World goes round....[PART 2][ΤΕΛΟΣ]

Εχοντας βρει αυτο που ηθελα το μονο που εμενα ηταν να ακολουθησω τα ιχνη μεσα στο μαυρο σκοταδι της νυχτας.Το τοπιο καθε λεπτο που περνουσε εμοιαζε και πιο αγριο αφου καθε δευτερολεπτο που περνουσε εμπαινα ολο και πιο βαθια μεσα στο δασος.Ευτυχως μεχρι στιγμης δεν ειχα αντιμετωπισει καποιο προβλημα με αυτα τα σαρκοφαγα φυτα και αν ολα πηγαιναν καλα δεν θα χρειαζοταν να δωσω και καποια μαχη.Ημουν πολυ προσεχτικος σε καθε βημα που εκανα γιατι πλεον η κατασταση ηταν κρισιμη και ολα επρεπε να ειναι στην εντελεια αν ηθελα να πετυχω τον σκοπο μου.Ανα διαστηματα ακουγα διαφορους και περιεργους ηχους που με ανατριχιαζαν αλλα συνεχιζα το δρομο μου προσπαθοντας να τους αγνοω. Βεβαια υπηρχαν στιγμες που οι ηχοι αυτοι που ακογουνταν ηταν αρκετα κοντα μου με αποτελεσμα να αναγκαζομαι να σταματαω και να ελεγχω την περιοχη μηπως κατι ηθελε να μου επιτεθει, αν και ημουν ετοιμος καθε λεπτο να γινω καπνος και να αποφθγω καποια επιθεση που ισως δεχομουν....

Υστερα απο αρκετα λεπτα εφτασα σε μια γεφυρα η οποια ενωνε τα 2 κομματια γης που χωριζε ενα φαραγγι.Μεσα στην νυχτα δεν μπορουσες φυσικα να διακρινεις το βαθος του και εμοιαζε ολο και πιο τρομακτικο καθε φορα που το κοιτουσα.Αλλα αν συνεχιζα ετσι θα εμενα στα μεσα της γεφυρας διχως να κουνιεμαι οποτε συνεχησα να περπαταω διχως να κοιταζω κατω.Μετα απο λιγα λεπτα ειχα διασχησει την γεφυρα και αναζητουσα και αλλα ιχνη του Heracles.Ηλπιζα να μην ειχε σκεφτει οτι μπορουσα να τον ακολουθησω αλλα δεν εβγαζα και απο το μυαλο μου το ενδεχομενο να μου εχει στησει παγιδα.Οτι και να ηταν, ηταν λιγο δυσκολο να αλλαξω αποφαση και συνεχησα να ψαχνω.Αρκετη ωρα αργοτερα βρηκα επιτελους αυτο που εψαχνα.Η κουραση μου ηταν τεραστια και πεινουσα απιστευτα πολυ, αλλα τουλαιχστον ειχα παρει νερο μαζι μου οποτε σκεφτηκα οτι κατι ηταν και αυτο.Εχοντας βρει αυτο που ηθελα καθησα στην ακρη ενος δεντρου να ξεκουραστω λιγακι γιατι το ειχα πραγματικα αναγκη....

Προσπαθησα να μην κανω θορυβο γιατι μπορουσα να ειμαι αρκετα κοντα στον στοχο μου. Καρφωσα στο εδαφος τις δαδες και εβγαλα το παγουρι μου να πιω λιγο νερο.Σε περιπου 4 ωρες θα ξημερωνε και ηξερα οτι επρεπε να βιαστω γιατι μπορουσε να συνεχιζαν τον δρομο τους ακομα πιο βαθια στο δασος.Τα χναρια του Heracles ηταν πολυ φρεσκα για να πω οτι ακολουθουσα λαθος πορεια.Αυτο με ενθαρυνε λιγο και μου εδωσε κουραγιο να συνεχησω τον δρομο μου.Σηκωθηκα παλι πανω και ξαφνικα ακουσα εναν θορυβο οποιος καθε δευτερολεπτο ηταν και πιο δυνατος και καταλαβα οτι ερχοταν καταπανω μου.Δεν ηταν μεταλικος οποτε δεν ηταν ο Heracles αλλα καποιο φυτο που ειχε ορεξη για παιχνιδια.Γυρησα το βλεμμα μου προς το μερος του και σχηματισα μια μεγαλη μπουνια καπνου και το χτυπησα με ολη μου την δυναμη.Με την φορα που ειχε το φυτο και με την δυναμη που ειχε η μπουνια καπνου εκαναν την τελεια κρουση. Το αποτελεσμα ηταν να το στειλω περιπου 1-2 μετρα πισω αλλα αυτο που ηθελα ηταν να το σταματησω και οχι να το νικησω ετσι απλα...

