[ΤΕΛΟΣ]CSI: Cytherea

Φωνες? Καποιος μιλαει... Τι λεει? Που βρισκομαι?
Ανοιξα σιγα σιγα τα ματια μου και προσπαθησα να δω. Το φως της ημερας με τυφλωσε λιγο αλλα προσπαθησα να το συνηθισω... Ειμουν ζωντανος αλλα γιατι? Ακουσα βηματα και μια τσιριχτη φωνη.
-Γιατρεεε!! Ξυπνησε! Ελα γρηγορα!
Γυρισα το κεφαλι μου προς την πηγη της φωνης και ειδα μια γυναικα με μακρια, καστανα μαλλια πιασμενα κοτσιδα να φωναζει σε εναν διαδρομο εξω απο το δωματιο που ειμουν. Προσπαθησα να σηκωθω αλλα ενιωθα το σωμα μου ασηκωτο και το κεφαλι μου πονουσε παρα πολυ.

H κοπελα ειδε την προσπαθεια μου να σηκωθω και αμεσως ετρεξε και με εσπρωξε πισω στο κρεβατι.
-Δεν θα σηκωθεις μεχρι να ερθει ο γιατρος! Ο~κ~? Ειπε στο τελος με χαριτωμενη φωνη.
-Ε-ενταξει... Της απαντησα και επεστρεψε στην πορτα. Ηταν τρομακτικη... ηταν πολυ τρομακτικη... η δυναμη με την οποια με εσπρωξε θα μπορουσε να με σκοτωσει αν ειμουν τοσο χαλια οσο ενιωθα. Ηταν τρομακτικη και χαζη!
-Αντε βρε γεροξεκουτη κουνησου! Νομιζω οτι χειροτερεψε κιολας!
-Μην φωναζεις καλη μου Yoinichi. Και ποιον ειπες γερο? Για αντιποινα θα με αφησεις να βουτηξω μεσα στα θερμα σου...
Ειχα κλεισει τα ματια και περιμενα ακουγοντας την συζητηση οταν ξαφνικα ενα μπαμ την διεκοψε. Ανοιξα τα ματια μου απο τον αιφνιδιασμο και κοιταξα προς την πορτα. Ειδα την κοπελα να μπαινει μεσα φανερα νευριασμενη και απο πισω της ακολουθησε ενας κοντος ανθρωπακος με μουσι, γυρω στα 60 και με ενα μαυρισμενο ματι και κοκκινη μουρη.

-Λοιπον παιδι μου τι ακριβως νιωθουμε?
Προσπερασε προφανως το συμβαν σαν να μην συνεβει ποτε οποτε τον ακολουθουσα.
-Το σωμα μου ειναι καπως ακαμπτο και ζαλιζομαι λιγο.
-Μαλιστα μαλιστα λογικο... ψελλισε ενω εξεταζε διαφορα σημεια να δει αν πονουσα.
-Εισαι πολυ τυχερος που ο αντιπαλος σου σε λυπηθηκε. Αυτο το δηλητηριο ειναι πολυ ισχυρο και μπορει να σκοτωσει μεχρι και θαλασσιο τερας σε μεγαλη ποσοτητα.
Με λυπηθηκε? Γιατι να το κανει αυτο? Τοτε θυμηθηκα ποσο τρομαγμενος ειμουν και προφανως το ειδε στο προσωπο μου για αυτο.
Ειμαι αδυναμος... σκεφτηκα και εσφιξα την γροθια μου. Τοτε η κοπελα ξεκινησε να μιλαει.
-Το ξερω οτι ειναι δυσκολο να χανεις απο καποιον αλλα θα σε παρακαλουσα να μην κανεις κατι ριψοκινδυνο.
Εμεινα σιωπηλος μεχρι να τελειωσει ο γιατρος την εξεταση.

-Απο οτι βλεπω δεν υπαρχουν σοβαρες ζημιες και αν το φαρμακο λειτουργισει καλα θα εισαι περδικι μεχρι αυριο. Προς το παρων θα μεινεις στο κρεβατι και θα απαντησεις σε μερικες ερωτησεις.
-Ερωτησεις? ειπα καπως ξαφνιασμενος.
-Βεβαια... Δεν ξερουμε καν ποιος εισαι...
Ειχε δικιο. Τοση ωρα και δεν ειχαμε καν συστηθει.
-Εγω ειμαι η Nanao Yoinichi~! Ειμαι η μια απο τους 3 αρχηγους των σχολων kendo που υπαρχουν στο χωριο και διδασκω την τεχνη του ενος σπαθιου. Για αυτο το λογο οι φιλοι με φωναζουν και Ichi(1)!
-Ετσι εξηγειται αυτη η τεραστια δυναμη... παραμιλησα.
-Και αυτος ο κοντος περιεργος γερος ειναι ο γιατρος του χωριου ο Kame-sensei.
-Ναι εγω ειμαι αυτος! ΚΑΙ ΠΟΙΟΝ ΕΙΠΕΣ ΠΕΡΙΕΡΓΟ? Τωρα θα σου πιασω τα...
Εκανε την κινηση να πλησιασει το μπουστο της Ichi και εκεινη του εχωσε μια μπουνια στην μουρη εκτοξευοντας τον στον τοιχο και μαυριζοντας του και το αλλο ματι.
Ωστε αυτο εγινε και πριν... αουτς...

-Εσυ λοιπον ξενε ποιος εισαι? Ειπε η Ichi και εκατσε στην ακρη του κρεβατιου.
-Με λενε Hannah Jinto... Για τους φιλους Hanji και ειμαι Marine...
-Oooo καιρο εχει να ερθει εδω καποιος Marine. Συνηθως ερχονται μονο πειρατες και οι περισσοτεροι δεν μενουν ουτε ωρα εδω χεχε! Η εκφραση της ηταν καπως περηφανη οταν το ελεγε αυτο και παραξενευτηκα.
-Γιατι ετσι? Ρωτησα γεματος απορια.
-Διοτι σχεδον ολοι ηθελαν να κανουν το δικο τους με το ετσι θελω! Οποτε εμεις τους περιποιηθηκαμε αναλογος. Οπως και μερικους Marine. Δεν πιστευω να εισαι ενας απο αυτους εε?
Με πλησιασε επικινδυνα και αντανακλαστικα απαντησα αρνητικα. Οχι οτι ελεγα ψεματα αλλα ενιωσα οτι θα πεθαινα αλλιως.

Μολις πηρε την απαντηση που ηθελε σηκωθηκε απο το κρεβατι και πηγε προς την πορτα.
-Παω να πω στις μαγειρισσες να φτιαξουν και μια σουπα για σενα!
Παρα το γεγονος οτι ηταν ευεξαπτη ηταν πολυ καλη κοπελα. Ετσι ειπα να δοκιμασω να της ζητησω μια μικρη χαρη.
-Εεε Ichi θα ηθελα να μου κανεις μια εξυπηρετηση...
-Τι ειναι, πες μου...
-Θελω να πας στο καραβι μου αν μπορεις και να μου φερεις τα 2 kodachi μου που ειναι διασπαρτα πανω στο καραβι και ενα mini den den mushi που ειναι στο συρταρι στο μοναδικο γραφειο που υπαρχει.
-Αα αυτο ηταν μονο? Θα τα εχεις μαζι με το μεσημεριανο! Παω τωρα!
Ειπε γεματη χαρα και εφυγε.

Εγω ξαναξαπλωσα για να χαλαρωσω και τοτε αρχισε να μιλαει ο Kame-sensei. Ειχα ξεχασει οτι ηταν και αυτος εκει...
-Ξερεις, μπορει η Ichi να ειναι μια χαζοχαρουμενη και ανεγκεφαλη κοπελα αλλα απο οτι βλεπεις ειναι πολυ δυνατη. Ελπιζω να το εννοουσες οταν ελεγες οτι δεν ηρθες εδω με κακο σκοπο.
Ο γιατρος, αν και perv, νοιαζοταν οχι μονο για την Ichi αλλα και για το χωριο.
-Μην ανησυχεις γιατρε. Εγω ηρθα εδω περα μονο για προπονηση και τιποτε αλλο. Του ειπα με ηρεμη φωνη.
-Για προπονηση? Χαχαχα απο οτι φαινεται σιγουρα την χρειαζεσαι αλλα οχι μονο σωματικα...
-Τι εννοεις?
Ο γιατρος χαμογελασε...
-Η μιση μαχη αγορι μου ειναι πνευματικη. Αν εισαι ηρεμος μεσα σου τοτε οι επιθεσεις σου εχουν μεγαλη σταθεροτητα. Αν οχι, τοτε μπορει να χασεις και την ζωη σου.

Ειχα μεινει να τον κοιταζω αποσβολωμενος και διχως να το παρει κανενας απο τους 2 χαμπαρι καποιος ειχε μπει στο δωματιο.
-Χαχα, μπραβο γιατρε βλεπω δεν εχεις ξεχασει πως ειναι να εισαι ξιφομαχος. Ειπε ο νεαρος χτυποντας παλαμακια.
-Unamori-san με τρομαξες! Για αλλη μια φορα θα στο ξαναπω! Μην μπαινεις αθορυβα μεσα στα δωματια! Θα χασουμε κανεναν καμια μερα και φοβαμαι οτι αυτος θα ειμαι εγω!
-Χαχαχα... Μην ανυσηχεις Kame-sensei εισαι γερο σκαρι εσυ! Και ο φιλαρακος μας απο εκει ειναι ο νεαρος που ολοι συζητανε? Ας συστηθω και εγω με την σειρα μου τοτε. Ειμαι ο Unamori One, αν και οι περισσοτεροι με φωναζουν Unamori, και ειμαι ο δασκαλος των 2 σπαθιων. Εχω την εντυπωση οτι γνωρισες ηδη την Ichi. Χαχαχα!
Ο Unamori ηταν ενας νεαρος γυρω στα 25 με κοντα μαυρα μαλλια και καστανα ματια. Ουτε πολυ ψηλος αλλα ουτε και κοντος. Αν και εμοιαζε να μην νοιαζεται για τιποτα εβγαζε μια ηρεμια και που χρειαζομουν μετα απο αυτο το τρελο πρωινο.

Ειχε μεσημεριασει και οπως περιμενα ηρθε η Ichi κουβαλωντας εναν σακο και εναν δισκο με φαι.
-A!? Unamori? Τι κανεις εσυ εδω? ειπε ξαφνιασμενη.
-Ηρθα να δω τον καλεσμενο μας.
-Καλα θα κανεις να μην τον ενοχλησεις πολυ! του ειπε επιτακτικα και τον προσπερασε.
-Χαχαχα ειμαι σιγουρος οτι τα καταφερνεις μια χαρα μονη σου...
-Τι ειπεεεες?! η Ichi πηρε φορα και πηγε να του δωσει μπουνια αλλα αυτος χωρις να χασει το χαμογελο του απλα εκανε στην ακρη και χασαμε ενα κομματι του ξυλινου τοιχου.
-Γιατι εκανες στην ακρη? Κοιτα τι εκανες!
-Δεν ειχα αλλη επιλογη... ή ο τοιχος ή εγω, και επειδη εγω εχω ακομα δουλειες να κανω την πληρωσε ο τοιχος χαχα!

Ο γιατρος σηκωθηκε απο την καρεκλα που ειχε στρογγυλοκατσει και πλησιασε τους 2 δασκαλους. Τους επιασε απο τις ζωνες και τους πεταξε εξω απο το δωματιο κλεινωντας την πορτα.
-Ααχχ αυτα τα παιδια. Μερικες φορες αναρωτιεμαι πως καταληξανε να γινουν αρχηγοι στις σχολες. Τελοσπαντων. Πηγε και σηκωσε τον δισκο πανω απο το τραπεζι και μου τον εφερε.
-Προς το παρων φαε λιγο, παρε αυτο το χαπι και πεσε για υπνο. Αυριο που θα εισαι καλα θα σου κανουμε μια ξεναγηση στο χωριο και μετα θα μπορεις να ξεκινησεις προπονηση.
-Ευχαριστω πολυ!
Ο γιατρος εκανε μεταβολη, ανοιξε την πορτα και βγηκε απο το δωματιο κλεινωντας την πισω του.

Ανασηκωθηκα στο κρεβατι και εφτιαξα τον δισκο στα ποδια μου για να βολευτω. Πηρα το κουταλι και δοκιμασα λιγη σουπα. Ηταν κοτοσουπα και μαλιστα πολυ γευστικη πραγμα που με εκανε να την εξαφανισω σε λιγοτερο απο 10 λεπτα. Αφου αδειασα το μπολ αφησα τον δισκο σε ενα τραπεζακι που ειχε διπλα στο κρεβατι και τοτε προσεξα οτι εκει υπηρχε και ενα διπλωμενο σαν φακελακι χαρτι. Παραξενευτηκα και αναρωτηθηκα αν εκει βρισκοταν το φαρμακο που επαιρνα. Το πηρα στα χερια μου και προσπαθησα να το ανοιξω χωρις να διαλυθει.

Το διπλωμα του αν και περιτεχνο αποδειχθηκε πολυ πιο απλο οταν καταφερα να ξεδιπλωσω την μια γωνια. Κοιταξα μεσα και ειδα μια πρασινη σκονη.
Πρασινο? Κατι μου λεει οτι θα ειναι μια πικρη ιστορια σκεφτηκα και με γρηγορες κινησεις εβαλα την σκονη στο στομα μου και ηπια νερο. Οπως προεβλεψα ηταν τοσο πικρο που κοντεψα να πνιγω και αρχισα να βηχω κατι που σταματησε μετα απο μερικα λεπτα. Τοτε συνηδειτοποιησα το ποση υσηχια ειχε. Ηταν μεσημερι και προφανως ολοι ειχαν παει για φαι και για καναν υπνακο.

Ανοιξα το παραθυρο που ηταν ακριβως διπλα μου και ο αερας μπηκε μεσα. Ηταν ενα απαλο αερακι ουτε κρυο αλλα ουτε και ζεστο το οποιο σε ξεκουραζε. Μαζι του εφερνε διαφορες μυρωδιες. Εκλεισα τα ματια μου και καταφερα να τις ξεχωρισω σε κατηγοριες. Λουλουδια, φαγητα, ξυλο και μεταλλο εναλλασονταν κανοντας τον αερα πολυ ενδιαφερον. Ξαφνικα ενιωσα μια ζαλαδα και ακουμπησα το κεφαλι μου στο μαξιλαρι. Αρχισα να νυσταζω παρα πολυ κατι για το οποιο ευθυνοταν μαλλον το φαρμακο οποτε δεν αντισταθηκα και πολυ και αφεθηκα στην παρενεργεια.

Οταν ξανανοιξα τα ματια μου ειχε πλεον σκοτεινιασει. Το πρωινο και φωτεινο δωματιο ειχε δωσει την θεση του σε ενα σκοτεινο δωματιο με μοναδικες πηγες φωτος το ασημενιο φεγγαρι και ενα κερι που σιγοκαιγε πανω στο γραφειο του γιατρου. Δεν μπορουσα να καταλαβω τι ωρα ηταν αλλα υπολογισα οτι ηταν μετα τα μεσανυχτα. To ανοιχτο παραθυρο εφερνε μεσα δροσια και μια γνωστη μυρωδια που δεν μπορουσα να θυμιθω τι ηταν. Κουνηθηκα λιγο για να δω αν ειχε πιασει το φαρμακο. Αν και ο πονος ειχε σχεδον εξαφανιστει ειχα ακομα εντονη ζαλαδα. Αποφασισα για πρωτη φορα στην ζωη μου να ακολουθησω την συμβουλη ενος χαζου -βλεπε Ichi- και προσπαθησα να ξανακοιμηθω κατι που δεν αργησε να γινει.

Την επομενη μερα το πρωινο για αλλη μια φορα ηταν γεματο φασαρια καθως η Ichi τσακωνοταν παλι με τον γιατρο. Η γενικη ατμοσφαιρα αν και αντονη ηταν πολυ χαρουμενη κατι που με εκανε να ξεχασω τα προβληματα μου. Αλλα οχι για πολυ. Αφου εφαγα -υπο την ενθουσιωδη επιτηρηση της Ichi- καταφερα να σηκωθω και μετα απο ττην τελευταια εκτιμηση του γιατρου πηρα εξιτηριο. Τους εβγαλα τοτε ολους απο το δωματιο γιατι επρεπε να επικοινωνησω με την κοντινοτερη βαση να τους πω την θεση μου. Απο αυτο το τηλεφωνημα εμαθα οτι ειχα προαχθει σε Lieutenant Junior Grade. Ειμουν πολυ χαρουμενος για αυτην μου την προαγωγη παρολο που ειχα χασει απο τον πειρατη. Φορεσα παπουτσια, παλτο, καπελο και βαζοντας τα kodachi μου στην ζωνη ειμουν ετοιμος για ξεναγηση.

Η ημερα ηταν υπεροχη, οτι επρεπε για εναν προσφατα ασθενη για να ξαναβρει τις δυναμεις του. Τα κτηρια ηταν ξυλινα και θυμιζαν κτηρια της εποχης Edo κατι που ταιριαζε στο κλιμα.Αφου η Ichi -που ανακηρυχθηκε μονη της ξεναγος μου- μου εδειξε τα βασικα σημεια του χωριου ειχε ερθει η ωρα να μου δειξει τις σχολες που ηταν και ο λογος που ηρθα. Πρωτα με πηγε απο την δικη της. Μολις εσυρε την πορτα καμια 20αρια μαθητες και μαθητριες διαφορων ηλικιων υποκλιθηκαν μπροστα της ως ενδειξη σεβασμου.
-Ωωω πολλοι μαθητες βλεπω!
-Ναι! Μπορω να πω με περηφανια οτι εχω τους περισσοτερους μαθητες απο τις αλλες σχολες.

Μου φανηκε περιεργο αυτο αλλα δεν το σχολιασα. Επειτα απο καποιες οδηγιες που τους εδωσε με πηρε και συνεχισαμε για την δευτερη σχολη στην οποια και θα εκανα προπονηση ή ετσι νομιζα. Η Ichi για αλλη μια φορα ανοιξε την πορτα και πηκε μεσα φωναζοντας χαρουμενα καλημερα. Πριν ομως καν το καταλαβω ο One ειχε παει απο πισω της και ετοιμαζοταν να της επιτεθει. Πριν προλαβω να φωναξω η Ichi ειχε ηδη βγαλει το κατανα της και ειχς σταματισει την επιθεση του ενος σπαθιου με αυτο και το αλλο το ειχε σταματησει με το να κρατησει με το ποδι της το χερι του One.

-Οπως βλεπω παντα σε φορμα Ichi... χαχα!
-Εμ τι νομιζες οτι θα την παταγα με τα κολπα σου?
Αυτη η κουβεντουλα τους με καθυσηχασε και τον καλημερισα και εγω με την σειρα μου. Αυτη η σχολη ειχε μετρημενους 10 μαθητες. Οσο περισσοτερα τα σπαθια τοσο λιγοτεροι ηταν οι μαθητες και ειχα αρχησει να αναρωτιεμαι ποσους μαθητες θα εχει η τριτη. Τελειωνοντας την ψιλη κουβεντα κινησαμε προς την τελευταια σχολη.

Με το που φτανετε εκει ομως, βλεπετε το κτιριο να ειναι φρεσκοκαμμενο (λιγες μικρες εστιες φωτιας υπαρχουν ακομα). Κοιτατε τριγυρω και δεν βλεπετε κανενα. Καθως προχωρατε βλεπετε καποια πτωματα. Η Ιchi αναγνωριζει αυτο που καποτε ηταν ο αρχηγος της τριτης σχολης...

Περνωντας απο το σημειο που καποτε ηταν η πορτα της σχολης η Ichi εμπηξε μια στριγκλια που ακουστηκε σε ολο το νησι. Αρχισε να τρεχει προς ενα απο τα πτωματα και εβαλε τα κλαματα.
-Saito!! Γιατιιι? Πως?
Απο οτι καταλαβα αυτος πρεπει να ηταν ο αρχηγος της τριτης σχολης. Οι μικρο εστιες που εκαιγαν ακομα εκαναν την ηδη αποπνικτικη ατμοσφαιρα ακομα χειροτερη. Υπηρχε μια μυρωδια καμμενου ξυλου και σαρκας η οποια μου εφερνε αναγουλα. Προχωρησα προς την Ichi οταν προσπερασα ενα απο τα πτωματα. Ειχε καει τελειως η σαρκα και φαινονταν οι μυες και τα κοκκαλα.

Γυρισα το βλεμα μου προς την Ichi και την πλησιασα. Την ακουμπησα στον ωμο και αυτη γυρισε και με αγκαλιασε. Δεν περιμενα να ειναι τοσο συναισθηματικη αλλα μαλλον το χτυπημα ηταν πολυ μεγαλο.
-Ichiiiiii!! Τι εγινε...?
Κατευθασε ο One που προφανως ειχε ακουσει την τσιριδα με μερικους μαθητες του και τον Kame-sensei. Oλοι κοιτουσαν εντρομοι την σκηνη εκτος απο τον One ο οποιος αμεσως εδωσε διαταγες να σβησουν τις φωτιτσες και να μετρησουν τα θυματα. Η ψυχραιμια του ηταν αξιοθαυμαστη καθως μεχρι και ο γιατρος τα ειχε παιξει.

-ΝΑ ΜΗΝ ΚΟΥΝΗΘΕΙ ΚΑΝΕΙΣ!!
Απο πισω μας ακουστηκε μια βροντερη φωνη και ολοι κοκκαλωσαν. Γυρισα πισω και ειδα 5 ανδρες. Ολοι εκαναν μια ελαφρια υποκλιση εκτος απο μενα καθως δεν καταλαβα τι γινοταν.
-Θελω ολοι να γυρισουν στις θεσεις τους εκτος απο τον Kame και τον ασεβη νεαρο. ειπε εννοωντας εμενα.
-Μα αρχηγε τα εχω ολα υπο ελεγχο... ειπε ο One αλλα τον σταματησε δινοντας του ενα βλοσηρο βλεμα.
-Ακουσατε τι ειπε ολοι πισω! φωναξε ο One. Οι μαθητες του βοηθησαν την Ichi η οποια ηταν ακομα σε κατασταση σοκ και απομακρυνθηκαν απο το σημειο. Τοτε μονο ο αρχηγος αρχισε να μιλαει. Κσι αυτα που ειχε να πει δεν ηταν και πολυ καθησυχαστικα.

-Λυπαμαι που η επισκεψη σου στο νησι μας κατεληξε σε κατι τοσο δυσαρεστο. Θα ηθελα εαν το επιτρεπει και ο χρονος σου να μας βοηθησεις να κανουμε μια μικρη ερευνα στην σκηνη του εγκληματος διοτι ειναι σχεδον σιγουρο οτι προκειται για δολοφονια και χρειαζομαστε ουδετεροτητα για τα στοιχεια. Και για το τυπικο της περιστασης ονομαζομαι Isami Kondou και οπως καταλαβες ειμαι η λογικη του χωριου. Eσυ συμφωνα με τις πληροφοριες μου εισαι ο Hannah Jinto και εισαι Marine σωστα? Ισως μπορεσεις να μας βοηθησεις παραπανω απο οσο νομιζεις...
Η φωνη του παρολο που ηταν σταθερη φανερωνε μια μεγαλη ανησυχια την οποια μπορω να πω την ειχα και εγω.
-Ας παρουμε τα πραγματα με την σειρα. Αντρες! Στοιβαξτε τα πτωματα σε μια σειρα για να τα εξετασει ο γιατρος και σβηστε τις φωτιες. Εσυ νεαρε μου ελα μαζι μου.
Οι αντρες του υπακουσαν και μαζεψαν τα 5 πτωματα των ατυχων φιλων τους και εγω ακολουθησα τον Kondou.

Ξαναμπηκαμε μεσα στο καμμενο κτηριο και ξεκινησε να μου εξηγει την κατασταση του χωριου και το γιατι με χρειαζοταν.
-Οπως ειδες το χωριο μας απαρτιζεται απο σχολες ξιφομαχων με τις μεγαλυτερες να ειναι αυτες οι 3. Δεν υπηρχε καποιος ζηλος αναμεσα τους καθως η καθε σχολη ειχε τα δικα της "πιστευω". Αλλα αυτα τα πιστευω ηταν ταυτοχρονα ο λογος που ειχε δημιουργηθει μια μικρη ενταση αναμεσα στις σχολες του One και της Ichi και στην σχολη του Saito. Βλεπεις ο Saito μου ειχε πεις πως σκεφτοταν να παρει τον πληρη ελεγχο και των τριων σχολων διοτι πιστευε πως θα κανει καλυτερη δουλεια και γενικα περιφρονουσε τα αλλα ειδη ξιφομαχιας. Θεωρουσε την τεχνικη του την πιο δυνατη και για αυτο ειχε μονο 4 μαθητες. Τους ειχε επιλεξει ο ιδιος μετα απο καποια τεστ. Πολλοι ειχαν περασει απο αυτα τα τεστ αλλα τους εκοψε ολους. Για αυτο ηταν και λιγο μισητος. Εκει που θελω να καταληξω ειναι οτι καποιος κρυφακουσε την συζητηση μας και η φημη οτι ο Saito ηθελε τις αλλες σχολες ξεκινησε εναν κρυφο πολεμο.
-Οταν λες πολεμο?
Η κατασταση μεχρι στιγμης εβαζε κυριους υποπτους τους αρχηγους των σχολων...

-Τωρα που το σκεφτομαι η λεξη πολεμος παραειναι βαρια. Μια αντιπαλοτητα να πω καλυτερα η οποια ξεπερασε τον ευγενη ανταγωνισμο και εγινε κατι πιο βαρυ. Η σχολη του Saito ειχε δεχτει το λιγοτερο 10 βανδαλισμους απο σπασμενα τζαμια μεχρι γκρεμισμα τοιχου. Και να μην μιλησω για απειλητικα σημειωματα. Ειπα βεβαια στους αρχηγους των αλλων σχολων να μαζεψουν τους μαθητες τους αλλα ουτε τοτε σταματησε κατι. Αυτο που βλεπεις ειναι το αποκορυφωμα.
-Με λιγα λογια εμενα με θελετε εδω μονο και μονο επειδη μπορω να δω την υποθεση τελειως αντικειμενικα σωστα?
-Ακριβως. Ολο το χωριο, οπως και εγω, θα φορτιστει πολυ οταν μαθει για τον χαμο του Saito και δεν θα γινει σωστη δουλεια.
Τοση ωρα που μου μιλαγε ταυτοχρονα κοιτουσαμε τα ερειπια της σχολης. Το μονο πραγμα που σωθηκε σχεδον ακαιρεο ηταν ενα σπαθι το οποιο μαλλον το ειχαν για διακοσμηση σε καποιον τοιχο. Κοιτουσαμε δεξια και αριστερα ψαχνωντας κατι ή ακομα και τιποτα. Και τοτε το βρηκαμε.