[Τέλος-Παρελθόν] Αρπάζοντας τη δύναμη

Η μέρα χάραζε στο νησί όταν ξύπνησα. Δεν μ' έπαιρνε ύπνος. Εξάλλου άκουγα τους στρατιώτες να εισβάλουν από σπίτι σε σπίτι και να ξυπνάνε τον κόσμο. Οπότε μου έμεναν τουλάχιστον άλλα πέντε λεπτά ύπνου. Αποφάσισα να μην τα πάρω και να σηκωθώ να ντυθώ και να ξυριστώ. Είχα αφήσει γένια τόσες μέρες και πλέον μ' ενοχλούσαν. Έξω έκανε πολύ κρύο. Είχε χιονίσει την προηγούμενη νύχτα και τώρα φυσούσε ένας αέρας που έφερνε το χιόνι κάτω από τις πόρτες. Θα δυσκολευόμασταν σήμερα να κάνουμε δουλειά. Κι η γέφυρα που χτίζαμε ήθελε πολύ ακόμα για να ολοκληρωθεί. Ετοιμάστηκα με την ησυχία μου και βγήκα έξω στο κρύο. Μας μάζεψαν σαν τα πρόβατα και μας έστειλαν πάλι για δουλειά. Μπήκα στη γραμμή και πήγα στη γέφυρα. Μια ακόμα κοπιαστική μέρα δουλειάς με περίμενε. Δεν μπορούσα να πω πως μ' ενθουσίαζε η προοπτική αλλά τι να γίνει, εδώ που είχα μπλέξει έπρεπε να κάνω ότι ήταν απαραίτητο για να τελειώνει. Η μέρα κύλησε πολύ γρήγορα. Μέχρι να το καταλάβω είχαμε τελειώσει άλλη μια μέρα κοπιαστικής εργασίας και η γέφυρα προχώρησε μερικά μέτρα. Μας μάζεψαν και μας οδήγησαν στα καταλύματα μας. Μας έβαλαν μέσα και μας κλείδωσαν κάτι που γινόταν για πρώτη φορά. Κανείς δεν διαμαρτυρήθηκε. Για τους άλλους η μέρα είχε ήδη τελειώσει. Αλλά για μένα η αληθινή μου μέρα άρχιζε μόλις τώρα.

Περίμενα να κοιμηθούν όλοι και μετά έφυγα από το οίκημα μας. Κανένας δεν με πήρε χαμπάρι που το έσκασα. Βγήκα στη σκεπή και επόπτευσα το χώρο. Κανένας φρουρός στο δρόμο. Κάπου μακρυά φαινόταν ένα φως. Πρέπει να ήταν η βραδινή περίπολος. Ακόμα ήταν αρκετή η απόσταση που μας χώριζε. Είχα χρόνο να πάω όπου ήθελα. Πήδηξα κάτω στο δρόμο και εξαφανίστηκα στη νύχτα. Σήμερα έπρεπε να φτάσω κοντά στο στόχο μου ακόμα και να τον πραγματοποιήσω. Όταν ανέλαβα αυτή τη δουλειά δεν πίστευα πως θα μου έπαιρνε τόσο χρόνο. Είχα αργήσει πολύ για τα δεδομένα μου. Κι ήταν πολύ απλό αυτό που είχα να κάνω. Να κλέψω ένα ρημαδοφρούτο. Ένα μεγάλο πεντανόστιμο φρούτο. Ο εργοδότης μου είχε βρει σ' ένα σοκάκι στο νησί και με είχε προσλάβει για να του το κλέψω. Μου είχε πει πως θα το έβρισκα στο κτίριο διοίκησης του νησιού. Όλα αυτά έγιναν ένα μήνα πριν. Στο μήνα αυτό είχα υποδυθεί το ρόλο του φυλακισμένου για να καταφέρω να κάνω τις έρευνες μου. Οι οποίες είχαν δείξει πως η δουλειά μόνο εύκολη δε θα ήταν. Μου πήρε μια εβδομάδα να κάνω ένα σχέδιο με τις περιπόλους, τις διαδρομές τους και τα ωράρια τους. Μετά άλλη μια εβδομάδα για να μπορέσω να μπω στο κτίριο και να το μελετήσω. Την τρίτη εβδομάδα την πέρασα μελετώντας το χρηματοκιβώτιο για να μπορέσω να το διαρρήξω. Την τελευταία βδομάδα μάζεψα υλικά και τα έκρυψα για να τα βρω εύκολα. Τώρα ήμουν έτοιμος.

