[ΤΕΛΟΣ] A world famous criminal part 1

"Link προηγούμενης ιστορίας":

"Περίληψη Προηγούμενων":

κύριοι χαρακτήρες:

Ο καιρός είχε περάσει..Πλέον είχα γίνει γνωστός πειρατής δίπλα στον Vane.. Κουρσεύαμε πλοία και τα λεηλατούσαμε ...Μια μέρα καθώς ήμασταν στα ανοιχτά ακολούθησε το εξής συμβάν
Βρισκόμουν στο δωμάτιο του πλοίου το οποίο ο καπετάνιος είχε παραχωρήσει σε μένα.Εκεί είχα ότι χρειαζόμουν για να δημιουργώ νέα όπλα τα οποία θα έκαναν το πλοίο μας ακατανίκητο σε μάχη μέσα στην θάλασσα ..Αυτό το είχα καταφέρει . Τα δυο τελευταία χρόνια, δεν δραστηριοποιούμασταν πολύ στην πειρατεία, όμως σε κάθε μάχη εντός της θάλασσας που είχαμε δώσει, βγήκαμε νικηφόροι.
Κάποια στιγμή , μια νύχτα που είχε κρύο, βγήκα απ το δωμάτιο και άρχισα να κατευθύνομαι προς το μέρος συγκέντρωσης το πληρώματος, έχοντας μαζί μου το κατανα μου, καθώς και ένα πιστόλι για παν ενδεχόμενο

Με αργά βήματα προχωρούσα προς τον προορισμό μου .Μέσα στο μυαλό μου είχα τα χθεσινά γεγονότα.. Ο καπετάνιος με είχε κάνει first mate στο πλήρωμα, αφήνοντας τον Marcus (τον πρώην first mate) σε ένα απλό πόστο..
Ανοίγοντας την πόρτα, είδα 5 μέλη του πληρώματος να πλαισιώνουν τον marcus και όλοι τους να μιλούν με τον καπετάνιο ...Μόλις άκουσαν την πόρτα να ανοίγει, διέκοψαν τις ηχηρές συζητήσεις τους .Αυτό μου φάνηκε αρκετά περίεργο..Αν και κατα βάθος ήξερα οτι παραπονιέται πως έβαλε εμένα σε αυτήν την θέση..Απο την στιγμή που μπήκα στο πλήρωμα, ήξερα πως με τον Marcus θα έχουμε κακά ξεμπερδέματα..Ακόμα και στις μάχες, κάναμε άτυπες κόντρες για το ποιος θα σκοτώσει παραπάνω άτομα και το ποιος θα κάνει τις περισσότερες βιαιοπραγίες
-Βρε βρε...είπε με ειρωνικό τόνο ο Marcus...Πάνω που είχαμε την κουβέντα σου
-Marcus! φώναξε ο καπετάνιος, σταματώντας προσωρινά τον Marcus
-Δεν θα σταματήσω αυτή τη φορά, είπε υψώνοντας την φωνή του.Τα ανέχτηκα όλα, αλλα δεν ανέχομαι και αυτόν στην θέση του first mate

-Χώνεψε το επιτέλους Marcus ..Μην μας πρίζεις για τις χαζομάρες σου.. είπα υποτιμητικά
Το χρώμα του προσώπου του άλλαξε..είχε γίνει κόκκινο σαν παντζάρι..Η αλήθεια είναι οτι μου άρεσε πολύ να τον κάνω να νευριάζει
Άρχισε να έρχεται προς το μέρος μου με ύφος μανιακού δολοφόνου.Σήκωσε το χέρι του και πήγε να μου το φέρει στον λαιμό, όμως τράβηξα αστραπιαία το ξίφος μου και του το έκοψα απο τον καρπό...
Τα 5 άτομα που ήταν μαζί του, έβγαλαν τα σπαθιά τους έτοιμοι να μου ορμήσουν.
Τράβηξα το πιστόλι μου με το ελεύθερο χέρι μου και τους σημάδεψα απειλητικά..
-Ελάτε ρε...Τι έγινε?? Είπα προκαλώντας τους..
Τα μάτια μυο γύρισαν στον marcus..Έστρεψα το όπλο μου εναντίων του και τον πυροβόλησα στο πίσω μέρος του κεφαλιού

