[Τέλος-Αποστολή] Πληροφορίες και ένας παράξενος αντίπαλος.

[Αρχή]

Πέρασαν 3 μέρες μέχρι να φτάσω στη σήραγγα των Επαναστατών. Τα εφόδια μας είχαν τελειώσει και δεν είχαμε φάει την τελευταία μέρα. Ευτυχώς που τα καιρικά φαινόμενα ήταν με μέρος μας και φτάσαμε γρηγορότερα από όσο έπρεπε. Σύντομα μας εντόπισε μια μικρή ομάδα που παρατηρούσε την κίνηση στον ωκεανό και ο ηλικιωμένος επαναστάτης ήρθε στην είσοδο.
-Πάλι εδώ εσύ, bro?
-Yo και σε εσένα dog!
-

Σπόιλερ:

-Θες να πας στην West πάλι?
-Ναι. Σου είναι εύκολο?
-Φυσικά και δεν είναι, αλλά είσαι Revo... τι να κάνω... Περάστε στη σήραγγα και θα αναλάβουν αυτοί τη μεταφορά του πλοίου. είπε ο Azor δείχνοντας του 3 τύπους που μας εντόπισαν.
Προχωρούσαμε για αρκετή ώρα και ευτυχώς ενδιάμεσα μας έδωσε τροφή και νερό. Το πέρασμα ήταν πελώριο και το γεγονός ότι συνέδεε 2 θάλασσες σου προκαλούσε δέος.
-Azor, η North με την South Blue πώς συνδέονται?
-Από εδώ μπορείς να πας στη South. Το κύκλωμα που έχουμε δημιουργήσει είναι εξαίρετο. Σύντομα θα δεις το σταυροδρόμι. Προς την North τα έργα θέλουν πολύ δουλειά ακόμα. Δυστυχώς είμαστε άνθρωποι, αλλά όταν ένας Επαναστάτης βάλει κάτι στο νου του, τίποτα δεν του το βγάζει.
Ένα χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπό μου μετά το τελευταίο σχόλιο. Το πέρασμα αυτό αύξησε το σεβασμό μου για τους συντρόφους μου και με έκανε να θέλω να βοηθήσω ακόμα περισσότερο με την καταστροφή της Παγκόσμιας Κυβέρνησης.
~~
Ύστερα από μερικές ώρες φτάσαμε στην άλλη άκρη, όπου μας περίμενε το πλοίο στο νερό και αφού αποχαιρέτησα τον Azor, επιβιβαστήκαμε στο καράβι. Αμέσως ανοίξαμε πανιά και πλεύσαμε προς το άγνωστο. Φυσικά αυτό μέχρι να έρθει ο "άγνωστος-γνωστός"...

Βρισκόμουν ξαπλωμένος στην πλώρη και κοιτούσα τον ορίζοντα, ενώ σκεφτόμουν σε πιο νησί να πάω. Ο Squalo όντας "φιλοξενούμενος" έκανε όλες τις δουλειές και την παρούσα στιγμή επιχειρούσε να φτιάξει για τρίτη φορά φαγητό χωρίς να το κάψει. Αυτά μέχρι που ακούστηκε ο πλέον γνώριμος ήχος του φτερουγίσματος.
-Ωχ... πάλι εσύ? ψιθύρισα κατσούφικα και έκατσα σταυροπόδι, ενώ το γεράκι προσγειώθηκε ταχύτατα δίπλα μου. Στο δεξί του πόδι ήταν δεμένο ένα γράμμα, που προφανώς ήταν και η επόμενη αποστολή μου. Τότε αποφάσισα να κάνω μια συμφωνία με το πτηνό. Έτρεξα στο αμπάρι, ενώ εκείνο με κοιτούσε γέρνοντας το κεφάλι του. Λίγα λεπτά αργότερα ανέβηκα στο κατάστρωμα κρατώντας ένα ψόφιο ποντίκι απ'την ουρά.
-Άκουσε να σου πω, θα κάνουμε μια συμφωνία. Θα σου δώσω αυτό το ποντίκι και ως αντάλλαγμα δε θα μου φέρεις αποστολή για δυο βδομάδες. Τι λες?
Λες και καταλάβαινε τι του έλεγα, έγειρε το κεφάλι του στα αριστερά και κοίταξε το ποντίκι. Την επόμενη στιγμή άπλωσε το πόδι με την αποστολή μου και απλώνοντας το χέρι μου έλυσα το χαρτί. Τότε εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία και με ένα σάλτο πέταξε στον αέρα, γραπώνοντας ταυτόχρονα το ποντίκι.
-Όταν ξανάρθεις... θα σε σπάσω στο ξύλο!
Διάβασα το χαρτί, το οποίο δε βρισκόταν σε φάκελο όπως συνήθως και διάβασα το περιεχόμενο. Φάνταζε απλή αποστολή, όχι επικίνδυνη και χωρίς ιδιαίτερη κούραση.
-ΝΑ ΠΑΡΕΙΙΙΙΙΙΙΙ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
-Μην μασάς "Squ-chan"! Δοκίμασε ξανά μέχρι να το πετύχεις! Μη ξεχνάς ότι πεινάμε!
-ΨΟΦΑΑΑΑΑΑ!!!
Κοίταξα το χάρτη γελώντας και χαρούμενος διαπίστωσα ότι δεν απείχα πολύ απ'τον προορισμό μου. Έτσι, έστριψα νοτιοδυτικά το πηδάλιο και κατευθύνθηκα προς το νησί της Ohara.