Προχωρούσα στο δρόμο όσο πιο γρήγορα μπορούσα. Άλλαζα δρόμους συνέχεια για ν' αποφύγω τις περιπόλους. Κάποιες φορές αναγκαζόμουν να περιμένω λίγη ώρα γιατί ήξερα πως θα με προλάβαιναν στη μέση του δρόμου. Μετά κόπων και βασάνων έφτασα στο κτίριο. Πήγα από την πίσω μεριά. Δεν ήταν κι εύκολο να πλησιάσω. Υπήρχαν παντού φρουροί. Το κτίριο φυλασσόταν τόσο καλά που σχεδόν ήταν απρόσβλητο. Βέβαια όπως κάθε κτίριο είχε την αδυναμία του αρκεί να την έβρισκες. Μια υπέροχη μέρα την είχα ανακαλύψει τυχαία. Κι αυτή ήταν η έξοδος της αποχέτευσης. Ήταν αρκετά μεγάλη για να χωρέσει ένας άντρας αλλά μετά από λίγα μέτρα στένευε πολύ. Ευτυχώς εκεί, συναντούσε τα φρεάτια συντήρησης για τα συστήματα του κτιρίου. μετά έμπαινες στο κλιμακοστάσιο κι από 'κει ήσουν μέσα στο κτίριο. Είχα κρύψει σ' ένα κούφιο κομμάτι του κτιρίου όπλα που τα είχα κλέψει από την αποθήκη οπλισμού. Επίσης είχα βάλει και μερικά εργαλεία που τα πήρα από τον μηχανικό. Μπήκα στο κτίριο, ήσυχα κι αθόρυβα. Παραλίγο βέβαια να μ' εντοπίσει μια αδέσποτη και καθυστερημένη περίπολος η οποία είχε θυμηθεί να κάνει τη δουλειά της λίγο αργά. Αλλά ευτυχώς για 'μένα ήμουν αρκετά γρήγορος ώστε να τους ξεφύγω και να μην κινήσω υποψίες. Ήμουν μέσα στο κτίριο.

Πλησίασα στον τοίχο όπου είχα κρύψει όλα τα υλικά μου. Βρήκα το τούβλο που είχα αφήσει χαλαρό και το έβγαλα. Έβγαλα και τα γειτονικά του τούβλα για να πλατύνω το άνοιγμα. Πήρα μέσα από την κρύπτη μου ένα μαχαίρι κι ένα σπαθί, μια μικρή τσάντα πλάτης με τα εργαλεία για τη διάρρηξη και απαραίτητη για τη μεταφορά. Έβαλα τα τούβλα πάλι στη θέση τους. Δεν ήθελα να συμβεί οτιδήποτε απρόοπτο. Αλλά ακόμα κι αν συνέβαινε έπρεπε να έχω την κρυψώνα μου έτοιμη για να μπορέσω να έλθω άλλη μέρα. Άνοιξα την πόρτα του κλιμακοστασίου κι άρχισα ν' ανεβαίνω τις σκάλες. Το κτίριο ήταν ήσυχο. Μόνο τα βήματα των φρουρών ακούγονταν στους ορόφους του. Κι ήταν αρκετοί. Γιατί τόσοι πολλοί όμως; Δεν ήταν φυσιολογικό. Προχωρούσα σιγά σιγά, δεν ήθελα να προδώσω τη θέση μου. Στάθηκα στην πόρτα του ισογείου κι αφουγκράστηκα. Κανείς στο διάδρομο. Μάλλον οι φρουροί κάναν τις καθιερωμένες γύρες τους. Ωραία. Άνοιξα την πόρτα και μπήκα. Είχα στη διάθεσή μου δέκα λεπτά για να φτάσω στο άδειο γραφείο δίπλα στη σκάλα του επόμενου ορόφου. Η διαδρομή των φρουρών θα μου έκοβε το δρόμο αν επιχειρούσα να συνεχίσω και θα έπρεπε να τους πολεμήσω με κίνδυνοι να σημάνει συναγερμός και ν' αποτύχω. Αυτό δεν ήταν ένα ρίσκο που ήθελα να πάρω. Γνώριζα πολύ καλά τι πάθαιναν αυτοί που παρανομούσαν ενάντια στην Κυβέρνηση.

