[τελος] Ενα ομορφο λαθος και μια απροσμενη μαχη.

ΣΤΗΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ: Ο Ando ειναι ενας 20χρονος αντρας, ο οποιος εχει χασει τον πατερα του, την μητερα του και τον παππου του. Το μαναδικο πραγμα που εχει να θυμαται απο την οικογενεια του, ειναι ενα κοκκινο φουλαρι του πατερα του, αλλα και ενα μυστηριο γραμμα που ο ιδιος ειχε αφησει για αυτον και το ειχε γραψει οταν ηταν ακομη πειρατης.

Οι πρωτες ηλιαχτιδες εκαναν την εμφανιση τους απο το παραθυρο του δωματιου μου και με ξυπνησαν καπως αποτομα και ασχημα. Ειχα ξεχασει να κλεισω τις κουρτινες χθες το βραδυ καθως ειχα γυρισει αργα και μισο-μεθυσμενος. Ο πονοκεφαλος απο την υπερβολικη καταναλωση αλκοολ δυστυχως ειχε κανει την εμφανιση του. Πηγα στο μπανιο για να βρεξω το κεφαλι μου, σε μια απελπισμενη προσπαθεια να περασει ο πονοκεφαλος, αλλα ματαια. Βεβαια, πιστευω οτι το αλκοολ δεν ηταν η μοναδικη αιτια για αυτον τον πονο. Χθες ειχα παρει μια τεραστια αποφαση για την ζωη μου και σιγουρα με επειρεασε. <<Θα το ανοιγα το γραμμα>>, φωναξα απο μεσα μου. Μολις συνειδητοποιησα τι ειπα, μια ριπη φοβου διαπερασε το κορμι μου, ομως δεν δεν την αφησε να με κατασπαραξει. Την πολεμησα με πολυ θαρρος. <<Θα το ανοιγα>> φωναξα παλι, αυτη την φορα ομως διχως φοβο. Μολις τελειωσα το πρωινο μου, αποφασισα οτι θα ηταν καλο να βγω μια βολτα να με χτυπησει καθαρος αερας, ωστε να σκεφτω καλυτερα. Πηρα λοιπον μαζι μου τα δυο μου κατανα και ορμησα εξω απο το σπιτι μου.

Το χωριο μου ειναι πολυ μικρο, αλλα παρα πολυ ομορφο. Βγαινοντας απο το σπιτι μου, αντικρυσα το μεγαλειο της φυσης. Ποσο ομορφα ηταν ολα αυτα τα δεντρα και τα λουλουδια. Σχεδον το καθε σπιτι ειχε και τα δικα του. Μα πως ειναι δυνατον σκεφτηκα, ολον αυτο τον καιρο ηταν διπλα μου ομως εγω δεν τα εβλεπα, η καλυτερα, τα αγνοουσα. Σημερα ομως, ηταν μια διαφορετικη μερα. Σημερα, ειχα επιτελους να περιμενω κατι. Εδω και δυο χρονια, μετα τον θανατο του παππου μου, δεν περιμενω τιποτα. Η ζωη μου εχει μετατραπει σε μια ρουτινα. Απο το σπιτι στο μπαρ και απο εκει παλι στο σπιτι. Αντε καμια φορα παω και να εξασλισω το φαγητο μου. Στο σπιτι τουλαχιστον, οταν ημουν, προπονουμουν σκληρα και αυτο με εχει βοηθησει σε δυσκολες περιπτωσεις. Το μονο καλο ειναι οτι η οικογενεια μου ηταν ευκαταστατη. Αν και μετα απο τοσα χρονια, οι οικονομιες μου σιγουρα βρισκονται στο ναδιρ τους. Καθως σκεφτομουν ολα αυτα, δεν ειχα συνειδητοποιησει οτι ειχα φτασει εξω απο το μπαρ. Η δυναμη της συνηθειας σκεφτηκα και γελασα. Αποφασισα να περασω να πω ενα γεια στην Makino. Makino! φωναξα δυνατα, το μπαρ ηταν αδειο, οποτε δεν μου φανηκε αγενες να φωναξω. Καμια αποκρυση και ετσι αποφασισα να φυγω. Περασα ενα αγροκτημα με αγελαδες, και προσωρησα ευθεια για το αγαπημενο μου μερος. Ειχα να παω εκει απο τον θανατο του παππου μου. Εκει λοιπον, σταματουσαμε καθε φορα που καναμε βολτα με τον παππου για να μου πει καποια ιστορια και για να ξεκουραστουμε. Ηταν μια μικρη περιοχη απομακρυσμενη απο το χωριο
οπου μπορουσες να δεις την θαλασσα που απλονονταν μπροστα σου. Στην πραγματικοτητα, ηταν κατι σαν γκρεμος, αλλα εμενα μου αρεσε. Καθησα οκλαδον, εστριψα τσιγαρο, και εβγαλα απο την τσεπη του παντελονιου μου εναν κιτρινιασμενο φακελο που ειχα παρει απο το σπιτι λιγο πριν φυγω.

