Λάθος πορεία! Η πρώτη μου αναμέτρηση με Marine! [Τέλος]

Η θάλασσα ήταν ήρεμη και βάδιζα ακάθεκτος προς τον στόχο μου, το Gecko Island. Ήταν ένα μεγάλο νησί που θα μπορούσα να βρω κάποιο σπαθί για να αγοράσω! Ο χάρτης που είχα ήταν αρκετά ακριβής και θα με οδηγούσε γρήγορα στον στόχο μου! Προχωρούσα ακάθεκτος προσπαθώντας να μην χάσω τον δρόμο μου και να καταλήξω εκεί. Η θάλασσα όμως τις τελευταίες μέρες ήταν υπερβολικά ήρεμη ακόμα και σε σημείο υποψίας. Συνέχισα τον δρόμο μου ελπίζοντας να φτάσω όσο πιο γρήγορα γίνεται στο νησί. Από στιγμή σε στιγμή θα μπορούσε να ξεσπάσει καταιγίδα και χάρη στο αγαπημένο μου φρούτο θα βρισκόμουν σε τελείως μειονεκτική θέση. Τραβούσα κουπί για να φτάσω ακόμα πιο γρήγορα στον προορισμό μου, ενώ παράλληλα κοιτούσα τον χάρτη για να μην χάσω τον δρόμο μου και να πιάσω στεριά το συντομότερο!

Όλο το πρωί η μέρα μου πήγαινε καλά. Τραβούσα σταθερά κουπί και ήλπιζα να φτάσω το συντομότερο δυνατόν. Είχα ένα πολύ κακό προαίσθημα και πίστευα πως αν δεν έφτανα στη στεριά γρήγορα θα είχα πρόβλημα. Γιαυτό δεν έκανα στάση ούτε για φαγητό και τραβούσα συνεχώς κουπί!
Ξαφνικά, προς το σούρουπο, μαύρα σύννεφα άρχισαν να μαζεύονται τριγύρω! Το προαίσθημα που είχα ήταν αληθινό! Ξεκίνησε με μια μικρή ψιχάλα και μέσα σε δέκα λεπτά μια τεράστια καταιγίδα ξέσπασε εκεί κοντά που βρισκόμουν. Το ήξερα! Ήταν πολύ ύποπτο το ότι δεν έβρεχε για μέρες και μια καταιγίδα ήταν αναμενόμενη! Η θάλασσα άρχισε να κουνιέται και αυτή πέρα δώθε σαν τρελή. Τεράστια κύματα σηκώνονταν και εγώ άρχισα να φοβάμαι αληθινά για τη ζωή μου!

Έβγαλα την ζώνη μου και δέθηκα στην βάρκα, μιας και δεν είχα τίποτα άλλο κοντά. Αν η θάλασσα βύθιζε την βάρκα μου την είχα βαμμένη. Τουλάχιστον έτσι δεμένος δεν θα κινδύνευα με το να με παρασύρει κάποιο από τα πελώρια κύματα που σηκώνονταν συνέχεια και να μου πάρει την ζωή! Η νύχτα αυτή μου φάνηκε σαν αιώνας! Αντιμετώπιζα την θάλασσα για πρώτη μου φορά και ήμουν πολύ φοβισμένος. Η ζωή μου μπορεί να τελείωνε τώρα! Δεν μπορούσα όμως να πεθάνω εδώ! Δεν είχα δει σχεδόν τίποτα από τον έξω κόσμο. Έπρεπε να ζήσω για να γίνω δυνατός και να συναντήσω ξανά τον αδερφό μου στην Grand Line πλέον, ως ισάξιοι! Η καταιγίδα συνεχιζόταν για πολύ και από την ένταση στην ατμόσφαιρα με έπιασε μια μικρή υπνηλία. Έτσι έκλεισα τα μάτια μου ελπίζοντας το επόμενο πρωί να βρισκόμουν στη στεριά και κυρίως να ήμουν ζωντανός.