Το συμβάν που είχε λάβει μέρος στο νησί αυτό, ήταν γνωστό σε ολόκληρο τον κόσμο. Τόση δύναμη, τόση απανθρωπιά, τόσος πόνος και θάνατος και για όλα αυτά, υπεύθυνη ήταν η Παγκόσμια Κυβέρνηση. Είχα ακούσει πολλά. Στο χωριό μου μάλιστα, στο Dawn Island, μερικοί ταξιδιώτες είχαν επισκεφτεί την Ohara στο παρελθόν και δεν σταματούσαν να μιλούν για τα μεγαλεία της. Ήταν ένα έφορο νησί, γεμάτο κατοίκους και πλούσια βλάστηση που κάλυπτε μεγάλο μέρος του. Στο κέντρο του υπήρχε ένα πελώριο δέντρο, του οποίου η ηλικία ξεπερνούσε κάθε προσδοκία. Ακόμα και οι ίδιοι οι κάτοικοι δε γνώριζαν πόσο ετών ήταν. Το τοπίο που περιέγραφαν όμως δεν είχε καμία σχέση με εκείνο που θα αντίκριζα όταν έφτανα. Λίγη ώρα αργότερα το νησί φαινόταν ξεκάθαρα και δίχως να χάσω χρόνο, πήγα στην καμπίνα μου για να εφοδιαστώ. Φόρεσα το μανδύα και τα γάντια μου, έβαλα τις σφαίρες στις τσέπες μου και τοποθέτησα το δίχτυ από Kairoseki στη μικρή θήκη στο πίσω μέρος της ζώνης μου. Ήμουν έτοιμος για εξερεύνηση. Πέρασαν λίγα ακόμα λεπτά, μέχρι που έφτασα στην ακτή. Αφού έριξα άγκυρα, κατέβηκα στη στεριά και αφού πρόσταξα τον Squalo να μείνει στο πλοίο , περπάτησα στη χρυσαφένια άμμο, καθώς το μεσημεριανό φως έλουζε την παραλία. Κοίταξα μπροστά μου και αναρίγησα μπροστά στο θέαμα. Δεν υπήρχε ίχνος ζωής. Το μόνο που υπήρχε ήταν "μαύρο". Το βλέμμα μου πλανήθηκε σε ολόκληρη την έκταση του τοπίου, αλλά δεν υπήρχε καμία διαφορά. Η καταστροφή επικρατούσε παντού. Περπάτησα στο κατάμαυρο χώμα, σκοπεύοντας να φτάσω στο κέντρο του νησιού για να βρω αυτό που ήθελα. Δεν είχα το κουράγιο να μείνω σε αυτό το μέρος. Ίσως η αποστολή τελικά να ήταν δυσκολότερη απ'όσο φάνταζε.

