An adventure full of sand[Τελος]

Μέχρι να αγοράσουμε, ή κλέψουμε, ό,τι χρειαζόμασταν είχε μεσημεριάσει. Έτσι αποφασίσαμε να πάμε για φαγητό σε μία ταβέρνα λίγο πιο πέρα από το πανδοχείο που είχαμε βρει καθώς ψάχναμε για την αγορά. Φύγαμε από το πανδοχείο για άλλη μια φορά και κατευθυνθήκαμε προς την ταβέρνα. Μετά από 2 λεπτά είχαμε κιόλας μπει μέσα. Κοιτώντας τον χώρο δεν έβλεπες κάτι το ιδιαίτερο αλλά το κλήμα ήταν πολύ ζεστό και χαρούμενο. Παντού έβλεπες ανθρώπους να διασκεδάζουν, να τρώνε και να πίνουν και αυτό σε ωθούσε να μπεις κι εσύ μέσα σε αυτή την χαρούμενη ατμόσφαιρα. 1 λεπτό αφότου καθίσαμε μία εμφανίσιμη σερβιτόρα ήρθε και πήρε παραγγελία. Μετά από λίγο όλα όσα είχαμε παραγγείλει βρίσκονταν μπροστά μας, έτοιμα να εξαφανιστούν από τα πιάτα και να βρεθούν στο στομάχι μας.

Τσουγκρίσαμε την μπύρα μας και αρχίσαμε να πίνουμε και να τρώμε. Όλα ήταν νοστιμότατα και διασκεδάζαμε αρκετά. Δεν πέρασαν 2 λεπτά από την στιγμή που ξεκινήσαμε να τρώμε και ένας τύπος προσπάθησε να περάσει δίπλα από το τραπέζι μας. Το διπλανό τραπέζι ήταν αρκετά κοντά και έπρεπε να στριμωχτεί για να τα καταφέρει. Ήταν και αρκετά εύσωμος, οπότε δεν άργησε να γίνει το κακό. Έσπρωξε το ποτήρι με την μπύρα μου το οποίο έπεσε στο πάτωμα και έσπασε.
- Πως τόλμησες να μου ρίξεις κάτω την μπύρα χοντρομπαλά? ρώτησα θυμωμένος αλλά απάντηση δεν πήρα. Συνέχισε την προσπάθειά του για να περάσει χωρίς καν να ζητήσει μία συγγνώμη.
- Οι… Μην με αγνοείς. Τουλάχιστον θα μπορούσες να ζητήσεις μία συγγνώμη και να μου πάρεις μία άλλη μπύρα. Του είπα αλλά σημασία δεν μου έδωσε και πάλι.

- Σε εσένα μιλάω μπουλούκο! Του είπα αφού η αδιαφορία του για το συμβάν με είχε κάνει να θυμώσω. Συνέχισε να με αγνοεί. Τότε σηκώθηκα πάνω και του έριξα μία ατσάλινη μπουνιά. Δεν κουνήθηκε ιδιαίτερα λόγω του μεγέθους του και δεν φάνηκε καμία αντίδραση στο πρόσωπό του, παρά την δύναμη της γροθιάς. Το μόνο που έκανε ήταν να αρχίζει να στρίβει το κεφάλι του προς το μέρος μου. Όλο το μαγαζί κοίταξε προς το μέρος μας.
- Αγόρασέ μου μια άλλη μπύρα χοντρέ. Του είπα καθώς τον κρατούσα από τον λαιμό. Αν και δεν το έδειξα, με είχε φάει η περιέργεια γιατί δεν αντέδρασε στο χτύπημά μου, παρόλο που ήταν αρκετά δυνατό, και μάλιστα με ατσάλινη γροθιά.