Ενα ριγος διαπερασε το κορμι και ενα αισθημα αγωνιας εισεβαλε βιαια στο μυαλο μου. Εκανα μια τζουρα απο το τσιγαρο μου, κοιταξα την γαλαζια θαλασσα και μετα το βλεμμα που προσηλωθηκε στον φακελο που κρατουσα. Τα χερια μου αρχισαν να τρεμουν και οι παλμοι της καρδιας μου ανεβαιναν ραγδαια, ετσι, που νομιζα οτι θα σπασει. Σκεφτομουν, ποιο μπορει να ηταν το περιεχομενο του γραμματος. Ο πατερας μου ηταν ενας ικανος πειρατης που ειχε ταξιδεψει σε πολλες θαλασσες. Αρα θα μπορουσε να ηταν ενας χαρτης θησαυρου, αλλα αμεσως μετα σκεφτηκα οτι αυτο θα ηταν καπως ηλιθιο. Τοτε, ισως θα ηθελε να μου μεταβιβασει καποια ππεριουσιακα στοιχεια, αλλλα και αυτο δεν μου φαινετε πιθανο. Ηξερα οτι αυτο το γραμμα εγραφε κατι πιο σημαντικο, κατι πιο ουσιωδες. Το ενστικτο μου μου ελεγε οτι ισως θα μου αλλαζε την ζωη, ομως δεν μπορουσα να βασιστω μονο στο ενστικτο μου, ετσι, ημουν προετοιμασμενος για ολα τα ενδεχομενα. Αφησα τις σκεψεις μου να χαθουν κοιταζοντας τα κυμματα της θαλασσας. Με τρεμαμενα χερια ανοιξα τον φακελο και εβγαλα ενα κομματι χαρτι διπλωμενο στα τεσσερα. Παρατηρησα, οτι το γραμμα δεν ειχε κιτρινισει τοσο πολυ, ισως επειδη το προστατευε ο φακελος. Το ξεδιπλωσα, λοιπον, και γεματος θαρρος αρχισα να διαβαζω.

Διπλωσα το γραμμα παλι στα τεσσερα και το εβαλα μεσα στον φακελο. Σηκωσα το κεφαλι μου και κοιταξα τον ουρανο. Ηταν γαλαζιος, γαληνιος, υπεροχος. Εστριψα τσιγαρο και τραβηξα μια μεγαλη τζουρα. <<Εχω μια αδερφη!>> φωναξα απο μεσα μου και για καποιο λογο ενα χαμογελο εμφανιστηκε στο προσωπο μου. Μολις εμαθα οτι πατερας μου ειχε απατησει την μητερα μου αλλα δεν με ενοιαζε τοσο. Ισως κατω απο αλλες συνθηκες να με πηραζε αλλα τωρα οχι. Ενιωσα την μαγεια να γεμιζει την ψυχη μου. <<Εχω μια αδερφη!>> φωναξα ξανα αλλα αυτη την φορα δεν το ειπα απο μεσα μου. Το φωναξα για να το ακουσουν ολοι, για να το συνειδητοποιησω και εγω ο ιδιος. Δεν ημουν πλεον μονος μου. Μετα απο λιγο ομως μαυρες σκεψεις μπηκαν στο μυαλο μου. Αν δεν ζει? Αν δεν θελει να με συναντησει? Εξαλλου, ο πατερας μου επελεξε εμενα. Αν δεν την συνατησω δεν θα το μαθω ποτε μου ειπα, και τραβηξα αλλη μια τζουρα απο το τσιγαρο μου. Η ζωη μου ειναι σιγουρα αναπαντεχη σκεφτηκα. Μεσα σε 5 λεπτα και ενω ημουν μονος μου, βρεθηκα να εχω μια αδερφη. Καθομουν τουλαχιστον μια ωρα και χαζευα την θαλασσα και τους γλαρους που πεταγαν στον ουρανο. Τα νεα ηταν συνταρακτικα σκεφτηκα. Ημουν λες και ειχα πιει πεντε μπουκαλια ρουμι, λες και ειχα μεθησει. Τι θα εκανα απο εδω και περα? Ειχα κουραστει απο την υπερβολικη σκεψη και απο την ροη των νεων που μολις ειχα μαθει και αποφασισα να παω προς το μπαρ, ελπιζοντας οτι η Makino θα ηταν εκει αυτη την φορα. Ηθελα ρουμι οπωσδηποτε.

