Εκπαιδευση στο νησι των Ninja[Τελος]

Στη προηγουμενη ιστορια:Πηγα στο Clockwork Island οπου και αναμετρηθηκα με ενα απο τα πρωτοπαλικαρα του Bear King τον Pin Joker. Επειτα απο την νικη μου απεναντι στον τελευταιο, "επεισα" τον Bear King να σταματησει την βαναυσοτητα απεναντι στους κατοικους του Clockwork Island...

Σημερα:Καθως πηγαινα στον επομενο προορισμο μου το πλοιο μου αρχισε να μπαζει νερα και σιγα σιγα βυθιστηκε... Πρωτου γινει το αναποφευκτο μεταμορφοθηκα και πεταξα ετσι ωστε να σωθω... Προσγειωθηκα εξουθενομενος σε ενα αλλο εμπορικο πλοιαριο το οποιο κατευθυνοταν προς το Holger Island της West Blue... Αναγκαστηκα να δουλεψω για να μπορεσω να μεινω στο πλοιο...Ωστοσο οταν αρχισαμε να βλεπουμε το Holger Island εκανα ανταρσια σκοτωνωντας σχεδον ολους τους φυλακες που υπηρχαν στο πλοιο και το πηρα στην κατοχη μου, ετσι ελυσα το μεταφορικο μου προβλημα...

Σχεδον ειχα φτασει στο νησι και ετσι αρχισα να πεταω τα πτωματα στην θαλασσα "καθαριζωντας" τα αποδεικτικα στοιχεια... Το πλοιο αυτο δεν μπορουσα να το χειριστω το ιδιο καλα με το δικο μου μιας που ηταν λιγο μεγαλυτερο και προφανως δυσκολοτερο στην πλοηγηση. Ωστοσο οι μερες μου στην θαλασσα ειχαν αποδοσει καρπους και ετσι δεν θα μου επερνε πολυ καιρο να το μαθω.

Προσαραξα και εδεσα το πλοιο μου εκτος του λιμανιου ετσι ωστε να αποφυγω τα μη επιθυμητα βλεματα, μιας που δεν ειχα ιδεα τι ειδους νησι ηταν αυτο... Ουτε βεβαια και το ποσο καλες σχεσεις ειχε με τους πειρατες.Αφου τελειωσα με το πλοιο μου ξεκινησα να κανω μια βολτα γυρω γυρω στο νησι.Δεν περασε πολυ ωρα και εφτασα σε μια μικρη συνοικια που θυμιζε λιγο πολη αλλα δεν ηταν ακριβως αυτο...

Μιας που στην συνικοια αυτη δεν υπηρχαν και πολλα κτισματα δεν αργησα να βρω το μπαρ...
Μπηκα μεσα και εκατσα σε ενα τραπεζι, ο σερβιτορος δεν αργησε πολυ να ερθει για παραγγελια...
Αφου πλεον ειχα παραγγηλει οτι ηθελα να φαω και να πιω τον ρωτησα για πληροφοριες περι του νησιου καθως και τον κατοικων του, συμφωνα με αυτα που εμαθα το Holger Island είναι ένα νησί που δεν εχει εξερευνηθεί επίσημα από κάποιον οπότε όλοι το θεωρούν ακατοίκητο. Είναι μεγάλο σε έκταση ενώ περιμετρικά έχει αμμουδιά, μετά ένα μεγάλο στρώμα δάσους και στο κέντρο αυτού υπάρχει ένα μυστικό χωριό με κατοίκους - νίντζα.
Οι νίντζα όμως δεν είναι φιλικοί με τους επισκέπτες και για αυτό κανένας μέχρι στιγμής δεν έχει φτάσει σε αυτό το κρυφό χωριό...αν υπάρχει! Το δάσος κρύβει πολλούς φυσικούς κινδύνους εφόσον κατοικείται και από άγρια ζώα (βουβάλια, τίγρεις, ιαγουάριους, αετούς κτλ).
Εχωντας πλεον αυτες τις πληροφοριες ηξερα ποιος θα ηταν ο επομενος στοχος μου. Να βρω το χωριο των Ninja... Σιγουρα το να αποδειξω την δυναμη και την αξια μου εκει θα ηταν μια δυσκολη εως και ακατορθωτη αποστολη αλλα αν τα καταφερνα θα λαμβανα μια ειδικη εκπαιδευση απο τον αρχηγο τους, πραγμα που θα εστελνε τις μαχητικες μου ικανοτητες σε ενα αλλο επιπεδο...!