Διέσχισα το διάδρομο σαν πύραυλος. Σε κάθε στροφή και γωνία κοιτούσα μήπως και συναντούσα κάποιον και χαλούσε το σχέδιο. Σε κάποιο δωμάτιο άκουσα φωνές. Κοκάλωσα απ' έξω και κοίταξα. Η πόρτα ήταν μισάνοιχτη. Μετρούσα τα δευτερόλεπτα μέσα μου κι ήξερα πως δεν έχω αρκετό χρόνο για να καθυστερώ. Μέσα ήταν γεμάτο από στρατιώτες. Τι έκαναν εκεί; Έστησα αυτί για να δω τι συζητούσαν. Έπιασα κάτι ομιλίες για μια πιθανή εξέγερση που θα γινόταν και κρατήθηκα την τελευταία στιγμή πριν βλαστημήσω δυνατά. Συνέχισαν και λέγανε πως θα είναι αβάσιμες φήμες όπως πάντα. Δεν υπήρχε λόγος ανησυχίας. Γενικά το θεωρούσαν απίθανο ενδεχόμενο. Όσο ήξερα κι όσες πληροφορίες είχα συμφωνούσαν με τη γνώμη τους. Αλλά δεν ήξερα και πολλά οπότε δεν μπορούσα να είμαι σίγουρος. Άρα λοιπόν γινόταν επιτακτική ανάγκη να τελειώσω τη δουλειά σήμερα. Αν έστω και μια πιθανότητα υπήρχε να ισχύουν οι φήμες δεν είχα χρόνο για χάσιμο. Μπορεί κάλλιστα να έχανα το στόχο μου. Το φρούτο αυτό ήταν δικό μου. Κατάδικο μου. Βέβαια τώρα που το σκεφτόμουν καλύτερα τι στο καλό είχε αυτό το φρούτο που το έκανε τόσο σημαντικό; Ε; Γιατί να το κυνηγάει κάποιος τόσο ώστε να θέλει να το αποκτήσει τόσο πολύ; Έδιωξα αυτές τις σκέψεις από το μυαλό μου. Δεν είχα ώρα γι' αυτές. Όρμησα προς την κατεύθυνση του γραφείου που είχα στόχο κι οχυρώθηκα μέσα. Πάνω στην ώρα. Το επόμενο ακριβώς λεπτό η περίπολος πέρασε από μπροστά μου.

Την άφησα να περάσει κι άφησα δύο λεπτά να κυλήσουν για να φύγουν αρκετά μακρυά. Βγήκα από το γραφείο και πλησίασα τα σκαλιά. Ανέβηκα σιγά σιγά και με προσοχή. Δεν ήθελα να έχω εκπλήξεις. Μπορεί να υπήρχαν κι εκεί φρουροί. Ευτυχώς δεν ήταν κανείς. Στο δεύτερο όροφο είχα ένα ακόμα γραφείο στόχο, κι απέμεναν μόλις πέντε λεπτά χρόνος για να καλύψω τη διαδρομή. Κινήθηκα αρκετά γρήγορα και πάλι στο τελευταίο λεπτό πρόλαβα την περίπολο. Η αποστολή είχε ήδη αρχίσει να γίνεται επισφαλής. Είχα σχεδιάσει τις διαδρομές και τους χρόνους ώστε να μπορώ να κάνω τη μετακίνηση σε λιγότερο χρόνο. Υπέθετα πως πάντα θα είχα τουλάχιστον δύο λεπτά χρόνο σε κάθε μετακίνηση. Αλλά λόγω της υποτιθέμενης επανάστασης οι περίπολοι είχαν αλλάξει χρόνο. Βγαίναν πιο τακτικά και κάναν πολύ πιο ενδελεχής έρευνες. Αυτό δυσκόλευε κατά πολύ το έργο μου. Πέρασα τον δεύτερο όροφο σε πολύ περισσότερο χρόνο απ' ότι σχεδίαζα. Λίγο έλειψε να με ανακάλυπταν όταν φτάνοντας στη σκάλα είδα με τρόμο να έρχεται η φρουρά. Μ' έσωσε η ξεχασμένη ανοιχτή πόρτα ενός δωματίου στο οποίο κρύφτηκα. Ανέβηκα γρήγορα τα σκαλιά μετά κι έφτασα στον τρίτο όροφο λαχανιασμένος κι απίστευτα αγχωμένος. Πλέον το σχέδιό μου κρεμόταν από μια κλωστή. Στον όροφο αυτό βρισκόταν τα γραφεία των υψηλόβαθμων αξιωματικών κι η ασφάλεια ήταν ακόμα πιο σφιχτή. Εδώ θα είχα πολύ δύσκολο έργο.

