Return to the past [Τέλος]

Ταξίδευα πάνω στη μονοθέσια βάρκα μου, που μου είχε παραχωρήσει η κυβέρνηση. Μετά βίας χωρούσαν και τα πράγματά μου σε αυτήν. Παρ'όλα αυτά ήμουν ευγνώμων! Είχα ξεφορτωθεί την απαίσια θέση των Zatsuuyou, που δεν έκαναν τίποτα άλλο παρά να καθαρίζουν την βάση, στην οποία άνηκαν.
Μόλις είχα πάρει προαγωγή σε Apprentice! Τίποτα σπουδαίο βέβαια, όμως τώρα είχα πια ξεφορτωθεί την δουλειά του "καθαριστή". Τώρα πια ήμουν άνθρωπος της θάλασσας! Ένας άνθρωπος με όνειρα! Ένας μαχητής της δικαιοσύνης! Έτσι με την μικρή μου βάρκα, τα λιγοστά μου πράγματα, ένα μεγάλο χαμόγελο και τεράστιες φιλοδοξίες ταξίδευα χωρίς χάρτες και πυξίδες με τον καινούργιο μου τίτλο στην θάλασσα-πατρίδα για μένα, την East Blue!

Για να πω την αλήθεια δεν ήξερα που πήγαινα. Δεν με ένοιαζε κιόλας! Θα προμηθευόμουν τους απαραίτητους χάρτες και μια πυξίδα στο νησί που θα με έβγαζε η θάλασσα. Η χαρά μου για αυτόν τον τίτλο ήταν υπερβολικά μεγάλη, ώστε να με νοιάζουν τέτοιες μικρότητες, όπως πίστευα.
Όμως τα ζόρια άρχισαν σιγά-σιγά να φαίνονται! Ήμουν πολλές μέρες στη θάλασσα και η πείνα θέριζε. Σήμερα αποφάσισα να κάνω κάτι γι'αυτό. Από το πρωί τραβούσα κουπί, αλλά κανένα θετικό αποτέλεσμα. Αντιθέτως η θάλασσα αποφάσισε να διακόψει τη χαρά μου! Ο ουρανός άρχισε να σκοτεινιάζει, τεράστια κύματα σηκώνονταν και εγώ κατάλαβα ότι η κατάσταση είχε γίνει εξαιρετικά δύσκολη!

Εδώ θα έπρεπε να αποδείξω τι αξίζω! Να βγάλω ασπροπρόσωπους τόσο τον τίτλο μου όσο και αυτόν που μου τον έδωσε! Μάζεψα το κατάρτι και τράβηξα μέσα τα κουπιά. Δεν μπορούσα να κάνω κάτι παραπάνω. Κρατήθηκα όσο πιο γερά μπορούσα στη βαρκούλα μου και προσευχήθηκα να γλιτώσω από την οργή του ωκεανού!
Το επόμενο πρωινό ξύπνησα κοιτώντας τον ουρανό, έναν καταγάλανο και ηλιόλουστο ουρανό! Σηκώθηκα και είδα την βάρκα μου. Είχε τα μαύρα της τα χάλια! Θυμήθηκα την χθεσινή καταιγίδα. Είδα και τα ρούχα μου: μισοκατεστραμμένα. "Πάλι καλά που γλίτωσα!", σκέφτηκα. Άπλωσα και πάλι τα πανιά της βάρκας μου και ξεκίνησα να τραβάω κουπί.

Εκείνο το απόγευμα κιόλας, είδα στεριά από μακριά. Το χαμόγελο ζωγραφίστηκε ξανά στο πρόσωπό μου! Υπολόγιζα το πολύ αύριο το πρωί να είχα φτάσει. Δεν σταμάτησα να τραβάω κουπί μέχρι το βράδυ. Με την πανσέληνο να με συντροφεύει, άνοιξα την σακούλα με τις τελευταίες μου προμήθειες. "Σήμερα θα τελειώσω ό,τι έχει και δεν έχει εδώ μέσα! Αύριο με το καλό, που θα φτάσω στο νησί αγοράζω καινούρια τρόφιμα!", είπα και γέλασα με την καρδιά μου!

Το πρωί ξύπνησα και άρπαξα το μόνο σάντουιτς που είχα αφήσει από χθες βράδυ. Μόλις το έφαγα σηκώθηκα και είδα πως η στεριά ήταν πολύ κοντά μου. Κάτι γνώριμο μου φάνηκε σε αυτό αλλά το προσπέρασα, θεωρώντας το ασήμαντο. Συνέχισα το κουπί και αφού προσέγγισα το λιμάνι ήταν θέμα χρόνου να φτάσω και στη στεριά. Εκείνη τη στιγμή όμως σάστισα. Δεν μπορεί το πρώτο μου ταξίδι ως Apprentice να ήταν και το μέρος στο οποίο γεννήθηκα, μεγάλωσα, κατατάχθηκα στους Marines και έφυγα για να αναζητήσω περιπέτειες στη θάλασσα και να κάνω τη δικαιοσύνη να θριαμβεύσει!

Έδεσα τη βάρκα μου στο λιμάνι και πήρα τα πράγματά μου. Τα είχα χάσει! Που να πήγαινα; Σκέφτηκα να περάσω από το τότε αγαπημένο μου εστιατόριο "Ο Καλοφαγάς". Ναι! Αυτό θα ήταν καλό για την ώρα... Πήρα τη γνωστή σε μένα διαδρομή, ένα μικρό στενάκι και βρέθηκα μπροστά στις πόρτες του εστιατορίου. Σίγουρα ο γέρο-Jack είχε κάνει κάνα δύο ή τρεις ανακαινίσεις σε αυτό το μέρος. Μπήκα μέσα και κάθισα στο γνωστό μου τραπεζάκι σε μια γωνίτσα, απόμακρη, που κανείς δεν σε ενοχλεί και δεν τραβάς εύκολα την προσοχή. Μου άρεσε αυτό το μέρος και ερχόμουν εδώ από μικρός. Ο καλός μου ο γερο-Jack πάντα μου κρατούσε αυτό το τραπέζι, όταν ήξερε πως θα ερχόμουν. Ήμουν τυχερός που ήταν ελεύθερο. Έριξα μια ματιά γύρω. Το μαγαζί δεν ήταν πια το ίδιο. Το μέρος ήταν πιο σκοτεινό και ο κόσμος διαφορετικός. Άθλιες παρουσίες, εθισμένες στο ποτό και στα χαρτιά με απαίσια μυρωδιά που έφτανε μέχρι εδώ. Και ανάμεσα σε αυτές ξεχώρισα και αυτή του γερο-Jack που ερχόταν να μου πάρει παραγγελία.

"Καλημέρα σας κύριε! Τι θα πάρετε;"
"Μα δεν μπορεί! Τόσο πολύ άλλαξα πια; Φαίνεται πως η θάλασσα αλλάζει τον άνθρωπο τελικά!", του είπα και γέλασα. Το μπλοκάκι που θα έγραφε την παραγγελία έπεσε από τα χέρια του.
"Toriko; Εσύ είσαι; Πως και πέρασες από εδώ; Επέστρεψες στο Tequila Wolf; Ο πατέρας σου θα τρελαθεί από τη χαρά του! Με τους Marines πως τα πας; Μήπως μετατέθηκες στην βάση εδώ;"
"Όπα, όπα ηρέμησε λίγο Jack! Μία μία οι ερωτήσεις! Κάθισε και θα στα πω όλα. Πρώτα όμως μήπως έχεις κάτι για να φάω;"
"Για τ' όνομα του Θεού σωστά! Θα πρέπει σίγουρα να πεινάς! Πάω να σου φέρω τα καλύτερα! Όλα κερασμένα από 'μένα!"
Με αυτά τα λόγια άρπαξε το πεσμένο μπλοκάκι από το πάτωμα, και κατευθύνθηκε στην κουζίνα με βαριά βήματα, το αγαπημένο του μέρος! Παράλληλα θυμήθηκα πως η κουζίνα ήταν και το δικό μου αγαπημένο μέρος! Σε αυτό εδώ το εστιατόριο είχα μάθει όλες τις μαγειρικές μου ικανότητες από τον αγαπημένο μου Jack!

Λίγη ώρα αργότερα ένα πλούσιο γεύμα κατέφθασε στο τραπέζι. "Λοιπόν φάε και μετά θα μου τα πεις όλα!"
Είχε μεσημεριάσει πλέον και η κοιλία μου άρχισε να ζητάει φαγητό. Καταβρόχθισα τα πάντα σε χρόνο ρεκόρ!
"Λοιπόν, μόλις γύρισα στην East Blue μετά την προαγωγή μου σε Apprentice και ταξιδεύοντας χωρίς χάρτες αναζητώντας μια περιπέτεια, η θάλασσα με έβγαλε εδώ! Αυτά με λίγα λόγια!", είπα τρώγοντας την τελευταία μπουκιά που υπήρχε στο τραπέζι.
"Ώστε τώρα είσαι ένας Apprentice! Ήμουν σίγουρος ότι θα τα καταφέρεις να μπεις στο ενεργό δυναμικό των Marines! Λοιπόν τώρα τι σκέφτεσαι να κάνεις;"
"Κατ' αρχάς θα πάω να επισκεφτώ τον πατέρα μου! Μετά θα μαζέψω όλους τους χάρτες και τις πυξίδες που είχα από μικρός και θα πάω να χαιρετήσω τον Lieuteneant Comander X-Bone, τον άνθρωπο που χάρη σε αυτόν κατατάχθηκα στην τοπική βάση των Marines, εδώ στο Tequila Wolf! Και έπειτα θα φύγω. Δεν υπάρχει κάτι που να με κρατάει πια εδώ. Θέλω να γυρίσω τον κόσμο και να κάνω την δικαιοσύνη να θριαμβεύσει!"

Με αυτά τα λόγια αποχαιρέτησα τον αγαπημένο μου γερο-Jack και κατευθύνθηκα στο παλιό σπίτι που ζούσα μαζί με τον πατέρα μου. Δεν ήξερα πως να αντιδράσω όταν τον έβλεπα. Είχαμε τόσο καιρό να ιδωθούμε... Συνέχισα το περπάτημα στον χωματένιο δρομάκι που οδηγούσε στην κορυφή ενός μικρού λόφου. Καθώς ανέβαινα τον λόφο άρχισε να φαίνεται η περίφημη γέφυρα του νησιού. Το νησί Tequila Wolf είναι σίγουρα συνδεδεμένο με αυτήν τη γέφυρα και με τον Lieuteneant Comander X-Bone.
Έφτασα στο σπίτι και πήγα να βγάλω τα κλειδιά από τον σάκο μου για να ανοίξω. Μετά όμως το ξανασκέφτηκα. Έπρεπε να χτυπήσω και να περιμένω να μου ανοίξει ο πατέρας μου. Έκανα τρία χτυπήματα στην πόρτα. Καμία απάντηση. Ξαναχτύπησα και πάλι τίποτα. Και τότε άκουσα μια φωνή από πίσω μου. "Toriko! Γιε μου!" Γύρισα πίσω μου και είδα τον πατέρα μου να κουβαλάει ξύλα, με μάτια γεμάτα δάκρυα...

Έτρεξα αμέσως κατά πάνω του και τον αγκάλιασα. Δάκρυα έτρεχαν και απ' τα δικά μου μάτια.
"Πατέρα μου! Αγαπημένε πατέρα μου!" Σκούπισε τα δάκρυα απ' το πρόσωπό του.
"Έλα, πέρνα μέσα." Έβαλε τα κλειδιά στην πόρτα και άνοιξε. Καθίσαμε στον αναπαυτικό καναπέ και μου πρόσφερε λίγο τσάι.
"Τώρα λοιπόν, πες μου τα νέα σου. Δεν φαίνεται να φοράς πια τα ρούχα ενός Zatsuuyou!"
"Ευχαριστώ για το τσάι! Ναι τώρα πια πήρα προαγωγή σε Apprentice. Είμαι στο ενεργό δυναμικό των Marine!" Τα λόγια αυτά κοσμούνταν με μεγάλη περηφάνια από τον τόνο της φωνής μου.
"Μπράβο παλικάρι μου! Το ήξερα πως θα τα καταφέρεις! Παρεμπιπτόντως πως και πέρασες από το Tequila Wolf; Επιθύμησες τον πατέρα σου; Ή μήπως τον τρελομάγειρα τον Jack; Πήγες να τον δεις καθόλου;"
"Για την ακρίβεια δεν είχα χάρτες και πυξίδες. Μιας και κατέληξα εδώ θα πάρω τα πράγματά μου από το δωμάτιό μου, θα χαιρετήσω και τον Lieuteneant Comander X-Bone και θα φύγω το συντομότερο. Και ναι, πήγα στον γερο-Jack! Ήταν ο πρώτος που επισκέφτηκα στο νησί!"

Δάκρυα πήγαν να κυλήσουν και πάλι από τα μάτια του πατέρα μου. Αυτή τη φορά όμως δεν ήταν δάκρυα χαράς.
"Ώστε λοιπόν, βιάζεσαι να μας ξεφορτωθείς;", είπε και γέλασε σχεδόν με το ζόρι.
"Μην το παίρνεις έτσι πατέρα! Ξέρεις ότι δεν έχω λόγο να μείνω εδώ πια. Ό,τι ήταν να ζήσω εδώ το έζησα. Θέλω να ταξιδέψω! Να γίνω ένας γνωστός Marine και να κάνω την δικαιοσύνη να θριαμβεύσει! Να γυρίσω όλη την East Blue και με όση εμπειρία μαζέψω να μπω στην Grand Line!"
"Καταλαβαίνω γιε μου. Καταλαβαίνω. Δεν μπορώ να στερήσω από κανέναν τα όνειρά του, πόσο μάλλον από εσένα. Αυτό λοιπόν είναι το τέλος. Εδώ είναι τα πράγματά σου, ορίστε. Να σε αποχαιρετήσω λοιπόν."
"Σ' ευχαριστώ πατέρα! Κάποτε θα τα ξαναπούμε, να είσαι σίγουρος! Αντίο!" Αυτά ήταν τα τελευταία λόγια που αντάλλαξα με τον πατέρα μου. Βεβαιώθηκα ότι είχα την πυξίδα και τους χάρτες και κατευθύνθηκα στην βάση του Lieuteneant Comander X-Bone!

Στο δρόμο προς τη βάση θυμήθηκα πως δεν έχω τρόφιμα. Γι' αυτό έκανα μια παράκαμψη από το στόχο μου και ξαναπήγα στον "Καλοφαγά". "Jack!", φώναξα.
"Έλα Toriko, τι με θέλεις; Μην μου πεις πως φεύγεις;"
"Ναι, Jack. Φεύγω να βρω την τύχη μου στη θάλασσα!"
"Τελικά το αποφάσισες, ε; Πραγματικά κρίμα!"
"Αυτό που ήθελα να σε ρωτήσω, ήταν μήπως μπορείς να μου φτιάξεις φαγητό για καμιά βδομάδα ή και παραπάνω."
"Σίγουρα! Για πότε περίπου το θες;"
"Θα το έχεις έτοιμο σε κάνα τρεις ώρες;"
"Λογικά ναι! Θα σε περιμένω!"
"Ωραία! Κανόνισα και το θέμα του φαγητού!" σκέφτηκα. Τώρα πια μια στάση με χώριζε από την μεγάλη μου περιπέτεια!

Οι πύλες τις βάσεις στέκονταν μπροστά μου. Οι φρουροί με άφησαν να περάσω και μπήκα μέσα στο κτήριο. Κατευθύνθηκα στο γραφείο του Lieuteneant Comander X-Bone και στο δρόμο χαιρετούσα αρκετούς παλιούς γνώριμους που έκαναν τη βάρδια τους. Το γραφείο του X-Bone, ήταν στον τελευταίο όροφο στο τέλος ενός μακρύ διαδρόμου. Έφτασα εκεί και χτύπησα.
"Περάστε." άκουσα με την επιβλητική φωνή του παλιού μου ανωτέρου.
"Καλησπέρα σας Lieuteneant Comander X-Bone! Είμαι ο Apprentice Toriko. Με είχατε επιλέξει σε αυτήν τη βάση εσείς προσωπικά κύριε."
"Ναι, ξέρω. Κάθισε Toriko. Πληροφορήθηκα από τα κεντρικά γραφεία, το ότι τώρα πια ανήκεις στο ενεργό δυναμικό των Marines. Λοιπόν θα κάτσεις σε αυτήν εδώ τη βάση;"
"Όχι κύριε! Θα ταξιδέψω για να αποδώσω δικαιοσύνη! Και όταν γίνω αρκετά δυνατός θα μπω στην Grand Line!"

"Κατάλαβα! Σου εύχομαι τα καλύτερα. Ξέρεις πως όποτε το θελήσεις εδώ θα υπάρχει μια θέση να σε περιμένει."
"Σας ευχαριστώ κύριε!"
"Λοιπόν, πότε με το καλό θα μας αφήσεις;"
"Σήμερα κιόλας κύριε! Για την ακρίβεια μόλις σας αποχαιρετήσω, φεύγω."
"Ώστε έτσι. Άσε με λοιπόν να σε συνοδέψω μέχρι έξω."
Περπατούσαμε μαζί μέχρι τον τελευταίο όροφο. Στο δρόμο περάσαμε και από τις φυλακές! Ήταν εκπληκτικό πως αυτός ο άνθρωπος κατάφερε να ξαναπιάσει όλους τους κρατούμενους, που πήγαν να δραπετεύσουν, για δεύτερη φορά. Ανάμεσά τους βέβαια και ο Yoshimoto Drake. Παλιός Marine που βοηθούσε τους επαναστάτες να αποδράσουν με διάφορους τρόπους. Του άξιζε να είναι εκεί!

Φτάσαμε στις πύλες. "Αντίο κύριε!"
"Αντίο Toriko και να προσέχεις!"
Αποχαιρέτησα τον Lieuteneant Comander X-Bone και έφυγα. Μόλις έπαιρνα και τις προμήθειές μου από τον Jack μπορούσα επιτέλους να φύγω. Ήμουν πολύ ενθουσιασμένος για όλα αυτά που έμελλε να ζήσω. Έφτασα στον "Καλοφαγά" και μπήκα μέσα.
"Jack, είναι έτοιμα αυτά που σου ζήτησα;" είπα μόλις μπήκα μέσα στην κουζίνα.
"Μόλις τελείωσα! Με σωστή διαχείριση θα σου φτάσει μέχρι και για δύο εβδομάδες!"
"Σε ευχαριστώ πολύ Jack! Σου χρωστάω πολλά!"
"Αντίο λοιπόν, μικρέ μου Toriko!"
"Αντίο Jack!" Το λιμάνι ήταν κοντά. Είχα αφήσει την βάρκα μου στο ναυπηγείο για να επισκευαστούν οι ζημιές που είχαν προκληθεί από την τρικυμία που είχα περάσει.

Πήγα στο ναυπηγείο. Η βάρκα μου ήταν έτοιμη. Μπήκα μέσα, έβαλα τα τρόφιμα στη θέση τους, τακτοποίησα πυξίδες και χάρτες και έλυσα τα σχοινιά. Πάνω που έκανα να φύγω, είδα τον πατέρα μου, τον Jack και τον Lieuteneant Comander X-Bone στη στεριά. Όλοι τους ήταν εκεί για να με αποχαιρετήσουν Όλα τα αγαπημένα μου πρόσωπα σε αυτό το νησί! Κανονιές ακούστηκαν στον αέρα από τη βάση. Ο X-Bone τα είχε κανονίσει όλα. Τα μάτια μου άρχισαν να δακρύζουν! Η συγκίνηση ήταν μεγάλη! Σηκώθηκα όρθιος και κουνούσα τα χέρια μου. Αυτοί οι τρεις καθόταν εκεί όσο η βάρκα μου φαίνονταν στον ορίζοντα, και οι κανονιές δεν σταματούσαν. Η βάρκα μου ξεμάκρυνε. Σκούπισα τα μάτια μου και άνοιξα τους χάρτες. Προσπαθούσα να καθορίσω τον επόμενο προορισμό μου με μια σκέψη στο μυαλό μου. "Θα ξανάβλεπα ποτέ αυτά τα άτομα;"

Όνομα: Toriko
Haki Points: -
Player of the Month Points: 8
Beli: 17.500
Fame Points: -