[Τέλος] Ninja time!!!

Αρχή

Είχα επισκεφτεί το Barrie Island για να συναντήσω κάποιον ισάξιο αντίπαλο και για να εξευμενίσω το θυμό που έτρεφα για τους Bounty Hunters από τότε που μου είχε επιτεθεί ο Hajime Saito στην Tequila Wolf. Είχα επισκευάσει τις λιγοστές ζημιές που είχε υποστεί το πλοίο μου απ'την καταιγίδα, η οποία προφανώς με είχε φέρει στη West Blue και έπλεα προς το επόμενο νησί αυτής της θάλασσας. Με βάση το χάρτη μου κατευθυνόμουν στο Holger Island, απ'το οποίο απείχα μόλις 1 μέρα. Λέγεται ότι στο Holger υπάρχει ένα χωριό, καλά κρυμμένο μέσα σε ένα μεγάλο δάσος, στο οποίο κατοικούν ninja. Οι ninja ήταν γνωστοί για την ταχύτητά τους και τη δεξιοτεχνία τους στο σπαθί. Αυτό ήταν κάτι που ήθελα να δω. Πώς είναι άραγε ένας ninja? Πόσο ισχυρός μπορεί να είναι ένας? Το σίγουρο είναι ότι θα μάθαινα όταν έφτανα. Ήθελα να δω αν οι τεχνικές που μου έμαθε ο Izuru ήταν ανώτερες από αυτές των ninja. Είχα σταθεροποιήσει την πορεία μου και στεκόμουν στο κατάστρωμα εξασκώντας την τέχνη του σπαθιού. Έπρεπε να είμαι όσο το δυνατόν πιο ευέλικτος με τη χρήση του κατάνα, καθώς οι αντίπαλοί μου θα ήταν σε ένα εντελώς διαφορετικό επίπεδο. Τελείωσα την εξάσκηση όταν ο ήλιος είχε δύσει και έπεσα για ύπνο. Όταν ξύπνησα την επόμενη μέρα, έφαγα ένα πρόχειρο πρωινό και βγήκα στο κατάστρωμα. Δεν είχα αλλάξει πορεία και η ταχύτητα με την οποία ταξίδευα είχε αυξηθεί, κάτι που σήμαινε ότι σε λίγες ώρες θα έφτανα στον προορισμό μου. Καθώς έκανα μερικές σύντομες ασκήσεις με το σπαθί, φάνηκε στον ορίζοντα το νησί Holger, κάτι που με ειδοποίησε να ετοιμαστώ. Φόρεσα τα γάντια μου και έβαλα στις θήκες του παντελονιού μου τις σφαίρες μου. Τέλος, φόρεσα το μανδύα μου, αφού κυκλοφορούσα σε μόνιμη βάση γυμνός απ'τη μέση και πάνω στο πλοίο. Λίγο αργότερα έφτασα κοντά στο νησί και έπλευσα γύρω του, έτσι ώστε να ελέγξω αν υπήρχε λιμάνι. Όπως περίμενα δεν υπήρχε τίποτα και όλο το νησί περιβαλλόταν από άμμο. Αναγκάστηκα λοιπόν να ρίξω άγκυρα και να φτάσω στην παραλία με μια βάρκα.

Άφησα τη βάρκα στην παραλία και περπάτησα προς το εσωτερικό του νησιού. Μετά από λίγο περπάτημα, έφτασα μπροστά σε ένα δάσος, το οποίο είχε τεράστια έκταση, καθώς δεν μπορούσα να διακρίνω που τελείωνε. Δίχως να χάσω χρόνο, μπήκα στο πυκνό δάσος και συνέχισα την πορεία μου. Το περιβάλλον δε φάνταζε ιδιαίτερα φιλικό. Είχα την αίσθηση ότι θα μου επιτίθονταν από λεπτό σε λεπτό και ήμουν αναγκασμένος να βρίσκομαι πάντα σε επιφυλακή. Όσο προχωρούσα βαθύτερα, το αίσθημα αυτό γινόταν όλο και πιο έντονο. Ξαφνικά, τα φύλλα του πυκνού φυτού στα αριστερά μου κινήθηκαν και ένας τίγρης πετάχτηκε μπροστά μου. Είχε απλώσει τα νύχια του προς το μέρος μου και τόνιζε απειλητικά τα δόντια του. Δεν είχα ξαναέρθει αντιμέτωπος με ένα θηρίο, αλλά γνώριζα πώς θα αντιδράσει. Έτσι, τράβηξα το σπαθί μου και πήρα αμυντική στάση, περιμένοντας το αιλουροειδές να πηδήξει προς το μέρος μου. Πράγματι, ο τίγρης χίμηξε και πήδηξα στα αριστερά για να αποφύγω το χτύπημα. Την επόμενη στιγμή σήκωσα το σπαθί μου και το έστρεψα προς το ζώο. Εκείνο όρμησε ξανά, αλλά αυτή τη φορά ήταν η τελευταία του. Με μια περιστροφή του σπαθιού μου το αποκεφάλισα και άφησα το άψυχο σώμα του να συρθεί στο χώμα. Σκούπισα το σπαθί μου και το έβαλα στη θήκη του, ενώ συνέχισα την πορεία μου. Το δάσος αποδεδειγμένα φιλοξενούσε άγρια ζώα και σίγουρα δεν ήταν ένα περιβάλλον για να ζει ένας κοινός άνθρωπος. Το τοπίο σιγά-σιγά άρχισε να αλλάζει. Τα πυκνά μεγάλα δέντρα άρχισαν να αραιώνουν, ώσπου βγήκα σε ένα μικρό ξέφωτο γεμάτο πανύψηλα μπαμπού. Περπάτησα στο κέντρο του, αλλά ξαφνικά ένιωσα κάτι να σχίζει το δεξί μου μάγουλο. Γύρισα να δω τι ήταν και πρόσεξα ένα μικρό μεταλλικό αντικείμενο στο καρφωμένο στο έδαφος. Είχε περίεργο σχήμα. Έμοιαζε με αστέρι, αλλά ήταν αρκετά κοφτερό σε μερικά σημεία.
-Ποιος είσαι ξένε? ακούστηκε μια φωνή από ψηλά και τραβώντας το σπαθί μου ετοιμάστηκα να πολεμήσω.

