[Τέλος] I'm a flipping Ninja

Ειχανε περασει αρκετες μερες απο την τελευταια φορα που ειχα προσαραξει σε καποιο νησι. Με ειχε παρει ο υπνος για καποιες ωρες πανω στο καταστρωμα το νησιου μου και ειχα αρχισει να αναπολω τις παλιες μου μερες πισω στην πατριδα μου. Πεταχτηκα ξαφνικα απο τον υπνο μου. Ημου καταιδρωμενος και η καρδια μου χτυπουσε σαν τρελη.
- Γιατι ειχα αυτες τις αναμνησεις; Υστερα απο τοσο καιρο γιατι τις ξαναθυμηθηκα τωρα;
Νομιζα οτι τις ειχα κρυψει στα πιο βαθεια σημεια του μυαλου υστερα απο τοσα χρονια. Δεν πιστευα οτι μπορουσανε να με κανουνε να αγχωθω και να φοβηθω πλεον. Νομιζα οτι τα ειχα ξεπερασει πλεον ολα αυτα και δεν θα με στοιχιωναν. Σηκωθηκα και αρπαξα ενα μπουκαλι με ενα νερο που ειχα στο σακιδιο μου. Κοιταξα για λιγα λεπτα τριγυρω αλλα το μονο που εβλεπα ητανε το απεραντο μπλε της θαλασσας. Αναρωτιομουνα ποσο ακομα να απειχα απο το επομενο νησι.

Εβγαλα τα συνεργα πλοηγησης ,που ειχα αγορασει απο το προηγουμενο νησι, απο τον σακο μου και προσπαθουσα να δω που ακριβως βρισκομουν. Παλευα για αρκετη ωρα με τα αναθεματισμενα οργανα μεχρι να καταφερω να βρω την θεση μου στον χαρτη. Αν ειχα υπολογισει σωστα τοτε το επομενο κιολας πρωι θα βρισκομουνα στο Holger Island. Αν ο καιρος μου εκανε τα χατιρια μου και κρατουσε το ρευμα και τον αερα προς αυτην την κατευθηνση τοτε κατευθηνομουν απευθειας προς εκεινο. Ο ηλιος ειχε δυσει εδω και λιγες μοναχα ωρες οποτε η νυχτα αναμενονταν να ειναι μακρυα. Παλευα με τα κουπια και το μικρο πανι της βαρκας μου για αρκετες ωρες μεχρι να καταφερω να σταυθεροποιησω την πορεια μου. Ρυθμισα μια τελευταια φορα το πανι και το πηδαλιο και επεσα για υπνο ελπιζοντας το επομενο πρωι να με εβρισκε ενα βημα πιο κοντα στον νησι και σωο και αβλαβη. Απλωσα το υπνοσακο μου στις σκληρες σανιδες της βαρκας και επεσα για υπνο. Αυτες οι σανιδες ειχανε αρχισει να με βασανιζουνε, καθε βραδυ ολο και περισσοτερο. Ισως ηταν καιρος να κανω μερικες διωρθωσεις μηπως και καταφερω να κοιμηθω μια μερα σαν ανθρωπος. Αρπαξα μια κουβερτα και σκεπαστικα. Κοιτοντας τα αστερια δεν περασανε παρα μερικα λεπτα πριν με παρει ο υπνος.

Το επομενο πρωι ξυπνησα μεσα σε ενα παχυ συνεφο ομιχλης. Ολος ο οριζοντας ειχε καλυφτει απο ενα πεπλο ομιχλης που καλυπτε ολοκληρη την θαλασσα. Δεν ειχα ιδεα που βρισκομουν μιας και δεν ειχα οπτικη επαφη. Δεν ηξερα αν ημουν καθολου κοντα στο νησι ή αν ειχα αποκλινει απο την πορεια μου. Η πυξιδα μου εδειχνε οτι βρισκομουνα στην σωστη κατεθηνση αλλα δεν μπορουσανα ξερω τιποτα παραπανω με τον ουρανο και την θαλασσα καλυμενα απο την ομιχλη. Η μονη μου επιλογη ητανε να αρχισω να κανω κουπι προς την σωστη κατευθηνση και να ελπιζω να καθαρισει η ομιχλη συντομα. Περασα αρκετες ωρες πλοηγοντας την βαρκα στα τυφλα. Ξαφνικα ακουστικε ενα δυνατος χτυπος στο κατω μερος της βαρκας και αμεσως αρχισαν να μπαινουνε νερα απο διαφορες τρυπες. Καπου ειχα χτυπησει. Επιζω να μην ειναι υφαλος γιατι τοτε δεν ειχα επιλογη παρα να πεσω στο νερο. Κατι τετοιο ομως θα ητανε αδυνατον μιας και θα βρισκομουν στην θαλασσα στα τυφλα και δεν θα αντεχα παρα μερικες ωρες απο το κρυο.

Αρχισα να βγαζω εξω τα νερα ελπιζοντας να μην βυθιστω. Για αρκετα λεπτα εβγαζα εξω νερα ομως αυτα συνεχιζαν να μπαινουνε απο παντου. Ενω ειχανε περασει πολλα λεπτα η βαρκα μου περιεργος δεν βυθιζονταν αλλα συνεχιζε να στεκετε ακεραιη.
- Γιατι δεν βυθιζομαι; Αποφασισα να βγω απο την βαρκα και να βουτηξω στο νερο για να δω τι συνεβαινε και δεν βυθιζομουν. Εβγαλα την μπλουζα μου, και αφου πηρα λιγη φορα ετοιμαστικα για να βουτηξω στην θαλασσα. Ξαφνικα ομως βρεθηκα με το κεφαλι μου χωμενο μεσα σε αμμο και ενα τεραστιο καρουμπαλο.
- Εεεεεε;.... τι στο...που βρισκομαι;!;!;!
Κοιταξα τρυγυρω και συνηδητοποιησα οτι ειχα προσαραξει σε ενα νησι....Τοση ωρα παλευα με τα νερα ενω ημουν μερικα μονο μετρα απο το νησι...Μπραβο Nicolas...ξεφτερι εισαι...