Βεβαια και να ηθελα ηξερα οτι με μια μπουνια καπνου δεν θα μπορουσα να το νικησω ετσι απλα, αλλα ημουν εξοπλισμενος με αυτο που χρειαζομουν για να το βγαλω μια και καλη απο την μεση.Πηρα στα χερι μου μια απο τις δαδες και στο αλλο μου το χερι κρατουσα το ενα μου σπαθι παντα σφυκτα για να κανω καποιο χτυπημα.Εκεινο προσπαθησε να μου επιτεθει με τις ριδες του αλλα ηταν ευκολη υποθεση με το σπαθι μου, αφου με μια περιτροφικη κινηση τις εκανα κομματια.Το φυτο τοτε εβγαλε εναν περιεργο ηχο και μαλιστα αρκετα ανατριχιαστικο θα ελεγα.Στριφογυρησα λιγο το κλαδι στα χερια μου και το πεταξα με δυναμη προς το μερος του και το καρφωσα λιγο πιο πανω απο το στωμα.Η κραυγη του εγινε ακομα πιο δυνατη και καταλαβα οτι το χτυπημα μου ειχε αποτελεσμα....
-Τελικα δεν εισαι τοσο δυνατο οσο φαινεσαι....εβγαλα τοτε αλλη μια δαδα φωτιας και προσπαθησα να κανω συνδιαστικη επιθεση με το σπαθι μου....

Εκεινο δεν αντεδρασε καθως πηγαινα προς το μερος του αλλα ανοιξε απειλητικα το στωμα του για με ακαταπιει.Πεταξα τοτε το κλαρι μεσα στο στωμα του και λαμπαδιασε το εσωτερικο του στωματος του και τοτε με το σπαθι μου καρφωσα την πανω γναθο του και την ενωσα με την κατω και καρφωσα στην συνεχεια το σπαθι μου στο εδαφος.Λιγα δευτερολεπτα αργοτερα αυτο εκανε σπασμους αλλα ηταν ηδη αργα για αυτο.Η φωτια το εκαιγε βασανιστηκα αργα και εκεινο προσπαθουσε να τοφτυσει αλλα ματαια.Η φωτια εκανε δουλεια και το φυτο σταματησε να κουνιεται μετα απο λιγο ενω καπνοι εβγαιναν απο το στωμα του.Εβγαλα το σπαθι μου που το ειχα καρφωσει στο εδαφος και το εβαλα και παλι στην θηκη μου και του γυρησα την πλατη. Τειλικα το σχεδιο μου ειχε λειτουργησει αν μερη και το αποτελεσμα ηταν ικανοποιητικο εως καλο θα ελεγα.Δεν ειχα ομως την πολυτελεια να χασω αλλο χρονο και ακολουθησα το μονοπατι με τις πατημασιες του Hercles, οι οποιες δημιουργουσαν ενα μονοπατι.Μετα απο λιγο διεκρινα και αλλες μικροτερες πατημασιες και καταλαβα οτι η Carnivora ηταν ακομα ζωντανη και αυτο μου εδινε ελπιδες οτι ο κοπος μου δεν πηγαινε χαμενος...

Η κουραση μου καθε λεπτο που περνουσε μεγαλωνε ολο και πιο πολυ αλλα το πεισμα και η θεληση μου με εκαναν να συνεχιζω να περπαταω.Υπολογησα οτι πρεπει να περπατουσα γυρο στις 5 ωρες συνεχομενα αλλα δεν ημουν και συγουρος γιατι ειχα χασει την αισθηση του χρονου.Επιπλεον η βλαστηση ηταν αρκετα πηκνη και δεν μπορουσα να δω αν ξημερωνε ή οχι.Υστερα απο αρκετο περπατημα διεκρινα κατι στο βαθος του δασους αλλα επειδη δεν ημουν συγουρος εγινα καπνος και ξανασχηματιστηκα αρκετα μετρα πιο περα για να μπορω να δω καλυτερα.Τελικα οι κοποι μου ειχαν πιασιε τοπο αφου ο Heracles βρισκοταν λιγα μετρα μπροστα μου.Αμεσως κοιταξα να δω που ηταν η Carnivora και να δω το πως ειναι και γενικα αν ηταν καλα.Γενικα με ενοιαζε πιο πολυ να ειμαι συγουρος για την ασφαλεια της παρα για την δικια μου, αλλα αν εχανα δεν θα ειχε και τοσο νοημα.Ευτυχως και οι 2 τους κοιμοντουσαν και σκεφτηκα να ελευθερωσω την Carnivora και στην συνεχεια να πολεμουσα τον Heracles ή να προσπαθουσα να τον λογικεψω και να ηρεμησει.....

Εγινα καπνος και σχηματιστηκα διπλα στην Carnivora.Εκεινη κοιμοταν και επρεπε να την ξυπνησω διχως να κανω φασαρια γιατι ολο το σχεδιο θα πηγαινε χαμενο αν ξυπνουσε ο Heracles.Της εκλεισα το στωμα και εκεινη ξυπνησε σχεδον αμεσως με γουρλωμενα ματια.Εγω της εκανα νοημα να μην πει τιποτα ουτε να προσπαθησει να κανει κατι.Δεν ειχα σκοπο να ρισκαρω, στην πιο κρισιμη φαση του σχεδιου μου και με το σπαθι μου εκοψα τα δεσμα της.Εκεινη με κοιταξε με γλυκο υφος και σχεδον εμοιαζε εκπλικτη.Μαλλον δεν περιμενε οτι θα γυρνουσα πισω για να την βρω και αυτο ηταν κατι μου ανεβασε ψυχολογικα, αν και το θεωρουσα χαζο το γεγονος που νομιζε κατι τετοιο.Τωρα ομως επρεπε να την φυγαδεψω και να μεινω εγω με τον Heraclesκαι να μπει σε εφαρμοφη το υπολοιπο σχεδιο.Της εκανα νοημα να φυγει αλλα εκεινη αρνηθηκε και τοτε την αγριοκοιταξα και της εκανα νοημα να παει εστω να κρυφτει πισω απο κανενα δεντρο.Δεν ειχα σκοπο να πολεμησω τωρα τον Heracles γιατι η μαχη δεν θα ηταν δικαια....

Ευτυχως η Carnivora ακολουθησε τις οδηγιες μου και πηγε πισω απο το δεντρο ενω εγω κοιταζα το γυρο περιβαλλον για να δω τι μπορουσα να εκμεταλευτω και τι οχι.Εγω προσωπικα ημουν ετοιμος για μαχη αλλα και παλι ηξερα οτι δεν ηταν η καταλληλη στιγμη για να πολεμησω. Ημουν και εγω κουρασμενος και χρειαζομουν οπωσδηποτε λιγη ξεκουραση. Εκεινη μου εκανε νοημα και εγω την ακολουθησα.Μετα απο λιγα λεπτα φτασαμε σε μια λιμνη και με το που φτασαμε αφησα κατω τα πραγματα μου και ξαπλωσα στο μαλακο γρασιδι ενω εκεινη πηγε να πιει λιγο νερο.Εγω δεν ειχα την δυναμη να πιω ουτε νερο και παρεμεινα εκει που ημουν....
-Γυρησες τελικα...
-Γιατι να μην γυρησω?
-Δεν ξερω...δεν με ηξερες και...θα ηταν καλο να μεινεις εξω απο δικους μου μπελαδες....
-Εσυ δεν εκανες το ιδιο ομως....οποτε γιατι να το κανω εγω?
-Εισαι ξεροκεφαλος....το ξερεις?
-Δεν ειχα σκοπο να σε αφησω...στην τελικη δεν θα ημουν εδω αν δεν με ειχες σωσει...

Εκεινη δεν ειπε τιποτα απλα κοκκινησε και κουλουργιαστηκε διπλα μου.Ηξερα οτι ημουν ξεροκεφαλος και πεισματαρης αλλα η συνηδηση μου δεν μου επετρεπε να την αφησω εδω περα, σε αυτη την κατασταση. Την πηρα αγκαλια και εκεινη χωθηκε μεσα στα χερια μου.Καθησαμε στο ιδιο σηημειο για αρκετη ωρα χωρις να λεμε τιποτα αλλα ηξερα και εγω και αυτη οτι θα συζητησουμε στα επομενα λεπτα για το τι θα γινοταν με τον Heracles....
-Παμε να φυγουμε...αστονα να ηρεμησει....
-Εισαι συγουρη?Εγω δεν τον ειδα και αρκετα ηρεμο την τελευταια φορα που τον ειδα...
-Το ξερω και δεν σε αδικω που σκεφτεσαι ετσι....
-Γιατι φερθηκε ετσι?
-Πριν απο λιγες μερες, πεθανε ο σκυλος του ενω μας κυνηγουσαν κατι σαρκοφαγα φυτα...και με κατηγορει για αυτο που εγινε....
-Καταλαβαινω την απωλεια του αλλα δεν ειναι τροπος αυτος με τον οποιο φερθηκε....

Εκεινη δεν μιλησε αλλα ηθελα να πιστευω οτι καταλαβε οτι δεν μου ηταν αδιαφορη. Σηκωθηκαμε και αρχησαμε να περπαταμε προς την αλλη πλευρα του νησιου που βρισκοταν και το πλοιο μου.Βαδιζαμε παντα προσεκτικα για να μην γινουμε μεζες κανενος φυτου. Ευτυχως δεν βρηκαμε καποιο απο τα μεγαλα φυτα στον δρομο μας, παραμονο τα μικρα τα οποια εβγαιναν μεσα απο τους θαμνους αλλα κανενα δεν εκανε τον κοπο να μας επιτεθει αφου κρατουσαμε και οι 2 πυρσους.Μετα απο αρκετη ωρα επιτελους ειχαμε φτασει επιτελους στην αρχικη κατασκηνωση που ειχαμε φτιαξει.Εγω επεσα με δυναμη κατω και αμεσως αποκοιμηθηκα. Εκεινη δεν ηξερα τι εκανε οταν κοιμηθηκα, παντως εχασα για αλλη μια φορα την αισθηση του χρονου λογο της υπερβολικης κουρασης.Οταν ξυπνησα αυτη ειχε ξαπλωσει διπλα μου αλλα δεν κοιμοταν και απλα με κοιταζε.Κοκκινησα οταν την κοιταξα αλλα δεν γυρησε το βλεμμα της αλλα ουτε και εγω το δικο μου.Για καποιο λογο ηταν σαν να ηθελα να συνεχισει να με κοιταζει ετσι και εβαλα το χερι μου στο προσωπο της και την φιλησα.Ηταν μια στιγμη απολαυσης που δεν ηθελα αν τελειωσει.Η αληθεια ηταν με ολες μου αυτες τις περιπετειες δεν ειχα σκεφτει καν να χαλαρωσω.....

Δυστυχως η στγμη αυτη δεν κρατεισε και παρα πολυ γιατι ακουσαμε και οι 2 εναν περιεργο ηχο να ακουγεται μεσα απο θαμνους αρκετα μετρα πιο περα. Ενστικτωδώς πεταχτηκαμε και οι 2 και εγω επιασα αμεσως τα σπαθια μου και εκεινη απλα ηταν σε ετοιμοτητα.Ξαφνικα πεταχτηκε μεσα απο τους θαμνους και πολυ μεγαλυτερο απ οτι νομιζα.Η αληθεια ηταν οτι περιμενα να πεταχτει καποιο σαρκοφαγο φυτο αλλα για κακη μας τυχη ηταν ο Heracles και μαλιστα εμοιαζε αρκετα θυμομενος.Παρ ολα αυτα οσο θυμομενος και να ηταν δεν ειχα σκοπο να τον αφησω αυτη την φορα να την παρει και ειδικα τωρα.Εκεινος στριφογυριζε το δυχτι του αναμεσα στα χερια του και εγω αντιστοιχα τα σπαθια μου τα κρατουσα παντα σφυχτα.....
-Μικρε αυτη την φορα το παρακανες....
-Κοιτα την προηγουμενη φορα ηταν αλλιως.....δεν θελεις να το κανεις αυτο πισεψε με...μπορεις να ηρεμησεις?

Η κατασταση δεν ελγχοτανε και ηξερα οτι οι επιλογες μου ηταν λιγες.Τελικα θα πολεμουσα τον Heracles ηθελα δεν ηθελα και χωρις να ξερω το αποτελεσμα της μαχης.Δεν ηταν το θεμα αν θα κερδιζα ή αν θα εχανα αλλα την συμπεριφορα του μετα την μαχη.Δεν ειχα σκοπο να τον σκοτωσω ουτε να τον βλαψω, απλα θα εκανα τα απαραιτητα για να μην μπορει να κανει κατι στην συνεχεια.Επιπλεον ηξερα τον τροπο που πολεμουσε ενω εκεινος οχι και για την ακριβεια δεν ηξερε κανγια τις δυναμεις του φρουτου μου.Ηξερα οτι αυτο ηταν υπερ μου και επρεπε να το εκμεταλευτω στο επακρο γιατι δεν ειχα και αρκετες δυναμεις, λογω της χθεσινοβραδυνης μου ταλαιπωριας.Οποτε επρεπε να τελειωνω γρηγορα την μαχη με ολα τα μεσα που ειχα.Εκανε ενα σαλτο προς το μερος μου και μου εριξε το δυχτι αλλα με ενα σαλτο το απεφυγα και εγινα αμεσως καπνος και τον τυληξα....

Τον σηκωσα ψηλα στον αερα και με ενα μεγαλο σαλτο βρεθηκα σχεδον διπλα του και τον κλωτησα με ολη μου την δυναμη προς το εδαφος.Φυσικα το χτυπημα μου δεν ηταν τοσο δυνατο οσο θα ηταν αν ειχα ολες μου τις δυναμεις.Τελικα μπορει να ημουν καλυτερα προετοιμασμενος αυτη την φορα για την μαχη αλλα δεν ειχα υπολογησει την κουραση μου.Εκεινος καθως επεφτε αναμεσα στα δεντρα πιαστηκε σε κατι κλαδια με αποτελεσμα να μην χτυπησει κατω στο εδαφος οπως ειχα υπολογησει.Ξανασχηματιστηκα και παλι στο εδαφος και πηρα για αλλη μια φορα θεση μαχης.Ο Heracles δεν μιλουσε, απλα με κοιταζε με πολυ αγριο υφος. Μπορουσα να διακρινω τον πονο του για τον συντροφο του αλλα δεν μπορουσα να κανω κατι για αυτο.Το μονο που μπορουσα να κανω ηταν να τον κανω να λογικευτει,πραγμα αρκετα δυσκολο ετσι οπως ηταν αυτη την στιγμη.Τελικα η επιθεση του δεν αργησε να ερθει και μαλιστα ηταν πολυ πιο γρηγορη απ οτι φανταζομουν αλλα δεν ηταν δυσκολη υποθεση αφου εγινα καπνος για να την αποφυγω. Με αυτον τον τροπο απεφυγα πολλα χτυπηματα του και οσα μπορουσα να απεκρουα με το σπαθι μου.....

Σκοπος μου ηταν να τον κουρασω και οχι να τον τραυματησω οποτε προσπαθησα να ειμαι προσεχτικος. Δεν ηξερα ομως για ποση ωρα ακομα θα μπορουσα να κανω την ιδια δουλεια και να αποφευγω τα χτυπηματα του με αυτον τον τροπο. Μετα απο περιπου 2 λεπτα συνεχομενων χτυπηματων εκεινος εμεινε 3 μετρα μακρυα απο εμενα και ανασεναι πολυ βαρυα. Ειχα καταφερει αυτο που ηθελα και ηταν η ωρα να τελειωσω μια και καλη αυτη την μαχη.Δημιουργησα μια μεγαλη μπουνια καπνου και τον χτυπησα με οση δυναμη μου ειχε μεινει με αποτελεσμανα φυγει αρκετα μετρα πισω.Τοτε εγω λυγησα και επεσα κατω χωρις να μπορω να δω που ηταν ο Heracles.Το χτυπημα ηταν μεν δυνατο αλλα οχι ικαοποιητικο σε σχεση με αλλες φορες.Η Carnivora ηρθε αμεσως διπλα μου για να δει το πως ημουν και με αρκετη προσπαθεια φτασαμε πισω στην παραλια οπου και εκει ξαπλωσα αμεσως.
-Εισαι ενταξει?
-Ημουν και καλυτερα αλλα μπορω να πω οτι ειμαι μια χαρα...
-Πιες λιγο νερο και μην προσπαθεις να κουνηθεις...ξεκουρασου...
-Ο Heracles?...ρωτησα ανησυχα...
-Η μαχη σας τελειωσε...χτυπησε πανω σε ενα δεντρο και δεν κουνηθηκε οποτε μαλλον ειναι αναισθητος...

Ηρεμησα λιγακι γιατι πλεον δεν απειλουμασταν αλλα ανησυχουσα ακομα για την συμπεριφορα του Heracles γιατι δεν ημουν και αρκετα συγουρος αν θα συνεχιζε να πολεμαει και αν θα προσπαθουσε να τα βρει με την Carnivora.Εγω αποκοιμηθηκα λιγα λεπτα αργοτερα και επεσα σε υπνο βαθη και οταν ξυπνησα βρισκοταν στα δεξια μου η Carnivora και στα αριστερα μου ο Heracles.Δεν μπορουσα να κουνηθω οποτε δεν εκανα καν τον κοπο να κανω κατι παραπανω απο το να στριψω το κεφαλι μου προς τον Heracles ο οποιος δεν με αγριοταζε οπως πριν.Μαλλον ειχε μιλησει με την Carnivora και ειχαν βρει μια λυση στο προβλημα τους....
-Μην ανησυχεις μικρε δεν θα σε πειραξω....
-Και να ηθελα να αποφυγω τωρα καποιο χτηπημα σου θα μου ηταν αδυνατο στην κατασταση που ειμαι...
-Οπως δεν μου εκανες εσυ επιθεση ενω ημουν σε μειωνεκτικη θεση το ιδιο εχω σκοπο να κανω και εγω....

Ολα πλεον ειχαν τελειωσει και αυτο μου εδωσε μεγαλη χαρα την οποια δεν διστασα να δειξω.Στην συνεχεια αρχησαμε ολοι και μιλουσαμε και η κατασταση πλεον ηταν υπο ελεγχο αλλα δεν ειχα την δυναμη να συνεχησω να μιλαω και αποκοιμηθηκα και παλι.Δεν προσπαθησαν να με ξυπνησουν αλλα και να ηθελαν ηταν ηδη αργα.Ξυπνησα το επομενο πρωι και μαλιστα σχετιικα αργα.Η Carnivora κοιμοταν διπλα μου και ο Heracles απεναντι μας και ροχαλιζε. Δεν εκανα καν τον κοπο να σηκωθω και απλα εμεινα ξαπλωμενος και χαζευα τον ουρανο.Δυστυχως επρεπε να φυγω αν και θα μπορουσα να μεινω εδω, οπου κανεις δεν θα ηξερε που βρισκομουν οποτε θα ησυχαζα απο την κυβερνηση και απο ολους αλλα ειχα δωσει μια υποσχεση στον καπετανιο μου.Ημουν προβληματισμενος με την αποφαση που θα επαιρνα αλλα ηξερα οτι δεν ειχα πολλες επιλογες.....

Μετα απο αρκετη ωρα επιτελους ξυπνησαν και εκανα νοημα στην Carnivora να ερθει να μιλησουμε αλλα μαλλον ηξερε απο μονη της τι θα της ελεγα.Οταν ξεκινησα να μιλαω με εβαλεε τα δαχτυλα της στο στωμα μου και με σταματησε πριν καν αρχησω να μιλαω.Κατεβασα το κεφαλι και το ιδιο εκανε και εκεινη το ιδιο και ενωσαμε τα κεφαλια μας....
-Ξερω τι θελεις να μου πεις....
-Το θεμα ειναι οτι δεν θελω να φυγω....
-Δεν ειναι ομως αυτο το ονειρο σου και το ξερουμε και οι 2....αλλα πες μου ειλικρινα γιατι ηθρες να με σωσεις?
-Σου εχω απαντησει ηδη...
-Δεν ειμαι χαζη και ειμαι συγουρη οτι κατι μου κρυβεις....
Αρχησα να της εξηγω απο την αρχη ολη μου την ιστορια και μιλουσα για περιπου 1 ωρα ενω εκεινη ηταν διπλα μου και ακουγε.Ηξερα οτι μαλλον θα στεναχωρηθηκε που ημουν πειρατης. Δεν ημουν περιφανος για οτι ειχε γινει στο παρελθον μου αλλα δεν μπορουσα να κανω κατι...

Μετα απο λιγο σταματησα να μιλαω και γυρησα το βλεμμα μου προς το μερος της.Εκεινη δεν ειχε παρει το βλεμμα της απο πανω μου αλλα και το δικο μου καρφωθηκε πανω της.Δεν μιλουσαμε και απλα κοιταζομασταν αλλα δεν αντεξα αλλο και την πηρα αγκαλια και εκεινη με εσφιξε αρκετα δυνατα.Ηξερα οτι δεν ηθελε να φυγω αλλα ταυτοχρονα ηθελα να με κανει να ζησω τα ονειρα μου και να μην με κραταει εδω περα.Μπορει να ηταν μια αποφαση για την οποια ισως μετανοιωνα στην συνεχεια και πιστευω οτι αυτο δεν ηθελε να γινει. Σηκωθηκαμε και οι 2 και αρχησαμε να περπαταμε προς το μερος που ειχα αφησει το πλοιο μου.Στον δρομο μιλουσαμε για ακυρα πραγματα αλλα ξεραμε οτι η ωρα του αποχωρισμου μπορουσε να ηταν δυσκολη και για τους δυο μας αντιστοιχα....

Λιγα λεπτα αργοτερα ειχαμε φτασει δυστυχως στο πλοιο και ειχε ερθει η ωρα.Δεν ηθελα να ειμαι αυτος που θα πει πρωτος αντιο ασχετως του οτι κανεις απο τους 2 δεν ηθελε να το πει.Την αγκαλιασα χωρις να πω κατι και εκεινη με αγκαλιασε επισης.Ειχαμε περασει καποια πραγματα και ευτυχως δεν ηταν αρκετα για να εχω να με κρατησει κατι.Δεν μου ηταν αδιαφορη αλλα δεν θα επεφτα και σε καταθληψη.Της εριξα ενα τελευταιο βλεμμα και στην συνεχεια ανεβηκα πανω στο πλοιο και αρχησα να ετοιμαζω το πλοιο για αναχωρηση μου.Εκεινη εμεινε εκει να με παρακολουθει χωρις να λεει τιποτα.Μετα απο λιγο ολα ηταν ετοιμα και κατεβηκα γιατι δεν μπορουσα να φυγω ετσι απλα.Κατεβηκα και σταθηκα απεναντι της....
-Θα μου λειψεις ξεροκεφαλε....
-Δεν το κρυβω οτι θα μου λειψεις και εσυ πολυ...και αγκαλιαστηκαμε για αλλη μια φορα.Στην συνεχεια ανεβηκα πανω στο πλοιο.Λιγα λεπτα αργοτερα ειχα διασχησει τουλαχιστον 1 μιλη.Γυρησα και εριξα ενα τελευταιο βλεμμα στο νησι και κατεβασα το κεφαλι.Δεν ηθελα να φυγω....

Όνομα: Black_Luster
Haki Points: 5
Player of the Week Points: 7
Beli: 16.000
Bounty/Fame Points: 0

Καλη και πλουσια ιστορια. Ωστοσο δεν μου αρεσε ο λογος για τον οποιο πολεμησες τον Heracles. Πεθανε ο σκυλος του? Κατα τα αλλα πολυ καλη. Να ξερεις οτι δεν χρειαζεται να πολεμας καθε μπος.