[Τέλος] Η δύναμη ενός λουλουδιού.

[Αρχή]

Ταξιδεύαμε προς το Omatsuri σύμφωνα με τον χάρτη, ενώ ταυτόχρονα μας κυνηγούσαν 5 πλοία των Marines. Αν και είχαμε αφήσει αρκετά πίσω το νησί Lyneel, εκείνοι επέμεναν να μας καταδιώκουν.
-Voooiii!!! Γιατί δεν τους βυθίζεις να τελειώνουμε?
-Είναι μακριά.. σιγά μη χαλάσω τόση ενέργεια για μερικούς άχρηστους.
Τότε μια οβίδα έπεσε σχετικά κοντά στην πρύμνη, που μόλις πριν λίγο είχε επισκευαστεί απ'τον Reiji στο Terra Village. Σίγα σιγά ο εκνευρισμός μου άρχισε να υπερισχύει και αφήνοντας το πηδάλιο, γύρισα προς το μέρος των καραβιών και αντίκρισα 3 οβίδες να έρχονται κατά πάνω μας. Με τη χρήση των δυνάμεών μου, τις απώθησα πίσω σε αυτούς, πετυχαίνοντας το πρώτο πλοίο χαμηλά στην πλώρη και δημιουργώντας του 3 μεγάλες τρύπες που γέμιζαν νερό. Τα υπόλοιπα προσπέρασαν τους αβοήθητους συντρόφους τους και έριξαν πάλι. Γιατί δεν καταλάβαιναν ότι δεν είχαν ελπίδα να με νικήσουν στο νερό? Οι οβίδες που έριξαν σταμάτησαν λίγο πριν ακουμπήσουν την πρύμνη του καραβιού μου και απωθώντας τις, τις έστειλα προς το μέρος των Marines. Τα 3 απ'τα 4 πλοία βγήκαν εκτός μάχης, είτε με κατεστραμμένα κατάρτια, είτε με σοβαρές ζημιές στο χαμηλότερο επίπεδο του καραβιού. Το άλλο πλοίο συνέχισε να μας καταδιώκει. Είχε πλησιάσει αρκετά για να μπορώ να διακρίνω το πλήρωμα να τρέχει πέρα δώθε για να γεμίσει τα κανόνια. Στην πλώρη στεκόταν ένας άντρας με ένα μουσκέτο και με σημάδευε. Ακούστηκε ένας πυροβολισμός, αλλά επιβράδυνα την σφαίρα με τις δυνάμεις μου και λίγο πριν με πετύχει, την έπιασα με το χέρι μου. Στη συνέχεια την έδειξα στον έκπληκτο άντρα και χτυπώντας την με το μεσαίο μου δάχτυλο, την απώθησα διαπερνώντας το κεφάλι του.

Οι Marines γέμισαν τα κανόνια τους και έριξαν για μια τελευταία φορά. Οι οβίδες σταμάτησαν και απωθήθηκαν πίσω σε αυτούς προκαλώντας τρομερές ζημιές στο πλοίο τους. Μια σύντομη ναυμαχία έφτασε στο τέλος της και εγώ με τον Squalo επικεντρωθήκαμε πλέον στο ταξίδι μας. Θα φτάναμε στο Omatsuri Island σε 4 περίπου μέρες, άρα είχαμε αρκετό χρόνο για να αναπληρώσουμε την ενέργειά μας, να αναρρώσουν οι πληγές μας και να κάνουμε τυχόν επισκευές στο καράβι.

Είχαν περάσει 4 μέρες από τότε που φύγαμε απ'το Lyneel και πλέον το Omatsuri διαγραφόταν στον ορίζοντα. Ο Squalo κι εγώ βρισκόμασταν στην άκρη του καταστρώματος και ψαρεύαμε, αν και εγώ είχα απλώσει το πάνω μέρος του σώματός μου έξω απ'το καράβι.
-Τι κάνεις σκουπίδι? Τελείωνε ψάρευε να πιάσουμε κανά ψάρι...
-Δεν μπορώ... πεθαίνω απ'την πείναα~~
-Να σε βοηθήσω τότε!!!
Αν και τα αντικείμενα του πλοίου ήταν στη θέση τους, οι Marines είχαν πάρει τις προμήθειες, με αποτέλεσμα να πλέουμε για 4 μέρες χωρίς φαγητό και να τρεφόμαστε με ψάρια που πιάναμε. Οι πληγές του Squalo είχαν επουλωθεί και μικρές ζημιές που είχε δεχθεί το πλοίο απ'τον τυφώνα που μας είχε πετύχει, επισκευάστηκαν. Έτσι, απλά περιμέναμε τη θεά τύχη να μας βοηθήσει να πιάσουμε κάποιο ψάρι για να φάμε, ώσπου να φτάσουμε στο Omatsuri. Δυστυχώς, η τύχη δε μας χαμογέλασε και δεν πιάσαμε τίποτα. Το καλό της υπόθεσης, ήταν ότι σε 1-2 ώρες θα αγγίζαμε στεριά, άρα έτρεξα στην καμπίνα μου να ετοιμαστώ, αφήνοντας πίσω τον Squalo με τα καλάμια να βλασφημά.

Φόρεσα λοιπόν τα γάντια μου, γέμισα τις θήκες στο παντελόνι μου με σφαίρες, φρόντισα να μη ξεχάσω το δίχτυ από Kairoseki και εν τέλει φόρεσα τον μανδύα μου. Είχε ευχάριστη λιακάδα σήμερα, κάτι που με έκανε να θέλω να εξερευνήσω το νησί. Ο ενθουσιασμός μου όμως διακόπηκε από ένα δυνατό γουργουρητό.
-Νομίζω ότι πρέπει να φάμε...
-Θα βρούμε στο νησί. Κάνε ησυχία τώρα.
Οι επώδυνες ώρες πέρασαν και επιτέλους ρίξαμε άγκυρα στην παραλία. Πηδήξαμε στην ακτή και βρεθήκαμε έξω από ένα μικρό δάσος. Είχε έρθει η ώρα για την περιπέτειά μας. Έτσι, αρχίσαμε να περπατάμε στο μικρής έκτασης δάσος, ενώ εγώ κοιτούσα με ενδιαφέρον τα πάντα γύρω μου. Βρισκόμασταν ακόμα στην αρχή του δάσους, όταν κοίταξα τη θάλασσα. Πρόσεξα ότι ένα πλοίο έφευγε απ'το νησί και μάλιστα μου φαινόταν γνώριμο. Εστίασα για λίγο στη σημαία του και εξεπλάγη όταν είδα την σημαία.
-Τι κάνει αυτός εδώ!? Γιατί φεύγει πριν τον σπάσω στο ξύλο!?
-Είμαι σίγουρος ότι δεν πήρες τίποτα ληγμένο μιας και δεν είχαμε τρόφιμα... ποιος είναι αυτός?
-
- VOOOOOIIIIII!!!!
-Είναι ο Raziel!!! Είμαι σίγουρος ότι με έχει δει, αλλά γιατί δεν έρχεται???
-Γιατί είμαστε στο δάσος ηλίθιε! Πώς να σε δει!?
-Το πλοίο να δει!!! Να τσακιστεί να έρθει!!!
-Είπες Raziel... Yami Raziel? Των Insanity Pirates?
-Ναι.
-Τι σχέση έχεις μαζί του?
-Είμαστε σύμμαχοι.
-ΤΙΙΙ!!??

-Μην ουρλιάζεις! Πού είναι το περίεργο?
-Πρώτη φορά ακούω για συμμαχία μεταξύ Επαναστατών και πειρατών...
-Για όλα υπάρχει μια πρώτη φορά. Μπά@@@ρδε Raziel... όταν σε ξαναδώ θα σε κάνω να μετανιώσεις την στιγμή που γεννήθηκες...
-Λύσε μου μια απορία, αφού είστε σύμμαχοι, ΓΙΑΤΙ ΤΟΝ ΒΡΙΖΕΙΣ ΚΑΙ ΘΕΣ ΝΑ ΤΟΝ ΔΕΙΡΕΙΣ?
-Επειδή μου την σπάει!!!
-Και τότε γιατί είστε σύμμαχοι!?
-.... Δεν έχω ιδέα...
-

Σπόιλερ:

Μετά το παραλήρημα μου, συνεχίσαμε την πορεία μας στο δάσος. Δεν υπήρχαν πουθενά φρούτα ή οτιδήποτε για φάγωμα κι έτσι απλά ελπίζαμε στην εύρεση κάποιας πόλης ή κάτι το συναφές. Δεν αργήσαμε να βγούμε απ'το δάσος και μπροστά μας εμφανίστηκε μια περιτοιχισμένη πόλη. Έκπληκτοι απ'την αλλαγή της τύχης μας, ένα επιφώνημα χαράς βγήκε άθελά μας απ'το στόμα μας. Χωρίς να χάσουμε χρόνο, τρέξαμε προς το μέρος της και τότε η πύλη άνοιξε και ήρθε μπροστά μας ένας άντρας, ο οποίος βρισκόταν πάνω σε μια τεράστια σαύρα. Ήταν γελοία ντυμένος και η αλήθεια ήταν ότι το ντύσιμό του πήγαινε ασορτί με τη φάτσα του.

Ήταν σχετικά ψηλός και το κεφάλι του έμοιαζε να έχει σχήμα ρόμβου. Το μούσι του ενωνόταν με τους φαβορίτες του και το μουστάκι του ήταν σαν να κοιτούσε τον ουρανό. Τα μαλλιά του έμοιαζαν με ξεραμένο δέντρο, ενώ στις αρχές τους είχε τοποθετήσει ένα ζευγάρι ροζ γυαλιά. Όλα αυτά σε συνδυασμό με ένα μπλε πουκάμισο γεμάτο λουλούδια και ένα αληθινό λουλούδι στον αριστερό του ώμο, παραλίγο να με κάνουν να ξεσπάσω σε δυνατά γέλια.
-Καλώς ήρθατε στο νησί μου!
-Ναι ναι καλώς ορίσαμε... Πού έχει φαγητό?
-Αχα!!! Είστε πεινασμένοι ταξιδιώτες! Είστε τυχεροί, επειδή δεν έρχονται συχνά επισκέπτες στο νησί, διοργανώνουμε διάφορα φεστιβάλ. Παρακαλώ περάστε και νιώστε σαν στο σπίτι σας!
Τότε ένας μπόμπιρας ήρθε φορώντας ένα καβούκι στην πλάτη του. Φορούσε ακουστικά και είχε ένα χαμένο βλέμμα. Για άλλη μια φορά συγκρατήθηκα με δυσκολία, ενώ το αγόρι μας πλησίασε.
-Yo! Είμαι ο Gappa, DJ Gappa!
-Υο! Είμαι ο Kaname, MC Kaname!
Ο Squalo μου έριξε μια καρπαζιά εκνευρισμένος.
-Θα πάμε να φάμε?
-Φυσικά! Gappa, οδήγησε τους.
-Μάλιστα!
Έτσι ο Gappa μας ξενάγησε για λίγο στην πόλη και ύστερα μας πήγε σε ανοιχτό μέρος. Εκεί υπήρχαν μερικοί κορμοί που χρησιμοποιούνταν για θέσεις και 2 πάγκοι για μαγείρεμα. Στον έναν βρισκόταν ένας τύπος που είχε ανάψει φωτιά και έδειχνε τις ικανότητές του.

-VOOOOOIIIIIIIII!!!!!!! Σταμάτα να παίζεις με τις μπριζόλες και φέρε τις να φάμε!!!
-Σκάσε ούγκανε! Άσε τον να φανεί cool. Θα έκανα το ίδιο αν ήμουν στη θέση του.
Πέρασαν τουλάχιστον 10 λεπτά μέχρι να τελειώσει με την επίδειξη ο μάγειρας, αλλά το αποτέλεσμα άξιζε την αναμονή. Μας έφερε δύο μεγάλα πιάτα με αχνιστό κρέας συνοδευόμενο από διάφορα μπαχαρικά και μια μερίδα πατάτες. Αυτά συνδυάστηκαν με ένα τεράστιο ποτήρι μπύρας. Καταβροχθίσαμε το φαγητό σε μερικές στιγμές και κατεβάσαμε την μπύρα σαν να ήταν νερό. Μετά από αυτό ο Squalo ρεύτηκε με τόση δύναμη, που έκανε μερικούς περαστικούς να κοιτάξουν έντρομοι προς το μέρος μας.
-Νομίζω ότι δε θα χρειαστεί να φάω για 2 μέρες.
-Θα έτρωγα ξανά άνετα.
-Να ετοιμάσω κι άλλο τότε!
-Και γρήγορα!!!
-Μάλιστα~~ Yohoho~~
Έτσι, ετοιμάστηκε άλλη μια μερίδα ετοιμάστηκε και την καταβροχθίσαμε με τον ίδιο τρόπο. Μετά από το γεύμα μας, ο Omatsuri μας οδήγησε σε ένα ξενοδοχείο για να ξεκουραστούμε απ'το ταξίδι μας. Μπήκαμε στο περιποιημένο δωμάτιό μας και κοιμηθήκαμε στην στιγμή. Όταν ξυπνήσαμε ο ήλιος έδυε και παρόλο που νυστάζαμε ακόμα, σηκωθήκαμε ώστε να καταφέρουμε να κοιμηθούμε το βράδυ. Έξω μας περίμενε ο Gappa, ο οποίος χόρευε μανιωδώς. Δε θέλησε πολύ ώρα για να αρχίσω να χορεύω troll-hip-hop δίπλα του. Αν και αρχικά δεν το είχε καταλάβει, φάνηκε πως οι κινήσεις μας ήταν αρκετά συντονισμένες, αλλά όταν πρόσεξε το δαιμονικό βλέμμα του Squalo σταμάτησε και έβγαλε τα ακουστικά του.

-Ο βαρώνος μου είπε να σας ξεναγήσω οπουδήποτε θέλετε.
-Πάμε στον περίγυρο της πόλης μιας και πριν το φαγητό κάναμε μια βόλτα στο κέντρο.
-Δεν έχει κάτι το ιδιαίτερο, αλλά μιας και το θέλετε.
Έτσι, αρχίσαμε να περπατάμε γύρω απ'την πόλη. Πέρα από αυτήν υπήρχαν μόνο άγονες πεδιάδες ή με χαμηλή βλάστηση, κάτι πολύ βαρετό σε σχέση με την υπόλοιπη πόλη. Κάποια στιγμή εντόπισα ένα περιτοιχισμένο στρέμμα και απορημένος, γύρισα προς τον Gappa.
-Oi, τι είναι αυτό? τον ρώτησα δείχνοντας προς το στρέμμα. Εκείνος δεν απάντησε, παρά συνέχισε να προχωρά ευθεία.
-Oi Gappa! αλλά πάλι τίποτα. Τότε πρόσεξα ότι φορούσε τα ακουστικά. Ασυνείδητα τα έπιασα και τα τράβηξα με δύναμη.
-OOOOOOOOOIIIIIIIIIIIIIII!!!!!!!!!!!!
- ΜΗΝ ΟΥΡΛΙΑΖΕΙΣ!!!!
-Τι είναι αυτό? Γιατί το έχετε περιτοιχίσει?
-Εμμ... είναι το νεκροταφείο. Επειδή... μερικοί "επισκέπτες" άνοιγαν τους τάφους.
-Μπορούμε να το επισκεφτούμε?
-Όχι! Δε γίνεται...
-Γιατί?
-Εμμ... Δεν επιτρέπεται η είσοδος σε ξένους... μόνο σε συγγενείς των ανθρώπων.
Κοίταξα τον Squalo και εκείνος μου έκανε νεύμα. Θα μπαίναμε οπωσδήποτε στο νεκροταφείο ή ότι άλλο ήταν αυτό. Κάτι δεν πήγαινε καλά εδώ.

Δεν αργήσαμε να τελειώσουμε τον περίπατο και έτσι αποφασίσαμε να συμμετάσχουμε στο φεστιβάλ της πόλης. Ο Gappa, πάντα με τη συνοδεία των ακουστικών του, μας οδηγούσε στα διάφορα στενά και φυσικά έκανε 700 χρόνια να απαντάει σε πιθανές ερωτήσεις μας, αφού άκουγε ασταμάτητα μουσική. Τελικά, καταλήξαμε σε μια εξέδρα, όπου υπήρχαν δύο μικρές λίμνες. Μπροστά στη μία στεκόταν ένας περίεργος τύπος, ενώ στην άλλη ένας πολίτης. Ξαφνικά ο περίεργος άντρας σήκωσε απότομα το καλάμι του βγάζοντας απ'το νερό ένα πελώριο χρυσόψαρο.
- Τι είναι αυτό!!??
-Χρυσόψαρο. Το λένε Rosario και ανήκει στον Muchigoro. Θέλετε να συμμετέχετε στο διαγωνισμό?
-Σιγά μην κάθομαι να ψαρεύω...
-Εγώ θα βάλω συμμετοχή!
-Προς τι η τόση αγάπη για το ψάρεμα Squ-chan?
-Μη με λες έτσι σκουπίδι!!! Απλά θα αποδείξω στον Muchiκάτι ότι είμαι καλύτερος!
-Δεν μπορώ να καταλάβω τη λογική σου...
-Πρέπει να σε πληροφορήσω ότι ο Muchigoro δεν έχει χάσει ποτέ σε αυτόν τον διαγωνισμό.
-Τς! Θα το δούμε.
Ο Squalo ανέβηκε στην εξέδρα και πήρε το καλάμι απ'τον ηττημένο πολίτη.
-VOOOOOIIIIIIIIIII!!!!!!!!!! Muchiguchi!!! Είναι σειρά μου!!! Απλά πρέπει να πιάσω ένα ψάρι έτσι!?
-Πριν από μένα!

Ο Squalo ετοιμάστηκε, όπως και ο Muchigoro και ακούστηκε ο ήχος εκκίνησης. 6 δευτερόλεπτα αργότερα, ο Squalo κατέβηκε τις σκάλες οργισμένος απ'την ήττα του, ενώ το κοινό χειροκροτούσε τον ανίκητο διαγωνιζόμενο. Η ώρα ήταν περασμένη και έτσι είπαμε στον Gappa να μας πάει ως το ξενοδοχείο. Εκεί τον αποχαιρετίσαμε και πήγαμε στο δωμάτιό μας.
-Πότε θα πάμε?
-Σε 10 λεπτά φύγαμε.
Πράγματι, μετά από 10 λεπτά ξεκινήσαμε για το νεκροταφείο. Στον δρόμο δεν κυκλοφορούσε κανένας για κάποιο περίεργο λόγο. Ύστερα από λίγο είχαμε φτάσει έξω απ'το τείχος. Ένωσα τις παλάμες μου και ο Squalo πατώντας πάνω τους πήδηξε μέσα. Την επόμενη στιγμή πήδηξα και αφού κρατήθηκα με τις άκρες των δακτύλων μου, έβαλα όλη μου την δύναμη για να μπω στο νεκροταφείο. Εκεί βρεθήκαμε ανάμεσα σε έναν στρατό από τάφους. Προχωρήσαμε νιώθοντας κάπως αμήχανα και παράλληλα ανιχνεύαμε για οτιδήποτε ύποπτο υπήρχε. Σύντομα φτάσαμε σε ένα σημείο που οι τάφοι ήταν πολύ αραιωμένοι μεταξύ τους. Πρόσεξα ότι πίσω από έναν τάφο υπήρχε μια πορτοκαλί κοτσίδα. Την πλησίασα και αφού την τράβηξα ακολούθησε μια κραυγή. Από εκεί ξεπρόβαλε ένα κοριτσάκι που έτριβε το πάνω μέρος του κεφαλιού της.
-Τι κάνεις ανώμαλε!?
-Βαριέμαι και είπα να σου τραβήξω τα μαλλιά. ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΜΕΣΑ ΣΕ ΕΝΑ ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ!?
Τότε ένιωσα κάτι. Μια έντονη αίσθηση ότι κάτι ερχόταν. Γύρισα απότομα και τράβηξα αστραπιαία το σπαθί μου παίρνοντας αμυντική στάση, όταν ένα βέλος διαχωρίστηκε απ'την λεπίδα του. Δευτερόλεπτα αφού κόπηκε όμως εξερράγη.

Ευτυχώς η έκρηξη ήταν μικρή και απλά με σώριασε στο έδαφος. Δεν μπορούσα να πω το ίδιο για το κοριτσάκι όμως. Η έκρηξη της είχε κάψει το πρόσωπο και εκείνο ούρλιαζε απ'τον πόνο. Κοίταξα προς το σημείο από όπου είχε έρθει το βέλος, αλλά τίποτα. Τότε στο πρόσωπο του Squalo σχηματίστηκε ένα χαμόγελο και σχεδόν αμέσως ένιωσα το ίδιο. Απ'τον τοίχο πήδηξε ο Gappa πετώντας μας δίσκους. Τότε ο Squalo άρχισε να τους κόβει με το ενσωματωμένο στο αριστερό του χέρι σπαθί του.
-Gappa, γιατί το κάνεις αυτό και σημαντικότερα, γιατί πλήγωσες το κορίτσι? είπα τραβώντας το σπαθί μου και μια έκρηξη συναισθημάτων δημιουργήθηκε μέσα μου. Η ηρεμία μου έδωσε αστραπιαία τη θέση της στην οργή. Οργή που ποτέ δεν μπορούσα να συγκρατήσω. Έτρεξα αμέσως προς το αγόρι, το οποίο μου πετούσε ασταμάτητα δίσκους, αλλά τους απέφευγα χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία. Ειδικά την παρούσα στιγμή που η οργή μου ξεχείλιζε, τίποτα δε με σταματούσε. Ένας δίσκος κατευθύνθηκε κατευθείαν προς το πρόσωπό μου, αλλά κόπηκε στα δύο απ'το σπαθί μου. Έτσι βρέθηκα μπροστά στο αγόρι, το οποίο όταν με είδε να σηκώνω το σπαθί μου, έπεσε κάτω τρομοκρατημένο. Ανελέητα και δίχως δεύτερη σκέψη, το κατέβασα και έκοψα το κεφάλι του. Έσφιγγα το σπαθί μου με όλη μου τη δύναμη, όταν ξαφνικά άλλο ένα βέλος ήρθε προς το μέρος μου. Έκανα να το ελέγξω με τις δυνάμεις μου, αλλά έκπληκτος παρατήρησα ότι δεν είχε μεταλλική αιχμή, με αποτέλεσμα να διαπεράσει το χέρι μου. Ο οξύς πόνος που ένιωσα αντί να με κάνει να λυγίσω ή να βγάλω κάποια κραυγή, αύξησε ακόμα περισσότερο το θυμό μου, με αποτέλεσμα να όλοι μύες του σώματός μου να σφιχτούν.

Ο Squalo κοίταζε την αντίδρασή μου με περίεργο τρόπο. Απ'ότι φαίνεται δε με είχε ξαναδεί να εξοργίζομαι έτσι. Παρόλα αυτά η στάση του δεν άλλαξε. Συνέχισε να κουνάει ανυπόμονα το αριστερό του χέρι περιμένοντας τον αντίπαλό του. Τότε ένας άντρας εμφανίστηκε φοβισμένος πίσω από έναν τάφο. Τον κοίταξα οργισμένος και εκείνος έκανε ένα βήμα προς τα πίσω δειλιάζοντας.
-Papa... Papa... είπε το κοριτσάκι κλαίγοντας απ'τον πόνο.
Ο άντρας μετά από την επίκληση του κοριτσιού αμφισβήτησε τον κίνδυνο που ένιωθε και έτρεξε στο μέρος της. Την έβαλε στην αγκαλιά του λυπημένος για αυτό που έπαθε και άρχισε να τις μιλά ψιθυριστά, ενώ ταυτόχρονα την χαϊδευε τα μαλλιά της. Σύντομα το κοριτσάκι ξεψύχησε και ο πατέρας ξέσπασε σε λυγμούς. Αυτό αντί να εξομαλύνει την οργή μου, την επιδείνωσε. Θέλοντας να ξεσπάσω άρχισα να έλκω μεταλλικά αντικείμενα, τα οποία άρχισαν να εμφανίζονται από το έδαφος. Σπαθιά, πιστόλια και κάθε λογής αντικείμενο εμφανιζόταν απ'το χώμα δημιουργώντας ένα πελώριο μεταλλικό χέρι. Χωρίς να χάσω στιγμή, έριξα μια γροθιά στον τοίχο που συνοδεύτηκε από μια κραυγή εκτόνωσης, διαλύοντας τον. Τα αντικείμενα έπεσαν στο έδαφος, ενώ εγώ έπαιρνα βαθιές ανάσες για να βρω και πάλι την ανάσα μου. Ο θυμός μου δεν έφυγε, αλλά τουλάχιστον ηρέμησα αρκετά ώστε να μη θέλω να αφανίσω ότι κινείται. Κοίταξα με ένα αποκρουστικό αίσθημα την σκηνή και περίμενα τον πατέρα να ηρεμήσει για να του κάνω μερικές ερωτήσεις.

Όταν ησύχασε για λίγο έκανα να τον ρωτήσω, αλλά ο Squalo άπλωσε το χέρι του ως ένδειξη να σταματήσω. Ίσως ήταν καλύτερα να μιλήσει αυτός. Δε μου έδειχνα εμπιστοσύνη όταν ήμουν υπό την επήρεια θυμού.
-Ποιος είσαι?
-Τώρα ένα τίποτα.
-Δε με νοιάζει έτσι κι αλλιώς. Θέλω πληροφορίες για το νησί, έχεις να μου δώσεις?
-Τι θα κερδίσω? Τη ζωή μου?
-Αν αυτή θες.
-Θέλω την κόρη μου πίσω.
-Άσε τις μπούρδες. Κανείς δεν ανασταίνει τους νεκρούς. Μπορώ να σκοτώσω αυτόν που της το έκανε όμως.
Τα μάτια του άντρα έλαμψαν και ένα ίχνος επιθυμίας να πάρει εκδίκηση βγήκε στην επιφάνεια.
-Ο Omatsuri το έκανε. Μόνο αυτός μάχεται με βέλη που προκαλούν εκρήξεις.
-Ο Omatsuri!? Αυτός δεν είναι που μας υποδέχθηκε?
Δεν του απάντησα, παρά του γύρισα την πλάτη μου και ξεκίνησα να περπατώ προς την πόλη, ενώ ο Squalo συνέχισε για λίγο τη συζήτηση με τον πονεμένο πατέρα. Δεν άκουσα οτιδήποτε ειπώθηκε από εκεί και πέρα, περπατούσα χωρίς να σκέφτομαι το παραμικρό. Για κάποιο λόγο η οργή μου είχε βγει εκτός ορίων, κάτι που είχε συμβεί μόνο μία φορά στο παρελθόν, αλλά γιατί τώρα? Τόσο πολύ με επηρέασε ο θάνατος ενός κοριτσιού?

Απ'ότι φαίνεται όμως, η πορεία μου διακόπηκε όταν για άλλη μια φορά ο θυμός μου φούντωσε. Στο δρόμο προς το νεκροταφείο ερχόταν ο Omatsuri κρατώντας ένα τόξο στη χορδή του οποίου υπήρχαν 3 βέλη. Την τράβηξα και εξαπέλυσε την επίθεσή του, η οποία δεν είχε ως στόχο εμένα, αλλά πήγε κατευθείαν στο νεκροταφείο που βρισκόταν ο Squalo με τον πατέρα. Μετά τις επακόλουθες εκρήξεις, ακούστηκαν μερικές κραυγές και ο Squalo βγήκε απ'το τείχος πιάνοντας το κούτελό του.
-Τι έκανες ******!? Σκότωσες μια ολόκληρη οικογένεια...
Τα μάτια μου άνοιξαν διάπλατα, αυτό ήταν και το τελευταίο που χρειαζόταν. Ένιωσα την οργή μου να εκρήγνυται μέσα μου και άρχισα να χάνω την αίσθηση γύρω μου. Οι κινήσεις μου γίνονταν γρήγορα και συνειδητοποιούσα τι έκανα μετά από αρκετό χρονικό διάστημα. Έτρεξα προς τον Omatsuri με τα δυο μου χέρια να κρατούν το katana μου και όταν έφτασα αρκετά κοντά του, ένα βέλος με πέτυχε στην κοιλιά και την επόμενη στιγμή εξερράγη. Η έκρηξη ήταν πολύ μικρή σε σχέση με τις προηγούμενες και μου προκάλεσε μόνο ένα μικρό έγκαυμα στην κοιλιά. Στάθηκα στα πόδια μου και τράβηξα το βέλος. Ο πόνος ήταν οξύς, αλλά ήταν σαν να μην τον ένιωθα. Οι μύες μου ήταν σαν να είχαν μουδιάσει και δεν τον αισθανόμουν τόσο πολύ. Όρμισα ξανά στον Omatsuri με την οργή να διαγράφεται παντού πάνω μου. Μια κραυγή βγήκε απ'το στόμα μου χωρίς να το θέλω και ο βαρώνος εξαπέλυσε μια ντουζίνα βέλη που έρχονταν κατά πάνω μου. Αν με πετύχαιναν θα ήμουν νεκρός, αλλά δε συνέβη.
-Zanna di Squalo!!!
Ο Squalo άρχισε να κουνάει με εξωφρενική ταχύτητα το σπαθί του, σαν να ήθελε να καρφώσει κάποιον. Η ταχύτητα όμως ξεπερνούσε κάθε προσδοκία. Το σπαθί του πέτυχε καθένα απ'τα βέλη, τα οποία εξερράγη πριν φτάσουν στο ένα μέτρο κοντά του. Δεν είχα ξαναδεί ξιφομάχο του επιπέδου του ποτέ και σίγουρα αν δεν ήμουν σε αυτήν την κατάσταση, θα τον θαύμαζα.

Παρά την επέμβασή του δεν σταμάτησα. Ύψωσα το σπαθί μου και ετοιμάστηκα να αφανίσω τον Omatsuri από προσώπου γης και ουρανού, αλλά η απόσταση που μας χώριζε ήταν ακόμα μεγάλη για να το πετύχω.
-Το λουλούδι! Διέλυσε το λουλούδι! Έτσι είπαν στο νεκροταφείο!
Δεν είχα επαφή με όσα γίνονταν γύρω μου, αλλά τα λόγια του Squalo πέρασαν στο υποσυνείδητό μου και φρόντισα να τα κάνω πράξη. Ο βαρώνος εκσφενδόνισε άλλη μια ορδή από βέλη, τα οποία αφού απέφυγα άρχισαν να με ακολουθούν. Δεν ελάττωσα στιγμή την ταχύτητα που έτρεχα, αλλά εκείνα συνέχισαν να επιταχύνουν, μέχρι που μια σειρά από μικρές εκρήξεις πίσω μου τα κατέστρεψε. Η απόσταση μεταξύ μας είχε μειωθεί δραματικά και η ανησυχία διαγραφόταν στο πρόσωπο του Omatsuri. Τράβηξε για άλλη μια φορά τη χορδή του τόξου του, αλλά αστραπιαία απώθησα το σπαθί μου και μπήχτηκε στο στομάχι του. Αμέσως μετά άρχισα να έλκω μεταλλικά αντικείμενα και ότι είχα "τραβήξει" στο νεκροταφείο κάθισε στο δεξί μου χέρι. Όταν έφτασα αρκετά κοντά, κατέβασα με όλη μου τη δύναμη τη μεταλλική γροθιά ουρλιάζοντας παράλληλα και χτύπησα τον άντρα στο πάνω μέρος του κεφαλιού, διαλύοντας το κρανίο του και καρφώνοντας τον στο έδαφος. Μετά την επίθεση τα αντικείμενα έπεσαν στο έδαφος και το κατακρεουργημένο σώμα του βαρώνου φάνηκε κάτω απ'το φως του φεγγαριού. Το λουλούδι είχε και αυτό διαλυθεί, αν και δεν είχα τη λογική εκείνη την στιγμή για να καταλάβω τι ρόλο κατείχε. Το σίγουρο ήταν ότι η οικογένεια που χάθηκε πέτυχε αυτό που επιθυμούσε. Ξαφνικά άρχισα να ζαλίζομαι υπερβολικά και ένιωσα κάποιον να με κρατάει. Απ'τα άσπρα μαλλιά κατάλαβα ότι ήταν ο Squalo.

Περπατούσαμε και όταν η όρασή μου επανήλθε στο φυσιολογικό της, πρόσεξα ότι βαδίζαμε σε μια τεράστια πεδιάδα με μέτρια βλάστηση.
-Πού είμαστε?
-Στο Omatsuri Island. Θυμάσαι πώς σε λένε? Αν όχι κανονίζεται.
-Σκάσε ηλίθιε. Πού πήγαν όλα?
-Θα σου εξηγήσω αργότερα. Είναι ήδη αρκετά δύσκολο να σε κουβαλάω. Θυμάσαι τίποτα?
-Τα πάντα, αλλά... όχι όπως θα έπρεπε. Είναι κάπως περίεργο.
-Κατά τα άλλα εγώ είμαι ο βάρβαρος...
-Το παθαίνω που και που...
-Τέλεια!
Με άφησε να περπατήσω μόνος και τότε όλος ο πόνος που δεν είχα αισθανθεί φυσιολογικά στη μάχη με τον Omatsuri επέστρεψε. Μια κραυγή πόνου βγήκε απ'το στόμα μου και παραλίγο να έπεφτα αν δε μου έδινε ένα χεράκι ο Squalo.
-Πραγματικά, όλο προβλήματα μου δημιουργείς...
-Πονάω παντού!!!
-Λογικό! Σε πέτυχαν 2 βέλη και το ένα εξερράγη πάνω σου!
Μετά το τελευταίο, βρισκόμασταν στην παραλία. Εκεί με βοήθησε να ανέβω την ανεμόσκαλα και με το που πάτησα στο κατάστρωμα, έπεσα στο ξύλινο δάπεδο και αποκοιμήθηκα.

[Τέλος]

Όνομα: Kuran Kaname
Haki Points: ---
Player of the Month Points: 9
Beli: 28.000
Bounty/Fame Points:
Παρατηρήσεις: Σταματαω να διαβαζω ιστοριες σου γιατι θα σε χρυσωσω