Βγηκα απο την βαρκα και την τραβηξα στην στερια. Την εδεσα σε ενα δεντρο κοντα στην ακτη και αβγαλα τα ρουχα μου για να ζεσταθω. Αναψα μια μικρη φωτια με διαφορα ξυλα που υπηρχανε διασπαρτα εκει γυρω και εκατσα διπλα της για να ηρεμησω. Η ομιχλη και η υγρασια στον αερα μαζι με τα βρεγμενα μου ρουχα απο την θαλασσα με ειχανε παγωσει. Προσπαθησα να ηρεμησω αλλα ειχα αρχισει να τρεμω ολοκληρος απο το κρυο. Ηλπιζα να μην ειχα αρρωστησει. Δεν ειχα αρκετες γνωσεις πανω στα φαρμακα και δεν ξερω πως θα γινομουνα καλα μονος μου. Ντυθηκα οσο πιο ζεστα και με περισσοτερα ρουχα μπορουσα και εκατσα διπλα ακριβως απο την φωτια για να κοιμηθω. Μεχρι να με παρει ο υπνος ακουγονταν διαφοροι περιεργοι θορυβοι μεσα απο το δασος του νησιου. Δεν ειχα ιδεα τι μπορει να ητανε ομως την επομενη μερα με το πρωτο φως της αυγης θα πηγενα για εξερευνηση. Ειχα την αισθηση οτι αυτο το νησι θα μου προσφερε αρκετες περιπετιες.

Αφου ειχα ξεκουραστει αρκετα ξυπνησα το επομενο πρωι εχοντας ξεκουραστει χωρις ομως να νοιωθω καλυτερα. Ολη αυτη η υγρασια τελικα με επηρεασε και ειχε επιδηνωσει την κατασταση μου. Εννοιωθα τα κοκκαλα μου να πονανε και το κεφαλι μου να καιει. Τελικα ειχα αρρωστησει και δεν θα ητανε ευκολο να μετακινησω απο το νησι μεσα στην θαλασσα σε καποιο επομενο νησι πριν αναρωσω. Πηρα μερικα χαπια που κουβαλουσα μαζι μου και κατευθηνθηκα προς το εσωτερικο του νησιου για να το εξερευνησω. Κουβαλουσα μαζι μου παντα το τεραστιο τσεκουρι μου που ειχα για οπλο οποτε ητανε αρκετα ευκολο να ανοιγω δρομο μεσα απο τα τεραστια φυτα και ταυτοχρονα να κουβαλαω το τσεκουρι μου. Ξαφνικα ακουσα κατι περιεργους θορυβους να βγαινουνε απο κατι θαμνους μερικα μετρα μακρια μου. Δεν ηξερα τι μπορει να βρισκοτανε απο πισω του αλλα μεσα σε ενα τοσο τεραστιο δασος και χωρις να εχω συναντησει καποιο ιχνος πολιτισμου εδω και ωρες μπορουσα μονο να φανταστω οτι δεν θα ητανε κατι με φιλικες προθεσεις.

Σηκωσα το τσεκουρι μου με οση δυναμη ειχα και ετοιμαστικα να εντιμετωπισω οτιδηποτε εβγαινε πισω απο τους θαμνους. Ο ηχος αρκεσε να γινετε ολο και πιο δυνατος και να πλησιαζει ολο και περισσοτερο. Ξαφνικα ακουστικε ενας βρυχιθμος και τοτε ημουνα σιγουρος. Οτιδηποτε και αν εβγαινε απο εκει θα επρεπε να το αντιμετωπισω με αυτο το ταλαιπωριμενο σωμα. Τοτε αρχισε δειλα δειλα να εμφανιζετε μια αγρια τιγρη πισω απο τους θαμνους. Το μεγεθος της δεν ητανε κατι το συνηθησμενο. Ειχε τουλαχιστον το διπλασιο μεγεθος απο οποιαδηποτε κανονικη τιγρη που θα συναντουσα οπουδηποτε αλλου. Το βλεμα της και μονο αρκουσε για να κανει οποινδηποτε κανονικο ανθρωπο να φοβηθει και το αρχισει να τρεχει. Ομως στην κατασταση μου δεν υπηρχε αυτη η επιλογη. Επρεπε να την αντιμετωπισω αν ηθελα να ζησω και μαλιστα να την κατατροπωσω. Δεν ητανε κατι το οποιο θα μπορουσα να κανω, ευκολα τουλαχιστον, ακομα και αν ημουνα σε τελεια φορμα, λογο του μεγεθους της, ποσο μαλιστα τωρα που ειμαι εξουθενομενος. Σηκωσα το τσεκουρι μου και το εστρεψα προς το μερος της περιμενοντας την κινηση της.

Δεν μου ορμουσε για αρκετα δευτερολεπτα και το μονο που εκανε ητανε να περπαταει γυρω μου μετρωντας τις κινησεις μου και υπολογιζοντας την δυναμη μου. Ειχε προφανος καταλαβει οτι ημουνα αδυναμος και πιστευε οτι θα ημουνα ενα ευκολο θυραμα γι'αυτην. Αυτο ητανε καλο γιατι μπορει να με υποτιμουσε ομως αυτην ειχε το πλεονεκτημα λογο μεγεθους και δυναμης. Κοιταξα στα ματια της και ειδα τοτε την σπιθα ενος στεγνου, αργιου ζωου με το ενστικτο του δολοφονου της φυσης. Αυτο δεν ητανε καλο γιατι τοτε ακριβως καταλαβα οτι δεν θα γλυτωνα απο αυτην αλωβητος. Πηρα σταση μαχης και ετοιμαστικα για την επιθεση της. Κατεβασε το σωματης και εδειξε να ετοιμαζετε να μου ορμησει με τα φρικιαστικα, τεραστια νυχια της. Πηρε φορα και με δυναμη πηδηξε προς το μερος μου. Φαινοτανε οτι ειχε σκοπο να με ξεσκισει και να κανει το βραδυνο της ομως δεν ειχα σκοπο να την αφησω. Εκανα μερικα βηματα προς τα μπροστα εχοντας παρατεταμενο το τσεκουρι μου και λιγα μολις εκατοστα πριν ακουμπησουνε τα σωματα μας εσκηψα αποφευγοντας την παλαμη της με τα νυχια της και βρεθηκα πισω της. Σηκωσα το τσεκουρι με σκοπο να τελειωσω την μαχη αυτην με ενα μονο χτυπημα ομως η κουραση μου και η αρρωστια μου ειχανε επιβραδυνει τις κινησεις μου. Ημουνα πολυ αργος για ενα τετοιο χτυπημα και πριν προλαβω να κατεβασω το τσεκουρι η τιγρη προλαβε και εφυγε απο την μεση με ενα σαλτο προς τα μπρος. Σαν αποτελεσμα ειχε το τσεκουρι μου να καρφωθει στο εδαφος και να ειμαι πλεον σε μειωνεκτικη κατασταση.

