ένας νέος φίλος [ΤΕΛΟΣ]

Πλησιαζω τον μαριν απο πισω σιγα σιγα.. Απο τα λογια της Sakura ο μαριν καταλαβε οτι εμπροκιτε να του επιτεθω και γυρναει προς το μερος μου με το σπαθι του στραμενο πανω μου.. Εγω απλα συνεχιζω να τον πλησιαζω αργα και σταθερα...

Θα σας βαλω φυλακη και τους 2 σας!! Ααααα !φωναζει ο μαριν και μου ορμαει..

Γιατι βιαζεσε τοσο να συναντησεις τον θανατο σου?

Ενω εκεινος εφερε το σπαθι του πισω απο το κεφαλι του ετοιμος να με κοψει εγω απλωνω το χερι μου και εκτοξευω μια μικρη ποσοτητα δηλητηριου.. Η επιθεση μου βρεθηκε πανω στο προσωπο του και εκεινος δεν ειχε ακομα παθει κατι...

Τι ηταν αυτο? Εισαι χρηστης φρουτου! Αλλα και παλι δεν μου εκανες τιποτα πετωντας μου αυτο το μοβ πραμα!!και οταν τελειωσε την προταση του αρχιζει σιγα σιγα να μειωνει το τρεξιμο του και η εκφραση του προσωπου του να γινεται ολο και πιο βαριεστιμενη. Τελικως σταματαει ακριβως μπροστα μου λαχανιασμενος απο την μικρη διαδρομη μολις ειχε περπατησει και πεφτει κατω λεγοντας..

Θα σε εκδικηθω....

<τι του έκανες?>ρώτησα τον κρις...
<του έριξα υπνωτικό δηλητήριο!>μου απάντησε αυτός και το χαμόγελό του έφτασε στα αυτιά.

δεν μίλησα μόνο τον κοίταξα.μετά κοίταξα τον αποκεφαλισμένο μαριν και τον άλλο λιποθυμώ..ίσως το είχα παρακάνει λιγάκι τώρα τελευταία με τους φόνους...αλλά τι σημασία είχε???τώρα πια δεν υπήρχε γυρισμός.και να τους σταματούσα δεν θα άλλαζε κάτι.
<λεω να την κάνουμε απο εδώ πριν πλακώσουν οι μαρινς...ξέρω ένα μέρος που μπορούμε να πάμε να αράξουμε και θα είμαστε ασφαλείς>είπα στον κρις εννοώντας ένα μέρος κοντά στο δάσος που αράζαμε παλιά με τον kenshin και κανείς δεν το ήξερε παρά μόνο ο yahiko.
<που θα πάμε?>με ρώτησε εκείνος καθώς με τράβηξε απο το χέρι επειδή είχα αρχίσει ήδη να προχωρώ.

<θα δεις...>του είπα και βγήκα απο το μπαρ.

η μέθη μου είχε περάσει σχετικά αν και δεν είχε περάσει μεγάλο χρονικό διάστημα απο τότε που τα κοπανούσαμε μέσα στο μπαρ.ήταν μόνο 3:30 τα ξημερώματα.δεν ήξερα πως το κατάφερνα αυτό...
αρχίσαμε να ανεβαίνουμε τον λιθόστρωτο δρόμο....η βραδιά συνέχιζε να μαγνητίζει...και εγώ δεν μπορούσα να βγάλω τα γεγονότα αυτής...είχα σκοτώσει ενα πειρατικό πλήρωμα, μία παρέα αλητών και έναν μαριν!! ίσως το είχα παρακάνει λιγάκι...

Με τραβηγματα βγαινουμε απο το μπαρ,αν και δεν συμφωνουσα, και ξεκινασα προς ενα μερος οπου η Sakura μου λεει οτι ειναι ησυχο και δεν θα μας βρει κανεις... Πριν ξεκινησουμε για τα καλα ομως τις λεω να περιμενει μια στιγμη και ετρεξα μεσα στο μπαρ βουτοντας το μπουκαλι με το ρουμι που ειχα αφησει.. Φτανοντας παλι πισω με κοιταει με περιεργο υφος και απλα υπεθεσε οτι θελει λιγο..

Θες μια γουλιτσα? Γιατι σε βλεπω να το κοιτας περιεργα..

