New ship, new expectations[τελος]

Μετά την απόδραση μας από το νησί που θα μας εκτελούσαν βρισκόμασταν στα ανοιχτά και πάντα επικίνδυνα νερά της Grand Line. Ψάχνοντας λίγο μέσα στην βάρκα βρήκαμε μια Log Pose και φαγητό που περιμέναμε ότι θα κρατούσε το πολύ 2 μέρες αν τρώγαμε μικρά γεύματα. Η Log Pose έδειχνε έναν προορισμό τον οποίο και είχαμε βάλει και ως στόχο. Ελπίζαμε να είναι κοντά επειδή θέλαμε γρήγορα προμήθειες αλλά και ένα μέρος να ηρεμήσουμε λίγο από όλη αυτή την ταλαιπωρία που είχαμε περάσει.
- Ταξιδεύουμε μαζί και δεν ξέρω ακόμα τα ονόματά σας… τους είπα.
- Εμένα με λένε Ren Και από εδώ είναι ο Kayle. Εσύ δεν χρειάζεται να συστηθείς! Είπε ο Ren γελώντας.
- Χάρηκα για την γνωριμία τους είπα και τους έδωσα το χέρι μου.

Η συζήτηση συνεχίστηκε σε ένα κλίμα χαράς και ενθουσιασμού μιας και μόλις είχαμε βγει από την φυλακή.
- Τι κάνατε εσείς για να μπείτε μέσα? Τους ρώτησα έχοντας απορία για τον λόγο που μπήκαν φυλακή αλλά και γιατί διάλεξαν αυτούς για να εκτελεστούν μαζί μου.
- Βρισκόμασταν σε ένα χωριό του Asuka Island στην North Blue. Το όνειρο μας ήταν να πάρουμε ένα πλοίο και να γίνουμε πειρατές… Όμως δεν είχαμε λεφτά για μια τόσο μεγάλη αγορά και έτσι αρχίσαμε να κλέβουμε όλα τα χωριά. Ήμασταν το καλύτερο δίδυμο ληστών στο νησί και ο κάθε στόχος μας δεν είχε καμία ελπίδα απέναντι μας. Έτσι τα λεφτά μαζεύονταν γρήγορα! Όμως κάποια μέρα είδαμε ότι ο καθένας έχει 15.000.000 bounty στο κεφάλι του και μερικά πλοία των marines φτάνουν στο νησί. Όσο και αν προσπαθήσαμε να γλυτώσουμε και να ξεφύγουμε μας έπιασαν και μας έριξαν στο Impel Down στο επίπεδο 1…
απάντησε ο Kayle στην ερώτησή μου.

Άλλοι 2 που είχαν ως όνειρο να γίνουν πειρατές… Όμως ακόμα δεν είχα καταλάβει γιατί διάλεξαν αυτούς από όλο το επίπεδο 1 για να εκτελεστούν μαζί μου... Έτσι τους ρώτησα γι αυτό το θέμα…
- Σε μια κλήρωση έβαλαν μέσα αριθμούς κελίων. Έτυχε το δικό μας και μιας που είμασταν μόνο εμείς οι 2 μέσα στο κελί πήραν εμάς. Είπε ο Ren
Ήταν φρικτό αυτό που έκαναν οι marines αλλά δεν περίμενα τίποτα καλύτερο από αυτούς… Ώρες ώρες μου ερχόταν να γίνω επαναστάτης αλλά δεν θα παρατούσα το όνειρο μου επειδή αυτοί ήταν άδειοι από κάθε ηθική αξία… Συνεχίσαμε να συζητάμε για διάφορα θέματα και εγώ τους έλεγα για κάποιες από τις περιπέτειες μου ως τώρα. Ειδικά ο Ren είχε μείνει εντυπωσιασμένος από όλα αυτά και πιθανώς σκεφτόταν τι θα είχαν περάσει αν δεν τους είχαν πιάσει οι marines.

Συζητούσαμε και για το τι θα κάνουμε από εδώ κι εμπρός. Εγώ θα συνέχιζα τις περιπέτειες μου σε όποιο νησί και να πήγαινα αλλά εκείνοι δεν ήξεραν ακόμα αν θα ήταν φρόνιμο να συνεχίσουν να κλέβουν κάποιο νησί, αφού θα τους εντόπιζαν οι marines και δεν θα αργούσε η στιγμή που θα ξαναβρίσκονταν μέσα στην φυλακή. Καθώς τα συζητούσαμε αυτά παρατηρήσαμε ότι το φαγητό τελείωνε σιγά σιγά. Άλλο ένα γεύμα και μετά δεν θα είχαμε να φάμε μέχρι να φτάσουμε στον προορισμό μας που για άλλη μια φορά ήταν άγνωστος. Η πρώτη νύχτα στο πλοίο έφτασε και συνειδητοποιήσαμε ότι δεν είχε αρκετό χώρο για να κοιμηθούμε 3 άτομα μέσα στο πλοίο. Έτσι αποφασίσαμε ότι θα κοιμόμαστε με βάρδιες και κάποιος θα φιλάει σκοπιά για να μην γίνει κάτι όση ώρα κοιμόμαστε αλλά και για να χωρέσουμε να κοιμηθούμε όλοι.

Πρώτος θα έμενε ξύπνιος ο Ren και μετά από 3 ώρες θα ήταν η σειρά του Kayle να μείνει ξύπνιος για να κοιμηθεί εκείνος. Τελευταίος θα ξυπνούσα εγώ μιας και επέμεναν ότι ως σωτήρας τους θα έπρεπε να κοιμηθώ περισσότερες και συνεχόμενες ώρες από εκείνους. Μετά από πολλές αντιρρήσεις τελικά συμφώνησα με το σχέδιο και πήγαμε για ύπνο. Μέχρι να έρθει η βάρδιά μου δεν συνέβη τίποτα το περίεργο και όλα κυλούσαν ομαλά. Όμως ένα μισάωρο μετά που είχα ξυπνήσει εγώ, ολόκληρη η βάρκα τραντάχτηκε από κάτι! Προσπάθησα να εντοπίσω τι ήταν αλλά μέσα στο σκοτάδι δεν μπορούσα να δω τίποτα. Υποψιαζόμουν ότι ήταν ένα Sea King και οι υποψίες μου επιβεβαιώθηκαν λίγα λεπτά αργότερα όταν ξεπρόβαλε έξω από το νερό.

Ο Kayle ξύπνησε από το τράνταγμα και βγήκε έξω με ένα νυσταγμένο βλέμμα. Μόλις είδε αυτό το τέρας να πετάγεται από το νερό τρομοκρατήθηκε και αμέσως έτρεξε μέσα να ξυπνήσει και τον Ren. Μετά από 2 λεπτά ήταν και οι 2 έξω κρατώντας τα πιστολιά τους. Ο Ren το αντίκρισε και είδα και σε αυτού το βλέμμα φόβο. Μάλλον πρώτη φορά αντίκριζαν κάτι τόσο μεγάλο για να το αντιμετωπίσουν. Ίσως ήταν και η πρώτη φορά που έρχονταν αντιμέτωποι με ένα τέρας γενικότερα αφού από ότι κατάλαβα ήταν η πρώτη φορά που ταξίδευαν έξω από το νησί τους ελεύθεροι.
- Μην ανησυχείτε! Εσείς πυροβολείστε το και εγώ θα προσπαθήσω να το κόψω. Μπορούμε εύκολα να το νικήσουμε αν δουλέψουμε ομαδικά! Τους είπα για να τους εμψυχώσω και να σταματήσουν να είναι πανικόβλητοι. Εκείνοι συμφωνήσαν και άρχισαν να του ρίχνουν. Δεν φαινόταν να το επηρεάζουν ιδιαίτερα οι σφαίρες αλλά κάποιες στιγμές έμοιαζε να πονάει.

Έγινα ολόκληρος ατσάλι και περίμενα να πλησιάσει αρκετά έτσι ώστε να μην πέσω στην θάλασσα μετά την επίθεση μου. Φαινόταν ότι όσο περισσότερες σφαίρες του έριχναν τόσο περισσότερο νευρίαζε! Κάποια στιγμή, επιτέλους, αφού έβγαλε έναν βρυχηθμό, μας επιτέθηκε. Περίμενα άλλο λίγο και μόλις έφτασε περίπου στα 2 μέτρα από έμενα πήδηξα στο αέρα. Το κεφάλι του πέρασε από κάτω μου και προσγειώθηκα πάνω του.
- Ittoryu Nigiri!! Φώναξα καρφώνοντας τον ασταμάτητα μέχρι που μια τεραστία πληγή άνοιξε. Εκείνο είχε χτυπήσει πάνω στο πλοίο και είχε σπάσει ένα κομμάτι του. Όμως από τον πόνο του τραύματος έκανε μια κίνηση προς τα πίσω και έβγαλε άλλον ένα βρυχηθμό. Εγώ δεν πρόλαβα να κρατηθώ από πάνω του και με πέταξε μέσα στο νερό. Έπειτα έπεσε κι αυτό μέσα στο νερό νεκρό… Ο Ren και ο Kayle αφού περίμεναν 2 λεπτά και δεν είδαν να βγαίνω από την θάλασσα αποφάσισαν ότι κάποιος έπρεπε να βουτήξει για να με βγάλει έξω. Έτσι πηρέ την πρωτοβουλία ο Ren και βούτηξε.

Άρχισε να ψάχνει μέσα στη θάλασσα για να με βρει. Εγώ ήμουν έτοιμος να χάσω τις αισθήσεις μου από την έλλειψη αέρα. Ήδη η όραση μου είχε γίνει πιο θολή. Καθώς βυθιζόμουν όλο και πιο βαθιά μέσα στα νερά της Grand Line είδα μια σκιά να με πλησιάζει και να με πιάνει. Ήταν εχθρός η φίλος δεν μπόρεσα να καταλάβω αλλά δεν μπορούσα να αντιδράσω και γι αυτό. Μέσα σε αλλά 10 δευτερόλεπτα έχασα τις αισθήσεις μου. Όταν ξύπνησα βρισκόμουν πάνω στην μισοδιαλυμένη βάρκα μας και άρχισα να βήχω.
- Είσαι καλά? Με ρώτησε ο Kayle που αυτή την στιγμή βρισκόταν διπλά μου.
- Ναι μια χαρά είπα και σηκώθηκα σιγά σιγά. Έπειτα ανακάθισα στο κρεβάτι και είδα στο διπλανό να κοιμάται ο Ren.
- Τι συνέβη? Ρώτησα αφού από την στιγμή που έπεσα στο νερό και μετά δεν θυμόμουν τίποτα.
- Έπεσες στο νερό και ήρθε ο Ren να σε σώσει! Μου εξήγησε ο Kayle καθώς και όλα όσα έγιναν μετά από αυτό.

Αφού μου είπε τι έγινε όσο ήμουν αναίσθητος, σηκώθηκα και βγήκα έξω για να δω τις καταστροφές που είχε προκαλέσει στο πλοίο το Sea King. Η πείρα μου με τα προηγούμενα πλοία που είχα μου έλεγε ότι αυτό το πλοίο δεν θα άντεχε πολύ ακόμα. Έτσι έπρεπε να φτάσουμε όσο το δυνατόν πιο γρήγορα στον προορισμό μας και να πάρουμε ένα καινούριο πλοίο. Αφού φάγαμε και το τελευταίο απόθεμα τροφίμων που μας είχε απομείνει, περιμέναμε μέχρι να φτάσουμε στο επόμενο νησί. Κάποια στιγμή κατά το απόγευμα, ο Kayle είδε στον ορίζοντα κάτι που έμοιαζε με στεριά. Όσο πλησιάζαμε παρατηρούσαμε το σχήμα του και βλέπαμε ότι είναι ένα νησί που ολόκληρο καλυμμένο από μια πόλη. Παντού μέσα σε αυτό υπήρχαν τρεχούμενα νερά και το όλο θέαμα ήταν πολύ εντυπωσιακό αν το συνδύαζε κάνεις με τον ήλιο που έδυε πίσω από το νησί και έμοιαζε να βυθίζεται μέσα στην θάλασσα.

Φτάσαμε στο νησί ελάχιστα λεπτά πριν ο ήλιος εξαφανιστεί ολόκληρος. Έτσι δέσαμε το πλοίο το λιμάνι και αρχίσαμε να ψάχνουμε για ένα πανδοχείο για να περάσουμε την νύχτα. Αφού βρήκαμε ένα, μπήκαμε μέσα και πήραμε 3 μονά δωμάτια. Μετά από αρκετό καιρό θα μπορούσαμε να κοιμηθούμε με την σιγουριά ότι τίποτα δεν θα διακόψει τον ύπνο μας και θα κοιμόμασταν σε ένα μαλακό κρεβάτι. Ανεβήκαμε στα δωμάτια και αφού βρήκε ο καθένας το δικό του μπήκαμε μέσα. Όταν μπήκα στο δωμάτιο μου πήγα κατευθείαν για να κάνω ένα ζεστό μπάνιο και έπειτα έπεσα για ύπνο. Μόλις έπεσα πάνω στο κρεβάτι με πηρέ ο ύπνος χωρίς να περάσει ούτε μισό λεπτό. Ξύπνησα κάποια στιγμή την επόμενη μέρα επειδή πεινούσα πολύ. Οι άλλοι 2 ήταν ήδη ξύπνιοι και με περίμεναν έξω από το δωμάτιό μου. Έτσι πορευτήκαμε και οι 3 προς κάποια ταβέρνα για να φάμε. Μετά από αυτό θα έπρεπε να ψάξουμε και να δούμε αν υπήρχε κανείς στο νησί που να επισκεύαζε η κατασκεύαζε καράβια.

Περπατούσαμε αρκετή ώρα στους δρόμους της πόλης και δίπλα μας υπήρχε ένα κανάλι στο οποίο κολυμπούσαν μερικά παράξενα πλάσματα που κουβαλούσαν ανθρώπους. Εμείς συνεχίσαμε την πορεία μας με τα πόδια μέχρι που βρήκαμε μια ταβέρνα. Μπήκαμε μέσα και κάτσαμε σε ένα από τα άδεια τραπέζια που είχε. Αφού παραγγείλλαμε περιμέναμε λίγη ώρα μέχρι να έρθει το φαγητό. Φάγαμε μέχρι σκασμού αφού δεν τρώγαμε πολύ ως τώρα και δεν είχαμε ευχαριστηθεί φαγητό από την στιγμή που μπήκαμε φυλακή και μετά… Έπειτα πληρώσαμε με τα λεφτά ενός άλλου (αφού ο Ren είχε κλέψει το πορτοφόλι ενός όπως ερχόμασταν εδώ). Σηκωθήκαμε και φύγαμε για να αναζητήσουμε ένα μέρος που θα μπορούσαμε να πάρουμε ένα άλλο πλοίο. Ρωτήσαμε σε διάφορα σημεία και μας είπαν ότι οι καλύτεροι σε αυτόν το τομέα είναι η Galley-La Company. Έτσι αφού μας έδωσαν οδηγίες κατευθυνθήκαμε προς το κομμάτι της πόλης που όταν υπερυψωμένο και μπορούσαμε να πάμε εκεί μόνο με ένα από τα παράξενα πλάσματα.

Αφού ρωτήσαμε που μπορούσαμε να βρούμε ένα από αυτά πήγαμε και νοικιάσαμε ένα. Μετά αφού του είπαμε τον προορισμό μας (έτσι μας είπαν να κάνουμε) και αυτό κατευθύνθηκε σε ένα μέρος που έμοιαζε με ασανσέρ. Μόλις μπήκαν μέσα σε αυτό καμιά δεκάρια από τα πλάσματα μια πύλη έκλεισε και αρχίσαμε να ανεβαίνουμε μαζί με αρκετό νερό που είχε εγκλωβιστεί μέσα στον θάλαμο. Όταν φτάσαμε πάνω όλοι ξεκίνησαν ο καθένας για τον προορισμό του, ενώ εμείς κοιτούσαμε με θαυμασμό γύρω μας και ξεχάσαμε να πούμε στο ζώο που μας κουβαλούσε να φύγει. Τελευταία στιγμή πρόλαβα και του το είπα και δεν μας ξανακατέβασε κάτω το ασανσέρ. Αρχίσαμε να προχωράμε σε αυτό το κομμάτι της πόλης μέχρι που φτάσαμε μπροστά από το κτήριο της Galley-La Company. Εκεί δέσαμε σε ένα σημείο που βρήκαμε το ζώο και κατεβήκαμε στον πεζοδρόμιο που υπήρχε ακριβώς μπροστά από την είσοδο της. Ήταν μια τεράστια είσοδος, αλλά ακριβώς δίπλα υπήρχαν κάτι μικρά κάγκελα που μπορούσε ακόμα και ένα μικρό παιδί να περάσει από πάνω τους.

Έτσι περάσαμε από αυτά και μάλιστα κανείς δεν μας είπε τίποτα. Παραξενεύτηκα για λίγο αλλά συνέχισα την πορεία μου μέσα στο ναυπηγείο που υπήρχε εδώ. Πολλοί εργάτες έφτιαχναν διάφορα εξαρτήματα σε 3 πλοία και εμείς τους κοιτούσαμε με θαυμασμό. Κάθισα δίπλα σε ένα βαρέλι για να απολαύσω τον μαεστρικό τρόπο που κατασκεύαζαν τα πλοία. Τελικά είχαν δίκιο όσοι μας είπαν ότι αυτοί είναι οι καλύτεροι, όχι μόνο στο νησί αλλά σε όλο τον κόσμο. Ξαφνικά ένας τύπος μας επιτέθηκε εκεί που καθόμασταν.
- Εσείς είστε κατάσκοποι από πια εταιρεία πάλι? Είπε καθώς μας πετούσε σχοινιά. Έσπρωξα τους άλλους 2 στο πλάι και έφαγα εγώ το χτύπημα ενώ είχα γίνει ατσάλι. Έτσι δεν μου προκάλεσε κάποιο τραύμα.
- Τι λες ρε φιλέ? Τρελός είσαι? Εμείς απλά θαυμάζαμε το ποσό όμορφα πλοία φτιάχνετε!
- Δεν σε πιστεύω! Τότε γιατί καθόσασταν σε μια γωνίτσα? Προσπαθούσατε να κρυφτείτε! Δεν με ξεγελάτε έμενα! Είπε και μας ξαναεπιτέθηκε.

Ακόμα δεν μπορούσα να καταλάβω ποιο ήταν το πρόβλημα του! Το σίγουρο ήταν ότι όλοι κοιτούσαν προς το μέρος μας και μάλιστα με εχθρική διάθεση.
- Άσε μας ρε φίλε! Αν θες να κάνεις κάτι για να περάσει η ώρα σου τράβα παίξε με τα παιχνίδια σου! Εγώ είμαι πολύ ανώτερος από εσένα! Του είπα αποφεύγοντας άλλη μια του επίθεση.
- Ren, Kayle κάντε πίσω! Θα τον αντιμετωπίσω μονός μου! Είπα κι εκείνοι έφυγαν αρκετά μέτρα μακριά.
- Μην νομίζεις ότι θα είναι τόσο εύκολη η μάχη! Θα πρέπει αν ξέρεις ότι είμαστε πολύ δυνατοί αντίπαλοι στην Galley-La Company…
- Ναι καλά! Σιγά τα αίματα είπα και του επιτέθηκα. Με μια κίνηση στο πλάι απέφυγε την επίθεση μου. Μου πέταξε μερικά σχοινιά τα οποία με έπιασαν. Όμως έτσι όπως πήγε να τα τραβήξει για να με χτυπήσει εγώ έμεινα ακίνητος και εκείνος ήρθε προς το μέρος μου με δύναμη. Έτσι του έσκασα μια μπουνιά στο πρόσωπο και τον άφησα κάτω αναίσθητο.

Αμέσως μαζεύτηκε αρκετός κόσμος γύρω μας άλλοι για να τον υπερασπιστούν και άλλοι για να καταλάβουν τι ακριβώς συνέβη. Τους εξηγήσαμε ποιοι είμαστε και πως έχει η κατάσταση και εκείνοι αμέσως τον μάζεψαν και τον πήγαν στο νοσοκομείο της πόλης.
- Συγγνώμη για την ταλαιπωρία που σας προκάλεσε! Τώρα τελευταία είχαμε πολλούς που προσπαθούσαν να μας κατασκοπεύσουν κι έτσι πλέον έχουμε μπερδευτεί ποιοι είναι απλοί πελάτες και ποιοι έρχονται για κατασκοπεία. Για να σας αποζημιώσουμε για ότι έγινε θα σας κατασκευάσουμε ένα μικρό πλοίο. Είπε ένας από τους τύπους της εταιρείας. Εμείς εννοείται ότι δεν φέραμε αντίρρηση, μιας και το πλοίο μας όταν σχεδόν κατεστραμμένο. Έτσι μερικές μέρες μετά το πλοίο ήταν έτοιμο. Βλέποντας το, δεν θα το έλεγες μικρό. Κάθε άλλο! Ήταν ευρύχωρο και σίγουρα θα μπορούσαν να ταξιδεύσουν με αυτό όλα τα μέλη του πληρώματος που είχα μέχρι τώρα. Το γεμίσαμε με τρόφιμα και διάφορα αλλά που χρειαζόμασταν. 2 μέρες πριν η Log Pose είχε ετοιμαστεί και έδειχνε τον επόμενο προορισμό μας. Όλα ήταν έτοιμα για το ταξίδι μας! Έτσι ανεβήκαμε πάνω και αφού τους ευχαριστήσαμε όλους αρχίσαμε να απομακρυνόμαστε από το νησί!