Μια Νέα Δύναμη[Τέλος-Φρούτο]

Πριν λίγο είναι που άφησα πίσω μου το Bliss Kingdom. Τώρα κατευθύνομαι προς το Torino Kingdom. Σύμφωνα με αυτόν εδώ τον χάρτη που βρήκα στο πλοίο του Black Butcher υπάρχει ένας θησαυρός εκεί. Θα πάω και θα ψάξω να τον βρω. Αλλά είναι λίγο περίεργος. Το μόνο που δείχνει είναι ένα μεγάλο δέντρο και στην κορυφή του ένα κόκκινο Χ. Αλλά μάλλον θα καταλάβω όταν φτάσω. Καθώς περνάει η ώρα βλέπω ένα νησί μακριά. Πιστεύω αυτό να είναι. Ξαφνικά ένα τεράστιο γεράκι μου επιτίθεται. Σκύβω για να το αποφύγω. Μα καλά από που ήρθε; Τι του έκανα για να μου επιτεθεί; Ξανακάνει το ίδιο και αυτή τη φορά πηδάω ψηλά αλλά για κακή μου τύχη καταλήγω στην πλάτη του. Αυτό πετάει πάρα πολύ ψηλά. Βλέπω τη σχεδία μου να χάνεται από τα μάτια μου. Τι θα πρέπει να κάνω; Αν την χάσω δεν θα έχω πως να ταξιδεύω. Το γεράκι πετάει προς το νησί. Πετάει πολύ γρήγορα και απότομα. Σαν κάτι να τον ενοχλεί. Αμέσως φτάνουμε στο νησί. Είναι σχετικά μικρό αλλά φαίνεται πολύ όμορφο. Παντού υπάρχουν πρασινάδες και στη μέση ένα γιγάντιο δέντρο. Αυτό πρέπει να είναι. Εκεί πρέπει να ψάξω. Το πουλί όμως έχει άλλα σχέδια. Με πηγαίνει σε ένα άλλο μέρος του νησιού. Μέσα στο δάσος και με πετάει κάτω. Αρχίζει να σκούζει. Ακούγεται σαν να κλαίει, σαν να είναι στενοχωρημένο για κάτι. Μου δείχνει μια κατεύθυνση με το ράμφος του. Την ακολουθώ και αυτό έρχεται προς τα πίσω μου. Φτάνω σε ένα σημείο και βλέπω έναν μεγάλο κορμό. Μου κάνει νόημα να μπω στον κορμό. Καθώς πάω να μπα βλέπω εκεί ένα μωρό γεράκι το οποίο είναι σχεδόν σαν μία βάρκα στο μέγεθος. Είναι τυλιγμένο σε κάτι φύλλα, προσπαθεί να φύγει αλλά δεν μπορεί. Από ότι κατάλαβα θέλει να το σώσω. Αλλά από εκεί που δεν το περιμένω πετάγεται ένα μεγάλο, μοβ φίδι με κίτρινα μάτια και ένα πονηρό βλέμμα. Μου επιτίθεται αλλά εγώ κάνω έναν σάλτο στα δεξιά, τραβάω το σπαθί και το μαχαιρώνω. Πέφτει κάτω. Σώζω το μικρό πουλάκι από τα βάσανά του και η μητέρα του το αρπάζει αμέσως μέσα στα φτερά της, του κάνει μια αγκαλιά. Φεύγουν χαρούμενοι. Καθώς πάω να την κάνω για το μεγάλο δέντρο, το φίδι σηκώνεται και αρχίζει να με κυνηγάει. Τρέχω πολύ γρήγορα. Είμαι χαρούμενος. Είχα χρόνια να παίξω κυνηγητό.
-Τρέξε να με πιάσεις. Χαχαχα! Δεν μπορείς. Ουουου. Καλά είμαι απίθανος.
Είμαι πολύ μπροστά του. Σκαρφαλώνω σε κάτι δέντρα και κρύβομαι. Αυτό έρχεται από κάτω και με ψάχνει. Αμέσως πηδάω και του κόβω το κεφάλι. Χμμ. Παραήταν εύκολο. Συνεχίζω τον δρόμο μου για το μεγάλο δέντρο...

Καθώς προχωράω ακούω κάτι φωνές από πιο πέρα. Πάω να κρυφακούσω. Κάθομαι κάτω για να μην με δουν. Πρέπει να είναι κάτι ιθαγενείς. Φοράνε όλοι μία καφέ και λίγο σχισμένη φούστα. Είναι ξυπόλυτοι και όλοι έχουν για τατουάζ ένα μάτι, άλλοι στο δεξί μπράτσο και άλλοι στο αριστερό. Όλοι φοράνε σκουλαρίκια και κρατάνε όπλα όπως τσεκούρια, ακόντια, τόξα, σπαθιά. Είναι εφτά. Έχουν σκοτώσει και ένα ελάφι. Μάλλον θα είναι το βραδινό τους. Ίσως να τους μιλήσω, μπορεί να μου χρησιμεύσουν πουθενά. Αλλά από την άλλη αν θέλουν να με φάνε; Δεν λέω είμαι νοστιμούλης αλλά όχι να γίνω τροφή και για ιθαγενείς. Τι λένε; Δεν μπορώ να ακούσω καλά. Πλησιάζω λίγο ακόμα.
-Εγώ φίλε, χτες γυναίκα έγκυο. Παιδί θα κάνω.
-Τι λες ρε; Αλήθεια; Συγχαρητήρια δώσω.
Δεν ξέρουν ούτε να μιλάνε καλά. Σιγά μην μπορούν να διαπραγματευτούν αυτοί με εμένα. Πάω να φύγω. Από την αφηρημάδα μου σπάω ένα κλαδί. Το ακούνε και με παίρνουν στο κυνήγι.
-Εσύ: Κακό άνθρωπο, σταματήσει και εμείς πιάσουμε.
-Ναι εμείς πάμε αρχηγό και αυτός δώσει εμάς δώρα πολλά. Πρέπει σκοτώσουμε εσένα και μετά φάμε.
-Τι είναι αυτά που λέτε; Εγώ δεν είμαι εδώ για να με φάτε. Ήρθα απλώς ένα ταξιδάκι. Ας το συζητήσουμε λίγο.
-Δε μιλήσει καθόλου με σένα. Απλά πιάσουμε και σφάξουμε εσένα. Καμία άλλη επιλογή.
Αρχίζουν να μου πετάνε τόξα και ακόντια. Κάνω γρήγορες κινήσεις αριστερά και δεξιά για να τα αποφύγω. Από ότι φαίνεται τους έχω στο τρέξιμο. Έχουν μείνει πολύ πίσω. Όμως η χαρά μου κόβεται. Πιάνομαι σε μία παγίδα τους. Το πόδι μου κόβει καταλάθος ένα σχοινάκι και ένα μεγάλο, ξύλινο κλουβί πέφτει από πάνω και με φυλακίζει. Βγάζω το σπαθί και προσπαθώ να το κόψω. Αλλά κανένα αποτέλεσμα. Πρέπει να είναι σπάνιο ξύλο. Αυτοί πιάνουν το κλουβί και με κουβαλάνε προς ένα μέρος. Από ότι άκουσα πριν μάλλον θα με μεταφέρουν στον αρχηγό τους. Μακάρι αυτός να είναι λογικός άνθρωπος και να με αφήσουν ελεύθερο. Άντε να δούμε τι θα δούμε...

