[Τελος] A Wonderful Island!

Λιγο μετα την αποδραση μου αφηνα το Mecha Island και κατευθυνομουν στη Τοροα. Αυτό το νησι δεν το ηξερα απλα γνωριζα ότι από εκει ηταν ενας σκλαβος του Byron. Τον ειχα γνωρισει όταν ολοι μαζι αποτελουσαμε την συλλογη τους στη Holy Land Mariejois. Παντα μιλουσε για τον τοπο του και πως θα γυρνουσε εκει αν καποτε δραπετευε από τα δεσμα των Παγκοσμιων Ευγενων. Ηταν καλος ανθρωπος αλλα δεν καταφερε ποτε να δραπετευσει…

Αυτό ηταν το μεγαλυτερο μου προβλημα με την αλλαγη μου σε Μαριν. Αν δεν ξεπερνουσα την αηδια μου για όλα τα ασχημα που εσερνε η ηγεσια τους, και όχι η ιδια η διοικηση αλλα αυτοι που κινουσαν τα νηματα πανω από την οργνωση τους. World Nobles, Gorousei ολοι ηταν υπευθυνοι για την λαθος χρηση ενός οπλου που θα μπορουσε να φερει την Παγκοσμια ειρηνη και την καλη λειτουργεια ολου του κοσμου, του οπλου που ονομαζοταν Marines.

Ηταν αληθεια ότι και αναμεσα στους Marines δεν υπηρχαν και τα καλυτερα παραδειγματα των «καλων» ανθρωπων ωστοσο γνωριζα καποιους στους οποιους θα μπορουσε να στηριχθει η μεγαλη αλλαγη προς την πραγματικη και όχι την μαυρη δικαιοσυνη. Τετοιοι ηταν ο Destro, o Garp και ισως και ο Fleet Admiral. Ακομη και αν ακουγονταν λιγοι, θα μπορουσα ανετα στο πλευρο τους να χτισω μια νε οργανωση που θα εχει καθαρες βασεις και θα γινει η απαρχη της δικαιοσυνης…

Μεσα σε ολες αυτές τις σκεψεις που με ταλανιζαν τοσο καιρο δεν συνειδητοποιησα οτι εφτανα στην Τοροα. Ηταν ενα καταπρασινο νησι γεματο δεντρα με πολλα μικρα λιμανακια και διασπαρτα χωρια και σπιτια. Σε πολλες αποψεις μου θυμιζε την Baterilla μονο που δεν ηταν τοσο πλουσια και δεν υπηρχαν φοινικες. Ηταν ενα νησι στο οποιο καποιος ανετα θα μπορουσε να ζησει. Τωρα καταλαβαινα γιατι ο σκλαβος και φιλος μιλουσε με τοση λαχταρα για το νησι του...

Οταν εφτασα στο νησι εκρυψα την βαρκα μου, καθως ημουν ακομη επικυρηγμενος και κατεβηκα να απολαυσω τα καλη της φυσης που τοσο απροκλητα τα φανερωνε σε αυτο το κομματι γης μεσα στην θαλασσα. Ο ηλιος ηταν ακομη στο ζενιθ του και το φως του πλουσιο επεφτε πανω στο πανεμορφο τοπιο. Ο ηλιος ομως ηταν και κατι που δεν ηθελα να θυμαμαι. Μου θυμιζε τον Marine Commander Destro, την αποδειξη οτι δεν ημουν ακομη οσο δυνατος χρειαζοταν για να μπω σρην Μεγαλη γραμμη.

Μπορει να ειχα καταφερει να ανεβασω τις δυναμεις μου ενα ακομη βημα στο Mecha Island αλλα ωστοσο ακομη ειχα μεγαλα μειονεκτηματα σε σχεση με τον Commander ο οποιος ειχε κατακτησει στην ουσια την μεγαλη γραμμη! Δεν ηταν ομως μακρια η μερα που θα μπορουσα να τον συναγωνιστω επαξια και στα ισια!!! Αλλα τι λεω? Δεν επρεπε να σκεφτομαι τοσο ανταγωνιστηκα για καποιον που θα γινοταν, αισιως, συναδελφος μου...