Η τιγρη ειχε νευριασει για αυτην μου την κινηση. Μονο η κινηση μου να την χτυπησω την ειχε εξοργισει και πλεον ερχοτανε προς το μερος μου με περισσοτερη οργη. Καταφερνα με δυσκολια να αποφευγω τις επιθεσεις της ομως για ποσο ακομα. Το ενοιωθα. Οι κινησεις μου ειχανε αρχισει να γινονται ολο και πιο αργες και η προσπαθιες μου να την αποφευγω γινοταν ολο και πιο δυσβαστακτες. Ενοιωθα την ανασα μου να κοβετε σιγα-σιγα και τις επιθεσεις της τιγρης να με πλησιαζουνε ολο και περισσοτερο. Σταματησαμε και οι 2 απεναντι ο ενας απο τον αλλο με την τιγρη απλα να με κοιταζει. Ειχε καταλαβει και η ιδια οτι ειχα πλεον εξαντληθει και δεν θα αντεχα για πολυ περισσοτερο. Εμοιαζε αποφασισμενη να με αποτελειωσει με τις επμενες κινησεις της. Κατα την διαρκεια της μαχης μας ομως ο ουρανος ειχε αρχισει να δειχνει το αγριο προσωπο του και ειχε αρχισει εδω και καποια λεπτα να μας βομβαρδιζει με τις σταγονες της αγριας βροχης του. Αστραπες αρχισανε να πεφτουνε τριγυρω και τον ηχο της να καλυπτει εκεινον της βροχης που επεφτε στις φυλλωσιες των δεντρων του δασους.

Ολο το εδαφος ειχε καλυφτει απο ενα στρωμα λασπης που εκανε τις κινησεις μου ακομα πιο δυσκολες. Το οποιοδηποτε λαθος μου σε αυτο το παιδιο μαχης θα συμαινε το τελος μου και θα ητανε μοιραιο. Κοιταξα προς το μερος τις τιγρης και ειδα την ιδια αγρια οψη που ειχε και πριν. Ητανε αποφασισμενη οτι θα με εκανε το γευμα της με οποιοδηποτε κοστος και δεν φοβοτανε να ρισκαρει τιποτα. Εκεινη την στιγμη εκανε ενα αποτομο σαλτο προς το μερος που και χωρις να το καταλαβω ειχε βρεθει μερικα μονο εκατοστα μπροστα απο εμενα. Προλαβα την τελευταια στιγμη να το καταλαβω και σκηβοντας το σωμα μου και πεφτοντας στο εδαφος καταφερα να την αποφυγω με αποτελεσμα να πεσει σε ενα δεντρο που βρισκοτανε μερικα μονο εκατοστα πισω απο εμενα. Κυλησα στο εδαφος και τοποθετησα τον εαυτο μου και παλι σε αποσταση απο αυτην. Ομως αυτη η κινηση μου, μου ειχε στοιχισει. Πλεον ειχα δυναμη για μια τελευταια προσπαθεια να την χτυπησω. Αν δεν τα καταφερνα τοτε αυτο θα ητανε το τελος μου.

Η τιγρης σηκωθηκε μετα το χτυπημα της πανω στο δεντρο και αφου ανασκουμπωθηκε ξαναγυρισε αργα αργα προς το μερος μου. Πλεον εμοιαζε να ειναι ακομα πιο θυμωμενη. Ειχε πληγωθει ο εγωισμος της που δεν μπορουσε να πιασε το θυραμα της και ειχε εκνευριστει. Αρχισε να κανει μικρα, αργα βηματα προς το μερος μου και να με πλησιαζει ολο και περισσοτερο. Εφτασε σε αποσταση μερικων μετρων και αρχισε να ζυγιζει τις κινησεις μου. Εν το μεταξυ η βροχη δυναμωνε ολο και πιο πολυ και αρχισε να με βαραινει περισσοτερο. Η ανασα μου ητανε βαρια και αργη και ηξερα οτι δεν μπορουσα να τρεξω πουθενα μεσα σε αυτο το στρωμα λασπης που ειχε δημιουργηθει παντου. Ενοιωθα το σωμα μου να ζυγιζει τονους και τα χερια μου ητανε σχεδον ανικανα να συνεχισουνε να κουβαλανε το τσεκουρι μου. Η τιγρη το ειχε παρει αποφαση. Με αυτη της την επιθεση θα με αποτελειωνε και θα με ετρωγε. Δεν θα περιμενε για πολυ ακομα. Αρχισε αμεσως να τρεχει προς το μερος μου και εγω ομως ημουν καθηλομενος στο ιδιο σημειο. Εκανα μερικες κινησεις για να της ξεφυγω ομως ειχα γινει πολυ αργος πλεον. Δεν προλαβαινα να κινηθω οπως θα ηθελα. Εφτασε εκατοστα μολις μπροστα μου και αφου σηκωσε την τεραστια πατουσα της με τα νυχια της κοφτερα σαν μαχαιρια με χτυπησε στα πλευρα με δυναμη και με πεταξε πανω σε ενα αλλο δεντρο. Εννοιωσα τα πλευρα μου να σπανε και την ανασα μου να κοβεται. Μια τεραστια πληγη ειχε ανοιξει στη ακρη των πλευρων μου η οποια αιμοραγουσε σαν τρελη. Ενοιωθα το τελος να ερχετε. Η τιγρη ετοιμαστηκε για το αποτελειωτικο χτυπημα πανω μου.

Προσπαθησα να σηκωθω ορθιος αλλα μου ητανε αρκετα δυσκολο ακομα και να αναπνευσω. Στυριξα το σωμα μου πανω στο τσεκουρι μου και σηκωθηκα εστω και δυσκολα στα δυο μου ποδια. Η τιγρης εμοιαζε νευριασμενη και απογοητευμενη που δεν ειχα πεθανει ακομα. Ητανε αποφασισμενη να με αποτελειωσει. Πηρε σταση κυριαρχιας και με κοιταξε καταματα με ενα βλεμα που δεν θα ξεχασω ποτε μου.

Σπόιλερ:

Εννοιωσα το βλεμα της να διαπερναει την καρδια μου και να με μαχαιρωνει ενας τρομερος φοβος. Ο φοβος του θανατου. Ωστε ετσι θα τελειωναν ολα; Ως εδω θα εφτανα λοιπον; Τουλαχιστον θα επεφτα μαχομενος. Σηκωσα το τσεκουρι μου και περπατησα μερικα βηματα μπροστα. Πανω στην απογνωση μου αρχισα να την φωναζω. Εδω ειχα καταληγει να φωναζω στα αγρια ζωα.
- Αν νομιζεις οτι δεν θα αντισταθω κανεις λαθος. Θα σε αντιμετωπισω ακομα και αν ειναι το τελευταιο πραγμα που θα κανω.
Η τιγρη δεν ειχε σκοπο να με αφησει να ξεφυγω ζωντανο. Σηκωσε το αναστημα της και εβγαλε μια κραυγη που αντιχουσε μεσα σε ολοκληρο το δασος.