Περπατούσα για περίπου ένα τέταρτο. Καθ'όλη τη διάρκεια της διαδρομής μου το σκηνικό δεν άλλαξε καθόλου. Παντού επικρατούσε το σημάδι του αφανισμού. Σύντομα έφτασα στο μέρος που προφανώς υπήρχε η πόλη. Το κατάλαβα από τα διάφορα ερείπια που βρίσκονταν διασκορπισμένα στη γύρω περιοχή. Μέχρι και τα ερείπια ήταν ελάχιστα. Τι είχε κάνει η Κυβέρνηση... Ένα περίεργο συναίσθημα με είχε κατακλύσει, ένιωθα θλίψη σε συνδυασμό με απέχθεια, ενώ δεν ήταν λίγες οι φορές που μου ερχόταν να κάνω εμετό. Σύντομα διέκρινα το πελώριο δέντρο, το Δέντρο της Σοφίας, όπως το αποκαλούσαν όταν βρισκόταν εν ζωή. Όσο το πλησίαζα, τόσο περισσότερο οξυνόταν το περίεργο αίσθημα. Όταν πλέον έφτασα μπροστά του, λίγο έλειψε και θα διπλωνόμουν στα δυο, αλλά πλέον μπορούσα να αναγνωρίσω και κάτι ακόμα. Πέρα απ'το παράξενο συναίσθημα, αισθανόμουν και κάτι άλλο κοντά μου. Κάτι απόκοσμο που σίγουρα δεν ήταν φιλικό. Το τελευταίο ένστικτο δεν με άφησε στιγμή. Μπήκα στο καμένο κουφάρι του δέντρου και βρέθηκα σε μια διαλυμένη από πυρκαγιά αίθουσα. Κοίταξα γύρω μου, αλλά το μόνο που υπήρχε ήταν καμένα πορτρέτα και βιβλία παντού. Βγήκα ξανά έξω και έκανα τον κύκλο του δέντρου. Υπήρχε μια αρκετά βαθιά λακούβα γύρω του, η οποία όμως είχε θαφτεί σχεδόν ολοκληρωτικά απ'τις εκρήξεις. Δεν ήξερα για πιο λόγο είχαν σκάψει τόσο βαθιά γύρω απ'το δέντρο, το σίγουρο ήταν ότι θα έπαιρνα την απάντησή μου πάσι θυσία. Την "έρευνά" μου διέκοψε ένας ήχος. Ήταν παρόμοιος με αυτόν που κάνει ένας τοίχος όταν καταστρέφεται. Ακολούθησε ένας γδούπος και χωρίς να χάσω χρόνο, έτρεξα προς την πηγή της φασαρίας.

Μερικές στιγμές αργότερα, βρισκόμουν μπροστά στην πηγή του θορύβου. Ήταν ένας άντρας, ο οποίος φορούσε μια λευκή καμπαρτίνα και ήταν πεσμένος ανάσκελα. Δεν κουνιόταν και γενικότερα δεν έδειχνε σημεία ζωής. Τον πλησίασα και ακούμπησα το λαιμό του για να δω αν είχε σφυγμό, αλλά όπως έδειχνε, ήταν νεκρός. Κοίταξα ψηλά στο δέντρο, όπου υπήρχε ένα μεγάλο διαλυμένο σημείο, απ'το οποίο έφτασε εδώ ο επιστήμονας.
-Οπ, shisou~~~ δεν είμαστε μόνοι μας~~~
-Kufufu~~~ Kuran Kaname, ήρθες επιτέλους.
Γύρισα και αντίκρισα δυο μορφές να πλησιάζουν προς το μέρος μου. Ο ένας φορούσε κολλητό παντελόνι και μια αμάνικη μπλούζα, ενώ στο κεφάλι του υπήρχε ένας σκούφος σε μορφή βατράχου. Ο διπλανός του ήταν λίγο ψηλότερος και φορούσε έναν μαύρο μανδύα. Ακούγοντας το γέλιο του κατάλαβα ότι ήταν ο άντρας που με είχε "επισκεφθεί" στο Doom Island και που ήταν ορατός μονάχα σε μένα. Στάθηκα απέναντί τους και έμεινα να τους κοιτώ για λίγο.
-Ποιοι είστε? Εσύ πώς με ξέρεις ποιος είμαι?
-Kufufu~~~ Είσαι λίγο ηλίθιος, αλλά δε με πειράζει, για άλλο σκοπό σε χρειάζομαι.
Στο τελευταίο εκνευρίστηκα και έβγαλα δυο σφαίρες απ'το παντελόνι μου.
-Όπως και να χει, θα σου απαντήσω. Αρχικά, δεν είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις κάποιον με 135.000.000 bounty στην West Blue. Κατά δεύτερον, μου είσαι απαραίτητος για τα σχέδιά μου.
-Δεν ενδιαφέρομαι. Ποιος είναι αυτός? του είπα δείχνοντας τον νεκρό άντρα. Τι έκανε στην Ohara?
-Χμμμ. Τι θα έλεγες να σου απαντήσω με την προϋπόθεση ότι θα συνεργαστείς μαζί μου?
-Τι θα έλεγες να μου πεις με την προϋπόθεση ότι δε θα σε στείλω σε έναν άλλο κόσμο? του είπα απλώνοντας το χέρι μου προς αυτόν και κάνοντας τις σφαίρες να αιωρηθούν μπροστά απ'τα δάχτυλά μου.