Φτάνουμε σε ένα μικρό χωριό. Βλέπω γύρω μου ιθαγενείς. Όλοι με κοιτάνε και τους τρέχουν τα σάλια. Πρέπει να είμαι πολύ νόστιμος μάλλον. Τρίβουν τα χέρια τους. Ελπίζω ο αρχηγός τους να είναι λογικός και να μην να τους αφήσει να με φάνε. Με αφήνουν μπροστά από μια μεγάλη καλύβα, διαφορετική από τις υπόλοιπες. Είναι πιο ωραία εξωτερικά και έχει περισσότερα χρώματα. Έχει μια αχυρένια σκεπή και γύρω-γύρω έναν κήπο με πολλά διαφορετικά λουλούδια. Βγαίνει έξω ένας ψηλός, γεματούλης άντρας με ένα μεγάλο στέμμα στο κεφάλι. Αποτελείται από κόκκινα και πράσινα πούπουλα και έχει για βάση έναν χρυσό κύκλο. Αυτός πρέπει να είναι ο αρχηγός της φυλής. Με ελευθερώνουν και με γονατίζουν μπροστά του.
-Φέραμε γεύμα αρχηγέ. Καλό και νόστιμο. Αλλά και δυνατό. Παραλίγο ξεφύγει εμάς. Ικανότητες έχει πολλές.
-Μμμ. Αφήστε τον να έρθει μέσα στο σπίτι μου. Θέλω να μιλήσω λίγο μαζί του. Ίσως μας φανεί χρήσιμος στο πρόβλημά μας. Η βοήθειά του μπορεί είναι πολύ σημαντική.
Αμέσως με αφήνουν. Πάω μέσα στο σπίτι του. Βλέπω την οικογένειά του. Η γυναίκα του είναι στην κουζίνα και πλένει τα πιάτα. Έχει τρία παιδιά. Το ένα είναι περίπου πέντε χρόνια μικρότερο. Τα άλλα δύο είναι δίδυμα κοριτσάκια, σε πολύ μικρή ηλικία.
-Λοιπόν κάτσε στο τραπέζι. Γυναίκα φέρε μας τίποτα να φάμε.
-Χαίρομαι που με άφησες να επισκεφτώ το σπίτι σου. Αν έκρινα από εκείνους τους άντρες και εσύ απολίτιστος θα ήσουνα.
-Όχι μην παρεξηγείς. Εγώ ξέρω να μιλάω. Αλλά αυτοί είναι στρατιώτες που έχουν προπονηθεί μόνο να μάχονται. Για αυτό μιλάνε έτσι. Εσύ ξένε ποιος είσαι;
-Το όνομά μου είναι Jinta Silverine. Έχω έρθει εδώ γιατί ψάχνω για κάτι.
-Τι είναι αυτό που ψάχνεις;
-Δεν ξέρω ακριβώς τι είναι. Αλλά ξέρω ότι βρίσκεται στην κορυφή του μεγάλου δέντρου.
-Δεν μπορείς να πας είναι επικίνδυνα.
-Γιατί; Τι υπάρχει εκεί;
-Κάτι μεγάλα πουλιά. Δεν μπορείς να τα περάσεις. Αν τους επιτεθείς θα σε σκοτώσουν.
-Δεν με ενδιαφέρει θα το ρισκάρω. Θα προσπαθήσω να το πάρω ότι και αν είναι.
Η γυναίκα του μας διακόπτει. Μας έχει φέρει να φάμε. Αφού τρώμε συνεχίζουμε την κουβέντα μας...

-Λοιπόν Janto Silbarine. Είσαι σίγουρος πως θέλεις να πας εκεί πάνω;
-Δεν με λένε έτσι. Και ναι το έχω πάρει απόφαση. Δεν θα με σταματήσει τίποτα!
-Α! Συγγνώμη για το όνομα. Έχεις δίκιο, Jontruma Silvakasu.
Και εγώ που νόμιζα ότι υπάρχει και ένας λογικός στο χωριό. Αλλά μάλλον έκανα λάθος. Είναι όλοι χαζοί.
-Ωραία αφού είναι σίγουρο πως θα πας θέλω να μου κάνεις μια χάρη. Θα βοηθήσεις πολύ το χωριό μας με αυτόν τον τρόπο. Θα σου ήμουν τρομερά ευγνώμων.
-Πες μου τι χάρη θέλεις. Αν μπορώ και φυσικά θα σε βοηθήσω. Δεν χρειάζεται να το ρωτάς καν.
-Τέλεια! Λοιπόν ακολούθησε με. Θα σε πάω κάπου και εκεί θα σου εξηγήσω τι θέλω να κάνεις για μένα.
Φεύγουμε από το σπίτι. Πάμε μία βόλτα στο χωριό. Καταλήγουμε έξω από ένα μεγάλο κτίριο. Μπαίνουμε μέσα. Παντού υπάρχουν πολλά βιβλία. Μένω άναυδος. Είναι απίθανο, απίστευτο το θέαμα. Δεν πίστευα ότι κάποιοι ιθαγενείς χαμηλής νοημοσύνης θα είχαν τόσα πολλά βιβλία στην κατοχή τους. Απορώ για τι να μιλάνε. Είναι τρομεροί οι άνθρωποι αυτοί, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Μπορεί να γράφουν για αρχαιολογία. Ίσως με βοηθήσουν στην ανακάλυψη της αλήθειας.
-Να σε ρωτήσω κάτι; Αυτά τα βιβλία είναι δικά σας;
-Ναι εμείς τα έχουμε γράψει. Μας πήραν πολλά χρόνια για να φτιάξουμε και να τα ταξινομήσουμε. Επίσης ήταν δύσκολο να φτιάξουμε και την βιβλιοθήκη.
-Α εντάξει. Και να σου πω τι γράφουν αυτά τα βιβλία. Μπορείς να μου πεις ή είναι απόρρητο;
-Όχι και φυσικά μπορώ να σου πω. Περιέχουν ιατρικές συνταγές από διάφορα βότανα που υπάρχουν στο νησί. Και εδώ είναι που θέλω τη βοήθειά σου.
Απογοητεύτηκα λίγο που δεν μιλάνε για αυτό που με ενδιαφέρει. Αλλά δεν πειράζει. Θα τους βοηθήσω σε ότι και να με χρειαστούν. Θα είναι καλό να εξασκηθώ και εγώ λίγο. Δεν πρέπει να μένω σε απραγία για καιρό. Ο αρχηγός της φυλής ετοιμάζεται να ου πει σε τι θα με χρειαστεί...

