το παράξενο εστιατόριο και άλλη μια μάχη (part 1)[ΤΕΛΟΣ]

τα γεγονότα των τελευταίων ημερών με είχαν ρίξει πολύ ψυχολογικά, όπως ήταν αναμενόμενο, και είχα και μία πληγή απο σφαίρα στον ώμο που αν και είχε αρχίσει να επουλώνεται πονούσε αφόρητα. αυτό που γενικά χρειαζόμουν ήταν ξεκούραση αλλά δεν μπορούσα να ξεκουραστώ, κάτι δεν με άφηνε...ένιωθα ένα τεράστιο κενό μέσα μου το οποίο θα έπρεπε με κάποιο τρόπο να το καλύψω και ήμουν σίγουρη πως δεν έφταιγε μόνο το ότι δεν είχα φάει για 2 μέρες..η αλήθεια ήταν πως πεινούσα πολύ. καθώς απο την στιγμή που έφυγα απο το γκέκο άισλαντ το μόνο πράγμα που έκανα είναι να πίνω ρούμι , προσπαθώντας να βγάλω απο το μυαλό μου το αδελφό μου -όπως υποσχέθηκα στον εαυτό μου- αλλά πραγματικά μου ήταν πολύ δύσκολο..

η θάλασσα ήταν ήρεμη και φυσούσε ένα πολύ ελαφρύ αεράκι που έκανε τα μαλλιά μου να ανεμίζουν, κοίταζα στον ουρανό τα λευκά σύννεφα που δημιουργούσαν διάφορα σχήματα και σχέδια καθώς βρισκόμουν ξαπλωμένη ανάσκελα.
ξαφνικά ο ουρανός άρχισε να σκοτεινιάζει και τα σύννεφα προς τα ανατολικά ήταν μαύρα.σιγά σιγά ο άνεμος άρχισε να δυναμώνει και η θάλασσα να αγριεύει. εγώ σηκώθηκα επάνω και προσπαθούσα να κρατήσω σταθερό το πανί και να κρατηθώ παράλληλα. ναι θα περνούσα μέσα απο την καταιγίδα... δεν υπήρχε περίπτωση να άλλαζα πορεία...
μεγάλα κύματα σηκώνονταν γύρω μου και εγώ έδεσα τα χέρια μου γύρο απο το κατάρτι αφου τα κύματα με έλουζαν και με αποδυνάμωναν πλήρως.

δεν μπορούσα να κάνω κάτι παρά μόνο να περιμένω να περάσει η καταιγίδα. με τα χέρια δεμένα στο κατάρτι είχα καθίσει κάτω αδύναμη καθώς τα κύματα και ο άνεμος σφυροκοπούσαν αλύπητα εμένα και την βάρκα μου. τα λεπτά μέχρι να κοπάσει μου έμοιαζαν ατελείωτα αλλά τελικά είχε αρχίσει να κοπάζει σιγά ώσπου ο ουρανός καθάρισε και η θάλασσα έγινε και πάλι ήρεμη...εγώ έλυσα τα χέρια μου και έπεσα κάτω εξουθενωμένη απο το θαλασσινό νερό...έκλεισα τα μάτια μου και αποκοιμήθηκα.
όταν ξύπνησα ήταν νύχτα και δεν έβλεπα τίποτα τριγύρω μου απο την μαυρίλα. μόνο το φως του φεγγαριού που αντανακλούσαν στην θάλασσα σου έδινε την αίσθηση πως μπορούσες να περπατήσεις επάνω του, πως είναι ο δρόμος για το βασίλειο των θεών. πρέπει να είχα κοιμηθεί αρκετές ώρες αλλά τώρα ένιωθα πιο πεινασμένη απο ποτέ.

τότε είδα μια μαύρη σκιά με μικρά φωτάκια να ξεπροβάλλει, έτσι άναψα και εγώ ένα κερί που είχα ελπίζοντας πως αν με έβλεπε το πλοίο θα με βοηθούσε δίνοντάς μου κάτι να φάω, φυσικά θα τους ξεπλήρωνα με το αζημίωτο!
τράβηξα τα κουπιά τα έβαλα στις θήκες στα πλαϊνά της βάρκας και άρχισα να κάνω κουπί προς τα εκεί! μάλλον το πλοίο με είχε πάρει χαμπάρι. όταν πλησίασα αρκετά έμεινα έκθαμβη από την όψη του πλοίου! ήταν τεράστιο σαν νησί και είχε 3 ξύλινα πατώματα. στο πλάι υπήρχε μία πλατφόρμα και εκεί ένας ψηλός τύπος που με υποδέχτηκε.
<καλώς ήρθατε όμορφή μου δεσποινίδα στο πλωτό εστιατόριο baratie.>μου είπε και μου έδωσε το χέρι του βοηθώντας με να ανέβω απο την βάρκα, μετά πήρε την βάρκα και την έδεσε.
πλωτό εστιατόριο εε? χμμμμ αυτό θα είναι πολύ ενδιαφέρον!!!επιτέλους θα φάω!!! σκέφτηκα...

<σας ευχαριστώ.>απάντησα ευγενικά στον κύριο
<περάστε μέσα.> με προέτρεψε δείχνοντας μου με τα χέρια του την είσοδο.

έσπρωξα το πορτάκι και μπήκα μέσα. ήταν ένα μεγάλο και όμορφο εστιατόριο με τραπέζια και καρέκλες ντυμένα με λευκά υφάσματα και μία υπέροχη μυρωδιά ανάβλυζε στην ατμόσφαιρα.
κάθισα σε ένα τραπέζι και αμέσως ένας σερβιτόρος μου έφερε ένα δερματόδετο τετράδιο που μέσα γράφονταν το μενού.
διάβαζα το μενού και κυριολεκτικά με όλα αυτά τα λαχταριστά φαγητά μου έτρεχαν τα σάλια!!
λίγα λεπτά αργότερα εμφανίστηκε και πάλι ο σερβιτόρος.
<τι θα πάρετε?> με ρώτησε με ένα χαμόγελο και κρατώντας ένα μπλοκάκι έτοιμος να καταγράψει την παραγγελία μου.

<χμμμ λοιπον. θα ήθελα μία μερίδα πικάντικο χοιρινό και μία μερίδα τηγανιτό ρύζι με πάπια. ακόμα θα ήθελα ένα μπουκάλι κόκκινο κρασί.>του απάντησα εγώ και αυτός τα κατέγραψε αμέσως

<σε λίγα λεπτά θα είναι έτοιμα.>μου είπε ο σερβιτόρος και απομακρύνθηκε. εγώ βάλθηκα να κοιτάω τους γύρω μου που έτρωγαν. δεν σκεφτόμουν κάτι απλά κοίταζα μηχανικά τριγύρω μέχρι που άρχισε να φαίνεται και πάλι ο σερβιτόρος με εναν τεράστιο δίσκο στο οποίο επάνω βρίσκονταν οι παραγγελίες μου!! κυριολεκτικά δεν κρατιόμουν! μόλις με σέρβιρε άρχισα να τρώω και πραγματικά το ευχαριστιόμουν άπειρα! βέβαια δεν έτρωγα σαν γουρούνα, αντιθέτως αργά αργά αλλά το απολάμβανα τόσο πολύ...τα κομματάκια καυτερού χοιρινού έλιωναν μέσα στο στόμα μου, η σάλτσα απο όλα τα είδη πιπεριάς μαζί με ψωμί και το τηγανιτό ρύζι με την πάπια. όλα πεντανόστιμα ήταν πραγματικά μία γαστρονομική πανδαισία!

αφού τελείωσα το φαγητό μου θέλησα να πλύνω τα χέρια μου όπως συνήθιζα να κάνω, έτσι ρώτησα έναν απο τους σερβιτόρους:

<με συγχωρείτε μήπως θα μπορούσατε να μου πείτε που είναι το μπάνιο?>τον ρώτησα
<φυσικά! θα κατεβείτε τις σκάλες και θα την βρείτε!!>μου απάντησε πρόθυμα εκείνος.
εγώ ακολούθησα την υπόδειξή του και κατέβηκα τις σκάλες.το περίεργο ήταν όμως πως υπήρχαν δύο πόρτες! μια στα αριστερά και μία στα δεξιά! και δεν μου είχε πει σε ποια απο τις δύο να πάω ούτε υπήρχε κάποιο σύμβολο που να προσδιορίζει ποια απο τις δύο είναι τουαλέτα. γαμώτο.
έτσι λοιπόν αποφάσισα να διαλέξω...έβαλα το χέρι μου στο πόμολο και άνοιξα την πόρτα.

δεν είχα ανοίξει την σωστή πόρτα. βρισκόμουν στην κουζίνα και όλοι οι μάγειρες με κοίταξαν με ένα έκπληκτο βλέμμα τότε ένας ψηλός μάγειρας με ξύλινο πόδι και μεγάλο ξανθό μουστάκι με πλησίασε..
<τι κάνεις εδω?! απαγορεύεται η είσοδος!!!!> μου είπε με ένα εκνευρισμένο ύφος
<εμμ με συγχωρείτε...έψαχνα το μπάνιο και μου είπαν να έρθω κάτω αλλά δεν προσδιόρισαν ποια πόρτα να ανοίξω οπότε άνοιξα στην τύχη..>του απάντησα εγώ αλλά πριν καλά καλά τελειώσω την φράση μου με διέκοψε.
<κάτσε λίγο να σε δω..γνωστή μου φαίνεσαι..> μου είπε και πήγε και ψαχούλεψε κάτι χαρτιά και....αααα Ο.Ο πάγωσα κρατούσε ένα wanted poster μου στα χέρια του!!!
<χμμμ sakura the dark assassin εε? εσύ είσαι? που σκότωσες τον μπάγκι και τον κούρο?!> μου είπε με ένα σχετικά έκπληκτο βλέμμα καθώς με κοίταζε απο την κορφή ως τα νύχια.

<ναι. ναι εγώ είμαι.>του απάντησα με απάθεια

δεν με πολυενδιέφερε αν με ήξερε η όχι το μόνο πράγμα όμως που δεν ήθελα ήταν να μου κουβαληθούν μαρίνς..

<ξέρεις πόσο μπάουντι έχεις? 57.000.000......δεν είναι λίγα...θα μπορούσα να..>είπε εκείνος αλλά εγώ τον διέκοψα.
<να με καταδόσεις. κάνε το. δεν σε εμποδίζει κανείς. > του είπα χαμογελόντας
<έχεις τσαγανό μικρή! μαρέσεις!> είπε και με πλησίασε αλλά εγώ έκανα ένα βήμα προς τα πίσω.όχι γιατί φοβήθηκα αλλά απλά για να βρίσκομαι σε ετοιμότητα σε περίπτωση που προσπαθήσει να μου επιτεθεί.
<μην ανησυχείς δεν σκοπεύω να κάνω τίποτα...με λένε zefu χάρηκα σάκουρα...> είπε εκείνος και μου άπλωσε το χέρι. ξέρω πως έλεγε αλήθεια. φαινότανε. άπλωσα και εγώ το χέρι μου και απάντησα με ένα χαμόγελο
<παρομοίως...!>

<από εδώ...>μου είπε και περάσαμε μέσα απο την κουζίνα. βρισκόμασταν μπροστά σε μία πόρτα την οποία ο ζεφου έσπρωξε με το χέρι του. πίσω από αυτή εμφανίστηκε ένα γραφείο ξύλινο με μία μεγάλη βιβλιοθήκη στα αριστερά του γεμάτη με βιβλία μαγειρικής.
εκείνος μου υπόδειξε μία δερμάτινη πολυθρόνα και μου έκανε νόημα να καθίσω, εκείνος κάθισε απέναντί μου.
<γιατί με έφερες εδώ?> τον ρώτησα κια πραγματικά είχα αυτή την απορία.
<κοίτα σάκουρα...εγώ πριν 22 χρόνια ήμουν πειρατής, με έλεγαν aka ashi no zefu...αλλά έπαθα ένα ατύχημα και έχασα το πόδι μου όπως βλέπεις και μόνη σου...> είπε και σηκώθηκε καθώς έβαλε σε δύο ποτηριά ρούμι, μετά με πλησίασε ,μου έδωσε το ποτήρι και ξανακάθισε. για λίγα δευτερόλεπτα δεν μίλησε αλλά μετά πλησίασε το ποτήρι στα χείλη του και ήπιε μια γουλιά.
<τέλος πάντων, εμένα το όνειρό μου πάντα ήταν να ανοίξω ένα εστιατόριο, οπότε αποφάσισα να παρατήσω την πειρατεία και να κάνω το όνειρό μου πραγματικότητα. μετέτρεψα το πλοίο μου σε ένα πλωτό εστιατόριο..>συνέχισε εκείνος.

<χμμ ενδιαφέρων.. είναι καλό το ότι εκπλήρωσες το όνειρό σου..αν και λυπάμαι για το πόδι σου..>του είπα και ήπια μια γουλιά ρούμι

<ναι..> συμφώνησε μαζί μου.
πέρασαν μερικά λεπτά σιγής και τότε εκείνος άρχισε και πάλι.
<βασικά ήθελα να σου πω πως μου θυμίζεις πολύ εμένα...> μου είπε. με ξάφνιασε αυτό δεν περίμενα να πει κάτι τέτοιο.
<εγω?>τον ρώτησα μηχανικά
<ναι!!βασικά πιστεύω πως με τον καιρό μπορείς να γίνεις πολύ δυνατή!!>μου ξαναείπε. η αλήθεια ήταν πως χάρηκα που το άκουσα αυτό
<σε ευχαριστώ!> του απάντησα μη έχοντας κάτι άλλο να πω.

<σκέφτεσαι να μπεις πας γραντ λαιν?> με ρώτησε και φάνηκε αρκετά μπερδεμένος
<ναι!! φυσικά και σκοπεύω να μπω! αν και θέλω πρώτα να περάσω απο άλλες θάλασσες...>του απάντησα και αυτός έστριψε το μουστάκι του
<ξέρεις πως είναι πολύ επικίνδυνο έτσι?>μου ξαναείπε και ήταν φανερά μπερδεμένος.
<ναι το ξέρω μα δεν ανησυχώ....εννοώ θέλω να πάω εκεί και θα αδράξω κάθε ευκαιρία που θα μου δοθεί για να το κάνω!>του είπα με αισιοδοξία
<χαχα να προσέχεις πάντως!>μου είπε και μου χαμογέλασε

την συζήτησή μας όμως διέκοψε ένας γδούπος που ακούστηκε απο το εστιατόριο επάνω..
<όχι πάλι!!!>είπε εκείνος και πετάχτηκε απο την καρέκλα του

<τι συμβαίνει?>τον ρώτησα. ήταν φανερά αναστατωμένος...
<δεν προλαβαίνω να σου εξηγήσω τώρα!! πάμε γρήγορα επάνω!>μου είπε και ουσιαστικά με τραβολόγησε μέχρι να φτάσουμε πάνω.
στο εστιατόριο είχε μπει ένας τύπος με μια τεράστια και περίεργη πανοπλία και έλεγε κάτι για λεφτά. κάποιοι μάγειρες ήταν επίσης εκεί αλλά κανείς δεν έκανε τίποτα...ο τύπος έσπαγε τα τραπέζια του εστιατορίου και τρομοκρατούσε τους πελάτες.
ο ζεφου πέρασε μπροστά μου και του φώναξε
<φύγε περλ!!! δεν θα πάρεις άλλα λεφτά απο εδώ!>
μάλλον ήταν ξεκάθαρο το τι συνέβαινε...
<σκάσε γέρο!!! μουαχαχαχααχαχ> είπε ο χοντρός με την πανοπλία και έσπασε άλλο ένα τραπέζι.
είχα αρχίσει να εκνευρίζομαι! ποιος στο καλό νόμιζε πως ήταν?!

ένας απο τους μάγειρες τράβηξε ένα κατάνα και πήγε να του επιτεθεί αλλά ο περλ με μία κίνηση του χεριού του χτύπησε τον μάγειρα με την πανοπλία του και τον πέταξε πάνω σε κάτι τραπέζια, μετά καθόταν και χαιρόταν μόνος του...
ποιος σκατά νόμιζε πως ήταν?! με ποιο δικαίωμα το έκανε αυτό?!
ένιωθα τόσο τσαντισμένη, ήθελα να προστατεύσω αυτό το φανταστικό εστιατόριο....πέρασα μπροστά και στάθηκα απέναντί του λέγοντάς του

<ποιος νομίζεις ότι είσαι και βανδαλίζεις έτσι αυτό το μέρος?!!!> του είπα με επιθετικό και παράλληλα επιβλητικό ύφος
εκείνος με κοίταξε και γέλασε.
<ποια νομίζεις πως είσαι κοριτσάκι?χαχαχα>
με εκνέβριζε τόσο πολύ αυτός ο τύπος!!
<λέγομαι σάκουρα! και σε λίγα λεπτά απο τώρα θα είσαι παρελθόν!!! θα σε κάνω να πληρώσεις!!!> του είπα και αυτός με κοίταξε παγωμένος

άκουσα κάποιους απο πίσω μου να ψιθυρίζουν ενώ ο μπάμιας ο περλ με κοίταζε σαν χάνος
<bara bara no...back crash!!!> είπα και τα χέρια μου αποκολλήθηκαν έπιασαν τα δικά του και τα γύρισαν προς τα πίσω και προς τα επάνω με αποτέλεσμα να σπάσουν κάποιοι σπονδύλου της μέσης του
<αααα!! θα μου το πληρώσεις αυτό!!!>φώναξε εκείνος προσπαθώντας να μου επιτεθεί αλλά πριν προλάβει
το χέρι μου ενώθηκε με το κατάνα το οποίο έσκισε τον αέρα π οποίος πήγε καταπάνω στον περλ σε συμπιεσμένη μορφή και τον πέταξε έξω απο το εστιατόριο.
εκείνος μου έκανε μία επίθεση με την οποία μου πέταγε φλεγόμενα μαργαριτάρια αλλά εγώ έκανα στο πλάι και την απέφυγα διαμμελίζοντας το σώμα μου σε πολλά μικρά κομμάτια και παράλληλα έστειλα τις παλάμες μου σε μορφή γροθιών οι οποίες τον χτύπησαν στο πρόσωπο.
εκείνος προσπάθησε να σηκωθεί αλλά πριν προλάβει εξαπέλυσα άλλη μία επίθεσή μου εναντίων του:
<bara bara no..free drop!!!>τα χέρια μου τον σήκωσαν απο τον λαιμό στον αέρα και μετά τον πέταξαν απότομα κάτω αφήνοντάς τον αναίσθητο. τελικά τον πλησίασα, του αφαίρεσα το κομμάτι της πανοπλίας που είχε στο στήθος του και το πήρα μαζί μου, αφού του έκοψα με το κατάνα μου το λαρύγγι αφήνοντάς τον νεκρό.


[ΤΕΛΟΣ α' μέρους (συνέχεια στο β' μέρος που θα ανέβει στο ίδιο νησί)]