-Shisou~~ Να του εξηγήσω την κατάσταση?
-Ναι Fran, δείξε του την ανωτερότητά μας.
-Haaaaaiii!~~
Την επόμενη στιγμή εμφανίστηκε δίπλα μου και ρίχνοντάς μου μια γροθιά στο στομάχι με εκσφενδόνισε στο δέντρο. Έπεσα στο έδαφος φτύνοντας αίμα και πιάνοντας την κοιλιά μου απ'τον πόνο. Εκείνη την στιγμή, το μόνο συναίσθημα που υπήρχε μέσα μου ήταν ο πόνος και τίποτα άλλο. Όταν αυτός απαλύνθηκε, κατάφερα και στάθηκα στα πόδια μου, αντίκρυ στους αντιπάλους μου με τις άγνωστες ικανότητές τους.
-Shisou~~ Να το ξανακάνω?~~
-Όχι Fran, κάτσε καλά. Λοιπόν Kuran? Ξανασκέφτηκες την πρότασή μου?
-Ναι. Το σκέφτηκα... και η απάντησή μου... είναι... ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΟΧΙ! φώναξα, ενώ την επόμενη στιγμή έστειλα κατά πάνω τους μια ντουζίνα σφαίρες. Εκείνοι δε φάνηκαν να πτοούνται και πράγματι, η διάθεσή τους ήταν δικαιολογημένη αφού οι σφαίρες βρίσκονταν πίσω τους δίχως όμως να τους έχουν διαπεράσει. Έκπληκτος άρχισα να τις έλκω, αλλά συνέβη το ίδιο. Οι σφαίρες πέρναγαν από μέσα τους χωρίς να τους τραυματίζουν ή δίνοντας την αίσθηση ότι έστω περνάνε μέσα απ'το σώμα τους. Ήταν σαν να σημάδευα τον αέρα.
-Kuran-san~~ οι επιθέσεις σου δεν έχουν επίδραση. είπε ο λεγόμενος Fran με το ίδιο ηλίθιο στυλ.
-Θα σου δώσω μια τελευταία ευκαιρία να έρθεις μαζί μου. Αν πάλι δε δεχθείς, θα αναγκαστώ να χρησιμοποιήσω βία. Βασικά, θα γίνω κάπως πιο γενναιόδωρος μιας και μου είσαι τόσο χρήσιμος. Θέλησες να μάθεις για τον άντρα σωστά? Τι θα έλεγες να σε ενημέρωνα σχετικά με τις δραστηριότητές του και σχετικά με το νησί? Ως αντάλλαγμα θα έρθεις μαζί μου χωρίς πολλά-πολλά.

