[Αρχή] Η συμμαχια με τους επαναστατες και η εξεγερση

Υστερα απο 3 μερες στην θαλασσα δεν ειχα συναντησει κανενα ατομο μεσα στο αχανες μπλε. Η πορεια μου για το Berrie Island προβλεποτανε να ειναι μακρια. Το νησι βρισκοτανε σχεδον στην αλλη μερια της West Blue και υπηρχνε πολοι κινδυνοι ενδιαμεσα που μπορει να αντιμετωπιζα. Δεν πιστευα οτι θα εφτανα καποια στιγμη συντομα μιας και στο ενδιαμεσο υπηρχανε πολλα νησια που μπορουσα να επισκευτω. Ισως δεν θα ητανε τοσο κακο να βρεθω σε ενα καινουργιο νησι τοσο γρηγορα για να προμηθευτω μερικα πραγματα και να ανανεωσω τις μπαταριες μου υστερα απο τους εφιαλτες στο Soul Island. Επρεπε ομως να κανω γρηγορα μιας και δεν ηξερα ποτε μπορει να εκανε την κινηση του ο Mukuro και διακυνδυνευονταν ζωες πισω στο νησι. Εβγαλα τον χαρτη μου και προσπαθησα να δω ποιος ητανε ο κοντικοτερος προορισμος μου. Χμμμ να ενα γνωριμο μερος, το Avalon Island. Ειχα περασει απο αυτο το νησι αρκετα χρονια πριν ξεκινησω να ειμαι πειρατης και θυμομουν οτι ητανε ενα αρκετα ηρεμο νησι για να περασει καποιος τον χρονο του. Ητανε το καταληλο μερος για να ξεκινησει καποιος ονειροπολος νεος τα ταξιδια του και μπορουσε να βρει αρκετα ενδιαφεροντα πραγματα εδω. Ωραια λοιπον αποφασιστηκε. Επομενος σταθμος το Avalon Island.

Μετα απο καποιες ωρες το Avalon Island εκανε την εμφανιση του πανω στο μπλε τραπεζι της θαλασσας δινοντας τελος στο μουντο φοντο που εβλεπα για μερες. Ειχα βαρεθει να κοιταω παντου το ενα απεραντο μπλε και χαιρομουν που επιτελους θα εβλεπα ανθρωπους γυρω μου. Κατευθηνα την βαρκα μου με μερικες περιτεχνες κινησεις μεσα στο μεγαλο λιμανι του νησιου και την εδεσα στε εναν καβο κοντα στην εισοδο του. Παντου τριγυρω μου υπηρχανε πολλα μεγαλυτερα πλοια που εκαναν την βαρκα μου να μοιαζει με ενα ασημαντο κομματι ξυλου. Καποια μερα θα βρισκομουν και εγω σε ενα τετοιο μεγαλο πλοιο μαζι με το πληρωμα μου και μαλιστα θα ημουνα υπευθηνος για την κατασταση του κιολας. Τα περισσοτερα πλοια μεσα στο λιμανι ητανε εμπορικα που κουβαλουσανε καθημερινα εμπορευματα μεσα και εξω απο την πολη. Φαινοταν να ειναι ενα πολυσυχναστο μερος, με μεγαλη δημοτικοτητα και αρκετα ενδιαφεροντα πραγματα για να αγορασει καποιος. Πραγματικα μια πλουσια πολη ακριβως οπως την θυμομουνα. Ειχε μεγαλωσει αρκετα σε μεγεθος και τα κτηρια ειχανε γινει περισσοτερα, μεγαλυτερα και πιο αριστοκρατικα. Φωρτομενος με τα λιγοστα μου πραγματα και το οπλο μου για παρεα πηρα τον δρομο προς την μεγαλη αγορα της πολης που βρισκοτανε αναμεσα στα στενα σοκακια της πολης σαν να ηθελε να κρυφτει απο τους ανθρωπους ωστε να την βρισκουνε μοναχα οι λιγοστοι τυχεροι.

Εχοντας αποροφηθει από τα ψηλα κτηρια και τις περιτεχνα διακοσμημενα σπιτια που υπηρχαν στο νησι είχα προχωρησει πιο βαθεια στο εσωτερικο της πολης και ξαφνικα βρηκα τον εαυτο μου να περιφερετε σε δυσβατα και στενα σοκακια που δεν αναγνωριζα. Πριν το καταλαβω είχα χαθει μέσα σε έναν λαβυρινθο από δρομους και σπιτια που με περυτριγυριζαν χωρις να εχω καποια ενδειξη για το ου βρισκομουνα.
– Παλι χαθηκα; Χαχαχα καλυτερα να βρω καποιο να με οδηγησει εξω από εδώ.
Εχοντας χαθει αρχισα να ψαχνω για καποιο μαγαζί ή καποιον ανθρωπο που θα μπορουσε να με βοηθησει και θα με οδηγουσε πίσω στους κεντρικους δρομους της πολη. Αυτό το μέρος όμως ητανε υπερβολικα ηρεμο. Κανενας ανθρωπος, κανενα μαγαζί, καμια κινηση. Γιατι δεν υπηρχε κανενας εδώ γυρω; Μηπως ητανε καποιος εγακταλελειμενος δρομος; Συνεχισα να προχωραω ολο και πιο βαθεια μέσα στα σοκακια με ελπιδα να γυρισω πίσω στο μέρος από το οποιο είχα ξεκινησει. Υστερα από καποιες ωρες που τρυγιρνουσα μέσα στην πολη είχα απωγνωστει.
- Δεν γινετε να περπαταω τοση ωρα και να μην εχω βγει ακομα από εδώ. Που στο καλο βρισκομαι; Σε λαβυρινθο;!