Οι ανθρωποι του χωριου ηταν ιδιαιτερα φιλικοι απεναντι μου, προφανως δεν ειχαν καποια ιδιαιτερη επικοινωνια με τον εξω κοσμο και ετσι δεν ειχαν καποια απεχθεια απεναντι στους πειρατες,πραγμα που ο γενικος πληθισμος ειχε...

Με τα πολλα και εχωντας πλεον τις πληροφοριες που ηθελα να παρω, ευχαριστησα και πληρωσα στο μπαρ και εφυγα για να ξεκινησει η περιπετεια μου στην ζουγκλα με στοχο το να φτασω στο χωριο των Ninja και αν μπορεσω να αποδειξω την δυναμη μου ωστε να κερδισω τον σεβασμο τους και να μπορεσω να προπονηθω μαζι τους...

Συμφωνα με τις πληροφοριες που ειχα παρει απο το μπαρ η ζουγκλα ξεκινουσε λιγο μετα την εξοδο του χωριου, απο κει και περα θα χρειαζομουν μια πυξιδα για να μπορεσω να περιηγηθω μεσα της. Προμηθευτικα μια απο τον σερβιτορο πληρωνοντας βεβαια ενα ακριβο αντιτιμο μιας που οπως ελεγε ειχε "συναισθηματικη" αξια για εκεινον!!!

Μπηκα επιτελους στην ζουγκλα, πραγματι η βλαστηση ηταν ιδιαιτερα πυκνη πραγμα που εκανε ιδιαιτερα δυσκολο το να μπορει καποιος να δει, μιας που το φως του ηλιου δεν περναγε απο τα πυκνα κλαδια και φυλλα των δεντρων...
Περπατουσα ολο και πιο βαθεια στην ζουγκλα, μεχρι που χαθηκε καθε ακτινα φωτος και ετσι αναστηκα να "αναψω" το χερι μου για να μπορω να βλεπω... Για καποιον περιεργο λογο μπορουσα να αισθανθω αρκετα αλλα ζωα που ζουσαν εδω. Τα ενιωθα λες και ηταν διπλα μου, πραγμα που με εκανε να εχω συνεχως τον νου μου και να προχωρω προσεχτικα παρατηρωντας την καθε κινηση!
Κοιτωντας την πυξιδα αρχισα να κατευθυνομαι βορειοδυτικα οπως μου ειχε υποδειξει και ο σερβιτορος, ή τουλαχιστον μου ειπε πως εκει εχει ακουσει πως ειναι το χωριο των Ninja... Προχωροντας ειδα δυο ματια να λαμπιριζουν στο φωτος της φλωγας μου, ηταν μια τιγρης, η οποια με κοιτουσε με ενα βλεμμα που υποδεικνυε πως ημουν το επομενο γευμα της...
Οκ λοιπον...αν θες να με φας θα πρεπει πρωτα να με νικησεις... ειπα καθως μεταμορφωνα τα χερια μου. Επρεπε να εχω απο την αρχη μεγαλη ταχυτητα και ακριβεια αν ηθελα να βγω ζωντανος απο την μαχη αυτη... Η τιγρης ωστοσο στο θεαμα της φωτιας μου αρχισε να υποχωρει, την κοιταξα απορημενος. Αλλα τοτε καταλαβα, δεν ξερει πως δεν καιει αλλα ξερει πως ειναι φωτια και για αυτο την φοβαται! Προχωρησα προς το μερος της με τα χερια μου μεταμορφομενα, πηγαινε ολο και πιο πισω, μεχρι που εβγαλε ενα γρυλισμα και εφυγε...