Οχι... Το κοιταω περιεργα γιατι δ..Χικ!..δεν νομιζω να πιω αλλο αποψε..

Οπως θες.της απανταω και κατεβαζω μια μεγαλη γουλια...

Σε ολη την διαδρομη περπαταμε μεχρις στιγμης χαλαρα,την επρισοτερη ωρα η Sakura μου μιλαει και εγω παριστανω πως ακουω,περισοτερο ομως κοιταζω γυρω μου το ωραιο φυσικο τοπιο αυτου του νησιου.. Μου θυμηζει κατι αλλα δεν μπορω να βρω τι συγκεκριμενα.. Ισως καποιο νησι στην Grand Line.. Ισως και οχι...

σε όλη την διαδρομή δεν μιλούσαμε..δεν ήθελα να μιλήσω..απλά περπατούσα..
τελικά φτάσαμε στον προορισμό που είχα θέσει.
ήταν ένα μέρος στον ψηλότερο γκρεμό του νησιού έξω απο το δάσος.υπήρχαν βράχοι οι οποίοι με τα χρόνα είχαν λειανθεί.πίσω μας υπήρχαν τα τελευταία ψηλά δέντρα του δάσους και μερικοί θάμνοι, και μπροστά μας απλωνόταν η θάλασσα στην οποία καθρεπτίζονταν η πανσέληνος.ήταν όμορφη βραδιά.

έτσι λοιπόν καθήσαμε δίπλα δίπλα σε έναν βράχο με συντροφιά ενός μπουκαλιού με ρούμι που είχε πάρει προ λίγου από το μπαρ.δεν ήθελα να πιω...αλλά μου άρεσε που τον έβλεπα να πίνει.

<τι νύχτα και αυτή...>σχολίασα καθώς κοιτούσα την θάλασσα.

<έτσι περνάς τον καιρό σου?>με ρώτησε αυτός υπονοόντας τα γεγονότα που προηγήθηκαν.

<ναι....πες μου λοιπόν για την ζωή σου..>του απάντησα...ακόμα δεν τον κοιτούσα απλά τον άκουγα να μου μιλάει..με ενδιέφερε να μάθω για αυτόν.

Λοιπν.. Ολα αρχισανε πριν 3 χρονια ουσιαστικα.. Πριν απο αυτο ταξιδευα με τον πατερα που ητανε πειρατης στην Grand Line.. Μετα γυρισαμε στο "σπιτι" μας στο Tequila Wolf... Κατσαμε εκει 3 χρονια και προπονιομουν με διαφορους απο το πληρωμα που ηταν και ο πατερας μου μεχρι που μια μερα ηρθαν οι μαρινς και τους σκοτωσανε ολους...μαζι και τον πατερα μου...σταματαω για λιγο και πινω μια γερη γουλια..Καθησα 3 χρονια περιμενοντας να παρω εκδικηση απο αυτον που το σκοτωσε και ολους τους μαριν οπου μετα απο αυτο εγκατασταθηκανε στο νησι και φτιαξανε βαση... Πριν περιπου ενα μηνα τους σκοτωσα ολουσ και εφυγα απο το νησι... Ενιωθα οτι επιτελους βγαινοντας στην θαλασσα θα μπορεσω να ζησω την πραγματικη μου ζωη! Υστερα απο λιγο καιρο οπου ταξιδεψα σε διαφορα νησια γνωρισα εναν τυπο που ισως να εχεις διαβασει για αυτον στις εφημεριδες.. Τον Messi D. Teo.. Μετα απο ενα συμβαν μου προτηνε να μπω στο πληρωμα του και να ταξιδεψουμε μαζι μεχρι που.... Πεσαμε πανω σε ενα πολυ ισχυρο Bounty Hunter και τον νικησε στελνοντας τον Impel Down... Απο τοτε νιωθω πολυ μονος.. Εχω αρχισει να τρελενομαι λογο της μοναξιας και του πονου μου για αυτην την ηττα του καπετανιου και που δεν μπορεσα να κανω τιποτα για αυτο!εκεινη την στιγμη πινω το υπολοιπο ρουμι απο το μπουκαλι,το πεταω οσο πιο μακρυα μπορουσα και ενα δακρυ κυλησε απο το ματι μου... Στην σκεψη του Τεο νιωθω τοσο μονος που η παρανοια ωρες ωρες με κυριευει...