Σηκωθηκα και συνειδητοποιησα οτι τα ποδια μου πονουσαν και ειχαν μουδιασει. Καθησα ενα πενταλεπτο μεχρι να επανελθουν και μετα κινησα για το μπαρ. Ολα μου φαινονταν πιο ωραια στον γυρισμο και ηξερα τον λογο. Ξαφνικα ακουσα κοριτσιστικο κλαμα στα δεξια μου και πηγα να δω μηπως συμβαινει κατι. Ηταν ενα κοριτσακι, περιπου 7 χρονων και μολις ειχε πεσει. Ο αδερφος της, ενα εφηβο αγορι, την σηκωσε και την μετεφερε στο σπιτι. Μετα απο αυτο το περιστατικο συνεχισα το δρομο μου, ομως κατι με συγκινησε. Γιατι να μην μπορω να προστατευω και εγω την αδερφη μου σκεφτηκα? Μετα ομως γελασα, καθως η αδερφη μου θα πρεπει να ειναι αρκετα μαγαλη αυτη την στιγμη για να προσεχει τον εαυτο της. Επιτελους εφτασα! φωναξα μολις αντικρυσα την πορτα του μπαρ. Μπηκα μεσα, και προχωρησα με αργα βηματα προς τη μπαρα. Η Makino με ειχε δει και ετσι πριν καν μιλησω μου ειχε ετοιμο ενα μπουκαλι ρουμι. Ειναι τοσο γκυκια αυτη η γυναικα, ειπα απο μεσα μου. Ευχαριστω! ειπα και ηπια την πρωτη γουλια. Ημουν ηδη αρκετα αναμενος και το ποτο ηρθε να με ταραξει ακομα περισσοτερο. Ηθελα να τρεξω, να φωναξω, να γελασω. Πλεον η λεξη μελλον, δεν μου φαινοταν τοσο μακαβρια. Ισως και να εχω μελλον, ειπα στον εαυτο μου. Ξαφνικα ακουσα φασαρια εξω απο το μπαρ και αποφασισα να μαθω την αιτια που την προκαλει. Εκει, εντικρυσα εναν αντρα αρκετα ψηλο και μυωδη, να φωναζει σε εναν συγχωριανο μου και αποφασισα να επεμβω.

- Απο που εισαι ξενε? ρωτησα τον ψηλο αυτον αντρα.
Εκεινος, γυρισε αμεσως το κεφαλι του σε εμενα.
- Δεν θα δωσω λογαριασμο σε ενα νιανιαρο σαν και εσενα, πηγαινε να πιεις το γαλατακι σου γιατι η μητερα σου θα ανησυχει ειπε, και αρχισε να γελαει ασταματητα.
Η αναφορα στην μητερα μου με πηρεξε και μεσα μου αρχισα να βραζω.
- Δεν θα ξαναπιασεις την μητερα μου στο στομα σου, του απαντησα.
- Γιατι? Δεν αντεχεις οτι η μητερα σου ειναι βρωμιαρα? αποκριθηκε.
Μολις το ακουσα εγινα κατακοκκινος. Τα ματια μου θολωσαν και τα αυτια μου εβγαζαν καπνους. Ορμησα πανω του και τον χτυπησα στο προσωπο με την γροθια μου. Εκεινος επεσα στο χωμα και επιανε το προσωπο του. Με μια βρισια σηκωθηκε πανω και με κοιταξε αγρια.
- Δεν ξερεις με ποιον τα βαζεις μου ειπε και τραβηξε το μεγαλο ασημι σπαθι του. Στο νησι μου ειμαι γνωστος ως billy the snake φωναξε, και αμεσως μετα, εβγαλε απο την καπα του μια αφισα με την εικονα του, οπου στο κατω μερος της εγραφε το ποσο των 1.100.000 berri dead or alive. Επειτα την ξαναεβαλε στην καπα του και ορμησε προς το μερος μου.
Εβγαλα τα κατανα μου και περιμενα την κινηση του. Αυτος ετρεξε με μανια προς τα πανω μου και προσπαθησε να με χτυπησει με το σπαθι του, αλλα σταυρωσα τα κατανα μου και απεκρουσα την δολοφονικη επιθεση του. Εβλεπα το σπαθι του, να κινητε συνεχως προς εμενα και προσπαθουσα να αποφυγω την κοφτερη του λαμα ομως σε πολλες περιπτωσεις δεν τα καταφερνα. Ο αντιπαλος ειχε αρχισει να κερδιζει εδαφος και εγω ειχα ηδη αρκετα κοψιματα στα ποδια και στα χερια. Σε ενα ξεσπασμα μου καταφερα να τον τραυματισω βαρια στο δεξι του χερι. Αιμα κυλουσε απο το χερι του και εκεινος βλαστημουσε. Το σπαθι του, ειχε πεσει στο χωμα και εκεινος, κρατουσε το δεξι χερι του.
- Εισαι τυχερος που δεν βρισκεται το πληρωμα μου μαζι μου, μου ειπε.
και εγω το κοιταξα με θυμο.
- Χασου απο μπροστα μου ειπα, να μην σε ξαναδω σε αυτα τα μερη.