Ξαφνικα ακουστηκαν βηματα από πίσω μου. Γυρισα και το μονό που προλαβα να δω ητανε μια σκια να απομακρυνετε. Αρχισα αμεσως να την ακολουθω με ελπιδα να μπορεσει να με βοηθησει να βγω από εδώ μέσα. Εκανα μανουβρες αναμεσα στα στενα και σε διαφοα αντικειμενα που βρισκόταν σκορπισμενα στους δρομους. Η σκια ξαφνικα αρχισε να επιταχινει και και τρεχει και εκεινη. Μαλλον ειχε καταλαβει ότι την ακολουθουσα, όμως δεν μπορουσα να την εφησω να ξεφυγει. Ανεβασα ρυθμο και ξεκινησα να τρεχω πιο γρηγορα. Σε μια προσπαθεια να μην την χασω αρχισα να της φωναζω:
- Εϊ εσυ, μην τρεχει. Δεν θελω να σου κανω κακο. Μονό να με βοηθησεις θελω να βγω από εδώ μέσα. Εχω χαθει στα στενα εδώ και ωρες και πρεπει να βγω στον κεντρικο δρομο ξανα. Μην τρεχεις ειπα.
Η περιεργη σκια δεν εδειξε να επηρεαζετε από τα λογια μου και συνεχισε να απομακρυνετε από κοντα μου ολο και περισσοτερο. Το κυνηγι μας αναμεσα στους στενους δρομους και στα μικρα σοκακια της πυκνοκατοικοιμενης και ονειρικης πολη έμοιαζε πλεον με το παιχνιδ του ποντικιου με την γατα. Αφηνοντας στην ακρη τις σκεψεις μου εστρεψα την προσοχη μου προς τον δρομο με σκοπό να μην χασω την σκια από τα ματια μου. Όμως όταν κοιταξα δεν βρισκόταν πουθενα. Κοιταξα τρυγυρω σοκαρισμενος.
- Μα που πηγε; Τωρα βρισκόταν μπροστά μου!!!

Αρχισα να κοιταω τριγυρω για διαφορες κατευθηνσεις που μπορει να ειχε παρει όταν ακουσα έναν δυνατο μεταλικο ηχο από ένα στενο μερικα μετρα μπροστά μου, προς τα αριστερα μου. Ετρεξα αμεσως προς τα εκεί για να δω ποιος βρισκοταν εκεί. Προχωρησα μπροστά και αφου εστριψα στα αριστερα ειδα στο εδαφος μερικα βαρελια και καποια παλια μεταλικα μαγειρικα σκευη. Αυτά ητανε που ειχανε βγαλει τον ηχο που είχα ακουσει μερικα δευτερολεπτα πριν. Και εκεί αναμεσα στα βαρελια βρισκόταν μια σκια που κριβοτανε. Ητανε πιο μικρη από αυτή που είχα δει αλλα ητανε σιγουρα ένας ανθρωπος. Πλησίασα προσεκτικα για να μην τον φοβισω και να δω ποιος βρισκοταν εκεί. Αφου απομακρινα τα βαρελια στην ακρη επαθα ένα μικρο σοκ από αυτό που αντίκρισα. Αναμεσα στα βαρελια βρισκόταν ένα μικρο παιδι που κρυβονταν. Μα τι εκανε εδώ ένα παιδι. Στεκοτανε εκεί και με κοιτουσε με ένα υφος τρομοκρατιμενο και το σωμα του να τρεμει αλλα εβλεπα ότι ειχε κάτι ιδιετερο πανω του. Μια περιεργη σπιθα στα ματια του με εκανε να μην μπορω να τον αφησω εκεί. Έμοιαζε να με φοβαται και να είναι θυμωμενος μαζι μου ταυτοχρονα. Πλησίασα περισσοτερο και του ειπα:
- Εϊ μικρε, τι δουλεια εχεις εδώ κατω; Γιατι με ακολουθουσες και μετα κρυφτηκες;
- Φυγε μακρια μου εγκληματια!!!
- Εγκληματιας; Εγω; Χαχα μα δεν εχω κανει τιποτα και συγκεκριμενα τιποτα σε εσενα. Τι είναι αυτά που λες;
- Δεν μπορεις να με ξεγελασεις αθλιε Marine. Θα πληρωσετε για τις αδικιες σας και τις πραξεις σας στους κατοικους.
Αμεσως χαθηκε το χαμογελο από τα χειλη μου και επεστρεψα στο σοβαρο μου υφος, εχοντας ακουσει και μονό την λεξη Marines.
- Τι εννοεις Marine;! Υπαρχουνε Marines σε αυτό εδώ το νησι; Μα δεν υπηρχε καμια βαση εδώ περα.
- Εεεε; Εννοεις ότι δεν εισαι μαζι τους;
- Εννοειτε πως όχι. Εγω ειμαι πειρατης, ποτε δεν θα επερνα το μέρος αυτων των αποτροπαιων σκουπιδιων που εχουνε σαν μοναδικο σποπο να επιβαλουνε το δικο τους ειδος δικαιωσυνης χωρις να τους ενδιαφερει τιποτα και χωρις να σεβονται κανεναν. Ποιος εισαι εσυ όμως μικρε και γιατι ετρεχες να ξεφυγεις; Σε κυνηγουσε καποιος Marine;
- Είμαι ο Wolly και ειμαι 10 ετων. Οι Marines σε αυτό το νησι αναγκαζουνε οσους δεν εχουμε αρκετα λεφτα να πληρωνουμε υψηλους φορους και να τα δινουμε στους πλουσιους του νησιου. Οσοι ζουνε στο κατω επιπεδο της πολης δεν εχουμε αρκετα λεφτα και συνηθως κλεβουμε οποτε συχνα οι Marines μας κυνηγανε για τις ληστιες μας
- Marines!!! Αυτά τα αθλια αποβρασματα παλι. Γιατι δεν με εκπληζουνε οι πραξεις τους. Και εσυ εισαι μονος σου εδώ περα; Που βρισκονται οι γονεις σου;
- Όχι μενω με τον πατερα μου. Είναι ιδιοκτητης ενός μικρου μπαρ, λιγο πιο κατω, κοντα στο λιμανι.
- Υπηρχε μπαρ εδώ διπλα;!;!;
- Ναι, είναι μονό μερικα μετρα πιο κατω. Μπορω να σε παω εκεί αν θελεις τωρα που ξερω ότι δεν εισαι μαζι τους.
- Εννοειτε. Χρειαζομαι λιγη ωρα για να χαλαρωσω και τι καλυτερο από ένα ποτο.