χμμμ ενδιαφερουσα ιστορια...και ναι εχω ακουσει για τον καπετανιο σου!!!θα ήθελες να ακούσεις και την δικιά μου ιστορία?>του είπα. τώρα τον κοίταζα κατάματα

<φυσικά!>μου απάντησε και έτσι εγώ άρχισα να του λέω για το πως ο αρλονγκ ο αρχιληστής και τα τσιράκια του σκότωσαν το μόνο άτομο που ήταν δίπλα μου τόσα χρόνια, το πως χάθηκα για τα επόμενα 2 χρόνια, για την σκληρή προπόνηση που έκανα, για την επιστροφή μου,για το πώς ο μαριν ντεστρο με βοήθησε να σκοτώσω τον αρλονκ και τα τσιράκια του, για τον χάρτη που βρήκα και που με οδήγησε για τον μοργκαν που προσπάθησε να με σκοτώσει αλλά τελικά τον σκότωσα εγώ.τελευταία άφησα την ιστορία με τον αδελφό μου.αφού του την διηγήθηκα λεπτομερώς του ανέφερα πως ήταν διάσημος μπάουντι χάντερ.

<πώς λέγεται?>με ρώτησε ο κρις..

<kind .D one...>Του απάντησα.τότε το βλέμμα του σκοτείνιασε και σηκώθηκε απότομα όρθιος.

<τι έπαθες?>τον ρώτησα....

Σηκωνομαι τοσο αποτομα που παραλιγο να πεσω στον γκρεμο,ειμουν αρκετα ζαλισμενος απο οσο εχω πιει σημερα αλλα απο αυτο που μολις μου ειπε η Sakura δηλητηριο αρχισε να σταζει απο πανω μου σαν ιδρωτας... Τραβηξα το κατανα μου και το εγνεψα προς το μερος της...

Θυμασε που σου ειπα οτι ενα πολυ ισχυρος Bounty Hunter επιασε τον καπετανιο μου?την ρωταω με πολη σοβαρο τονο στην φωνη μου...

Ναι?

Το ονομα του ητανε Kint D. One !!!

Εκεινη την στιγμη τα ματια της Sakura ανοιξαν διαπλατα ... Ειναι η αδερφη του ανθρωπου οπου ειναι η αιτια για ολη μου την στεναχωρια,την μοναχια,την λυπη μου.. Ο ανθρωπος οπου εβαλε τον Τεο στην φυλακη.. Ενας ορκισμενος μου εχθρος !! Ειχα αρχισει να επικαλυπτομαι απο δηλητηριο.. Τα εχω χασει!! Δεν μπορω να ελεχξω την δυναμη μου,διαφορα αναμεικτα συναισθηματα περνανε αυτην την στιγμη απο μεσα μου πραμα που με κανει να χασω την αυτοσυγκεντρωση μου...

τι στο καλό πας να κάνεις?> του φώναξα και σηκώθηκα απότομα τραβώντας το κατάνα μου και προλαμβάνοντας μία επίθεσή του.
αυτός συνέχιζε να μου επιτίθεται με το κατάνα του και εγώ απέκρουα τις επιθέσεις του, όταν όμως προσπαθούσα να του επιτεθώ απέκρουε και εκείνος τις δικές μου!!με αποτέλεσμα να μην βρίσκω ευκαιρία να χρησιμοποιήσω επίθεση με το φρούτο μου.

τι στο καλό τον είχε πιάσει?τι εφταιγα εγώ εάν ο αδελφός μου έχει ανοικτούς λογαριασμούς μαζί του?ο κρις βρισκόταν εκτός ελέγχου.είχε θολώσει.μάταια προσπαθούσα να τον συνετίσω. αυτός συνέχιζε να μου επιτίθεται και εγώ να αποκρούω τις επιθέσεις του χωρίς όμως να τον χτυπήσω διότι και αυτός με απωθούσε. επιπλέον εξ αιτίας της δύσκολης νύχτας που είχα αλλά και της μέθης είχα αρχίσει να εξασθενώ δεν θα άντεχα για πολύ ακόμα.