Ένας άντρας κρατιόταν από ένα μπαμπού με το αριστερό του χέρι και η αλήθεια είναι ότι με εντυπωσίασε με την ικανότητά του. Δεν είχα ξαναδεί κάτι παρόμοιο. Φορούσε περίεργη ενδυμασία. Ήταν ντυμένος στα μαύρα. Φορούσε ρούχα από δέρμα προφανώς για να είναι πιο ευέλικτος, μπότες και περικάρπια, ενώ το κεφάλι του περιβαλλόταν από μια κουκούλα, απ'την οποία φαίνονταν μόνο τα μάτια. Στο μέτωπό του υπήρχε ένα headband με ένα σήμα στη μέση του. Στο άλλο του χέρι κρατούσε μερικά περίεργα μεταλλικά αντικείμενα όπως αυτό που μου είχε ρίξει προηγουμένως. Έστρεψα το σπαθί μου προς το μέρος του και πήρα αμυντική στάση.
-Πολύ φιλικό σε βρίσκω. Έτσι φέρεστε στους επισκέπτες?
Δεν μου απάντησα, παρά κίνησε προς τα πίσω το μπαμπού, δίνοντας ώθηση για να πεταχτεί πίσω μου. Καθώς προσγειωνόταν έστρεψε το σπαθί του προς τα πάνω μου και επιχείρησε να με αποκεφαλίσει. Δυστυχώς για αυτόν δεν ήμουν άπειρος ξιφομάχος και μπλόκαρα την επίθεσή του.
-Ώστε αυτή είναι η ευελιξία ενός ninja? Ενδιαφέρον. Θα σε αναγκάσω να μου τη μάθεις!
-Χαχαχαχα! Πώς θα με νικήσεις ανόητε!? Είμαι πανίσχυρος!
- Αυτή η μετριοφροσύνη σου με τρελαίνει...
Την επόμενη στιγμή μου όρμησε με το σπαθί του να στοχεύει στο στέρνο μου. Έκανα ένα βήμα στα δεξιά για να το αποφύγω, αλλά άλλαξε την πορεία του σπαθιού του στοχεύοντας τα πλευρά μου. Έπιασα το σπαθί μου με τα δυο χέρια και μπλόκαρα την επίθεση, αλλά ο αντίπαλός μου ήταν πολύ καλός. Δε μου άφηνε περιθώρια να αντεπιτεθώ, αφού απ'την στιγμή που τον μπλόκαρα εξαπέλυε ασταμάτητα επιθέσεις, αναγκάζοντάς με να παίζω μόνο αμυντικά.

Όχι μόνο αυτό, οι επιθέσεις του στόχευαν σε κρίσιμα σημεία και η ταχύτητά του ήταν εξωφρενική. Με το ζόρι κατάφερνα να ανταποκρίνομαι, μέχρι που η πλάτη μου άγγιξε ένα μπαμπού. Ο ninja πήδηξε πάνω σε ένα άλλο και πατώντας με δύναμη πετάχτηκε με μεγάλη ορμή κατά πάνω μου. Πήδηξα ξανά στα δεξιά, ενώ εκείνος έκοψε το μπαμπού που βρισκόταν πίσω μου στα δυο. Ο ninja βρισκόταν μερικά μέτρα μακριά μου, κάτι που μου έδινε το πλεονέκτημα, καθώς ήμουν περισσότερο μαχητής εξ αποστάσεως. Έβγαλα 3 σφαίρες και με τη χρήση των δυνάμεών μου τις εκσφενδόνισα προς το μέρος του. Δεν κατάλαβε πώς το έκανα και η έκπληξή του έγινε φανερή, αλλά ήταν πολύ γρήγορος. Κατάφερε να αποφύγει τις δυο σφαίρες και να αποκρούσει τη μία με το περικάρπιο του, κάτι που μου δήλωσε ότι ήταν μεταλλικό. Ένα χαμόγελο εμφανίστηκε στο πρόσωπό μου συνειδητοποιώντας την άθλια κατάσταση που βρισκόταν ο αντίπαλός μου.
-Είσαι χρήστης Φρούτου του Διαβόλου?
-Ω ναι! Ελέγχω το μαγνητισμό. Πριν συνεχίσουμε, ονομάζομαι Kuran Kaname. Πες μου το δικό σου όνομα!
-Γιατί να το κάνω αυτό? Δεν έχω λόγο να σου αποκαλύψω την ταυτότητά μου! Πέθανε! φώναξε και όρμησε ξανά, αλλά η έκβαση της μάχης είχε σφραγιστεί.
Άρχισα να εκπέμπω μαγνητικά κύματα και όταν έφτασε αρκετά κοντά μου, άρχισα να τον απωθώ, μειώνοντας δραματικά την ευελιξία του. Τότε σήκωσα το σπαθί μου και προσπάθησα να τον κόψω, αλλά ήταν εύστροφος. Πήδηξε προς τα πίσω και χρησιμοποίησε τις δυνάμεις μου με το μέρος του, αφού μετακινήθηκε αρκετά μέτρα πιο μακριά, βγαίνοντας σε σημείο ασφάλειας.
-Έξυπνο. του δήλωσα, ενώ το χαμόγελο στα χείλη μου εμφανίστηκε ξανά.

Προφανώς ο ninja συνειδητοποίησε τη μειονεκτική κατάσταση στην οποία βρισκόταν και έβαλε το σπαθί του στη θήκη του. Τα μάτια μου στένεψαν και περίμενα σε επιφυλακή την επόμενη κίνησή του. Τότε, έβγαλε 2 μικρές μπάλες (περίπου 2 εκατοστά η καθεμία) από τη ζώνη του και τις πέταξε λίγο μπροστά του. Καπνός άρχισε να καλύπτει το ξέφωτο και ο ninja χάθηκε απ'το οπτικό μου πεδίο.
-Πφφ... δεν περίμενα να είσαι τόσο δειλός.
Ακούστηκε ο ήχος που κάνει ένα μεταλλικό αντικείμενο όταν πέφτει στο έδαφος και στη συνέχεια ένας τσιριχτός ήχος. Ένιωσα τρία μεταλλικά αντικείμενα να καρφώνονται στα πόδια μου και μια κραυγή πόνου βγήκε απ'το στόμα μου άθελά μου. Κοίταξα τα πόδια μου και παρατήρησα ότι ήταν τα περίεργα αστεράκια που είχε στην αρχή ο ninja.
-Τι ηλίθιος... με χτύπησε με μεταλλικά αντικείμενα.. Εμένα!!! Πόσο περισσότερο μπορεί να με προσβάλει!!! σκέφτηκα έξαλλος πλέον και τα έβγαλα από πάνω μου.
Άρχισα να εκπέμπω μαγνητικά κύματα από όλο μου το σώμα. Μια τέτοια επίθεση δε θα με ξαναχτυπούσε. Απ'τον καπνό πίσω μου εμφανίστηκε αστραπιαία ο αντίπαλός μου και αμέσως έβαλα το σπαθί μου μπροστά. Τα σπαθιά μας συγκρούστηκαν, αλλά είχα το πάνω χέρι. Το όπλο του απωθούνταν προς τα πίσω απ'τις δυνάμεις μου και εγώ με τη σειρά μου τον πίεζα με όλη μου τη δύναμη. Ο ninja άρχισε να λυγίζει και ήταν εμφανές ότι δεν είχε πολλές επιλογές. Πρόσεξα ότι είχε πετάξει τις μπότες και τα περικάρπια του για να μην ελέγχω το σώμα του, παρά μόνο το σπαθί του για το οποίο δεν μπορούσε να κάνει τίποτα. Με τη χρήση του μαγνητισμού, σήκωσα τα μεταλλικά αστεράκια και τα εκσφενδόνισα προς τον αντίπαλό μου. Όπως ήταν φυσικό, δεν μπορούσε να αντιδράσει αφού τον πίεζα με τη δύναμή μου και τις δυνάμεις του φρούτου μου. Τα μεταλλικά αντικείμενα τον πέτυχαν στο αριστερό χέρι και πόδι, αλλά εκείνος δε φώναξε. Αυτό μου έδωσε την εντύπωση ότι ήταν αρκετά σκληραγωγημένος.

