανω απο μια ντουζινα αντρες.
Ημουν ετοιμοι να τους δυαλυσω χωρις να με νοιαζει αλλα ενα πλατυσπαθο εσκασε αναμεσα σε μενα και στους ληστες ενω μια σκια βγηκε απο τα δεντρα και σταθηκε διπλα στο σπαθι. Ηταν η Winry, με ειχε ακολουθησει.
-Ασε τους μικρους σε μενα. Πανε στον μεγαλο εσυ. Δεν εκανες τοσο δρομο τζαμπα για να χαραμισεις την ωρα σου σε αυτους.
Γυρισε και ειπε και εβγαλε το οπλο της απο το χωμα.
-Ελατε αγορια. Δειξτε μου τι αξιζετε!

Η Winry αρχισε να δινει τον δικο της αγωνα. Δεν θα τον ελεγα δυσκολο αλλα ειχε μπολικη δουλεια. Την ειχαν περικυκλωσει και πεφταν ολοι πανω της αλλα δεν φαινοταν να εχει προβλημα.
Γυρνουσε το σπαθι της απο την πλατια μερια της λεπιδας και σταματουσε 3 σπαθια των αντιπαλων, ενω σπρωχνοντας την λεπιδα της, εριχνε πισω τους ληστες και πηδωντας στον αερα τους σκοτωνε. Εσκυβε για να αποφυγει επιθεσεις και παραλληλα εκοβε ποδια.
Φωνες και τσιριδες καθε φορα που η Winry κουνουσε την λεπιδα της. Την εκαναν επιθεση απο πισω και χωρις καν να κοιταξει, καρφωνε το σπαθι πισω απο την πλατη της και σκοτωνε και αλλον. Δεν την επιανες πουθενα.
Μετα απο λιγο τελειωσε και αυτη με ολους. Ολοι νεκροι και κομματιασμενοι...

Εν τω μεταξυ και αφου η Winry μου ανοιξε τον δρομο, εγω προχωρησα για τον Higuma. Αυτος αφησε την κοπελα που κρατουσε να φυγει και μου ειπε
-Εχεις πολυ θρασσος για να ερχεσαι μεχρι εδω μικρη.
-Αληθεια?
-Ξες με ποιον εχεις να κανεις?
-Φυσικα. Με εναν αχρηστο!
-Αχρηστο? Χα! Οι ναυτικοι εχουν αντιθετη αποψη. Βλεπεις ειμαι επικυρηγμενος! Εχω 8.000.000 στο κεφαλι μου. Συνεχιζεις ακομα να θελεις να με αντιμετωπισεις?
-Αισχος που επικυρηξανε καποιον σαν εσενα. Αλλα για αυτο ειμαι εγω εδω. Για να κλεινω τρυπες. Δεν θα επρεπε να περιφανευσαι τοσο για την επικυρηξη σου. Τραβηξες την προσοχη. Και τωρα θα ερθει το τελος σου απο μια κυνηγο επικυρηγμενων.
Του ειπα πριν του κατεβασω το σπαθι μου πανω του.

Η μαχη συνεχιζεται στο τοπικ του μπος

Ο ηλιος αρχισε να φεγγει και μονο 3 φιγουρες στεκοταν ορθιες στην κοιλαδα. Τρεις γυναικες βρισκοταν πανω απο ενα αιματοβαμενο εδαφος...

Πηγα και ελυσα την κοπελα που την ειχαν δεσει
-Αχ σε ευχαριστω. Σε ευχαριστω παρα πολυ. Δεν ξερω τι θα ειχα κανει αν ειχατε αργησει εστω και λιγα λεπτα. Δεν ξερω τι θα μου ειχε κανει αυτος ο κακουργος!
-Ελα ηρεμησε. Δεν χρειαζομαι ευχαριστω. Στο κατω κατω την δουλεια μου εκανα
Της ειπα και εριξα μια ματια στην Winry που εγνεψε καταφατικα με το κεφαλι.
-Ελα, ανεβα στο αλογο τωρα και παμε πισω στο χωριο. Ειμαι σιγουρη πως τα νεα θα μαθευτηκαν και ολοι θα ανυσηχουν. Επισης καποιος πρεπει να καθαρισει και αυτα εδω
Ειπα δειχνοντας τους ληστες και τον Higuma.
-Δικιο εχει η Sakura. Παμε κοριτσια!