Εκείνος φαινόταν να αγνοεί κάθε τι που έλεγα. Μόνο με κοιτούσε με ένα βλέμμα που έλεγε: «Σε έχω χ****νο». Ο Kayle και ο Ren προσπαθούσαν να με κρατήσουν και να μην κάνω φασαρία μέσα στο μαγαζί.
- Καπετάνιε, μία μπύρα δεν είναι λόγος για να τσακωθείς με κάποιον.
- Το ότι με αγνοεί, ενώ του μιλάω μήπως είναι λόγος για να τσακωθώ? Ρώτησα και έριξα άλλη μία μπουνιά στον χοντρό τύπο που στεκόταν μπροστά μου πριν προλάβουν να με κρατήσουν οι άλλοι 2. Τώρα όλο το μαγαζί με κοιτούσε και είχαν σταματήσει να τρώνε και να μιλάνε. Μέχρι και οι άνθρωποι του μαγαζιού με κοιτούσαν.
- Πιστεύω ότι πρέπει να ηρεμήσεις λίγο. Συνέχιζε να μου λέει συνέχεια ο Kayle αλλά εγώ δεν τον άκουγα. Ο τύπος που ήταν μπροστά μου, μετά από μία τρίτη μπουνιά αποφάσισε να αντιδράσει αφού έκανε μερικά αργά βήματα προς τα πίσω, σπρώχνοντας το τραπέζι που είχε πίσω του, και ελευθέρωσε τον λαιμό του.

Αμέσως μετά, πέρασε το χέρι στην πλάτη του με αργές κινήσεις και σήκωσε ένα ρόπαλο. Έπειτα, με αργές κινήσεις και πάλι, προσπάθησε να με χτυπήσει. Υπέθεσα ότι αν ήμουν ολόκληρος ατσάλι θα κατάφερνα να δεχτώ το χτύπημα χωρίς να πάθω ζημιά. Όταν όμως με χτύπησε το ρόπαλο, αν και δεν ένοιωσα ιδιαίτερο πόνο εξαιτίας του ατσάλινου σώματος μου, πετάχτηκα ανάμεσα από πολλά τραπέζια και χτύπησα στον τοίχο του μαγαζιού. Κάθισα για λίγα δευτερόλεπτα στο σημείο που πετάχτηκα μέχρι να συνέλθω λίγο. Έπειτα σηκώθηκα και με μεγάλη ταχύτητα του έριξα μία ατσάλινη γροθιά. Είχα καταλάβει ότι το αδύνατο σημείο του ήταν η ταχύτητα αφού κουνιόταν σχετικά αργά. Πήγε να μου ρίξει άλλη μία αλλά την απέφυγα αυτή την φορά για να μην έχω την ίδια κατάληξη με το προηγούμενο χτύπημά του.

Μέσα στο μαγαζί γινόταν χαμός. Άλλοι φώναζαν γιατί ήθελαν να μας δουν να πολεμάμε κι άλλο, και άλλοι μας έβριζαν για τον τρόπο που συμπεριφερόμασταν μέσα σε ξένη ιδιοκτησία, και ειδικά εμένα που ξεκίνησα την φασαρία. Ο Kayle και ο Ren είχαν κάνει στην άκρη και είχαν αποδεχτεί το γεγονός ότι δεν θα τον άφηνα αν δεν πλήρωνε για την μπύρα και κοιτούσαν την μάχη. Οι μαγαζάτορες προσπαθούσαν να σταματήσουν ότι γινόταν και προσφέρθηκαν πολλές φορές να κεράσουν την μπύρα αλλά δεν δέχτηκα. Έπρεπε να του δώσω ένα μάθημα και να μάθει να μην είναι ξεροκέφαλος. Εγώ από την άλλη δεν ήθελα να τον τραυματίσω για μία μπύρα και δεν είχα χρησιμοποιήσει ακόμα λεπίδες, παρά μόνο τις γροθιές μου. Παρόλα αυτά ο αντίπαλος φαινόταν πιο δύσκολος από ότι φαινόταν. Άντεχε πολύ περισσότερο τα χτυπήματά μου από τους περισσότερους αντιπάλους μου.

Η μάχη συνεχιζόταν, και άλλοι την απολάμβαναν και άλλοι όχι. Μπουνιές, από την μεριά μου, και ροπαλιές από την μεριά του αποτελούσαν το επίκεντρο αυτής της αναμέτρησης. Όποτε μου δινόταν η ευκαιρία, μετέτρεπα το χέρι μου σε λεπίδα και του έκανα μικρά κοψίματα για να τον εξασθενήσω. Η στιγμή αυτή δεν άργησε να έρθει. Λίγα λεπτά μετά, ήταν εμφανές ότι είχε κουραστεί. Ακούμπησε το ρόπαλό του στο πάτωμα για να στηριχτεί και να πάρει μία ανάσα.
- Βλέπω ότι δεν βάζεις μυαλό οπότε θα το τελειώσω εδώ και τώρα του είπα και του έριξα μια δυνατή μπουνιά στο σαγόνι. Οποιοσδήποτε άλλος αντίπαλος θα είχε σηκωθεί στον αέρα 1-2 μέτρα αλλά αυτός, μάλλον λόγω του όγκου του σηκώθηκε μόνο μερικά εκατοστά. Έπειτα έπεσε πάνω σε ένα τραπέζι πίσω του και, αφού το διέλυσε, έπεσε στο πάτωμα, ενώ η μούρη του είχε γεμίσει αίματα.

Η όρεξη για φαγητό μου είχε κοπεί μετά από αυτό. Όμως κοίταξα το τραπέζι μας και είχε πολύ φαγητό μείνει και το λυπήθηκα. Έτσι άρπαξα μία μπριζόλα και κατευθύνθηκα προς την έξοδο. Κάτι παρόμοιο έκαναν και ο Ren με τον Kayle και με ακολούθησαν. Βγήκαμε έξω και αμέσως οι ιδιοκτήτες μας ακολούθησαν μιας και δεν είχαμε πληρώσει για όλο τον χαμό και τις ζημιές που προξενήσαμε. Μόλις τους είδαμε αρχίσαμε να τρέχουμε μέχρι που φτάσαμε σε ένα σημείο που είχε πολύ κόσμο και χωθήκαμε μέσα στο πλήθος για να μας χάσουν. Ύστερα από 2 λεπτά ήμασταν σίγουροι ότι μας έχασαν και επικεντρωθήκαμε πιο πολύ στο πλήθος. Ψάχναμε να βρούμε την αιτία που ήταν τόσοι μαζεμένοι και ζητωκραύγαζαν. Δεν αργήσαμε να καταλάβουμε το γιατί αφού μόλις κοιτάξαμε στον δρόμο που υπήρχε μπροστά από τον κόσμο είδαμε έναν τύπο πάνω σε ένα άλογο και μία πομπή να τον ακολουθεί.

- Καλώς ήρθες στην πόλη μας!!! Φώναζαν μερικοί.
- Ζήτω το βασίλειο της Arabasta!!! Φώναζαν άλλοι. Από όλες αυτές τις φωνές δεν μπορούσα να καταλάβω ποιος ήταν αυτός και για τι ήταν τόσο σημαντικός. Έτσι ρώτησα έναν μέσα από το πλήθος.
- Ποιος είναι αυτός?? Εκείνος χαμογέλασε και μετά μου απάντησε:
- Προφανώς είσαι ξένος για να μην τον γνωρίζεις…. Είναι ένας από τους 2 πιο δυνατούς πολεμιστές της βασιλικής φρουράς, που προστατεύουν το βασίλειο με όλες τους τις δυνάμεις. Περίμενα ότι θα είναι κάποιος πολύ σημαντικός γι αυτό το μέρος οπότε δεν εντυπωσιάστηκα από αυτό που μου απάντησε. Αφού ευχαρίστησα τον τύπο που μου απάντησε, προχωρήσαμε λίγο μέσα στο πλήθος, παράλληλα με την κίνηση της πομπής για να παρατηρήσω λίγο περισσότερο αυτόν τον άνθρωπο που όλοι εκθίαζαν.

Ήταν ένας μεγάλος σχετικά άνθρωπος, ψηλός (τουλάχιστον έτσι φαινόταν πάνω στο άλογο), και φορούσε τα παραδοσιακά ρούχα του βασιλείου με έναν πρασινομπλέ μανδύα από πάνω. Το ύφος του ήταν αρκετά σοβαρό, αλλά δεν έδινε την αίσθηση ενός ανθρώπου αυταρχικού, ο οποίος δεν ενδιαφέρεται για τον λαό, παρά μόνο για την πάρτι του. Αντίθετα ήταν πολύ φιλικός και χαιρετούσε το πλήθος σχεδόν ασταμάτητα.
- Αυτός είναι που προκάλεσε ζημιές στο μαγαζί μου!!!! Πιάστε τον!! Ακούστηκε από κάπου κοντά μας και όταν γύρισα να δω ποιος φώναζε, είδα τον μαγαζάτορα που μας κυνηγούσε πιο πριν. Αμέσως αρχίσαμε να τρέχουμε Μεγάλο μέρος του πλήθους ξαφνιάστηκε από αυτή την απότομη κινητικότητα που υπήρξε μέσα σε τόσο κόσμο και άργισε να καταλάβει τι συνέβαινε. Όμως ο τύπος πάνω στο άλογο το κατάλαβε σχεδόν αμέσως και φώναξε να ανοίξουν χώρο για να μας κυνηγήσει.

- Αυτός μου έλειπε τώρα σκέφτηκα και συνέχισα να τρέχω κάθε λίγο κοιτούσα πίσω μου και τον έβλεπα να δυσκολεύεται να περάσει μέσα από τέτοιο πλήθος αλλά να με πλησιάζει όλο και περισσότερο. Μετά από 2-3 λεπτά είχαμε και οι 2 βγει από το πλήθος και είχαμε ανοικτό χώρο μπροστά μας. Έτσι, ήταν θέμα χρόνου να μας φτάσει. Στρίψαμε σε ένα στενό μπας και μας χάσει αλλά τελικά παγιδευτήκαμε μιας και το στενό οδηγούσε σε αδιέξοδο.
- Ως εδώ είναι η πορεία σου ταραχοποιέ. Δεν θα αφήσω κανέναν που διαταράσσει την ήρεμη ζωή των κατοίκων να συνεχίσει το κακόβουλο έργο του. Αν και κάπου πρέπει να σε έχω ξαναδεί εσένα.
- Αποκλείεται να μην με έχεις ξαναδεί. Είμαι ο πειρατής Messi D. Teo και ασφαλώς το ταξίδι μου δεν θα τελειώσει εδώ!! Του απάντησα με αυτοπεποίθηση.
- Να ένας ακόμη λόγος για να σε πιάσω λοιπόν. Είπε και χαμογέλασε.
- Ναι καλά! Όλοι το ίδιο λέτε και στο τέλος πάντα καταφέρνω να βγω εγώ νικητής. είπα και του επιτέθηκα πριν μου επιτεθεί εκείνος...

Με τα χέρια μου σαν λεπίδες του επιτέθηκα. Εκείνος με μια γρήγορη κίνηση κατέβηκε από το άλογο και αφού έβγαλε το σπαθί του απέκρουσε την επίθεσή μου. Αμέσως μετά τραβηχτήκαμε και οι δύο 1-2 μέτρα πίσω και έπειτα από λίγες στιγμές ξαναεπιτέθηκε ο ένας στον άλλο. Πάλι το χέρι μου με το σπαθί του συγκρούστηκαν και τότε κάνοντας και το άλλο χέρι ατσάλινη λεπίδα προσπάθησα να τον καρφώσω σε σημείο που δεν φυλασσόταν από το σπαθί του. Όμως για άλλη μία φορά απέκρουσε τη επίθεσή μου.
- Οφείλω να παραδεχτώ ότι έχεις ενδιαφέρουσες δυνάμεις. Όμως μόνο αυτές δεν πρόκειται να σε σώσουν. Είπε και αμέσως άρχισε κάτι να αλλάζει πάνω του.
- Παιδιά απομακρυνθείτε όσο περισσότερο μπορείτε από εδώ αυτή η μάχη τώρα αρχίζει… είπα στον Ren και στον Kayle οι οποίοι με άκουσαν και έκαναν όσο πιο πίσω μπορούσαν.

Ο αντίπαλός μου άλλαζε μορφή μέχρι που μετατράπηκε σε ένα τσακάλι.
- Ώστε κι εσύ χρήστης φρούτου ε? Έπρεπε να το περιμένω! Είπα κι εκείνος αφού χαμογέλασε μου όρμηξε. Πήγε να με δαγκώσει και βάζοντας το ατσάλινο χέρι μου μπροστά, απέκρουσα το δάγκωμα του. Με το άλλο χέρι μου τον έπιασα και τον πέταξα μακριά μου.
- Όσο δυνατός κι αν είσαι, δεν μπορείς να νικήσεις το ατσάλι. Αυτή η μάχη έχει κριθεί πριν καν αρχίσει. Του είπα και εκείνος απάντησε:
- Πολύ προτρέχεις πειρατή και αυτό δεν θα σου βγει σε καλό!! Και μετά μου ξαναεπιτέθηκε. Ακριβώς το ίδιο σκηνικό με την προηγούμενη επίθεσή του. Εκείνος με δάγκωσε στο ατσάλινο χέρι μου και με το άλλο τον πέταξα μακριά.
- Με τέτοιες επιθέσεις μην νομίζεις ότι θα αλλάξεις το αποτέλεσμα της μάχης. Του είπα και αμέσως του επιτέθηκα. Όμως ήταν αρκετά γρήγορος και τελευταία στιγμή απέφυγε το κόψιμο από το χέρι-λεπίδα μου. Αυτό πιο πολύ οφειλόταν στην έκπληξή μου για την ταχύτητά του παρά στο ότι δεν ήμουν ακόμα πιο γρήγορος από αυτόν.

Η μάχη συνεχίστηκε για λίγη ακόμα ώρα με τον ένα να αποκρούει τις επιθέσεις του άλλου. Είμαστε και οι 2 σταματημένοι και λαχανιασμένοι ο ένας απέναντι στον άλλο.
- Τελικά είσαι πιο δύσκολος από ότι υπολόγιζα αλλά δεν πρόκειται να χάσω από εσένα του είπα κι εκείνος απάντησε:
- Το ίδιο ήμουν έτοιμος να πω κι εγώ. Και χαμογέλασε. Έπειτα επιτέθηκα και εκείνος προσπάθησε να κάνει το ίδιο χωρίς αποτέλεσμα. Τον πρόλαβα και του έκανα ένα κόψιμο στα πλευρά και αμέσως άρχισε να αιμορραγεί. Όσο περνούσε η ώρα αποδυναμωνόταν όλο και περισσότερο μέχρι που λύγησε από το πολύ χαμένο αίμα. Με αργά βήματα και λαχανιασμένος πήγα από πάνω του και του είπα:
- Δεν θα σου δώσω το τελειωτικό χτύπημα μιας και ήταν ωραία μάχη και δεν μου έχεις κάνει και τίποτα κακό… Έπειτα έκανα νόημα στο Ren και στον Kayle για να φύγουμε από το σημείο της μάχης μιας και είχε αρχίσει να μαζεύετε όσμος και σε λίγο θα έρχονταν και marines για να μας κυνηγήσουν.

Καθώς γυρίζαμε στο πανδοχείο, όσο πιο γρήγορα μπορούσαμε τους εξηγούσα ποιο θα ήταν το σχέδιο μας και το τι θα κάναμε από εδώ και πέρα στο νησί.
- Πρέπει να φύγουμε γρήγορα από αυτή την πόλη για να μην μας κυνηγήσουν οι marines. Θα πάρουμε έναν χάρτη του νησιού και έπειτα θα πάμε στην επόμενη πιο κοντινή πόλη. Εκεί λογικά θα είμαστε πιο ασφαλείς από ότι εδώ. Αφού συμφώνησαν με αυτό το σχέδιο συνεχίσαμε την πορεία μας για το πανδοχείο. Φτάνοντας εκεί, μαζέψαμε γρήγορα τα πράγματά μας και φύγαμε εξίσου γρήγορα. Αφού κλέψαμε έναν χάρτη μία στιγμή που δεν κοιτούσε ο ιδιοκτήτης του μαγαζιού, βγήκαμε έξω από την πόλη και αρχίσαμε να περιπλανιόμαστε στην έρημο για την αναζήτηση της πιο κοντινής πόλης.

Προχωρούσαμε για 2 μέρες προσπαθώντας να βρούμε την επόμενη πόλη, χωρίς αποτέλεσμα. Αφού βρήκαμε μερικά βράχια που σχημάτιζαν ένα σκιερό μέρος πήγαμε και καθίσαμε εκεί για να ξαποστάσουμε για λίγο και κοιτάξουμε και πάλι τον χάρτη.
- Ο χάρτης είναι αυτός και η πόλη που βρισκόμασταν είναι αυτή (Erumalu).

ΧΑΡΤΗΣ:

Κατευθυνθήκαμε προς τα εδώ (δείχνοντας την Yuba), οπότε δεν πρέπει να απέχουμε πάνω από μία μέρα ακόμα! Είπα προσπαθώντας να τους τονώσω το ηθικό.
- Αν ούτε αύριο δεν την έχουμε βρει πάει να πει ότι μάλλον χαθήκαμε λοιπόν ε? ρώτησε ανήσυχος ο Ren.
- Τότε ναι… Θα έχουμε χαθεί λογικά… απάντησα αφού αυτό είναι και η αλήθεια. Παρόλα αυτά, προχωρήσαμε για μερικές ώρες ακόμα μέχρι που είδαμε ένα κτήριο μπροστά μας. Μόλις το είδαμε αναθαρρήσαμε λίγο. Πλησιάσαμε και είδαμε μία επιγραφή πάνω του που έλεγε «Spiders Cafe». Γύρω του δεν υπήρχαν άλλα κτήρια οπότε δεν είχαμε φτάσει εκεί που θέλαμε.

Πλησιάσαμε την πόρτα και την στιγμή που πήγαμε να την ανοίξουμε, την άνοιξε κάποιος από μέσα. Αμέσως είδαμε να βγαίνουν 4 άτομα.
- Όλα θα γίνουν όπως τα συμφωνήσαμε και θα…. Εκεί έσβησαν τα λόγια ενός ανθρώπου, που φορούσε περίεργα ρούχα και ήταν βαμμένος σαν γυναίκα από τσίρκο.
- Ποιοι είστε εσείς και τι κάνετε εδώ? μας ρώτησε ένας γεροδεμένος ψηλός τύπος. Δεν ήξερα αν έπρεπε να απαντήσω την αλήθεια ή να τους πω ψέματα. Υπήρχε κίνδυνος να συνεργάζονταν με τους marines, αν και από την εμφάνιση τους αυτό το ενδεχόμενο συγκέντρωνε λίγες πιθανότητες.
- Εεε… Είμαστε ταξιδιώτες που προσπαθούμε να φτάσουμε στην Yuba.
- Η Yuba είναι πολύ μακριά από εδώ και σε τελείως λάθος κατεύθυνση από αυτή που βρίσκεστε τώρα.
- Εγώ λέω ότι είναι κατάσκοποι και κρυφάκουγαν!! Είπε ο περίεργος τύπος κάνοντας σβούρες γύρω από τον εαυτό του λες και χόρευε μπαλέτο.
- Ότι και να είναι δεν μπορούμε να το ρισκάρουμε… 3 άνθρωποι λιγότεροι σε αυτό τον κόσμο δεν είναι και μεγάλη διαφορά.
- Συμφωνώ… είπε μία ψιλή γυναίκα με μπλε αφανέ μαλλιά που ήταν μαζί τους.

Ελάχιστα δευτερόλεπτα μετά μία κοντόχοντρη βγήκε από το κτήριο.
- Αααχ… Ξαλάφρωσα… ΕΕΙ!! Αυτός είναι ο τύπος που νίκησε τον Mr. 4!!! Είπε και όλοι την κοίταξαν.
- Τότε θα πρέπει να τους σκοτώσουμε στα σίγουρα… είπε πάλι ο γεροδεμένος και με μία γρήγορη κίνηση πέρασε ανάμεσα από τον Ren και τον Kayle και τους έκοψε και τους 2 στην κοιλιά. Τους έκανε μια τόσο βαθιά πληγή που τα εντόσθιά τους έπεσαν πάνω στην καυτή άμμο που υπήρχε από κάτω μας. Εκείνη την στιγμή τα ‘χασα. Δεν ήξερα πώς να αντιδράσω και τι να σκεφτώ. Οι 2 φίλοι μου βρίσκονταν σε κρίσιμη κατάσταση, έτοιμοι να πεθάνουν μπροστά στα μάτια μου και εγώ δεν μπορούσα να κάνω κάτι γι αυτό. Όλοι όσοι ήταν εκεί χαμογέλασαν. Έπειτα ο περίεργος τύπος είπε:
- Αφήστε τον σε εμένα αυτόν. Προχωρήστε εσείς και θα σας προλάβω αργότερα μιας και δεν έχουμε χρόνο για χάσιμο. Οι υπόλοιποι συμφώνησαν με τα λεγόμενά του και άρχισαν να απομακρύνονται για να φύγουν.
- Πού νομίζετε ότι πάτε? Καρφώνετε έτσι 2 φίλους μου και ΝΟΜΙΖΕΤΕ ΟΤΙ ΘΑ ΣΑΣ ΑΦΗΣΩ ΝΑ ΦΥΓΕΤΕ ΖΩΝΤΑΝΟΙ?? είπα ενώ έγινα ολόκληρος ατσάλι, έτοιμος για μάχη.
Όλοι γύρισαν και με κοίταξαν και αφού αγνόησαν τα λόγια μου, συνέχισαν την πορεία τους.

