[Αρχη]Το ταξιδι προς την λυτρωση του κοσμου - Η πρωτη αποπειρα(Μερος 5ο)[Τελος]

Αφηνοντας πισω το τρελο νησι με τα περιεργα ζωα και τον προστατη τους ειχαμε ανοιχτει στην ηρεμη γαλαζια θαλασσα.
Ειχαμε σταματησει μεσοπελαγα και καθομασταν στην ακρη του καραβιου εχοντας πεταξει τα καλαμια μας στην θαλασσα, στην προσπαθεια να βρουμε το μεσημεριανο μας.
Ειχα καταφερει να βγαλω ενα μικρο ψαρι αλλα φυσικα χρειαζομασταν πολλα περισσοτερα για να χορτασουμε την ατελειωτη πεινα μας :[m070o]:

Ο ηλιος εφτασε πλεον στο ζενιθ του και μια στιβα ωαρια βρισκονταν πισω μας :[m207]: .
Τα ειχαμε καταφερει καλα και αυτην την φορα.
Δεν μας λενε τυχαια το αχτυπητο διδιμο!
Ειπα στην Winry και γελασαμε και οι δυο...
Την στιγμη ομως που τα μεταφεραμε φανηκε στον οριζοντα ενα πλοιο.
Τα παρατησαμε ολα, ζωστηκαμε τα οπλα μας, ετοιμαστηκαμε και κρυφτηκαμε ετσι ωστε να μπορεσουμε να αιφνιδιασουμε τους τυχον πειρατες ή ληστες που ερχονταν κατευθειαν πανω μας

Το πλοιο πλησιασε. Τα χαρακτηριστικα του ηταν πλεον ορατα. Ηταν ενα μεγαλο καραβι, αρκετες φορες μεγαλυτερο απο το δικο μας, δικαταρτο, με εμβολικη πλωρη(δηλαδη με πλωρη που μποροει να εμβολισει αλλα πλοια) και με κανονια στην μια του πλευρα.
Αυτο που μας καθησυχασε και μας εκανε να φανερωθουμε ηταν η σημαια του πλοιου που ο αερας την τεντωνε δυνατα, φανερωνοντας ενα μεγαλο και επιβλητικο BH στο μεγαλυτερο καταρτι του πλοιου τους.
Ηταν κυνηγοι! Δικοι μας ανθρωποι!
Μας εντομισαν και αρχισαν να κοβουν ταχυτητα ωσπου μας εφτασαν και σταματησαν εντελως.

Βγηκαμε στο καταστρωμα και κοιταξαμε ψηλα στο νεοφερτο πλοιο. Ειδαμε εναν νεαρο ανδρα, ομορφο, με κγριζα μαλλια και ευγενικα χαρακτηριστικα, να μας κοιταει και να λεει:
-Χαιρετε ομορφες κυνηγοι! Εχω εντολες να μαθω τα ονοματα σας.
Οχι πως δεν θα τα μαθαινα αν δεν ειχα....
Ειπε πιο σιγανα
-Winry Yakushi και Sakura Erlic μικρε. Ειδοποιησε τους ανωτερους σου.
Και εξαφανιστηκε απο τα ματια μας μια στιγμη πριν ακοσουμε μια φωνη απο μακρια
-ΤΙ????????? Η WINRY??????????
Και σε απιστευτο χρονο ειδαμε μια σκια να πηδαει απο το καραβι τους στο πλοιο μας

Επεσε με κραδασμο πανω στο πλοιο μας που το εκανε να ταρακουνηθει λιγο.
Ηταν ενας μεγαλοσωμος αντρας, μελαχρινος με μακρια μαλλια και σκληρα χαρακτηριστικα στο προσωπο. Φορουσε δερματινη πανοπλια, μποτες ενω στην πλατη του ειχε περασμενα 2 μεγαλα σπαθια. Αυτο που τον ξεχωριζε ακομα περισσοτερο ηταν η ουλη που ειχε στο προσωπο. Ξεκινουσε απο το μετωπο του, περνουσε απο το ματι, συνεχιζε στο λαιμο και δεν φαινοταν μεχρι που πηγαινε.
Αυτος ο ανδρας λοιπον γυρισε και ειπε στην Winry:
-Δεν το πιστευω! Τι κανεις εδω Winry?? Εισαι το τελευταιο ατομο που περιμενα να δω στο ταξιδι αυτο!
-Χαχα! Σιγα βρε Aoi. Αφου ηξερες οτι ειχα φυγει απο τον νεο κοσμο και ειχα επιστρεψει στις 4 θαλασσες. Γιατι να μην με συναντησεις?
-Εμμμ... Ξερεις δεν ειναι και οτι πιο συνηθισμενο να συναντας μια Profesional Bounty Hunter στο ταξιδι σου! Ειδικα οταν αυτη εισαι εσυ!
-Χεχε... Υπερβαλεις