-Οι πληροφορίες μου είναι αναγκαίες, αλλά δε θα έρθω μαζί σου χωρίς να ξέρω τι συμβαίνει.
-Καλώς, όπως είπα θα φανώ γενναιόδωρος. Όλος ο κόσμος γνωρίζει για την...
-Shisou~~ Να το πω εγώ?Γράφεις με μοβ στην ιστορία και κουράζεις τον αναγνώστη~~~
-...Καλώς...
-Λοιπόν, όλοι ξέρουν για την καταστροφή της Ohara και τις βιαιότητες που διέπραξε κατά το γεγονός η Παγκόσμια Κυβέρνηση. Χρησιμοποίησε την ισχυρότερη και πιο βάναυση τακτική της, το Buster Call, όπου 15 warships εφοδιασμένα με κάθε λογής εξοπλισμό και 5 Vice-Admirals επιτίθενται σε έναν συγκεκριμένο στόχο. Δε γνωρίζω πολλά, αλλά σκοπός τους είναι να αφανίζουν οτιδήποτε πάνω στο νησί-στόχο για δικό τους όφελος. Η Ohara είχε μαζέψει τους κορυφαίους επιστήμονες της εποχής και μαζί ανακάλυπταν σιγά-σιγά τα Poneglyphs. Τα τελευταία είναι μεγάλες πέτρες που σκάλιζα οι πρόγονοί μας στις σπηλιές...~~
Εκείνη την στιγμή ο άντρας με τον μαύρο μανδύα τον χτύπησε με το κάτω μέρος της γροθιάς του και πήρε εκείνος το λόγο.
-Τα Poneglyphs είναι πέτρες στις οποίες είναι σκαλισμένες γνώσεις-πληροφορίες για την περίοδο, όπου η ίδια η ιστορία δεν έχει επίγνωση. Το Void Century. Λέγεται ότι είναι μια "μαύρη" εποχή, στη διάρκεια της οποίας επικρατούσε το χάος και η αναρχία. Τότε δημιουργήθηκε η Παγκόσμια Κυβέρνηση και από εκεί και πέρα η ενότητα "Void Century" μπήκε στο περιθώριο, σαν να μην υπήρχε. Οι αρχαιολόγοι που κυνηγούσαν την αλήθεια, δηλαδή τη μελέτη των Poneglyphs, θεωρήθηκαν εγκληματίες απ'την Κυβέρνηση και διώχθηκαν.

-Στην Ohara όμως, οι επιστήμονες θεωρούσαν χρέος τους να μάθουν όλες τις πτυχές της ιστορίας και για το λόγο αυτό δεν σταμάτησαν την έρευνα. Το δέντρο αυτό, το λεγόμενο Δέντρο της Σοφίας αποτελούσε το μέρος όπου γίνονταν οι έρευνες αυτές. Κάποια μέρα όμως το έργο τους μαθεύτηκε απ'...
-την Παγκόσμια Κυβέρνηση και η διαταγή για τη χρήση του Buster Call δεν άργησε να δοθεί. Μετά την επίθεση δεν έμεινε κανένας επιζώντας, ενώ το νησί μεταμορφώθηκε στην παρούσα κατάσταση. Λένε ότι κατά τη διάρκεια της πολιορκίας, οι επιστήμονες έμειναν επίτηδες πίσω και πέταξαν όσο περισσότερα βιβλία είχαν φυλαγμένα στο Δέντρο, στη λακούβα που το περιτριγυρίζει. Τότε ήταν γεμάτη νερό και τα βιβλία σώθηκαν. Λογικά η Κυβέρνηση τα μάζεψε αργότερα, οπότε τζάμπα πέθαναν. Αυτά παθαίνεις αν είσαι βλάκας.~~
Το κάτω μέρος της γροθιάς του άντρα προσγειώθηκε ξανά στο κεφάλι του Fran και ησύχασε.
-Αυτή είναι η ιστορία της Ohara. Ο άντρας ήταν επιστήμονας της Κυβέρνησης και αρνήθηκε να μου δώσει ότι πληροφορίες διέθετε για την κατάσταση των βιβλίων. Ήρθε η σειρά σου να τηρήσεις το μέρος της συμφωνίας.
-Σχετικά με αυτό. Όταν είπα πληροφορίες, εννοούσα το λόγο για τον οποίο με χρειάζεσαι, αλλά κατάλαβες λάθος και μου έδωσες αυτές που ήθελα. Δεν έχω λόγο να σε ακολουθήσω τώρα.
Ο εκνευρισμός ήταν εμφανής.
-Fran, δε χρειάζεται να είναι ολόκληρος κι ένα μέρος του μου κάνει.
-Haaaai~~~
Την επόμενη στιγμή, ο Fran εμφανίστηκε δίπλα μου και μου έριξε γροθιά, αλλά τον περίμενα. Απέφυγα το χτύπημα γέρνοντας το κεφάλι μου και στριφογυρνώντας, στάθηκα ακίνητος να τον αντιμετωπίσω.

