[Αρχή] Ένα μυστηριώδες πλοίο και μια άλλη θάλασσα

Η επόμενη μέρα ξημέρωνε πολύ αργά. Οι ώρες κυλούσαν αργότερα κι από σαλιγκάρι. Δεν μ' έπερνε ο ύπνος. Ήξερα πως σήμερα θα ήταν η μεγάλη μέρα. Σήμερα οι πειρατές θα μας χτυπούσαν με όλες τις δυνάμεις τους. Δεν θα δείχναν έλεος. Είχα φροντίσει γι' αυτό σκοτώνοντας τον δικό τους. Περίμενα σαν φάντασμα στα τείχη. Περίμενα. Ο δήμαρχος εμφανίστηκε στο πλάι μου.
-"Όλα θ' αρχίσουν σήμερα ε. Τόσο καιρό προετοιμαζόμαστε γι' αυτήν τη μάχη. Μας έδωσες ελπίδα νεαρέ. Μας έδωσες μια ευκαιρία να ζήσουμε ήσυχα. Είχα δίκιο για 'σένα τελικά."
-"Το ήξερες απ' την αρχή έτσι; Με διάβασες από την πρώτη ματιά." Γέλασα με την ψυχή μου.
-"Γιατί όμως με εμπιστεύτηκες; Τί σε έπεισε πάνω μου;"
-"Το βλέμμα σου νεαρέ. Είχες το ίδιο βλέμμα με την Ilya, αλλά πολύ διαφορετικό αέρα. Τον αέρα του ανθρώπου που ξέρει να ξεπερνά τις δυσκολίες και τις ατυχίες της ζωής. Είχες εμπιστοσύνη στον εαυτό σου και σε 'μας. Ήσουν έτοιμος να ρισκάρεις τη ζωή σου για μας αρκεί να σε στηρίζαμε. Δεν μπορούσα να μην σε στηρίξω."
-"Κι αν αποτύχω;"
-"Θα έχουμε πεθάνει με το κεφάλι ψηλά."
Και το πρωί ξημέρωσε.

Σημάναμε προσκλητήριο. Συγκεντρώσαμε τους κατοίκους και μαγειρέψαμε γιορτινά φαγητά. Κάναμε ένα γλέντι, για να γιορτάσουμε την τελευταία μέρα μας στη γη. Για κάποιους θα ήταν. Στη μέση της γιορτής είδα τα σινιάλα. Οι πειρατές είχαν ξεκινήσει. Πήραμε τις θέσεις μας στα τείχη. Οι γυναίκες έβρασν λάδι και το μετέφεραν στις στέγες και στα τείχη σε χύτρες. Στις στέγες τοποθετήθηκαν οπλισμένοι χωρικοί. Οι καλύτεροι σκοπευτές που είχα. Τα σινιάλα μας έδειχναν την πρόοδο των εχθρών, καθώς και τις απώλειές τους. Οι παγίδες μας λειτούργησαν μια χαρά. Τα τόξα και οι λάκοι εξολόθρευσαν είκοσι από τους εκατό πειρατές. Οι υπόλοιποι αρκετά οργισμένοι βγήκαν από το δάσος για ν' αντικρύσουν το τείχος μας. Στάθηκαν ακίνητοι. Δεν είχαν ξαναντιμετωπίσει τέιχη. Ο αρχηγός τους όμως δεν δίστασε. Έδωσε την εντολή για επίθεση. Και ξεκίνησε το μεγάλο μακελειό.