Κοίταξα από τη σκάλα στον όροφο. Κανένας στον διάδρομο. Σηκώθηκα επιφυλακτικά και κρύφτηκα σε μια εσοχή του τοίχου πίσω από ένα άγαλμα. Κοίταξα στο τέλος του διαδρόμου κι είδα την πόρτα που έψαχνα καθώς και στρατιώτες να τη φυλάνε. Τώρα θα χρειαζόμουν έναν καλό αντιπερισπασμό. Αλλά δεν χρειαζόταν. Περίμενα λίγο ακόμα κι αναμενόμενη ώρα ήρθε. Μιας κι ήταν ο τελευταίος όροφος και για να περάσει κανείς εδώ θα έπρεπε να διασχίσει όλο το κτίριο οι φρουροί εδώ ήταν πιο εφησυχασμένοι και δεν τηρούσαν τις εντολές κατά γράμμα. Έτσι την αλλαγή φρουράς δεν την κάναν μπροστά στην πόρτα αλλά πήγαιναν στο δωμάτιο υπηρεσίας. Μου έδιναν έτσι γύρω στα τρία λεπτά χρόνο. Μόλις η ομάδα έφυγε βγήκα από την κρυψώνα μου κι έτρεξα στο διάδρομο. Έβγαλα΄το εργαλείο για τη διάρρηξη της κλειδαριάς κι άρχισα να πειράζω την πόρτα. Είχα κάνει πολλές φορές διάρρηξη σε τέτοιες κλειδαριές στη ζωή μου οπότε δεν είχα και μεγάλο πρόβλημα. Άνοιξα και μπήκα μέσα. έκλεισα την πόρτα κι αμέσως έβαλα το εργαλείο και την ξανακλείδωσα από μέσα. Πάνω στην ώρα. Μόλις ακούστηκε το "κλικ" της κλειδαριάς άκουσα τις ομιλίες των φρουρών. Γι' άλλη μια φορά είχα φτάσει πάλι την τελευταία στιγμή. Γύρισα να βρω το χρηματοκιβώτιο. Αυτό θα μου έπαιρνε την περισσότερη ώρα. Αλλά όσο γι' αυτό δεν ανησυχούσα. Χρόνο είχα μπόλικο μιας και κατάφερα να μπω στο γραφείο. Στρώθηκα στη δουλειά.

Το χρηματοκιβώτιο παρουσίαζε μια ανθεκτικότητα που με ενοχλούσε. Αντιστεκόταν σθεναρά σε κάθε προσπάθεια για να το παραβιάσω. Παιδεύτηκα τουλάχιστον μια ώρα ώσπου ν' αρχίσει να υποχωρεί. Επιτέλους όμως μετά από ώρα κατάφερα ν' ανοίξω την κλειδαριά. Μέσα βρήκα ένα κουτί. Άνοιξα το κουτί και είδα το θησαυρό μου. Ήταν ένα πανέμορφο φρούτο χρώματος καφέ. Ήταν πολύ μεγάλο για κανονικό φρούτο. Δεν θα μπορούσα να το πιάσω εύκολα με το ένα χέρι. Ήταν αρκετά βαρύ για κανονικό φρούτο. Η περιέργειά μου για το τι ήταν αυτό το φρούτο ενισχύθηκε ακόμα περισσότερο. Αλλά και πάλι δεν είχα ώρα για ν' ασχοληθώ με αυτά. Έπρεπε να φύγω πρώτα. Τώρα άρχιζε η δυσκολία για 'μένα. Πριν προλάβω να κάνω όμως καμία κίνηση άκουσα φασαρία από έξω. Πυροβολισμοί ακούγονταν και φασαρία. Κοίταξα από το παράθυρο κι είδα κόσμο να πολεμάει μεταξύ τους. Είδα τους στρατιώτες να πολεμάνε με αγνώστους και με τους άλλους φυλακισμένους. Η εξέγερση πια ήταν γεγονός. Και μάλιστα στην πιο ακατάλληλη στιγμή. Άκουσα βήματα να έρχονται προς τα εδώ και να φεύγουν. Έχωσα το φρούτο και τα εργαλεία στο σακίδιο, ήταν η ώρα να φεύγω. Οι φρουροί έτρεχαν προς τα κάτω. Ξεκλείδωσα απαλά την πόρτα κι είδα έξω το διάδρομο. Ένας τελευταίος στρατιώτης είχε ξεμείνει στο δωμάτιο.

Είχε την πλάτη γυρισμένη προς τα 'μένα και προσπαθούσε να μιλήσει στο τηλέφωνο. Η φωνή του ήταν δυνατή αλλά ο ίδιος ήταν πανικόβλητος με αποτέλεσμα να μην ακούγεται καθαρά τα όσα έλεγε. Προσπαθούσε εναγωνίως να συνεννοηθεί αλλά δεν τα κατάφερνε. Στο τέλος απλά έκλεισε το τηλέφωνο και γύρισε να φύγει. Δεν πρόλαβε να κάνει ένα βήμα διότι ένοιωσε ένα μαχαίρι να του κόβει το λαιμό. Πέθανε σιωπηλά και γρήγορα. Τον έσυρα μέχρι το γραφείο του διοικητή. Του έβγαλα τα ρούχα και τον άφησα μέσα στη ντουλάπα. Πήρα τα ρούχα του και τα φόρεσα. Πήρα και την καραμπίνα του, τις σφαίρες του και βγήκα στο διάδρομο. Καθώς κατέβαινα τις σκάλες ο αχός της μάχης δυνάμωνε όλο και περισσότερο. Είδα τους στρατιώτες να τρέχουν πανικόβλητοι προς την είσοδο του κτιρίου. Οι εξεγερμένοι είχαν φτάσει στο προαύλιο του κτιρίου, και μια σφοδρή μάχη είχε ξεκινήσει. Σφαίρες ταξίδευαν από 'δω κι από 'κει και απειλούσαν τη ζωή μου κάθε στιγμή. Ο διοικητής της φρουράς με είδε και κατευθείαν με ρώτησε:
-"Λέγε, τι είπαν από τους στρατώνες έρχονται ενισχύσεις;"
-"Έρχονται κύριε, θα κάνουν όσο γρηγορότερα μπορούν" απάντησα υποκρινόμενος τον στρατιώτη. .
-"Αυτό δε μας κάνει. Αν αργήσουν πολύ θα μας σκοτώσουν όλους!" μονολόγησε.