Το επόμενο πρωινό ξύπνησα ευτυχώς πάνω στην βάρκα μου και προσπαθούσα να καταλάβω τι είχε γίνει χθες. Σηκώθηκα λίγο ζαβλακωμένος πάνω στη βάρκα μου. Ήμουν ζωντανός. Η βάρκα μου ήταν σε άσχημη κατάσταση αλλά εγώ ήμουν ζωντανός. Ξανάβαλα τη ζώνη μου και έριξα μια ματιά τριγύρω. Στα δεξιά μου στο βάθος υπήρχε στεριά. Μπορεί να μην ήταν το Gecko Island, αλλά και πάλι η βάρκα μου χρειαζόταν επισκευή και εγώ ανεφοδιασμό κυρίως από τρόφιμα! Ξεκίνησα να τραβάω κουπί και άνοιξα το κατάρτι μιας και ο άνεμος ήταν επιτέλους με το μέρος μου. Η στεριά φαινόταν και ήταν αρκετά κοντά. Θα μπορούσα μέσα σε τρεις με τέσσερις ώρες να είχα φτάσει στην στεριά αν συνέχιζα με τέτοιους ρυθμούς γιαυτό δεν σταμάτησα καθόλου!

Είχα φτάσει στη στεριά μέσα στο τρίωρο που είχα υπολογίσει. Βρήκα ένα λιμανάκι και έδεσα την βάρκα μου. Βγήκα έξω ενώ άρχισα να αναρωτιέμαι σε πιο νησί μπορούσα να βρισκόμουν. Ξεκίνησα να προχωράω προς την πόλη για να πάρω μερικές πληροφορίες και να μάθω περισσότερα για αυτό το μέρος. Για πολύ ώρα δεν έβρισκες κανένα σπίτι. Μετά από δύο ώρες περπάτημα η πόλη φάνηκε μπροστά μου. Επιτέλους θα μπορούσα να μάθω τουλάχιστον το που βρισκόμουν και να μάθω το τι μπορώ να κάνω εδώ. Αν ήμουν και πολύ τυχερός μπορεί και να έβρισκα κάποιο μαγαζί που να πουλάει σπαθιά για να αγοράσω το κατάλληλο για εμένα. Εξάλλου το νησί ήταν αρκετά μεγάλο και η πόλη φαινόταν μεγάλη. Αν ήμουν τυχερός θα έβρισκα το μαγαζί που έψαχνα.

Έφτασα στην πόλη και κατευθύνθηκα στο πρώτο εστιατόριο που θα έβρισκα μπροστά μου. Εκεί θα μπορούσα να φάω κάτι καλό για να σταματήσω την κοιλιά μου από το να γουργουρίζει σαν τρελή και θα έπαιρνα και τις πληροφορίες για αυτά που ήθελα να μάθω.
Περπατώντας στην πόλη θαύμαζα τα μαγαζιά της και μετά από λίγο βρήκα ένα εστιατόριο. Μπήκα μέσα και κάθισα στο πρώτο τραπέζι που βρήκα μπροστά μου. Μια γλυκιά σερβιτόρα ήρθε και με ρώτησε τι θα πάρω. Της είπα να μου φέρει ό,τι είναι καλύτερο. Τα φαγητά φτάσανε και εγώ άρχισα να τρώω λαίμαργα. Η καταιγίδα που είχα περάσει με είχε εξαντλήσει. Πρώτη φορά έτρωγα τόσο λαίμαργα!

