[Τέλος]Τhe end of my mission: Kill Captain Kuro[Αποστολή]

Είχε αρχίσει να πέφτει η νύχτα στο Gecko Island, το νησί στο οποίο είχα γεννηθεί, είχα μεγαλώσει και τώρα έδινα την πρώτη μεγάλη μου μεγάλη μάχη ώς Marine απέναντι στον διάσημο πειρατή Kuro και το πλήρωμά του. Αν και για να είμαι ακριβής δέν πολεμούσα αυτή τη στιγμη αλλα πετούσα. Μόλις είχε τελειώσει μια μάχη με έναν απο τους πειρατές του πληρώματος του Kuro τον Buchi. Είχα βγεί νικητής απο αυτή την αναμέτρηση αλλα αμέσως μετά με είχε προκαλέσει ο ίδιος ο Kuro και στην κατάσταση που ήμουν δέν μπορούσα να τον νικήσω. Έτσι έφυγα απ' το πεδίο της μάχης όχι απο δειλία (τέτοιες πράξεις δεν ήταν αποδεκτές απο τα μέλη των Marines. Όταν έχεις αναλαβει μια αποστολή την φέρνεις εις πέρας) αλλα για να μαζέψω δυνάμεις, να ξεκουραστώ και να μπορέσω να παλέψω τον Kuro.

Ετσι πετούσα πάνω απο το δάσος του Gecko Island με προορισμό μια μικρή σπηλιά που ήξερα οτι υπήρχε. Η ύπαρξή της ήταν γνωστή σε λίγους απ΄τους κατοίκους του νησιού αφού βρίσκονταν αρκετά βαθιά μέσα στο δάσος, οπότε οι πειρατές δεν υπηρχε περίπτωση να με βρούν εκει. Εγώ την είχα βρέι τυχαία όταν ήμουν μικρος. Παίζαμε με την αδερφή μου στο δάσος και την ανακαλύψαμε εντελως τυχαία. Απο τότε ετην είχαμε κάνει το προσωπικό μας κρυσφύγετο. Περνούσαμε πολλές ώρες εκει κάνοντας σχέδια για το μέλλον, ένα μέλλον που τελικά δέν είχε καμία σχέση με αυτό που φαναζόμασταν τότε. Μήν μπορώντας να προσανατολιστώ σωστά παο τον αέρα αφού την όρασή μου πριόριζαν τα ψηλά δέντρα του δάσους, προσγειώθηκα σε ένα σημείο που πίστευα οτι ήταν κοντα στον προορισμό μου. Πράγματι περπάτησα μερικά λεπτά και βρήκα τη είσοδο της σπηλιας που αναζητούσα.

Η σπηλιά δέν ήταν πολύ μεγάλη αλλα ήταν ότι έπρεπε για την χρήση που την ήθελα.
"Για να ανακτήσω τις δυνάμεις μου καλύτερα να φάω και κάτι. Στο δάσος όλο και κάτι θα υπάρχει να κυνηγήσω"
Πράγματι μετά πο μια μικρή βόλτα στο δάσος βρήκα ένα μικρόσωμο ζώο το οποίο αργότερα έγινε το γεύμα μου στη σπηλια-καταφύγιο. Εκέι κοντά υπήρχε και μια πηγή με τρεχούμενο νερο οπότε αφού έσβησα τη δίψα μου κάθησα μπροστά στη φωτιά που είχα ανάψει.
"Ώρα για γιάτρεμα πληγών και ξεκούραση."
Σκέφτηκα και πήρα τη μορφή πλήρους φοίνικα ώστε να γιατρευτούν οι πληγές μου.
Μόλις τελείωσα με την επούλωση των πληγών μου εξουθενωμένος, κοιμήθηκα δίπλα στη φωτιά.

Την επόμενη μέρα με ξύπνησε το φώς του ήλιου.
"Ωρα να κανονισω συτόν τον άθλιο πειρατή!"
Σκέφτηκα με ανανεωμένη διάθεση, πήρα τη μορφή φοίνικα και κατευθύνθηκα προς το πλοίο του Kuro. Όταν έφτασα εκεί προσγειώθηκα στο σημείο που είχε γίνει την προηγούμενη μέρα η μάχη με τον Buchi και φώναξα.
-KURO!! Ηρθε η ώρα σου βρομερέ πειρατή! Ετοιμάσου να πεθάνεις!
-Χαχαχα! Δέν πίστευα ότι θα ερχόσουν... Αλλα αφού έκανες τον κόπο θα σε ανταμείψω με έναν γρήγορο θάνατο.
-Εσύ είσαι αυτός που θα πεθάνει!
Είπα και του επιτέθηκα.

Η μάχη με τον Kuro ήταν σφοδρή. Ο πειρατής ήταν πολύ δυνατός και γρήγορος και αν είχα κάνει το λάθος να τον πολεμήσω την προηγούμενη μέρα μετά τον Buchi το πιό πιθανό είναι πως τώρα θα ήμουν νεκρός. Ευτυχώς η μάχη έγινε με εμένα πλήρως ξεκούραστο οπότε, αν και με δυσκολία, νικητής της μάχης ήμουν εγώ. Μόλις λοιπόν ο πειρατής έπεσε νεκρός στο έδαφος, στράφηκα προς το υπόλοιπο πλήρωμα που ήταν μαζεμένο γύρω απο το σημείο όπου πάλευα με τον καπετάνιο τους και ετοιμάστηκα να τους επιτεθώ για να τελειώνω οριστικά με το πλήρωμα του Kuro. Εκείνη τη στιγμή όμως πετάχτηκε μπροστά μου ένας τύπος, ο οποίος φαινόταν για πειρατής και μου είπε:
-Ετοιμάσου marine να δούμε τι μπορείς να κάνεις.
-Και ποιός είσαι εσύ που με προκαλέις σε μάχη?
-Δέν εχει σημασία το όνομά μου. Πρέπει να είσαι αρκετά δυνατός για να νίκησες τον Kuro οπότε θέλω να σε δοκιμάσω και μόνος μου.
Απάντησε και εκείνη τη στιγμή ο τόπος γύρω μας μαύρισε ξαφνικά.

"Τί στο καλό συμβαίνει εδω?!? Προφανώς ο αντίπαλός μου έχει φάει φρούτο του διαβόλου, αλλα τί φρούτο είναι αυτό που του επιτρέπει να μαυρίζει τον χωρο γύρω του?!? όπως και να 'χει δεν μπορώ να φύγω απο τον χώρο που έχει διμιουργήσει οπότε η μόνη μου λύση είναι να τον παλέψω."
Μετά απο αυτή τη δυσάρεστη διαπίστωση κοίταξα τον αντίπαλό μου με αποφασιστικότητα και του είπα.
-Εντάξει λοιπόν. Άν και κουρασμένος απο τη μάχη μου με τον Kuro θα σε πολεμήσω! Τουλάχιστον όμως μπορώ να ξέρω το όνομα του αντιπάλου μου??
-Χαχαχα! Όπως επιθυμείς. Θα μάθεις το όνομα του πειρατή που θα σε στείλει στην άλλη ζωη. ΥΑΜΙ RAZIEL!
Eιπε και μου επιτέθηκε.

Ήμουν προετοιμασμένος για την πρώτη επίθεσή του κι έτσι με μια κίνηση του σώματός μου στο πλαι μπόρεσα να την αποφύγω. Ο αντίπαλός μου όμως, Raziel είχε πει πως τον λένε, ήταν εξίσου γρήγορος με εμένα και επίσης είχε το πλεονέκτημα οτι ήταν ξεκούραστος ενώ εγώ είχα ακόμα τις πληγές απο την μάχη μου με τον Kuro. Έτσι μόλις είδε ότι η επίθεσή του αστόχησε γύρισε προς το μέρος μου και μου εξαπόλησε αστραπιαία και μια δεύτερη η οποία με βρήκε κατάστηθα. Ηταν φανερό οτι δεν θα μου άφηνε πολλα περιθώρια αντίδρασης εγώ στην κατάσταση που ήμουν δεν μπορούσα να σποφεύγω συνέχεια.
"Πρέπει να χρησιμοποιήσω τις αναγεννητικές ικανότητες του φοίνικα για να επουλώσω μερικές πληγές πρίν παλέψω σοβαρά μαζί του. Αν δεν είχε γεμισει το μέρος με αυτή την περίεργη μαυρίλα θα μπορούσα να πετάξω για να κερδίσω χρόνο αλλα τώρα θα προσπαθήσω ότι μπορώ απο το έδαφος. "

Έτσι λοιπόν πήρα τη μορφή πλήρους φοίνικα και προσπάθησα στον περιορισμένο χώρο που είχα να αποφεύγω τις επιθέσεις του καθώς γιάτρευα τις πληγές μου ενώ παράλληλα προσπαθούσα να βρώ άνοιγμα για να του επιτεθώ. Προσπαθώντας όμως να κάνω αυτα τα 3 πράγματα ταυτόχρονα κατέληξα να μην κάνω τίποτα ικανοποιτηκα καλα. Οι μισές επιθέσεις που μου εξαπέλυε ο Raziel με πετύχαιναν προσθέτοντας κι άλλες πληγές στις ήδη υπάρχουσες και κάνοντας την δουλειά της επούλωσης ακόμα πιο δύσκολη.
"Αν δεν σοβαρευτώ θα πεθάνω εδώ.... Έχω να κάνω με έναν πολύ δυνατό και ξεκούραστο πειρατή ο οποίος το 'χει βάλει στόχο να με στείλει στην άλλη ζωη..."

Με το που είδε ο Raziel να μεταμορφώνομαι σε φοίνικα και να αποφεύγω τις επιθέσεις του, σχηματίστηκε ένα αμυδρό χμόγελο στα χείλη του. Σταμάτησε για λίγο και είπε:
-Φοίνικας ε? Ενδιαφέρον, αντιμετωπίζω ένα μυθικό πλάσμα. Όσο περνάει η ώρα τόσο πιο πολύ με ενθουσιάζεις Μarine. Αλλά το φρούτο σου είναι άχρηστο ενάντια σε μένα και θα σου δείξω το γιατί!
Τότε ύψωσε το χέρι του προς το μέρος μου και εκείνο καλύφθηκε απο την ίδια μαύρη ουσία μεσα στην οποία παλευαμε. Τότε φωνάζει:
-Kurouzu!, και ενιωσα μια δύναμη να με τραβάει προς το μέρος του.

"Τι στο καλό κάνει?!? Τί φρούτο έχει που του επιτρέπει να με τραβάει έτσι?!?"
Αναρωτήθηκα ενώ έπεφτα πάνω στο χέρι του. Μόλις με άγγιξε αυτόματα ξαναπήρα την ανθρώπινη μορφή μου και με πέταξε στο έδαφος. Ενα κύμα πόνου απλώθηκε στο σώμα μου. Συγκεντρώθηκα, μετέτρεψα τα πόδια μου σε νύχια φοίνικα και πετάχτηκα προς το μέρος του προσπαθώντας να του καταφέρω κάποιο σοβαρό χτύπημα. Προς μεγάλη μου έκπληξη όμως τα νύχια μου πέρασαν μέσα απο το σώμα του και ενώ είχα γυρισμένη την πλάτη μου ένιωσα τις δυνάμεις μου να εξαφανίζονται, όπως και πριν, άκουσα έναν πυροβολισμό και ένιωσα έναν τρομερό πόνο στον ώμο.

Ενώ βρισκόμουν ζαλισμένος στο έδαφος τον άκουσα να λέει:
-Τελικά ούτε εσύ μπορείς να τα βάλεις μαζί μου. Φαίνεται κανείς δεν μπορεί να αντιμετωπήσει την απόλυτη δύναμη του σκοταδιού! Αφού μου έδειξες το φρούτο σου θα σου πω και εγώ για το δικό μου. Yami Yami no Mi, logia κλάσης, το φρούτο του σκοταδιού, η απόλυτη δύναμη! Πως σου φαίνεται που τα βάζεις με μια τέτοια δύναμη?

"Υami Yami no Mi... Logia κλάσης... Απ' ότι φαίνεται δεν είναι η τυχερή μου μέρα σήμερα... Αν δεν είχα παλέψει και τον Kuro πιο πρίν ίσως να μπορούσα να ξεφύγω αλλα τώρα... Τουλάχιστον κατάλαβα ότι όσο με αγγίζει δεν μπορώ αν χρησιμοποιήσω τις δυνάμεις του Φοίνικα οπότε ας μείνω μακρυά του για όσο μπορώ."
-Logia type του σκοταδιού ε? Έχεις ένα πολύ δυνατό φρούτο. Αλλα αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω είναι γιατί μόλις με αγγίζεις δεν μπορώ να χρησιμοποιήσω τις δυνάμεις του Φοίνικα.Η αλήθεια ήταν οτι δεν με ένοιαζε και ιδιαίτερα η απάντηση. Απλά προσπαθούσα να του αποσπάσω την προσοχή ώστε να μήν παρατηρήσει τις φλόγες που βρίσκονταν πάνω στις πληγές μου και τις γιάτρευαν.
-Το σκοτάδι είναι η απόλυτη δύναμη! Η δύναμη να μετατρέπει τα πάντα σε τίποτα!
Είπε γελώντας δυνατά.

"Απ΄οτι φαίνεται δεν παρατήρησε την επόύλωση πληγών που προσπαθώ να κάνω. μόλις τελείώσω με τις σοβαρές πληγές λοιπόν θα προσπαθήσω να σπάσω το τοίχος σκοταδιού και να φύγω απο εδω."
'Οπως φάνηκε μετά απο λίγη ώρα έκανα λάθος. Σε κάποια στιγμή ο Raziel σταμάτησε ξαφνικά να επιτίθεται και φώναξε υψώνωντας το χέρι του προς το μέρος μου
-Μάταια προσπαθείς. Καιρός να δώσω τέλος σε αυτήν την χρονοβόρα μάχη...Kurouzu!
Και όπως έγινε και την προηγούμενη φορά, με τράβηξε προς το μέρος του και με πέταξε για άλλη μια φορά με δύναμη στο έδαφος και με πυροβόλησε στην πλάτη.Ο πόνος ήταν αφόρητος και μ' έκανε να λιποθυμήσω.

Λίγο πρίν χαθώ στο σκοτάδι είδα τον Raziel να κατεβάζει τα τείχη σκότους που μας περιέβαλαν και να επιτίθεται στο εναπομείναν πλήρωμα του Kuro. Επίσης παρατήρησα ότι ο αδερφός του Buchi, ο Sham μαζί με μια ομάδα πειρατών έτρεχαν πρες το δάσος.
"Τώρα η τύχη των κατοίκων του χωριού βρίσκεται στα χέρια αυτού του πειρατή. Ελπίζω να μήν προκαλέσει πολλές καταστροφές και κυρίως να μην πειράξει τους κατοίκους. Τουλάχιστον θα καθαρίσει τους υπόλοιπους του Kuro... όσο για τον Sham... θα τον αναλά..."
Δέν πρόλαβα να ολοκληρώσω τις σκέψεις μου αφου έχασα τις αισθήσεις μου.

Ξύπνησα στο σπίτι της θείας May, το οποίο προς μεγάλη μου έκπληξη ήταν επιδιορθωμένο! Μόλις άνοιξα τα μάτια μου την είδα να κάθεται δίπλα μου.
-Ξύπνησες Roy? Ωραία θα σου φέρω κάτι να φας.
-May! Πού βρίσκομαι?? Και... τι έγινε ο Raziel, o Sham, οι πειρατές!
-Ηρέμησε.. ¨ολα είναι καλα. Κοιμόσουν για 5 μέρες σχεδόν. Ο πειρατής που σε έριξε αναίσθητο αποτελέιωσε τους υπόλοιπους πειρατές του Kuro και αφού έκλεψε μερικά τρόφιμα έφυγε απ' το νησί.
-Και ο Sham? Tον σκότωσε και συτόν?
-Απ' ότι ξέρουμε όχι. Ο Sham αυτή τη στιγμή κρύβεται κάπου μέσα στο νησί.
Ωστε όλα είχαν τελειώσει λοιπόν. Ο Kuro και το πλήρωμά του ήταν νεκροί, εκτός απο τον Sham βέβαια ο οποίος δεν αποτελούσε και μεγάλο πρόβλημα αυτή τη στιγμή.

Όνομα: Roy Mustang
Haki Points: -
Player of the Week Points: 7
Beli: 18.000
Fame Points: -