Αμεσως κινηθηκε προς το μερος μου με σκοπο αν με σκοτωσει. Προσπαθουσα να κινηθω και να φυγω απο την ακρη. Προσπαθησα να τρεξω μακρια απο αυτην ομως το σωμα μου δεν με υπακουσε. Ειχα παγωσει ολοκληρος απο το θεαμα μιας 5μετρης τιγρης να ερχετε κατα πανω μου με προθεση να με σκοτωσει. Ολο το σωμα μου ειχε μουδιασει μετα απο την κραυγη που ειχε βγαλει και ητανε ιδη εξουθενωμενο απο την βροχη, την υγρασια, την αρρωστια μου και την ουλη που ειχα αποκτησει νωριτερα απο την ιδια την τιγρη. Η τιγρη πλεον ειχε πλησιασει πολυ πιο κοντα απο οτι ειχε πλησιασει στις προηγουμενες επιθεσεις της. Μολις ειχα συνειδητοποιησει οτι θα πεθαινα αν δεν εκανα κατι. Προσπαθησα να κανω 2 βηματα προς τα πισω ομως οι λασπες που υπηρχανε ειχανε σαν αποτελεσμα να γλυστρισω και να πεσω στο εδαφος με την πλατη μου. Η τιγρη δεν προλαβε να σταματησει και ξαφνικα βρεθηκα να ειμαι κατω ακριβως απο την κοιλια της ενω αυτη κοιτουσε με το αγριο υφος της προς εμενα. Τωρα ητανε η ευκαιρια μου. Επιστρατευσα ολη την δυναμη που μου ειχε μεινει και σηκωσα το τσεκουρι μου απο το εδαφος. Την χτυπησα με ολη μου την δυναμη και πετυχα την δεξια πλευρα της κοιλια της και των πλευρων της με αποτελεσμα να δημιουργησω μια τεραστια πληγη σε ολοκληρο το κατω μερος της. Αιμα ειχε αρχισει να πεταγετε και η τιγρη σιγα σιγα εκανε βηματα προς τα πισω υποχωροντας. Ειχε καταλαβει οτι ειχε χασει αυτην την μαχη. Εκανε ενα βημα προς το μερος μου σαν τελευταια προσπαθεια να μου επιτεθει και επειτα καταρευσε στο εδαφος. Η νικη ητανε δικη μου. Εναντια σε ολες τις πιθανοτητες και με το συμπαν να συνομωτει εναντιων μου ειχα πλεον κερδισει ενα απο τα πιο τεραστια ζωα που ειχα δει ποτε μου και υπο αντιξωες συνθηκες. Αυτην θα ειναι μια εμπειρια που ποτε δεν θα ξεχασω.

Αφου ειχα κερδισει πλεον την μαχη μου με την τιγρη εννοιωθα της πληγες μου να με χτυπανε και ολοκληρο το σωμα μου να ποναει. Ηξερα οτι ειχα εξαντληθει απιστευτα απο αυτην την μαχη ομως επρεπε να σταματησω το αιμα που ετρεχε απο την πληγη μου και να βρω ενα στεγνο μερος να ξαποστασω ναι να ανακτησω τις δυναμεις μου. Πηρα λιγη λασπη απο το εδαφος και την χρησιμοποιησα για να καλυψω την πληγη μου για να σταματησω τουλαχιστον την αιμοραγια. Σηκωσα το τσεκουρι μου και προσπαθησα να σταθω στα δυο μου ποδια. Ητανε αρκετα δυσκολο στην κατασταση μου μιας και ειχα πεσει τουλαχιστον 4-5 φορες πριν καταφερω να ισσοροπισω. Ξεκινησα να περπαταω με σκοπο να βρω ενα καταφυγειο για να ξεκουραστω και να ανακτησω τις δυναμεις μου. Η διαδρομη ομως μεσα απο το πυκνο δασος εμοιαζε με αθλο. Ειμουνα τοσο σοβαρα τραυματισμενος και τοσο εξουθενωμενος που με δυσκολια περπατουσα. Περπατουσα για ωρες χωρις να βρω καποιο ειδος καταφυγιου. Δεν υπηρχε πουθενα καποια σπυλια. Ολο το νησι αποτελουτανε αποκλειστικα απο το πυκνο δασος και δεν ειχα δει και καποιο σημαδι πολιτισμου που θα μπορουσε να με βοηθησει. Ειχα αρχισει να εξαντλουμε και φαινοτανε απο τις κινησεις μου. Γινομουνα ολο και πιο αργος και πληγη μου ειχε ανοιξει παλι. Αιμα ετρεχε απο τα πλευρα μου και αυτο εκανε ακομα πιο δυσκολη την αναζητηση μου. Ξαφνικα ομως εκει που προχωρουσα αναμεσα απο την πυκνη βλαστιση αρχισαν να ακουγονται καποιοι θορυβοι. Ακουγονταν σαν φωνες ανθρωπων. Μια ελπιδα εμφανιστικε στον οριζοντα και αμεσως κατευθηνθηκα προς το σημειο.

Περασα αναμεσα απο διαφορους πυκνους θαμνους και βρεθηκα σε ενα μικρο ανοιχτο χωρο. Φαινοτανε οτι τον ειχανε καθαρισει ανθρωποι και οτι καποιος ζουσε εδω κοντα. Κοιταξα τριγυρω και λιγο παραπερα παρατηρησα μερικα παιδια να παιζουνε σκαρφαλωμενα σε κατι δεντρα. Πηγα αμεσως προς το μερος τους οσο πιο γρηγορα μπορουσα. Τα πλησιασα με σκοπο να τα ρωτησω πληροφοριες για την πολη που μενανε ομως αυτα αμεσως τραβηχτηκανε μακρια μου. Ητανε φοβισμενα και αρχισαν να σκαρφαλωνουνε στο δεντρο με απιστευτη ταχυτητα και περιτεχνια. Μα πως το κανανε αυτο.
- Μην φοβαστε, δεν θελω να σας βλαψω. Θελω πληροφοριες για το χωριο σας. Χρειαζομαι βοηθεια σας παρακαλω μην με φοβαστε.
Ενα απο αυτα φανηκε πιο περιεργο και γυρισε προς το μερος μου. Αφου με κοιταξε για μερικα δευτερολεπτα με απορια εβαλε το χερι του σε ενα τσαντακι που κουβαλουσε μαζι του και εβγαλε και μου πεταξε ενα περιεργο μαχαιρακι. Μην εχοντας την ιδια αντιληψη του χωρου και σε συνδιασμο με τα τραυματα του δεν το απεφυγα και με πετυχε στο δεξι μου ποδι κανοντας με να γονατισω απο τον πονο. Το τραβιξα εξω και ειδα οτι ητανε ενα ειδος μαχαιριου που χρησιμοποιουσανε οι Ninja.
- Kunai? Χμμμ...ειχα ακουσει οτι υπηρχε ενα νησι που ζουσε μια θρυλικη φυλη Ninja πολεμιστων ομως δεν περιμενα να βρισκοτανε εδω.