Εγω ειχα μεινει αφωνη. Ποτε δεν ειχα ρωτησει, η αληθεια ειναι, τι βαθμο εχει η Winry στους κυνηγους. Σιγουρα περιμενα και ηξερα πως θα ειναι καλη αλλα αυτο με αφησε πραγματικα αναυδη. Το τελειωτικο χτυπημα ηταν οταν συνειδητοποιησα πως ειπε πως η Winry εχει παει στον νεο κοσμο... Δεν μπορουσα να αρθρωσω λεξη. Η τυπισσα ηταν σε αλλο επιπεδο

-Και για που το εβαλες αυτην την φορα Aoi? Αποστολη?
-Οχι ακριβως αποστολη. Και δεν το εβαλα μονος μου.
-Τι εννοεις?
-Εννοω πως πανω στο καραβι ειναι και αλλοι κυνηγοι. Οχι στο δικο σου επιπεδο αλλα αρκετα δυνατοι και αναγνωρισμενοι και αυτοι.
-Γιατι? Εσυ δεν φτανεις για την αποστολη?
-Σου ειπα, δεν ειναι ακριβως αποστολη. Αυτο που παμε να κανουμε το κανουμε απο ιδεολογια. Μαθευτηκε πως δημιουργηθηκαν καποια νεα πληρωματα στις αδυναμες θαλασσες με δυνατα ατομα και παμε να τους κοψουμε την φορα τωρα που ειναι νωρις ακομα. Και επειδη δεν ξερουμε ποσοι ακριβως θα εχουν γινει μεχρι να τους βρουμε για αυτο και μαζευτηκαμε μεγαλος αριθμος. Και για αυτο και σου προτεινω και θελω και πιστευω πως κανεις δεν θα εχει προβλημα να αναλαβεις εσυ τα ηνια αυτης της επιχειρησης. Ελα μαζι μας.
-Χμμμ....
Εκανε η Winry και κοιταξε τον Aoi και μετα εμενα

Γυρισε την πλατη στον Aoi και ηρθε μπροστα μου. Εβγαλε τα παλια δερματινα γαντια που φορουσε απο την πρωτη στιγμη που την ειδα και μου τα ακουμπησε πανω στο στηθος μου λεγοντας:
-Αυτα τα γαντια πανε μαζι με το πλοιο
-Δηλαδη?
-Δηλαδη εισαι εσυ πλεον καπετανισσα του πλοιου! Πιστευω... Οχι. Ειμαι σιγουρη πως μπορεις να τα καταφερεις και μονη σου. Δεν χρειαζεσαι αλλο πια καποιον διπλα σου περα απο το αν ειναι επιλογη σου. Το καραβι ειναι πλεον δικο σου. Οπως και τα γαντια. Να τα προσεχεις.
-Ναι Winry!!! Θα τα προσεχω και θα τα προστατεψω παση θυσια!
Ειπα και σταθηκα προσοχη βουρκονοντας
Αγκαλιαστηκαμε και μετα αυτη γυρισε στον Aoi. Κατι του ειπε και μετα πεταξαν απο το καραβι 2 σκαλες και ανεβηκαν καθως ξεκινουσε το καραβι.
Εγω φορεσα τα γαντια και χαιρετησα το πλοιο καθως εφευγε...

Μονη πλεον στο καραβι, ανοιξα το πανι και δυνατος αερας το φουσκωσε συνεχιζοντας το ταξιδι για το επομενο νησι.
Το οποιο νησι δεν αργησε να φανει.
Λιγες ωρες μετα βρεθηκε μπροστα μου ενα μεγαλο νησι. Βλεποντας το θα ελεγες πως δεν ειχε τιποτα ιδιαιτερο μεχρι να παρατηρησεις μια μεγαλη πινακιδα που εγραφε Arlong Park. Τι να ηταν αυτο??
Φαινοταν να υπαρχει μια εισοδος που ισως να οδηγουσε σε αυτο το παρκο αλλα εγω επελεξα να φυγω προς τα αριστερα και να μην μπω. Δεν ξερω τι μπορει να με περιμενε εκει.
Ετσι εστριψα το τιμονι και εφτασα λιγο παραδιπλα σε ενα κολπο(φυσικο λιμανι) οπου ξεπροβαλλε απο το δασος που με περιμενε να μπω μιας και ηταν ο μονος δρομος που θα μπορουσα να ακολουθησω