Το μυαλο μου ειναι κενο.. Δεν περναει καμοια σκεψη και οτι κανω ειναι καθαρα ενστικτωδες κινησεις... Αλλα γιατι? Γιατι της επιτηθεμαι? Δεν εχει να κανει κατι με το θεμα μου.... Ολο μου το σωμα το ειχε καταλαβει ο θυμος,η παρανοια και η μεθη! Ξαφνηκα μεσα στο μυαλο μου ακουω ενα γελιο.. χαχαχαχαχαχαχαχαχα.... Δεν αργησα να καταλαβω ποιανου ειναι αυτο το γελιο...

Καλα υπεθεσες!

Δεν ηθελα πραγματικα να κανω κακο στην Sakura αλλα κατι με αθωσε.. Με σπρωχνε στο να συνεχισω της επιθεσεις μου.. Εκανα μια δυνατη προσπαθεια να επανακτησω τον ελεγχο μου. Οι πολαπλες επιθεσεις μου ειχαν ριξει το σπαθι της Sakura μακρυα και εκεινη στο εδαφος γονατισμενη. Την χτυπαω με την λαβη του κατανα στο κεφαλι με αποτελεσμα να πεσει κατω και να λυποθημησει.. Τοτε ο θυμος προς τον ιδιο μου τον ευατο μεγαλωσε.. ... Δεν προκητε να σε αφησω να εχεις εσυ τον ελεγχοοο!!....Ενα μεγαλο κυμμα ενεργειας μισους και θυμου με χτπησε αφηνοντας με λυποθημο στο εδαφος...

δεν μπορούσα να καταλάβω τον κρις!!ένιωθα όλο και πιο εξουθενωμένη μέχρι που κάποια στιγμή ο κρις πέταξε το κατάνα μου μακριά.βρισκόμουν πεσμένη στα γόνατα < κρις...> ψέλλισα κοιτάζοντάς τον στα μάτια.μα εκείνος δεν με άκουσε...είχε θολώσει...ένιωσα ένα δυνατό χτύπημα στο κεφάλι και μετά κενό.


όταν ξύπνησα είχε ξημερώσει. το κεφάλι μου πονούσε φρικτά και έτσι έβαλα το χέρι μου και ακούμπησα στο σημείο που πονούσα.είχα ένα τεράστιο καρούμπαλο. σηκώθηκα με δυσκολία και τότε είδα τον κρις δίπλα μου λιπόθυμο.τα θυμήθηκα όλα...πως μπόρεσε να το κάνει αυτό???σήκωσα το κατάνα μου και κίνησα για την καλύβα μου. παρατώντας τον κρις εκεί.δεν ήθελα να τον δω στα μάτια μου.

ένιωθα απέσια μετά απο αυτό που έκανε.τώρα έτρεχα έτρεχα όσο πιο γρήγορα μπορούσα για να μην φανούν τα δάκρυα στο πρόσωπό μου.μπήκα μέσα στην καλύβα και πέρασα κατευθείαν στο ντουζ.καθόμουν και έκλαιγα καθώς το νερό έτρεχε σε όλο μου το σώμα...δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς...έτσι μου έβγαινε...

Η περιπέτειά μου στο Mystery Island,είχε μόλις τελειώσει.....Πλέον ένιωθα πανέτοιμος να μπω στην μεγάλη γραμμή,παρ'όλα αυτά,πριν γίνει αυτό,ήθελα πριν μπω να ξαναδώ τον έρωτα της ζωής μου...την Βίβη!Είχαν περάσει ήδη δύο μέρες από την περιπέτεια μου στο Mystery Island....μπορούσα ήδη πλέον να δω από το κανούργιο μου καράβι,το Sea Demon,το Shell Town να αχνοφένεται στον ορίζοντα....
Είχα αράξει στο κατάστρωμα του και απολάμβανα τον ζεστό μεσημεριάνο ήλιο,διαβάζοντας την νέα σημερινή εφημερίδα....Ένα άρθρο της με έκανε να γεμίζω με περιφάνεια και ακόμα περισσότερη αυτοπεποίθηση....