Αφου σηκωσα το παιδι από το εδαφος τον αφησα να με οδηγησει στο μπαρ που ελεγε ότι ειχε ο πατερας του. Οντως υστερα από 3 λεπτα μονό ειχαμε φτασει. Δεν ητανε παρα μερικα στενα παρακατω και μαλιστα ακριβως διπλα από τον κεντρικο δρομο της αγορας. Μα καλα πως ακριβως καταφερα να χαθω; Βρισκόταν τοσο κοντα ο δρομος ολη αυτή την ωρα και εγω είχα χαθει; Ο μικρος αρχισε να τρεχει αμεσως μολις ειδε την εισοδο του μπαρ και μπηκε αμεσως μέσα με μεγαλη ορεξη και χαρα. Μερικα μολις δευτερολεπτα μετα μπήκα και εγω μέσα. Το κτηριο από εξω δεν σε προίδεαζε σε κάτι μεγαλο ή συμαντικο αλλα μολις μπήκα μέσα αλλαξω γνωμη. Το μπαρ από μέσα ητανε πιο μεγαλο από ότι φαινόταν στο εξωτερικο του. Κοσμος καθοτανε σε ολες τις θεσεις και τα τραπεζια του μαγαζιού και ολοι εμοιαζαν να περνανε καλα πινοντας τα ποτα τους και συζητωντας για διαφορα καθημερινα θεματα τους.
- Μπαμπα, μπαμπααα γυρισαα!
- Wolly, ανησυχησα που ησουνα τοσες ωρες. Νομιζα ειχες μπλεχτει σε καποια από τις διαμαχες μέσα στα σοκακια παλι. Ποσες φορες σου εχω πει να προσεχεις με τους Marines και τους Revolutionaries;
- Συγνωμη μπαμπα, προσπαθουσα να γυρισω εδώ πίσω και βρηκα αυτόν τον κυριο μέσα στα σοκακια. Στην αρχη νομιζα ότι ητανε καποιος από τους Marines και κρυφτηκα για να μην με βρει αλλα τελικα ητανε καποιος πειρατης που ειχε χαθει μέσα στα σοκακια.
- Πειρατης;! Wolly πηγενε πανω στο σπιτι με την μητερα σου και ετοιμασου για το φαγητο.
- Μα μπαμπααα, θελω να κατσω εδώ μαζι σου. Βαριεμαι και δεν πειναω.
- Πηγενε πανω Wolly!!! Δεν είναι μέρος για ένα παιδι εδώ κατω.
- Ενταξει. Αντιο κυριε πειρατη!!! Ελπιζω να μην ξαναχαθεις.
Αυτό το παιδι ητανε υπερβολικα χαζο τελικα. Αρχισε να φωναζει ότι ειμαι πειρατης μέσα σε ένα γεματο μπαρ. Τι θα γινοτανε αν καποιος από αυτους ητανε Marine. Το προσωπο μου ειχε παρει μια περιεργη οψη και εκφραση δυσφοριας και αγχους.