Αραξα το πλοιο, πηρα τα οπλα μου και αποβιβαστηκα. Το δασος μεγαλοπρεπες, εστεκε μπροστα μου, προκαλωντας μου κατι το ανησυχιτικο.
Προχωρησα μπροστα και με το που πατησα μεσα, αυτη η ανησυχια επιβεβαιωθηκε. Μια μικρη αρκουδα πεταχτηκε κατα πανω μου με μεγαλη ταχυτητα. Μου ορμησε με τα νυχια της αλλα περασε απο μεσα μου.
Γυρισε και με κοιταξε με ενα πολυ εξαγριωμενο υφος. Λες και τις ειχα κανει κατι. Μου ξανα ορμησε και περασε παλι απο μεσα μου ενω εγω εβγαλα το κατανα και με την αναποδη μερια της λεπιδας την χτυπησα στο κεφαλι προκαλωντας της αρκετο πονο, χωρις να την σκοτωσω ομως.
Η αρκουδα ζαλισμενη γυρισε ξανα να μου επιτεθει, πριν πεσει στο εδαφος αναισθητη και εμφανιστουν πισω απο αυτην αλλες δυο αρκουδες... Πολυ μεγαλυτερες.

Αρχισα να τρεχω! Και γρηγορα οταν κοιταξα πισω και ειδα και τις δυο αρκουδες να με κυνηγανε.
Περνουσα ταχυτατα αναμεσα απο τα δεντρα και καποιες στιγμες οι αρκουδες χανονταν απο πισω μου αλλα δεν σταματουσαν να εμφανιζονται ξανα και ξανα πατωντας βαρια στο εδαφος τοσο που καναν θορυβο.
Γρυλισματα ακουγα σε ολο το δασος. Κρωξηματα και οι αρκουδες μουγκριζαν! Σαν να μπηκα και να ειχαν γινει ολα ανω κατω.

Οταν βρηκα ευκαιρια και τις ειχα σε μεγαλη αποσταση, σταματησα πισω απο ενα δεντρο και κρυφτηκα οπου περιμενα.
Περιμενα μεχρι που ακουσα και ειδα τις αρκουδες να περναν απο διπλα μου συνεχιζοντας ισια προς τα εκει που νομιζαν οτι πηγα.

Στηριχτηκα στον κορμο και λυγισα τα ποδια μου σιγα σιγα και καθισα στο εδαφος και κοιταξα ψηλα το δεντρο.
Ενα κορακι ηταν ακριβως απο πανω μου και με κοιταζε...
Και το κοιταζα....

Αυτη η ματια δεν κρατησε πολυ γιατι παρατηρησα διπλα του και ακομα ενα κορακι. Βασικα δεν ηταν ενα. Ολο το δεντρο ηταν γεματο απο δαυτα. Εριξα μια ματια και στα γυρω δεντρα και παντου εβλεπα αυτα τα κορακια και τις φωλιες τους.
Και το αναμενομενο εγινε. Το πρωτο κορακι επεσε. Και ολα τα υπολοιπα ακολουθησαν. Αρχισαν να μου επιτηθονται, να με τσιμπανε με το ραμφος τους, να με γρατζουνανε με τα νυχια τους, ή ακομα και να στουκαρουν απλα πανω μου. Εκρωζαν ολα θυμωμενα!
Εγω εβαλα τα χερια μου πανω απο το κεφαλι μου στην προσπαθεια να προστατευθω. Ενω η επομενη κινηση μου ηταν να προσπαθησω να φυγω. Κυλιστικα μπροστα μειωνοντας καπως τον αριθμο απο τα κορακια που ηταν πανω μου, εβγαλα το πιστολι και πυροβολησα μια στον αερα. Ενα κορακι επεσε διπλα μου νεκρο και ολα τα υπολοιπα εσπασαν και εφυγαν φοβισμενα

Ομως το μετανιωσα πολυ γρηγορα αυτο που εκανα. Αυτος ο πυροβολισμος πρεπει να ακουστηκε σε μεγαλη διαμετρο σε ολο το δασος. Και για κακη μου τυχη οι αρκουδες τον ακουσαν και δεν αργησαν να φανουν παλι μπροστα μου και να με ξαναπαρουν στο κυνηγι
-Ααααα!!! Ελεος!!! Ποτε θα σταματησει αυτη η παρωδια???!!!
Ειπα καθως ετρεχα μεσα στο δασος.