Νευριασμένος, έφυγα απ το δωμάτιο και έκλεισα με δύναμη την πόρτα πίσω μου....Με νευρίαζε αυτή η στενομυαλιά μερικών ανθρώπων που ήθελαν τόσο την εξουσία...
Κατευθυνόμουν προς το δωμάτιο..
Λίγο πριν φτάσω, άκουσα πυροβολισμούς και φωνές ..Αμέσως γύρισα προς τα πίσω και άρχισα να τρέχω απο τον προορισμό τον οποίο ήρθα.Αναρωτιόμουν τι να συνέβει
Ξάφνου, είδα τον καπετάνιο μαινόμενο πάνω στο κατάστρωμα να λούζει τα πάντα με πίσσα ....Το πλήρωμα απ την άλλη του επιτιθόταν ..Χωρίς να γνωρίζω γιατί παλεύουν άρχισα να πυροβολώ το πλήρωμα ...ότι και να είχε γίνει, θα ήμουν με τον Vane..τον άνθρωπο που μου έδωσε μια νέα ζωή , την πειρατική

Χτυπούσα και κάρφωνα με το σπαθί μου όποιον έβρισκα μπροστά μου, και όποιον δεν προλάβαινα να τον χτυπήσω, τον πυροβολούσα, είτε στο κεφάλι είτε στο στήθος.Τράβηξα το αιματοβαμένο ξίφος μου απ το στέρνο του πλοηγού του πληρώματος, Parjay...ήταν ο τελευταίος που απέμενε...
Στην άλλη μεριά του ακυβέρνητου πλοίου μας έβλεπα τον καπετάνιο να κάθεται πάνω σε έναν σωρό απο πτώματα...
Χωρίς να του πω κάτι ,πήγα έπιασα το τιμόνι του πλοίου

Την επόμενη μέρα, μου έδωσε εντολή να βάλω εκρηκτικά στο πλοίο , ήθελε να το καταστρέψει, μαζί με τα πτώματα των αντρών..απ ότι μου είπε , ξέσπασε ανταρσία και η μάχη έγινε ως προς ένα μεγάλο κομμάτι για εμένα

Πέρασαν έξι μήνες από τότε .Οι μέρες περνούσαν πολύ δύσκολα τους τρεις πρώτους μήνες .Οι προπονήσεις ήταν καθημερινές και σκληρές.. Τρέχαμε χιλιόμετρα, κάναμε χιλιάδες κάμψεις και προπονούμασταν επί ώρες στην σκοποβολή και στην ξιφομαχία.. . Σκουπίζαμε τους διαδρόμους, τις τουαλέτες και μερικές φορές , όταν μας καλούσαν , πηγαίναμε στα μαγειρεία και βοηθούσαμε ωστε να βγάλουμε ένα μεροκάματο..Φυσικά λεφτά για σπίτι δεν είχαμε, έτσι κοιμόμασταν στην εξοχή . Κάναμε πολλές σκοπιές , τόσο σε αριθμό , όσο και σε ώρες ..Έπρεπε να προσέχει κάποιος ωστε να μην μας φάνε τα άγρια ζώα

Μετά απο λίγο καιρό, οι δρόμοι μας με τον Vane χώρισαν..Πότε δεν έμαθα το που πήγε..Εγώ βρήκα δουλειά σε ένα πολεμικό πλοίο επαναστατών, χωρίς να καταταγώ σε αυτούς..Η επικήρυξη μου ήταν μικρή και έτσι η παρουσία μου περνούσε απαρατήρητη
Μας είχαν μαζέψει για να μας αναθέσουν τις εργασίες του πλοίου.Μόλις ο Suijaru (υπεύθυνος) μου είπε ότι το δικό μου καθήκον είναι να σκουπίσω τις αποθήκες , στράβωσα αλλά δεν μίλησα..Αυτός δυστυχώς είδε την έκφραση γι αυτό με έβαλε να κάνω και καταμέτρηση των αποθεμάτων τροφής σαν αγγαρεία

Χωρίς να κάνω τίποτε παραπάνω για να επιβαρύνω την θέση μου ,τον χαιρέτησα τον και έφυγα..Προχωρούσα και τον βλαστημούσα από μέσα μου.....Έφτασα στον χώρο που φυλάσσονται οι σκούπες και τα ξεσκονιστήρια..Πήρα ένα από το κάθε ένα και βγήκα από εκείνο το δωμάτιο . Μετά πήγα στις αποθήκες και άρχισα να σκουπίζω .Πρόσεξα μετ ότι δεν υπήρχε ίχνος σκόνης και έτσι αποφάσισα να λουφάρω λίγο.Άφησα το ξεσκονιστήρι κάθετα ακουμπισμένο στην πόρτα έτσι ώστε αν μπει κανείς αυτό να πέσει και να κάνει θόρυβο για να καταλάβω και να σηκωθώ γρήγορα προχώρησα λίγο πιο βαθιά στις αποθήκες , εκεί που αποθηκεύαμε το αλεύρι .

Εκείνο το μέρος ήταν το κοντινότερο δυνατό που μπορούσα να βρω , που και άνετο να είναι, αλλά και να καλύπτομαι από το οπτικό πεδίο όποιου ερχόταν είτε αν ήμουν ξαπλωμένος, είτε όρθιος (για να προλάβω να σηκωθώ)ξάπλωσα κάτω στο πάτωμα και έβαλα το κεφάλι μου σε ένα τσουβάλι .. Ήθελα να ξεκουραστώ γιατί την προηγούμενη μέρα είχα κάνει δυο νούμερα στη σκοπιά και κοιμήθηκα τέσσερις το πρωί, συν τις τρεις ώρες προπόνησης...Πραγματικά απορούσα το πως ,όπως επίσης και ήμουν πολύ χαρούμενος με τον εαυτό μου που άντεχα τις σκληρές αυτές συνθήκες

Μόλις έφτασα στο κατάστρωμα είδα τους συναδέλφους μου να τρέχουν από κάθε κατεύθυνση για να σχηματίσουν γραμμή μπροστά στον υπεύθυνο , έτσι έτρεξα κι εγώ.Όταν σταμάτησαν το ποδοβολητά ,( μπήκαμε όλοι στην γραμμή ) άρχισε να μας μιλάει με σοβαρό τόνο
- Λάβαμε μήνυμα από την βάση οτι το παράρτημα του Bliss kingdom δεν δίνει αναφορά ..Μας είπαν οτι φοβούνται τα χειρότερα γιατί στο νησί υπάρχουν προηγούμενα μαχών και θανάτων
Μόλις τελείωσε την φράση του, όλοι μείναν παγωμένοι..Εμένα δεν με ενδιέφερε αν ήταν νεκροι η όχι, έτσι κι αλλιώς μισθοφόρος ήμουν

-Δεν πρόκειται για κάποια άσκηση ..Πρέπει να είστε προσεκτικοί.Πηγαίνετε στο οπλοστάσιο και πάρτε όπλα .Όποιος παίρνει όπλο ξαναγυρνάει εδώ αμέσως.Θα πιάσουμε λιμάνι σε μια ώρα .ΠΗΓΑΊΝΕΤΕ
Με τις γραμμές όπως ήμασταν αρχίσαμε να τρέχουμε προς το οπλοστάσιο
Ένιωθα υπέροχα...Αφού δεν ήταν άσκηση σημαίνει οτι υπάρχουν πολλές πιθανότητες να γίνει κάποια μάχη παρόλο που βαριόμουν . Ξαφνικά σταματήσαμε . Πρέπει ο πρώτος να έπαιρνε όπλο. Περίμενα περίπου μισή ώρα στην ουρά καθώς ήμουν στο τέλος.Μόλις έφτασε η σειρά μου είδα δυο τύπους να μοιράζουν ο ένα καραμπίνες και ο άλλος σπαθιά .

Ξαφνικά ο ένας μου είπε..
-με την σκούπα θα πολεμήσεις? είπε και άρχισε να γελάει
Είχα ξεχάσει οτι όλη αυτή την ώρα κουβαλούσα και την σκούπα από τον ενθουσιασμό μου γι αυτό που θα ακολουθούσε
-Έκανα αγγαρεία και δεν πρόλαβα να την αφήσω κάπου ,είπα ψυχρά ...
-Άφησέ την εδώ είπε δείχνοντας ένα σημείο δίπλα του . Την άφησα και γύρισα να πάρω όπλο .Πήρα μια καραμπίνα σχετικά παλιά ,σαράντα σφαίρες και έκανα να φύγω όταν...
-Σπαθί δεν θα πάρεις ?
-Έχω το δικό μου , είπα καθώς του έδειχνα το δικό μου katana
-Εντάξει .. Καλή τύχη

οταν τελειώσαμε μετα απο λίγη ώρα με τα όπλα, ο υπεύθυνος άρχισε να τους εμψυχώνει. Τελείωσε να μιλάει μετά απο λίγη ώρα ..Δεν έδωσα σημασία σε αυτά που έλεγε μετά το τελευταίο γιατί δεν μπορούσα να τον ακούω πλέον . Η αίσθηση της βαρεμάρας που είχα πριν τώρα είχε αυξηθεί!
Πλησιάζαμε με γρήγορο ρυθμό το νησί . Φαινόταν πλέον καθαρά μια μεγάλη πόλη στο σχετικά μικρό αυτό νησί. Μπορούσα να διακρίνω ένα μεγάλο τοίχος που κάλυπτε περιμετρικά την πόλη και το μεγάλο λιμάνι της . Ανυπομονούσα να πατήσω το πόδι μου εκεί.Ξαφνικά ακούστηκε η φωνή του

-Ετοιμαστείτε για απόβαση . Οι ομάδες 1 και 2 θα μείνουν να φυλάνε το πλοίο . Εγώ μαζί με τις ομάδες 3,4,5,6,7,8, και 15 θα πάμε στην βάση .Η ομάδα 9 θα πάει στην πύλη της πόλης , οι ομάδες 10 και 11 στο λιμάνι και οι υπόλοιπες ομάδες σκορπιστείτε στην πόλη και κάντε περιπολίες
Η ομάδα μου ήταν η 15 ..Αυτό πήγαινε να πει ότι θα πάμε στην βάση.Φτάσαμε στο λιμάνι .Αρχίσαμε να κατεβαίνουμε . Εμείς ήμασταν ομάδα 30 ατόμων .Πορευόμασταν σε δυάδες προς την βάση .Στην διαδρομή είδαμε ελάχιστους ανθρώπους.Όταν φτάσαμε ο υπευθυνος έβαλε την ομάδα μας να ψάξει το κτήριο Ήταν ένα σχετικά μικρό κτήριο

Έβαλε τις υπόλοιπες ομάδες να ψάξουν την περίμετρο και δυο ακόμα ομάδες να μας καλύπτουν .Εμένα με έβαλαν να κάτσω στην δεξιά μεριά της πόρτας με το όπλο στα χέρια και έναν άλλο στην απέναντι μεριά μου
Κάποιος κλώτσησε την πόρτα.Κατευθείαν ακούστηκαν φωνές απο πίσω μας
-Μπείτε μέσα ! Γρήγορα
Χωρίς δεύτερη σκέψη μπήκαμε μέσα ..Αντικρίσαμε ένα απόκοσμο θέαμα .Περίπου 30 με σαράντα Marine νεκρούς και στοιβαγμένους. Απο πάνω τους ήταν ένας μυστήριος άντρας που φορούσε κουκούλα και κρατούσε ένα σπαθί και δίπλα απο την στοίβα περίπου 15 βαριά οπλισμένοι άντρες και απ ότι φαίνεται , γλεντούσαν. Ο υπεύθυνος ήρθε μπροστά απο εμάς που είχαμε σχηματίσει μια γραμμή.
-Βρε καλώς τα παιδιά ... είπε και σήκωσε λίγο το κεφάλι του ώστε να φανεί το σαρδόνιο χαμόγελό του ...Σας περιμέναμε

τέλος 1ου μέρους

link επόμενης:

Όνομα: Albert Wesker
Haki Points: -
Player of the Month Points: 4
Beli: 12.000
Bounty/Fame Points: 1.000.000
Παρατηρήσεις: Πολύ μικρή ιστορία. Επίσης, περίεργα "ραμμένη".

» [τέλος]A world famous criminal part 2
» World Famous (Τέλος)
» World goes round....[PART 2][ΤΕΛΟΣ]
» World goes round....[PART 1][ΤΕΛΟΣ]
» [τέλος-αποστολή] Working for the World Government (PART 1)