- Μην ανησυχεις τοσο πολύ πειρατη. Εδώ μέσα δεν υπαρχει κανεις που να ηθελε να σε πιασει. Ολοι σιχαινονται τους Marines και δεν θα θελατε τιποτα άλλο από να τους δουνε να καταστρεφονται. Συγνωμη αν ο γιος μου σου εφερε προβληματα. Συνεχεια μπλεκει εκεί που δεν πρεπει.
- Χαχαχ, όχι κανενα προβλημα. Αντιθετος με βοηθησε να βγω μέσα από τα σοκακια και τα στενα. Ημουνα χαμενος εκεί μέσα για 2 ωρες
- Χαχαχα, κλασσικο λαθος ενώ νεοφερμενου στο νησι. Χαιρομαι παντως που σε εφερε εδώ. Σαν χαρη αυτή η μπυρα είναι κερασμενη από εμενα. Παρεπιπτοντως ειμαι ο Ken Watamoshi, ο ιδιοκτητης αυτου του μικρου μπαρ.
- Χαιρω πολύ, ειμαι ο Nicolas, ενας πειρατης σε περιπλανηση. Εχω ξαναερθει στο νησι αλλα πριν πολλα χρόνια. Δεν θυμομουνα να υπηρχε καποια βαση Marine εδώ τριγυρω.
- Οι Marines…τραγικη ιστορια αυτή. Το μεγαλυτερο λαθος και η πιο μαυρη σελιδα της ιστοριας αυτης της πολης.
- Τι εννοεις με το «μαυρη σελιδα»;
- Μπορει το νησι να εχει βαση Marines και να περιφανευονται για την «δικαιοσυνη» τους αλλα το μονο που εχουνε καταφερει αυτα τα χρονια που βρισκονται εδω ειναι να καταπιεζουνε τους μικρομεσαιους και να ασκουνε εξουσια με τροπο τετοιο ωστε να επωφελουται μονοι οι πλουσιοι και οι δυνατοι του νησιου. Δεν θα ηθελα να σου πω περισσοτερες λεπτομεριες γιατι δεν μου αρεσει να ανακατεβομαι σε παιχνιδια εξουσιας αλλα μια προειδοποιηση μονο. Μην προσπαθησεις να μπλεξεις μαζι τους. Ο ιδιος ο αρχηγος της βασης ειναι μπλεγμενος στα παιχνιδια εξουσιας και προσπαθουνε να μαζεψουνε ολο τον πλουτο στους ισχυρους. Οι μαχες που γινονται καθε μερα στο νησι το αποδικνηουνε περιτρανα αυτο. Εχουνε μπλεχτει μεγαλες δυναμεις και πολλα συμφεροντα σε ολα αυτα.
- Μαχες; Τωρα που το λες ειχα προσεξει καποιες αναταραχες οταν πρωτοεφτασα στο νησι αλλα προτιμησα να μην πλησιασω. Για ποιο λογο γινονταν ολα αυτα;
- Revolutionaries!!!
Μολις ακουσα αυτο το ονομα το προσωπο μου αναθαρεψε και σχηματιστικε ενα υφος ικανοποιησης και ξαφνιασμου. Ειχα καιρο να ακουσω το ονομα αυτη της παραταξης και ποσο μαλιστα να συναντησω καποιον που να ανηκε σε αυτους. Τοσο καιρο στα ταξιδια μου δεν ειχα δει ποτε μου καποιον απο αυτους αλλα ειχα ακουσει οτι η παραταξη τους επεκτεινετε ως το New World και οτι ο αρχηγος τους ειναι απο τους δυνατοτερους και πιο ισχυρους ανθρωπους σε αυτον τον κοσμο. Ισως ητανε καιρος να συναντησω καποιον απο αυτους επιτελους και να παρω και μερικες απαντησεις σχετικα με τον παλιο μου μεντορα, τον Viktor.

- Revolutionaries ε;;; χεχεχ καιρο ειχα να ακουσω γι'αυτη την παραταξη. Ωστε βρισκονται σε αυτο το νησι ε;
- Ναι ακουγετε οτι καπου μεσα στο νησι εχουνε καποια μυστικη βαση και σχεδιαζουνε να εναντιωθουνε. Καθημερινα γινονται μαχες αναμεσα τους και στους Marines ομως κανενας απο τους πολιτες δεν θελουνε να ανακατευτουνε γιατι φοβουνται τις επιπτωσεις. Γιαυτο και σε αυτο το μπαρ κανεις δεν ενδιαφερετε αν εισαι πειρατης, marine ή revolutionary, ενδιαφερονται απλα να μην μπλεχτουνε σε αυτες τις ανουσιες μαχες.
- Και εσυ; Τι γνωμη εχεις για ολα αυτα. Δεν γινετε απλα να τα αγνωεις. Καθε μερα τα βλεπεις μπροστα σου.
- Προτιμω να μην ανακατευομαι. Εχω μια οικογενεια να φροντισω και εναν γιο, οπως ειδες, να μεγαλωσω. Δεν θα ηθελα να μπλεξω καπου και να τους στερησω τα βασικα. Απλα κραταω οτι ακουω και μενω εξω απο μπελαδες. Τοσο απλα.
- Χμμμμ ωραια η προσεγγιση σου αλλα εμενα δεν μου αρκει κατι τετοιο. Αναζητω τον κινδυνο και την περιπετεια. Την εξαψη της μαχης και ζω για να δω τους Marines να εξαθληβονται. Ποσο μαλιστα οταν βλεπω να κυριαρχει μια κατασταση βασανιστικη οπως αυτη και τοσο αδικη μαλιστα. Δεν θα αντεχα με τον εαυτο μου αν δεν ανακατευομουν και απλα αφηνα τα πραγματα οπως ειναι. Ξερεις που θα μπορουσα να βρω καποιον απο τους Revolutionaries για να επικοινωνισω μαζι τους;
- Οχι, δεν εχω ιδεα. Δεν εχω ακουσει κατι γι'αυτους και ουτε θα ηθελα να μαθουνε οι Marines οτι ειχα καποια αναμιξη με αυτους.
Ξαφνικα ενοιωσα ενα ελαφρυ χτυπημα στην δεξια μου ωμοπλατη και μια φωνη να μου λεει με ψιθηριστα και με βαρια φωνη:
- Ακουσα οτι ψαχνεις για μπλεξιματα με τους Marines. Εμεις ισως μπορουμε να βοηθησουμε.