Οταν μπηκα και στην χωρα του νησιου, το μεγαλυτερο χωριο δηλαδη, καταφερα να ξεχωρισω και να μπω στο μοναδικο μπαρ-σαλουν που ειχε. Αν και ειχε πολυ κοσμο κανενας δεν με προσεξε μεσα στον κακο χαμο. Παρηγγειλα μπυρα και γρηγορα βυθιστηκα στις σκεψεις μου. Γρηγορα χαθηκα σε οτι με βασανιζε τοσο καιρο, απο την στιγμη που βγηκα απο την φυλακη μεχρι τωρα... Ομως δεν μπορεσα να επεξεργαστω ουτε μια σκεψη καθως κατι φανηκε να συγκλονιζει το χωριο!

Η πορτα του μπαρ ανοιξε και απο πισω φανηκαν αρκετοι πειρατης με εναν γεροδεμενο μονοφθαλμο καπετανιο με ενα μεγαλο μακρυ σπαθι. Αμεσως οι θαμωνες του μαγαζιου εξαφανιστηκαν απο εκει, πληρωνοντας οπως-οπως οσο-οσο.
-Χαχαχαχα! ηλιθιοι χεσμενοι ανθρωποι! ειπε ο καπετανιος πιανοντας μια κοπελα απο τα μαλλια και ριχνοντας την ξανα μεσα στο Μπαρ.
-Εσυ θα μεινεις εδω να μας διασκεδασεις!
Αμεσως ο φιλος της πηγε να την υπερασπιστει αλλα μια σφαιρα τον σταματησε. Για λιγο ακουγονταν μονο τα γελια των πειρατων και η οδυνη της κοπελας!

Τοτε οι πειρατες μπηκαν μεσα και αρχισαν να φωναζουν για ρουμι και να διαταζουν την κοπελα να χορεψει και να γδυθει. Το αγορι σιγα σιγα σηκωνοταν ενωοι πειρατες μολις με προσεξαν.
-Ει! Εσυ δεν μας ακους? Τι κανεις εδω? Δεν βλεπεις οτι το μπαρ ειναι κατελειμμενο?
-Εγω σε λιγο θα βλεπω καμια τριανταρια νεκρους πειρατες αν δεν φυγετε αμεσως και σταματησετε να φερεστε ετσι στην κοπελα.
Η κοπελα παγωσε κοιτωντας με, εβω οι πειρατες αρχισαν να γελανε.

-Εισαι αστειος! Κριμα που δεν θα ξαναγελασει ποτε κανεις με τις παλικαριες σου! ειπε ο Καπετανιος και με πυροβολησε.
Η σφαιρα χαθηκε μεσα στο σωμα μου διαλυομενη σε ατομα καθως η υψηλη ενεργειακη σταθμη του εσωτερικου του κορμιου μου την τυλιγε. Οι πειρατες σταματησαν να γελουν! Εγω χωρις να τους δωσω σημασια κατευθυνθηκα προς το αγορι που ηταν χτυπημενο. Αρχισα να εφαρμοζω πανω του τα γιατροσοφια απο το Τορινο ενω και τις αρτιες ιατρικες μου μεθοδους. Πριν ομως χρησιμοποιησω την δυναμη μου για να βγαλω μια ακτινογραφια οι πειρατες ηταν ηδη μαζεμενοι πισω μου.

-Α, ακομη εδω ειστε? τους ειπα αδιαφορα!
-Εσυ δεν θα εισαι σε λιγο εδω! Θα σκορπισουμε τα κομματια σου σε ολο το νησι, να δουν ολοι τι παθαινουν τα ατομα που αψηφουν τους πειρατες!
-ΚΑΙ ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΠΕΙΡΑΤΗΣ ΠΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΕΣΩΝΑ! ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΚΑΝΩ ΟΤΙ ΘΕΛΩ???
Οι πειρατες παγωσαν και με κοιτουσαν! Περασε λιγη ωρα αμηχανιας μεχρι να προσπαθησουν να καταλαβουν οι ηλιθιοι πειρατες τι ειπα να το επεξεργαστουν και στο τελος να μην καταφερουν να καταλαβουν αντιδρωντας με την γνωστη εντολη ωμης βιας απεναντι σε καποιον που θα τους σκοτωνε ολους. Αυτοι ηταν ομως σκοτωμοι που αξιζαν να γινουν.