-Από ότι βλέπεις σε αυτήν εδώ τη βιβλιοθήκη υπάρχουν πολλά βιβλία όλα γεμάτα με πληροφορίες για το πως θα φτιάξεις διάφορα φάρμακα. Αλλά υπάρχει ένα βιβλίο που δεν έχει τελειώσει. Του λείπει μία συνταγή. Και για να τη φτιάξουμε χρειαζόμαστε ένα συγκεκριμένο βότανο που βρίσκεται στην κορυφή αυτού του τεράστιου δέντρου. Αλλά δυστυχώς εμείς δεν μπορούμε να το πάρουμε εξαιτίας αυτών των μεγάλων πουλιών. Δεν μας αφήνουν να σκαρφαλώσουμε. Αν το τολμήσουμε θα μας τσιμπήσουν. Εσύ όμως αφού αποφάσισες να πας ίσως καταφέρεις να το πάρεις και να μας το φέρεις.
-Και φυσικά θα το κάνω. Θα σας βοηθήσω.
-Ευχαριστούμε. Α, και Jontana Silvakan ξέχασα να σου το πω νωρίτερα αλλά υπάρχει και ένα άλλο πρόβλημα. Πάνω στην κορυφή υπάρχει ένας από εμάς. Όταν ήταν πάνω του επιτέθηκαν τα πουλιά και από τότε δεν τον αφήνουν να κατέβει.
-Ωραία θα του πω ότι με στείλατε εσείς και δεν θα μου κάνει τίποτα.
-Το πρόβλημα όμως είναι άλλο. Επειδή έχει ζήσει πολύ καιρό εκεί είναι με το μέρος των πουλιών τώρα. Αν σε δει θα σε πολεμήσει και θα πρέπει να κερδίσεις για να συνεχίσεις και να πάρεις αυτό που θέλεις. Θα τα καταφέρεις;
-Και φυσικά θα τα καταφέρω. Θα τον νικήσω ότι και να χρειαστεί να κάνω. Δεν πρόκειται να αποτύχω. Στο υπόσχομαι.
-Σου χρωστάω μεγάλη χάρη. Έλα μαζί μου.
Με πηγαίνει στο κέντρο του χωριού. Φωνάζει όλους τους υπόλοιπους και αυτοί μαζεύονται γύρω-γύρω. Κάποιοι θέλουν να με φάνε αλλά άλλοι τους σταματάνε. Καλά τόσο υπέροχος και νόστιμος ο κερατάς; Ποιος είμαι δηλαδή;
-Λοιπόν φίλοι μου, σας έχω κάποια πολύ ευχάριστα νέα. Ήρθε η ώρα να γράψουμε τις τελευταίες σελίδες του τελευταίου βιβλίου. Ο Jantaraman Silverakius από εδώ θα πάει να μας φέρει το τελευταίο βότανο που χρειαζόμαστε. Ας τον ευχαριστήσουμε όλοι μαζί.
-ΖΗΤΩ! ΖΗΤΩ! ΖΗΤΩ! ΖΗΤΩ! ΖΗΤΩ! ΖΗΤΩ! ΖΗΤΩ!
Αισθάνομαι πολύ χαρούμενος που πανηγυρίζουν για μένα. Τώρα το μόνο που μένει να κάνω είναι να μην τους απογοητεύσω. Έτσι με αυτά και αυτά ξεκινάω για να ανέβω στο μεγάλο δέντρο...

Πλησιάζω στον κορμό του. Το κοιτάω μέχρι πάνω την κορυφή. Είναι τεράστιο. Βλέπω τα πουλιά τα κάνουν κύκλους. Πρέπει να βρω κάτι για το πως θα τα προσπεράσω. Θα το κάνω καθώς ανεβαίνω. Μάλλον θα είναι πολύ δύσκολο. Ξεκινάω. Κατά έναν περίεργο λόγο το σκαρφάλωμα μου φαίνεται πολύ εύκολο. Μάλλον θα είναι λόγω της προπόνησης μου στο Karate Island. Τελικά αυτοί οι τρεις δάσκαλοι των πολεμικών τεχνών με βοήθησαν πολύ. Συνεχίζω να κατευθύνομαι προς την κορυφή. Είναι άλλη μια μικρή αποστολή. Αν την ξεπεράσω θα γίνω πιο δυνατός. Θα μπορώ να ξεπερνάω πιο εύκολα τα εμπόδια που θα συναντάω και να κερδίζω γρηγορότερα τους εχθρούς που θα αντιμετωπίζω. Αν βρω έναν τρόπο να ξεφορτωθώ αυτά τα πουλιά θα μπορώ να πολεμήσω τον ιθαγενή σε σταθερό έδαφος. Με το σπαθί μου αλλά και με την εφεύρεση που μου έδωσε ο Eric θα τα καταφέρω. Τι να κάνω; Συνεχίζω να σκαρφαλώνω. Μου έρχεται μια ιδέα. Θα χρησιμοποιήσω αυτό το κομμάτι ψωμί. Το πήρα από το Bliss Kingdom την ώρα που έφευγα. Θα τους το πετάξω την ώρα που έχω φτάσει κοντά και αυτά θα πάνε να το φάνε. Έτσι θα τα προσπεράσω χωρίς να με πάρουν χαμπάρι. Χαχαχα! Απίστευτο σχέδιο. Καλά ποιος είμαι; Είμαι αστέρι. Πολύ έξυπνος. Καθώς φτάνω πετάω το ψωμί.
-Τιιιιι; Γιατίίίίί; Δεν είναι δυνατόν!
Κανένα πουλί δεν κυνηγάει το ψωμί που μόλις έριξα. Ξαφνικά ακούω μια φωνή. Έρχεται από κάτω. Πρέπει να είναι ο αρχηγός των ιθαγενών. Δεν τον ακούω όμως πολύ καθαρά. Ίσα που βγάζω τα λόγια του.
-Α! Ξέχασα να σου το πω νωρίτερα. Τα πουλιά είναι σαρκοφάγα μόνο. Δεν τρώνε τίποτα άλλο. Μην σε πιάσουν από πίσω.
-Τιιιιιιι;
-Λέω ότι τα πουλιά είναι σαρκοφάγα. Να προσέχεις.
-Καλά τώρα μου το λες;
-Λέω να προσέχεις τα πουλιά είναι σαρκοφάγα. Μπορεί να σε φάνε.
-Τι μου λες; Άλλο είπα εγώ! Καλά άστο. Θα βρω κάτι να κάνω.
Τελικά όλοι είναι το ίδιο χαζοί. Πρέπει οπωσδήποτε να σκεφτώ κάτι. Αλλιώς δεν θα τα καταφέρω. Βρήκα κάτι. Το σχέδιο μου ξεκινάει αμέσως τώρα...