Ποια ητανε η περιεργη φωνη που ακουστηκε απο πισω μου. Καποιος απο τους Marines που ειχε κρυφακουσει την συζητηση μας και αποφασησε να με συλλαβει; Αμεσως ενοιωσα ενα μικρο ρυακι απο ιδρωτα να τρεχει στο μετωπο μου και εκανα μια ελαφρα μικρη κινηση για να πιασω το οπλο μου καθως γυρνουσα προς τα πισω για να δω το προσωπο του συνομιλιτη μου. Τοτε ο αγνωστος επιασε το χερι μου και με την ιδια βαρια φωνη με πριν ξαναειπε:
- Δεν χρειαζετε να προκαλεσουμε σκηνη αναμεσα σε αθωους πολιτες. Πιασε τα πραγματα σου ηρεμα και ακολουθησεμε εξω απο το μπαρ. Δεν εχω κακο σκοπο και θελω απλα να μιλησουμε.
Με το ιδιο ηρεμο τοσο που μου μιλησε, τοσο ηρεμα αφησε το χερι του απο το οπλο του και αρχισε να απομακρυνετε απο κοντα και ωσπου βγηκε απο την πορτα και κατευθηνθηκε προς τον δρομο.
- Εϊ περιμενε. Ποιος ητανε αυτος, Ken;!
- Δεν ξερω αλλα θα σε συμβουλευα να προσεχεις.
- Ευχαριστω για το ποτο, θα στο χρωσταω.
Σηκωσα το σακιδιο μου απο το πατωμα και το μερασα στην πλατη μου καθως επιανα με το δεξι μου χερι το τσεκουρι μου και αρχισα να κατευθηνομαι εξω απο το μπαρ. Κοιταξα για λιγα δευτερολεπτα αμηχανα τριγυρω για να δω προς τα που πηγε ωσπου τον ειδα να στεκετε διπλα σε μια στροφη για ενα απο τα στενα που οφηγουσαν πισω απο το μπαρ.
- Ακολουθησεμε απο εδω και θα σου εξηγησω στο δρομο.
- Μα ποιος εισαι; Τι θελεις απο εμενα;
- Μπες μεσα στο στενο και ακολουθαμε. Θα σου απαντησω στις ερωτησεις σου συντομα, προς το παρρον ομως ακολουθαμε χωρις περεταιρω ερωτησεις.

Δεν εφερα καποια αντιρηση και απλα συνεχισα να τον ακολουθαω αναμεσα στα στενα της πολης. Δεν ειχα ιδεα ποιος ητανε, ουτε τι σκοπο ειχε αλλα ημουν περιεργος να δω που ακριβως με οδηγουσε. Ειχαμε βρεθει πλεον πολυ πιο μακρια και πιο βαθεια μεσα στον λαβυρινθο των στενων της πολης και δεν ημουν σιγουρος για το που βρισκομασταν πλεον. Ο αγνωστος φαινοτανε μυστηριοδης και υπερβολικα προσεκτικος στις κινησεις του. Σε καθε νεα κατευθηνση που περναμε ελενχε ολες τις κατευθηνσεις μηπως μας ακολουθουσε καποιος. Φαινοταν παντω για ανθρωπο που δεν ειχε κακο σκοπο και δεν ηθελε να με βλαψει. Εξαλλου ακομα περιμενα να μου εξηγησει με το τι εννοουσε πισω στο μπαρ οταν ειπε «Ακουσα οτι ψαχνεις για μπλεξιματα με τους Marines. Εμεις ισως μπορουμε να βοηθησουμε» Ποιοι ητανε ακριβως αυτοι οι «εμεις»;
- Θα με κουβαλας μεσα στα στενα και τα σοκακια για πολυ ακομα ωρα; Περιμενω καποιες εξηγησεις!!! Ποιος εισαι ακριβως και τι θελεις απο εμενα; Για ηθελες να σε ακολουθησω και που ακριβως πηγενουμε;
- Συγνωμμη πολυ ξενε, εχεις καποιο δικιο. Θα σου εξηγησω αμεσως το σκοπο μου και ποιος ειμαι.
Σταματησε να περπαταει αποτομα και αφου γυρισε το προσωπο του προς το μερος μου αφησε στο εδαφος την σταντα πλατης που κουβαλουσε μαζι του και αποκαλυψε το προσωπο του απο την κουκουλα που το καλυπτε.