Η πρώτη έφοδος ήταν καταδικασμένη σε αποτυχία. Όρμησαν στα τυφλα στο τείχος υπολογίζοντας πως από το φόβο μας και μόνο θα εγκαταλείπαμε τις θέσεις μας. Γελάστηκαν οικτρά. Τους υποδεχτήκαμε με μια ομοβροντία από τα όπλα μας σκοτώνοντας αρκετούς και τραυματίζοντας εξίσου πολλούς. Γύρισαν με την ουρά στα σκέλια πίσω στην ασφάλεια του δάσους. Άφησαν τους τραυματίες τους πίσω. Πήδηξα τα τείχη και πλησίασα τους πειρατές. Τους αποτελείωσα έναν έναν. Οι σύντροφοί τους με βλέπανε αλλά δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα γιατί για να μου επιτεθούν έπρεπε να εισέλθουν στην βεληνεκές των όπλων των χωρικών. Η πρώτη επίθεση τους είχε δείξει πόσο άστοχη ενέργεια θα ήταν αυτό. Ο αρχηγός τους πήρε μια σοφή και γρήγορη απόφαση. Έστειλε άντρες και του φέρανε ξύλα από το πλοίο. Έφτιαφαν μετά ασπίδες σε μέγεθος ανθρώπου από τα σανίδια. Προχώρησαν καλυμένοι πίσω από αυτές και μόλις έφτασαν σε απόσταση βολής άρχισε η ανταλλαγή πυροβολισμών.

Οι ασπίδες τους κρατούσαν καλά. Όπως και τα τείχη μας. οι σφαίρες αντανακλούνταν στα σκληρά ξύλα και δεν βρίσκαν εύκολα στόχο. Περιστασιακά όλο και κάποια κραυγή δήλωνε πως κάπιοιος είχε βρει στόχο. Στο μεταξύ οι πειρατές φέραν σακιά με άμμο και στήσαν χαρακώματα. Η μάχη συνεχίστηκε με αμείωτη ένταση. Έπρεπε κάποια στιγμή να θέσω σε εφαρνογή την παγίδα μου αλλιώς η έντονη κούραση θα λειτουργούσε εις βάρος μας. έδωσα εντολή σιγά σιγά ν' αδειάσουν τα τείχη. Ένας ένας όσοι μαχητές μου ζούσαν ακόμα άρχισαν να φεύγουν από τα τείχη. Πήγαν ο καθένας στο καθορισμένο σημείο του. Τελευταίος έφυγα εγώ. Οι σφαίρες ακόμα σφύριζαν δίπλα μου. Οι πειρατές σταμάτησαν μετά από λίγο τις επιθέσεις τους αφού κατάλαβαν πως κανένας δεν έριχνε πια. Ενθαρυμένοι επιτέθηκαν στο τείχος με κραυγές νίκης κι άρχισαν να το σκαρφαλώνουν.

Σκαρφάλωσαν και δεν βρήκαν κανένα. Αντί να υποψιαστούν παγίδα νόμιζαν πως μας είχαν τρομάξει ή σκοτώσει και άνοιξαν την πύλη να μπούνε οι δικοί τους. Όρμήσανε στο χωριό και αρχίσαν να μας ψάχνουν. Ήθελαν αίμα, κι εκδίκηση για τους νεκρούς συντρόφους τους. Χωρίστηκαν σε ομάδες κι άρχισαν να ψάχνουν. Χώθηκαν στα στενά και σε σπίτια που εσκεμένα άφησα ακατοίκοιτα. Ήθελα να τους κάνω απρόσεκτους. Κι έγιναν. Μια ομάδα έφτασε στην πλατεία. Περίμεναν εκεί. Οι υπόλοιπες ήρθαν μετά από λίγο. Φαινόταν αποπροσανατολισμένοι. Δεν μας είχαν βρει. Όταν όλοι συγκεντρώθηκαν εκεί έδωσα τη διαταγή.
-"Πυρ!!!" . Η φωνή μου ακούστηκε σαν κανονιά στην ησυχία της πλατείας.
Με ιαχές βγήκαμε από τα σπίτια και τους ορμήσαμε στον κλειστό χώρο της πλατείας. Εκείνοι ακάλυπτοι στους σκοπευτές που έβαλα στις ταράτσες πέθαιναν κατά μάζες. Οι πειρατές πανικοβλήθηκαν και προσπάθησαν να φύγουν πρώτα και μετά να πολεμήσουν. Ευτυχώς. Αν γυρνούσαν να επιτεθούν πρώτα ίσως προκαλούσαν μεγάλες απώλειες.

