[Τέλος] Reunion!

Στην προηγούμενη ιστορία…
Ο Rob Greywind είχε γλιτώσει την τελευταία κυριολεκτικά στιγμή απ ‘τα δόντια του Άρλονγκ του αρχηγού των ψαρανθρώπων που λυμαίνονταν τα νερά του Commi Island εδώ και αρκετό καιρό. Εκεί ο Rob φιλοξενήθηκε από την Violet και τον αδελφό της τον Τζίνμπο. Σε μία επίθεση των ψαρανθρώπων η Violet δολοφονήθηκε. Ο Rob στην προσπάθεια του να εκδικηθεί τους ψαρανθρώπους , έπειτα από μία συναρπαστική μάχη έχασα απ’ τον ίδιο τον Άρλονγκ και παραλίγο αυτό να του κοστίσει τη ζωή του, αλλά χάρη στην ευσπλαχνία των κατοίκων ο Rob παρέμεινε ζωντανός. Ο Τζινμπο τον μετέφερε με την βάρκα κι έτσι ανοίχτηκαν στην θάλασσα. Έπειτα από μία πολυήμερη πορεία βρέθηκαν στο πλωτό εστιατόριο Baratie ιδιοκτησίας του πρώην πειρατή Red Leg Zief. Ενώ βρίσκονταν εκεί δέχτηκαν επίθεση απ’ τον μοχθηρό πειρατή Don Krieg και το πλήρωμα αυτού, τους οποίους προηγουμένως ο Zief έσωσε από ασιτία δίνοντας τους φαγητό. Ο Don Krieg δολοφόνησε τον Τζιμπο κι έτσι η μάχη μεταξύ αυτού και του Ρομπ ξεκίνησε με νικητή τον δεύτερο ύστερα από μία δυνατή μάχη.

O Rob γι άλλη μια φορά βρέθηκε στη θάλασσα, να αρμενίζει για άγνωστους προορισμούς. Αυτό που ήθελε πάνω απ’ όλα ήταν να βρει έναν τρόπο έτσι ώστε να μπορέσει επιτέλους να πάει πίσω στη South Blue, τη θάλασσα που γεννήθηκε και μεγάλωσε και γνώριζε όπως γνωρίζει το πίσω μέρος της παλάμης του. Έπειτα από την νίκη του απέναντι στον Don Krieg, οι μάγειρες του Baratie, για να τον ευχαριστήσουν του έδωσαν μία αρκετά σεβαστή ποσότητα φαγητού, έτσι ώστε να καταφέρει να ανταποκριθεί στις δυσκολίες της θάλασσας.
Στο μεταξύ στη Shell Town, νησί της East Blue…..
-Καπετάνισσα, τι σχεδιάζεις να κάνεις??
-Πρώτα απ’ όλα πρέπει να βρούμε τον Rob. Αρκετό διάστημα έμεινε εξαφανισμένος. Καθώς παίρνουμε πρωινό θα σας αναλύσω και το σχέδιο.. Θα πάω στην πόλη μεταμφιεσμένη.. αφού μάθω μερικές ακόμα πληροφορίες για το που θα βρω τον Vik θα πάω το βράδυ και θα το κλέψω το χρυσάφι και θα τον σκοτώσω... Τα τσιράκια του θα τα έβγαζα εύκολα νοκ αουτ γιατί είναι ένα μάτσο άχρηστοι, αποτυχημένοι, πρώην πειρατές.

Έπειτα απ’ αυτό η Νάντια έβαλε ένα ολόσωμο σάλι και έκρυψε το πρόσωπό της έτσι ώστε να μην την αναγνωρίσουν... Έπειτα βγήκε από την σπηλιά που κρυβόταν το πλήρωμα της κι αφού τους χαιρέτησε ξεκίνησε για την πόλη... Παράλληλα οι άντρες της έστειλαν ένα εκπαιδευμένο πουλί για να εντοπίσει τον Rob που σύμφωνα με την έρευνά τους βρισκόταν κάπου σ’ αυτά τα νερά. Είχαν δέσει στο δεξί πόδι του πουλιού ένα μήνυμα για τα μάτια του Rob στο οποίο του εξηγούσαν κάποιες λεπτομέρειες και του έδιναν οδηγίες. Μόλις το πουλί βρήκε τον Ρομπ στα ανοιχτά τον πλησίασε. Εκεί ο Ρομπ πήρε το γράμμα κι άρχισε να το διαβάζει…

«Ρομπ, μας έχεις λείψει πολύ. Κάναμε εκτενείς έρευνες για να βρούμε που βρίσκεσαι και απ’ ότι φαίνεται τα καταφέραμε μιας κι έχεις αυτό το γράμμα στο χέρι σου. Βρισκόμαστε στην Shell Town. Θα συναντηθούμε εκεί. Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να ακολουθήσεις το πουλί.

Νάντια»

Την ίδια στιγμή που ο Ρομπ ακολουθούσε το πουλί για να βρει την Νάντια και το πλήρωμά της εκείνη περπατούσε στο λιμάνι της πόλης όταν παρατήρησε κόσμο μαζεμένο. Πλησίασε και ρώτησε έναν νεαρό τι συμβαίνει
-Γεια σου φίλε μου μήπως μπορείς να μου πεις τι γίνεται εδώ πέρα?
-Δύο από τους άνδρες του Vik ετοιμάζονται να σκοτώσουν αυτή την γυναίκα με τα 2 της παιδιά επειδή δεν έχουν να τους δώσουν 3000 μπελι!
της είπε και ήταν εμφανής στην φωνή του η αναστάτωση που τον διακατείχε...
-Σας παρακαλώ μην κάνετε κακό στα παιδιά μου! φώναζε η γυναίκα κλαίγοντας
-Γιατί δεν τα βάζετε με κάποια στα μέτρα σας???!!!
φώναξε πετώντας το σάλι της στον αέρα ενώ αυτοί έβγαλαν τα σπαθιά τους και ήρθαν προς το μέρος της. Η Νάντια τότε τράβηξε το σπαθί της και ετοιμάστηκε για μάχη. Ο ένας της επιτέθηκε αλλά κατάλαβε αργά πως δεν είχε καμιά ελπίδα. Η λεπίδα της Νάντια βρισκόταν ήδη στην κοιλιά του.
-ΠΟΙΑ ΕΙΣΑΙ?
Της φώναξαν
- Με λένε Νάντια!
είπε περήφανα και με επιβλητική φωνή και λίγα λεπτά μετά κείτονταν και οι δύο νεκροί.
-Είστε ελεύθεροι..
είπε με ήρεμη φωνή στην γυναίκα κα τα παιδιά της..
-Σ’ ευχαριστούμε!
είπαν και έφυγαν τρέχοντας ενώ η Νάντια ξαναφόρεσε το σάλι και συνέχισε να περπατά.

Η Νάντια ένιωθε άγχος.. Dεν ήξερε τι την περιμένει ... Έπειτα από λίγη ώρα στον δρόμο έφτασε στο σπίτι του πληροφοριοδότη της, του άντρα που θα τις έδινε τις τελευταίες πληροφορίες για τον Vik...
H Νάντια χτύπησε την πόρτα του κι αφού αυτός της άνοιξε τον τράβηξε και μπήκε μέσα...
-Θέλω να μου πεις ότι ξέρεις για τον Vik και την συμμορία του!
τoυ είπε με αυστηρό τόνο κι εκείνος άρχισε να μιλάει
-Στην αποβάθρα... στην αποθήκη 7… μένουν εκεί... είναι αδύνατον να τους νικήσεις μόνη σου!!
Σηκώθηκε
-Έρχομαι σε μισό λεπτό, πάω να φέρω λίγο νερό απ’ το πηγάδι.
Είπε κ βγήκε έξω....... κάτι όμως δεν πήγαινε καλά.
Η Νάντια άρχισε να νιώθει περίεργα κι έτσι άρχισε να κοιτάζει δεξιά κι αριστερά αμήχανα, μη μπορώντας να περιμένει άλλο, τον πληροφοριοδότη...

Λίγο μετά η Νάντια άκουσε φωνές... η πόρτα άνοιξε... ήταν ο χαφιές αλλά όχι μόνος. Ήταν μαζί με καμιά δεκαριά άνδρες με όπλα.. Ήταν όλοι άντρες του Vik, οι οποίοι την σημάδευαν με τα όπλα τους. Η Νάντια δεν μπορούσε να αντιδράσει σ’ αυτό. Τότε ακούστηκε μια φωνή
–Νάντια ... γλυκό μου κοριτσάκι…. ξανασυναντιόμαστε μετά από… πόσα χρόνια ακριβώς?? Η μνήμη μου δεν με βοηθά…..
είπε με έναν άκρος εκνευριστικό ειρωνικό τόνο
-Ναι ήρθα για να σε σκοτώσω!!
Του απάντησε με επιβλητική και χαλαρή φωνή αφού σηκώθηκε πρώτα όρθια αλλά πριν προλάβει να κάνει την παραμικρή κίνηση της έριξαν ένα δίχτυ και την παγίδευσαν. Δύο άντρες του Vik ήρθαν και την σήκωσαν και όλοι μαζί πήγαν στην αποθήκη που χρησιμοποιούσαν ως κρυψώνα... Η Νάντια διαμαρτυρόταν καθόλη την πορεία προς την αποθήκη κι ένας άντρας του Vik την χτύπησε με το πίσω μέρος του όπλου του στο κεφάλι και η Νάντια ένιωσε πολύ ζαλισμένη μέχρι που λιποθύμησε... Όταν ξύπνησε βρισκόταν αλυσοδεμένη σε ένα κελί... Μετά από λίγο άκουσε φωνές... Ήταν ο Vik ο οποίος την πλησίασε και της είπε
-Ήταν πολύ πιο εύκολο από ότι περίμενα με απογοήτευσες.. Και εγώ που είχα χαρεί πως θα έδινα μία μάχη της προκοπής..
Ο θυμός της φούντωνε μέσα της ήθελα να τον σκοτώσει αλλά έπρεπε να περιμένει να έρθει η κατάλληλη στιγμή για να το σκάσει «Ρομπ που είσαι?» σκέφτηκε μέσα στην μοναξιά του κελιού της.

Ο Vik την πλησίασε και η Νάντια συνέχισε την προηγούμενη κουβέντα τους.
-Δεν έχεις δει τίποτα ακόμα!!!! Δεν σου μένουν πολλές ώρες!
Του είπε με σταθερή φωνή κι εκείνος της έριξε μια κλωτσιά στο πρόσωπο και την έκανε να ματώσει, αλλά η Νάντια δεν ένιωθε πόνο. Ο θυμός της κάλυπτε τα πάντα...
-Χαχαχα μόνο έτσι μπορείς να με αντιμετωπίσεις έχοντάς με δεμένη και ανήμπορη να κάνω κάτι!!
Του είπε αηδιασμένη. Ο Vik όμως δεν φάνηκε να συγκινείται!
-Αυτό είναι το τελευταίο σου βράδυ ...Το πρωί θα σε παραδώσουμε στους marines και το απόγευμα θα εκτελεστείς δημόσια!!
Της είπε και η ευχαρίστηση ήταν εμφανέστατη στο πρόσωπό του. Έπειτα απ’ αυτό βγήκε έξω και κλείδωσε το κελί....
Εν τω μεταξύ κάπου στα ανοιχτά...

Ο Rob συνέχισε να ακολουθεί το πουλί έως ότου είδε ένα νησί να ξεπροβάλει μπροστά του. Τότε κατάλαβε πως πλέον είχε φτάσει. Έβλεπε πλέον ξεκάθαρα την Shell Town μπροστά του κι ήθελε να πάει κάπου να πιει κ να χαλαρώσει!! Έπειτα θα έβρισκε τη Νάντια....

Λίγη ώρα μετά ο Ρομπ έφτασε στο νησί και έδεσε την βάρκα του στο λιμάνι για να μην την παρασύρει το ρεύμα. Μόλις έφτασε στην πολή ξεκίνησε να βρει ένα μπαράκι, με σκοπό να χαλαρώσει.
Στην διαδρομή μου όμως συνάντησε μια γυναίκα με 2 μικρά παιδιά στην αγκαλιά της.
Ήταν κλαμμένα λες κ έγινε κάτι τρομερό. Δεν μπορούσε να κάνει τον αδιάφορο.

-Τι συνέβει εδώ?? Γιατί κλαίνε τα παιδιά??

-Πριν από λίγη ώρα κάποιοι ληστές πήγαν να μας σκοτώσουν αλλά ευτυχώς μας έσωσε μια νεαρή γυναίκα...

-Αυτό είναι ευχάριστο, εφόσον δεν πάθατε τίποτα.

-Εμείς ναι...Αλλά η κοπέλα...

-Τι έπαθε??

-Μπήκε σ'ένα σπίτι αλλά λίγο αργότερα κ άλλοι ληστές αυτήν την φορά με το αφεντικό του την έπιασαν κ την πήγαν στην αποβάθρα εκεί που είναι το λημέρι τους!!

Παράλληλα η Νάντια βρισκόταν ακόμα στο κελί αλυσοδεμένη... Δεν ήξερε πως θα ξεφύγει...
Οι αλυσίδες την περιόριζαν πολύ και δεν μπορούσε να το σκάσει.. Η μόνη ελπίδα ήταν κάποιος να την βοηθήσει ή όταν θα την μεταφέρουν να προσπαθήσει να το σκάσει.... Ένιωθε περίεργα και της είχε πείσει
το ηθικό..

...Στο μεταξύ...

Ο Ρομπ έφυγε τρέχοντας προς τα εκεί αφού πήρε κάποιες ακόμα πληροφορίες απ'την γυναίκα.
Δεν μπορούσε να αφήσει μια νεαρή κοπέλα να πεθάνει, ειδικά μετά από μια τέτοια γενναία πράξη. Και ειδικότερα όταν η περιγραφή της γυναίκας αυτής είναι παρόμοια μ'αυτήν της Νάντια.

Λίγο αργότερα......

Είχε φτάσει πλέον έξω απ'την αποθήκη που ήταν φυλακισμένη η Νάντια και είδε αρκετούς φρουρούς.
Δεν ήθελε να μπει απ'την κεντρική είσοδο και να προκαλέσει φασαρία γιατί τότε τα πράγματα μπορεί να έπαιρναν άσχημη τροπή. Έτσι πήγε απ'την πίσω πόρτα που βρίσκονταν μόνο δύο άτομα!! Έβγαλε τα σπαθιά του και με γρήγορες κινήσεις τους ακινητοποίησε!

O Rob άνοιξε την πόρτα και μπήκε μέσα στο κτίριο. Έπρεπε να κινηθεί γρήγορα γιατί δεν ήθελε να κινήσει υποψίες. Στόχος του ήταν να βγάλει έξω την Νάντια.
Έπειτα θα ξαναγυρνούσε, αυτήν την φορά χωρίς να χρειάζεται να είμαι συγκρατημένος, για να κανονίσει τους ληστές που θα έμεναν ζωντανοί.
Αλλά πρώτα όμως προέχει η ασφάλεια της Νάντιας. Ο Ρομπ κοιτάει δεξιά κι αριστερά για να βρει σκάλες.
"Με βάση τη λογική θα την είχαν κλεισμένη στο υπόγειο!!"
Η Νάντια ένιωθε άγχος σαν να επρόκειτο να συμβεί κάτι..άκουσε φωνές. Ήταν ο Vik...
-Πώς πάμε γλυκιά μου??
Είπε και γέλασε δυνατά και έπειτα έσκυψε μπροστά της και την έπιασε απο το σαγάνι..
-Θα χαρώ πολύ όταν θα σου πάρουν το όμορφο κεφαλάκι σου!!
-Άσε με ήσυχη ανόητε!!!
Του ούρλιαξε εκνευρισμένη... Αυτός γέλασε και έφυγε!!!

O Rob άρχισε να ψάχνει για τις σκάλες. Κινήθηκε απ'την αριστερή πλευρά του κτηρίου γιατί είχε ένα προαίσθημα πως από κει ήταν ο σωστός δρόμος. Τελικά είχε άδικο.
Βγήκε σε αδιέξοδο αλλά όχι μόνο αυτό αλλά μπήκε κ σ'ένα δωμάτιο που βρίσκονταν τέσσερις ληστές. Δεν είχε χρόνο γι'αυτούς κι αποφάσισε να χρησιμοποιήσει την πιο γρήγορη ταχύτητα του και να τους καθαρίσει γρήγορα. Αφού τελείωσε μαζί τους ξεκίνησε για την άλλη πλευρά στην οποία και βρίσκονταν οι σκάλες!!
Η Νάντια απ'την άλλη πλευρά ήταν τρομερά εκνευρισμένη και ήθελε όσο ποτέ να σκοτώσει τον Vik!!!
"Πώς στο καλό θα φύγω από εδώ????? Αν είχα το πλήρωμα μου κοντά και δεν ερχόμουν μόνη θα είχα βοήθεια!! "
Ο Rob συνέχιζε να ψάχνει κάποιον τρόπο να φτάσει στην Νάντια. Ενώ κατευθυνόταν προς τη σκάλα είδε έναν τύπο με αρκετούς συνοδούς να ανεβαίνει από το υπόγειο. Φαντάστηκε ότι αυτός ήταν ο αρχηγός των ληστών. Κρύφτηκε γιατί δεν ήθελε να χαλάσει το σχέδιο του.
Τον είδα να κρατάει ένα κατάνα και να το δίνει σ'έναν φρουρό.
"Το ξέρω αυτό το σπαθί. Είναι δικό της. Είναι της Νάντια!! Τελικά είχα δίκιο! Είναι εδώ!!"

Ο Ρομπ προσπάθησε να κρυφακούσει τι έλεγαν οι άντρες που συνάντησε μπροστά του.
Απ'οτι φαίνεται το κατάνα ανήκει σίγουρα στην Νάντια μιας και ανέφεραν το όνομά της και πως ο φρουρός αυτός θα παραμείνει στις σκάλες για να μην αφήσει κανέναν να περάσει.
Στο μεταξύ ο αρχηγός του θα έφευγε για να πάει να συναντήσει κάποιον Captain Morgan.
Αυτό κι αν ήταν έκπληξη για τον Ρομπ.
Τη δουλειά έχει ένας εγκληματίας μ'έναν μαριν?? Αυτό όμως δεν είχε σημασία τώρα.
Τώρα ήταν η κατάλληλη στιγμή να σώσω την Νάντια!!
Λίγο πριν..
Σκιές έπαιζαν μπροστά στα μάτια της Νάντια. Έβλεπε πρόσωπα που δεν ήταν πια μαζί της...την οικογένεια της...το πλήρωμα της...τον Ρομπ...ένιωθε πως ήταν μαζί τους...
Ήμουν σίγουρη πως εδώ θα ήταν το τέλος της...οτι απέτυχε...η αλήθεια είναι πως είχε αποτύχει... Ο Vik την είχε πιάσει και την είχε πλέον του χεριού του....Τότε η Νάντια άκουσε και πάλι βήματα...
"Τι στο καλό ήθελε πάλι????"
Ο Vik την πλησίασε και της είπε.
-Έχω να σου κάνω μια πρόταση.
-Δεν θέλω να ακούσω τίποτα!!!
-Εγώ θα σου πω!!! Θα σε αφήσω να ζήσεις μόνο αν με παντρευτείς!!
-ΠΟΤΕΕ!!!!
-Ωραία!! εσύ το επέλεξες!!!! Ετοιμαστείτε να την σκοτώσετε σε 3 ώρες!!!
Φώναξε ο Ρομπ στα τσιράκια του και βγήκε απο το κελί...

Απ'τη στιγμή που η ασφάλεια στο κτήριο είχε μειωθεί αισθητά ήταν η ώρα του Ρομπ για να αναλάβει δράση.
Βγήκε απ'την κρυψώνα του και πλησίασε τον φρουρό!!! Εκείνος σάστισε και πήγε να βγάλει το κατάνα που του είχε δώσει το αφεντικό του!!

-Μην πλησιάζεις γιατί θα σε σκοτώσω!!

-Δεν θα ήθελες να χαλάσεις ένα τόσο όμοεφο σπαθί. Γι'αυτό λοιπόν άστο κάτω και τρέχα. Έχεις 3 δευτερόλεπτα....1....2....3!! Λυπάμαι άργησες!!

Και χωρίς να το πάρει χαμπάρι ο ληστής είχε καρφωμένο ένα απ'τα σπαθιά του Ρομπ πάνω του.
Έπειτα ο Ρομπ πήρε το κατάνα και κατέβηκε γρήγορα τις σκάλες!!
Η Νάντια άκουσε και πάλι θόρυβο...αλλά ήταν σαν να βόγκαγε κάποιος....
"Κάτι συμβαίνει εκεί πάνω..."
Είχε αρχίσει να φρικάρει...Σε αυτήν την κατάσταση δεν θα μπορούσε να αντιμετωπίσει τον Vik ξανά....

Ο Ρομπ είχε φτάσει στο υπόγειο το οποίο ήταν σκοτεινό. Βρήκε έναν δαυλό ο οποίος ήταν σβηστός κ τον άναψε. Τόν έβαλε στον τοίχο κ έτσι το δωμάτιο έγινε πιο φωτεινό. Μόλις το δωμάτιο φωτίστηκε είδε μια νεαρή κοπέλα πεσμένη κάτω δεμένη χειροπόδαρα με αλυσίδες ..είχε καστανοκκόκινα μαλλιά και φορούσε ένα μαύρο κοντό φόρεμα...φαινόταν πως ήταν σε άσχημη κατάσταση...είχε και μια μελανία στο πρόσωπο....Ήταν η Νάντια.. Την πλησίασε αρκετά... Γονάτισε για να μπορεί να τον βλέπει..

-Εεεειιιι, είσαι καλά, μ'ακούς???

Η Νάντια άκουσε μια φωνή άνοιξε τα μάτια της και ανασήκωσε το κεφάλι της...ήταν ένας τύπος πολύ ψηλός με μαύρα μαλλιά, ελαφρά αξύριστο...δεν το πίστευε...νόμιζε πως ονειρευόταν πάλι

-Σου φαίνομαι να είμαι καλά???? Άργησες πολύ Ρομπ!!
του είπε με ειρωνικό ύφος και με ένα στραβό χαμόγελο...

-Συγγνώμη που σε έστησα!! Αλήθεια τι ζητάς εδώ???
Είπε στο ίδιο ύφος με τη Νάντια ο Ρομπ και συνέχισε...
-Έμαθα πως έκανες μια γενναία πράξη κ πως έπειτα είχες μπελάδες!! Μ'αρέσουν οι γενναίοι άνθρωποι.
Μετά απ'αυτο την ελευθέρωσε απ'τις αλυσίδες.
-Αυτό εδώ νομίζω είναι δικό σου.
Και της δίνει το κατάνα.

-Το σπαθί μου!!! που το βρήκες????
είπε χαρούμενη
-Το είχε ένας ληστής ήταν πολύ εύκολο να του το πάρω...μην ανησυχείς!
της είπε με σοβαρό βλέμμα ενώ εκείνη δεν κρατήθηκε και τον αγκάλιασε
-Σε ευχαριστώ πολύ μου έσωσες την ζωή!
-Δεν κάνει τίποτα! Σήκω και πάμε να φύγουμε πριν έρθουν οι ληστές!
της είπε και της έδωσε το χέρι του βοηθώντας την να σηκωθεί. Βγήκαν έξω απ'το κτήριο χωρίς να συναντήσουν κάποια αντίσταση. Άρχισαν να απομακρύνονται και κατευθύνθηκαν προς την κρυψώνα που τους περίμενε το πλήρωμα της Νάντια. Εκεί τους εξήγησαν όλα όσα είχαν συμβεί. Τότε οι άντρες της Νάντια έβγαλαν τα ξίφη τους κι άρχιζαν να φωνάζουν, ζητώντας εκδίκηση για την συμπεριφορά του Vik απέναντι στην αρχηγό τους. Αλλά η Νάντια τους ηρέμησε.
-Δεν είναι ακόμα η ώρα. Θα σαλπάρουμε με το τελευταίο φως. Φεύγουμε απ'αυτό το μέρος. Στόχος μας ήταν ο Ρομπ. Απ'την στιγμή που τον βρήκαμε τίποτα δεν μετράει πια.
Κι έτσι το ταξίδι του Ρομπ συνεχίστηκε, έχοντας πλέον συντροφιά.

Όνομα: Rob Greywind
Haki Points: -
Player of the Month Points: 6
Beli: 20.000
Bounty/Fame Points: -
Παρατηρήσεις: Απλή και λιτή ιστορία, με συνηθισμένη πλοκή...Ευανάγνωστη από την άλλη και με δράση. Τα ποστ σου σχετικά μεγάλα έδειχναν, ωστόσο μπορείς καλύτερα...Στην προηγούμενη ιστορία μου τα πήγες καλά με το τρίτο πρόσωπο, τώρα τα ξαναμπέρδευες, πότε τρίτο, πότε πρώτο...Πρόσεξε το...Συν ότι σε μια φάση αντί να γράψεις Vik, έγραψες Rob.