Εκεινος προσποιηθηκε οτι σηκωθηκε να φυγει, ομως μολις γυρισα την πλατη μου ορμησε προς τα πανω μου. Τυλιξε το αριστερο του μπρατσο γυρω απο τον λαιμο μου και αρχισε να το σφιγγει. Τα ατομα που ειχαν μαζευτει γυρω μας δεν τολμουσαν να κανουν κατι. Τα κατανα, μου ειχαν γλυστρισει απο τα χερια και νομιζα οτι ειχε ερθει το τελος μου. Προσπαθουσα να απομακρυνω το χερι του απο το λαιμο μου αλλα το ειχε τυλιξει πολυ γερα. Εκεινος γελουσε και ελεγε οτι αν δεν εισαι υπουλος δεν θα καταφερεις τιποτα. Σε μια απελπιδα προσπαθεια, επιασα το πληγωμενο του χερι (οχι αυτο με το οποιο με εσφιγγε, το αλλο) και εμπηξα τα δαχτυλα μου μεσα στην πληγη. Αρχισε να ουρλιαζει και σκεφτηκα, να η ευκαιρια μου. Τον χτυπησα με το κεφαλι στο πηγουνι και τραβηχτηκε πισω. Αφου καταφερα να ελευθερωθω απο τα δυνατα του χερια και με τις πληγες που του ειχα προξενησει ηταν θεμα χρονου να καταρευσει. Ετρεξα πανω του και με μια δυνατη γροθια τον σωριασα στο χωμα. Εκεινη την στιγμη ηρθε ο δημαρχος. Ηταν πολυ αναστατομενος και αμεσως ρωτησε τους κατοικους του χωριου για τα συμβαντα. Επειτα ηρθε σε εμενα.
- Ando, θα μπορουσες να ειχες σκοτωθει, αλλα σε ευχαριστω.
Δεν καταλαβα γιατι με ευχαριστουσε και ετσι αποφασισα να τον ρωτησω.
- Για ποιο πραγμα δημαρχε?
- Γιατι εβγαλες το χωριο μας απο πολλους μπελαδες. Ο billy the snake ειναι ενας αδιστακτος και υπουλος πειρατης απο την west blue. Ειχε ηδη τρομοκρατησει καποιους κατοικους.
-Το εκανα επειδη με προκαλεσε, δεν ειμαι ηρωας ειπα, και ξεκινησα για το σπιτι.

Πριν φυγω, δεσαμε τον billy και ο δημαρχος αποφασισε να τον παραδωσει στις αρχες. Με ρωτησε αν ηθελα τα λεφτα απο την ανταμοιβη και του απαντησα οτι δεν τα χρειαζομουν και οτι μπορουσε να τα κρατησει για το χωριο. Με ευχαριστησε ακομη μια φορα και μετα εφυγα. Στον δρομο σκεφτομουν τα γεγονοτα. Κατι δεν μου κολουσε σε ολα αυτα. Τι εψαχνε στο χωριο μας ενας πειρατης? Το χωριο windmill δεν ειχε κατι να προσφερει σε εναν πειρατη, καθως ειναι μικρο και οι κατοικοι ειναι κυριως αγροτες. Θα ανεκρινα τον billy, καθως μπορει να βρισκομαστε σε κινδυνο. Θα το εκανα ομως αργοτερα. Τωρα ειμαι πολυ κουρασμενος και οι πληγες ειναι φρεσκες πανω στο σωμα μου. Το αιμαι ακομα κυλουσε απο τα ακρα του κορμιου μου. Εφτασα σπιτι, πληθηκα, και εδεσα τις πληγες, για να σταματησει η αιμοραγια. Εφαγα και αποφασισα οτι ενας υπνακος, θα ηταν η καλυτερη ξεκουραση. Ξυπνησα, και οπως διαπιστωσα, πρεπει να κοιμονουν πολλες ωρες, γιατι ειχε αρχισει να σκωτινιαζει. Βλαστημισα και ετρεξα να προλαβω τον billy. Ηλπιζα, να μην τον ειχαν παραδωσει στους marines. Εφτασα τρεχοντας στο bar, οπου συνειδητοποιησα μετα απο κλασματα δευτερολεπτου, οτι επικρατουσε ενας χαμος. Σπασμενα τραπεζια και καρεκλες πεταμενες απο εδω και απο εκει. Γυαλια απο σπασμενα μουκαλια και ποτηρια κατεκλιζαν τον χωρο και κυλιδες αιματος εκαναν την εμφανιση τους στο πατωμα. Η makino εκλεγε πισω απο το μπαρ και ετρεξα να δω πως ειναι.
<<Τι εγινε εδω...που ειναι ο billy?>> ρωτησα ταραγμενος.
Eκεινη με κοιταξε με τα πρισμενα απο το κλαμα ματια της και αρχισε να μου εξιστορει τα γεγονοτα.