-Δε θα καταφέρεις τίποτα έτσι~~
-Σκάσε. φώναξα και βγάζοντας μερικές σφαίρες, τις έκανα να αιωρηθούν λίγο μπροστά απ'τις παλάμες μου.
-Θα κάνεις το ίδιο πράγμα?~~ Shisou~~ αυτός είναι χαζός.~~
Την επόμενη στιγμή του όρμισα και λίγο πριν στείλω τις σφαίρες εναντίον του, εξαφανίστηκε και βρέθηκε πίσω μου. Ήταν στον αέρα και το πόδι του ετοιμαζόταν να με χτυπήσει στο πρόσωπο, όταν μια έκρηξη έλαβε θέση αρκετά κοντά μας και μας σώριασε στο έδαφος.
-VOOOIIIIII!!! Γιατί πεθαίνεις εδώ σκουπίδι?
-Squalo... τι κάνεις εδώ? Σου είπα να μείνεις στο πλοίο.
-Και ποιος θα άκουγε εσένα? Πιο συγκεκριμένα, ο ηλίθιος με τον σκούφο είναι καλός. Δικός μου!
-Shisou~~ Ήρθε κι άλλος περίεργος.~~
-Απλά σκότωσέ τον. Fran αν συνεχίσεις να αργείς, θα αναγκαστώ να το κάνω μόνος μου.
Στο άκουσμα των τελευταίων, το αγόρι πήρε μια περίεργη στάση.
-Satsugai Noryoku: Kyokudo no sokudo!
Το αγόρι άρχισε να κινείται με ταχύτητα που δεν είχα ξαναδεί. Έκανε κύκλους γύρω μας και από ένα σημείο και μετά, νόμιζες ότι έβλεπες κλώνους του να μένουν ακίνητοι και να σε κοιτούν.
-Τι γίνεται εδώ!?
-VOOOIIIIII!!! Σταμάτα να τρέχεις σκουπίδι!
Τότε ο Squalo κούνησε το σπαθί του και απ'τη λεπίδα πετάχτηκαν τα μικρά εκρηκτικά, τα οποία αφού ήρθαν σε επαφή με το έδαφος μπροστά εξερράγη.
-Είσαι αργός.~~ είπε ο Fran και έριξε μια γροθιά στον Squalo, ο οποίος κάνοντας σβούρες χτύπησε με δύναμη στο Δέντρο της Σοφίας. Μετά έπεσε στο έδαφος ζαλισμένος και προσπαθούσε μάταια να σταθεί στα πόδια του.
-Αυτή η ικανότητα, την ξέρω από κάπου.
-Λογικά από αυτόν που μάθαμε για σένα. Shisou~~ να του... αλλά η πρότασή του διακόπηκε.

Τα πάντα γύρω μου άρχισαν να θολώνουν και λίγες στιγμές μετά επανήλθαν στην κανονική τους μορφή. Ο Squalo βρισκόταν πεσμένος μπροστά στο δέντρο, ενώ ο Fran με τον άγνωστο άντρα στέκονταν μπροστά μου.
-Shisou~~ γιατί το έκανες αυτό?~~ Σε λίγο θα έκανα το αγαπημένο μου.~~
-Σκάσε Fran...
-Voi! Δε ξέρω τι κάνατε, αλλά δε θα επαναληφθεί. ακούστηκε η φωνή του Squalo, ο οποίος είχε σηκωθεί όρθιος και δεν έδειχνε ίχνος πόνου.
-Squalo, περίμενε! Μην επιτεθείς! Κάτι δεν πάει καλά!
-Μη με διατάζεις σκουπίδι! φώναξε και όρμισε στους αντιπάλους μας.
Τότε ο άντρας με το μαύρο μανδύα γέλασε με τον ίδιο παρανοϊκό τρόπο. Καθώς ο Squalo έτρεχε προς το μέρος τους, φίδια ξεπετάχτηκαν απ'το έδαφος, τα οποία τυλίγονταν γύρω απ'το σώμα του και επιχειρούσαν να τον δαγκώσουν. Χωρίς να χάσω χρόνο έβγαλα μερικές σφαίρες και με τη χρήση των δυνάμεών μου κατάφερα να σκοτώσω μερικά από αυτά, που βρίσκονταν σχετικά μακριά από κρίσιμα σημεία. Τα υπόλοιπα τα έβγαλε ο ίδιος από πάνω του και στάθηκε στα πόδια του.
-Kufufu~ Οφείλω να παραδεχτώ ότι δεν περίμενα το βάρβαρο.
-Σταμάτα Squalo! Δεν το βλέπεις!? Πώς εξηγείς ότι αφού έφαγες μια τέτοια κλωτσιά ξαφνικά μπορείς να στέκεσαι σαν να μην έγινε ποτέ!?
-Είναι τόσο δύσκολο για σένα άχρηστε? Είναι απλό, ψευδαίσθηση!
-Kufufu~ Ενημερωμένο σε βρίσκω.
-Τς... Σε συνδυασμό με το ηλίθιο αυτό γέλιο και με το σκούφο-βατράχι που φοράει ο άλλος δε χωράει αμφιβολία. Είσαι ο Rokudo Mukuro.
-Χμμμ? Πώς ξέρεις για μένα?
-Με ποιον νομίζεις ότι μιλάς σκουπίδι!? Ένα πράγμα δε γνωρίζω όμως, γιατί το bounty σου δε βγαίνει στη φόρα?
-Μήπως γιατί θα δημιουργηθεί πανικός?
-Χα! Ας γελάσω! Γιατί θες το σκουπίδι από εδώ?
-Oi
-Δεν είναι προφανές? Χρειάζομαι ένα ακόμα πιόνι. Ένα πιόνι ικανό να με κάνει να πετύχω τον στόχο μου.