Μια ομάδα πήγε να φύγει σ' ένα στενό. Την πρόλαβαν οι σκοπευτές, και το λάδι που προνόησα. Ρίξαν καυτό λάδι πάνω τους και σε συνεργασία με τα όπλα τους σκοτώσανε εύκολα. Οι υπόλοιποι αναδιοργανώθηκαν αλλά πια ήταν αργά. Το αριθμητικό πλεονέκτημα πια το είχαμε εμείς. Επιδωθήκαμε σε μια ανελέητη σφαγή. Όταν τελειώσαμε με τους πειρατές ούτε ένας δεν έμεινε ζωντανός. Είχαμε αφανίσει όλη την ομάδα τους. Έψαξα τον αρχηγό τους αλλά δεν ήταν εκεί. Δεν ήταν πουθενά στο χωριό. Μάλλον δεν είχε καν μπει στο χωριό. Έτρεξα προς τα έξω και τον είδα να φεύγει με δέκα άντρες. Τελικά είχαν μείνει κι άλλοι. Η ομάδα του λιμανιού μας είχε τρέξει μόλις είχαν σταματήσει οι πυροβολισμοί να βοηθήσει και είχε με τη σειρά της σκοτώσει άλλη μια ομάδα που πήγε να ξεφύγει. Είχαμε απόλυτη επιτυχία. Έμενε μόνο να ολοκληρώσουμε το θρίαμβο μας σκοτώνοντας τον αρχηγό. Αλλά πρώτα έπρεπε να γιατρέψουμε τις πληγές μας και να ξεκουραστούμε.

Μετά τη χαρά της νίκης άρχισε η λύπη του απολογισμού. Μαζέψαμε τους νεκρούς και τους θάψαμε. Μεταφέραμε τους τραυματίες στο δημαρχείο του χωριού κια φήσαμε τις γυναίκες και το γιατρό να τους περιποιηθούν. Οι υπόλοιποι στρωθήκαμε στο φαϊ και το γλέντι. Το αξίζαν όλοι. Γιορτάσαμε και φάγαμε με την ψυχή μας. Το πανηγύρι κράτησε ως αργά το βράδυ. Όλοι ήταν χαρούμενοι. Άκουσα τις ευχαρηστίες όλων και τους επαίνους του δημάρχου. Αλλά εγώ ήξερα ότι έμενε κάτι ακόμα και σκόπευα να το τελειώσω. Πήγα σχετικά νωρίς για ύπνο. Ήθελα να 'μαι ξεκούραστος. Αλλά η νύχτα μου επιφύλασε πράγματα που δεν περίμενα. Η Ilya με περίμενε. Δεν είπε τίποτα απλά με οδήγησε στο δωμάτιό της. Εκεί πέρασα όλη τη νύχτα. Ο έρωτας μαζί της ήταν μαγεία. Εξερευνήσαμε ο ένας το κορμί του άλλου και προσπαθούσαμε να μεγαλώσουμε την απόλαυση και την ευχαρίστηση του άλλου. Κοιμήθηκα στην αγκαλιά της ξέγνοιαστος για πρώτη ίσως φορά. Την άλλη μέρα όμως με περίμενε δουλειά.

Μετά τη χαρά της νίκης άρχισε η λύπη του απολογισμού. Μαζέψαμε τους νεκρούς και τους θάψαμε. Μεταφέραμε τους τραυματίες στο δημαρχείο του χωριού κια φήσαμε τις γυναίκες και το γιατρό να τους περιποιηθούν. Οι υπόλοιποι στρωθήκαμε στο φαϊ και το γλέντι. Το αξίζαν όλοι. Γιορτάσαμε και φάγαμε με την ψυχή μας. Το πανηγύρι κράτησε ως αργά το βράδυ. Όλοι ήταν χαρούμενοι. Άκουσα τις ευχαρηστίες όλων και τους επαίνους του δημάρχου. Αλλά εγώ ήξερα ότι έμενε κάτι ακόμα και σκόπευα να το τελειώσω. Πήγα σχετικά νωρίς για ύπνο. Ήθελα να 'μαι ξεκούραστος. Αλλά η νύχτα μου επιφύλασε πράγματα που δεν περίμενα. Η Ilya με περίμενε. Δεν είπε τίποτα απλά με οδήγησε στο δωμάτιό της. Εκεί πέρασα όλη τη νύχτα. Ο έρωτας μαζί της ήταν μαγεία. Εξερευνήσαμε ο ένας το κορμί του άλλου και προσπαθούσαμε να μεγαλώσουμε την απόλαυση και την ευχαρίστηση του άλλου. Κοιμήθηκα στην αγκαλιά της ξέγνοιαστος για πρώτη ίσως φορά. Την άλλη μέρα όμως με περίμενε δουλειά.