Απο εκει και περα ηξερα τι επρεπε να κανω, και ετσι συνεχισα να προχωρω εχοντας το μεγαλυτερο μερος του σωματος μου μεταμορφομενο... Ετσι κραταγε τους πιθανους αντιπαλους μου μακρια και ειχα και καλυτερο οπτικο πεδια μιας που φωτιζα μεγαλυτερο μερος της ζουγκλας... Μετα απο το συμβαν αυτο η περιηγηση μου εγινε ιδιαιτερα ευκολη και ετσι καλυψα ενα μεγαλο μερος της ζουγκλας... Ωστοσο αυτο που ειχε αρχισει να με ανυσηχει ηταν το οτι δεν ειχα βρει ουτε ενα ιχνος του χωριου που εψαχνα και ειχα αρχισει να απογοητευομαι... Πλεον ενιωθα σιγα σιγα την κουραση να με κυριευει, περπατουσα ηδη πεντε ωρες και δεν ειχα βρει τιποτα... Υπολογισα πως μαλλον ειχε πλεον βραδιασει και ετσι αποφασισα να σταματησω το ψαξιμο για σημερα, ανεβηκα στο πιο ψηλο δεντρο που βρηκα ωστε να αποφυγω τις βραδυνες "συγκρουσεις" με τα "ζωακια" που ζουσαν στην ζουγκλα αυτη...
Εβγαλα απο το σακιδιο μου λιγο φαγητο που ειχα παρει απο το μπαρ και αφου εφαγα επεσα για υπνο, καταβεβλημενος απο το ταξιδι καθως και την πεζοπορεια της σημερινης ημερας...
Αυριο με περιμεναν ακομα χειροτερα...

Ξυπνησα αλυσοδεμενος σε ενα δωματιο, τρεις μαυροντυμενοι αντρες,των οποιων τα προσωπα δεν φαινονταν, με κοιτουσαν απειλιτικα...
Καλημερα!! Υποθετω πως βρηκα το χωριο των Ninja εε;;

Μαλλον δεν ειμαι και πολυκαλοδεχουμενοθ ετθι;;;
Μετα απο εκεινη την χαρουμενη συζητηση που ειχαμε με σηκωσαν και με πηγαν σε ενα αλλο σπιτι, το οποιο ομως μεσα ηταν ιδιαιτερα σκοτεινο και ετσι δεν εβλεπα τιποτα...
Συντομα ωστοσο μπηκε ενας αντρας μεσα, απο το ελαχιστο που μπορουσα να δω παρατηρησα πως ηταν διαφορετικα ντυμενος απο τους υπολοιπους. Οποτε μαλλον ηταν υψηλοβαθμος ή ισως και ο αρχηγος τους...
Λεγε ποιος εισαι και τι θες εδω;
Εεε... βασικα εμαθα πως ισως υπαρχει ενας καταβλησμος Ninja στο νησι αυτο και σκεφτηκα πως ισως θα μπορουσα να γινω πιο δυνατος αν προπονιομουν μαζι σας...ειμαι Πειρατης...
Και τι σε κανει να πιστευεις πως δεν θα σε σκοτωσουμε; Ειμαστε Ninja...δεν θελουμε ξενους στον καταβλησμο μας... ειπε και με κοιταξε απειλιτικα...

Τι θα ελεγες αν πολεμουσα εσενα... Αν σε νικησω θα με αφησεις να προπονηθω μαζι σας, αν χασω μπορεις παντα να με σκοτωσεις...
Εκατσε λιγο σκεπτικος, προφανως του αρεσε η ιδεα της μαχης αλλα δεν μου εδινε καποιο ιδιαιτερο στοιχειο για να ειμαι σιγουρος...
Εχω σταματησει τις μαχες εδω και πολυ καιρο... Αλλα εδειξες θαρρος με το να ερθεις εδω μονος σου, οποτε θα σου δωσω μια ευκαιρια... Αν νικησεις των καλυτερο μου μαχητη και κερδισεις μπορεις να προπονηθεις εδω για οσο καιρο θες... Αλλα αν χασεις...
Αν χασω εχεις δικαιομα να κανεις οτι θες... Αλλα δεν θα χασω...
Αυτο θα το δουμε... ειπε και γυρισε την πλατη του και εφυγε...
Υστερα απο λιγη ωρα ηρθαν δυο Ninja οι οποιοι με ελυσαν και μου ειπαν πως η μαχη μου θα λαβει μερος σε μια ωρα... Μετα εφυγαν και αυτοι αφηνοντας με στο σκοτεινο σπιτι... Πραγμα το οποιο δεν με ενοχλουσε ιδιαιτερα μιας που ετσι θα μπορουσα να αυτογιατρευτω χωρις να μαθουν πως το εκανα... Τουλαχιστον οχι πριν θελησω εγω να το μαθουν...