Τα έφαγα όλα και με το παραπάνω. Η κοιλιά μου φούσκωσε και πάλι!
"Τελειώσατε με το φαγητό σας κύριε; Θέλετε να σας φέρω γλυκό;"
"Ένα γλυκό θα ήταν ό,τι πρέπει τώρα."
"Έρχομαι αμέσως κύριε!" Η γλυκιά σερβιτόρα έφυγε με τα άδεια πιάτα και μετά από λίγο γύρισε με ένα τεράστιο πιάτο, με ένα φαντασμαγορικό γλυκό! "Ορίστε κύριε!"
"Συγνώμη, μήπως θα μπορούσατε να καθίσετε λίγο εδώ για να σας ρωτήσω λίγα πράγματα για το νησί και για τις δραστηριότητες σε αυτό;"
"Εννοείται! Τι θα θέλατε να μάθετε;"
"Κατ'αρχάς σε ποιο νησί βρίσκομαι; Ξέρετε ταξίδευα στη θάλασσα και έπεσα πάνω στην χθεσινή καταιγίδα. Η θάλασσα με ξέβρασε εδώ και δεν ξέρω καν που βρίσκομαι!"
"Επιζήσατε από την χτεσινή καταιγίδα; Τέλος πάντων βρισκόσαστε στην Shell Town, την πόλη που διοικεί η 153η διμοιρία Marine!"

Ώστε ξεβράστηκα σε ένα νησί με Marine! Ευτυχώς ήμουν αρκετά νέος πειρατής και δεν κινδύνευα πολύ να έρθω αντιμέτωπος με Marine. Αν ήμουν προσεκτικός θα έφτιαχνα την βάρκα μου, θα εφοδιαζόμουν με προμήθειες και θα έφευγα από εδώ εγκαίρως!
"Τι χρωστάω δεσποινίς;"
"Ό,τι γράφει πάνω στο λογαριασμό!"
Άφησα λίγα παραπάνω beli στο τραπέζι.
"Μήπως ξέρετε κάνα καλό πανδοχείο εδώ κοντά;"
"Έχει ένα καλό δύο δρόμους πιο πάνω. Θα βγείτε από εδώ θα πάτε αριστερά και σε 3 στενά θα στρίψετε πάλι αριστερά. Σε εκείνο το στενό έχει δύο πανδοχεία. Το ένα φιλοξενεί κυρίως πειρατές και υπάρχει συνεχώς φασαρία. Το άλλο είναι λίγο πιο πέρα. Ήσυχο πανδοχείο σε αρκετά καλή τιμή. Είναι ό,τι πρέπει για εσάς!"
Έφυγα από το πανδοχείο με προορισμό μου φυσικά το πανδοχείο των πειρατών το οποίο μου κίνησε την περιέργεια!

Ακολούθησα πιστά τις οδηγίες της σερβιτόρας. Μπήκα στο στενάκι σε χρόνο μηδέν και ξεκίνησα να περπατάω. Σχεδόν αμέσως ακούστηκαν φωνές από το πανδοχείο που σύμφωνα με την σερβιτόρα έμεναν πειρατές. Μπήκα μέσα στο πανδοχείο όπου οι πειρατές έπιναν και γλεντούσαν. Μερικοί από αυτούς πλακώνονταν για πλάκα. Πέρασα ανάμεσα από αυτό το αποκρουστικό θέαμα και πήγα στην ρεσεψιόν.
"Καλημέρα, μήπως θα μπορούσα να έχω ένα δωμάτιο;"
"Εννοείται κύριε!" μου είπε ένα άντρας με μεσαίο ανάστημα και γαλλική προφορά, "Θα θέλατε μονόκλινο ή δίκλινο;"
"Θα προτιμούσα δίκλινο για να έχω περισσότερο χώρο."
"Ορίστε τα κλειδιά σας! Καλή διαμονή!" Ανέβηκα πάνω στο δωμάτιο μου και τακτοποιήθηκα. Αύριο θα εξερευνούσα το νησί και σύντομα θα έφευγα.

