The final battle in the island of sand [Τέλος]

Στην προηγούμενη ιστορία
Κυνηγώντας τους δολοφόνους του Ren και του Kayle, βρήκα, προς μεγάλη μου έκπληξη, τον Bounty Hunter Rikkido να πολεμάει με τον αρχηγό της οργάνωσης, τον Crocodile. Μετά από πολλές περιπέτειες που περάσαμε μαζί για να αντιμετωπήσουμε τον κοινό εχθρό φτάσαμε στην Rainbase. Εκεί ο Crocodile κατάφερε να μας ξεφύγει σε μία άμαξα. Αφού χωριστήκαμε με τον Rikkido, έτρεξα για να την προλάβω και έφτασα έξω από την πόλη. Εκεί με περίμενε ο Mr.1 για να με σταματήσει από το να φτάσω στον Crocodile...

Ο Mr. 1 στεκόταν μπροστά μου και μου μπλόκαρε τον δρόμο προς την άμαξα η οποία απομακρυνόταν μέσα στην έρημο. Ο δολοφόνος των 2 φίλων μου ήταν μόλις λίγα βήματα μακριά μου έτοιμος να με πολεμήσει.
- Εγώ θα είμαι ο τελευταίος αντίπαλός σου... μου είπε με αυτοπεποίθηση.
- Αυτό θα το δούμε!! του είπα και του όρμηξα καθώς δεν μπορούσα να στέκεται εκεί και να αναπνέει ακόμα. Του επιτέθηκα με τα χέρια μου σε μορφή λεπίδων και όταν ακούμπησα τα δικά του ακούστηκε ένας ήχος σαν να χτυπάνε 2 σπαθιά.
- Ώστε έχεις φάει παρόμοιο φρούτο ε? Ενδιαφέρον... Όμως ο τελικός νικητής θα είμαι εγώ!! φώναξε και με μία κίνηση με πέταξε 1-2 μέτρα πιο πίσω.
- Δεν είσαι αντάξιος αντίπαλος για εμένα... Θα σε νικήσω για να πάρω την εκδίκησή μου από εσένα και μετα θα κυνηγήσω και τον αρχηγό σου!!! του απάντησα και ξαναόρμηξα.

- Λες πολλά και αυτοί που λένε πολλά μένουν μόνο στα λόγια γιατί στις πράξεις δεν μπορούν να κάνουν τίποτα! Είπε αποκρούοντας την επίθεσή μου, με το ένα χέρι σε μορφή λεπίδας. Με το άλλο του χέρι πήγε να μου επιτεθεί αλλά τελευταία στιγμή το κατάλαβα και έκανα μερικά βήματα πίσω για να του ξεφύγω. Αυτή την τεχνική την χρησιμοποιούσα κι εγώ και ξαφνιάστηκα όταν είδα να ετοιμάζεται να την κάνει. Αφού πήρα μία ανάσα έτρεξα και πάλι προς το μέρος του. Κι εκείνος έκανε το ίδιο και κατευθύνθηκε προς τα εμένα απειλητικά. Για άλλη μία φορά οι επιθέσεις μας διασταυρώθηκαν και δεν κατάφερε κανείς να τραυματίσει τον άλλο. Προσπαθήσαμε μερικά ακόμα γρήγορα χτυπήματα ο κάθε ένας αλλά τίποτα. Έτσι απομακρυνθήκαμε ο ένας από τον άλλο και σταματήσαμε λαχανιασμένοι.

- Αυτό ήταν όλο? Τον ρώτησα βλέποντάς τον να μην προσπαθεί να βρει τις ανάσες του. Δεν ήμουν σε καλύτερη κατάσταση αλλά ήθελα να τον εκνευρίσω λίγο.
- Για πρόσεξε τα λόγια σου μικρέ… Πολύ αέρα έχεις πάρει. Κι εσύ δεν πάς πίσω όπως σε βλέπω. Απάντησε με έναν τόνο που δεν μπορούσα να εξηγήσω τι εξέφραζε για την ψυχολογική, κυρίως, κατάσταση που βρισκόταν. Το μόνο σίγουρο ήταν ότι δεν με περίμενε τόσο δύσκολο αντίπαλο. Το ίδιο ίσχυε και από την δική μου πλευρά, αφού πίστευα ότι μέχρι τώρα θα τον είχα νικήσει και θα κυνηγούσα τον Crocodile. Αντιθέτως, αυτή η μάχη δεν μας έβγαζε πουθενά. Και οι 2 είχαμε παρόμοιες δυνάμεις οπότε όλες μας οι προσπάθειες για επίθεση κατέληγαν στο κενο.

Τότε μου ήρθε μία ιδέα. Αμέσως άρχισα να τρέχω προς το μέρος του. Δεν είχε ελπίδα να ξεφύγει αυτή την φορά από το χτύπημά μου.
- Ωραία η μάχη μας αλλά η εκδίκηση είναι γλυκιά και δεν την χάνω αυτή την ευκαιρία για εκδίκηση με τίποτα. Του είπα κι εκείνος με κοίταξε απορημένος. Πήρε αμυντική στάση και περίμενε να τον φτάσω. Μόλις έφτασα μπροστά του όμως δεν μπόρεσε να κάνει τίποτα για να αποφύγει αυτό που του είχα ετοιμάσει. Προσποιήθηκα ότι θα επιτεθώ από τα δεξιά και εκείνος σήκωσε το χέρι για να αποκρούσει την επίθεσή μου. Την ίδια στιγμή όμως έβγαλα από την τσέπη το 2ο σετ χειροπέδες που είχα από τα 3 και του το πέρασα στον σηκωμένο καρπό. Για όσο τις ακούμπησα έχασα τις δυνάμεις του φρούτου μου, όμως με το που του τις πέρασα τις άφησα και έτσι οι δυνάμεις μου επανήλθαν.

- Η μάχη τελείωσε. Του είπα και τον κάρφωσα με δύναμη στο απροστάτευτο και ανθρώπινο πλέον στομάχι του. Εκείνος τραύλισε κάτι μέσα από τα δόντια του, το οποίο δεν κατάλαβα, και έπειτα αυτό γέμισε τόσο αίμα που δεν μπορούσε να μιλήσει άλλο. Έπεσε κάτω γονατιστός και μετά από λίγο έπεσε πάνω στην άμμο το νεκρό πτώμα του. Τον κοίταξα για λίγο, λαχανιασμένος, και ένοιωσα ικανοποίηση που ο δολοφόνος των φίλων μου ήταν επιτέλους νεκρός. Έπειτα κοίταξα μέσα στην έρημο αλλά η άμαξα του Crocodile δεν φαινόταν πουθενά. Ήξερα που πήγαινε και ήξερα τι έπρεπε να κάνω. Το μόνο που μου έλειπε ήταν προμήθειες για το ταξίδι και ένα μεταφορικό μέσο, μιας και την άμαξα αποκλείεται να την προλάβαινα μέσα στην έρημο με τα πόδια.

Χωρίς να χάσω χρόνο έβγαλα τις χειροπέδες από πάνω του, κάλυψα το πτώμα με λίγη άμμο και αφού σκούπισα τα αίματα από πάνω μου, γύρισα πίσω στην πόλη. Έψαξα λίγο και βρήκα την αγορά. Εκεί, όσο πιο προσεκτικά μπορούσα, έκλεψα προμήθειες από διάφορα μαγαζιά. Καθώς προσπαθούσα να κλέψω έναν χάρτη, ο καταστηματάρχης γύρισε και με κοίταξε. Αμέσως έτρεξε προς το μέρος μου για να με σταματήσει αλλά του εξήγησα ότι τον πήρα για να τον κοιτάξω και να αποφασίσω αν θα τον πάρω και όχι για να τον πάρω και να φύγω. Αφού πείστηκε έφυγα από αυτό το μαγαζί μιας και με κοιτούσε συνέχεια ο ιδιοκτήτης και δεν μπορούσα να κλέψω. Ευτυχώς βρήκα ένα άλλο μαγαζί και πήρα έναν χάρτη. Τώρα το μόνο που μου έλειπε είναι ένα μεταφορικό μέσο.

Κάθισα σε ένα παγκάκι σε ένα απομονωμένο παρκάκι της πόλης, προσπαθώντας να σκεφτώ έναν γρήγορο τρόπο να φτάσω στην πρωτεύουσα. Μερικά λεπτά μετά, θυμήθηκα τον κάβουρα που είχαμε έρθει μαζί με τον Rikkido ως εδώ. Έτσι, αφού φορτώθηκα πάνω μου όλα τα πράγματα που είχα κλέψει από την πόλη, κατευθύνθηκα προς εκείνη την έξοδο της πόλης και, μετά από λίγο ψάξιμο, τον βρήκα να ψάχνει για φαί μερικά μέτρα πιο πέρα από το σημείο που τον είχαμε αφήσει.
- Τι έγινε καβουράκι? Όλα καλά? Του είπα χαϊδεύοντάς το και δίνοντας του κάτι να φάει. Έπειτα φόρτωσα πάνω του όλα τα πράγματα και ανέβηκα κι εγώ. Πριν ξεκινήσω κοίταξα την πυραμίδα-καζίνο στο οποίο είχα αφήσει τον Rikkido και είπα:
- Ελπίζω να μην πεθάνεις εκεί μέσα γιατί θέλω να σε σκοτώσω εγώ… Και έπειτα ξεκίνησα το ταξίδι μου για την πρωτεύουσα της Arabasta, την Alubarna.

Το μακρινό ταξίδι μέχρι την πρωτεύουσα είχε ξεκινήσει. Καθόμουν πάνω στο γιγάντιο κάβουρα και κοιτούσα ευθεία μπροστά μου για κάποιο ίχνος της άμαξας. Ήξερα ότι είχε απομακρυνθεί πολύ από την στιγμή που έφυγε από την πόλη μέχρι να φύγω κι εγώ αλλά αυτός ο κάβουρας πήγαινε με πολύ μεγαλύτερη ταχύτητα και εγώ ανυπομονούσα πολύ να τον βρω και να τον σκοτώσω. Πέρασε ένα δίωρο και ακόμα δεν είχα φτάσει ούτε καν στο ποτάμι που χωρίζει το κράτος της Arabasta στην μέση. Καθώς κατηφορίζαμε έναν λόφο από άμμο ακούσαμε ένα δυνατό θόρυβο πίσω από το επόμενο μεγάλο λόφο. Δεν αργήσαμε να δούμε τι έκανε αυτό τον θόρυβο αφού μπροστά μας ένα τεράστιο πλοίο έφτασε στην κορυφή του.

Έκπληκτος το κοιτούσα και προσπαθούσα να καταλάβω πως ένα πλοίο έφτασε ως εδώ. Για λίγο σταμάτησε στην κορυφή του λόφου αλλά μετά άρχισε να κατηφορίζει και να έρχεται απειλητικά προς το μέρος μας. Αμέσως ο κάβουρας έκανε μία κίνηση στο πλάι για να το αποφύγει. Εκείνο πέρασε ξυστά δίπλα μας και έπειτα σταμάτησε αφού μάλλον κάποιος που ήταν στο πλοίο μας είδε. Μετά από λίγα δευτερόλεπτα μερικά κεφάλια άρχισαν να φαίνονται πάνω από το πλοίο και να μιλάνε ψιθυριστά μεταξύ τους. Ήταν πολύ περίεργοι αφού όλοι φορούσαν στο κεφάλι τους μικρές ομπρελίτσες σαν καπέλα προφανώς.
- Ποιος είσαι εσύ? Μήπως είσαι κι εσύ ένας από τους ληστές της ερήμου? Είπε μία κοπελιά που υπήρχε ανάμεσα σε όλους τους άντρες.

- Γιατί να σου απαντήσω? Την ρώτησα αφού δεν είχα καμία όρεξη για συστάσεις.
- Γιατί αν δεν μου απαντήσεις θα σου επιτεθούμε σαν να είσαι ένας από αυτούς. Απάντησε και φαινόταν πολύ σίγουρη γι αυτά που έλεγε. Δεν ήθελα μπελάδες την συγκεκριμένη στιγμή και ήθελα να μαζέψω τις δυνάμεις μου για την μάχη με τον Crocodile οπότε της απάντησα:
- Είμαι πειρατής και πάω στην Alubarna. Όσο πιο ευγενικά και ήρεμα μπορούσα.
- Πειρατής? Ακούστηκε μία φωνή κάπου πίσω από το πλήθος. Ξαφνικά άλλο ένα κεφάλι ξεπρόβαλε από το πλοίο. Αυτή την φορά ήταν ένας χοντρός τύπος με μαύρη γενειάδα και το ίδιο ηλίθιο καπελάκι-ομπρέλα στο κεφάλι του.
- Έλα πάνω να σε φιλέψουμε τίποτα. Κι εμείς πειρατές είμαστε και εγώ είμαι ο καπετάνιος Barbarossa. Είπε με καμάρι.

Κοίταξα στο κατάρτι για να δω αν έλεγε αλήθεια και είδα μία σημαία με κρανίο και… 2 ομπρελίτσες από πάνω του καθώς και μούσια να κυματίζει…
- Ναι το κατάλαβα αυτό… Είπα κοιτώντας την απογοητευμένος από την κατάντια αυτών των πειρατών.
- Λυπάμαι αλλά δεν μπορώ να ανέβω τώρα. Bιάζομαι πολύ να φτάσω στην Alubarna.
- Δεν δέχομαι αντιρρήσεις! Είπε ενώ φαινόταν προσβεβλημένος από την άρνησή μου. Αφού το σκέφτηκα λίγο αποφάσισα ότι μία μικρή στάση και η κουβέντα με άλλους ανθρώπους θα με βοηθούσε να ηρεμήσω λίγο.
- Εντάξει θα ανέβω αλλά μόνο για λίγο αφού όπως σου είπα βιάζομαι… απάντησα στην πρότασή του.