Μ' έστρωσε κατευθείαν στη μάχη. Δεν ήμουν όμως για μάχες και το ήξερα. Είχα εκπαιδευτεί για μάχη πίσω στα νιάτα μου αλλά αυτό δε σήμαινε πως την απολάμβανα κιόλας. Τώρα όμως είχα έναν πιο σημαντικό λόγο να μην θέλω να εμπλακώ. Το φρούτο που είχα στη πλάτη μου κι η αποστολή μου να το παραδώσω. Έπρεπε να το σκάσω αμέσως. Αλλά πως; Μια σφαίρα ήρθε και σφηνώθηκε στον ώμο μου. Ο πόνος ήταν αφόρητος και με οδήγησε να αφήσω μια κραυγή. Αμέσως με πήραν και με μετέφεραν στα μετόπισθεν. Στον πρώτο όροφο στήθηκε το ιατρείο-νοσοκομείο. Ένας γιατρός μου επίδεσε το τραύμα και μου είπε να πάω ξανά μπροστά για μάχη. Στη αρχή της σκάλας και μέσα στο σαματά και τη σύγχυση που επικρατούσε πήρα το δρόμο για το κλιμακοστάσιο. Βγήκα ξανά όπως είχα μπει. Αλλά αυτή τη φορά το κτίριο ήταν περικυκλωμένο. Έψαξα με το βλέμμα μια ασφαλή διαδρομή για να ξεφύγω. Δεν υπήρχε καμία ορατή. Αναζήτησα λίγη ώρα ακόμα δρόμο για τη σωτηρία αλλά δε βρήκα κανένα. Βγήκα από την κρυψώνα μου κι κινήθηκα όσο πιο αθόρυβα μπορούσα. Αλλά για κακή μου τύχη με ανακάλυψαν. Πυροβολισμοί έσκισαν την ατμόσφαιρα. Αμέσως τέσσερις άντρες μου επιτέθηκαν. Πρόβαλα όση περισσότερη αντίσταση μπορούσα αλλά δεν είχα καμία τύχη. Με ακινητοποίησαν και με μετέφεραν στη βάση τους για να με ανακρίνουν. Μου πήραν όλα τα πράγματα που είχα πάνω μου καθώς και το φρούτο που τόσο είχα μοχθήσει ν' αποκτήσω.

Με οδήγησα στην πλευρά όπου ήταν τα κτίρια που μέναν οι φυλακισμένοι. Σ' ένα από αυτά είχαν εγκαταστήσει το αρχηγείο τους. Με πέταξαν σε μια γωνιά και πήγαν ν' αναφέρουν στον επικεφαλής τους. Αμέσως με πήρανε και με μετεφέραν σ' ένα δωμάτιο όπου τρεις άνθρωποι με δέσανε σε μια καρέκλα και με άφησαν να περιμένω. Δεν πήρε πολύ χρόνο για έναν άντρα ντυμένο απλά αλλά φορώντας μια πανοπλία να έρθει στο δωμάτιο. Μπήκε μόνος κι έκλεισε πίσω του την πόρτα.
-"Και τώρα οι δυο μας. Ελπίζω να κάνεις τη ζωή σου εύκολη και να μου πεις όσα θέλω να μάθω." Δεν ήταν αίτηση ήταν διαταγή.
-"Πες μου τώρα, ποιος είσαι;" Δεν είχα λόγο να το παίξω γενναίος, θα συνεργαζόμουν.
-"Με λένε Sorin Markov."
-"Μάλιστα. Πόσο καιρό δουλεύεις για την Κυβέρνηση; Τι πόστο είχες εδώ;"
-"Δεν δούλεψα ποτέ γι' αυτούς."
-"Τα ψέμματα δεν θα σε σώσουν, να το ξέρεις. Πάμε πάλι απ' την αρχή."