Όλα αυτά βέβαια μου φαινόντουσαν τελείως ασήμαντα,όσο αστείο και αν φαινόταν....είχα κερδίσει τον Messi μόλις μερικές ώρες πριν...αλλά αυτές οι ώρες για μένα ήταν 50 χρόνια...
Πέταξα την εφημερίδα στο πάτωμα και ξάπλωσα στην αιώρα μου καπνίζοντας και πίνοντας τον πρωινό καφέ μου...Το καράβι μου ήταν τεράστιο για κάποιον που ταξιδεύει μόνος και έτσι είχα βαρεθεί εδώ και ώρα....Δεν έβλεπα την ώρα για να φτάσω στο Shell Town....
Mετά την μικρή επίσκεψή μου στο Shell Town θα κατευθυνόμουν κατευθείαν για την μεγάλη γραμμή.....
Μπορούσα να δω πλέον το λιμάνι καθαρά...Σε λιγότερο από 5 λεπτά θα είχα πατήσει το πόδι μου στο νησί...

Περπατούσα ανέμελος στην πόλη χαζεύοντας τους περαστικούς....όλοι φαινόντουσαν ταραγμένοι όμως για κάποιον λόγο!Άρχισα να απόρω.....
Η απορεία μου λύθηκε λίγο αργότερα όταν έπεσα πάνω σε μία ομάδα από Marines....Ένας από αυτούς από την βιασύνη του έπεσε πάνω μου.....
-Πρόσεχε που πας πιτσιρίκο...Είμαι νευριασμένος και δεν το έχω σε τίποτα να σε σαπίσω στο ξύλο....
Χαμογέλασα....
-Ούτε και εγώ το έχω σε κάτι να πάρω το κεφάλι σου επιτόπου...αλλά μετά πρέπει να λογοδοτήσω στον αρχηγό της παρατάξης μου και δεν θέλω να το ξανακάνω...πρόσφατα το έκανα για την μάχη μου με τον Καπετάνιο Σμόκερ....
Με το που άκουσε τα λόγια μου ο ναυτικός πάγωσε....
-Kint D. One.....Δεν ήξερα ποιος είσαι.....
Τον κοίταξα στα μάτια και ανασήκωσα το ένα μου φρύδι...
-Τι συμβαίνει εδώ?Γιατί είναι όλοι σε τόσο μεγάλη βιασύνη?

Οι υπόλοιποι ναυτικοί μας κοιτούσαν αποσβολομένοι.....
-Σε αυτό το νησί προ ολίγου,μια πειρατίνα η Sakura,σκότωσε 1 μαρίν στην ταβέρνα της πόλης...Επίσης σκότωσε μια παρέα νεαρών και 1 πειρατικό πλήρωμα....Επίσης έχουμε ενδείξεις ότι ο πειρατής Chris Label από το πλήρωμα του Messi είναι μαζί της αυτήν την στιγμή...
Είχα μείνει με το στόμα ανοικτό...Η αδερφή μου βρισκόταν σε αυτό το νησί....και όχι μόνο αυτό,είχε προκαλέσει και χαμό....επίσης ήταν παρέα με έναν πειρατή από το πλήρωμα του Μέσσι,τον οποίο εγώ είχα πιάσει....έπρεπε να κάνω κάτι σαν μεγάλος αδερφός...
-Είστε ανίκανοι.....δώστε μου τις επικυρήξεις και θα τους αναλάβω εγώ....Άκουσα πριν λίγο από κάποιους κατοίκους ότι οι δύο τους το σκάσανε μαζί από το νησί.....

Μου δώσανε τις αφίσες με την επικύρηξη του καθενός!Για την επικύρηξη της αδερφής μου δεν νοιαζόμουν,γιατί δεν είχα ποτέ σκοπό να την παραδώσω στους Marines....έτσι προχώρησα στην επικύρηξη του Chris Label....ήταν πολύ μικρή....Έτσι μου ήρθε μια μικρή ιδέα...είχα σώσει προσωρινά την αδερφή μου,τώρα έπρεπε να δω πόσο δυνατή είναι!
-Όμορφα....μην ασχολείστε άλλο με τα αποβράσματα!Παρ'όλο που η επικύρηξη είναι πολύ μικρή για τα μέτρα μου...θα αναλάβω εγώ!Έχω προσωπικά με τον Messi και το πλήρωμα του!
-Μάλιστα....μεγάλη μας τιμή να αναλάβεις εσύ την επιχείρηση....Περιμένουμε νέα!
Γύρισα την πλάτη μου χωρίς να μιλήσω και συνέχισα στον δρόμο μου....
< Να περιμένετε... > .... είπα από μέσα μου καθώς γελούσα!