-Κρουα-κρουα-κρουα-κρουα-κρουα-κρουα!
Ίσως κάνοντας περίεργους και τρομακτικούς ήχους μπορέσω να τα διώξω. Συνεχίζω το σχέδιο μου. Αλλά τίποτα μέχρι τώρα. Ένα πουλί μου επιτίθεται. Το μόνο που κατάφερα να κάνω είναι να τα νευριάσω. Τελευταία στιγμή το αποφεύγω. Αν συνεχίσουν όλα μαζί την έχω πατήσει άσχημα. Θα με διαλύσουν σίγουρα. Δεν μπορώ να πολεμήσω στον αέρα. Ένα άλλο έρχεται και μου κάνει και αυτό επίθεση. Το αποφεύγω αλλά με ένα τίμημα. Κρατιέμαι με το ένα μου χέρι τώρα. Φοβάμαι πως θα πέσω. Αν γίνει είναι το τέλος. Αλλά δεν μπορώ. Όχι μέχρι να συναντήσω τον πατέρα μου. Ένα άλλο με τσιμπάει και μου ανοίγει μια πληγή. Είναι μικρή ευτυχώς. Έρχεται κάποιο και κάνει πολύ δυνατό αέρα με τα φτερά του. Δεν μπορώ να κρατηθώ. Πέφτω προς το έδαφος με τρομερή ταχύτητα. Από ότι φαίνεται τόσο έπρεπε να ζήσω. Χαίρομαι για όλους αυτούς που συνάντησα. Μακάρι να μην με ξεχάσουν ποτέ. Κλείνω τα μάτια μου και περιμένω να φτάσω κάτω. Προσγειώνομαι πάνω σε κάτι. Ανοίγω τα μάτια μου. Απίστευτο. Το γεράκι που βοήθησα όταν ήρθα στο νησί είναι εδώ. Με έσωσε. Φωνάζει σαν να με ευχαριστεί. Με πηγαίνει πάλι ψηλά. Ένα πουλί έρχεται να μας επιτεθεί. Το μεγάλο γεράκι όμως είναι πολύ πιο γρήγορο. Το αποφεύγει και του τραβάει μία μ το ράμφος. Όλα τα υπόλοιπα έρχονται κατά πάνω μας. Κάνει κάτι περιστροφές στον αέρα κάτι τσαλιμάκια και τα αποφεύγει όλα. Χτυπάει ένα με μυτερά και δυνατά νύχια του. Μόλις μου ήρθε μια ιδέα.
-Φίλε μου θέλω να μου κάνεις μία χάρη. Πέταξε όσο πιο γρήγορα μπορείς προς το δάσος και μετά κάνοντας μια απότομη κολοτούμπα να με φέρεις πάλι πίσω. Θα μπορέσεις;
-Κρα-κρα-κρα-κρα-κρα-κρα!
Καθώς πηγαίνουμε προς το δάσος τα άλλα πουλιά μας κυνηγάνε. Το γεράκι κάνει ακριβώς ότι του είπα. Έτσι λοιπόν καταφέρνω να φτάσω πάνω από την κορυφή του δέντρου και τα άλλα πουλιά ακόμα να με φτάσουν. Ευχαριστώ τον φίλο μου το γεράκι και πηδάω πάνω στο δέντρο. Καθώς πέφτω φωνάζω.
-Σε ευχαριστώ φίλεεεεεεεεεε!
Πέφτω πάνω στο δέντρο. Είναι μεγάλη περιοχή. Κοιτάω γύρω μου και η θέα είναι εκπληκτική. Κοιτάω κάτω και βλέπω ένα περίεργο λουλούδι. Κοιτάω δίπλα μήπως βρω κάτι πολύτιμο. Αρχίζω και ψάχνω...