Μετα απο αρκετο περπατημα φτασαμε στο χωριο. Πολλοι κατοικοι ηταν μαζεμενοι στην πλατεια. Υπηρχε μια ενταση στο χωριο. Πρεπει να το ηξεραν ολοι τι ειχε γινει!
Αφου μπηκαμε μεσα, συγγενεις και φιλοι της κοπελας πεταχτηκαν να την αγκαλιασουν και να την φιλισουν αλλα και να μας ευχαριστησουν, οταν τους ειπαμε τι καναμε, πως την σωσαμε δηλαδη.
Στην σκηνη δεν αργησαν να φανουν και οι Μαρινς. Αφου τους εξηγησαμε χοντρα χοντρα τι εγινε, τους ειπαμε και που ειναι το μερος για να βρουνε τον Higuma, μας εδωσαν τα λεφτα απο το bounty και μας χαιρετησαν.

Χαρουμενες εμεις, και ειδικα εγω, που οι κοποι απεδωσαν τους πρωτους καρπους γυρισα και ειπα στην Winry
-Το ξες οτι πρεπει να παμε για ψωνια ε???
-Χαχαχα! Αν πρεπει?? Επιβαλλεται!!!

Αλλα λιγο πριν μπουμε στο καραβι ακουσαμε μια φωνη απο πισω.
-Winryyyyyyyy!!!!!! Sakuraaaaaaaaa!!!!!!
Εμεις οταν γυρισαμε ειδαμε μια νεαρη κοπελα να τρεχει προς το μερος μας.
Παραξενευτηκαμε τοσο πολυ που ουτε καν κουνιομασταν.
Οταν τελικα εφτασε, αφου εσκυψε λαχανιασμενη και πηρε μια ανασα μας ειπε
-Χαιρομαι παρα πολυ που σας προλαβα.
Ηταν μια μικρη σε ηλικια κοπελιτσα, ομορφη σχετικα. Κουβαλουσε ενα καρο πραγματα ενω την ειδαμε να εχει ζωσμενο και ενα πιστολι.
-Ποια εισαι αγαπη μου??
-Ονομαζομαι Hisame. Κατοικος του χωριου ειμαι και ακρως κατεπληγμενη απο εσας.
-Μαλιστα Hisame. Χαιρομαι που εισαι αυτης της αποψης. Αν ολος ο κοσμος ειχε το ιδιο σκεπτικο τοτε δεν θα χρειαζοτα να γινει ολο αυτο που εγινε σημερα...
-Ναι συμφωνω! Συμφωνω και επαυξανω!
-Χαχα! Πολυ ωραια. Αλλα επειδη βιαζομαστε καπως... Ηθελες να μας πεις κατι?
-Ναι... Ηθελα να... σας ζητησω να με παρετε μαζι σας!!!!!
-Εεε?? (και οι δυο μαζι)
-Σας παρακαλω! Παρτε με μαζι σας στο ταξιδι σας! Θελω και εγω να πολεμαω και να τιμωρω τους κακους!!

Στο ακουσμα αυτου του λογου αλληλοκοιταχτηκαμε με την winry. Δεν ημουν σιγουρη για αυτο... Και οπως φανηκε ουτε η Winry ηταν. Ετσι πηρα την αποφαση και ειπα
-Το να ακους αυτα τα λογια απο ενα τοσο μικρο και ομορφο κοριτσι ειναι ταυτοχρονα το καλυτερο και χειροτερο πραγμα στον κοσμο για μας. Το καλυτερο γιατι αυτο επιβεβαιωνει πως αυτο που κανουμε ειναι το σωστο.... Το χειροτερο ομως ειναι οτι δεν πρεπει ενα κοριτσι σαν εσενα να σπαταληθει σε αυτο. Κοιτα τον εαυτο σου. Εισαι ομορφη, εξυπνη και τιμια. Αυτη η δουλεια που κανουμε δεν ειναι ουτε ευκολη αλλα καμια φορα εγκυμονει κινδυνους ενω δυστυχως, σπανια χρειαζεται να αφηνουμε την τιμιοτητα στην ακρη.
-Μα... Εγω...
-Ακουσε με Hisame. Δεν ειναι αυτο που θελεις να κανεις. Εχεις μια οικογενεια στο χωριο που θα ανυσηχει για σενα και δεν θα θελει να φυγεις. Εχεις ολη την ζωη μπροστα σου να κανεις ενα σωρο πραγματα. Ξανα σκεψου το.
-Χμμ... Εχεις δικιο... Αν και θελω πολυ δεν θα το κανω. Θα μεινω εδω για λιγα χρονια ακομα και μετα αν ακομα το θελω θα φυγω


Χαμογελα δημιουργηθηκαν στα προσωπα και των τριων και αφου αποχαιρετησαμε την Hisame μπηκαμε στο πλοιο και σαλπαραμε στα ανοικτα για την νεα περιπετεια!