Η ωρα περασε πιο γρηγορα απο οτι το περιμενα, και συντομα ηρθαν παλι οι δυο φρουροι μου για να με πανε στο μερος που θα γινοταν η μαχη...
Σηκω πειρατη...ηρθε η ωρα...
Μπα κιολας; Λιγο νωρις δεν ειναι ρε παιδια;
Ελα ελα... ολο εξυπναδες...τελειωνε και σηκω να παμε...
Βιαζομαστε βιαζομαστε;
Τελειωνε ειπα...μας περιμενει ο αρχηγος...

Πηγαμε στον αρχηγο, ο οποιος μας περιμενε σε εναν ανοιχτο χωρο... Διπλα του καθοταν μια κοπελα λιγο μικροτερη απο μενα σε ηλικια...
Λοιπον ηρθε η ωρα...Δεν χρειαζονται πολλα λογια... Ηρθε η ωρα, απο εδω η αντιπαλος σου η Shinobi
Κοπελα; Θελεις να παλεψω με μια κοπελα;
Εχεις καποια αντιρισση;
Οχι καποια ιδιαιτερη απλα θα ειναι μια ευκολη νικη...

Χαχα θα ειναι πραγματι μια ευκολη νικη...ΞΕΚΙΝΗΣΤΕ!!
Με αυτα τα λογια η μαχη μου ειχε ηδη ξεκινησει... Πριν προλαβω καν να κουνηθω η μικρη με ειχε πλησιασει και ηταν σε αποσταση "βολης"... Ισα που προλαβα να αποφυγω το χτυπημα της και να κανω δυο βηματα πισω...Προφανως ειχε αρκετη εμπειρια...δεν επρεπε να την θεωρησω ευκολη αντιπαλο...

Εισαι γρηγορη... Το παραδεχομαι αυτο...!!
Με κοιταξε και ευθυς αμεσως εριξε μια κλωτσια στο κλαδι ενος δεντρου που ηταν απο πανω μας...
Το εκοψε σαν χαρτι... Ειχα μεινει και την κοιτουσα αποσβολωμενος, οπωςδηποτε δεν ηταν οτι εδειχνε.. Ηταν σιγουρα πολυ πιο δυνατη απο μια κανονικη κοπελα και ισως να το πληρωνα ακριβα αν δεν προσεχα τι εκανα...

Οκ ξερεις και να κλωτσας... Τωρα τι θα γινει ομως; Θα με πολεμησεις;
Shinobi...αρκετα επαιξες, τελειωσετο γρηγορα...
Δεν προλαβα καν να την δω να κινειται... μια δυνατη αγκωνια στο πηγουνι με εστειλε πετωντας τρια μετρα πισω... Πρωτη φορα στη ζωη μου πονεσα τοσο πολυ απο κτυπημα, ουτε και ειδα καποιον να χτυπαει με τοση ακριβεια και ταχυτητα...

Πηγα να σηκωθω αλλα μια το ιδιο γρηγορη κλωτσια με ξανακαθηλωσε στο εδαφος...Εχανα κατα κρατος απο ενα κοριτσακι, αυτο δεν θα το ανεχομουν, επρεπε να νικησω... Τυλιχτικα στις φλωγες και πεταξα... Οι επιθεσεις απο αερα θα επρεπε να εχουν καποια επιδραση πανω της, τουλαχιστον τωρα θα μπορουσα να κινουμε με μεγαλυτερη ταχυτητα απο αυτην...

Επιτεθηκα απο ψηλα κατεβενωντας με μεγαλη ταχυτητα προς το μερος της, την τελευταια στιγμη ξανααλαξα το ποδι και προσπαθησα να την κλωτσησω αλλα δεν ηταν πλεον εκει... Λες και ειχε εξαφανιστει απο προσωπου γης... Κοιταξα παντου αριστερα και δεξια μου ακομα και πισω αλλα τιποτα... Αυτο μου αφηνε μονο δυο επιλογες και η μια ηταν αδυνατη οποτε ηταν απο κατω μου... Γυρισα για να την βαρεσω ωντας σιγουρος πως θα ειναι εκει, αλλα οχι, ο πονος ηρθε απο τον σβερκο μου...