Πηγα να πλησιασω περισσοτερο στο δεντρο που βρισκονταν τα παιδια ομως αυτα αρχισαν να γινονται πιο διστακτικα. Οταν εφτασα κατω απο το δεντρο τα παιδια πανικοβληθηκαν και αφου κουνισαν τα χερια τους σε καποιους περιεργους συνδιασμους αναφωνησαν μια προταση και εξαφανιστικαν μεσα σε ενα συννεφο καπνου.
- Shunshin no Jutsu!!!
Δεν τα εβλεπα πουθενα. Τι ακριβως ειχανε κανει. Ειχανε εξαφανιστει. Μα που πηγανε, πως χαθηκαν. Εδω βρισκονταν πριν λιγα δευτερολεπτα. Πριν προλαβω να σκεφτω κατι παραπανω πεσανε διπλα στα ποδια μου 3 ακομα kunai. Καποιος αλλος ητανε εδω. Καποιος που με παρακολουθουσε κρυβοτανε καπου στα δεντρα.
- Ποιος ειναι εκει; Εμφανισου δειλε.
Τοτε πεταχτηκε απο ενα διπλανο δεντρο ενας μαυροφορεμενος πολεμιστης Ninja.

Σπόιλερ:

- Κανεις δεν τολμαει να με αποκαλει δειλο, ποσο μαλιστα ενας ξενος που δεν ειναι απο αυτο το νησι.
- Ποιος εισαι και τι θελεις απο εμενα; Γιατι μου επιτεθηκες; Το μονο που θελω ειναι να με οδηγησεις στο χωριο σου. Χρειαζομαι την βοηθεια σας οπως βλεπεις.
- Κανεις δεν παταει ποτε στο χωριο μας. Ειναι κρυμενο βαθεια στην βλαστηση του νησιου και αποκρυφο για ξενους σαν και εσενα. Δεν προκειτε να σε παω ποτε σε εκεινο οποτε καλυτερα να γυρισεις πισω στην βαρκα σου και να φυγεις αμεσως απο το νησι μας.
- Αναγκασεμε. Χρειαζομαι ιατρικη βοηθεια και θα με πας στο χωριο σας.
- Αυτο αποκλειετε οποτε μαλλον πρεπει να σε αναγκασω εγω να φυγεις. Ετοιμασου ξενε.

- Δεν εχω καμια προθεση να μονομαχησω μαζι σου ουτε με κανενα αλλο. Το μονο που θελω ειναι να με πας στο χωριο σου και να με βοηθησετε με τις πληγες μου.
- Στο ξαναλεω. Κανεις δεν παταει ποτε στο χωριο μας. Ειναι ενα μυστικο κρυμενο για χρονια και πρεπει να αποδειξεις την αξια σου για να σε παω εκει. Επεισης με αποκαλεσες δειλο και δεν προκειτε να το αφησω να περασει. Ετοιμασου!!!
Διχως να το καταλαβω ο ninja ειχε φυγει κιολας απο την θεση του και ερχοτανε κατα πανω μου με οργη και μαινος. Εβγαλε 2 kunai απο τις τσεπες του και τα πεταξε προς το μερος μου. Δεν προλαβαινα να δω τις κινησεις του οποτε εβαλα ενστικτοδως το τσεκουρι μου μπροστα στο σωμα μου και καταφερα να τα αποκρουσω, ομως οση ωρα εγω ειχα επικεντρωθει στα kunai αυτος ειχε προλαβει με την ταχυτητα του να κινηθει εξω απο το πεδιο ορασης μου και δεν τον εβλεπα πουθενα.
- Με τετοιες αθλιες ικανοτητες δεν προκειτε ποτε να βρεθεις στο χωριο μου. Αν νομιζεις οτι εισαι αρκετα ικανος τοτε μαλλον πρεπει να φυγεις απο εδω και να γυρισεις πισω στην θαλασσα. Δεν προκειτε να ειμαι μαλθακος μαζι σου απλα και μονο επειδη εισαι τραυματισμενος.
Η φωνη του εμοιαζε να ακουγετε απο ολες τις κατευθηνσεις. Καπου ειχε κρυφτει ομως που; Αριστερα, δεξια, πισω μου, στα δεντρα; Που; Πριν προλαβω να σκεφτω κατι παραπανω ενας μικρος θορυβος ακουστικε απο πισω μου που εμοιαζε με τον ηχο τις φυλλωσιας. Δεν προλαβα να γυρισω και να δω ποιος ητανε εκει και εννοιωσα την κρυα λεπιδα ενος σπαθιου να διαπερναει την κοιλια μου. Ο ninja ειχε προλαβει να ερθει απο πισω μου οση ωρα ημουν αφηρημενος και να χτυπησει. Ειχα πλεον χασει. Οι δυναμεις μου δεν ητανε αρκετες για να μπορεσω να μεινω ξυπνιος και με αργες κινησεις σωριαστικα στο εδαφος, χανοντας τις αισθησεις μου και την αξιοπρεπια μου.

Υστερα απο πολλες ωρες βρηκα ξανα τις αισθησεις μου Ανοιξα τα ματια μου και αφου κοιταξα γυρω καταλαβα οτι δεν βρισκομουν πλεον στο δασος. Ημουνα μεσα σε ενα ξυλινο σπιτι. Αφου κοιταξα πιο προσεχτικα αντικρισα μερικα σπαθια κρεμασμενα στους τοιχους καθως και διαφορες πολεμικες στολες.
- Μα που βρισκομαι...
Προσπαθησα να σηκωθω αλλα την στιγμη που βρεθηκα σε ορθια σταση το σωμα μου αρχισε να ποναει ολοκληρο και εννοιωθα εναν τρυπιτο πονο στα πλευρα μου. Επεσα πισω με την πλατη και ξαπλωσα παλι στο κρεβατι. Πηρα τα σκεπασματα απο πανω μου και σηκωσα την μπλουζα μου για να δω τις πληγες μου. Ητανε ολες καλυμενες με πολλα στροματα γαζων και επιδεσμων καθως και το δεξι ποδι μου και χερι μου. Μα ποιος με ειχε φροντησει. Εκεινη την στιγμη ανοιξε η πορτα του σπιτιου και μπηκε μεσα μια νεαρη κοπελα οχι παραπανω απο 25 ετων.
- Α ωστε ξυπνησες ε; Χαιρομαι που εισαι καλα. Οταν σε εφεραν εδω ησουνα σε πολυ κρισημη κατασταση αλλα ευτυχως καταφερε να σε βοηθησει ο γιατρος μας.
- Εεε...μα που βρισκομαι; Ποια εισαι εσυ;
- Δεν ξερεις που εισαι ε; Ησουνα αναισθητος οταν σε φερανε εδω οποτε μαλλον ειναι λογικο. Βρικεσε στο Ninbu Village, το μοναδικο χωριο του Holger Island.
- Ninbu Village?! Ωστε εδω μενεις ninja...χαχαχ τελικα το βρηκα.
Δεν ειχα να πω κατι παραπανω. Ξαπλωσα στο βολικο κρεβατι και αφησα τον εαυτο μου να ξεκουραστει λιγο παραπανω. Ημουνα ακομα εξουθενωμενος και δεν ειχα αρκετες δυναμεις ακομα για να φυγω. Τουλαχιστον βρηκα το χωριο των ninja.