Ανοιγοντας τα ματια το φως του ηλιου ειναι τοσο εκθαμβωτικο που ενιωθα λες και με εκαιγε.. Τα ξανακλεινω και βαζω την παλαμη μου μπροστα να καλυψω τον ηλιο. Σηκωνομαι,τεντωνομαι και αργα αργα χαμηλωνω το χερι μου και ανοιγω αλλη μια φορα τα ματια μου να αντικρυσω τον ηλιο.. Οι επιπτωσεις αν δεν ειχα αυτην την μαχη με τον αλλο μου ευατο και δεν ξεφευγα απο εκεινο το μερος θα ηταν να μην ξαναδω η νιωσω τον ηλιο.. Απολανβανω για αυτο την καθε στιγμη...

Μετα απο λιγο καθομαι λιγο να σκεφτω τι ειχε συμβει πριν,τα παντα μου φαινονταν λες και ειχαν περασει αιωνες απο τοτε οπου εγιναν ενω πρεπει να ειχαν περασει μολις μερικες ωρες.. Ξεκινησα την μαχη μαζι με την Sakura απο μονος μου ενω στην πορεια αρχισα να το μετανοιωνω.. Τοτε ο θυμος και η παρανοια πηρε τον ελεγχο του σωματος μου.. Προσπαθησα να καταπολεμησω τον ιδιο μου ευατο και ετσι επεσα λυποθυμος.. Πριν απο αυτο ειχα ριξει την Sakura λυποθυμη.. Κοιταω γυρω μου και δεν την βλεπω πουθενα,λογικα θα ειχε ξυπνησει πολυ πριν απο εμενα και εφυγε.. Υστερα απο οτι εκανα το πιο λογικο ειναι να μην θελει να με ξαναδει στα ματια της..

Σηκωνομαι κοιτοντας την θαλασσα απο κατω. Μαζευω το κατανα μου και οταν γυρισα απο την αλλη πλευρα αυτο που αντικρισα ηταν ενα απο τα τελευταια που περιμενα αυτην την στιγμη.. Μαλλον... αυτος που αντικρισα....

~ παράλληλα ~


πετάχτηκα απότομα απο την αιώρα μου. είχα υδρώσει και είχα λαχανιάσει....<ήταν μόνο ένας ακόμα εφιάλτης...>είπα στον εαυτό μου προσπαθώντας να ηρεμήσω.είχα έναν τρομερό πονοκέφαλο εξ αιτίας του χτυπήματος που μου είχε δώσει ο κρις..κοίταξα το ρολόι μου. είχαν περάσει μόνο 2 ώρες απο τότε που τον παράτησα εκεί. σηκώθηκα απο την αιώρα και πήγα να πάρω ένα παυσίπονο..ένιωθα ένα περίεργο σφίξιμο στο στομάχι που δεν με άφηνε να φάω τίποτα..είχα ένα προαίσθημα πως κάτι κακό θα γινόταν...ήταν ακριβώς το ίδιο συναίσθημα που είχα την ημέρα που δολοφονήθηκε ο κενσιν...τι επρόκειτο να γίνει?

Είχα βρει αυτόν που έψαχνα σε λιγότερο από 5 λεπτά....Πως μπορούσαν οι Μαρίνς να μην τον βρουν σε 1 ολόκληρη νύχτα?Η ώρα για να αρχίσει το σχέδιο μου είχε φτάσει....Ήξερα πως δεν χρειαζόταν να κάνω εγώ την πρώτη κίνηση.....ήμουν σίγουρος πως θα την έκανε αυτός...Με είχε στο μάτι άλλωστε για την αιχμαλώτιση και φυλάκιση του καπετάνιού του άλλωστε...
Περπάτησα προς τος μέρος του και σκούντηξα τον ώμο μου πάνω στον δικό του..Ήταν μια κίνηση καθαρά για να τον νευριάσω....
Αυτός πήρε ένα πολύ αγριέμενο ύφος!
-Τι με κοιτάς έτσι ρε στραβούλιακα?Πέφτεις πάνω μου,ζητάς και τα
ρέστα?

Κοιταζοντας τον στα ματια δεν απαντησα... τον κοιταζω περιφρονιτικος απο πανω μεχρι κατω. Δεν φαινοταν τοσο τρομερος οσο μπορει να τον ειχε περιγραψει ο Τεο. Να ο ανθρωπος που ειναι η αιτια για ολη την ταλαιπωρια που εχω τραβηξει απο το Mystery Island μεχρι εδω,στεκοταν μπροστα μου. Το αιμα μεσα μου εβραζε απο τον θυμο καθως γνωριζα οτι αυτην την φορα δεν θα παρεμβει κατι αλλο απο μεσα μου στην μαχη και οτι ουτε θα τρεξω αυτη την φορα..

Τον φτυνω στο προσωπο και συνεχιζα να τον κοιταζω χωρις να μιλαω. Δεν προκιτε να του εδινα αυτο που ηθελε. Εκεινος ομως εκανε κατι που δεν το περιμενα... Σκουπισε το σαλιο απο το προσωπο του και χαμογελασε! ....

Σκούπισα το σάλιο από πάνω μου και χαμογέλασα....Με μια κίνηση του χεριού μου υγρή λάσπη άρχισε να πέφτει από το χέρι μου στο δρόμο....
-Οτιδήποτε υγρό δεν με ακουμπάει....Δεν μπορείς να με λερώσεις με αυτόν τον τρόπο....
Ήθελα να παίξω με τα νεύρα του....
-Ω ναι.....τωρα σε θυμήθηκα....είσαι το κατοικίδιο από το πλήρωμα του Messi....Τρέχεις πολύ γρήγορα...ο Rikkido είναι ο πιο γρήγορος από το πλήρωμα μου,αλλά δεν πρόλαβε να σε φτάσει...Εγώ πάντως δεν έχω σκοπό να πιάσω,η επικύρηξή σου είναι λίγη για μένα!
Πέταξα την αφίσα του πάνω στο σημείο ώπου είχε πέσει η λάσπη!Τον άφησα εκεί μόνο του και συνέχισα τον δρόμο μου παιρνόντας από δίπλα του,σαν μην έγινε τίποτα...

Χαμογελασα και του λεω..

Εμαθα οτι η Sakura ειναι η αδερφη σου...και τοτε σταματαει και γυρναει κοιταζοντας με. Το χαμογελο απο το προσωπο του εξαφανηστηκε..
Ο ναι την ξερω... Πιστευω οτι ως αδερφος της θα ηθελες να ξερεις οτι περασαμε ολη την νυχτα χθες μαζι...και με τα λογια μου τον αφησα να φανταστει οτι του ερχοταν στο μυαλο του.. Σηκονοντας το δαχτυλο του προς το μερος μου ανοιγει το στομα του..

Αμα ε....πριν προλαβει να αρχισει την φραση του του κοβω το κεφαλι με το κατανα μου.. Πεφτοντας κατω το κεφαλι του εγινε λασπη και ξανα ενωθηκε με το υπολοιπο σωμα του.. Αφου με φυσικη δυναμη δεν μπορω να νικησω παμε μονο με της δυναμεις μας.. Εγκρινω μεγαλες ποσοτητες δηλητηριου οπου με ειχανε περιβαλει και κατω στο εδαφος ειχε αρχισει να δημιουργητε μια μικρη λιμνη δηλητηριου..

Ώστε ο πειρατής ήξερε ότι είχα αδερφή...Άρχισα να ανησυχώ...!Αν την είχε πειράξει....?
Αλλά μετά θυμήθηκα ότι οι μαρίνς κυνηγάγανε και τους δύο,οπότε θα το είχα μάθει αν είχε πάθει κάτι κακό....το χαμόγελό γύρισε πάλι στο στόμα μου...Ο τύπος ήθελε να παίξει και αυτός με τα νεύρα μου...Αλλά σε αυτά τα παιχνίδια ήμουν ανίκητος!
-Ξέρω ότι η αδερφή μου δεν κάνει κάτι με ζώα σαν και σένα....Είμαστε από την γέννηση μας σε άλλη κατηγορία!Δεν πιστεύω να κοιτάγε έναν αποτυχημένο σαν και εσένα!Αν θες τον πάμε έτσι όμως τον διάλογο,εγώ θα σου πω μια αλήθεια,όχι ψέμα....Ξέρεις τι περνάει ο καπετάνειος σου τώρα στο Ιμπέλ από τους φύλακες και τους άλλους φυλακώβιους...?
Έβγαλα τα μαχαίρια έξω....δεν είχα σκοπό να πολεμήσω....αλλά έπρεπε να κρατήσω την μάχη μέχρι να έρθει η αδερφή μου....