Βλέπω ένα περίεργο φρούτο να κρέμεται από ένα παρακλάδι. Έχει ποικίλα χρώματα και είναι παράξενο. Κόκκινο με κίτρινες ρίγες και μία μεγάλη μαύρη βούλα στο κέντρο του. Δεν το έχω ξαναδεί ποτέ μου. Αυτή είναι η πρώτη φορά που βλέπω ένα. Κατάλαβα!!! Πρέπει να είναι αυτά τα σπάνια φρούτα για τα οποία μου μίλησε O Black Butcher στο Bliss Kingdom. Ένα από τα φρούτα του διαβόλου. Αν το φάω θα αποκτήσω τεράστια δύναμη. Θα φτάσω πιο γρήγορα στην εκπλήρωση του στόχου μου. Πάω να το πάρα και ξαφνικά πετάγεται ένα θηρίο και με χτυπάει στην πλάτη. Με εκτοξεύει πέντε μέτρα μακριά. Κοιτάω και βλέπω ,έναν ψηλό άντρα, γυμνασμένο σαν τους ιθαγενείς είναι. Κρατάει ένα μικρό και ένα μεγάλο τσεκούρι. Α! Τώρα θυμήθηκα. Πρέπει να είναι αυτός που είναι με το μέρος των πουλιών. Άρα πρέπει να τις φάει άγρια από εμένα για πάρει το μάθημά του και να μην εγκαταλείπει τους φίλους του. Τραβάω το σπαθί μου.
-Λοιπόν είσαι έτοιμος να φας πολύ ξύλο; Θα νιώσεις τον πόνο του Jinta Silverine.
-Αμπαχαμπαχχμαπμαπμαπμπαμαπαμπαμαπ.
Από ότι φαίνεται αυτός δεν ξέρει ούτε να μιλάει. Οπότε οι κουβέντες είναι περιττές. Αν θέλω το φρούτο του διαβόλου πρέπει να τον κερδίσω. Αυτό θα μου δώσει υπεράνθρωπες δυνάμεις.
-Ας αρχίσει η μάχη λοιπόν.
Τρέχω προς τα πάνω του και τον χτυπάω με το σπαθί. Χρησιμοποιώντας το μικρό τσεκούρι την αποκρούει. Είναι πολύ δυνατός. Με τινάζει πίσω. Έρχεται πάνω μου και πάει να με κόψει. Την μπλοκάρω με το σπαθί αλλά με πετάει δεκαπέντε μέτρα. Τι τρομερή δύναμη! Τον βλέπω από πάνω μου και μου ρίχνει τα τσεκούρια του. Κάνω μια κολοτούμπα δεξιά και τα αποφεύγω. Αυτά καρφώνονται στο έδαφος. Τα πιάνει αμέσως και έρχεται πάλι κατά πάνω μου. Ρίχνει απανωτά χτυπήματα και με τεράστια δυσκολία τα αποκρούω. Οι επιθέσεις του όμως είναι πολύ προβλέψιμες. Βρίσκω ένα άνοιγμα και τον καρφώνω στον δεξί ώμο. Αυτός γελάει και μου ρίχνει μια τσεκουριά. Κάνω πίσω αλλά τρώω τη ζημιά. Βγάζω πολύ αίμα. Πονάω υπερβολικά. Πως θα τον κερδίσω; Τι θα κάνω; Ελπίζω να τα καταφέρω και να βρω κάτι...

Η μάχη συνεχίζεται. Μου πετάει το ένα τσεκούρι και καθώς το αποφεύγω τον βλέπω ξαφνικά μπροστά μου. Είναι πολύ γρήγορος. Με χτυπάει με το πίσω μέρος του τσεκουριού στην κοιλιά και πέφτω κάτω εγώ. Πάει να με κόψει. Δεν μπορώ να πεθάνω εδώ όμως. Έχω πολλά όνειρα που πρέπει να πραγματοποιήσω.
-Δεν θα με σκοτώσεις εσύύύύύύύύύύ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Τον κοιτάω με ένα πολύ άγριο βλέμμα. Αυτός σταματάει και με κοιτάει φοβισμένος. Κοιτάω πίσω μου να δω μήπως είναι κανένας. καλά τι έπαθε ξαφνικά; Βρίσκω ευκαιρία και του ξεφεύγω. Επανέρχεται και συνεχίζουμε. Έχει περάσει πόση ώρα από τότε που ξεκινήσαμε τη μάχη. Είναι πολύ δύσκολος αντίπαλος. Βρήκα τι θα κάνω. Τρέχω και γλιστράω. Περνάω κάτω από τα πόδια του και τον μαχαιρώνω στην πλάτη. Γονατίζει και εγώ σηκώνομαι. Πάω να του κόψω το κεφάλι αλλά γυρνάει με το τσεκούρι και με πληγώνει στα πόδια. Ματώνω και άλλο. Ο πόνος είναι σχεδόν αφόρητος. Το φρούτο του διαβόλου είναι ακριβώς πίσω του. Αν μπορέσω και το πάρω θα φύγω χωρίς να τον κερδίσω. Το μόνο που απορώ είναι γιατί δεν το έχει φάει ο ίδιος. Μάλλον δεν θα ξέρει τι είναι και από ένστικτο δεν το τρώει, γιατί δεν ξέρει τι θα πάθει. Ίσως μπορέσω να τον κοροϊδέψω και να το πάρω χωρίς να τραυματιστώ άλλο.
-Λοιπόν, ήρθε η ώρα να τελειώσει αυτό το αστείο.
-Πως μπορείς και μιλάς; Δεν είσαι ένας χαζούς ιθαγενείς σαν αυτούς εκεί κάτω;
-Ναι δεν λέω είμαι χαζός και καθυστερημένος αλλά μπορώ και μιλάω πολύ καλά.
-Πως και έτσι;
-Το θέμα μας είναι η μάχη. πρέπει να με κερδίσεις αν θέλεις να το πάρεις, το φρούτο του διαβόλου. Δεν θα είναι εύκολο.
Ξαφνιάστηκα πολύ που μίλησε κανονικά. Δεν το περίμενα. Από ότι φαίνεται δεν θα είναι ένας και τόσο χαζός αντίπαλος. Η μάχη που θα ακολουθήσει θα έχει πολύ ενδιαφέρον...

-Φαίνεσαι σκεπτικός; Τι είναι αυτό που σε απασχολεί; Μάλλον ξέρω. Σίγουρα απορείς γιατί δεν έχω φάει το φρούτο του διαβόλου που βρίσκεται πίσω μου. Και αναρωτιέσαι πως το ξέρω. Θα σου πω. Από το βλέμμα σου το έχω καταλάβει. Και ο λόγος που δεν το έχω φάει είναι επειδή έχω ήδη τις δυνάμεις ενός φρούτου. Δεν γίνεται κάποιος να φάει δύο γιατί το σώμα του θα εκραγεί. Αυτά τα πουλιά που βλέπεις τα έφεραν και τα δύο. Είναι φίλοι μου πλέον.
-Χμμ. Φαίνεται από μακριά πως είσαι χαζός. Δεν σε ρώτησα ποτέ να μου πεις τίποτα.
-Το ξέρω. Απλώς πριν πεθάνεις θέλω να ξέρεις κάτι για το φονιά σου.
-Να δούμε αν θα λες τα ίδια αφού τις φας άγρια. Θα σε σπάσω στο ξύλο.
-Αυτό δεν πρόκειται να γίνει. Όσο υπάρχουν αυτά εδώ τα πουλιά δεν πρόκειται να χάσω από κανέναν. Δεν μπορώ να τα αφήσω μόνα τους.
-Συγκινητικό. Αλλά δυστυχώς για σένα και εγώ δεν μπορώ να χάσω. Πρέπει να βρω ένα συγκεκριμένο άτομο. Δεν μπορώ να χάσω μέχρι τότε.
-Τότε ας κερδίσει ο καλύτερος. Σου έρχομαι.
Μου κάνει επίθεση. Πάω να την αποφύγω από τ6α δεξιά αλλά με το άλλο τσεκούρι με κλείνει. Η μόνη διέξοδος μου είναι να πηδήξω ψηλά. Αυτό κάνω. Καθώς πέφτω τον καρφώνω στον ώμο. Καταλήγω πίσω του και του ρίχνω μία χαρακιά στην πλάτη. Γυρνάει γρήγορα για να με χτυπήσει αλλά σκύβω και βγαίνω μπροστά του. Τον μαχαιρώνω στα πόδια. Πέφτει κάτω. Ίσως η νίκη μου πλησιάζει. Σηκώνεται και φαίνεται πολύ αγριεμένος. Πετάει το ένα τσεκούρι στην άκρη. Τι να θέλει να κάνει; Τρέχω προς τα πάνω του. Πετάω το σπαθί στον αέρα και αιφνιδιάζεται. Βγάζω το όπλο και του ρίχνω. Έχω τρεις σφαίρες. Τις αποφεύγει όλες. Ξαναπιάνω το σπαθί και πάω να του ρίξω μία. Την τρώει αλλά με πιάνει και με χτυπάει στο έδαφος. Πάει να με κόψει αλλά την σταματά με το σπαθί μου. Με πιέζει πολύ. Καταφέρνω και τον πετάω πίσω αλλά έχω εξαντλείσει πολλές δυνάμεις. Σηκώνομαι για να συνεχίσω τη μάχη...