Οταν ξανανοιξα τα ματια μου ητανε πλεον πρωι και ο ηχος της βροχης ειχε σταματησει να χτυπαει στα αυτια μου. Σηκωθηκα , αρπαξα τα ρουχα μου και αφου ντυθηκα βγηκα εξω απο την σκηνη για να δω που βρισκομουνα. Ημουνα μεσα σε μια μικρη καλυβα που βρισκοτανε στην ακρη ενος χωριου στην μεσα του απεραντου δασους. Ολο το χωριο ητανε φτιαγμενο κυριος απο ξυλα και πετρες και ακολουθουσε ενα στυλ που ειχε εξαφανιστει απο τον πολιτισμο εδω και αρκετα χρονια. Μαλλον ητανε αποκομενοι απο τον υπολοιπο κοσμο και ειχανε κρατησει παραδοσεις αιωνων ανεπαφες. Κοιτοντας γυρω προσεκτοκοτερα παρατηρηση οτι τα περισσοτερα σπιτια ητανε διακοσμημενα με πολυτιμες πετρες και αγαλματα απο κατι που φαινοτανε να ειναι καποιο ειδους αστραυτερου,σπανιου ορυκτου. Χρυσος ή κατι αλλο? Χμμμ...ισως αξιζε να μεινω λιγακι εδω περα...ισως εβγαζα και καποιο κερδος.
Καθως τριγυρνουσα μεσα στο χωριο καταλαβαινα οτι ολοι με κοιτουσανε περιεργα. Οταν περνουσα απο διπλα τους ή αλλαζανε κατευθηνση στο βλεμα τους ή με κοιτουσανε με απαξιωτικο και θυμωμενο υφος σαν να τους ειχα βλαψει. Τοτε με πλησιασε μια νεαρη κοπελα και αφου με αρπαξε απο το χερι αρχισε να τρεχει μεσα στο χωριο και να με καθοδηγει σε μια καλυβα που βρισκοτανε σε ενα μικρο λοφο πιο ψυλα απο το υπολοιπο χωριο. Στην αρχη δεν την καταλαβα αλλα ητανε η ιδια κοπελα που ειχα δει στην καλυβα μου οταν ειχα πρωτοξυπνησει.
- Δεν επρεπε να βγεις μονος σου απο την καλυβα. Τωρα ολοι ξερουνε οτι ειναι στο χωριο ενας ξενος και τι εκανες!
- Τι έκανα; Τι εννοεις; Και ποια εισαι εσυ; Ποιο ακριβως με πηγενεις;
- Σε πηγενω στην καλυβα του αργηχου μας. Ζητησε να σε δει προσωπικα και δεν νομιζω να σε αφησει να μεινεις εδω για πολυ ακομα καιρο.
- Πφφ..σιγα...τι μπορεις να μου κανει...Ακομα ομως δεν μου ειπες το ονομα σου
- εεε...Celestia....

Ανεβαιναμε τον μικρο λοφο ομως λογο των τραυματων μου, μου φαινοτανε σε δοκιμασια. Ητανε αρκετα δυσκολο μονο να ανεβω λιγα μετρα υψος ποσο μαλλον να φυγω απο το νησι. Χρειαζονταν να μεινω περισσοτερο εδω μεχρι να αναρωσω και ισως καταφερω να κερδισω και κατι. Βρεθηκα μπροστα στην ξυλινη πορτα του σπιτιου. Το σπιτι αυτο διεφερε απο τα υπολοιπα του χωριου. Ητανε διακοσμημενο με περισσοτερα περιεργα αξεσουαρ παρα πολυτιμα μεταλα και ητανε 2 φορες το μεγεθος των υπολοιπων σπιτιων, ακριβως οτι ταιριαζει σε εναν υπεροπτη αρχηγο. Την πορτα ανοιξε ενας μαυροφορεμενος ninja ακριβως οπως εκεινον που μου ειχε επιτεθει, μονο που αυτος ειχε καλυμενο και το προσωπο του. Εκανα 2 βηματα για να μπω αλλα γρηγορα με σταματησε. Μου εκανε νοημα να σηκωσω τα χερια μου ενω εδειξε στην Celestia με το δακτυλο του τον δρομο πισω της προφανος εννοωντας οτι δεν μπορουσε να μπει. Σηκωσα τα χερια μου και αφου ειχε βεβαιωθει οτι δεν κουβαλουσα οπλα με αφησε να περασω μεσα. Οταν μπηκα μεσα προσπαθησα να ζυγισω την κατασταση και να δω λιγο το περιβαλλον γυρω μου. Στους τοιχους ητανε κρεμασμενα πολλα ειδη διαφορων οπλων και κυριων σπαθιων καθως και kunai και κατι περιεργων αστεριων. Στο κεντρο του σπιτιου βρισκοτανε μια μεγαλη καρεκλα μου εμοιαζε με θρονο μπροστα απο ενα γραφειο το οποιο ητανε διακοσμημενο αποκλειστικα με χρυσο. Το σπιτι ητανε χωρισμενο σε 3 διαφορετικα δωματια τα οποια ητανε ολα καλυμενα στην εισοδο τους με ενα μαυρο πανι για να μην μπορει κανεις να δει στο εσωτερικο τους. Τοτε ανοιξε ενα απο τα πανια του δωματιου στην μεσα και μεσα απο αυτο βγηκανε 3 ακομα ninja. Αναμεσα σε αυτους ητανε και εκεινος που μου επειτεθηκε.
- Εσυυυυυ!!! Θελω μια ρεβανς εδω και τωρα!!!
- Ηρεμα ξενε. Μην ξεχνας που βρισκεσε και οτι αν θελαμε μπορουσαμε να σε ειχαμε σκοτωσει. Ηρεμησε και ακουσε τον αρχηγο μας.
- Πφφφφφ...
Ο ninja ειχε δικιο. Βρισκομουνα σε μειωνεκτικη θεση εδω. Ημουνα περιτρυγιρισμενος απο 4 ninja καθως και τον αργηχο τους που προφανος ητανε πιο δυνατος απο αυτους. Επρεπε να ηρεμησω και να δω την κατασταση λογικα. Πλησιασα σε μια καρεκλα και εκατσα κατω περιμενοντας να δω αυτον τον αρχηγο τους επιτελους και να δω τι με ηθελε επιτελους.