Ξύπνησα σχετικά νωρίς και κατέβηκα κάτω στην ρεσεψιόν. Οι πειρατές από εχτές ήταν ακόμα εκεί. Άραγε ήξεραν ότι είχε ξημερώσει; Πήγα κατευθείαν στον ρεσεψιονίστα.
"Καλημέρα σας, που θα μπορούσα να πάω σήμερα για να δω τι έχει η πόλη και να εφοδιαστώ με αρκετά τρόφιμα;"
"Είστε ταξιδιώτης της θάλασσας ε; Το καλύτερο που έχετε να κάνετε για ανεφοδιασμό τροφίμων είναι να πάτε στην κεντρική πλατεία. Η Shell Town δεν έχει κάποιο ιδιαίτερο αξιοθέατο παρά μόνο την βάση του τυράννου, εεε.... αρχηγού της διμοιρίας Marine της περιοχής."
"Τυράννου είπατε; Τι συμβαίνει ακριβώς;"
"Θα σου πω μικρέ γιατί μου φαίνεσαι καλό παιδί. Ο Morgan, o Marine που έχει ορίσει εδώ η κυβέρνηση, καταχράται την εξουσία που του έχει δωθεί, μας επιβάλλει τεράστιους φόρους και κάνει ό,τι του καπνίσει επειδή πολύ απλά είναι ο δυνατότερος στο νησί!"

Captain Morgan λοιπόν! Αυτός ο άνθρωπος ως Marine, θα έπρεπε να κυνηγάει καταζητούμενους, για να τους οδηγήσει στην φυλακή, με την εξουσία που του είχε δωθεί, αυτός εκμεταλλευόταν την εξουσία του και έβαζε παραπάνω φόρους με την βία και την απειλή της δύναμής του! Τέτοιους ανθρώπους τους σιχαινόμουν! Αποφάσισα να δώσω ένα μάθημα σε αυτόν τον εξυπνάκια! Μπορεί να μην είχα ακόμη ένα όπλο, αλλά σίγουρα μπορούσα να δώσω ένα μάθημα στους Marine εδώ χάρη στο μοναδικό μου φρούτο!
"Κύριε, δυστυχώς δεν μπορώ να μείνω άλλο. Τι χρωστάω για την χθεσινή βραδιά;"
"Φεύγετε από τώρα; Κρίμα! Μου χρωστάτε μόνο 100 beli!"
Έδωσα τα beli στον άνθρωπο. Πήγα πήρα τα πράγματά μου και έφυγα μια για πάντα από εκείνο το πανδοχείο. Στον δρόμο σκεφτόμουν αυτόν τον απαίσιο άνθρωπο, που καταχρώταν την εξουσία του. Ένας τέτοιος άνθρωπος θα πλήρωνε!

Στο δρόμο αποφάσισα να δω αν υπήρχε κάποιο μαγαζί με όπλα για να αγοράσω ένα. Μπήκα στο πρώτο που βρήκα και έψαξα όλα τα σπαθιά σε τιμή που θα μπορούσα να τα αγοράσω. Δυστυχώς τίποτα δεν με βόλεψε σε λαβή και λεπίδα και έτσι αναγκάστηκα να φύγω. Δεν υπήρχε και κανένα άλλο μαγαζί στην Shell Town που να πουλάει όπλα, και κατ'επέκταση σπαθιά, οπότε κατευθύνθηκα αμέσως προς την βάση των Marine στην κορυφή του βουνού αυτής της πόλης.
Η διαδρομή ήταν αρκετά μεγάλη, μέσα σε ένα τέταρτο όμως την είχα διανύσει και έφτασα έξω από την βάση. Δυο Marine με σπαθιά στραμμένα απειλητικά προς εμένα βγήκαν έξω, τρεμάμενοι.
"Ποιος ακριβώς είσαι και τι θέλεις εδώ;"
"Είμαι ένας νέος πειρατής, ο Prince D Stef, αυτός που θα βάλει ένα τέλος στην τυραννία του Captain Morgan!" φώναξα. Στο λεπτό θα μπορούσε να πει κανείς πως κατέβηκαν όλοι οι Marine της διμοιρίας.

