[Τέλος] My first mission as Bounty Hunter

Πρίν ακόμα φύγω απο το Avalon Island με ειδοποίησαν οτι είχα γραμμα. Ηταν το γράμμα που περίμενα απο τη στιγμή που είχα ολοκληρώσει τη δοκιμαστική αποστολή μου. Η επίσημη ανγνώρισή μου ως Κυνηγός Επικυρηγμένων! Συγκεκριμένα ήταν ενα γράμμα απο τον ίδιο τον αρχηγό της οργάνωσης τον Lenos Aran που με καλοσώριζε στην οργάνωση και παράλληλα μου έδινε άλλη μια δοκιμαστική αποστολή. Δέν περίμενα κι άλλη δοκιμασία για να είμαι ειλικρινης αφού πιστευα οτι η σύλληψη της αρχηγού των επαναστατών του Avalon θα ήταν αρκετή ωστε να με δεχτούν και να με κατατάξουν. Αλλα απ' οτι φαίνονταν ήταν αρκέτή μόνο για το πρώτο. Η αποστολή "Κατάταξης" έλεγε πως πρέπει να πάω στο Barrie Island, να συναντήσω τον Mayuri Sanrin και απο εκείνον θα πάρω περισσότερες λεπτομέρειες για το τι πρεπει να κάνω. Έτσι λοιπόν χαιρέτησα τον Hajime του οποίου η αποστολή ήταν στο ίδιο νησί και αφού υποσχεθήκαμε οτι δεν πρόκειται να χαθούμε ξεκίνησα για το Barrie.

Πριν μπορέσω να ξεκινήσω το ταξίδι μου βέβαια με περίμενε μια άλλη εκπληξη. Με κάλεσαν στα γραφεία των Marines για να με διαγράψουν και επίσημα απ' την οργάνωση. Δεν μπορώ να πώ οτι ήταν και η καλύτερη στιγμή της ζωής μου αλλα έπρεπε να το υποστώ. Αφού λοιπόν τελειωσε η διαδικασία της "αποκαθήλωσής" μου (παράδοση ενδυμασίας, εγγράφων κλπ) ήμουν πια ελέυθερος να ξεκινήσω για την αποστολή μου. Μπορώ να πω οτι είχα αγωνια για το τι με περίμενε στο νησί που θα έφτανα απο τη μιά γιατί ήταν η πρώτη μου αποστολή ως κυνηγός και ήμουν περίεργος να δώ την φύση των αποστολών και απο την άλλη επειδή ήταν μια αποστολή κατάταξης που σημαίνει οτι δεν θα ήταν κάτι το πολύ εύκολο. Αυτό βέβαια δεν σημαινει οτι φοβόμουν. Αντιθέτως ήθελα να είναι μια απαιτητική αποστολη ωστε να δείξω στον αρχηγό μου τι πραγματικά αξίζω.

Το νησί στο οποίο έπρεπε να πάω δεν ήταν πολύ μακρια. Έτσι μετά απο 1 ημέρα ήρεμου ταξιδιού κατάφερα να φτάσω στο Βarrie Island. To νησί αυτό ήταν ουσιαστικα μια μετρια σε μεγεθος πολη. Είχε ψηλα σπιτια στις πλουσιες γειτονιες της πολης και ηταν φημισμένο για το λιμανι της και τις εμπορικες της συναλλαγες. Λόγω αυτόυ του γεγονότος ήταν επομενο η πόλη να τραβαει τα βλέματα πολλων πειρατων οι οποίοι είχαν κάνει πάρα πολλες προσπάθειες για να αποσπάσουν τα χρήματα των εμπόρων. Για κάποιον περίεργο λόγο όμως όλοι οι πειρατές που δοκίμαζαν κατέληγαν σε ένα κελι. Ήταν σειρά μου λοιπόν να μάθω οτι γι΄αυτό ευθύνονταν η οργάνωση στην οποία ανηκα πια. Στην πόλη αυτή υπήρχε μια βάση κυνηγών η οποία αναλάμβανε την τύχη των πειρατών που σταματούσαν στο νησί. Αυτές ήταν λοιπόν οι πληροφορίες που γνώριζα για το μέρος στο οπίο με είχε στείλει ο αρχηγός μου για την απστολή κατάταξής μου.

Αυτό που με ανυσηχούσε ιδιαίτερα ήταν οτι δεν είχα κατι που να αποδείκνυε οτι είμαι ενας κυνηγος. Ούτε και το όνομά μου ήταν ιδιαίτερα γνωστο ωστε να έχω το κεφάλι μου ύσηχο. Και αφού δεν είχα πια τα διακριτικά των Marines θα ήταν πολύ εύκολο για κάποιον κυνηγό του νησιού να με περάσει για πειρατή και πρίν το καταλάβω να βρεθώ πίσω απο τα κάγγελα της φυλακής ντροπιάζοντας ετσι την οργάνωσή μου. Με αυτές τις έγνοιες στο μυαλό μου, άγησα το πλοίο μου στο λιμάνι, το οπίο αν και τεράστιο ήταν γεμάτο απο εμπορικά πλοία, και ξεκίνησα να βρώ τον Mayuri Sanrin. Βέβαια δεν είχα ιδέα πού θα μπορούσε να βρίσκεται αλλα η τύχη με βοήθησε αρκετά αυτή τη φορα. Ενώ προχωρούσα στους δρόμους της πόλης, άκουσα φωνές και ήχους μάχης απο τον διπλανό δρόμο. Χωρίς να χάσω χρόνο έτρεξα προς εκείνο το σημείο.

Το θέαμα που αντίκρυσα μπροστά μου ήταν το εξής. Τέσσερις άντρες είχαν στριμώξει έναν άλλον στην άκρη του δρόμου, απο την κατάσταση του κατάλαβα οτι θα πρέπει να είχε δώσει σκληρή μάχη, και ήταν έτοιμοι να του πάρουν τη ζωή. Τότε άκουσα τον εξής διάλογο που μ' έκανε να επέμβω:
-Ατιμοι πειρατές! Δεν ξέρετε σε ποιό νησί ήρθατε μαλλον. Μπορεί να νικήσατε εμένα επειδή είστε τέσσερις αλλα μετά απο εμένα θα ακολουθήσουν πολλοί αλλοι κυνηγοί που θα θέλουν τα κεφάλια σας!
-Χαχαχα! Αν είναι τόσο αδύναμοι όσο εσυ.... θα του περιμένουμε με ευχαρίστηση. Αλλα εσύ θα τους ξαναδείς στον άλλο κόσμο. Ψόφα!
Και με αυτά τα λόγια σήκωσε το σπαθί του προς τον στριμωγμένο κυνηγο. Έχοντας καταλάβει τί ακριβώς γίνεται, πήρα πλήρη μορφή φοίνικα και επιτέθικα όσο πιο γρηγορα μπορούσα στον πειρατή που είχε σηκώσει το σπαθί του.

Τα νύχια μου του έκαναν την πλάτη κομμάτια ενώ οι υπόλοιποι προσπαθούσαν ακόμα να καταλάβουν απο πού είχα έρθει. Μέχρι να ξεπεράσουν την έκπληξή τους είχαν πεθάνει ήδη δύο. Ο τελευταίος έβγαλε το πιστόλι του και άρχισε να με πυροβολεί ανελέητα αλλα οι ανναγενητικές ικανότιτες που μου προσέφερε το φρούτο μου γιάτρευαν αμέσως τις πληγές. Μόλις έπεσε κι αυτός νεκρος, πήρα την ανθρώπινη μορφή μου και γύρισαα προς τον τύπο που μόλις είχα σώσει.
-Είσαι τυχερός που σε βρήκα αλλιώς τώρα θα ήσουν νεκρός. Του είπα ευθυμα.
-Λάθος. Αυτοί είναι τυχεροί που με βρήκες αλλιώς θα εβρισκαν εναν αργό και βασανιστικό θάνατο απο τα χέρια μου. Αφού με κοίταξε προσεκτικα συνέχισε.
-Δεν μου φαίνεσαι για έμπορος ούτε για πειρατής. Ποιός είσαι?
-Το όνομά μου είναι Roy Must...

Δεν πρόλαβα να τελέιώσω ούτε το όνομά μου αφού με διέκοψε λέγοντας:
-Έπρεπε να το είχα καταλάβει! Ψηλός με μαύρα μαλλιά και με τις δυνάμεις του Phoenix Phoenix no Mi. Ο καινούριος που περιμέναμε! Χαίρομαι που σε γνωρίζω Roy, το όνομά μου είναι Hakusho και είμαι μέλος της οργάνωσης των Κυνηγών Επικυρηγμένων. Γνωρίζω τον λόγο ύπαρξής σου στο νησί οπότε καλα θα κάνεις να με ακολουθήσεις . Θα σε πάω κατευθείαν στον επικεφαλή του νησιού.
Αφού λοιπόν ευχαρίστησα για άλλη μια φορά την τύχη μου που με είχε ρίξει πανω στον Hakusho, τον ακολούθησα προς τη βάση των Κυνηγών. Στη διαδρομή μου έλεγε ιστορίες με τα κατορθώματά του, πόσους πειρατες είχε καταφέρει να συλλάβει στο παρελθόν και πόσο δυνατός ήταν. Βέβαια δεν πίστευα και πολλα απο αυτά που μου έλεγε δεδομένης της κατάστασης στην οποία τον βρήκα, αλλα άκουγα τις ιστορίες του χωρις να παραπονιέμαι. Εξάλλου ήταν ενας ευχάριστος τρόπος να περάσει η ώρα.

Μετά απο περίπου είκοσι λεπτά διαδρομής μέσα στην πόλη φτάσαμε έξω απο ένα παλιό σπιτι που φαινόταν ακατοικητο. Στην πραγματικότητα όμως, όπως διαπίστωσα μόλις μπήκαμε μέσα ήταν η βάση των Κυνηγών. Προσπερασαμε πολλά δωμάτια και στη διαδρομή όλοι με κοιτούσαν, πολλοί μάλιστα έπιαναν και τις λαβές των σπαθιων και των όπλων τους μόλις περνούσα απο μπροστά τους. Ήμουν σίγουρος ότι αν δεν με συνόδευε ο Hakusho θα με είχαν σκοτώσει πρίν προλάβω να διασχίσω ολόκληρος την είσοδο. Το σπιτι ήταν πολύ πιο μεγάλο απ' ότι έδειχνε εξωτερικά. Τελικά μπήκαμε σε ένα δωμάτιο στο τελος ενος μεγάλου διαδρόμου, το οποίο όπως αποδέιχθηκε ήταν το γραφείο του ανθρώπου που είχα έρθει να συναντήσω, του Mayuri Sanrin.
Μόλις μπήκαμε μέσα ο Mayuri σηκώθηκε όρθιος με κοίταξε απο πανω ως κάτω και έιπε:
-Υποθέτω οτι εσυ είσαι ο Roy Mustang το καινούριο μας μέλος. Καλωσήρθες λοιπόν κι απο 'μενα. Αλλα να μην χρονοτριβούμε. Το αφεντικό έχει μια αποστολή ειδικά για 'σενα. Άκου προσεκτικά τι θα σου πώ.

Ο Mayuri σου προσφερε μια καρεκλα για να κατσεις και εδιωξε τον Hakusho. Σου ζητησε το γραμμα που σου ειχε δωσει ο αρχηγος για να πιστοποιησει οτι εισαι εσυ.
Το διαβασε και εγνεψε καταφατικα.
-Μαλιστα. Ωραια λοιπον κυριε Mustang. Εισαι ετοιμος για την αποστολη?
-Βεβαια! Πιο ετοιμος απο ποτε!
-Χαχα!! Ακουσε με καλα τοτε:
Στην αλλη μερια του νησιου υπαρχει ενα χωριο ονοματι Vegar Place. Αυτο το χωριο τις τελευταιες μερες υποφερει απο τους αυτοαποκαλουμενους Hook Pirated. Θα χρειαστει να πας σε αυτο το χωριο και να πιασεις τους πειρατες και να τους παραδωσεις στα κεντρικα εδω. Προσοχη ομως, να τους πιασεις. Δεν θελουμε νεκρους. Ριχνει την φημη μας.
Για να πας εκει θα χρειαστει να διασχισεις ενα μεγαλο μερος του νησιου. Αυτος ο χαρτης θα σε καθοδηγησει(ειπε και σου εδωσε εναν χαρτη). Μην σκεφτεις να πας μεσω θαλασσης. Γυρω απο το χωριο υπαρχουν ψηλα βραχια που θα σε εμποδισουν να τα περασεις. Κατανοητο??
-Απολυτως.
-Ωραια. Εισαι ελευθερος να ξεκινησεις. Nα προσεχεις πιθανες ενεδρες και μην ξεχασεις να γυρισεις ζωντανος!
Σηκωθηκες να φυγεις αλλα ξανακουσες τον Mayuri:
-Αα ναι! Ξεχασα. Πρεπει να μεταφερεις και αυτην την χελωνα στο χωριο. Κομματι της αποστολης σου να φτασει η χελωνα σωα και αβλαβης στο χωριο!
Ειπε και ειδες δυο απλωμενα χερια να κρατανε μια εξαιρετικα μεγαλη χελωνα(μισος ανθρωπος), περασμενη σε μια κατασκευη που στην φορεσε στην πλατη.

Σπόιλερ:

Δέν νομίζω οτι υπάρχουν λόγια για να περιγράψω την έκπληξη που είχα την στιγμή που μου έδειξε-πρόσφερε ο Mayuri την τεράστια χελώνα. Το να πάω σε κοντινό χωριό να πιάσω ένα ματσο πειρατές και να τους παραδώσω ζωντανούς ακούγονταν λογικό για δοκιμασία κατάταξης, αλλα το να κουβαλάω και σ΄όλο τον δρόμο μια τερατώδη χελώνα?!? Τι περίεργα αστεία μου έκανε ο καινούριος μου αρχηγος?!? Στην αρχή σκέφτηκα μήπως η χελώνα ήταν απλα μια ιδέα του Mayuri για να μου κάνει τη ζωή λίγο πιο δύσκολη, οπότε πέραση απ' το μυαλό μου η ιδέα να μην πάρω τη χελώνα μαζί μου, αλλα μετά συνηδειτοποίησα οτι αν πράγματι ήταν μεσα στην αποστολή του αρχηγού θα είχα μερικα....προβλήματα...

Έτσι φόρεσα τον μηχανισμό που μου δόθηκε, (ο οποίος δεν ηταν φτιαγμένος για να νιώθω ανετα εγώ αλλα η χελώνα-δεινόσαυρος, οπότε αναρωτιώμουν πώς θα πολεμούσα με αυτό το πράγμα στην πλάτη μου) ευχαρίστησα τον Mayuri και ξεκίνησα με οδηγό τον χάρτη που είχα πάρει προς το Vegar Place. Ευτυχώς η διαδρομή προς το χωρίο δεν είχε ως προυπόθεση να περάσω μέσα απο την πόλη γιατί πραγματικά δεν ήθελα να προχωρήσω στους πολυσύχναστους δρόμους με το ερπετό στην πλάτη μου... Η ιδέα να πετάξω είχε ακυρωθεί απο τη στιγμή που μου δώθηκε η χελώνα αφου το να φτάσει "φλαμπέ" στο χωριό δεν νομίζω οτι ήταν ακριβώς το "σωα και αβλαβης" που μου είχε πει ο Mayuri.

Ο δρόμος για το χωριό περνούσε μέσα απο δάσος οπότε απο τη στιγμή που άρχισα να προχωράω ανάμεσσα στα ψηλά δέντρα ήμουν σε επιφυλακή για ενέδρες των πειρατών. Ευχόμουν βέβαια να μήν εείχαν στήσει κάποιοα παγίδα, όχι γιατι φοβόμουν τη μάχη αλλα γιατί θα μου ηταν δλυσκολο να παλέψω χωρίς να χρησιμοποιήσω την πλήρη μορφή φοίνικα. Βέβαια η τύχη ήταν με το μέρος μου όλο το πρωί οπότε μάλλον είχε έρθει η ώρα να με εγκαταλέιψει... Κάθώς λοιπόν προχωρουσα σε ένα δύσβατο μονοπάτι προσπαθώντας να κάνω όσο περισσότερη υσηχία μπορούσα, άκουσα απο πίσω μου κλαδιά να σπάνε σαν κάποιος να είχε πατήσει πάνω τους.

Στην αρχή σκέφτηκα οτι μπορέι να ήταν κάποιο άγριο ζώο το οπίο να τρόμαξα με την παρουσιά μου, αλλαμετά σκέφτηκα οτι άν πράγματι ήταν ενέδρα πειρατών (πράγμα πολύ πιθανό αφου υπολόγιζα οτι σε λίγο θα έφτανα στο χωριό) ηταν εκτεθημένη η πλάτη μου, δηλαδη η πολύτιμη χελώνα μου. Μόλις πέρασε αυτή η σκέψη απο το μυαλό μου γύρισα απότομα προς το σημείο που είχα ακούσει τον θόρυβό, καλύπτοντας όσο καλύτερα μπορούσα με το στηθος και τα χέρια μου το ζώο που κουβαλούσα στην πλάτη μου. Ήταν η καλύτερη επιλογή που μπορούσα να είχα κάνει εκείνη τη στιγμη, γιατί με το που έκανα αυτή την κίνηση, μέσα απο τα κοντινότερα πυκνά χόρτα ακούστηκαν δύο πυροβολυσμοί, και οι σφαίρες με βρήκαν στο στήθος, προκαλώντας ενα στιγμιαίο έντονο πόνο.

Το φρόυτο μου βέβαια με βοήθησε να επουλώσω τις πληγές πρίν καν δημιουργηθούν αλλα θεώρησα σωστο να παίξω λίγο θέατρο. Έτσι αφού έπιασα το στήθος μου και "φόρεσα" μια εκφραση πόνου, έπεσα στο έδαφος κι έμεινα εκεί ακίνητος παριστάνοντας τον πεθαμένο. Πήρα την απόφασή μου αυτή επειδή σκέφτηκα οτι αν υπήρχαν κι άλλοι πειρατές οι οποίοι με είχαν περικυκλώσει, μόλις έβλεπαν οτι δεν έπεφτα νεκρός απο τις πρώτες σφαίρες θα με πυροβολούσαν απο παντού οπότε δεν θα πορούσα να προστατεύσω την χελώνα μου. Μόλις λοιπόν σωριάστηκα, άκουσα ήχους βημάτων να έρχονται απο πολλές μεριές και να σταματούν δίπλα μου.

-Χαχα! Ωραία βολή αδερφε! Ακριβώς στο στήθος.
-Ευχαριστώ. Αλλα κι εσύ δεν τα πήγες άσχημα. Άλλος ένας βλάκας που προσπάθησε να πλησιάσει τον καταυλισμό μας είναι νεκρός. Αλλα τί είναι αυτό που κουβαλάει στην πλάτη του?
Με αυτά τα λόγια ένιωσα αν ψαχουλεύουν τον μηχανισμό σην πλάτη μου. Εν τω μεταξύ η χελώνα είχε "αγχωθεί" αρκετα απο τις εξελίξεις και κουνιόταν συνεχώς, τεντώνοντας τα σχοινιά με τα οποία ήταν δεμένη πάνω μου, δυσκολεύοντας με ετσι να αναπνευσω ευκολα. Ιδιαίτερα απο τη στιγμή που την ανακάλυψαν οι πειρατές και προσπάθούσαν να την ξεδέσουν απο πάνω μου κατουρήθηκε απο το φόβο της. (Κυριολεκτικα ) Τελικά οι πειρατές κατάφεραν να ξεδέσουν τη χελώνα απο πανω μου (ευτυχώς χωρίς να κόψουν ατα σχοινιά) και μόλις την ακούμπησαν λίγο πιο πέρα αποφάσισαν να με γυρίσουν ανασκελα για να με ψάξουν για πολύτιμα αντικείμενα.

Τότε κατάλαβα οτι είχε έρθει η ώρα να δράσω. Χωρίς τη χελώνα να περιορίζει τις κινησεις μου, με το που με ακούμπησαν, πήρα πλήρη μορφή Φοίνικα και επιτέθηκα στους κοντινοτερους. Προσπαθούσα να στοχεύω χαμηλά ωστε να μην τους σκοτώσω (συμφωνα με τις οδηγίες που είχα λάβει) κι έτσι μέσα σε λίγα λεπτα 4 πειρατές βρίσκονταν δεμένοι σε ένα κοντινό δέντρο. Μόλις τελέιωσα με αυτούς έψαξα για τη χελώνα, την οποία βρήκα να μασουλάει αμέριμνη κατι χόρτα λίγο πιο πέρα.
-Εγώ προσπαθώ να κάνω δουλειά κι εσένα ο νούς σου στο φαι.... Μονολόγησα. Λοιπόν παιδάκια, ώρα να μου απαντήσετε σε μερικές ερωτήσεις αν δεν θελετε να μην σασ αναγνωρίζει ούτε η μάνα σας απ το πολύ ξύλο. Είπα στους δεμένους πειρατες.
Αφού λοιπόν πήρα τις πληροφορίες που ήθελα για την ακριβή τοποθεσιά του χωριού, τον αριθμό των πρειρατών που το είχαν υπο τον έλεγχό τους και τις θέσεις τους, "φόρεσα" ξανα την χελώνα και συνέχισα τον δρόμο μου. Μετά απο δέκα περίπου λεπτά διαδρομής έφτασα στο Vegar Place.

Το γραφικο χωριο ηταν περιτριγυρισμενο με ξυλινο τειχος ενω η ξυλινη επισης κεντρικη εισοδος ηταν ορθανοιχτη στο περασμα σου.
Μπαινοντας μεσα στο χωριο, αντικρυσες ερημια. Ολα ηταν πραγματικα ηρεμα. Ηρεμα σε σημειο που σε εκανε υποπτο για αυτο και αρχισες να προχωρας επιφυλακτικα.

Φτανοντας στο κεντρο ακριβως του χωριου, ενιωσες μια ακομα παρουσια κοντα σου. Ηταν μια τρομακτικη και επιβλητικη αυρα.
Τοτε αρχισες να νιωθεις και ενοχλησεις στην πλατη. Η χελωνα ηταν αρκετα ανησυχη, ωσπου απο το πολυ κουνημα καταφερε και λυθηκε απο τον μηχανισμο και κατεβηκε απο την πλατη σου.
Ενω εσυ ανακουφιζοσουν απο την απωλεια βαρους η χελωνα ετρεξε πισω απο τα σπιτια για να κρυφτει.
Και τοτε ηταν που σηκωνοντας το κεφαλι σου αντικρυσες την πηγη της αυρας που ενιωθες πριν. Ηταν ενας ψηλος αντρας, γεροδεμενος και τρομακτικος θα ελεγα. Μαζι του ηταν και αλλοι δυο ανδρες. Εσενα σου κανει για τον αρχηγο των πειρατων.
Χαμογελας μιας και θα εφτασε η ωρα να τελειωνεις το θεμα αλλα το χαμογελο σου κοβεται γρηγορα οταν συνειδητοποιεις οτι δεν μπορεις να χρησιμοποιησεις τις δυναμεις σου. Στο δεξι σου χερι κρεμονται δεμενες ενα ζευγαρι χειροπεδες Kairoseki.
Εκπληκτος κοιτας την χελωνα απεναντι να γελαει χαιρεκακα.

"Επιτέλους έφτασε η ώρα να τελειώνω με αυτή την αποστολή. Ειδικά τώρα που δεν έχω και τη χελώνα να περιορίζει τις κινήσεις μου θα μπορέσω να παλέψω πολύ πιο άνετα τους πειρατές, αν και ο χοντρός απο 'δω μπορεί να μου προκαλέσει μερικές δυσκολίες."
Αυτές ήταν οι πρώτες μου σκέψεις μόλις ξεφορτώθηκα το ενοχλητικό ερπετό και αντίκρυσα τους τρείς πειρατες. Αλλα η μοίρα, ή μαλλον για να είμαι πιο σωστός η περιεργη χελώνα, δεν έιχε τα ίδια σχέδια με 'μενα αφού τη στιγμή που ετοιμαζόμουν να πάρω την πλήρη μορφή φοίνικα και να επιτεθώ ανακάλυψα οτι εγκαταλείποντάς με η χελώνα μου είχε αφήσει ενα... δωράκι. Ενα ζευγάρι kairoseki χειροπέδες κλειδωμένες στο δεξί μου χέρι.

Αφού λοιπόν ξεπέρασα το σοκ και πήρα απόφαση οτι θα έπρεπε να νικήσω τους εχθρούς μου χωρίς τις δυναμεις του φρούτου μου, κοίταξα τριγύρω μήπως βρω κάτι το οποίο θα μπορούσε να με βοηθήσει στην επικέίμενη μάχη. Τότε παρατήρησα την χελώνα να κάθεται δίπλα απο ένα σπίτι και να παρακολουθεί με ενδιαφέρον. Μάλιστα ήταν σαν να με κοιτούσε κατάματα χαμογελώντας χεράικακα και να μου έλεγε: Να σε δώ τώρα τι θα κάνεις με αυτούς τους τρείς χωρίς τις δυνάμεις του φοινικα... Αφού λοιπόν ορκίστικα οτι μόλις τελείωνα απο εδω θα έβγαζα όλα μου τα..."κακα συναισθήματα" πάνω της, γύρισα προς τους αντιπάλους μου, τράβηξα το σπαθί μου και πήρα θέση μάχης.

Οι τρείς πειρατές δεν φαίνονταν να έχουν ιδιαίτερη όρεξη για κουβέντα κι έτσι μπήκαν κατευθειαν "στο ψητό". Οι δύο απο αυτούς τράβηξαν τα σπαθιά τους και όρμησαν κατα πάνω μου, ενώ ο τρίτος εφάρμοσε στις γροθιές του κάτι δερμάτινα γάντια που στις άκρες τους είχαν το καθένα απο τρείς κοντές μεταλλικές λεπίδες. 'Εστρεψα την προσοχή μου στους πειρατές που έρχονταν κατα πάνω μου και περίμενα την κατάλληλη στιγμή ωστε με μια κίνηση του σώματός μου να απο φύγω το χτύπημα του ενός και με το σπαθί μου να αποκρούσω το χτύπημα του άλλου, ενώ ταυτόχρονα έριχνα μια δυνατή κλωτσια στο "ευαίσθητο σημείο" του πρώτου. Δεν είμαι απο τους ανθρώπους που τους αρέσει να παλεύουν χρησιμοποιώντας τέτοιες μεθόδους, αλλα στη συγκεκριμένη περίπτωση το μόνο που με ενδιέφερε ήταν να νικήσω οσο πιο γρήγορα μπορούσα.

Ο πειρατής που δέχτηκε την κλωτσια, διπλώθηκε στα δυο απ τον πόνο πετώντας κάτω το σπαθί του, οποτε προσπάθησα να αρπάξω την ευκαιρία αυτή για να του καταφέρω καποιο σοβαρό χτύπημα. Ο άλλος βέβαια δεν ήθελε να μου κανει τη ζωή ευκολη, οπότε πετάχτηκε ανάμεσα σε εμένα και τον πονεμένο φίλο του. Ετσι το μόνο που έπρεπε να κάνω ήταν να άλλάξω την πορέια του σπαθιόύ μου ωστε να του καταφέρω ενα δυνατό χτύπημα στον αριστερό ώμο. Ή τουλάχιστον αυτό σκόπευα να κάνω, 'εχοντας ξεχάσει τον τρίτο και πιο εύσωμο πειρατη (ο οποίος φαινόταν για αρχηγός τους) ο οποίος είχε πάει απο πίσω μου και πρίν προλάβω να χτυπήσω τον φίλο του, μου άνοιξε μια αρκετά βαθιά πληγή στην πλάτη με τα μεταλλικά νύχια που ήταν εφαρμοσμένα στα γάντια του. ο πόνος ήταν αφόρητος και περίμενα, όπως και τις άλλες φορές, να ενεργήσει το φρούτο μου και να μου γιατρέψει την πληγη.

Προφανώς όμως αυτό δεν έγινε ποτέ αφού οι Kairoseki χειροπέδες στο χέρι μου εμπόδιζαν τη χρήση οπιασδήποτε ιδιότητας του φρούτου μου. Η καθυστέρηση λοιπόν λόγω αυτής της συνήθειας ήταν που μου κόστισε την μάχη. Περιμένοντας να γιατρευτέι η πληγή μου, δεν γύρισα προς τον ευσωμο αντίπαλό μου αλλα επέμεινα να εξουδετερώσω τον πειρατη που είχα μπροστά μου σκεπτόμενος οτι μόλις το καταφέρω θα μπορέσω να ασχοληθώ πιο ευκολα με αυτον που βρίσκονταν απο πίσω μου. όμως η πληγή δεν έκλεισε ποτέ, εγώ δεν μπόρεσα να επιτεθώ ποτε και η κατάληξη ήταν να σωριαστώ στο έδαφος μετά απο ένα βαθύ κόψιμο στο αριστερό μέρος του σώματός μου.

"Αυτό ηταν. Η σταδιοδρομία μου ως κυνηγός επικυρηγμένων τελείωσε πρίν καλα καλα αρχισει. Και όχι μόνο αυτή αλλα και η ίδια μου η ζωη, αφου δεν νομίζω οτι οι πειρατες θα με αφήσουν ζωντανό."
Καθώς προσπαθούσα να κρατήσω τις αισθήσεις μου έγειρα το κεφάλι μου στο πλάι αποφασισμένος πια οτι θα πεθάνω και παρατήρησα τη χελώνα που με τόσο κόπο κουβάλησα στο χωριό να κάθεται και να παρακολουθεί το θεαμα ατάραχη.
"Τουλάχιστον αυτό το κομμάτι της αποστολής μου το εκτέλεσα σωστα. Την μετέφερα σώα και αβλαβή στο χωριό. Αλλα απ' οτι φαίνεται θα μείνω με την απορία, για το τι είναι αυτή η χελώνα που μου βάζει τις χειροπέδες του θανάτου λίγο πρίν τη μεγάλη μάχη,και για ποιό λόγο την έφερα μέχρι εδω"
Τότε γύρισα το κεφάλι μου προς τα πάνω και είδα μια λεπίδα να κατευθύνεται προς το κεφάλι μου.

Με ματια θολωμενα βλεπεις την χελωνα να αρχιζει να σε πλησιαζει. Δεν καταλαβαινες αν ηταν αληθεια ή παραισθησεις αλλα πηγαινε εκπληκτικα γρηγορα και με ενα σαλτο βρεθηκε απο πανω σου και σταματησε την λεπιδα απο το να σου ανοιξει το κρανιο στα δυο, αφου διαλυθηκε πανω στο καβουκι της χελωνας.
Οι πειρατες εκαναν μερικα βηματα πισω και παρελυσαν απο το γεγονος. Τοτε ενιωσες την χελωνα να σου αφαιρει τις χειροπεδες και τις δυναμεις σου να επανερχονται και να αρχισεις να γιατρευεσαι.
Το τελευταιο πραγμα που ειδες πριν χασεις τις αισθησεις σου ηταν ενα ιπταμενο καβουκι να στριφογυριζει και να βγαζει νοκ-αουτ ολους τους αντιπαλους ευκολα και απλα.




Ανοιγoντας τα ματια σου, αντικρυσες το ξυλινο ταβανι και την μικρη λαμπα που φωτιζε το δωματιο.
Βρισκοσουν πισω στην πολη, στην βαση των κυνηγων. Διπλα σου, πανω στο κομοδινο υπηρχε ενα γραμμα. Ανοιγοντας το, διαβασες:

Normal Bounty Hunter Roy Mustang, συγχαρητηρια για την εν μερη επιτυχια της αποστολης σου. Παρακολουθουσα αρκετα στενα καθολη την διαρκεια της αποστολης και με εντυπωσιασαν οι δυναμεις σου, ομως ενας πραγματικος κυνηγος πρεπει να ξερει να πολεμαει και μοναχα με τις ανθρωπινες δυναμεις του. Ελπιζω να το δουλεψεις αυτο στο μελλον.
Καλως ορισες ξανα και περιμενω πολλα επιτευγματα απο σενα!
Lenos Aran


Αφου το διαβασες, ακουσες την πορτα να ανοιγει και ειδες να μπαινει ο Mayuri στο δωματιο...

-Βλέπω ξύπνησες νεαρε και διάβασες και το γράμμα του Lenos. Οπότε και επίσημα μπορώ να σε καλοσωρίσω στην παράταξη των κυνηγών επικυριγμένων. Απο 'δω και πέρα θα σου στέλνονται οι διαθέσιμες αποστολές και θα επιλέγεις αυτη που ειναι στα μέτρα των δυνάμεών σου, ή θα σου ανατιθεται προσωπικα αποστολή, την οποία κλό θα ήταν να μην αρνηθεις... Δεαν εχω να σου πω κατι άλλο προς το παρον. Ξεκουράσου,ανέκτησε δυνάμεις και μόλις εισαι έτοιμος ζήτα μου την λίστα αποστολών για να επιλέξεις πια θες να κανεις.
Μετα απο αυτα τα λόγια ο Mayuri εφυγε απο το δωματιο και με αφησε μονο να σκέφτομαι ολα οσα μου ειχαν συμβει. Ημουν πλεον επίσημα Κυνηγος! Τις επόμενες τρείς μέρες δεν έκανα κατι ιδιαιτερο. Ξεκουράστηκα, βοήθησα στις τοπικές δουλειές και πηρα μια δημαντικη απόφαση. Θα αρχιζα να προπονώ τισ ικανότητές μου χωρίς τις δυνάμεις του φρούτου μου, αφου η αποστολη μου ειχε δειξει οτι σε αυτον τον τομέα ημουν αδύναμος. Ετσι μετα απο τρεις μέρες αποχώρησα απο το νησι χωρίς να επιλέξω καποιοα αποστολή αφου ηταν ώρα για σκληρή προπόνηση.