Σπόιλερ:

- Το ονομα μου ειναι Tarro και ειμαι μελλος του στρατου των Revolutionaries.
- Re-revolutionaries;!;!
- Ακριβως. Ειμαστε μια οργανωση η οποια ειδικευεται στο να ελευθερωνει πολεις και νησια απο την τυρανια και την κυριαρχια που ασκει η World Goverment και οι ιδιοι οι Marines πανω σε αθωους πολιτες και την καταπιεση που εχουνε υποστει οι κατοικοι τους. Βρισκομαστα σε αυτο το νησι εδω και αρκετους μηνες και προετοιμαζουμε ενα σχεδιο για να καταφερουμε επιτελους να καταπατησουμε την αδικια που υπαρχει στο συστημα αυτου του νησιου.
-Εγω ομως τι σχεση εχω με ολα αυτα τα πραγματα;
- Λογο οτι το εγχειριμα μας χρειαζετε αρκετα ατομα προσπαθουμε να βρουμε οσους περισσοτερους υποστηρικτες αναμεσα στους κατοικους του νησιου γινετε για να μας βοηθησουνε. Βρισκομαστε κρυμενοι αναμεσα στους πολιτες του νησιου ωστε να μην μας βρουνε οι Marines και προσπαθουμε να προσεγγισουμε πολιτες για την βοηθεια τους. Σημερα ακουσα την συζητηση σου στο μπαρ με τον Ken και δεν μπορουσα να αντισταθω να σου ζητησω την βοηθεια σου. Ξεροντας οτι εισαι πειρατης πιστευω οτι θα εισαι μεγαλη βοηθεια στην προσπαθεια μας και η αρχηγος μας θα το εκτιμησει.
- H αρχηγος;;; οπως γυναικα;
- Ναι ειναι μια απο τις καλυτερες στρατηγους μας και πολυ ικανη πολεμηστρια. Θα μπορεσεις να την γνωρισεις συντομα, αν εισαι βεβαια προθημος να μας βοηθησεις υστερα και απο τις εξηγησεις που σου εδωσα.
- Με γυναικα αρχηγο;;; Εννοειτε!!!

Δεν χρειάστηκαν παραπάνω απο μερικα δευτερολεπτα για να με πεισει να τον ακολουθησω στο κρυσφηγετο τους. Με μια γυναικα για αρχηγο ολα ειναι ικανα και σιγουρα μια ομορφη παρουσια ηταν ενα ακομα κινητρο. Καθ'ολη την διαρκεια της διαδρομης δεν μπορουσα να σταματησω να φαντασιονομαι για το πως θα εμοιαζε και πως θα ητανε η συμπεριφορα της.
Εχοντας αφαιρεθει απο την πραγματικοτητα αφησα τον Tarro να με οδηγησει και πριν να το καταλαβω ειχαμε φτασει σε ενα αδιεξοδο.
- Μα τι γινετε εδω; Ειπες οτι θα με οδηγησεις στο κρυσφηγετο σας οχι σε καποιο αδιεξοδο σοκακι...Μηπως ειχες αλλο σκοπο;

Σπόιλερ:

- Με δουλευεις; Κρυσφηγετο ειναι...εννοειτε πως πρεπει να ειναι μυστικο...σαν τι αλλο σκοπο μπορει να ειχα;
- Χε...χε...τιποτα...εχεις δικιο.. , προσπερασα την ατυχη σκεψη μου και τον αφησα να συνεχισει την δουλεια του. Αρχισε να ψιλαφιζει με αισθημα διαφορες πετρες πανω στον τοιχο σαν να εψαχνε για κατι σημαντικο. Ξαφνικα ακουστικε ενας μικρος, μηχανικος ηχος απο μια απο τις πετρες και αμεσως μπηκε πιο βαθεια μεσα σε μια εσοχη στον τοιχο. Ταυτοχρονα στον απεναντη τοιχο αρχισε να κανει την εμφανιση της μια καταπακτη καθως ανοιγονταν ενα περασμα μεσα απο τις πετρες ανοιγοντας στην μεση και διαχοριζοντας απο τον υπολοιπο τοιχο. Ενα μικρο αερακι καταπιεσμενου αερα βγηκε απο το περασμα και μια μυρωδια απο σαπισμενα φυλλα και υπονομους μεσα απο την σκοτεινη τρυπα που ανοιξε διαπλατα μπροστα μου.
- Απο εδω και περα δεν εχεις τιποτα να φοβασαι, ειπε ο Tarro με μια καθησηχαστικη φωνη. Κανεις δεν ξερει που βρισκετε αυτη η εισοδος και ακομα και το μαθουνε εχουμε φτιαξει ενα ειδος λαβυρινθου μεσω των περασματων που μονο εμεις ξερουμε τον σωστο δρομο. Απλα ακολουθησεμε και συντομα θα σε παω εκει που βρισκονται τα υπολοιπα μελη μας.
Ζυγισα τον τονο της φωνης του για κανα 2 δευτερολεπτα και αφου ειχα αισθανθει αρκετα ασφαλης συμφωνησα με τις οδηγιες του και τον ακολουθησα μεσα στο μαυρο που απολωνονταν μπροστα μου αφηνοντας πισω μου το φως της ημερας.

Αφου ειχαμε εισελθει και οι 2 μας μεσα στο περασμα που ειχε αποκαλυψει, αρχισαμε να κατεβαινουμε μια μεγαλη πετρινη σκαλα που εκτεινονταν μπροστα μας. Δεν ηξερα που θα μας οδηγουσε αλλα εμοιαζε να ειναι ατελειωτη. Ευτηχως υστερα απο 3-4 λεπτα καταβασης βρεθηκαμε στην βαση της σκαλας η οποια οδηγουσε στους υπονομους κατω απο την πολη.
- Απο εδω και περα δεν εχεις να φοβασαι τιποτα. Κανεις δεν μπορει να μας βρει εδω κατω και υπαρχουνε πολλα ατομα να φυλανε ολες τις εισοδους οποτε ειμαστε ασφαλεις.
Ενα βαρος εφυγε απο πανω μου αλλα εξακολουθουσα να μην νοιωθω την σιγουρια που ηθελα. Περιμενα να με συνοδευσει στα υπολοιπα ατομα τα οποια ειχε αναφερε καθως και στην αρχηγο που ηταν υπευθηνη για την ολη επιχειρηση τους.
- Τι σκοπο εχετε ομως εχετε για αυτο το νησι. Ακουσα οτι οι Marines ειναι αδικοι με τους πολιτες και υποστιριζουνε τους πλουσιους αλλα εσεις πως μπορειτε να το διωρθωσετε αυτο;
- Δεν θα χρειαστει να κανουμε και παρα πολλα. Εχουμε μαζεψει αρκετους πολιτες της πολης και μαζι με αυτα θα εισβαλουμε στην βαση των Marines και θα την σαμποταρουμε. Ετσι θα εχουμε την ευκαιρια να τους δειξουμε οτι δεν αστειευομαστε. Ετσι θα εχουνε ευκαιριες και οι υπολοιποι πολιτες να σταματησουνε να τους φοβουνται και να διεκδικησουνε απο εδω και περα τα δικαιωματα τους και να μην ειναι θυματα των πλουσιων και των Marines.
Το σχεδιο τους ητανε απλο και αποτελεσματικο. Περα απο την αυτοπεπηθειση που θα αδιναν στους πολιτες της πολης θα καταλαβεναν και μια βαση των Marines οποτε ειχε 2πλο σκοπο η αποστολη τους. Ενοιωθα το σωμα μου να τρεμει απο εξαψη και εξτασιασμο. Ειχα ενθουσιαστει ολοκληρος και μονο απο το ακουσμα του σχεδιου τους και δεν περιμενα να ξεκινησει η δραση. Ακουσα την φωνη του Tarro να μου λεει: «Φτασαμε. Πισω απο αυτην την πορτα βρισκονται αρκετα μελη των Revolutionarie, πολιτες απο την πολη και η αρχηγος μας. Θελω να εισαι προσεχτικος οταν μπεις μεσα γιατι ολοι εχουμε παρει σοβαρα την αποστολη μας. Θα μιλησω στην αρχηγο για εσενα και ελπιζω να εγκρινει την εισοδο μας στο σχεδιο. Ειναι πολυ αυστηρη με ολα και δεν δεχετε ευκολα αγνωστα ατομα να παρουν μερος στα σχεδια μας, ποσο μαλιστα εναν πειρατη. Θα τα πουμε μεσα αργοτεραα λοιπον.» Εβαλε ενα πολυπλοκο κλειδι στην χαραμαδα της πορτας και αφου το γυρισε μερικες φορες και ακουστικε ενας χαρακτηριστικος μηχανικος ηχος, ανοιξε η πορτα μπροστα μου. Εκανα μερικα βηματα και την περασα ενω ταυτοχρονα με την εισοδο μου στο δωματιο ο Tarro την εκλεισε πισω μου και την κλειδωσε αμεσως.

Εχοντας κλεισει πλεον η πορτα πισω μου ειχα μπει σε ενα νεο δωματιο. Εριξα μια πρωτη ματια γυρω μεσα στο χωρο και ειχα μεινει αναυδος. Το δωματιο ητανε γεματο απο ατομα των Revolutionaries και απο απλους πολιτες της πολης που ειχανε ερθει να βοηθησουνε. Η υποστιριξη που ειχανε απο τον λαο του νησιου ητανε υπερβολικα μεγαλη και αυτο με εκανε να ενθουσιαζομαι ακομα περισσοτερο. Αυτο συμαινε πως η αποστολη των Revolutionaries ειχε τεθει σε λειτουργια και ολοι ητανε υπερ τους. Περπατησα μερικα μετρα και αρχισα να περιπλανιεμαι μεσα στο δωματιο προσπαθοντας να προσαρμοστω. Καθως περνουσε η ωρα ολο και περισσοτερα ατομα ειχανε αρχισει να μαζευονται μεσα στην αιθουσα, μεσα απο αλλες μυστικες εισοδους και σιγα σιγα δεν χωρουσαμε πλεον εκει μεσα. Η ατμοσφαιρα εμοιαζε αποπνηκτικη μιας και πρεπει να βρισκομασταν τουλαχιστον 200 ατομα εκει μεσα. Ξαφνικα ενοιωσα ενα χερι να με πιανει απο τον ομω μου. Γυρισα και ειδα ενα ατομο που φωραγε μια απο τις χαρακτηριστικες κουκουλες των Revolutionaries. Ητανε ενας γεροδεμενος αντρας, με τεραστιους μυες και τουλαχιστον 1,90 σε υψος. Με κοιταξε με απορια για μερικα δευτερολεπτα και υστερα μου ειπε: «Εσυ εισαι νεος εδω ετσι; Δεν σε εχω ξαναδει εδω περα, ποιος σε εφερε εδω μεσα;» Εννοιωσα τα βλεματα διαφορων ατομων που βρισκοταν γυρω μου εκεινη την στιγμη να καρφωνονται πανω μου περιμενοντας μια απαντηση που θα τους ικανοποιουσε.
- Ο Tarro με εφερε εδω. Εκεινος με προσκαλεσε. Εσενα τι σε ενδιαφερει;
- Ο Tarro; Δεν ξερω κανεναν με αυτο το ονομα. Μηπως μας κοροϊδευεις; Δεν ανεχομαστε τους κατασκοπους εδω ξενε.
Το υφος του αγριεψε και εμοιαζε ετοιμος να μου ορμησει. Δεν ειχα ερθει εδω για καυγαδες ομως αν δεν μπορουσα να τους αποφηγω.
- Εϊ μπουμπουνα, αστον ησυχο. Εγω τον εφερα εδω. Πανε και κοιτα την δουλεια σου και μην ασχολεισαι εκει που δεν σε παιρνει.
Γυρισα πισω μου και ειδα οτι εκει στεκοτανε ο Tarro κοιτοντας τον υπερφυσικο μπαμπουϊνο με αυταρχικο υφος.
- Υπαρχηγε Kagonagi. Μαλιστα κυριε. Συγνωμμη για την αναστατωση. Θα φυγω αμεσως.
Ο υπερφυσικος μπαμπουϊνος εφυγε μεσα σε δευτερολεπτα σε ατακτη φυγη εχοντας τρομοκρατηθει απο την παρουσια και μονο του Tarro.
- Εϊ καιρος ηταν να σε βρω. Σε εψαχνα τοση ωρα. Βλεπω εκανες καλη πρωτη εντυπωση.
- Tarro, γιατι σε ειπε υπαρχηγο; Εισαι τοσο υψηλα στην βαθμιδα των Revolutionaries;
- Χαχαχ, τι αυτο; Οχι, οχι προς θεου. Ειμαι απλα ενας απο τους υπεθυνους για την ολη αποστολη. Δεν πλησιαζω σε δυναμη ουτε στο λιγακι στους πραγματικους τρομους των Revolutionaries. Και αυτος ο τυπος δεν ειναι τιποτα παραπανω απο ενα ατομο που στρατολογισαμε στον δρομο μας προς εδω απο ενα κοντινο νησι. Προσπαθει απλα να τρομοκρατησει τους νεους που στρατολογουμαι για να κερδισει φημη και σεβασμο αλλα δεν νομιζω οτι θα το καταφερει ποτε.
- Χαχαχα, δικιο εχεις, δεν τον εχω ικανο και για τιποτα σπουδαιο.
- Χαχαχαχ!!!

- Ωραια τωρα που σε βρηκα ειναι νομιζω ωρα να σε συστησω στην αρχηγο μας. Πρεπει να γνωριζει ολα τα καινουργια μελη που στρατολογουμαι για να εχει μια πληρη κατασταση της αποστολης μας και των μελων που παιρνουνε μερος, και πρεπει να σε εγκρινει. Υπηρχαν ατομα που μονο απο την παρουσια της καταφεραν να τρομοκρατηθουνε και να αποριφτουνε. Ελπιζω εσυ να μην εισαι ενας απο αυτους.
- Χαχαχα, να τρομοκρατηθω; Απο μια γυναικα; χαχαχα δεν νομιζω Tarro, δεν νομιζω.
- Θα το δουμε αυτο. Ακολουθησε με τοτε. Το γραφειο που συναντιουνται ολοι οι υπευθηνοι βρισκετε σε αλλο δωματιο και εκει βρισκετε και η Hiyoko.
- Hiyoko...ωραιο ονομα, ελπιζω να ειναι και τοσο ωραια αυτη.
- Χαχαχ, εχεις πλακα αλλα μην σε καθησηχαζει αυτο. Μπορει να γινει πολυ αυστηρη και δεν χαριζετε σε κανεναν. Οταν την συναντησεις μην κανεις καποιο τετοιο σχολιο γιατι θα εχεις προβλημα. Χαχαχα
- Χαχαχ, εγινε, θα προσπαθησω
Περασαμε μεσα απο τον κοσμο που βρισκοτανε στην αιθουσα που ειμασταν και κατευθηνθηκαμε προς την βαση μιας σκαλας στην αλλη μερια του δωματιου. Αρχισαμε να την ανεβαινουμε και στην κορυφη της βρισκοτανε μια καταπακτη. Αφου την ανοιξε ο Tarro, την περασαμε και βρεθηκαμε μεσα σε εναν ακομα διαδρομο κατω απο το εδαφος. Μα καλα ποσο τεραστια ηταν αυτα τα τουνελ τους. Μοιαζει με εναν τεραστιο λαβυρηνθο εδω μεσα. Οτι πρεπει για να κρηψει κανεις ενα κρυσφηγετο ωστε να μην μπορει να το βρει καποιος ευκολα. Αφου περπατουσαμε για μερικα μετρα φτασαμε και παλι μπροστα σε μια ακομα σιδερενια πορτα. Ο Tarro σταθηκε για μερικα δευτερολεπτα και γυρισε προς εμενα και μου ειπε: «Εδω μεσα βρισκονται ολοι οσοι ειναι υπεθηνοι για αυτην την αποστολη. Ελπιζω να μην εχεις προβλημα και να σε δεχτει στην αποστολη μας. Χρειαζομαστε ατομα σαν και εσενα μαζι μας, μιας και δεν εχουμε αλλο χρονο πλεον. Ετοιμασου, μπαινουμε μεσα.»