Μετα τους 3 ninja που βγηκανε απο το δωματιο ανοιξε η κουρτινα ενος αλλου δωματιου. Απο εκει βγηκε μια νεαρη κοπελα που κρατουσε απο το χερι εναν φαινομενικα ακακο γερακο. Τον εβαλε να καθησει στην μεγαλη καρεκλα μπροστα απο το γραφειο και μετα εφυγε απο το δωματιο. Εκανε νοημα στους 3 Ninja να ερθουνε προς το μερος του, και αφου τους ψυθιρισε κατι στο αυτι εκεινοι με περικυκλωσαν αμεσως.
- Τι συμβαινει εδω γερο; Γι'αυτο με φερατε εδω; Για να με σκοτωσετε ολοι μαζι με περισσοτερη ευκολια; Δεν περιμενα να ειναι τοσο δειλοι οι ninja.
Μολις βγηκανε αυτες οι λεξεις απο το στομα μου ολοι οι ninja τοτε βγαλανε τα σπαθια τους απο τις θυκες τους και τα στρεψανε προς τον λαιμο μου.
- Σταματηστε!!! ακοστηκε επιβλητικα η φωνη του γερου και συνεχισε:
- Αφηστε τα σπαθια σας κατω. Δεν ηρθαμε εδω για αιματοχυσιες. Ξενε καλυτερα να προσεχεις τα λογια σου απο εδω και περα...Δεν ειμαστε καποιοι απλοι κατοικοι ενος νησιου. Μπορουσαμε να σε σκοτωσουμε ανετα ομως επελεξα το αντιθετο. Θα ητανε σοφο να μας ακουσεις τουλαχιστον και αν μετα θελεις ακομα να πεθανεις τοτε θα στο κανουμε πιο ευκολο.
- Χαχαχα..εχεις πλακα γερο. Πολυ ωραια. Θα ακουσω τι εχεις να μου πεις.

- Λοιπον θα ακουσεις τι εχω να σου πω ή προτειμας να πεθανεις.
- Πολυ ωραια λοιπον...ειμαι ολος αυτια.
- Πολυ καλα. Πριν 4 μερες μας βρηκαμε νεκρο τον προστατη του χωριου μας, τον τιγρη Garuma.
Αμεσως πηγε το μυαλο μου στην τιγρη που ειχα αντιμετωπισει. Ομως ειχανε περασει 4 μερες: Τοσο πολυ κοιμωμουνα...πρεπει να ειχα εξαντληθει παρα πολυ.
- Αμεσως εστειλα τον Shichio να ερευνησει το δασος για να μαθει ποιος προκαλεσε αυτο. Υστερα απο ερευνα σε βρηκε να παρεπλανιεσαι μεσα στο δασος τραυματισμενος. Αμεσως διεταξα να σε φερει εδω για να σε ανακρινουμε και να μαθουμε τις προθεσεις σου αλλα ησουνε αρκετα τραυματισμενος και αρρωστος για να μας πεις οτιδηποτε εκεινη την στιγμη. Οποτε σε φεραμε εδω και σε περιποιηθηκαμε μεχρι να ξυπνησεις σημερα το πρωι. Οποτε σε ρωταω ξενε...Για ποιον λογο σκοτωσες τον ιερο προστατη του χωριου μας και γιατι επιτεθηκες στα παιδια του χωριου μας. Απολωγησου!!
- χαχαχαχαχα επιτεθηκα; Εγω μονο οδηγιες ηθελα για το χωριο σας ομως αυτος ο Shichio μου επιτεθηκε πριν προλαβω να πω οτιδηποτε. Οσο για τον «προστατη» σας ημουν αναγκασμενος ημουν αναγκασμενος. Παραλιγο να γινω το γευμα του και δεν ειχα καμια ορεξη να καταλιξω στην κοιλια ενος υπερτροφικου τιγρη. Επρεπε να αμυνθω τον εαυτο μου.
Εβλεπα στα βλεματα τους οτι δεν τους αρεσαν οτι τους ελεγα αλλα ηξεραν οτι ειχα δικιο.
- Δεν ειχα σκοπο να προσβαλω κανεναν αλλα επρεπε να επιβιωσω...αυτη απλα δεν ητανε αρκετα ικανη!!!
- Πολυ ωραια λοιπον. Τοτε μεχρι να αναρωσεις εισαι καλεσμενος μας. Ομως θα εισαι υπο συνεχη παρακολουθηση. Μην τολμησεις να κανεις τιποτα περιεργο γιατι τοτε θα χασεις την ζωη σου.
- Χε...δεν το ειχα σκοπο!!! Ωραια λοιπον τοτε εχω και εγω μια μικρη χαρη να σας ζητησω.
- Πες μου τι ειναι και αναλογα τι ειναι θα ανταποκριθω.