Και ανάκριση συνεχίστηκε για ώρα. Έδωσα χωρίς καμία ενοχή όσες πληροφορίες είχα μαζέψει για το κτίριο και τη δομή του. Αυτό εξέπληξε τον ανακριτή μου οποίος νόμιζε πως ήμουν ή φοβισμένος ή πρόθυμος να προδώσω την Κυβέρνηση. Αυτό βέβαια οδήγησε στην αναπόφευκτη ερώτηση για το τι έκανα στο κτίριο και μάλιστα ντυμένος στρατιώτης. Εδώ δεν ήξερα τι να του πω. Αν έλεγα την αλήθεια μπορεί να τη γλίτωνα αλλά και πάλι δεν ήταν σίγουρο. Το αντίθετο αποτέλεσμα ήταν εξίσου πιθανό. Αποφάσισα να το ρισκάρω λέγοντας την αλήθεια. Αμέσως με κοίταξε επιφυλακτικά. Δεν πίστεψε αυτό που το είπα. Με ξαναρώτησε και του το ξαναεπανέλαβα. Τότε έβαλε να φέρουν μέσα το σάκο με τα πράγματά μου. Μου έδειξε το φρούτο μου.
-"Αυτό ήθελες να κλέψεις;"
Έγνεψα καταφατικά.
-"Έχεις ιδέα τι είναι αυτό το πράγμα που έχεις;"
-"Όχι."
-"Αυτό είναι κάτι για το οποίο πολλοί θα σκότωναν για να αποκτήσουν. Είναι ένα από τα περιβόητα Φρούτα του Διαβόλου. Ξέρεις τι είναι αυτά;"
Είχα μόνο μια αμυδρή ιδέα. Σε κάτι βιβλία που είχα διαβάσει έλεγαν για τα φρούτα αυτά και τις δυνάμεις τους καθώς και τις αδυναμίες τους. Αλλά πολύ γενικά.

Στο έκπληκτο βλέμμα μυ ο ανακριτής μου πήρε το φρούτο και το έδωσε ξανά σε κάποιον δικό του.
-"Αυτό θα το πάρουμε εμείς πια. Δεν θα το ξαναδείς. Θα οδηγηθείς τώρα με πλοίο στο νησί των Επαναστατών κι εκεί θ' αποφασιστεί η μοίρα σου. Λογικά θα υπηρετήσεις την επανάσταση ή θα πεθάνεις. Θα δείξει. Πάρτε τον."
Έτσι κι έγινε και βρέθηκα να ταξιδεύω μέρες αργότερα αιχμάλωτος στο πλοίο των Επαναστατών με προορισμό το ορμητήριο τους. Στην καμπίνα του καπετάνιου ήταν καλά κλειδωμένο το φρούτο που ήθελα. Βέβαια στις τόσες μέρες που ήμουν εδώ είχα σκεφτεί πολλά πράγματα. Κι είχα πάρει κάποιες αποφάσεις. Αν ξαναέπαιρνα πίσω το φρούτο δεν θα το έδινα στον άνθρωπο που με είχε προσλάβει. Θα το κρατούσα για 'μένα. Τόση δύναμη, την ήθελα για τον εαυτό μου. Θα μπορούσα να κάνω πολλά με αυτή. Ότι ήθελα. Ο κόσμος θα έτρεμε στα πόδια μου. θα έπαιρνα εκδίκηση κιόλας από αυτούς που με οδήγησαν στην πειρατεία ευθύς εξ' αρχής. Θα γινόμουν ο ένας και μοναδικός κυρίαρχος των θαλασσών. Ώστε κανένας πια να μην μπορεί να μου κάνει τίποτα. Απαραίτητη προϋπόθεση όμως ήταν να απελευθερωθώ από τα δεσμά μου και να ξαναπάρω το φρούτο στη κατοχή μου.
Άρχισα να σκέφτομαι και να κάνω σχέδια για το πως θα κατάφερνα να επιτύχω το σκοπό μου. Κανένα δεν ήταν εύκολο διότι επέβαλε να μην είμαι δεμένος όπως ήμουν τώρα. Γενικά μου φέρονταν καλά αλλά για να 'ναι σίγουροι με είχαν δέσει από ένα καρφί στο τοίχωμα του καραβιού με μια αλυσίδα στα πόδια. Δεν ήθελαν να ξεφύγω. Έλα όμως που αυτό έπρεπε να κάνω;