Ομως μεσα σε ολη την βαβουρα ακουσα τρεχουμενο νερο. Κοιταξα λιγο τριγυρο και ειδα ενα ποταμι στα κοντα. Γυρισα και αρχισα να τρεχω προς τα εκει.
Οι αρκουδες κανονικα απο πισω με ακολουθουσαν κατα ποδας.
Οταν πλησιασα παραπανω ειδα μια φιγουρα να στεκεται διπλα στο ποταμι και δευτερολεπτα μετα ειδα δυο σαν "σφαιρες" νερου να περναν απο διπλα μου και να πετυχαινουν κατευθειαν τις δυο αρκουδες.
Αυτες ακομα πιο θυμωμενες αφησαν εμενα και ορμησαν κατα πανω του

Του επιτεθηκαν μανιωδως αλλα αυτος αρκετα γρηγορος και δυνατος απεφευγε ολα τα χτυπηματα τους ενω τις χτυπουσε και σε σημεια οπως η μουσουδα και αλλα ευαισθητα για να τις εξαγριωση ακομα περισσοτερο.
Αυτο συνεχιστηκε για λιγο ωσπου τις εδωσε καποια πραγματικα δυνατα χτυπηματα και αυτες εφυγαν κλαιγοντας.

Ηταν ενας ψηλος αντρας, με ξανθια μαλλια, γεροδεμενος και φορουσε ενα αμανικο μπλουζακι και μια βερμουδα. Το περιεργο πανω του ηταν το χρωμα του! Ηταν γαλαζιος!
Γυρισε και μου ειπε:
-Λοιπον? Σου αρεσε η παρασταση μου?
-Η ποια?
-Η παρασταση μου! Αυτο που εκανα με τις αρκοδες?
-Παρασταση? Δηλαδη αυτο το κανεις συχνα?
-Αυτη ειναι η αποστολη μου! Και την εχω πετυχει πανυγηρικα!
-Θελεις να πεις οτι εσυ εξαγριωνεις ολα τα ζωα και μου επιτιθονται??
-Ναι! Αλλα δεν το εκανα για να επιτεθουν σε εσενα! Για να επιτεθουν στο χωριο το εκανα! Χαχαχα!
-Δεν με νοιαζει για το χωριο. Θα το πληρωσεις ακριβα!
Του ειπα και του ορμησα με το γυμνο σπαθι μου

Τον πεταξα νεκρο πλεον, μακρια απο το ποταμι, για να γινει τροφη για τις αρκουδες και τα αλλα ζωα του δασους. Με ειχε αηδιασει. Αλλα τουλαχιστον σταματησε ολο αυτο το θεατρο του παραλογου. Τα ζωα μπορει να ηταν ακομα εξαγριωμενα, και οχι αδικα με αυτα που τους εκανε, αλλα πλεον θα αρχιζαν να ηρεμουν. Μερα με την μερα τα πραγματα θα ηταν καλυτερα εφοσων δεν θα ειχαν καποιον να τους κανει τα ιδια και ολα θα ξαναγινονταν οπως πριν.

Ομως αυτος ο αθλιος ανεφερε κατι για ενα χωριο. Μηπως εννοουσε αυτο το Arlong Park?? και επισης ειπε πως ηταν η αποστολη του αυτη, αρα καποιος δυνατοτερος και ανωτερος του πρεπει να υπαρχει στο νησι...
Σκεφτομουν πριν αποφασισω να ψαξω για αυτο το χωριο

Αλλα ολο αυτο το κυνηγι με ειχε οδηγησει στο να χαθω μεσα στο δασος και να μην θυμαμαι καν απο που ηρθα.
Ετσι αποφασισα και αρχισα να πηγαινω προς την θαλασσα και να παρω τον δρομο παραλιακα. Σιγουρα θα εβρισκα κατι με αυτον τον τροπο.

Οσο κατεβαινα ομως βγηκα απο το δασος και περασα μεσα απο ενα μεγαλο χωραφι με πορτοκαλιες. Πολλα δεντρα φυτευμενα στην σειρα και με αυλακια αναμεσα τους για ευκολο ποτισμα ενω ολα τα δεντρα ηταν ανθισμενα πρασινα και μεγαλα ζουμερα πορτοκαλια κρεμονταν.
Μην αντεχοντας τον πειρασμο, πηρα ενα και αρχισα να το τρωω καθως συνεχισα τον δρομο μου.

Αυτο που μου εκοψε ομως την γλυκα του φρουτου και με αφησε αναυδη ηταν η εικονα που ειδα μπροστα μου.
Ειχα φτασει στο χωριο που ελεγε. Ομως το χωριο ηταν ερειπωμενο και ερημωμενο. Δεν περνουσε ψυχη και ολα τα σπιτια ηταν αναποδογυρισμενα.
Απο οτι φαινεται κατι πολυ ασχημο συμβαινει σε αυτο το νησι.. Και μου μυριζει πειρατικη δουλεια. Οποτε εχω ερθει στο σωστο μερος!


Τελος πρωτου κομματιου. Η συνεχεια επειτε συναρπαστικοτερη!