Δεν ξερω πως, δεν ξερω ουτε καν ποτε αλλα ειχε μετακινηθει πισω μου... Λες και ειχε τηλεμεταφερθει, το χτυπημα της αυτο ηταν πολυ πιο δυνατο και πολυ πιο ακριβες απο τα προηγουμενα δυο... Επεσα ξανα στο εδαφος, το σωμα μου επεστρεψε στην κανονικη του μορφη, πλεον δεν μπορουσα να ελεγξω την δυναμη μου... Ενιωσα τις αισθησεις μου να με αφηνουν σιγα σιγα... Η οραση μου εγινε βαρια και σκουρα, οι αφωνες αρχισαν να γινονται απομακρες... Εχασα τις αισθησεις μου, πλεον ειχα χασει...

Οι μερες περνουσαν σαν νερο αλλα το μονο που μπορουσα να κανω ηταν να κοιταω το ταβανι του σπιτιου που με ειχαν... Οι "παρενεργειες" απο τα χτυπηματα που ελαβα προφανως δεν ειχαν φυγει ακομα. "Η τεχνη των Ninja σιγουρα ειναι απολυτα θανατηφορα" σκεφτηκα και χαζογελασα.
Η αληθεια ειναι πως προσπαθουσα να ξεγελασω τον εαυτο μου και να σκεφτω εναν τροπο για να ξεφυγω απο δω... Ο μονος λογος που σκεφτηκα για τον οποιο ημουν ακομη ζωντανος ηταν μαλλον επειδη δεν ειχε αποφασιστει ο τροπος θανατωσης μου, πραγμα που δεν μου πολυαρεσε σαν σκεψη.. Ποσο μαλλον σαν γεγονος!

Προς απαντηση στις σκεψεις μου, η πορτα ανοιξε και μπηκε μεσα ο αρχηγος.
Εχεις καποια ιδεα γιατι εισαι ακομα ζωντανος;
Εεε; Δεν εχετε αποφασισει τροπο θανατωσης μου ακομα;
Τουλαχιστον δεν εχασε το χιουμορ του... ακουστηκε μια φωνη απο την πορτα...
Ποιος ειναι εκει; Δεν μπορω να κουνηθω...
Εγω φταιω για αυτο... ειπε η Shinobi καθως ηρθε και αυτη απο πανω μου... μου εριξε ενα μικρο χαμογελο... Ηταν ιδιαιτερα ομορφη, δεν το ειχα παρατηρησει κατα την διαρκεια της μαχης μας αλλα ειχε πολυ ωραια χαρακτηριστικα και ιδιαιτερα λαμπερα καστανα ματια...Το σωμα της ημουν σιγουρος πως ηταν καλλιγραμο και δυνατο, το ειχα νιωσει και απο τα χτυπηματα της αλλωστε...!

Ειχα μεινει και την κοιτουσα σκεπτομενος διαφορες "πονηρες" καταστασεις μαζι της, μεχρι που τις σκεψεις μου διεκοψε ο αρχηγος, ο οποιος με κοιταγε λες και εβλεπε οσα σκεφτομουν...
Σε μια δυο μερες θα μπορεις να σηκωθεις απο το κρεβατι... Τα χτυπηματα που ελαβες ηταν θανατηφορα, εισαι τυχερος που ζεις... Οταν σηκωθεις η κορη μου απο δω θα ειναι ο δασκαλος σου...
Κορη; Τι εννοει κορη; Αυτο εξηγει το γιατι με κοιταζε με μισος... αλλα για μισο λεπτο...
Δασκαλος; Μα εχασα...
Δεν υπηρχε περιπτωση να κερδισεις... Η Shinobi προπονειτε μαζι μου απο οταν ηταν πεντε χρονων... Και ειναι πλεον η καλυτερη οσον αφορα τις χωρις οπλα δολοφονιες...
Αυτο ειναι αληθεια... Ειμαι η καλυτερη στον τομεα αυτο... μου ειπε με ναζι η Shinobi...