Σηκώθηκα χαράματα. Ήθελα να εφνιδιάσω τους εναπομείναντες πειρατές. Ξεκίνησα όσο πιο γρήγορα μπορούσα. Έφτασα στη σπηλιά σε ελάχιστο χρόνο. Κανένας δεν ήταν στην είσοδο. Έγινα αόρατος και μπήκα στη σπηλιά. Βρήκα έναν πειρατή να κοιμάται αντί να φρουρεί. Δεν ξύπνησε ποτέ αποο τον ύπνο του. Συνέχισα κι έψαχνα πειρατές. Όλοι κοιμούνταν σίγουροι πως τους φρουρούσαν, ανόητοι. Πλήρωσαν με τη ζωή τους την ανοησία τους. Σε ένα μεγάλο διαμέρισμα της σπηλιάς σαν δωμάτιο ήταν ο αρχηγός. Μπήκα μέσα αλλά κατάλαβα αμέσως πως με είχε αντιληφθεί.
-"Φανερώσου όποιος και να 'σαι. Ξέρω πως είσαι εκεί. Σε νοιώθω. Έσφαξες όλους τους άντρες μου κι ήρθες σε 'μένα. Έλα είμαι έτοιμος."
Έγινα ορατός.
-"Ωραία έτσι τουλάχιστον θα σε πολεμήσω σε μια τίμια μάχη. Ας ξεκινήσουμε."
Σηκώθηκε πήρε το όπλο του ένα διπλό πέλεκυ αρκετά μεγάλο για να με κόψει στη μέση από πάνω ως κάτω. Αρχίσαμε τη μάχη.

Η μάχη ήταν σκληρή κι έντονη. Ανταλλάσαμε χτυπήματα για πολύ ώρα. Κανένα δεν έβρισκε στόχο. Ή αποφεύγαμε ή αποκρούαμε τα χτυπήματα ο ένας του άλλου. Φαινόταν πως όποιος έκανε το λάθος θα ήταν ο χαμένος. Σε μια στιγμή το πόδι μου γλίστρησε σε μια πέτρα. Η ευκαιρία που τόσο περίμενε ο πειρατής παρουσιάστηκε. Το τσεκούρι κατέβηκε με τόση ορμή που θα έσπαζε και το έδαφος από κάτω αν με πετύχαινε. Αλλά δεν βρήκε ποτέ στόχο. Διότι κάποιος άλλος δέχτηκε το χτύπημα για 'μένα. Η καλή μου Ilya. Με ακολούθησε το πρωί και είδε τι συνέβη. Παρακολουθούσε τη μάχη κι όταν είδε το χτύπημα έβαλε το κορμί της να με σώσει. Δεν μπορούσα να το δεχτώ. Τυφλώθηκα από το μίσος και τον πόνο. Μ' ένα ουρλιαχτό τινάχτηκα πάνω κι άρχισα να συροκοπάω τον πειρατή. Τα χτυπήμα μου τον στρίμωξαν και άρχισε να χάνει έδαφος. Σιγά σιγά η κούραση τον επηρέαζε κι άρχισε να γίνεται αργός. Σε μια στιγμή μια πολύ αργή αντίδραση μου έδωσε την ευκαιρία. Την εκμεταλεύτηκα. Τα σπαθιά μου τον διαπέρασαν πριν καν το καταλάβει. Έπεσε νεκρός.