- Θελω να με εκπαιδευσετε στις πολεμικες σας τεχνες. Ηρθα εδω για να βρω προμηθιες και τελικα εχασα σε μονομαχια απο μια ασθενια και μια παραφουσκωμενη τιγρη. Αν συνεχισω ετσι τοτε δεν θα μπορεσω να γινω ποτε μεγαλος πειρατης. Πρεπει να γινω δυνατος και εδω μου προσφερετε η ευκαιρια.
- Ποιος νομιζεις οτι εισαι και απευθηνεσε ετσι στον αρχηγο Shunsui Itsu. Δειξε σεβασμο. Ηρθες στο νησι μας, καταπατησες τα εδαφη μας, σκοτωσες ενα απο τα ιερα ζωα μας και απετεις και να σε εκπαιδευσουμε για να μαθεις να σκοτωνεις; Ανεπιτρεπτο!!
- Ηρεμααααα Ginjo...Εγω διαταζω εδω.
- Μαλιστα Shunsui-sensei.
- Εχει πολλα κοτσια ξενε για να ζητας κατι τετοιο. Για πιο λογο θελεις να γινεις δυνατοτερος; Τι ζητας απο την ζωη σου και ποιος ειναι ο σκοπος σου στην αναζητηση σου;
- Αυτο ειναι ευκολο. Σκοπος μου ειναι να καταστρεψω την World Goverment. Να εξαλειψω την ανοητη αξουσια τους και την μη λογικη δικαιοσυνη τους και να ελευθερωσω ολους τους αθωους που εχουνε βλαψει.
- Η World Goverment ε; Χμμμμ...σοφη απαντηση. Ενας σοφος σκοπος. Πολυ καλα. Θα σου επιτραπει να μηνεις στο νησι για 2 ακομα εβδομαδες μεχρι να αναρωσεις ομως θα μεινεις εκτος νησιου. Θα σε συνοδευψουνε οι ninja μου σε μια καλυβα που βρισκετε στον ιερο μας καταραχτη και θα μενεις μονο εκει. Αν πατησεις το ποδι σου σε οποιοδηποτε μερος του νησιου εκτος απο εκεινη την περιοχη δεν θα διστασω να διαταξω την εκτελεση σου. Εκει θα σε εκπαιδευσω και θα σε επιτηρω εγω ο ιδιος προσωπικα για αυτες τις 2 εβδομαδες. Δεν θα επαναλαβω τιποτα απο οτι θα σου δειξω οποτε πρεπει να ανταπωκριθεις αμεσω. Αν δεν καταφερεις να ολοκληρωσεις την εκπαιδευση τοτε θα πρεπει να φυγεις απο νησι αμεσως και χωρις αντιρησεις. Εγινα σαφης;
Εννοιωθα ολοκληρο το σωμα μου να τρεμει απο εξαψη και επιθυμια για περισσοτερη δυναμη.
- Εννοειτε!!! Ελπιζω μονο να αντεξει το γερικο σωμα σου τοσο εξαντλιτικο προγραμμα;
- Χαχαχαχα μην με υποτιμας τοσο πολυ ξενε!!!
- Νομιζω οτι ειναι ωρα να με αποκαλειτε με το ονομα μου. Nicolas de’ Michaelis!!!! Να το θυμαστε!!!

Εφυγα αμεσως απο το σπιτι του αρχηγου και κατευθηνθηκα προς την καλυβα που με ειχανε βαλει. Μπηκα μεσα και αρχισα να ψαχνω ολα μου τα πραγματα. Τα μαζεψα ολα μεσα στο σακιδιο μου και αφου πηρα και το τσεκουρι μου βγηκα εξω και πηγα να ψαξω για εναν απο τους ninja που βρισκοταν με τον αρχηγο. Αφου βρηκα καποιον απο αυτους του ζητησα να με παει μεχρι την καλυβα που βρισκοταν στον ιερο τους καταραχτη και να μου δωσει και καποια τροφιμα για να ξεκινησω να μενω εκει οση διαρκεια κρατησει η προπωνηση μου. Φορτομενος με τα πραγματα μου και τροφημα για 2 μερες ξεκινησαμε να φευγουμε απο το χωριο και να κατευθηνομαστε ολο και πιο βαθεια μεσα στο απεραντο δασος. Τελικα ο δασος ητανε πιο πυκνο απο οσο περιμενα και επεκτεινοντας περισσοτερο απο οσο φαινετε οταν κοιταζει καποιος το νησι απο την θαλασσα. Ημουνα περιεργος...η βαρκα μου θα βρισκοταν ακομα εκει που την ειχα αφησει. Ειχε ξεσπασει εξαλου μια μεγαλη καταιγιδα την ημερα που εφτασα εδω και δεν την ειχα ασφαλισει και τοσο καλα. Περασαμε περιπου 1 ωρα περπατωντας στο δασος μεχρι να φτασουμε τελικως στον ιερο καταραχτη.
Μου εδειξε που βρισκετε η καλυβα που εψαχνα και αμεσως εφυγε πισω στο χωριο του. Μπηκα μεσα στην καλυβα και δεν αργησα να καταλαβω οτι με ειχανε κατα καποιο τροπο εξαπατησει. Η καλυβα ητανε ενα μεγαλο αχουρι. Παντου βρισκοταν πεσμενα κλαδια απο δεντρα που ειχανε εισχωρισει απο κενα στην σκεπη που ειχανε δημιουργηθει απο την μουχλα πολλων ετων. Ημουν σιγουρος οτι ενα βραδυ εδω δεν θα ητανε και οτι καλυτερο οποτε αποφασισα να την επισκευασω οσο καλυτερα μπορουσα αν ηθελα να μεινω εδω για τις επομενες 2 εβδομαδες. Περασα το υπολοιπο της ημερεα μαζευοντας υλικα και επισκευαζοντας τις τρυπες και τα κατσετραμενα μερη της καλυβας ωστε να την κανω τουλαχιστον αποδεκτη για να μεινω. Οταν εφτασε η νυχτα αναψα μια φωτια σε ενα μικρο τζακι που ειχα φτιαξει με καποιες πετρες που υπηρχανε διασπαρτες στον καταραχτη και αφαγα απο τα τροφιμα που ειχα παρει απο το χωριο. Αυριο θα ητανε μια ιδιετερη μερα. Αυριο ξεκινουσε η προπωνηση μου οποτε επρεπε να ειμαι ξεκουραστος. Πηρα μια κουβερτα απο τον σακο μου και κουλουριαστικα διπλα στο τζακι για να μεινω ζεστος κατα την διαρκεια της νυχτας. Κοιτοντας την φωτια και υστερα απο τοση δουλεια κατα την διαρκεια ολη της ημερας με επιασε ο υπνος.

Το επομενο πρωι ηρθε γρηγορα και με το πρωτο φως του ηλιου σηκωθηκα και βγηκα εξω για να περιμενω για τον αρχηγο των ninja. Δεν ηξερα ποτε θα ερθει ακριβως οποτε βρηκα την ευκαιρια να κανω μερικες ασκησεις για να προθερμανθω μεχρι να φτασει. Αρχισα να κανω καμψεις, κοιλιακους, σπριντ αναμεσα απο δεντρα αλλα και κολυμπι στη μικρη λιμνη που δημιουργουσαν τα νερα του καταραχτη. Περασα 3 ωρες κανοντας ασκησεις μεχρι τελικα να εμφανιστει αναμεσα απο τα δεντρα ο γερος αρχηγος.
- Ωστε εφτασες επιτελους; Νομιζα οτι ειχες χαθει ή οτι σε ειχε φαει κανενα αγριο θυριο. Τελικα εισαι ενας ανθεκτικος γερος.
- Συνεχιζεις να με αποκαλεις γερο ε; Θα σου την κοψω αυτη την συνηθεια συντομα. Ασεμε να ξεκουραστω για 5 λεπτα και μετα ξεκιναμε αμεσως την προπωνηση σου.
- Εννοειτε ειμαι ετοιμος οποτε θελεις.