Τότε ο Squalo ξέσπασε σε δυνατά γέλια, σε σημείο που έπεσε στο ένα του γόνατο. Αφού γέλασε με τη ψυχή του, σηκώθηκε και ξεφύσηξε.
-Ικανό!? Πού βλέπεις την ικανότητα σε αυτόν?
-Έχει κάτι διαφορετικό, κάτι που δε βλέπεις ιδιαίτερα συχνά.
-Και τι είναι αυτό?
-Πείσμα, έναν στόχο για τον οποίο θα έκανε τα πάντα και φυσικά, χρήστης Φρούτου.
-Πφφφ... δεν είναι αρκετά για αυτά που θες Mukuro! Δε σε αδικώ όμως, τόσα μπορείς να καταλάβεις, τόσα λες.
-Oi senpai~~ Αν το ξαναπείς αυτό θα πρέπει να σε σκοτώσω.~~
Ο Squalo τον κοίταξε οργισμένα και ένα πλατύ χαμόγελο εμφανίστηκε στο πρόσωπό του. Ύψωσε το σπαθί του και όρμισε στον Fran, δίχως δεύτερη σκέψη. Καθώς έτρεχε προς το μέρος του Fran, ο ουρανός σκοτείνιασε και κοιτώντας προς τα πάνω, διαπίστωσα πως δεν είχε συννεφιά. Ένας πελώριος αριθμός νυχτερίδων πετούσε από πάνω μας και χήμηξε στον Squalo, ο οποίος απεγνωσμένα έκοβε όποια έβρισκε μπροστά του.
-Senpai~~ Αν σε δαγκώσει μια νυχτερίδα ίσως γίνεις βαμπίρ.~~
Ο Mukuro χτύπησε τον Fran στο κεφάλι για άλλη μια φορά.
-Shisou~~ Γιατί με χτυπάς? Πονάω.~~
-Σταμάτα να κάνει βλακείες και τελείωνε. Θέλω τον Kuran Kaname και γρήγορα.
Τότε οι νυχτερίδες άρχισαν να ενώνονται δημιουργώντας έναν άνθρωπο μπροστά απ'τον Fran. Φορούσε μαύρη καμπαρτίνα και το δέρμα του ήταν ωχρό.
-Ιδού! Ο βαμπίρ-φύλακας μου!~~
-
Ο Mukuro έριξε γροθιά στο κεφάλι του Fran με αποτέλεσμα να διαλυθεί η ψευδαίσθηση. Το όλο σκηνικό όμως εκνεύρισε τον Squalo και ως γνωστόν, όταν νευριάζει.... γίνεται πολύ σπαστικός.
-VOOOIIIIII!!! ΩΣ ΕΔΩ!!! ΘΑ ΣΑΣ ΣΦΑΞΩ ΚΑΙ ΤΟΥΣ 2 ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΜΕ!!!