-Σκοτωστε τον! Δειξτε του τι σημαινει πειρατης! Γιατι αν οντως ειναι τοτε δεν γνωριζει τιποτα!
Οι πειρατες μου επιτεθηκαν αλλα δεν μπορουσα να απελευθερωσω τις δυναμεις μου γιατι θα κατεστρεφα το μπαρ οποτε τους αφησα να με χτυπουν και να χαλανε τα σπαθια τους και τους περιελαβα εναν εναν με τις σιδερενιες γροθιες μου σωριαζοντας τους κατω ολους ξερους. Στο τελος κανενα δεν εκατσε ορθιος εκτος απο τον καπετανιο οποιος αντεξε την μια μπουνια που χρειαζοταν για να ξεραθουν οι υπολοιποι. Του εριξα αλλη μια και καταλαβα οτι χρειαζοταν δυο.

Οταν τους νικησα ολους η κοπελα εκτοξευτηκε διπλα στον φιλο της και αρχισε να κλαιει.
-Μην φοβασαι, θα γινει καλα, της ειπα, μηπως ομως μπορεις να φωναξεις το χωριο για να δεσουμε τους πειρατες, γιατι δεν μπορω να τον θεραπευσω και να τους δεσω ταυτοχρονα?
Η κοπελα με ακουσε αμεσως αν και αφησε τον φιλο της με βαρια καρδια! Εγω τον ελουσα με ακτινοβολια Χ και ειδα το βαθος που ειχε δυεισδυσει η σφαιρα. Ηταν πολυ τυχερος γιατι ισα ισα περασε δεξια της καρδια του και της αορτης σε νεκρο χωρο. Με κατι πολυ λεπτα εργαλεια που ειχα δημιουργησει μονο για τετοιες περιπτωσεις, αφου τα αποστειρωσα με ρουμι, εβγαλα την σφαιρα.

Εκεινη την στιγμη κατευθασε ολο το χωριο ευχαριστώντας με και κανοντας αυτο που ειπα δενοντας τους πειρατες. Εδεσα και εγω καλα την πληγη του παιδιου και ειπα στην κοπελα να τον παρει προσεκτικα σπιτι της. Αυτη μονο που δεν με φιλησε απο την χαρα της. Βλεποντας την αγαπη τους θυμηθηκα την Μαξι... Ηταν επαναστατρια και θα γινομουν Μαριν... Ενας κομπος ανεβηκε στο στομαχι μου. Πως θα αντιδρουσε οταν το μαθαινε? Πως θα ηταν πλεον η σχεση μας?
Τι θα εκανα?

Αφησα της σκεψεις μακρια και οταν οι χωρικοι ετοιμασαν τους πειρατες, ειδοποιησαν τους Μαρινς και τους μιλησα λιγο πριν φυγω.
-Πειτε τους οτι τους επιασε ο Mephistopheles.
Αυτοι παγωσαν μολις ακουσαν το ονομα μου.
-Πειτε τους οτι εγω σας εσωσα! Να μαθουν ολοι αυτα που κανω!
Αν και στην αρχη φοβηθηκαν, με τον τροπο που φερθηκα στο χωριο ολοι με χαιρετησαν εγκαρδια και υποσχεθηκαν να κανουν οπως τους ειπα. Οποτε και εγω αφησα υσηχος το νησι πριν με προφτασουν οι Μαρινς!

Όνομα: Mephistopheles
Haki Points: 0
Player of the Week Points: 8
Beli: 21.000
Bounty: -