Όσο κι αν έκρυψε τον πόνο, σίγουρα έπληξε την άμυνά του. Έτσι τον πίεσα κι άλλο και με ένα δυνατό σπρώξιμο τον έριξα στο έδαφος. Έκανε να πηδήξει, αλλά κάρφωσα το σπαθί μου στην μπλούζα του ή ότι άλλο ήταν αυτό, με αποτέλεσμα να παραμείνει πεσμένος. Ακούμπησα το γόνατό μου στο λαιμό του και σήκωσα το χέρι μου.
-Έχασες!
Απ'τον ninja ακούστηκε ένας περίεργος ήχος, σαν να προσπαθούσε να γελάσει και τότε με κλότσησε και με έστειλε μισό μέτρο πιο πέρα. Όταν σηκώθηκα είχε βγάλει το σπαθί από πάνω του και είχε εξαφανιστεί μέσα στον καπνό, ο οποίος όμως άρχισε να αραιώνει.
-Θα παραδεχτώ ότι είσαι καλός, αλλά δεν αλλάζει το αποτέλεσμα. Θα πεθάνεις. Θα σου δώσω όμως το όνομά μου που τόσο θες. Με φωνάζουν Shinobi! Θυμήσου το, γιατί θα είναι το τελευταίο πράγμα που θα μάθεις.
-Κάποιος έχει πολλές ελπίδες μου φαίνεται. απάντησα με ένα χαιρέκακο χαμόγελο.
-Ώρα να σου δείξω γιατί είμαι πιο δυνατός από σένα! φώναξε και έκανε μερικές κινήσεις με τα δάχτυλά του. Τότε συνέβη κάτι περίεργο. Δημιουργήθηκε ένας κλώνος του εαυτού του. Ήταν ολόιδιος με τον Shinobi.
-Bunshin no jutsu! φώναξε και επιτέθηκαν μαζί.
Οι επιθέσεις τους είχαν τέλειο συγχρονισμό και στόχευαν σε κρίσιμα σημεία, με αποτέλεσμα να με κουράζουν πολύ περισσότερο για να τις αποκρούσω. Πήδηξα προς τα πίσω και με τη χρήση των δυνάμεών μου εκσφενδόνισα τα σπαθιά τους. Ο καπνός είχε πλέον καθαρίσει και έβλεπα ξεκάθαρα τη θέση τους. Παρόλα αυτά συνέχισαν να επιτίθονται.

Άρχισα να έλκω τα σπαθιά που είχα απωθήσει και λίγο πριν με χτυπήσουν, καρφώθηκαν στην πλάτη του κλώνου, ο οποίος διαλύθηκε. Μια κραυγή βγήκε απ'το στόμα του Shinobi και έκανε μερικά βήματα προς τα πίσω. Δεν υπήρχε πληγή στην πλάτη του, καθώς δεν είχε στάξει αίμα, αλλά ήταν φανερό ότι ένιωσε τον πόνο του χτυπήματος. Άρα όταν έκανε αυτήν την... τεχνική, ο κλώνος του βρισκόταν σε άμεση επαφή μαζί του και ο πραγματικός ένιωθε τον πόνο του κλώνου. Αυτό ήταν βολικό για μένα. Ο Shinobi πήρε μερικές ανάσες και έκανε τις ίδιες κινήσεις με τα δάχτυλά του, αλλά αυτή τη φορά εμφανίστηκαν 3 κλώνοι. Ο ninja έπαιρνε βαθιές ανάσες, δείχνοντας μου ότι είχε αρχίσει να κουράζεται. Σήκωσα το σπαθί μου και ετοιμάστηκα να αμυνθώ, αφού πρώτα έριξα μερικές σφαίρες στο έδαφος για παν ενδεχόμενο. Οι 4 αντίπαλοί μου επιτέθηκαν ταυτόχρονα, ο καθένας στοχεύοντας σε διαφορετικό σημείο που θα καθόριζε και τη μονομαχία. Κουνούσαν τα σπαθιά συγχρονισμένα, δυσκολεύοντας το έργο μου να αποκρούω τα χτυπήματα, αλλά δεν είχα ξεχάσει τις σφαίρες που είχα αφήσει νωρίτερα. Εξαιτίας των ασταμάτητων επιθέσεων, αναγκαζόμουν να οπισθοχωρώ με αποτέλεσμα η απόσταση με τις σφαίρες να μεγαλώνει. Όταν δεν μπορούσα να αντέξω άλλο, άρχισα να τις έλκω, αυξάνοντας την ταχύτητά τους λόγω της απόστασης. Με τεράστια ταχύτητα διαπέρασαν τον ένα κλώνο και οι υπόλοιποι 3 αντίπαλοί μου ούρλιαξαν και οπισθοχώρησαν. Ο ένας έπεσε στο έδαφος πιάνοντας την πλάτη του, ενώ οι άλλοι δυο στέκονταν με το ζόρι. Αυτό με έβαλε σε υποψίες. Γιατί να είχε ένα τόσο μεγάλο μειονέκτημα μια τεχνική και αφού είχε, γιατί τη χρησιμοποιούσε τόσο πολύ.
-Μεγάλο μειονέκτημα έχει αυτή η "τεχνική" σου!
-Σκάσε! ούρλιαξε εκνευρισμένος για κάποιο λόγο και οι δυο κλώνοι επιτέθηκαν, αλλά ήταν πολλοί αργοί σε σχέση με πριν.

Απέφυγα σχετικά εύκολα τις επιθέσεις τους και έριξα γροθιά στο στομάχι του ενός, παραλύοντας τον άλλο. Στη συνέχεια κλότσησα στο πρόσωπο τον δεύτερο σωριάζοντας τον στο έδαφος και ο πρώτος άρχισε να παραπατά. Ο πραγματικός μου αντίπαλος ήταν πεσμένος στο έδαφος και αποφάσισα να τον κάνω να πονέσει λίγο ακόμα. Κάρφωσα το σπαθί μου στο στομάχι του πρώτου κλώνου και ο Shinobi άρχισε να σφαδάζει απ'τον πόνο. Την επόμενη στιγμή οι τρεις κλώνοι διαλύθηκαν και ο ninja έμεινα στο έδαφος παραδομένος στον πόνο.
-Το φαντάστηκα. είπα πλησιάζοντας τον. Προσπάθησες να με κάνεις να πιστέψω ότι ήταν μια τεχνική που χρησιμοποιείτε, αλλά απέτυχες όταν διέλυσα τον πρώτο σου κλώνο. Αν οι ninja χρησιμοποιούσαν τέτοιες τεχνικές θα ήταν χαμένοι από χέρι. Είσαι χρήστης Φρούτου του Διαβόλου σωστά? Δεν υπάρχει περίπτωση να έμπαινες στη διαδικασία να χρησιμοποιήσεις μια τεχνική με τέτοιους κινδύνους, αν δεν είχες άλλη επιλογή.
-Χαχαχα! Ανόητε! Φυσικά και δεν έχω φάει Φρούτο του Διαβόλου! Ένας ισχυρός ninja σαν εμένα δε χρειάζεται φτηνά κόλπα για να πολεμήσει. είπε και σταμάτησε για να πάρει μια ανάσα. Αντίθετα με σένα βασίζομαι στις δυνάμεις μου κι όχι σε... την πρότασή του έκοψα πιάνοντας τον με δύναμη απ'τον λαιμό.
-Δε με νοιάζει τι νομίζεις για μένα. Όπως και να χει. Πού είναι το χωριό σου? Θέλω να πολεμήσω με έναν ικανό ninja, όχι με μια αποτυχία.
Το τελευταίο σχόλιο φάνηκε να τον εξοργίζει, καθώς τα μάτια του γέμισαν με θυμό.
-Γιατί να στο πω αυτό?
-Γιατί θα πεθάνεις. του απάντησα ακουμπώντας το σπαθί μου στο στέρνο του.
Τότε άρχισε να γελάει και αφού σταμάτησε, τα μάτια του θόλωσαν και έπαψε να κινείται. Τράβηξα το κάτω μέρος της μάσκας και είδα ότι απ'το στόμα του έτρεχε αίμα. Προφανώς είχε δαγκώσει τη γλώσσα του για να μη μου δώσει πληροφορίες.

Αγανακτισμένος σηκώθηκα και έβαλα το σπαθί μου στη θήκη του.
-Ίσως δε το χειρίστηκα σωστά. σκέφτηκα και προχώρησα βαθύτερα στο δάσος.
Η μάχη με τον Shinobi μου έδειξε ότι οι ninja ήταν πολύ ευέλικτοι μαχητές και ότι ήταν σε θέση να πολεμούν σε πολλές περιστάσεις. Ο Shinobi πολέμησε και εξ αποστάσεως και από κοντινή απόσταση και σε πεδίο με μηδενική ορατότητα. Αν βέβαια ήταν ο ισχυρότερος ninja, σίγουρα η φυλή τους θα ήταν αδύναμη, αλλά θέλησα να πιστεύω ότι θα υπήρχαν και δυνατότεροι αντίπαλοι. Σύντομα είχα περάσει το ξέφωτο με τα μπαμπού και ένα μεγάλο μέρος του πυκνού δάσους. Η αίσθηση ότι υπήρχε κίνδυνος τριγύρω δεν έφυγε καθόλου και ήμουν συνέχεια σε επιφυλακή. Μια απρόσμενη επίθεση όπως του Shinobi σε ένα δάσος όπου ζούσαν ninja δεν ήταν καθόλου αφύσικη. Άκουσα το θρόισμα των φύλλων του διπλανού δέντρου και κοίταξα ψηλά. Δεν είδα κάποιον, αλλά αντιλήφθηκα την κίνηση. Κάποιος με παρακολουθούσε, αλλά δεν ήταν πολύ ικανός. Έβγαλα μερικές σφαίρες και τις εκσφενδόνισα προς το κλαδί που είχαν κινηθεί τα φύλλα. Δυο ninja πήδηξαν στο έδαφος για να αποφύγουν την επίθεση, αλλά δεν ήταν ψηλοί. Ήταν μάλιστα πολλοί μικρόσωμοι, σε σημείο που νόμιζες ότι ήταν παιδιά. Και πράγματι ήταν παιδιά. Όταν γύρισαν να με αντιμετωπίσουν δε φορούσαν τη μάσκα τους και τα παιδικά τους πρόσωπα φανερώθηκαν.
-Τι ακριβώς θέλετε να κάνετε μπόμπιρες?
-Ποιον είπες μπόμπιρα ρε!? φώναξε το ένα παιδί και μου χίμηξε, αλλά κάνοντας ένα βήμα στα αριστερά, έπεσε στο χώμα.
-Παραδώσου! φώναξε το άλλο και έβγαλε ένα μικρό σπαθί.
-Γιατί να παραδοθώ σε δυο μωρά? είπα και εκείνο πήδηξε προς τα πάνω μου, αλλά πιάνοντας του το χέρι, έμεινε να το κρατάω στον αέρα.

Παρατήρησα ότι αυτό που κρατούσα ήταν κορίτσι, ενώ το άλλο είχε πέσει στα γόνατα και ήταν έτοιμο να κλάψει.
-Γιατί πάντα μπλέκω?
Ξαφνικά, πετάχτηκαν απ'το πουθενά 7 ένοπλοι ninja και με περικύκλωσαν.
-Άσ' την κάτω! φώναξε ο ένας.
-Γιατί να το κάνω αυτό? Μπορώ να την σκοτώσω με την παραμικρή σας κίνηση! του απάντησα, αποφασίζοντας να πάρω την κατάσταση με το μέρος μου.
Ο ninja φάνηκε να διστάζει και έκανε νόημα να χαμηλώσουν τα όπλα.
-Σωστή αντίδραση. Θέλω μόνο ένα πράγμα, πηγαίνετε με στο χωριό σας. Θέλω να πολεμήσω τον πιο δυνατό ninja.
-Πώς τολμάς!? φώναξε ένας άλλος, αλλά τον σταμάτησε αυτός που μίλησε πρώτος.
-Γιατί να σε πάμε στο χωριό μας? Πώς ξέρουμε ότι δε θα πειράξεις τα παιδιά?
-Τι έχω να κερδίσω? Το μόνο που θέλω είναι μια μάχη με τον ισχυρότερο άνθρωπο του χωριού, τίποτα άλλο.
-Απαγορεύεται να έρχονται άνθρωποι στο χωριό μας.
-Τότε φέρτε τον εδώ. Δεν έχω πρόβλημα. Έχεις το λόγο μου ότι δε θα πειράξω τα παιδιά.
-Δε νομίζω να έχει πρόβλημα ο Shunsui. Έχει το πάνω χέρι. Αν πειράξει τα παιδιά θα έχουμε μεγάλο πρόβλημα.
-Τς! Πολύ καλά, ακολούθησε με.
-Ευχαριστώ. απάντησα και άφησα το κορίτσι κάτω. Ο ένας απ'τους 7 ninja μου όρμησε κατευθείαν, αλλά ήταν αφελής. Απώθησα το σπαθί του και πιάνοντας τον απ'το πρόσωπο, τον πέταξα στο έδαφος.
-Τήρησα το λόγο μου! Μάθε να φέρεσαι τίμια!
-Iemitsu! φώναξε ο μπροστινός άντρας στον ninja που μου επιτέθηκε και απολογήθηκε για την επίθεση. Στη συνέχεια με οδήγησε προς το χωριό τους.

Περπατούσαμε για περίπου ένα τέταρτο, όταν πίσω από ένα πελώριο δέντρο ξεπρόβαλε ένα μικρό χωριό.
-Εδώ είμαστε. Αυτό είναι το χωριό μας. Ελπίζω να τηρήσεις το λόγο σου και να μην πειράξεις κανέναν.
-Μην είσαι ανόητος. Θέλω απλά μια αναμέτρηση, τίποτα άλλο. Δεν υπήρχε περίπτωση να πείραζα τα παιδιά πριν. Θα το είχα βάρος στη συνείδησή μου. Παρεμπιπτόντως, ονομάζομαι Kuran Kaname και είμαι Επαναστάτης.
-Είμαι ο Hisagi, ο τρίτος δυνατότερος ninja του χωριού.
-Τρίτος? Ενδιαφέρον, θα ήθελα μια μονομαχία μαζί σου μετά.
-Μετά δε θα έχεις δύναμη ούτε να σταθείς. Στο εγγυόμαι.
-Θα το δούμε. του απάντησα και μπήκα στο χωριό.
Ήταν μικρό σε έκταση και τα σπίτια ήταν κατασκευασμένα από μπαμπού. Οι κάτοικοι ήταν ντυμένοι με απλά αγροτικά ρούχα και όλοι τους φορούσαν ένα μεγάλο ψάθινο καπέλο. Στο αντίκρισμα μου πολλοί έμειναν να με παρακολουθούν. Λογικά η άφιξη ενός ξένου στο χωριό δεν ήταν συχνό φαινόμενο. Φτάσαμε στο κέντρο του χωριού κι ο Hisagi μου έκανε νόημα να περιμένω, ενώ μπήκε στο σπίτι μπροστά μας. Ύστερα από λίγη ώρα, βγήκε απ'το σπίτι συνοδεύοντας έναν μεσήλικο άντρα. Φορούσε την παραδοσιακή ενδυμασία ενός αγρότη, αλλά φαινόταν πιο περιποιημένος.
-Εσύ είσαι λοιπόν αυτός που θέλει να μονομαχήσουμε?
-Ναι. απάντησα κοφτά, ενώ ταυτόχρονα τον παρατηρούσα.
-Θα παραλείψω τον τρόπο με τον οποίο φέρθηκες στους άντρες μου και θα σε νικήσω γρήγορα. Αν χάσεις πρέπει να φύγεις απ'το νησί μας.

-Αν νικήσω?
-Δε θα νικήσεις. απάντησε και τράβηξε το σπαθί του.
Ένα χαμόγελο εμφανίστηκε στο πρόσωπό μου. Φαινόταν πολύ δυνατός και το σπαθί του ήταν από όλες τις πλευρές... τέλειο. Είχε μεγάλη λαβή, στο τέλος της οποίας υπήρχε μια μεταλλική εξοχή, αρκετά κοφτερή ώστε να προκαλέσει μεγάλη ζημιά, ενώ απ'αυτή κρεμόταν μια μεγάλη αλυσίδα. Η λεπίδα ήταν εκπληκτικά κατασκευασμένη. Είχε μικρή κλίση στο κέντρο, όπως κάθε katana και το μπροστινό της μέρος φαινόταν πολύ κοφτερό. Επίσης, πάνω της υπήρχαν μερικά σκαλισμένα σύμβολα.
-Ονομάζομαι Kuran Kaname!
-Είμαι ο Shunsui Itsu. Ας τελειώνουμε! είπε και οι ninja γύρω μου έφυγαν, αφήνοντας το χώρο ελεύθερο.
Ο Shunsui επιτέθηκε με την αιχμή του σπαθιού να στοχεύει στο στήθος μου, ενώ η αλυσίδα βρισκόταν τυλιγμένη γύρω απ'το δεξί του χέρι. Απέφυγα το χτύπημα κάνοντας ένα βήμα στα αριστερά και χτύπησα τη λεπίδα του αρχηγού στα δεξιά. Στη συνέχεια έστρεψα το σπαθί μου προς το μέρος του και ετοιμάστηκα να επιτεθώ. Ο Shunsui γύρισε να αποκρούσει την επακόλουθη επίθεσή μου και το έκανε επιτυχώς, χτυπώντας τη λεπίδα του σπαθιού μου προς τα κάτω. Έτσι, ήμουν ανυπεράσπιστος και εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία. Προσπάθησε να με καρφώσει στην καρδιά, αλλά πήδηξα προς τα πίσω αποφεύγοντας την επίθεση. Αν δεν είχε κάποιο περίεργο κόλπο όπως ο Shinobi δε θα χρησιμοποιούσα τις δυνάμεις του φρούτου μου. Ήθελα να είναι μια τίμια μονομαχία. Ο ninja μου όρμησε και με μια περιστροφή του σπαθιού του επιχείρησε να με αποκεφαλίσει, αλλά απέφυγα το χτύπημα σκύβοντας. Ο αντίπαλός μου όμως περίμενε την κίνηση μου και γυρνώντας το σπαθί του με πέτυχε στο πρόσωπο με την αιχμηρή λαβή.

Αίμα άρχισε να κυλάει απ'το μέτωπό μου και η αίσθηση του πόνου με κυρίευσε. Ήταν δυνατό χτύπημα και λειτούργησε υπέρ του Shunsui. Ήμουν αναγκασμένος να έχω κλειστό το αριστερό μου μάτι, λόγω της αιμορραγίας, ενώ ο συνεχόμενος πόνος μου αποσπούσε την προσοχή. Ο ninja έλυσε την αλυσίδα απ'το χέρι του κι άρχισε να την κουνάει κυκλικά με το αριστερό του χέρι. Θα ήταν δύσκολη μάχη, ειδικά χωρίς τη δύναμη του μαγνητισμού. Εκτόξευσε την αλυσίδα κατά πάνω μου, αλλά πηδώντας προς τα αριστερά απέφυγα το χτύπημα. Ο Shunsui όμως φάνηκε να έχει διαβάσει ξανά την κίνησή μου και είχε ήδη ορμήσει στο μέρος όπου προσγειώθηκα. Μπλόκαρα με δυσκολία το σπαθί του και τον κλότσησα στα πλευρά για να τον διώξω από το βολικό γι αυτόν σημείο. Στάθηκα στα πόδια μου και σήκωσα το σπαθί μου, ήταν σειρά μου να επιτεθώ. Του χίμηξα και όταν έφτασα αρκετά κοντά του, κούνησα το σπαθί μου ώστε να τον κόψω στην κοιλιά. Εκείνος απέκρουσε το χτύπημα, αλλά εγώ πλησίασα κι άλλο, τόσο ώστε να περάσω το δεξί μου πόδι πίσω απ'το δικό του. Έκανα να τον κόψω στο δεξί ώμο, αλλά στην πραγματικότητα, άλλο ήθελα να πετύχω. Ο Shunsui απέφυγε την επίθεση όπως προέβλεψα, όμως δεν κινήθηκε αρκετά, παραμελώντας τη θέση του ποδιού μου. Αφού το χέρι μου είχε φτάσει στο ίδιο σημείο με το δικό του, το σήκωσα ρίχνοντάς του μια αγκωνιά στο πιγούνι. Εκείνος παραπάτησε εξαιτίας του ποδιού μου και καθώς έπεφτε, περιέστρεψα το σπαθί μου, επιχειρώντας να το καρφώσω στο κεφάλι του. Τα αντανακλαστικά του όμως δε μου το επέτρεψαν. Έστριψε το κεφάλι του και το μόνο που κατάφερα ήταν να του προκαλέσω μια σχισμή απ'το μάγουλο ως το αυτί του. Μετά την επίθεσή μου ο ninja έπεσε στο έδαφος, αλλά περνώντας το πόδι του γύρω απ'το δικό μου, μου έβαλε τρικλοποδιά και ταυτόχρονα έδωσε ώθηση με τα πόδια του για να σταθεί όρθιος. Ο αρχηγός είχε πάρει την κατάσταση ξανά προς το μέρος του και ετοιμαζόταν να τελειώσει τη μονομαχία.

Έτεινε το σπαθί του προς το στήθος μου και επιτέθηκε, αλλά δε θα τον άφηνα να το τελειώσει έτσι. Κύλησα στα δεξιά αποφεύγοντας την επίθεση και προσπάθησα να τον κλοτσήσω στην κλείδωση για να χάσει την ισορροπία του. Ο Shunsui πήδηξε αποφεύγοντας την επίθεσή μου, αλλά μου έδωσε την ευκαιρία να σηκωθώ και να πάρω θέση μάχης. Μείναμε για λίγο ακίνητοι για να πάρουμε μερικές ανάσες. Ο ninja κοίταξε προς τα δεξιά όπου του είχα σχίσει το μάγουλο και ύστερα έστρεψε το βλέμμα του προς εμένα.
-Δεν είσαι κακός... για ξένος.
-Ούτε εσύ... για γέρος. του απάντησα και όρμησα ξανά με ένα χαμόγελο στα χείλη.
Η μάχη με ενθουσίαζε. Ο αντίπαλός μου ήταν πράγματι ισχυρός και με ανάγκαζε να χρησιμοποιώ ότι γνώριζα πάνω στο σπαθί. Δε θα έχανα την ευκαιρία. Θα διασκέδαζα καθ'όλη τη διάρκεια της μονομαχίας. Αυτή τη φορά στόχευα τα άκρα του. Ήθελα να πληγώσω τα χέρια ή τα πόδια του για να επιβραδύνω τις κινήσεις του, καθώς το χτύπημα στο μέτωπο με είχε κάνει πολύ πιο αργό από αυτόν. Ευτυχώς η αιμορραγία είχε αρχίσει να σταματά και σιγά-σιγά μπορούσα να ανοίξω το αριστερό μου μάτι. Ο Shunsui απέκρουε τα συνεχόμενα κουνήματα του σπαθιού μου, μέχρι που χτύπησε το σπαθί μου με δύναμη από τα αριστερά, κάνοντάς με να χάσω τον έλεγχο και να μείνω απροφύλαχτος. Άλλαξε χέρι και με το αριστερό, ξεκίνησε από κάτω δεξιά να με κόψει στα δύο. Αυτό μου έδωσε την ευκαιρία να βάλω το σπαθί μου μπροστά για να μπλοκάρω την επίθεση, αλλά συνέβη κάτι απροσδόκητο. Στα ενδιάμεσα της επίθεσης είχε αφήσει το σπαθί του στον αέρα και είχε συνεχίσει την κίνηση του αριστερού του χεριού, αποσπώντας μου την προσοχή. Όσο κοιτούσα το αριστερό του χέρι, έπιασε το σπαθί του με το δεξί και επιχείρησε να με κόψει στην κοιλιά. Ευτυχώς για μένα, είχα προσέξει λίγο νωρίτερα την κίνηση και πρόλαβα να πηδήξω προς τα πίσω, με αποτέλεσμα να με κόψει επιφανειακά.

Έπεσα με την πλάτη στο έδαφος, αλλά αποκόμισα το έκπληκτο βλέμμα του Shunsui. Σηκώθηκα γρήγορα στα πόδια μου και πήρα αμυντική στάση. Η προηγούμενη επίθεση θα είχε αποβεί μοιραία αν δεν είχα τραβήξει τα μάτια μου απ'το σπαθί λίγο νωρίτερα.
-Με εκπλήσσεις! Είσαι ο πρώτος που καταφέρνει να αποφύγει τόσο αποτελεσματικά την πέμπτη επιθετική μορφή του Shigure Souen.
-Shigure Souen!? Τι είναι αυτό?
-Είναι το πιο ισχυρό στυλ ξιφασκίας. Είναι τέλειο. Το γεγονός ότι κάποιος σαν εσένα κατάφερε να το αντιμετωπίσει έστω και στο ελάχιστο είναι αξιέπαινο.
-Ευχαριστώ. Ώρα να συνεχίσουμε! του είπα και όρμησα ξανά.
Αυτή τη φορά όμως, η επίθεσή του με έπιασε απροετοίμαστο. Το σπαθί έπεσε απ'τα χέρια του και εκείνος το κοίταξε έκπληκτος, σαν να του είχε γλυστρίσει. Λίγο πριν πέσει στο έδαφος το κλότσησε με δύναμη και πετάχτηκε με εξωφρενική ορμή κατά πάνω μου. Έβαλα το σπαθί μου μπροστά για να το αποκρούσω, αλλά το σπαθί του Shunsui υπερίσχυσε και με έριξε στο έδαφος. Ο ninja έπιασε το σπαθί του απ'την αλυσίδα και το τράβηξε με δύναμη προς το μέρος του, ενώ παράλληλα έτρεχε με μεγάλη ταχύτητα κατά πάνω μου. Έπιασε το σπαθί του με τα δυο χέρια και το κατέβασε με δύναμη, σκοπεύοντας να με αποτελειώσει, αλλά δε θα τον άφηνα. Ακούμπησα το ένα μου χέρι στο πίσω μέρος της λεπίδας και το έβαλα μπροστά μου. Τα σπαθιά μας συγκρούστηκαν και ο Shunsui με πίεζε με μεγάλη δύναμη. Πρόβαλα όσο μεγαλύτερη αντίσταση μπορούσα, αλλά η περίσταση ήταν υπέρ του αντιπάλου μου. Ήμουν πεσμένος στο έδαφος και ήταν αδύνατον να βάλω όλη μου τη δύναμη, ενώ ο Shunsui έβαζε όλο και περισσότερη. Το σπαθί μου πλησίαζε όλο και περισσότερο στο πρόσωπό μου και οι μύες μου άρχισαν να πονούν απ'την υπερπροσπάθεια που κατέβαλα. Το σπαθί άγγιξε τη μύτη μου και τότε συνειδητοποίησα ότι η μάχη είχε τελειώσει.
-Έχασα. είπα με δυσκολία και ο Shunsui τράβηξε πίσω το σπαθί του.

Ανάσαινα λαχανιασμένα, ενώ ένιωθα το στήθος και τα χέρια μου να πονούν απ'τη δύναμη που είχα βάλει. Ο Shunsui έβαλε στη θήκη του σπαθί του και μου άπλωσε το χέρι, κάτι που με άφησε έκπληκτο.
-Δεν περίμενα ποτέ να το πω αυτό, αλλά χάρηκα που πολέμησα μαζί σου. Μου απέδειξες ότι υπάρχουν και άξιοι αντίπαλοι. Είχα καιρό να μονομαχήσω έτσι.
-Ευχαριστώ. Μου έδειξες πολλά επίσης. Χρειάζομαι δουλειά ακόμα στο σπαθί, αν και στην πραγματικότητα πολεμώ εξ αποστάσεως.
-Εξ αποστάσεως!?
-Είμαι χρήστης Φρούτου του Διαβόλου. Ελέγχω το μαγνητισμό, αλλά δε θέλω να βασίζομαι μονάχα σε αυτό.
-Χρήστης Φρούτου ε? είπε απογοητευμένος ο Shunsui, κάτι που με παραξένεψε.
-Γιατί απογοητεύτηκες?
-Βλέπεις, θα ήθελα πολύ να σου διδάξω το Shigure Souen!
-Πώς!? Και... και τι σε αποτρέπει απ'το να μου το μάθεις?
-Το Shigure Souen είναι ένα στυλ που απαιτεί τη χρήση νερού. Οι χρήστες δεν μπορούν να πολεμήσουν στο νερό.
-Πράγματι... όπως και να χει... Νομίζω ότι αναστάτωσα τους συγχωριανούς σου αρκετά. του είπα, αφού σχεδόν όλο το χωριό είχε συγκεντρωθεί για να δε τη μάχη. Πρέπει να φύγω.
-Χμμμ... θα ήθελα να μείνεις. Θα σε εκπαιδεύσω αυτοπροσώπως. Κάτσε στο χωριό για οχτώ ημέρες.
-Θα συμφωνήσουν οι υπόλοιποι?
-Ποιος τους ρώτησε? Εγώ αποφασίζω εδώ!
- Γιατί δε μου αρέσει αυτό? Π...Πολύ καλά.
-Από αύριο ξεκινάμε προπόνηση. Ελπίζω να είσαι προετοιμασμένος.
-Θα είμαι.
Στη συνέχεια με οδήγησε σε ένα σπίτι κοντά στο δικό του, που προφανώς προοριζόταν για επισκέπτες. Εκεί με άφησε και αφού έβαλε ένα περίεργο υγρό πάνω απ'την πληγή στο μέτωπό μου, μου πρότεινε να κοιμηθώ, κάτι που φρόντισα να ακολουθήσω πιστά.

Ξύπνησα την επόμενη μέρα νιώθοντας αναζωογονημένος. Το τραύμα στο μέτωπό μου είχε επουλωθεί σχεδόν και οι μύες μου είχαν ξεκουραστεί απ'τη χθεσινή σύγκρουση. Έπλυνα το πρόσωπό μου και βγήκα έξω. Εκεί με περίμενε ο Shunsui, ο Hisagi και δυο ακόμα ninja. Όταν με είδαν οι τρεις κοίταξαν αλλού, ενώ το βλέμμα του Shunsui είχε σκοτεινιάσει.
-Καλημέρα. Συνέβη κάτι?
-Εσύ σκότωσες τον Shinobi, Kaname? ρώτησε ο Hisagi.
-Ουσιαστικά ναι. Πολεμήσαμε σε ένα ξέφωτο με μπαμπού και αφού νίκησα ζήτησα πληροφορίες για το χωριό σας. Προτίμησε να μην τις δώσει και δάγκωσε τη γλώσσα του.
-Εγώ σας είπα να μην τον αφήσουμε να μείνει! φώναξε ένας απ'τους δυο άντρες.
-Ήρεμα Shino! είπε ο Shunsui και άπλωσε το χέρι του. Ο Shinobi ήταν παρορμητικός και αφελής. Προφανώς θα χρησιμοποίησε τις δυνάμεις του Φρούτου του και γι αυτό θα είχε αυτό το τέλος. Ήταν αναμενόμενο. Ο Kuran δε θα μπορούσε να γνωρίζει ότι θα φτάναμε εδώ που φτάσαμε.
-Αν υπάρχει πρόβλημα μπορώ να φύγω. Ας μη ξεχνάμε ότι έχασα τη μονομαχία και στην τελική, ήρθα στο νησί μονάχα για να πολεμήσω. Δε θέλω να δημιουργώ προβλήματα.
-Είναι εντάξει. είπε ο Shunsui, αλλά ήταν φανερό ότι τον είχε πειράξει ο θάνατος του συντρόφου του. Θάψτε τον με τις ανάλογες τιμές. Kuran, ακολούθησε με στο πεδίο εξάσκησης.
Έτσι, τον ακολούθησα μέχρι που φτάσαμε στην άκρη του δάσους, που υπήρχε άμμος. Λογικά την είχαν μετακινήσει απ'την παραλία και είχαν μετατρέψει εκείνο το σημείο σε πεδίο προπόνησης. Υπήρχαν αρκετά κούτσουρα με δερμάτινα επικαλύμματα.
-Μιας και το Shigure Souen έχει 8 μορφές, θα σου μάθω όσες μπορούν να εφαρμοστούν χωρίς νερό. Ξεκινάω! μου είπε και τράβηξε το σπαθί του.

Μου έδειξε μερικές τεχνικές και στη συνέχεια που ζήτησε να τις κάνω κι εγώ. Απ'τις οχτώ ήμουν σε θέση να μάθω μόνο τις τρεις, καθώς οι άλλες απαιτούσαν τη χρήση νερού. Παρόλα αυτά, παρέμεινα στη μάθηση αυτών των τριών επιθέσεων. Θα μου προσέφεραν μεγάλη βοήθεια στο μέλλον. Αφού μου τις έδειξε, με άφησε να τις εξασκήσω μόνος μου, αφού σύμφωνα με τα λόγια του: "Ο δάσκαλος τα δείχνει μια φορά κι ο μαθητής τα τελειοποιεί μόνος." Έμεινα λοιπόν στο πεδίο εκπαίδευσης μέχρι τη δύση του ήλιου, όπου ήρθε και ο Shunsui να με επιβλέψει. Λίγο αργότερα επιστρέψαμε στο σπιτάκι. Εκεί μου έδωσε ένα δίσκο με φαγητό, τον οποίο καταβρόχθισα και μετά αφού έκανα μπάνιο έπεσα να κοιμηθώ. Τις επόμενες έξι ημέρες τις αφοσιώσαμε στην τελειοποίηση της τέχνης του σπαθιού, στη σωστή χρήση του Shigure Souen, στην αύξηση της αντοχής μου και στη βελτίωση των αντανακλαστικών μου. Το αποτέλεσμα αυτών των έξι ημερών προπόνησης ήταν εμφανές για τον Shunsui, αλλά στα μάτια μου, το μόνο που κέρδιζα ήταν μώλωπες και πολλαπλές πληγές.
Η όγδοη μέρα παραμονής μου στο Holger Island ξημέρωσε και αφού φόρεσα το παντελόνι μου, έπλυνα το πρόσωπό μου και πήρα τη θήκη του σπαθιού μου. Κατευθύνθηκα στο πεδίο προπόνησης, όπου με περίμενε ο Hisagi αντί του Shunsui.
-Καλημέρα Hisagi. Πού είναι ο Shunsui?
-Ο Shunsui τέλειωσε με όσα είχε να σου πει. Με διέταξε να πολεμήσουμε. Αυτή είναι η τελευταία φάση της προπόνησης σου.
-Μάλιστα. Πριν αρχίσουμε... συγγνώμη για το θάνατο του Shinobi. Δεν ήθελα...
-Ναι ξέρω. Ήταν αφελής όπως και να το κάνουμε. Μη σε ανησυχεί. Ας ξεκινήσουμε! μου είπε και τράβηξε το σπαθί του.
Μου όρμησε και αποφάσισα να αντεπιτεθώ αμέσως. Έτσι, απέκρουσα το χτύπημα του και πήρα τη σωστή στάση: -Shigure Souen Ryu: Samidare!

Ο Hisagi ετοιμάστηκε να επιτεθεί, αλλά τον πρόλαβα. Ξεκίνησα το σπαθί μου από κάτω αριστερά και φτάνοντας στη μέση το άφησα, ενώ ο Hisagi ακολούθησε την κίνηση του δεξιού μου χεριού. Ταυτόχρονα έπιασα το σπαθί με το αριστερό μου χέρι και γυρνώντας τη λεπίδα ανάποδα, προσπάθησα να τον χτυπήσω στην κοιλιά. Πήδηξε όμως όπως είχα κάνει κι εγώ στη μάχη μου με τον Shunsui και απέφυγε εντελώς το χτύπημα, κάτι που με εξέπληξε. Πριν πέσει, έβαλε την παλάμη του στο έδαφος και δίνοντας ώθηση προς τα πάνω, στάθηκε στα πόδια του και έστρεψε το σπαθί του προς το μέρος μου.
-Ξέρω να αμύνομαι ενάντια στο Shigure Souen. μου είπε με ένα χαμόγελο. Δε θα με νικήσεις έτσι.
-Μην παίρνεις κι όρκο. του απάντησα ανταποδίδοντας το χαμόγελο και άφησα το σπαθί μου να πέσει.
-Shigure Souen Ryu: Yarazu no ame!
Κλότσησα το σπαθί και το έστειλα προς το στέρνο του Hisagi, ο οποίος όμως το απέφυγε με μεγάλη ταχύτητα και μου όρμησε. Τότε, χρησιμοποιώντας τη δύναμη του μαγνητισμού, το σπαθί μου έφτασε αστραπιαία προς τα χέρια μου και απέκρουσα την επίθεση του αντιπάλου μου. Ένα χαμόγελο εμφανίστηκε στα χείλη του και χαμήλωσε τόσο, ώστε το κεφάλι του είχε φτάσει στο ύψος των γονάτων μου. Αμέσως γύρισε με μεγάλη ταχύτητα με σκοπό να με κλοτσήσει στην κλείδωση των ποδιών, αλλά πηδώντας στον αέρα απέφυγα την επίθεση. Η ταχύτητά του όμως ήταν τεράστια. Σηκώθηκε σχεδόν αμέσως στα πόδια του και με μια περιστροφή του σπαθιού του με αφόπλισε και επιχείρησε να με καρφώσει στο στέρνο. Με τη χρήση των δυνάμεων του Φρούτου μου σταμάτησα την επίθεσή του και ακούμπησα τη λεπίδα του σπαθιού του, ενώ ταυτόχρονα έπιασα το σπαθί μου με το άλλο και το έφερα πίσω απ'το λαιμό του Hisagi.

Εκείνος χαμήλωσε ξανά αποφεύγοντας το θανατηφόρο χτύπημα και σηκώθηκε καθώς έπεφτα στο έδαφος, ρίχνοντάς με κάτω. Έστρεψε το σπαθί του προς το μέρος μου και πήγε να το καρφώσει στο στήθος μου, αλλά δίνοντας ώθηση με τα πόδια μου στάθηκα όρθιος.
-Βελτιώθηκες. Οι κινήσεις σου είναι κατά πολύ γρηγορότερες σε σχέση με εκείνες με τον Shunsui.
-Για να το λες. του απάντησα και όρμησα στοχεύοντας τον αριστερό του ώμο.
Παραμέρισε προς τα δεξιά αφήνοντάς μου το χώρο να ξαναεπιτεθώ. Γύρισα το σπαθί μου και επιχείρησα να τον αποκεφαλίσω, αλλά είχε φύγει από δίπλα μου. Γύρισα το κεφάλι μου προς τα πίσω και τον είδα να μου ορμάει. Πρόλαβα να στρέψω το σπαθί μου προς το μέρος του και να αποκρούσω την επίθεσή του τελευταία στιγμή. Πάτησα με το αριστερό μου πόδι το γόνατό του και δίνοντας ώθηση πετάχτηκα προς τα πάνω, ενώ ταυτόχρονα περιστράφηκα προσπάθησα να τον κλοτσήσω στο πρόσωπο με το δεξί μου πόδι. Η απόπειρά μου απέτυχε και μάλιστα μου στοίχισε, αφού εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία και με έσχισε στο αριστερό μου πόδι. Λόγω του τραύματος δεν μπόρεσα να σταθεροποιηθώ και έπεσα στο έδαφος. Ο Hisagi έτρεξε να με καρφώσει, αλλά στάθηκα στα πόδια μου όσο πιο γρήγορα γινόταν και πήρα αμυντική στάση. Απέκρουσα τα επόμενα χτυπήματά του και έκανε ένα βήμα πίσω. Έπιασε το σπαθί του με τα δυο χέρια και επιτέθηκε ξανά. Λίγο πριν με αγγίξει το σπαθί του, χαμήλωσα όπως είχε κάνει κι αυτός πριν αποφεύγοντας την επίθεση και στη συνέχεια, σηκώθηκα γρήγορα και του έριξα γροθιά στο στομάχι. Έκανε μερικά βήματα προς τα πίσω και εκμεταλλευόμενος την αδυναμία του, έτρεξα και του έριξα κλοτσιά στο κεφάλι, στέλνοντάς τον μερικά μέτρα μακριά. Έφτασα γρήγορα από πάνω του και τοποθέτησα το σπαθί μου στο λαιμό του. Η μάχη μας είχε τελειώσει.

Το χαμόγελο δεν είχε φύγει απ'τα χείλη του, κάτι που με χαροποίησε, καθώς και οι δυο μας ευχαριστηθήκαμε τη μάχη. Του έδωσα το χέρι μου για να σηκωθεί και στάθηκε μπροστά μου με τη μύτη του να αιμορραγεί απ'την κλοτσιά.
-Ήσουν άξιος αντίπαλος Kuran. μου είπε σφίγγοντας το χέρι μου.
-Κι εσύ Hisagi! Ελπίζω να ξαναπολεμήσουμε στο μέλλον!
-Βλέπω τελείωσε η μάχη. ακούστηκε ο Shunsui που μόλις είχε έρθει.
-Ναι.
-Ναι Shunsui και... έχασα!
-Δεν περίμενα και τίποτα καλύτερο... Άχρηστε.
-Ευχαριστώ...
-Kuran, μετά τη νίκη σου έναντι του Hisagi, η εκπαίδευσή σου στο νησί τελείωσε. Όπως σου υποσχέθηκα, οχτώ ημέρες!
-Ναι Shunsui, σε ευχαριστώ πολύ. Θα τελειοποιήσω το Shigure Souen στο μέλλον και θα το προσαρμόσω στην ιδιαιτερότητά μου.
-Το ελπίζω. μου είπε χαρούμενος.
-Νομίζω ότι ήρθε η ώρα μου να φύγω.
Έδωσα το χέρι μου στο Hisagi και ευχαρίστησα τον Shunsui για την εκπαίδευση που μου προσέφερε. Πήγα στο σπιτάκι, πήρα τα πράγματά μου και κίνησα για το δάσος. Πριν βγω απ'το χωριό με έφτασε ο Hisagi.
-Kuran, ξέχασα. Πάρε αυτό. Ονομάζεται Kama Pose. Με αυτό μπορείς να πας στο Mecha Island. Βλέπεις, το νησί αυτό είναι χελώνα και ξυπνάει κάθε 1000 χρόνια και είναι δύσκολο να εντοπιστεί.
-Ευχαριστώ Hisagi. Εις το επανιδείν!
Έβαλα το Kama Pose στην τσέπη μου και ύστερα από αρκετό περπάτημα έφτασα στην παραλία, πήρα τη βάρκα και κάνοντας κουπί, έφτασα στο πλοίο μου. Ανέβασα τη βάρκα στο κατάστρωμα και σήκωσα την άγκυρα. Κοίταξα το Kama Pose και σκέφτηκα ότι ήταν καλή ευκαιρία να πλεύσω προς τα εκεί. Έτσι, άνοιξα πανιά για το Mecha Island.

Τέλος

Όνομα: Kuran Kaname
Haki Points: 2
Player of the Month Points: 8
Beli: 27.000
Bounty/Fame Points: -
Παρατηρήσεις: Aπό τις καλύτερες ιστορίες που έχω διαβάσει ως προς την περιγραφή μαχών, χαρακτήρων και της προσωπικότητας του παίχτη σου. Ήσουν όσο αναλυτικός χρειαζόταν για να μην κάνεις κουραστική την ιστορία σου. Πολύ καλή εμφάνιση στα ποστ σου.