- ΜΗΝ ΜΕ ΑΓΝΟΕΙΤΕ!!! Φώναξα με όλη μου την δύναμη και ο αντίλαλος μου ακούστηκε άλλες 2-3 φορές να επαναλαμβάνει αυτό που είπα. Έκανα να τρέξω προς το μέρος τους, αλλά ο περίεργος τύπος μου μπλόκαρε τον δρόμο. Οι άλλοι είχαν φτάσει στις άμαξές τους και καθώς έμπαιναν μέσα ο γεροδεμένος τύπος είπε κοιτώντας προς τον περίεργο:
- Mr. 2, αναλαμβάνεις και να καθαρίσεις το μέρος από τα αίματα μετά.
- Οκ! Είπε γεμάτος χαρά. Δεν μπορούσα να τους βλέπω να συνεχίζουν την ζωή τους σαν να μην έγινε τίποτα ενώ ούτε ένα λεπτό πριν είχαν σκοτώσει 2 φίλους μου.
- Φύγε από την μέση… είπα στον Mr. 2. Εκείνος με αγνόησε. Οι άμαξες άρχισαν να κινούνται.
- Δεν με άκουσες? Φύγε από την μέση… Πάλι καμία αντίδραση.
- ΦΥΓΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΕΣΗ ΑΛΛΙΩΣ ΘΑ ΤΟ ΜΕΤΑΝΙΩΣΕΙΣ!!! Του φώναξα. Αλλά πάλι δεν κουνήθηκε από μπροστά μου.
- Όποιος πειράζει τους φίλους μου έχει άσχημα ξεμπερδέματα!!! Το ίδιο θα έχεις κι εσύ!!!! Του είπα και του επιτέθηκα, θέλοντας να τον κάνω να μετανιώσει γι αυτό που έκανε αυτός και η παρέα του.

Δεν είχα ιδιαίτερη δυσκολία στο να τον νικήσω μιας και πολεμούσε χωρίς σπαθί ή κάτι που θα τον βοηθούσε να αποκρούσει τις επιθέσεις μου, παρά μόνο με 2 κεφάλια κύκνου τα οποία έβγαλε από την παράξενη ενδυμασία του και τα έβαλε στα πόδια του. Όμως τα έκοψα κι αυτά και μετά με 2 ταχύτατες κινήσεις του έκανα τέτοιες πληγές, ώστε να μην μπορεί να ξανακουνηθεί.
- Το ίδιο με εσένα θα πάθουν και όλοι οι υπόλοιποι… πρόλαβα να του πω πριν χάσει τις αισθήσεις του. Αν πέθανε εκείνη την στιγμή ή αργότερα δεν το έμαθα αφού δεν τον ακούμπησα ούτε ασχολήθηκα μαζί του μετά που τον νίκησα. Αμέσως έτρεξα δίπλα στον Ren και στον Kayle.
- Σε ευχαριστούμε για όλα καπετάνιε… Είπε ο Ren τραυλίζοντας πριν αφήσει την τελευταία του πνοή. Ο Kayle τον κοίταξε και ύστερα προσπάθησε να μου πει κάτι αλλά δεν πρόλαβε καθώς υπέκυψε κι αυτός στα τραύματά του. Τους έβλεπα και τους 2 νεκρούς μπροστά μου… Σαν εφιάλτης μου φαινόταν. Ούρλιαξα με όλη μου την δυναμη κοιτάζοντας τον ουρανό για να ξεσπάσω αλλά δεν τα κατάφερα. Το μόνο που υπήρχε στο μυαλό μου ήταν η εκδίκηση…

Όνομα: Messi D. Teo
Haki Points: -
Player of the Month Points: 5
Beli: 62.000
Bounty: -