Αφου τον δεσαμε και τον μεταφεραμε στο μπαρ καθισαμε να ξεκουραστουμε. Εσυ ειχες φυγει, αλλα ο δημαρχος μαζι με αλλους χωρικους εμειναν, για να τον προσεχουμε. Αφοτου εφυγες, μετα απο κανενα δυωρο, ο billy ξυπνησε και αρχισε να μας απηλει, οτι αν δεν τον λυσουμε θα μας κανει κακο. Στο μπαρ ηταν και ενας αντρας περιεργος, που δεν ηταν απο το χωριο μας. Δεν του δωσαμε σημασια, καθως πιστευαμε οτι ηταν καποιος ξενος που ταξιδευε και απλα ηθελε να πιει ενα ποτο στο μπαρ. Εξαλλου μετα απο λιγο εφυγε. Ο billy για καποιο λογο ηρεμησε. Μετα απο λιγο εφυγε και ο δημαρχος ,για να επικοινωνισει με τους marines. Την ωρα ομως που εφευγε εμφανιστηκε παλι αυτος ο περιεργος τυπος μαζι με αλλα πεντε ατομα και ειπε οτι δεν θα παει κανενας πουθενα. Επιασε τον δημαρχο και τον πεταξε στον τοιχο. Επειτα αρχισαν να σπανε το μπαρ και ελευθερωσαν τον billy. Καποιοι θαμωνες, προσπαθησαν να τους σταματησουν αλλα τους χτυπησαν. Λιγο πριν φυγουν αυτοι οι αθλιοι, ειπαν τα εξης λογια. << Αυτα συμβαινουν οταν τα βαζει καποιος με τους αντρες του higuma.>> Kαταλαβαινεις γιατι ειμαι τοσο αναστατωμενη? Ο higuma βρισκεται πισω απο αυτα. Ειναι ενας πειρατης με 8.000.000 berri bounty. Σχεδον
8 φορες πιο πανω απο του billy. Ευτυχως ο δημαρχος ειναι καλα. Θα επιστρεψει σε λιγο. Μετεφερε τους τραυματιες στα σπιτια τους μαζι με αλλους κατοικους που εμαθαν τα τελευταια γεγονοτα. Το χωριο εχει αναστατωθει και δεν ξερω τι θα απογινουμε. Ειμαι απελπισμενη Ando. Αν ξαναγυρισουν? Πως θα τους αντιμετωπισουμε?