Δεν είχα στα χέρια μου κανενός είδους εργαλείο που μπορούσα να χρησιμοποιήσω για ν' απελευθερωθώ. Οπότε η μόνη λύση ήταν να φτιάξω ένα δικό μου. Έτσι μ' ένα κουτάλι που μου έδωσαν για φαγητό κατασκεύασα ένα εργαλείο διάρρηξης. Έσπασα το κουτάλι κοντά στη λαβή κι έφτιαξα τη σφήνα για την κλειδαριά. Τώρα ήθελα κάτι σαν τσιμπιδάκι. Αυτό ήταν εύκολο να το πάρω. Σε μια επίσκεψη του γιατρού του πλοίου για κάποιο υποτιθέμενο πρόβλημα υγείας που είχα κατάφερα να του κλέψω μια λαβίδα του. Όσο για τα υπόλοιπα, τα πήρα από δω κι από 'κει. Έτσι λοιπόν μια νύχτα ετοιμάστηκα να κάνω την απόδραση μου. Περίμενα αρκετές μέρες για να έρθει μια κατάλληλη μέρα. Κι επιτέλους ήρθε. Ξέσπασε μια τροπική καταιγίδα στη θάλασσα. Ο ουρανός σκοτείνιασε απότομα, τρικυμία σηκώθηκε κι ο αέρας φυσούσε λυσσασμένος. Το καράβι άρχισε να κλυδωνίζεται επικίνδυνα. Κατάλαβα αμέσως πως αυτή ήταν η χρυσή μου ευκαιρία. Άρχισα να δουλεύω πυρετωδώς στην αλυσίδα μου. Με όλο το κούνημα όμως δεν ήταν εύκολο να κάνω τίποτα. Πολλές φορές κόντεψα να σπάσω τα εργαλεία μου και να μην τα καταφέρω ποτέ. Ευτυχώς που δεν υπήρχε κανένας να με φρουρεί. Όλοι ήταν σε θέσεις για την αντιμετώπιση της καταιγίδας. Συνέχισα τις πυρετώδεις προσπάθειές μου για να απελευθερωθώ και τελικά με ένα μικρό "κλικ" η κλειδαριά μου επιτέλους άνοιξε. Ήμουν και πάλι ελεύθερος.

Έσπευσα προς την πόρτα και δεν εξεπλάγην καθόλου όταν τη βρήκα κλειδωμένη. Δεν περίμενα τίποτα λιγότερο. Έβαλα τα εργαλεία μου και πάλι σε δράση. Δυστυχώς κι αυτή η κλειδαριά ήταν αρκετά δύσκολη και μου πήρε πάρα πολύ ώρα για να την ανοίξω. Αλλά μετά κόπων και βασάνων την άνοιξα. Βγήκα στον έρημο διάδρομο του καταστρώματος. Ήμουν στο τελευταίο κατάστρωμα στον πάτο του πλοίου. Έπρεπε ν' ανέβω τουλάχιστον δύο καταστρώματα για να φτάσω στην καμπίνα του καπετάνιου και ταυτόχρονα να μην με πάρει κανείς χαμπάρι. Ανέβηκα το πρώτο εύκολα διότι ήταν έρημο. Όλοι ήταν στο κυρίως κατάστρωμα. Στο δεύτερο υπήρχαν άντρες οι οποίοι πηγαινοέρχονταν από και προς το δωμάτιο που ήταν οι αποθήκες. Πήγα εκεί όταν φύγαν οι τελευταίοι και πήρα μια πλήρη ενδυμασία επαναστατών. Καλύτερα να με περνούσαν για δικό τους. Όπλα δεν συζητιόταν η περίπτωση διότι ήταν κλειδωμένα στην αποθήκη και το κλειδί το είχε μόνο ο καπετάνιος. Αλλά και πάλι ευτυχώς καλύτερα εργαλεία από τα δικά μου ήταν διαθέσιμα εδώ. Πέταξα τα δικά μου από ένα φινιστρίνι και πήρα τα κατάλληλα εργαλεία για να συνεχίσω τη δουλειά μου καθώς κι ένα μαχαίρι που βρήκα παρατημένο. Πλέον είχα κι ένα μέσο άμυνας. Βγήκα στο διάδρομο του καταστρώματος κι άρχισα να ψάχνω το δωμάτιο του καπετάνιου. Δεν είχα καμία απολύτως ιδέα που βρισκόταν κι έτσι άνοιγα πόρτες στην τύχη.