-Ας ξεκουραστούμε λίγο. Θα συνεχίσουμε την μάχη.
-Μα τι είναι αυτά που λες; Ας παλέψουμε.
Δεν με ακούει και κάθεται σταυροπόδι κάτω. Εγώ δεν πρόκειται ποτέ να πολεμήσω κάποιον που δεν έχει τη θέληση να κάνει το ίδιο. Κάθομαι και εγώ λοιπόν κάτω.
-Πριν είπες κάτι περί προδοσίας. Πως άφησα τους φίλους μου. Αλλά όλα αυτά είναι ψέματα. Όλα άρχισαν πριν από κάποια χρόνια. Ζούσαμε εδώ ήρεμα. Οι άνθρωποι ήταν πολύ δεμένοι με τη φύση. Όλα κυλούσαν ωραία μέχρι που εμφανίστηκαν αυτά εδώ τα πουλιά. Αρχίσαμε να τους κάνουμε επιθέσεις και αυτά έκανα αντεπιθέσεις. Ύστερα κατέλαβαν την περιοχή αυτού του δέντρου και από τότε όλοι εκεί κάτω τα μισούν. Αυτοί δεν ήταν οι προδότες; Γιατί προσπάθησαν να σκοτώσουν τη φύση; Τι τους έφταιγαν τα πουλιά; Και αυτά για τροφή έψαχναν. Αλλά ήμουν ο μόνος που το πίστευε αυτό. Έτσι αποφάσισα να έρθω εδώ πάνω και να ζω μαζί τους. Και δεν θα αφήσω ποτέ κανέναν να τα πειράξει.
-Σε καταλαβαίνω. Αλλά εμένα γιατί δεν με αφήνεις να πάρω το φρούτο του διαβόλου; Δεν θέλω να τα πειράξω!
-Δυστυχώς αυτό που θέλεις βρίσκεται στη φωλιά τους. Και την παραβίασες βίαια. Δεν μπορώ να το επιτρέψω αυτό. Θα το πληρώσεις.
-Τότε και εγώ ένα θα σου πω. Θα σε κερδίσω και θα το πάρω. Πρέπει οπωσδήποτε να αποκτήσω μια νέα δύναμη. Θα με βοηθήσει στη συνέχεια του ταξιδιού μου.
Σηκώνεται και μου λέει να συνεχίσουμε. Έχω ξεκουραστεί λιγάκι. Το μυαλό μου είναι πιο καθαρό τώρα και πιστεύω να μπορέσω να τον χειριστώ πιο εύκολα. Τρέχει προς εμένα. Μένω ακίνητος και σκέφτομαι τι να κάνω. Καθώς φτάνει δίπλα μου, εγώ πηδάω από πάνω του και πάω να τον χτυπήσω αλλά με σταματάει με το τσεκούρι του. Ήμουν σίγουρος για αυτό. Αφήνω το σπαθί να πέσει κάτω και εγώ πετάγομαι μακριά του. Βγάζω τη μικρή βόμβα που μου είχε δώσει ο Eric και την εκτοξεύω κατά πάνω του. Μία μεγάλη έκρηξη συμβαίνει. Παντού υπάρχει καπνός. Βγαίνει από μέσα και τον βλέπω να έχει παντού πληγές. Με λίγες μαχαιριές ακόμα θα τον κερδίσω. Η νίκη είναι πολύ κοντά...