Δεν υπηρχε περιπτωση νικης σου απο την αρχη...αλλα ηθελα να δω την δυναμη και την αποφασιστικοτητα σου...
Δηλαδη μπορω να μεινω λιγο εδω και να προπονηθω με... την Shinobi;!

Μπορεις με εναν μονο ορο...
Δεκτος!!!
Θα πρεπει να πολεμησεις τους Μαριν που σε ακολουθουσαν απο μακρια οταν εφτασες στο νησι μας...
Ποιους Μαριν; Δεν με ακολουθουσε κανενας...
Και ομως οι αντρες αλλο υποστηριζουν... Ηδη ειναι στο χωριουδακι στην παραλια και σε ψαχνουν... Αν θες λοιπον να προπονηθεις εδω θα πρεπει να πολεμησεις μαζι τους στο τελος και να νικησεις βεβαια!
Οκ λοιπον..Δεχομαι... Αλλα προς το παρον... Shinobi-san θες να κατσεις να μου κανεις λιγο παρεα...

Υποθετω πως οχι...

Μετα απο δυο περιπου μερες ημουν εντελος καλα και ετσι η προπονηση μου ξεκινησε...
Η Shinobi παρα το ποσο ομορφη κοπελα ηταν εξωτερικα, δεν ηταν καθολου ευκολη στο να της μιλησεις αλλα ουτε και στο να την εχεις για δασκαλο... Ηταν ιδιαιτερα αυταρχικη και καθολου ψυχραιμη ετσι καταληγα καθε τρεις και λιγο να τις τρωω...
Η προπονηση μου αρχικα τουλαχιστον περιειχε παρα πολυ μυικη ενδυναμωση, το οποιο γινοταν με απειρα σετ κοιλιακων, πους-απ και βαρη, καθως επεισης και αυξηση της αντοχης μου μεσω του τρεξιματος.Τρεις μερες ολοκληρες εκανα μονο αυτα,εχοντας πολυ μικρα διαλειματα για ξεκουραση και φαγητο... Στο τελος της τριτης μερας η Shinobi μου ειπε πως ημουν ετοιμος απο τον τομεα αυτο... Και μαλλον ειχε δικιο μιας που ενιωθα τον εαυτο μου πιο καλο και πιο δυνατο απο ποτε!
Πλεον ειχε αρχισει να μου μιλαει και αρκετα συχνα την εκανα να χαμογελαει, τα βραδια πηγαιναμε βολτα στο δασος γυρω απο τον καταβλησμο και "παιζαμε" με τα ζωα που παραμονευαν...
Θα ηθελα να μεινω εδω... της ειπα το τριτο βραδυ... Με κοιταξε, χαμογελασε και μου απαντησε:
Οχι δεν θα ηθελες... Ανηκεις στην θαλασσα, εκει εισαι ελευθερος...Εδω, εισαι φυλακισμενος...
Υστερα χωρις αλλη λεξη σηκωθηκε και εφυγε... Ηξερα πως ειχα χτυπησει καποιο νευρο, και ετσι απεφυγα να συνεχισω την συζητηση μιας που η Shinobi δεν ενιωθε και τοσο ανετα με αυτην...

Την επομενη ημερα ολα κυλουσαν ομαλα και η Shinobi ηταν και παλι χαμογελαστη σαν να μην συναιβεναι τιποτα. Βεβαια δεν με πολυ πειραζε αυτο μιας που δεν θα ηθελα να ειναι περιεργα τα πραγματα μεταξυ μας...
Λοιπον το βασικο πραγμα που θα πρεπει να ξερεις ειναι πως οι τεχνικες δολοφονιας των Ninja ειναι σχεδον ιδιες με τις τεχνικες παλης που ξερεις... Μονο που ειναι πολυ πιο γρηγορες πολυ πιο δυνατες, πολυ πιο ακριβεις, και πολυ πιο θανατηφορες...
Εεε ναι... Ακριβως ιδιες οπως το ειπες...
Ξεκινησαμε με πολλα σετ απο κλωτσιες καθως και αγκωνες, τα ποδια και οι αγκωνες μου αρκετα συντομα ποναγαν ικτρα...
Ελα βαρατο, ενα δεντρο ειναι δεν ποναει...
Δεν ανυσηχουσα ακριβως για το δεντρο...
Παρα τον ολο πονο και τον δολοφονικο τροπο που με προπονουσε η Shinobi, ενιωθα πως με ολα οσα εκανα τα χτυπηματα μου γινονταν ολο και πιο δυνατα... Αν εξαιρεσεις το γεγονος πως περναγα αρκετες ωρες μαζι της, ο βασικος λογος που εμενα στον καταβλησμο ειναι γιατι εβλεπα την διαφορα στη δυναμη μου...

Υστερα απο αρκετες μερες τραγικης και ιδιαιτερα κουραστικης προπονησης η Shinobi μου ειπε πως ειχε πλεον μαθει ολα οσα ειχε να μου δειξει και πως απο εδω και περα θα επρεπε να τα εξελιξω μονος μου... Δεν με χαροποιησαν ιδιαιτερα τα λογια αυτα μιας που συνηδητοποιησα πως ο χρονος μου μαζι της ειχε σχεδον τελειωσει, προσπαθησα να μην το δειξω αλλα η εκφραση μου το μαρτυρουσε απο μονη της...
Δηλαδη; Τελος η προπονησης μας εε;
Ναι... ειπε μονολεκτικα αποφευγοντας το να με κοιταξει...
Πρεπει να φυγω απο τον κααταβλησμο για να προπονηθω μονη μου... συνεχισε με τον ιδιο τονο...
Δεν μιλησα, τι να ελεγα αλλωστε... Ημουν πειρατης και ηταν Ninja... Και στις δυο περιπτωσεις δεν υπαρχει χωρος για συναισθηματα, ουτε και ευαισθησιες...
Λοιπον...Αυτο ηταν, μου αρεσε οσο κρατησε... Ελπιζω να σε ξαναδω πριν φυγω... Πριν προλαβω να τελειωσω την προταση μου με επιασε και με φιλησε, υστερα διχως καμια λεξη εξαφανιστηκε απο μπροστα μου... Γυρισα στο χωριο χαμενος στις σκεψεις μου, διχως να εχω ορεξη να μιλησω σε κανεναν...

Την αλλη μερα σηκωθηκα απο νωρις και συνεχισα πλεον μονος μου την προπονηση... Μπορουσα να δω ξεκαθαρα την αλλαγη στην δυναμη μου, ηταν λες και ειχα καινουργιο σωμα... Αποφασισα να δοκιμασω τις καινουργιες μου ικανοτητες σε συνδυασμο με το φρουτο μου...Ετσι μεταμορφωθηκα και πεταξα, ημουν σε θεση να πεταξω σε πολυ μεγαλυτερες ταχυτητες... Περαν αυτου μετα απο τοση εμφαση στην ακριβεια ενιωθα πως ειχε βελτιωθει και η "πτηση" μου...

Ολο το υπολοιπο πρωινο το περασα κανοντας προπονηση μονος μου στο δασος, αντιπαλοι μου φυσικα ηταν τα ζουσα που υπηρχαν εκει... Το μεσημερι γυρισα εξουθενομενος στον καταυλισμο των Ninja, αφου εφαγα οσο πιο γρηγορα μπορουσα επεσα για υπνο. Το απογευμα σηκωθηκα και ετοιμασα τα πραγματα μου, πλεον ειχε ερθει ο καιρος να φυγω... Δεν με κρατουσε κατι αλλο εδω και ετσι ηθελα να εξαφανιστω οσο πιο γρηγορα γινοταν...
Λοιπον φευγεις;
Ναι... ευχαριστω για ολα, δεν θα ξεχασω οσα εκανες για μενα αρχηγε...
Χαχα μην ανυσηχεις... Απλα σε βοηθησα γιατι ειδα τον εαυτο μου σε σενα... Τουλαχιστον τον νεαρο εαυτο μου... Ολο ζωη, δυναμη και απερισκεψια...
Χαμογελασα και χωρις αλλες λεξεις γυρισα την πλατη μου και εφυγα απο τον καταυλισμο...