- Κάτι είναι κι αυτό είπε και φαινόταν χαρούμενος. Καθόμασταν και μπεκροπίναμε μαζί για περίπου ένα μισάωρο. Αφού έκανα μερικές ερωτήσεις για το πώς ταξιδεύει το πλοίο στην έρημο και για τον λόγο που δεν είναι στην θάλασσα, αποφάσισα πως είχε έρθει η ώρα να φύγω.
- Νομίζω πως ήρθε η ώρα να φύγω. Δεν μπορώ να ξοδέψω άλλο χρόνο στο να πίνω μαζί σας αφού έχω μία σημαντική δουλειά να κάνω. Τους είπα προσπαθώντας να εξηγήσω την κατάσταση όσο πιο απλά γινόταν.
- Καλά… Αφού βιάζεσαι τόσο δεν θα σε κρατήσουμε άλλο εδώ! Είπε ο καπετάνιος τους χαμογελώντας. Έπειτα κατέβηκα από το πλοίο και ξανανέβηκα στον κάβουρα για να συνεχίσω την πορεία μου.

Οι ώρες πέρασαν και επιτέλους έφτασα στην Alubarna. Μπήκα μέσα στην πόλη και άρχισα να τρέχω σαν τρελός μπας και δω κάτι που θα μου έδειχνε που βρίσκεται ο Crocodile. Αυτό το καθίκι είχε βάλει στο μάτι το θρόνο αυτής της χώρας και πιθανότατα κανείς εδώ δεν το ήξερε αυτό. Όλοι γύρω μου ήταν χαρούμενοι για κάτι το οποίο δεν με ένοιαζε και πάρα πολύ. Το μόνο που με ένοιαζε ήταν να βρω τον Crocodile και να τον κάνω γεύμα για τον γιγάντιο κάβουρα. Κάποια στιγμή ένας γέρος με σταμάτησε και με ρώτησε:
- Νεαρέ γιατί δεν πανηγυρίζεις κι εσύ μαζί μας?
- Άσε με γέρο… Δεν έχω όρεξη για πανηγύρια τώρα. Απάντησα και τον προσπέρασα. Εκείνος με έπιασε από το μπράτσο πριν προλάβω να απομακρυνθώ και μου είπε:
- Γιατί? Τι είναι πιο σημαντικό από το να μάθεις ότι η χώρα σου γλύτωσε από κάποιον επικίνδυνο που ήθελε τον θρόνο για την πάρτη του, σαν τον Crocodile?

Εκείνη την στιγμή τα ‘χασα.
- Τι είπες?
- Αυτό που άκουσες!! Καλά που ζεις εσύ? Ένας κυνηγός επικηρυγμένων ήρθε και μας είπε ότι ο Crocodile ήθελε να γίνει βασιλιάς και ότι τον νίκησε!
«Φαντάζομαι ποιος κυνηγός ήταν…» σκέφτηκα…
- Και έκανα ολόκληρο ταξίδι για το τίποτα???? Κάποια μέρα θα πεθάνεις από τα χέρια μου Rikkido!!!! Να το θυμάσαι!!!! Τουλάχιστον ο Crocodile είχε πληρώσει για ότι είχε κάνει….
- Τι είπες νεαρέ? Με ρώτησε ο γέρος παραξενεμένος..
- Τίποτα τίποτα… Ευχαριστώ για την πληροφορία γέρο!!! Είπα και άρχισα να τρέχω μέσα στο πλήθος.
- Αυτή η νέα γενιά είναι όλο προβλήματα… μουρμούριζε ο γέρος καθώς με έβλεπε να απομακρύνομαι… Αυτό που αισθανόμουν ήταν κάπως περίεργο… Από την μια χαρά που έπεσε ο Crocodile, αλλά από την άλλη θυμός που δεν ήμουν εγώ αυτός που τον νίκησε.

Αφού εκμεταλλεύτηκα όλον αυτό τον χαμό που γινόταν, έκλεψα για άλλη μία φορά κάποια πράγματα και ξεκίνησα το ταξίδι για να φτάσω στο πλοίο μου. Ευτυχώς αυτή την φορά το ταξίδι δεν θα ήταν όσο μεγάλο όσο τα υπόλοιπα που έκανα στην Arabasta. Έτσι ξεκίνησα με το γνωστό καβούρι να με κουβαλάει. Μετά από ένα 5ωρο έφτασα στο μέρος που είχα αφήσει το πλοίο μου… Ανέβηκα πάνω και οι αναμνήσεις από τον Ren και τον Kayle με είχαν κατακλίσει. Αναμνήσεις που δεν έπρεπε να ξεχάσω για να θυμάμαι τους 2 αδικοχαμένους φίλους μου. Ετοίμασα το πλοίο και μετά από 10 λεπτά άνοιξα τα πανιά και άρχισα να απομακρύνομαι από αυτό το νησί που μου προξένησε τόσο πόνο και μίσος… Ίσως η συνέχεια των ταξιδιών μου να ήταν καλύτερη…