Έχανα πολύτιμο χρόνο έτσι και το γνώριζα. Όμως δεν είχα άλλη επιλογή. Συνέχισα να ψάχνω σε όλο το κατάστρωμα. Δεν υπήρχε πουθενά.έβρισκα μόνο κουκέτες αποθήκες και μια μεγάλη τραπεζαρία. Στο κάτω κατάστρωμα ήξερα πως ήταν τα μαγειρεία και οι αποθήκες τροφίμων. Πιο κάτω τα κελιά και το μηχανοστάσιο. Εδώ φαίνεται πως ήταν οι κουκέτες των στρατιωτών κι οι αποθήκες τροφίμων. Άρα η καμπίνα θα βρισκόταν στο πάνω κατάστρωμα. Αλλά πως θ' ανέβαινα εκεί απαρατήρητος; Αποφάσισα να ρισκάρω και δικαιώθηκα. Κανένας δεν ήταν εκεί. Όλοι ήταν ακόμα έξω. Ευτυχώς που η θύελλα κρατούσε ακόμα καλά. Κάθε λεπτό που περνούσε το τράνταγμα του πλοίου γινόταν και πιο έντονο. Η θύελλα αντί να κοπάσει όλο και δυνάμωνε. Αυτό σ' ένα βαθμό μ' εξυπηρετούσε αλλά και πάλι δεν ήθελα να καταλήξω νεκρός από πνιγμό. Άρχισα να ψάχνω και πάλι μανιωδώς. Ο χρόνος μου τελείωνε επικίνδυνα. Από στιγμή σε στιγμή κάποιος θα ερχόταν για κάποιο λόγο και δεν έπρεπε να με δει αλλιώς ήμουν χαμένος. Το πλοίο τραντάχτηκε με απρόσμενη βιαιότητα κι άκουσα κραυγές αγωνίας από πάνω. Έπεσα με δύναμη πάνω σε μια πόρτα στην προσπάθειά μου να μείνω όρθιος κι αυτή αμέσως άνοιξε παρασύροντάς με σε μια ωραία πτώση. Σηκώθηκα αμέσως και κοίταξα που ήμουν. Ένα δωμάτιο με τζαμαρία στην πρύμνη του πλοίου. Πολυτελέστατα διακοσμημένο και μ' ένα μεγάλο τραπέζι γεμάτο χάρτες. Κρεβάτι στη μια γωνία, οπλοθήκη και διάφορα άλλα μ' έκαναν να καταλάβω πως είχα βρει αυτό που έψαχνα. Το δωμάτιο του καπετάνιου.

Αμέσως έκλεισα την πόρτα κι άρχισα να ψάχνω για το χρηματοκιβώτιο. Το βρήκα σχετικά εύκολα εντοιχισμένο, πίσω από ένα κάδρο. Στρώθηκα στη δουλειά για να το παραβιάσω. Μου πήρε αρκετή ώρα να ανοίξω την κλειδαριά αλλά μόλις τα κατάφερα οι κόποι μου ανταμείφθηκαν. Είδα μέσα διάφορα χαρτιά και χρήματα κι άλλα πολύτιμα υλικά, και σ' ένα κουτί στο βάθος ήταν ο θησαυρός μου. Τον πήρα στα χέρια μου και τον κοίταζα εκστασιασμένος. Το τύλιξα πάλι στο ύφασμα του και το έβαλα στο κουτί. Πήρα ένα σακίδιο και το έκρυψα μέσα. Πήρα από την οπλοθήκη όπλα κι αρματώθηκα. Ήρθε η ώρα να φύγω. Βγήκα στο διάδρομο και προχώρησα στις σκάλες. Η καταιγίδα μαινόταν ακόμα. Ωραία είχα ακόμα χρόνο. Μέσα στο σαματά που διακατείχε το κατάστρωμα επιφανείας ξεγλίστρησα εύκολα κάνοντας ταυτόχρονα και κάνα δυο δουλειές για να σώσω το πλοίο. έδεσα μερικά σκοινιά, ασφάλισα κανόνια και διάφορα άλλα για να μη με πάρουν χαμπάρι. Μόλις μου δόθηκε η ευκαιρία χώθηκα μέσα σε μια βάρκα και περίμενα. Αργά την νύχτα η καταιγίδα σταμάτησε κι έφυγε όσο ξαφνικά είχε έρθει. Ήταν η ώρα μου να το σκάσω. Έλυσα τους κάβους, κατέβασα τη βάρκα στο νερό και άρχισα να κωπηλατώ προς την ελευθερία. Έλαμνα ώρες ατελείωτες. Είχα πια ξεφύγει από τους επαναστάτες οι οποίοι λογικά θα είχαν ανακαλύψει τη φυγή μου. Πλέον όμως με είχαν χάσει ήμουν πολύ μακρυά τους. Ήμουν ελεύθερος να κάνω ότι ήθελα. Είχα το κατάλληλο εργαλείο γι' αυτό. Ένα πανίσχυρο φρούτο του διαβόλου το οποίο με την κατάλληλη προπόνηση θα μ' έκανε παντοδύναμο. Ικανό να καταφέρω ότι θέλω. Ένα λαμπρό μέλλον ανοιγόταν μπροστά μου. Κι εγώ άφοβα περπάτησα προς το μέρος του.

Όνομα: Sorin Markov
Haki Points: -
Player of the Month Points: 10
Beli: 24.500
Bounty/Fame Points: -
+

Σπόιλερ: