The real trip begins[Τελος]

Επειτα απο την περιπετεια μου στην εισοδα της Grand Line, το Reverse Mountain, και τον χωρισμο μου για αλλη μια φορα απο τους nakama μου, ειχε ερθει η ωρα να επισκευτω το πρωτο νησι της Grand Line. Ειχα προμηθευτει μια Log Pose απο την Loguetown και ειχα μαθει πως λειτουργει. Ετσι εστριψα την πορεια του πλοιου προς την κατευθηνση που ηθελα και με τον μοχλο που ειχε το πηδαλιο το κρατησα σταθερο. Επειτα πηγα στην κουζινα να φτιαξω κατι ζεστο να πιω αφου ειχε αρχισει και εκανε κρυο. Αφου εφτιξα μια ζεστη σοκολατα καθησα στην κουζινα και αρχισα να πινω. Ειδα οτι το κρυο ειχε αρχισει να γινεται ολο και πιο τσουχτερο. Τελικα αναγκαστηκα να παω να βαλω ενα μπουφαν αφου δεν παλευοταν αλλιως η κατασταση.

Επειτα απο 2 λεπτα αρχισε να χιονιζει. Ειχα δει χιονι οσο ημουν μικρος στο Dawn Island αλλα ειχαν περασει πολλα χρονια απο την τελευταια φορα. Επισης πρωτη φορα ακουγα για χιονι μεσα στην θαλασσα κι ετσι παραξενευτηκα πολυ. ταυτοχρονα ημουν ομως χαρουμενος με αυτο που εβλεπα μετα απο τοσα χρονια. Μεσα σε μια ωρα το ειχε στρωσει αφου βρισκομουν στο κεντρο μιας κανονικης χιονοθυελλας. Μεσα σε αλλα 5 λεπτα ομως σταματησε να χιονιζει. Ετσι βγηκα εξω και αρχισα να φτιανω εναν χιονανθρωπο. Οι προσπαθειες μου ομως πηγαν χαμενες αφου αρχισε να βρεχει. Ετσι ολο το χιονι μετατραπηκε γρηγορα σε νερο.

- Τι στο δ****ο συμβαινει εδω?? φωναξα καθως σταματησε να βρεχει και εβγαλε μαλιστα και εναν καυτο ηλιο, που με αναγκασε να βγαλω το μπουφαν μου απο την ζεστη. Ολα αυτα ειχαν γινει μεσα σε μιαμιση ωρα που ειχα φυγει απο το Reverse Mountain. Ειχα αρχισει να εκνευριζομαι με ολα αυτα. Παρολα αυτα η διαθεση μου δεν ειχε καμφθει ουτε στο ελαχιστο. Καθησα σε μια καρεκλα στην σκια που εκανε το πανι του πλοιου και κοιτουσα την θαλασσα. Καποια στιγμη κανω μια κινηση να σκουπισω τον ιδρωτα μου και το ματι μου στην Log Pose. Εδειχνε οτι κατευθηνομουν νοτια σε σχεση με τον προορισμο που ειχα βαλει το πλοιο να πορευτεται.

Παραξενεμενος παω να δω το πηδαλιο και αν χαλασε ο μοχλος που το κρατουσε σταθερο, ομως ηταν στην θεση του χωρις να εχει κουνηθει ουτε χιλιοστο απο την θεση που το ειχα αφησει. Αυτα τα πραγματα δεν γινονται φωναξα εμφανως νευριασμενος πλεον. Γυρισα παλι το πλοιο προς την κατευθηνση που ελεγε η Log Pose και πηγα και ξαναεκατσα στην καρεκλα μου. Γαι την επομενη ωρα δεν υπηρξε η παραμικρη ανωμαλια ουτε στον καιρο ουτε στην πορεια που ακολουθουσε το πλοιο μου. Ετσι αποφασισα να ετοιμαζω να φαω κατι αφου ειχε μεσημεριασει. Οταν εφαγα και καθαρισα την κουζινα ξανακοιταξα την πορεια μου αλλα αυτη την φορα ειχα μια μικρη απολιση. Ετσι καταλαβα οτι ηταν δυσκολο να κοιμηθει κανεις σε ενα μεροσ σαν την Grand Line χωρις να εχει αλλον ενα τουλαχιστον μαζι του.

Νυχτωσε αλλα δεν επρεπε να πεσω για υπνο αν δεν εφτανα στο νησι. Το κακο ηταν οτι δεν ηξερα ουτε τι θα αντιμετωπιζα στο νησι, αφου δεν ηξερα ποιος ηταν ο επομενος προορισμος μου, αλλα ουτε και σε ποσες μερες θα εφτανα. Ετσι δεν ειχα να κανω τιποτα αλλο απο το να περιμενω να ειναι κοντα και να ειναι φιλικο το νησι με τους ξενους. Τελικα επεσα μεσα στο πρωτο κομματι τουλαχιστον. Μια μερα μετα ειδα απο μακρυα το νησι. Περιμενα κατι πιο εντυπωσιακο απο καποιο νησι της Grand Line αλλα φαινοταν σαν ενα κανονικο νησι απο μακρυα. Το μονο που ξεχωριζε ηταν ενας τεραστιος πυργος ο οποιος ηταν και η μονη μου ελπιδα για λιγη δραση στο νησι, μετα απο εναν καλο υπνο φυσικα.

Πλησιαζα ολο και περισσοτερο το νησι και η ανυπομονισια μου μεγαλωνε συνεχεια. Αν και ειχα να κοιμηθω 2 βραδια δεν νυσταζα, λογω της υπερεντασης που ειχα και ολης αυτης της διψας για λιγη περιπετεια και εξερευνηση. Σε 10 λεπτα εφτανα στο νησι και αφου σκεφτηκα που να αφησω το πλοιο μου, καταλαβα οτι καλο για την ηρεμια μου θα ηταν να το αφησω σε μια παραλια λιγο πιο εξω απο την πολη. Εφτασα στην παραλια αλλα ειδα οτι ερχονταν εκει 2 τυποι. Εριξα αγκυρα και κατεβηκα στο νησι. Με πλησιασαν και ο ενας μου ειπε χαμογελαστος:
- Καλημερα σας! Για να αφησετε το πλοιο σας στο νησι θα πρεπει να πληρωσετε φορο! Τον κοιταξα παραξενεμενος και ειπα να παιξω για λιγο το παιχνιδι του. Δεν ειχα σκοπο να πληρωσω για να αφησω το πλοιο μου σε μια τοσο απομονομενη παραλια απο την πολη.

- Αληθεια? Ποσο ειναι ο φορος? ρωτησα υποκρινομενος οτι με ενδιεφερε οτι ελεγε και οτι ημουν προθυμος να πληρωσω.
- Εμ... Τι θα λεγατε για 10.000 beli? ειπε τριβοντας τα χερια του. Προφανως πιστευε οτι θα πληρωνα και περιμενε να πιασει την μεγαλη "ψαρια".
- Εμενα ρωτας? Εσυ δεν ξερεις? τον ρωτησα εχοντας αρχισει να με ενοχλει λιγο ολο αυτο το σκηνικο.
- Φυσικα και ξερω! Απλα θελω να δω ποσο προθυμος ειστε να πληρωσετε για να μην εχετε μπλεξιματα με τον δημαρχο Whetton, τον πατερα μου.
- Χμμ... Ασε με να το σκεφτω λιγο και θα σου πω! ειπα προσπαθοντας να τον βασανισω λιγο ακομα πριν ερθει η απογοητευση του.
- Δεν εχετε να σκεφτειτε τιποτα! Η πληρωνετε η οχι! Αν διαλεξετε το δευτερο τοτε θα γυγετε απο το νησι με την βια! ειπε στο τελος με πιο αυταρχικο υφος.

- Τοτε κριμα που δεν θα πληρωσω και ουτε θα φυγω απο το νησι προτου το θελησω εγω. Ειπα και συνεχισα την πορεια μου προς την πολη χωρις να τους ριξω δευτερη ματια.
- Πολυ καλα λοιπον! Διαλεξατε να δεχτειτε τις συνεπειες! Κατανοητο! Θα τα πουμε σε λιγες ωρες, "κυριε"! ειπε εμφανως απογοητευμενος με το αποτελεσμα και τονιζοντας με στομφο την τελευταια λεξη του. Επειτα με γρηγορο βημα με προσπερασε, χτυποντας πανω μου επειδη δηθεν τον ενοχλουσα και δεν χωρουσε να περασει, και χαθηκε στην πολη. Αναγκαστηκα ακολουθησα την πορεια του αφου αυτο ηταν το μονο μονοπατι που υπηρχε και ηξερα στα σιγουρα οτι οδηγουσε στην πολη. Μετα απο ενα 5λεπτο περπατηματος σε ενα στενο μονοπατι εφτασα στην πολη.

Δεν ηταν πολυ μεγαλη και εμοιαζε πιο πολυ με χωριο. Ειχε πετρινους δρομους και πολλα απο τακτισματα ηταν πετρινα. Αρχισα να περπαταω μεσα σε αυτη και να κοιταζω διαφορα μαγαζια, μηπως ειχαν τιποτα αξιολογο αλλα ειχαν ολα λιγα πραγματα. Ολοι οι ανθρωποι φαινονταν δυστυχισμενοι και δεν ηξερα που οφειλοταν ολο αυτο. Τελικα βρηκα μια ταβερνα και μιας και πεινουσα λιγο ειπα να μπω να τσιμπησω κατι. Ανοιξα την πορτα για να μπω μεσα! Αμεσως ολοι στο μαγαζι γυρισαν και με κοιταξαν τρομαγμενοι. Μολις ειδαν ποιος μπηκε ειδα μια ανακουφηση στο βλεμμα ολων. Καθησα σε ενα τραπεζι και επειτα περιμενα να ερθει καποιος για να παρω παραγγελια. Ηρθε μια σερβιτορα και παρηγγειλα. Επειτα περιμενα να ερθει το φαγητο μου καθως κοιτουσα τους αλλους να τρωνε μερικα πεντανοστιμα φαγητα.

Το φαγητο ηρθε και αρχισα να τρωω αργα για να απολαυσω αυτο το πολυ ωραιο φαγητο. Ηταν οπως το περιμενα και σαφως ηταν μια πολυ καλη εμπειρια για πρωτη γευση απο την κουζινα στην Grand Line. Περασε ενα πενταλεπτο κι εγω δεν ειχα φαει ουτε το μισο απο το πιατο μου. Ξαφνικα μπαινει ενας τυπος μεσα λαχανιασμενος. Ολοι ειχαν την ιδια εκφραση που ειχαν οταν με κοιταξαν. Αφου περνανε 2 δευτερολεπτα και ηρεμει αρχσιε να φωναζει:
- Ερχονται για τους φορους!!! Ολοι πανικοβλητοι αρχιζουν να τρωνε οσο πιο γρηγορα μπορουσαν για να μην εχουν φαγητο στο ττραπεζι τους οταν θα ερθει ο τυπος για τους φορους. Δεν ηξερα τι σχεση εχει αυτο αλλα οτι και να ηταν ηξερα πως να χειριστω τον συγκεκριμενο τυπο. Ετσι συνεχισα να τρωω αργα οπως και πριν.

Επειτα ανοιξε η πορτα με δυναμη και ηταν ακριβως ο ιδιος τυπος που ειχε ερθει στην παραλια. "Τι σοι φορος μπορει να ειναι αυτος που θα παρει μεσα σε μια ταβερνα?" σκεφτηκα αλλα δεν του εδωσα αλλη σημασια, και συνεχισα να τρωω. Περνουσε απο ενα ενα τα τραπεζια και κοιτουσε τι ετρωγε ο καθενας. Επειτα φωναζε κατι στους αλλους που τον ακολουθουσαν κι εκεινοι περιμεναν πανω απο τον ανθρωπο που ετρωγε για να παρουν τον φορο.
- Τρως μακαρονια με κρεας ε? Τς τς τς... Πολυτελειες! Φορος για πολυτελεια στο φαγητο στον κυριο.
- Σας παρακαλω! Δεν εχω αλλα λεφτα για να μεγαλωσω την οικογενεια μου!! φωναζε και χτυπιοταν.
- Τοτε που βρηκες τα λεφτα για τετοιες πολυτελειες? Παρτε του τα λεφτα τωραα!! φωναξε εξαλλος και συνεχισε στους επομενους πελατες με το ιδιο υφος και χρεςνοντας τους εξτρα φορους για φαγητα και ποτα.

Επειτα εφτασε σε εμενα. Δεν ειχα τελειωσει να τρωω και δεν με ανοιαζει κιολας τι θα μου ελεγε αφου δεν ειχα σκοπο να πληρσω ολους αυτους τους ηλιθιους φορους.
- Βρε βρε... Για δειτε ποιος ειναι εδω! Τρως μπριζολα ε? Χμμ... για πληρωνε 1000 beli φορο και μην πεις τιποτα! Ειδικος αυξημενος φορος μονο για εσενα! Αφου δεν πληρωσες για το πλοιο θα πληρvσεις για ολα τα αλλα αλλα σε μεγαλυτερη τιμη! Ειχα θυμωσει πραγματκα με ολο αυτο το υφακι και το καθεστως που υπηρχε στο νησι. Κοπανησα το πιρουνι στο τραπεζι και σηκωθηκα πανω. Επειτα αφοτ σταθηκα ακριβως μπροστα του σε αποσταση μερικων εκατοστων του ειπα:
- Ποιος σου ειπε οτι θα πληρωσω εστω και ενα beli για ολους αυτους τους ηλιθιους φορους που εχετε επιβαλει στο νησι? Με κοιτουσε θυμωμενος και ετοιμος να μου επιτεθει.

- Μα καλα, πως τους ανεχεστε εσεις αυτους και δεν του πετατε στην θαλασσα για να ησυχασετε? ρωτησα ολους του υπολοιπους στην ταβερνα.
- Θα τα πω ολα στον πατερα μου και θα δεις τι θα παθεις!! Μου ειπε και εφυγε τρεχοντας παιρνοντας μαζι και τους υπολοιπους δικους του.
- Πφφ... Τι ηλιθιος.... Θα παει να κλαυτει στον μπαμπακα!! ελεγα κοροϊδευτικα. Αλλοι γελουσαν και αλλοι ειχαν ενα τρομαγμενο υφος λογω του αναμενομενου ερχομου του δημαρχου. Επειτα εκατσα και τελειωσα το φαγητο μου. Σηκωθηκα και πλησιασα τον παγκο που καθοταν ο ιδιοκτητης.
- Μπορεις να μου εξηγησεις λιγο την κατασταση στο νησι? Εχω αρχισει να εκνευριζομαι πολυ με αυτους τους φορους. Γιατι δεν κανετε κατι γι αυτο?
- Ασε με να στα εξηγησω απο την αρχη μικρε. ειπε και αφησε ενα πιατο που σκουπιζε στην ακρη.

Περιμενα με αγωνια να δω τι θα μου πει για ολη αυτη την αθλια κατασταση
- Πριν απο πολλα χρονια, το νησι δεχτηκε επιθεση απο ενα πειρατη. Αυτος ο πειρατης ειναι ο σημερινος δημαρχος της πολης Whetton. Το πλοιο του ομως χαθηκε μεσα στο Rainbow Mist. Μια παραξενη ομιχλη απο την οποια τιποτα δεν εχει βγει. Ετσι δεν μπορουσε να φυγει απο το νησι και εγινε με το ζορι δημαρχος, επιβαλοντας διαφορους ενοχλητικους νομους και φορους. Ολα τα χρηματα απο τους φορους πηγαινουν στην κατασκευη του πυργου που υπαρχει στην αλλη ακρη του νησιου. Λενε οτι αυτος ειναι το κλειδι για την εισοδο και εξοδο απο το Rainbow Mist. Εκει μεσα εχουν χαθει σιγουρα πολλα πλοια με θυσαυρους και ο Whetton θελει να τα κανει ολα δικα του.

Επεξεργαστηκα λιγο οσα μου ειπε και επειτα του ειπα:
- Τωρα καταλαβα... Αλλα Πρεπει να κανετε κατι γι αυτο! Δεν μπορειτε να αφησετε ενα γεροξεκουτη να σας κανει οτι θελει. Τελος παντων. Τωρα που θα ερθει θα του ριξω ενα χερι ξυλο για να συνελθει.
- Με την ειδικη στολη που φοραει ειναι ανικητος οτι και να κανουμε! παρατηρησε ανησυχος
- Θα τον κανονισω εγω! Μην ανυσηχεις... ειπα και φανηκε να ηρεμει λιγακι.
- Μια τελευταια ερωτηση. Ποσο κανει η Log Pose για να αλλαξει, σε αυτο το νησι? ρωτησα δειχνοντας την Log Pos που ειχα στο χερι μου
- 1 μερα! Ποτε ηρθες?
- Σημερα!
- Αυριο την ιδια ωρα θα εισαι ετοιμος για το ταξιδι σου. Μου ειπε και τον ευχαριστησα.

Βγηκα εξω απο την ταβερνα και ειδα τον χαζο απο πριν μαζι με ενα γερο ντυμεονο με στολη και 5-6 ακομα φυλακες να τους συνοδευουν.
- Πιο ευκολη μαχη δεν περιμενα να εχω σαν πρωτη μου στην Grand Line. ειπα και ορμηξα πριν καν με δουν. Μαχαιρωσα με τα χερια μου 2 απο τους φυλακες. ξαφνιασμενοι απο αυτη την επιθεση ετοιμαστηκαν ολοι για μαχη. Ο γιος του Whetton, Phillip, απλα κοιτουσε σαν χαμενος.
- Ittoryu Nigiri!! ειπα και καρφωσα αλλους 2 στο στηθος. Μονο ενας φυλακας ειχε μεινει και ο Whetton. Υπεθεσα οτι θα ηταν καλυτερα να τελειωσω με τον φυλακα για να μην με απασχολει τιποτα στην μαχη μου με τον δημαρχο. Ο γιος του και να με πλησιαζε τον ειχα με μια κινιση οποτε τον αφησα στην γωνια του.

Μου επιτεθηκαν και οι 2 μαζι και απεφυγα την επιθεση του Whetton με την στολη. Ηταν η πρωτη του επιθεση αλλα ηταν περιεργη! Κατι εκανε με την στολη και εβγαλε ηλεκτρισμο. Με απεσπασε λιγο αυτο και ο φυλακας πηγε να με καρφωσει. Το σπαθι του εσπασε ομως και εμεινε εκπληκτος μροστα σε αυτο το θεαμα. Ετσι οπως ειχε σαστισει και ειχε μενει ακινητος τον καρφωνω στο στομαχι. Κανοντας μια κινιση του χεριου μου προς το πλαι, η πληγη του εγινε τεραστια και επεσε κατω μεσα στα αιματα. Μονο Whetton ειχε μεινει ως αντιπαλος.
- Θα πληρωσεις για ολα αυτα που εκανες ειπε και μου ορμηξε!
- Απο το στομα μου το πηρες! ειπα και του επιτεθηκα κι εγω.

Ομως μολις ακουμπησα την πανοπλια του, ηλεκτρικο ρευμα με διαπερασε και γονατησα κατω. Θα ηταν δυσκολο να τον νικησω αφου δεν μπορουσα να τον ακουμπησω. Καθε φορα που το προσπαθουσα, καθε φορα κατεληγα γονατιστος.
- Δεν μπορεις να με νικησεις! Χαχαχα!! ειπε γεματος αυτοπεποιθηση. Δεν ηθελα να χασω απο ενα γερο στην αρχη των περιπετειων μου στην Grand Line. Ομως με στριμωχνε ολο και περισσοτερο. Καποια στιγμη επεσα κατω διπλα στον γιο του. Εκεινος τρομαγμενος εκανε 2 βηματα πιο διπλα. Ετοιμαζοταν για αλλη μια επιθεση με ηλεκτρισμο και πιανοντας τον Phillip απο το ποδι τον εβαλα στην μεση. Η επθεση χτυπησε αυτον και αμεσως ο Whetton σταματησε. Ειχε γινει ομως το κακο, γι αυτους.

Αμεσως ετρεξε απο πανω του για να δει αν ειναι καλα ο γιος του. Ετσι βρηκα την ευκαιρια και αφου πηγα απο πισω του τον καρφωσα στην πλατη χωρις να προλαβει να ενεργοποιησει το συστημα που θα ηλεκτριζε. Δεν ηταν πολυ σκληρη η πανοπλια απο πισω κι ετσι τρυπησε πιο ευκολα απο οσο περιμενα. Την διαπερασα ευκολα και τον καρφωσα και τον ιδιο. Αρχισε να ουρλιαζει απο τον πονο. Εγω το ευχαριστηθηκα γιατι ολοι αυτοι οι κατοικοι θα μπορουσαν επιτελους να ζησουν μια κανονικη ζωη. Τοον αφησα κατω και μετα απο λιγο ξεψυχησε μαζι με τον γιο του. Κατοικοι απο τα γυρω σπιτια αρχισαν να πανυγυριζουν. Το βραδυ ολοκληρο πανυριρι στηθηκε αλλα εγω πηγα για υπνο απο την εξαντληση. Το επομενο μεσημερι ξυπνησα και αφου γεμισαν το πλοιο μου με φαγητα για να με ευχαριστησουν, ανοιξα τα πανια και εφυγα για την επομενη περιπετεια μου στην Grand Line.