Έτρεξα στην Ilya.
-"Κουράγιο, κρατήσου. Θα σε πάω στο χωριό. Θα σε κάνει καλά ο γιατρός. Πρέπει να παλέψεις ως τότε."
Ποιόν κορόιδευα, με τέτοια πληγή δεν θα ζούσε ούτε μέχρι την είσοδο της σπηλιάς.
-"Δεν πειράζει. Φεύγω χαρούμενη, γιατί επιτέλους έσωσα κάποιον που αγαπούσα. Μου θυμίζεις τον πατέρα μου. Εύρισκε κι εκείνος τον τρόπο ν' αντέχει και να γελάει ανεξάρτητα από τις δυσκολίες. Έλεγα ότι κάθε μέρα είναι μια νέα αρχή. Μου έδωσες ελπίδα. Τώρα σου δίνω σε αντάλλαγμα ζωή. Αντίο Hajime Saito."
Ξεψύχησε στα χέρια μου. Δεν μπορούσα να κλάψω. Δεν είχα άλλα δάκρυα. Σηκώθηκα κι έψαξα το δωμάτιο. Βρήκα ένα γράμμα. Αποδείκνυε ότι ένας τοπικός στρατιωτικός της Κυβέρνησης γνώριζε για τις επιθέσεις και δεν έκανε τίποτα. Έπαιρνε μερίδιο από αυτές. Το όνομα ήταν γραμμένο καθαρά "Jerry". Απόρησα που τα κρατούσε μαζί του αλλά μετά σκέφτηκα πως λογικά τα είχε για ασφάλεια. Ποτέ δεν ήξερε αν θα τον πρόδιδε. Ήθελε να είναι σίγουρος. Ευτυχώς για 'μένα. Δεν μπορούσαν να τον κυνηγήσω, όχι χωρίς συνέπειες. Αποφάσισα να δώσω το χαρτί στην κυβέρνηση. Ήλπιζα σε κάποια τιμωρία. Πήρα την Ilya και γύρισα στο χωριό.

Από την είσοδο με είδαν να επιστρέφω και τρέξαν να με προυπαντήσουν. Οι χαρά εγινε θρήνος μόλις είδαν τι κουβαλούσα. Άφησα το σώμα στα χέρια και κλειδώθηκα στο σπίτι της. Δεν βγήκα καθόλου. Πήγα στο μνήμα της το βράδυ. Ο δήμαρχος ήταν εκεί.
-"Μην ανησυχείς νεαρέ. Έφυγε χαρούμενη. Το είδα στο προσωπό της. Χαμογελούσε σαν τότε που ήταν παιδί. Έφυγε πραγματικά ευτυχισμένη χάρη σε 'σένα. Μην το ξεχάσεις ποτέ αυτό. Εσύ την έκανες χαρούμενη. Μην αφήσεις τον εαυτό σου να κυλήσει στην απελπισία όταν τόσο εύκολα την παίρνεις από τους άλλους."
Καλέ μου δήμαρχε τα λόγια σου αντηχούν ακόμα στ' αυτιά μου μετά από καιρό.
Έφυγα από το νησί αφού αγόρασα προμήθειες κι επισκεύασα το πλοίο μου. Στη μάχη μου με τον αρχηγό έχασα το ένα σπαθί μου. Έσπασε από το τσεκούρι του. Αγόρασα άλλο και το πλήρωσα όσο κι αν επέμεναν να μου το χαρίσουν. Όσο για το γράμμα το έστειλα απευθείας στον Ναύαρχο του στόλου. Ήλπιζα για μια παραδειγματική τιμωρία. Για χάρη της Ilya και του χωριού. Σάλπαρα με κατεύθυνση το επόμενο νησί και την επόμενη αποστολή. Σάλπαρα αλλά ένα κομμάτι μου έμεινε για πάντα στο νησί.

Όνομα: Hajime Saito
Haki Points: 5
Player of the Week Points: 19
Beli: 48.000
Fame Points:+15.000.000