Ο μεγαλυτερος μου φοβος ειχεγινει πραγματικοτητα. Ειχα καποιες υποψιες, οτι μπορει να δουλευςι για καποιο αλλο προσωπο, αλλα οχι για τον higuma.
- Θεε μου, αυτος ο ανθρωπος ειναι αδιστακτος, ειπα στην makino.
Εκεινη μου εδιξε πως συμφωνουσε, με μια κινηση του κεφαλιου της. Πρεπει να κανω κατι, ειπα απο μεσα μου. Δεν μπορω να αφησω αυτον τον αθλιο να τρομοκρατει το χωριο μου. Εκεινη την στιγμη ομως, ο δημαρος επεστρεψε και ετσι, οι σκεψεις μου διακοπηκαν.
- Πως ειναι οι τραυματιες? ρωτησα με εντονο τονο που δηλωνε ανησυχια.
- Ετυχως δεν ειναι κανεις σοβαρα, ηταν απλα χτυπηματα. Αλλα το χωριο μας, βρισκεται σε κινδυνο. Αθελα μας προκαλεσαμε εναν ανθρωπο του higuma.
Ξαφνικα, τυψεις αρχισαν να με κατακλιζουν.
- Εγω εφερα το χωριο σε αυτη την κατασταση, ειπα. Εγω παλεψα με τον billy.
- Oχι Ando, ολοι μαζι αποφασισαμε να τον καταδωσουμε στους marines. Επιλογη ολων ηταν.
Αν και τα λογια του με παρηγορησαν καπως, η αποφαση που ειχα παρει δεν θα αλλαζε.
- Θα παω να βρω τον higuma ειπα, αποφασιστηκα και χωρις δειλια.
Ο δημαρχος και η makino, πηραν ενα βλεμμα τρομου στην αρχη και μετα απογνωσης, γιατι ηξεραν οτι ημουν αγυριστο κεφαλι.
- Δεν θα προσπαθησω να σε σταματησω, ειπε ο δημαρχος, αλλα πρεπει να ξερεις την δυσκολια αυτου που επιχειρεις να κατορθωσεις, αγορι μου.
- Θα παω και τελος, ειπα με θαρρος.

Αφου πηρα ενα μπουκαλι ρουμι απο το μπαρ, ξεκινησα για την αποστολη μου. Ειχε βραδιασει και αυτο ηταν θετικο, γιατι το σκοταδι θα με προστατευε απο τα ματια περιεργων και κακοποιων. Βεβαια, την νυχτα τα πραγματα ηταν πολυ επικυνδινα. Aπο οσο γνωριζω, ο higuma κρυβοταν κοντα στο grey terminal. Η περιοχη αυτη ειναι αντρο ληστων και κακοποιων, απου ψαχνουν τα σκουπιδια που πετουν οi πολουσιοι nobles της goa city. Εκει βρισκουν χρυσαφικα και αντικειμενα μεγαλης αξιας και μαχονται σαν τα κορακια για ενα μαργαριταρι. Εαν πηγαινα μερα, σιγουρα θα ειχα μεγαλο προβλημα. Ξεκινησα λοιπον και κατευθυνθηκα δυτικα του windmill. Περασα απο καμποσα σπιτια, οπου δεν ειχαν φωτα και σκεφτηκα οτι ισως κοιμουνται. Αλλωστε, ηταν περασμενη η ωρα. Επειτα απο λιγο βγηκα απο το χωριο και κινησα για το βουνο corvo. Ο δρομος μου φανηκε ατελειωτος. Οταν εφτασα κοντα στο βουνο νομιζα οτι ειχαν περασει πολλες ωρες, αλλα κρινοντας απο το βαθυ σκοταδι της νυχτας, μαλλον εκανα λαθος. Αρχισα να ανεβαινω το βουνο. Πρεπει να ειμαι προσεχτικος σκεφτηκα. Στην κορυφη του βουνο ηταν το ανδρο καποιας συμοριας, απ οτι ειχα ακουσει, με αρχηγο μια γυναικα ονοματι dadan. Μετα απο καμποση ωρα πλησιαζα την κορυφη. Ημουν ετοιμος για ολα και το ιδιο και οι αισθησεις μου. Ακουγα το καθετι. Ακομα και το θροισμα των φυλλων, αν και επικρατουσε απνοια. Προχωρησα λιγο ακομα και αντικρυσα εναν οικισμο, οχι πολυ μεγαλο. Μεχρι να απομακρινθω περπατουσα στις μυτες των ποδιων μου. Δεν ηξερα αν καποιος φρουρουσε την περιοχη και επρεπε να προσεχω. Ο κινδυνος περασε, ειπα απο μεσα μου. Ημουν στα μισα της διαδρομης μου προς το grey terminal, και σε λιγο θα εμπαινα στο δασος midway. Ελπιζω να μην γινω τροφη για τα θηρια ειπα, και γελασα.

Το midway ειναι ενα φοβερο δασος και υπαχουν αρκετοι μυθοι γυρω απο αυτο. Ο παππους μου, μου ειχε πει οτι στο δασος ζει μια τεραστια τιγρης και μια τεραστια αρκουδα. Αυτα τα δυο ζωα ειναι οι κυριαρχοι του δασους. Αν οντως υπαρχουν και βρεθω μπροστα τους, δεν θα περασω καλα σκεφτηκα. Προχωρουσα χωρις φοβο και με τα αυτια μου σαν ρανταρ που επιανε καθε νεο σημα. Το δασος ηταν γεματο δεντρα και πυκνη βλαστηση οπου, καθιστουσε την ορατοτητα αδυνατη. Πανεμορφο μερος σκεφτηκα, αλλα οχι το βραδυ. Ακουσα κατι απο πισω μου και αμεσως τραβηξα τα κατανα μου. Μολις ειδα, ενα κοπαδι νυχτεριδες να πετανε απο πανω μου και να σκουζουν ενιωσα γελοιος. Δεν προλαβα να κανω λιγα βηματα και ευθεια μπροστα μου, οχι σε μεγαλη αποσταση απο μενα, διεκρινα ενα ζευγαρι μεγαλα κοκκινα ματια, τα οποια ολο και πλησιαζαν προς το μερος μου. Ειχα τα χερια μου στα κατανα και περιμενα την κινηση αυτου του περιεργου πλασματος. Ειναι σιγουρα μεγαλο σκεφτηκα. Το πλασμα ολο και πλησιαζε αλλα ξαφνικα συνειδητοποιησα τι ακριβως ηταν αυτο το πλασμα. Ενας σκυλος φωναξα. Ηταν πολυ μεγαλυτερος απο ολους τους σκυλους που ειχα δει εως τωρα και ηταν στο ιδιο μεγεθος με εμενα. Με μια κινηση πηδηξε προς το μερος μου και αρχισε να με γλυφει. Η τεραστια γλωσσα του με γαργαλουσε και δεν σταματουσα να γελαω. Ξαφνικα ακουσα μια φωνη απο μπροστα.
- Ο rudi σε συμπαθησε ξενε, ειπε και αμεσως μετα απομακρυνε τον σκυλο απο πανω μου και τον χαιδευε.
Ο περιεργος αυτος τυπος ηταν ψηλος και γεροδεμενος και απο τα ασπρα του μαλλια μαλλον και μεγαλος σε ηλικια. Παρατηρησα οτι φορουσε μια σκουρο παντελονι και μια ανοιχτοχρωμη μπλουζα. Ηταν βραδυ και δεν μπορουσα να διακρινω τα χρωματα ευκολα.
- Συμπαθητικο σκυλακι, ειπα, αλλα τι δουλεια εχει ενας ανθρωπος με τον σκυλο του σε αυτο το μερος?
Ο τυπος καθισε οκλαδον στο χωμα και εδιχνε σκεπτικος. Ο rudi πηρε ενα θλιμμενο βλεμμα και ξαπλωσε διπλα στο αφεντικο του. Επειτα αρχισε να μου εξιστορει τα παθηματα του και τον λογο που βρισκονταν σε αυτο το δασος.

Οσο εμπαινα πιο βαθια στο δασος σκεφτομουν οσα μου ειχε πει ο περιεργος γερος.Ονομαζεται paul, ηταν καπετανιος και τον κυνηγουσαν οι marines. Κατεστρεψαν το πλοιο του και εκεινος βρεθηκε σε αυτο το νησι, οπου επιβιωσε τρωγοντας ριζες φυτων. Η θαλασσα τον ξεβρασε στο grey terminal οπου και εμεινε για 1 μερα περιπου. Δεν ειχε ιδεα τι απεγινε το πληρωμα του και σε ποιο νησι ναυαγησε. Πριν φυγω του εδωσα τις πληροφοριες που χρειαζοταν, και του ειπα να ζητησει βοηθεια απο τον δημαρχο του χωριου μου, διχνοντας του τον δρομο.
Σταθηκα τυχερος σκεφτηκα καθως περπατουσα. Εμαθα επιτελους που μπορει να ειναι ο higuma. Ο γερος που βοηθησα ηταν εστω και για λιγο στο grey terminal και μου ειπε οτι ειχε ακουσει ενα παρομοιο ονομα. Ειχε ακουσει δυο ανθρωπους που ελεγαν οτι καποιος billy the snake συμαχησε με καποιον higuma και βρισκονταν τωρα στο δασος midway, οπου βρισκεται το κρυσφυγετο του δευτερου.
Με την αναφορα του billy ημουν σιγουρος οτι ηταν ο higuma αυτος που ειχε ακουσει ο γερος. Αλλα που διαολο ειναι το κρυσφυγετο του? Ειχα φτασει σχεδον στο τελος του δασους και δεν ειχα βρει ουτε ενα ιχνος, ουτε εναν οικισμο. Για στασου σκεφτηκα. Ειχα δει εναν οικισμο στην κορυφη του βουνου corvo, αλλα αυτος ανηκε στην οικογενεια dadan. Ηταν ομως το μοναδικο μερος στο δασος οπου μπορουσε να ζει κανεις, και αποφασισα να γυρισω πισω να ανακαλυψω τι συμβαινει.

Το σκοταδι αρχισε να αραιωνει και το φεγγαρι να χανεται στο πανεμορφο φασμα της καινουργιας μερας που ξυμερωνε. Θα ειναι περιπου 6 το ξημερωμα σκεφτηκα καθως εβλεπα μπροστα μου τον οικισμο dadan.
πρεπει να γλυστρισω σαν χελι στο εσωτερικο του και να βρω την ακρη, σκεφτηκα. Ανοιξα πολυ σιγα την πορτα, που ευτυχως δεν ηταν κλειδωμενη. Το σπιτι πρεπει να ειχε το πολυ 3 δωματια. Σε αυτο που ημουν αντικρυσα 4 αντρες να κοιμουνται και να ροχαλιζουν. Η εικονα ηταν γελοια. Ο ενας αντρας ειχε παρει αγγαλια τον διπλανο του, ο οποιος, πιπιλουσε τον αντιχειρα του. Εβαλα τα χερια στο στομα για να μην γελασα και προσωρησα στο δεματιο δεξια. Εκει ειδα 4 αντρες και μια μεγαλοσωμη γυναικα, δεμενους και ταλαιπωρημενους. Ενα πιατο με ξεραμενο ψωμι και ενα με βρωμικο νερο βρισκονταν διπλα τους. Τι γινεται σκεφτηκα? Ηταν σε αθλια κατασταση ολοι τους. Σκουντηξα την γυναικα να ξυπνησει και με κοιταξε με ενα κουρασμενο υφος. Τους ελυσα γρηγορα ολους και αρχισα τις ερωτησεις.
- Ποιοι ειστε και τι εγινε εδω?
- ειμαστε οι οικογενεια dadan και σε ευχαριστουμε αλλα τι στο διαολο κανει ενα παιδι στο σπιτι μου? ειπε η γυναικα.
Αφου της εξηγησα την κατασταση με το χωριο και τον higuma συνεχισα.
- Γιατι ειστε δεμενοι?
- Ο higuma πριν απο καποιες μερες ηρθε στο σπιτι μας για να συναργαστουμε. Εγω του ειπα οτι δεν γουσταρω να μπλεκω με υποκειμενα σαν και εκεινον. Τοτε εκεινος ειπε οτι θα παρει με τη βια οτι χρειαζεται απο το εδω και μας επιτεθηκε, μαζι με τους αντρες του. Ειναι πολυ δυνατοι και δεν αντεξαμε. Την συνεχεια την φανταζεσαι νομιζω.
- ναι....σας εδεσα και χρησιμοποιει το σπιτι σας σαν κρυσφηγετο του.
- Ακριβως!
Τους βοηθησα να σταθουν στα ποδια τους και αρχισαμε την οργανωση ενος σχεδιου για να την φερουμε στον higuma. Επειτα τους ειπα γιατι ειχα επισκεφτει αυτα τα μερη και καταλαβαμε οτι εχουμε κοινο σκοπο. Ειχαμε αποροφυθει στην οργανωση του σχεδιου και ξεχασαμε τους αντρες που κοιμοντουσαν στο διπλανο δωματιο. Οταν συνειδητοποιησα οτι ειχαν σταματησει τα ροχαλητα ηταν πλεον αργα. Ακουσαμε ενα κλειδι να στριβει και καποιον να γελαει μοχθηρα:
- Χαχαχαχαχαχαχαχα! Ο αρχηγος μας ερχεται σε λιγο, να ειστε ετοιμοι για το παρτυ! χαχαχαχαχαχαχαχα!
Μετα απο κανενα μισαωρο ακουσαμε φωνες απο το διπλα δωματιο. Ο higuma ειχε ερθει. Η πορτα ξεκλειδωσε και ενας ξηλος μελαχρινος αντρας μπηκε μεσα στο δωματιο. Φορουσε μια καφετι καπα και ειχε ενα μεγαλο σπαθι περασμενο στην ζωνη του. Εμεις ετοιμαστηκαμε και πηραμε θεση μαχης.

Όνομα: Lion D. And
Haki Points: -
Player of the Month Points: 8
Beli: 26.000
Bounty/Fame Points: -
Παρατηρήσεις: Μία ιστορία με αρκετά καλή εικόνα, πλούσιο λεξιλόγιο και ενδιαφέρον σενάριο με κάποια μικρά κενά, όπως ο καπετάνιος με τον τεράστιο σκύλο στο τέλος. Γενικά, πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία.