[Τέλος] Ανεφοδιασμός και... τρέξιμο!!!

[Αρχή]

Το ταξίδι με τη σχεδία δεν ήταν τόσο συναρπαστικό όσο με το πλοίο... Ήθελα να το βρω, αλλά θα ήταν πολύ δύσκολο, γιατί έπρεπε να ξαναπάω στο Organ Island. Βέβαια, με τους χάρτες που πήρα απ'τον Arlong θα ήταν πιο εύκολο, αλλά μετά από 2 βδομάδες δεν υπήρχε περίπτωση να μην το είχε πάρει κάποιος. Σκεφτόμουν αυτά απογοητευμένος, ενώ έφτανα σε ένα νησί, κυρίως για να ανεφοδιαστώ. Δεν είχα κάποια αποστολή ακόμα και η μεγάλη μου επικήρυξη θα έκανε δύσκολο το έργο μου.

Σε λίγη ώρα έφτασα στο πολυσύχναστο λιμάνι. Είχε τόσες βάρκες που δεν έβρισκα χώρο να δέσω τη σχεδία μου. Ίσως ήταν καλύτερα έτσι. Άρχισα να κάνω τον κύκλο του νησιού για να δέσω σε κάποιο λιγότερο προσιτό σημείο το μεταφορικό μου μέσο. Ύστερα από λίγο βρήκα μια εγκατελειμένη αποβάθρα και αφού έδεσα την σχεδία, ετοιμάστηκα να εξερευνήσω την πόλη. Φόρεσα έναν μπορντό χιτώνα και όταν σιγουρεύτηκα ότι δε διακρίνονταν τα χαρακτηριστικά μου, ξεκίνησα για την πόλη.

Η πόλη ήταν τεράστια και μπορούσες να βρεις τα πάντα εκεί! Είχε κάθε λογής μαγαζιά και φυσικά αρκετά όμορφα μέρη για να επισκεφτεί κανείς. Καθώς περπατούσα, συνάντησα μια μεγάλη παρέα εφήβων. Ήταν μια καλή ευκαιρία να μάθω περισσότερα γι αυτό το μέρος.
-Παιδιά! Μπορείτε να μου πείτε μερικά πράγματα για την πόλη?
-Α! Είσαι κι εσύ τουρίστας ε? Λοιπόν, η Loguetown είναι γεμάτη ωραία μέρη και πολλά μαγαζιά! Πολλοί πειρατές έρχονται εδώ για να αγοράσουν πράγματα. Βλέπεις, η Μεγάλη Γραμμή είναι πολύ κοντά από δω. Φυσικά, δε χρειάζεται να φοβάσαι τους πειρατές και τους εγκληματίες σε αυτήν την πόλη!! μου είπε με ένα πονηρό χαμόγελο.
-Και γιατί αυτό?
-Υπάρχει μια βάση του ναυτικού εδώ, με αρχηγό τον Smoker! Είναι ο πιο ισχυρός Marine ολόκληρης της East Blue! Λένε ότι κανένας δεν κατάφερε να του ξεφύγει!!!

-Ενδιαφέρον! Έχετε να μου προτείνετε κάποιο συγκεκριμένο μέρος να επισκεφτώ?
-Φυσικά! Πήγαινε στην πλατφόρμα που σκότωσαν τον Gol D. Roger! Τον Βασιλιά των Πειρατών!!! απάντησε ένα κορίτσι της παρέας.
-Μάλιστα!!! Αυτό όντος δεν πρέπει να το χάσω! Ευχαριστώ για τη βοήθεια παιδιά! Χάρηκα που τα παμε!
-Τα λέμε!

-Ώστε υπάρχει το μέρος όπου σκότωσαν τον Βασιλιά των Πειρατών ε? Ενδιαφέρον. Πολύ ενδιαφέρον. Να πάρει... με τόση επικήρυξη δεν πάω πουθενά. Ο καθένας θα μπορούσε να με αναγνωρίσει.. 35.500.000. Τι βλάκας που μαι. σκεφτόμουν καθώς περνούσα από ένα στενό.
Ξάφνου, το μάτι μου πήρε ένα Wanted Poster κολλημένο στον τοίχο. Το παρατήρησα και ψιθύρισα τι έγραφε.
-Kuran Kaname.. 72 εκατομμύρια πεντακό.... ΤΙΙΙΙΙ??????????? ούρλιαξα απ'την έκπληξη. Η επικήρυξή μου είχε διπλασιαστεί μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Τι στο καλό συνέβαινε!!! Δε θα μπορούσα να κυκλοφορήσω σε λίγο..

Μετά το σοκ σχετικά με την άνοδο του bounty μου, συνέχισα το δρόμο μου προς το μέρος όπου θανατώθηκε αυτός ο θρύλος, όταν ξαφνικά συνειδητοποίησα κάτι. Κανείς δε μου είχε πει προς τα που να πάω...
-Θα ρωτήσω τον επόμενο άνθρωπο που θα βρω. σκέφτηκα και συνέχισα.
Τελικά, δε χρειάστηκε. Δυο στενά δίπλα απ'αυτό που προχωρούσα, ήταν μια μεγάλη πλατεία. Στο βάθος μπορούσα να διακρίνω μια πλατφόρμα 15 μέτρων. Υπήρχε πολύ κόσμος, αλλά έπρεπε να το δω πάσι θυσία.

Πέρασα σπρώχνοντας απ'το πλήθος και βγήκα μπροστά στην πλατφόρμα. Κοίταξα την κορυφή της. Ήθελα τόσο να ανέβω πάνω και να κοιτάξω την πόλη από εκείνο το σημείο, αλλά απαγορευόταν. Σε αρκετά σημεία της πλατείας υπήρχαν φρουροί, εφοδιασμένοι με Den Den Mushi. Τώρα κατάλαβα σε τι αποσκοπούσε αυτό που έκαναν. Δεν είχαν λόγο να τιμούν έναν πειρατή, αλλά και μόνο το γεγονός, έφερνε πολύ κόσμο στην πόλη. Πέρα απ'τον τουρισμό, κατάφερναν να προσελκύσουν διάφορους καταζητούμενους, οι οποίοι επιθυμούσαν να γνωρίσουν από κοντά το μέρος όπου πέθανε αυτός ο θρύλος. Πολύ... δαιμονικό θα μπορούσα να πω..

Αφού το συνειδητοποίησα, άρχισα να κοιτώ δεξιά κι αριστερά μου για να σιγουρευτώ ότι κανείς δε με είχε βάλει στο μάτι. Δυστυχώς, είχα γίνει στόχος προσοχής όχι από Marines, αλλά από έναν τύπο με έναν μπεζ χιτώνα. Το πρόβλημα δεν ήταν μόνο αυτό, υπήρχαν άλλοι 3 με την ίδια ενδυμασία και όλοι έριχναν κλεφτές ματιές προς το μέρος μου. Σίγουρα δεν ήταν εκεί για καλό σκοπό. Αποφάσισα να προσπαθήσω να τους ξεφύγω για τώρα... Δε με συνέφερε να χρησιμοποιήσω τις δυνάμεις μου, γιατί θα γινόμουν στόχος απ'τους Marines όλης της πόλης. Έτσι, άρχισα να περπατώ προς το δρόμο απ'τον οποίο ήρθα.

Ρίχνοντας κλεφτές ματιές, παρατήρησα ότι οι περίεργοι κουκουλοφόροι με ακολουθούσαν. Δεν είχα πολλές επιλογές. Δε θα δημιουργούσα φασαρίες σε μια τέτοια πόλη. Έστριψα στο πρώτο στενό που βρήκα και άρχισα να τρέχω. Όταν με είδαν, άρχισαν να τρέχουν κι αυτοί. Σύννεφα είχαν μαζευτεί στον ουρανό και ετοιμαζόταν να βρέξει. Περνούσα από διάφορα στενά της Loguetown, αλλά άρχισα και έβλεπα ζημιές στα σπίτια και το δρόμο, σαν να είχε γίνει μάχη. Οι πρώτες σταγόνες άγγιξαν το πρόσωπό μου και κατάλαβα ότι η κουκούλα μου είχε πέσει πίσω, αποκαλύπτοντας τα χαρακτηριστικά μου.

Από ένα στενό στα δεξιά μου πετάχτηκε ο ένας κουκουλοφόρος κρατώντας ένα μαχαίρι. Όσο πιο γρήγορα μπορούσα ξαναφόρεσα την κουκούλα μου και απέκρουσα το χτύπημα του με το στιλέτο μου. Οι άλλοι 3 εμφανίστηκαν από πίσω μου και με περικύκλωσαν.
-Μάλλον πιάσαμε λαβράκι παίδες. Τι λέτε?
-Χαχαχα! Ναι όντος. Θα κονομήσουμε καλά απ' αυτόν εδώ!
-Κυνηγοί! σκέφτηκα αμέσως.
Γύρισα το κεφάλι μου για να παρατηρήσω τους αντιπάλους μου. Όλοι τους κρατούσαν κυματιστά μαχαίρια, ειδικά για την τέχνη της δολοφονίας. Δεν ήταν απλοί κυνηγοί τότε..

-Ωραία η αρχή, αλλά οφείλω να σας ευχαριστήσω για την πρόκληση! Θα είναι η πρώτη μου συμπλοκή με δολοφόνους! Προετοιμαστείτε για μια μάχη που θα στιγματίσει τη ζωή σας! τους απάντησα, ενώ ένα πλατύ χαμόγελο είχε σχηματιστεί στο πρόσωπό μου.
Με όλη μου τη δύναμη έστειλα το δολοφόνο που με κρατούσε μερικά μέτρα πίσω και έβγαλα τις δυο τελευταίες σφαίρες απ'την τσέπη μου.
-Repel
Οι σφαίρες πέτυχαν στο στήθος τους δυο δολοφόνους, οι οποίοι σωριάστηκαν νεκροί στο έδαφος. Ο άλλος μου όρμηξε και τα μαχαίρια μας συγκρούστηκαν. Κρατούσαμε ισάξια το έδαφός μας, όταν ο κυνηγός που είχα σπρώξει ξαναμπήκε στη μάχη δυναμικά. Προσπαθούσε με συνεχόμενες κινήσεις να με τραυματίσει, αλλά δεν ήταν αρκετά γρήγορος για μένα.

Απέφευγα τα χτυπήματα του περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή για να αντεπιτεθώ, αλλά δε μου έδινε τέτοια ευκαιρία. Ο άλλος κυνηγός βγήκε πίσω μου και προσπάθησε να με μαχαιρώσει στην πλάτη, αλλά βούτηξα στα αριστερά και απέφυγα τη μαχαιριά. Ήταν δυο εναντίων ενός και γνώριζαν καλά να πολεμούν.
-Ώστε είσαι χρήστης Φρούτου του Διαβόλου ε? Ενδιαφέρον. Νίκησες τους πιο αδύναμους της ομάδας μας, αλλά μην έχεις ελπίδες. Είμαστε πολύ πιο ισχυροί από αυτούς.
-Δε διαφώνησα. Απλά... δεν έχετε καμία ελπίδα μπροστά μου!
-Χα! Θα το δούμε!! Ψόφα! φώναξαν ταυτόχρονα και μου επιτέθηκαν.

Ο συγχρονισμός τους ήταν τέλειος. Δε μου άφηναν περιθώρια να αντεπιτεθώ, παρά μόνο να αμύνομαι και να αποφεύγω. Βέβαια με είχαν υποτιμήσει. Οι ίδιοι το είχαν πει... ήμουν χρήστης Φρούτου του Διαβόλου.
-Repel
Τα μαχαίρια τους εκσφενδονίστηκαν στον απέναντι τοίχο, αλλά μαζί τους έφυγε και το στιλέτο μου, το οποίο μπίχτηκε στην κοιλιά του ενός στα δεξιά μου. Βούτηξα προς το μέρος του και τραβώντας το στιλέτο, επιτέθηκα στον άλλον που ήταν απροστάτευτος. Με μια γρήγορη περιστροφή, τον έκοψα βαθιά στο δεξί του μπράτσο, με το οποίο ετοιμαζόταν να βγάλει κάτι απ'τη ζώνη του. Στην συνέχεια τον έκοψα στον λαιμό σκοτώνοντας τον.

Πήρα μερικές βαθιές ανάσες, ενώ βροχή έπεφτε καταρακτοδώς. Σκούπισα το μέτωπό μου και συνέχισα την πορεία μου. Είχα ήδη σκοτώσει 4 κυνηγούς και σύντομα θα γινόταν γνωστό ότι βρισκόμουν εδώ. Έστριψα σε ένα στενό και βγήκα στον κεντρικό δρόμο. Ήταν γεμάτος μαγαζιά και η πολυκοσμία ήταν ασφυκτική. Κατάφερα να περάσω στην απέναντι μεριά και άρχισα να περπατώ παράλληλα των μαγαζιών, όπου δεν είχε τόση "κίνηση". Καθώς προχωρούσε με όσο το δυνατόν κατεβασμένη την κουκούλα μου, είδα ένα μαγαζάκι στην επόμενη γωνία που έγραφε "Dominoes!!!Φθηνά πυρομαχικά". Ήταν καλή ευκαιρία. Άνοιξα την πόρτα του μαγαζιού και ακούστηκε ο χαρακτηριστικός ήχος που κάνει ένα καμπανάκι. Τότε, μια κοντή ηλικιωμένη γυναίκα εμφανίστηκε μπροστά μου.

-Γεια σας! Σε τι μπορώ να σας βοηθήσω?
-Αρχικά, θα ήθελα μερικά κουτιά με σφαίρες.
-Μέγεθος?
-Θέλω 3 κουτιά με σφαίρες μετρίου μεγέθους και 1 με τις μεγαλύτερες που έχετε.
-Περιμένετε λιγάκι, θα σας τα έχω έτοιμα! είπε και κατευθύνθηκε προς την πόρτα στο βάθος.
Το μαγαζί ήταν μικρό, αλλά ιδιαίτερα ελκυστικό. Είχε παντού ράφια γεμάτα όπλα και εκθαμβωτικά πυρομαχικά, ενώ υπήρχαν 3 διαφορετικά έπιπλα που περιείχαν θέσεις για σπαθιά και μουσκέτα.

Η γυναίκα επέστρεψε κρατώντας 4 κουτιά, τα οποία τα άφησε σε μια μπάρα που υπήρχε μπροστά στην πόρτα. Πλησίασα προς τα κει και αφού έλεγξα ότι οι σφαίρες που επιθυμούσα βρίσκονταν εκεί, την ρώτησα: Πόσα χρωστάω?
-20.000 belli. Οι μεγάλες σφαίρες που ζήτησες είναι ακριβές! Σου εγγυώμαι πάντως ότι δε θα μετανιώσεις που τις αγόρασες νεαρέ.
-Ευχαριστώ πολύ! της είπα δίνοντάς της τα λεφτά.
Κατευθύνθηκα προς την έξοδο, όταν η πωλήτρια είπε: Μήπως θα ήθελες ένα σπαθί? Βλέπω ότι έχεις μια θήκη στη ζώνη σου.
-Όχι...όχι. Είμαι εντάξει με τις σφαίρες.

-Επιμένω, αλλά το κάνω για καλό. Ακόμη κι αν δε θες κάποιο, έλα να τα κοιτάξεις και να μου πεις τη γνώμη σου.
Δίχως να θέλω να φανώ αγενής, πλησίασα στις θήκες που υπήρχαν τα σπαθιά. Είχε αρκετά μεγάλη συλλογή σε σύγκριση με το μέγεθος του μαγαζιού και μάλιστα μερικά απ' αυτά ήταν πολύ καλής ποιότητος. Υπό άλλες συνθήκες θα αγόραζα ένα, αλλά κανένα σπαθί δε θα αντικαθιστούσε αυτό που μου είχε δώσει ο Izuru. Καθώς κοιτούσα την μεγάλη ποικιλία, παρατήρησα ένα με κόκκινη λαβή και σε κατάλληλο μέγεθος για μένα. Το έβγαλα και το σήκωσα ψηλά για να πέσει περισσότερο φως πάνω του. Το μέγεθός του ήταν στις κατάλληλες διαστάσεις για μένα όπως και το βάρος του. Αντίστοιχα, η λεπίδα του ήταν από ένα περίεργο μέταλλο που το έκανε να μοιάζει ιδιαίτερα φονικό.

-Χμμμ... ωραία επιλογή. Πράγματι σου ταιριάζει αυτό.
-Προφανώς.. δυστυχώς δεν μπορώ να το αγοράσω. Με συγχωρείτε. είπα βάζοντας το στη θέση του.
-Δεν είναι τα λεφτά το θέμα. Μ'αρέσει να βλέπω νέους να επιλέγουν το όπλο τους. Είναι σαν να διακρίνω την προσωπικότητά τους. Στο δίνω τσάμπα αν θες.
-Δεν είναι τα λεφτά το πρόβλημα. Είναι θέμα τιμής. Μόνο ένα σπαθί θα μπει σε αυτή τη ζώνη.
-Αυτό δεν είναι τιμή. Είναι ανωριμότητα! Νόμιζα ότι ήσουν έξυπνος και με λαμπρό μέλλον στη ξιφασκία, αλλά έπεσα έξω!
-Πού το στηρίζετε αυτό?
-Τα σπαθιά εκτελούν έναν συγκεκριμένο σκοπό! Το κάθε σπαθί έχει κι από έναν διαφορετικό. Δεν ξέρω τι έπαθε αυτό που είχες, πάντως για να μην το έχεις στην κατοχή σου σημαίνει ότι έκανε τη δουλειά του.

-Δεν μου ακούγεται σωστό αυτό. Είναι σαν να μου λέτε ότι είναι απλά εργαλεία.
-Όχι! Το κάθε σπαθί έχει ημερομηνία λήξης! Καθένα δημιουργείται για να εκτελέσει κάποιον σκοπό και όταν τα καταφέρει "πεθαίνει".
-Δε σας καταλαβαίνω...
-Δεν είναι ότι δεν με καταλαβαίνεις, είναι ότι δεν θες να με καταλάβεις! Πάρε το σπαθί και εκπλήρωσε μαζί του τους στόχους σου!
Ένιωθα περίεργα με αυτά που μου έλεγε η ηλικιωμένη γυναίκα. Αισθανόμουν ότι είχε δίκιο και το σπαθί ήταν σαν να με φώναζε να το πάρω. Το μόνο σίγουρο ήταν αυτό, ότι δε θα καθόμουν να θρηνώ για την απουσία των όπλων που μου παραχώρησε ο δάσκαλος μου. Έπρεπε να συνεχίσω το ταξίδι μου.

Με αυτοπεποίθηση έπιασα το σπαθί και το ακούμπησα στην μπάρα.
-Πόσο κοστίζει?
-Χα!!! Είναι δικό σου νεαρέ! Μπορείς να φύγεις πριν έρθει η εγγονή μου, γιατί θα έχεις τρεχάματα μετά...
-Τι εννο..
-Γεια σου γιαγιά! ακούστηκε μια γυναικεία φωνή. Βλέπω έχεις πελάτη. Γεια σας!
-Χαίρεται! απάντησα στη νεαρή κοπέλα προσπαθώντας να αποκρύψω τα χαρακτηριστικά μου.

-Αντίο σας και ευχαριστώ! είπα δυνατά και έκανα να φύγω, αλλά η κουκούλα μου πιάστηκε σε μια εξοχή ενός ραφιού και έπεσε. Βρέθηκα πρόσωπο με πρόσωπο με την κοπέλα. Φορούσε μοβ παντελόνι και βαρύ τζάκετ, ενώ είχε μαύρα μαλλιά και φορούσε γυαλιά.
-Είσαι ο.. Kuran Kaname!!! Αυτός που το έσκασε απ'το Impel Down!! Συλλαμβάνεσαι εις το όνομα του νόμου! φώναξε τραβώντας το σπαθί που είχε στερεώσει στην πλάτη της.
-Να πάρει... είπα και την έσπρωξα με δύναμη ρίχνοντας την στο έδαφος.
Στη συνέχεια φόρεσα την κουκούλα μου και βγήκα στο δρόμο. Πραγματικά ήμουν πολύ άτυχος. Την ώρα που χρειαζόμουν όσο τίποτε άλλο τη φασαρία και το συνωστισμό, ο δρόμος ήταν άδειος.

Η ώρα είχε περάσει και ήταν περασμένα μεσάνυχτα. Δεν είχα τι άλλο να κάνω και άρχισα να τρέχω. Άκουσα την πόρτα να ανοίγει και η κοπέλα βάλθηκε να με καταδιώκει. Η ατυχία μου συνεχιζόταν, καθώς η βροχή είχε σταματήσει και δεν μπορούσα να κρυφτώ.
-Σταμάτα εγκληματία!!!
Έστριψα σε αρκετά στενά, μέχρι που βγήκα σε αδιέξοδο.
-Να πάρει η οργή! Δεν πρέπει να πολεμήσω εδώ.. όχι άλλο. Δε θα προλάβω να φύγω!
-Εδώ τελειώνει ο δρόμος σου. Ετοιμάσου να ξαναπάς στο Impel Down και αυτή τη φορά μόνιμα!
-Δε σκοπεύω να ξαναπάω εκεί πέρα... δε μου αφήνεις άλλη επιλογή. της απάντησα και τράβηξα το νέο μου σπαθί.

Όρμηξα κατά πάνω της και τα σπαθιά μας συγκρούστηκαν. Με κοιτούσε με ένα βλέμμα γεμάτο πείσμα. Έβαζε όλη της τη δύναμη στη μάχη αυτή και υποστήριζε μέχρι τέλος αυτά που είχε πει. Δε θα τη σκότωνα, αυτό ήταν το μόνο σίγουρο, αλλά θα της έδινα ένα μάθημα.
-Πρέπει να μάθεις να μην τα βάζεις με άτομα ισχυρότερα από σένα. Υπό άλλες συνθήκες θα ήσουν νεκρή!
-Δε θα σε αφήσω να ξεφύγεις!!!
Με μια γρήγορη περιστροφή, χτύπησα το κατάνα της και έπεσε απ'τα χέρια της. Εκείνη έπεσε στο έδαφος άοπλη. Τοποθέτησα το σπαθί μου στο λαιμό της και την κοίταξα. Ήταν όντως αποφασισμένη. Χαμογέλασα και έβαλα το σπαθί μου στη ζώνη μου και άρχισα να τρέχω.

Ήμουν σίγουρος ότι θα την ξανασυναντούσα. Είχε κάτι στο βλέμμα της που με έκανε να το πιστεύω αυτό. Έτρεχα μανιασμένα στα στενά της πόλης. Είχα χαθεί. Δεν ήξερα που να πάω και το μόνο που έκανα είναι να στρίβω σε διάφορα στενά. Μια στο τόσο άκουγα ποδοβολητά και φωνές που προέρχονταν από Marines, οι οποίοι είχαν ξεχυθεί σε ολόκληρη την πόλη όταν ενημερώθηκαν για την παρουσία μου. Η οποιαδήποτε συμπλοκή θα μπορούσε να αποβεί μοιραία. Έπρεπε να προσέχω τις κινήσεις μου.

Όσο πιο προσεχτικά μπορούσα, περνούσα από στενό σε στενό, μέχρι που κατάφερα να βρω το λιμάνι. Ήταν γεμάτο Marines, οι οποίοι ήταν έτοιμοι να επιτεθούν σε οποιονδήποτε έμπενε στην περιοχή. Δίχως να μου αφήνουν περιθώρια, συνέχισα να τρέχω στα στενά. Ήθελα λίγη ώρα ακόμα μέχρι να φτάσω στο σημείο όπου είχα δέσει την σχεδία, όταν είδα μια μορφή που μου φαινόταν γνωστή. Ήταν ένας άντρας στο ίδιο ύψος με μένα και φορούσε την ενδυμασία των Marines.