-Νομίζεις ότι κέρδισες; Ότι εσύ θα μπορέσεις να βάλεις κάτω εμένα;
-Δεν λέω ότι κέρδισα. Αλλά πιστεύω ότι σε ένα-δυο χτυπήματα έχεις χάσει. Δεν θα μου πάρει και πολύ ώρα.
-Ώστε έτσι ε; Ίσως το ξέχασες αλλά από ότι σου είπα έχω ικανότητες φρούτου, τις οποίες ακόμα δεν έχεις δει. Ήρθε η ώρα λοιπόν να τις δεις και να πεθάνεις. Λυπάμαι.
Ωχ! Το είχα ξεχάσει αυτό. Τι να μπορεί να κάνει; Θα γίνει πολύ πιο δυνατός και θα είναι δύσκολο να τον κερδίσω. Μόνο ένα μπορώ να κάνω. Αν καταφέρω και αρπάξω το φρούτο και το φάω πριν με ακουμπήσει ίσως με τη νέα δύναμη να μπορώ να τον κερδίσω. Αν δεν τα καταφέρω είμαι χαμένος. Αρχίζει να ενεργοποιεί τις δυνάμεις του. Το σώμα του μεγαλώνει. Βγάζει σκούρες γκρίζες τρίχες από παντού. Τα ρούχα του σχίζονται. Απίστευτο! Τρομακτικό πολύ! Αλλά και ταυτόχρονα υπέροχο θέαμα! Δυνατός! Μεταμορφώθηκε σε ένα γορίλα. Είναι πιο μεγάλος από έναν κανονικό. Από ότι φαίνεται τα φρούτα του διαβόλου δεν σου δίνουν μόνο υπερφυσικές δυνάμεις αλλά μπορούν και σε μετατρέπουν και σε κάποιο ζώο. Αλλά πόσο δυνατός να έχει γίνει; Δεν πιστεύω να είναι μεγάλη η διαφορά. Πιάνει το τσεκούρι στα χέρια του. Μου το πετάει. Ίσα που προλαβαίνω να το αποφύγω. Είχε πολύ μεγάλη ταχύτητα. Η διαφορά είναι τεράστια. Έρχεται προς τα εμένα. Είναι πολύ αργός. Πρέπει να το εκμεταλλευτώ αυτό αν θέλω να τον πάρω. Γιατί σε θέμα δύναμης την έχω βάψει. Μου ρίχνει μπουνιά αλλά αστοχεί. Πιάνομαι από το λαιμό του και ανεβαίνω στην πλάτη του. Με πιάνει όμως και με σκάει κάτω. Νιώθω τα κόκαλα μου να σπάνε. Δεν μπορώ να σηκωθώ. Αυτός αλλάζει μορφή και γίνεται πάλι άνθρωπος. Τα μάτια μου είναι μισάνοιχτα. Αφήνω το κορμί μου ελεύθερο. Αυτός είναι από πάνω μου και με κοιτάει. Κρατάω το σπαθί. Τι να κάνω όμως; Δεν μπορώ να κάνω κάτι. Πάει να φύγει και τότε ξαφνικά σηκώνομαι, γυρνάει αλλά τον αιφνιδιάζω και τον καρφώνω στο σημείο όπου είναι η καρδιά.
-Νόμιζες ότι τα είχα παρατήσει. Ότι δεν μπορούσα να πολεμήσω άλλο. Τα πράγματα όμως δεν είναι έτσι. Όσο πολύ και αν πόνεσα ή κουράστηκα δεν πρόκειται να τα παρατήσω ποτέ. Δεν μπορώ να πεθάνω σε ένα τέτοιο μέρος όπως αυτό. Συγγνώμη. Δεν ήθελα να σε σκοτώσω. Αν μπορούσες να μου έδινες το φρούτο χωρίς να έπρεπε να κάνουμε όλο αυτό θα ήταν πολύ καλύτερα.
-Δεν στενοχωριέμαι που έχασα. Αλλά ούτε και που θα πεθάνω. Λυπάμαι για αυτά εδώ τα πουλιά. Ποιος θα τα προσέχει τώρα; Αφήνω όλες τις ελπίδες πάνω σου. Μην με απογοητεύσεις.
Αυτά είναι τα τελευταία του λόγια. Πέφτει κάτω νεκρός...

Στενοχωριέμαι που πέθανε. Αλλά δεν υπήρχε άλλη λύση. Μόνο έτσι θα μπορούσα να σωθώ και να πάρω το φρούτο. Πλησιάζω το παρακλάδι. Το έχει δέσει με ένα μικρό λάστιχο και αυτό κρέμεται. Το κόβω και το παίρνω μαζί μου. Κοιτάω γύρω μου να βρω το βότανο για το οποίο μου μίλησε ο αρχηγός των ιθαγενών. Ψάχνω αλλά δεν μπορώ να βρω κάτι. Κοιτάω κάτω από πέτρες, πίσω από κλαδιά αλλά τίποτα. Αποφασίζω να φύγω και να απολογηθώ που δεν βρήκα τίποτα. Τα πουλιά όλα σκούζουνε σαν να λυπούνται για κάτι. Μάλλον πρέπει να κατάλαβαν για το θάνατό του. Αρχίζουν όλα να μου κάνουν επιθέσεις. Δεν έχω όμως πολλές δυνάμεις ακόμα. Τρέχω και πηδάω από την κορυφή. Ελπίζω να προσγειωθώ κάπου μαλακά. Καθώς πέφτω όμως το φρούτο μου φεύγει από τα χέρια. Τι θα κάνω; Πρέπει κάπως κάπως να τι πιάσω. Το ίδιο γεράκι που με έσωσε πιο πριν κάνει το ίδιο και τώρα. Ένα από τα πουλιά πάει να φάει το φρούτο.
-Άστο κάτω! Μην τολμήσεις και το φας!
Αμέσως του πετάω το σπαθί μου και το πετυχαίνει στο μάτι. Πάω προς τα πάνω του. Πιάνω το φρούτο και στη συνέχεια πηδάω πάνω του. Παίρνω πίσω το όπλο και μετά πηδάω πάλι στο γεράκι. Αυτό με πάει προς το χωριό. Με ρίχνει και πέφτω σε μία καλύβα. Την σπάω. Αλλά ευτυχώς λόγω της αχυρένιας σκεπής έπεσα κάπου μαλακά και ήπια. Μένω ξαπλωμένος. Δεν μπορώ να κάνω κάτι. Κλείνω τα μάτια μου και κοιμάμαι. Το φρούτο παραμένει στα χέρια μου. Περνάει η ώρα και ξυπνάω. Είμαι στην καλύβα του αρχηγού. Είμαι παντού δεμένος με επιδέσμους. Δεν πονάω όμως. Περίεργο νιώθω μια χαρά.
-Μα τι μου κάνατε; Δεν αισθάνομαι καθόλου πόνο.
-Ξύπνησες, Jountra Silverokoko. Χρησιμοποιήσαμε κάποια βότανα για να σε γιατρέψουμε. Όλες οι πληγές σου έχουν θεραπευτεί. Το μόνο που μένει να κάνεις είναι να κρατήσεις τους επιδέσμους μέχρι να κλείσουν εντελώς.
-Μάλιστα θα το κάνω. Έχω όμως κάποια άσχημα νέα. Λυπάμαι αλλά δεν μπόρεσα να βρω το βότανο.Έψαξα παντού αλλά τίποτα.
-Μα τι είναι αυτά που λες; Αφού το πήραμε το βότανο;
-Μα για τι μιλάς; Ποιο βότανο λες;
-Ένα φρούτο. Κόκκινο με μαύρες γραμμές και μία μαύρη βούλα στη μέση.
-Τιιιιιιιιιιιιι; Και που είναι τώρα αυτό το φρούτο.
-Το εξετάζουμε. Σε λίγη ώρα θα το ανοίξουμε για να φτιάξουμε τα νέα φάρμακα.
-Σε ποιο μέρος γίνεται αυτή η διαδικασία;
-Στη βιβλιοθήκη.
Αμέσως σηκώνομαι και τρέχω προς τη βιβλιοθήκη. Άκου τι κάνανε; Μου πήραν το φρούτο. Τόση ώρα μάχης για το τίποτα. Φτάνω και μπαίνω μέσα...

Βλέπω κάποιους να εξετάζουν το φρούτο. Πηγαίνω και τους το παίρνω αμέσως. Αρχίζουν να φωνάζουν.
-Ε τι κάνεις εκεί; Πίσω φέρε. Δικό σου όχι. Το χρειαζόμαστε.
-μα τι λέτε; Αυτό το βρήκα εγώ και το θέλω για μένα. Είναι ένα φρούτο του διαβόλου. Όποιος το φάει-
Δεν πρέπει να τους πω την αλήθεια αλλιώς θα θέλουν πιο πολύ να το αποκτήσουν. Και δεν θα με αφήσουν να φύγω. Έτσι και αλλιώς χαζοί είναι. Θα τους πω ένα ψέμα.
-Όποιος το φάει θα βρωμάει για όλη του τη ζωή σαπίλα και μετά θα πεθάνει. Δεν είναι καλό.
-Μεγάλος δαίμονας. Πάρε μακριά μας. Εμείς δεν θέλουμε αυτό.
Το παίρνω και βγαίνω έξω. Ευτυχώς το κόλπο δούλεψε. Τώρα το μόνο που μένει να κάνω είναι να φύγω. Α! Μάλλον πρέπει να κάνω κάτι άλλο πρώτα. Κάτι σημαντικό. Ευτυχώς που το θυμήθηκα.
-Ε Jinta Silverine. Γιατί έφυγες βιαστικά;
-Επιτέλους το όνομά μου.
-Α, ναι έχεις δίκιο συγγνώμη. Εννοούσα Jintarela Silvakera. Με συγχωρείς που τα μπέρδεψα.
-Όχι εντάξει δεν πειράζει. Δέχομαι τη συγγνώμη σου.
-Ήθελα να σου πω κάτι πριν αλλά έφυγες βιαστικά. Η θάλασσα ξέρασε μια σχεδία. Δεν ξέρω αν είναι δικιά σου αλλά την κρατήσαμε για να στη δώσουμε. Έτσι θα μπορέσεις να φύγεις από το νησί.
-Α σε ευχαριστώ. Ναι δικιά μου είναι. Τώρα δεν θα χρειαστεί να βρω άλλη. Όμως υπάρχει κάτι και εγώ που θέλω να σας. Μάζεψε όλους τους κατοίκους του χωριού στην πλατεία. Σημαντικά νέα σας περιμένουν.
-Εντάξει θα κάνω όπως θέλεις. Αλλά γιατί κρατάς το βότανο μας στα χέρια σου;
-Α εεε. Δεν ξέρεις εσύ σωστά. Αυτό δεν είναι βότανο αλλά φρούτο του διαβόλου και όποιος το φάει θα βρωμάει σαπίλα και θα πεθάνει σύντομα.
-Πάρε μακριά τους δαίμονες!!!
Αμέσως αυτός φεύγει και πάει να φωνάζει όλους τους κατοίκους. Εγώ κάθομαι στην πλατεία για να τους μιλήσω...

Μαζεύονται όλοι σε έναν κύκλο. Αρχίζω να του λέω αυτά που μου είπε εκείνος ο άντρας που πολέμησα στην κορυφή του μεγάλου δέντρου. Αφού τους τα λέω κάποιοι αντιδρούν αρνητικά. Άλλοι πάλι δείχνουν μια θετική συμπεριφορά. Μερικοί δεν με πιστεύουν και φεύγουν από τη συγκέντρωση. Ο αρχηγός τους όμως με εμπιστεύεται. Τους αλλάζει γνώμη και τώρα όλοι πλέον προσπαθούν να γίνουν φίλοι με τα πουλιά. Πόσο χαίρομαι που δεν θα μαλώνουν πλέον. Εγώ τους αποχαιρετάω, παίρνω τη σχεδία μου και πάω προς την παραλία. Αυτό το φρούτο θα αλλάξει το μέλλον μου. Είναι μεγάλο ρίσκο. Μπορεί να με κάνει πιο δυνατό ή πιο άχρηστο. Θα αντέξει άραγε το σώμα μου. Τι να κάνω; Πρέπει να το σκεφτώ πολύ. Δεν θέλω να το φάω κατευθείαν. Από την άλλη πρέπει να γίνω πιο καλός. Να βελτιωθώ. Πρέπει αν θέλω να πετύχω. Μόνο έτσι θα τα καταφέρω να δω τον πατέρα μου. Ή να το κρατήσω λίγο καιρό ακόμα και να το φάω πιο μετά; Πάντως ένα είναι σίγουρο. Πως έχω αποκτήσει μια νέα δύναμη. Κάτι που θα μου φανεί πολύ χρήσιμο. Ακόμα και να μην το φάω θα μπορέσω να βγάλω πολλά beli αν το πουλήσω. Πάλι κερδισμένος θα βγω. Είμαι μέσα στο δάσος τώρα. Η φύση είναι πολύ όμορφη. Υπάρχουν πολύχρωμα φυτά και λουλούδια και παντού βλέπεις ένα υπέροχο πράσινο. Φτάνω στην παραλία. Κοιτάω τον ορίζοντα και σκέφτομαι όλα αυτά που πέρασα σε αυτό το νησί. Ήταν μια ωραία περιπέτεια. Αλλά στενοχωρήθηκα πολύ που σκότωσα εκείνον τον άνθρωπο. Φωνάζω δυνατά για να ακουστώ όσο πιο μακριά γίνεται.
-Λυπάμαι πολύ φίλε που σε σκότωσα. Ελπίζω μια μέρα να μπορέσεις να με συγχωρέσεις.
-Μα τι είναι αυτά που λες;
-Εσύ τι κάνεις εδώ; Δεν ήσουν νεκρός;
-Νόμιζες ότι πέθανα. Υπήρχε περίπτωση ποτέ εσύ να σκοτώσεις κάποιον σαν εμένα; Φύγε γρήγορα πριν χάσω την υπομονή μου και σου επιτεθώ ξανά. Και δεν θα είσαι το ίδιο τυχερός τη δεύτερη φορά.
Αμέσως πετάω τη σχεδία μέσα στη θάλασσα και πηδάω και εγώ πάνω της.
-Σε ευχαριστώ πολύ!!!
-Για ποιο πράγμα;
Και καθώς έφευγα κρατώντας το φρούτο του διαβόλου, μία νέα δύναμη στα χέρια μου φώναξα με όλη μου την καρδιά και όλη μου την ψυχή:"Που δεν είσαι νεκρός."

To Be Continued...