Με τους τελευταίους Marine κατέβηκε και ένας τύπος με πιο επίσημη φορεσιά και ένα παραμορφωμένο χέρι που ενωνόταν με ένα ατσαλένιο τσεκούρι. Αυτός έπρεπε να ήταν ο αντίπαλός μου, ο Captain Morgan!
"Λοιπόν μικρέ, πρέπει να έχεις τρομερά πολλά κότσια για να έρχεσαι και να με απειλείς εδώ κατάμουτρα απειλώντας πως θα με σκοτώσεις κιόλας. Θα πληρώσεις για αυτήν σου την υπεροψία!"
"Σε περιμένω λοιπόν! Είμαι περίεργος να δοκιμάσω την δύναμη των Marine!"
"Prince D Stef! Ώστε είσαι πειρατής ε; Και δεν έχεις δοκιμάσει ποτέ την δύναμή μας. Θα πληρώσεις για αυτήν σου την ειρωνεία! Marines επιτεθείτε με τα όπλα σας!"
Σφαίρες άρχισαν να περνάνε από μέσα μου ενώ σιρόπι κάλυπτε το κενό από αυτές. Τελικά οι απλοί Marine δεν είχαν καμιά ελπίδα ενάντια σε κάποιον κάτοχο φρούτου, γιατί πολύ απλά είναι αδύναμοι. Αποφάσισα να δώσω ένα άμεσο τέλος σε αυτήν την κατάσταση!

Έγινα σιρόπι, και πέρασα ανάμεσα στους Marine με τα όπλα. Χτύπησα μερικούς και τους έριξα κάτω. Οι Marine από γύρω σάστισαν και άρχισαν να τρέμουν. Έφτασα κατευθείαν στον Morgan. Έκανε προς τα πίσω με τρεμάμενα πόδια.
"Εσύ! Είσαι χρήστης φρούτου! Και μάλιστα logia!"
Δεν πρόλαβε να μιλήσει. Τυλίχτηκα γύρω του και τον γέμισα με σιρόπι. Έπεσε στο έδαφος χωρίς να έχει τις αισθήσεις του.
"Τελείωσε! Τώρα οι άνθρωποι μπορούν να ζούνε ήρεμα ξανά!"
Οι Marine γύρω του αφού σιγουρεύτηκαν πως ο Morgan ήταν αναίσθητος, τον πήραν και τον μετέφεραν στις φυλακές. Άρχισαν να πανηγυρίζουν, ενώ μερικοί μου εξήγησαν ότι αυτός ο άθλιος τους καταπίεζε και τους ίδιους τους ανθρώπους στην βάση του. Με ευχαρίστησαν που τους απάλλαξα και έφυγα προς το λιμάνι.

Περνώντας από την κεντρική πλατεία της πόλης, πέρασα μια βόλτα από ένα μαγαζί για να ανεφοδιαστώ με τρόφιμα! Ψώνισα και έφυγα προς το λιμάνι. Μετά από κάνα μισάωρο έφτασα στην βάρκα μου. Μπήκα μέσα, τακτοποίησα τα τρόφιμα και αφού σιγουρεύτηκα πως τα είχα όλα ξεκίνησα να τραβάω κουπί.
Άνοιξα τον χάρτη. Ίσως πήγαινα στο Gecko Island όπως είχα προγραμματίσει, οπού λογικά θα έχει κάποιο μαγαζί για να πάρω το σπαθί που θέλω. Εξάλλου ήταν ένα νησί πάρα πολύ κοντά και κατά πάσα πιθανότητα δεν θα είχα προβλήματα στη θάλασσα. Έτσι προσανατολίστηκα προς τα ανατολικά, άνοιξα το πανί και ξεκίνησα να τραβάω κουπί προς το Gecko Island! [Τέλος]