Ο Squalo είχε εκνευριστεί καθώς έβλεπε τον Mukuro και τον Fran να κάνουν πλάκα μαζί του.
-Voooiiiiiiiiiiiiii!ήρθε η ώρα να πεθάνετε!
-Woah...είπε ο Mukuro με ένα ωραίο χαμόγελο.
-Senpai~~άσε με να παίξω λίγο ακόμα...
-Σκάσε ανόητε!απάντησε ο Mukuro χτυπώντας τον στο κεφάλι.
-
-Λοιπόν?Θα έρθεις να μου επιτεθείς ή θα περιμένω για πολύ ώρα?
-τσ.....θα το μετανιώσεις που τα έβαλες μαζί μου..!
-Ναι ναι ότι πεις....
O Squalo ετοίμασε το όπλο του και κατευθύνθηκε με δύναμη προς τον Mukuro ώστε να τον σκοτώσει.....χτυπήματα από εδώ και από εκεί με τις δυο πλευρές να τα πάνε καλά και στην άμυνα και στην επίθεση χωρίς όμως κάποιο αποτέλεσμα.
-χαχα δες εδώ τι έχουμε!όταν σας λέω ότι ακόμη έρχονται κάποιοι ανόητοι σε αυτό το νησί δεν με ακούτε!!
Μια σκιά φάνηκε λίγο πιο πέρα από το πεδίο της μάχης χωρίς να το αντιληφθούν οι άλλοι.
Ο Kaname παρακολουθούσε σκεπτικός την μάχη ανάμεσα στον Squalo και στον Mukuro και ο Fran να έξυνε την μύτη του χωρίς να δίνει σημασία στην μάχη.
-Λοιπόν παραδοθείτε αλλιώς θα σας σκοτώσουμε!φώναξε ένας εύσωμος και ψηλός άνθρωπος ο οποίος ήταν μαζί με άλλα 8 άτομα.
Η μάχη συνεχιζόταν κανονικά χωρίς να δίνουν σημασία κανείς από τους 4(kaname-mukuro-fran-squalo).

-
Ο αρχηγός του πήρε ένα όπλο και έριξε προς την μεριά του Squalo και του Mukuro την ώρα που τα όπλα τους συγκρούονταν.
-Ε?!
-Ε? Και οι δύο κοίταξαν προς την μεριά των άλλων που εμφανίστηκαν από το πουθενά,ο Kaname γύρισε το κεφάλι προς αυτούς όπως και ο Fran που ακόμη συνέχιζε να ξύνει την μύτη του χωρίς να δίνει και πολύ σημασία.
-Παραδοθείτε αλλιώς θα σας σκοτώσουμε!!! φώναξε ο αρχηγός των ληστών οι οποίοι είχαν τα όπλα στραμμένα επάνω τους.
Ο Squalo και ο Mukuro σταμάτησαν την μάχη και κοίταξαν με ένα αγριεμένο βλέμμα προς την μεριά τους.
-Τολμήσατε και σταματήσατε την μάχη μας?!!!!είπαν και οι δυο δυνατά.
-Θα σας πρότεινα να τρέχατε αλλά τώρα είναι πολύ αργά...είπε ο Kuran Kaname προς την μεριά τους.
-O!Θα έχουμε Party!θέλω να πάρω και εγώ μέρος senpaiiii~~~

Ο Mukuro πολεμούσε με τον Squalo χρησιμοποιώντας ως όπλο μια τρίαινα. Καθώς πολεμούσαν, εγώ με τον Fran απλά παρακολουθούσαμε τη μάχη. Προσπαθούσα να αποσπάσω όσες περισσότερες πληροφορίες μπορούσα για τις μαχητικές ικανότητες του περίεργου άντρα, ενώ ταυτόχρονα να καταλάβω το μυστικό πίσω απ'τις ψευδαισθήσεις. Πάνω που η μάχη έφτανε το ύψιστο σημείο της, ένας πυροβολισμός ακούστηκε, με αποτέλεσμα να την διακόψει. Ήμουν τόσο απορροφημένος, όπως και οι υπόλοιποι (πάντα εξαιρείται ο Fran, καθώς είναι άνιωθος...) που δεν είχαμε αντιληφθεί την "παρέμβαση" εγκαίρως. Μια ομάδα 9 ληστών είχε εμφανιστεί με τον αρχηγό τους να οδεύει μπροστά. Κρατούσε ένα πιστόλι στο δεξί του χέρι και ήταν ιδιαίτερα ψηλός. Όταν αντιλήφθηκα τι συνέβη, η πρώτη μου αντίδραση ήταν αυτή:

Σπόιλερ:

-VOΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟOOIIIIIΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ!!!!!!! ΣΚΟΥΠΙΔΙΑΑΑ!!!!!!!!!ΠΩΣ ΤΟΛΜΑΤΕ ΝΑ ΔΙΑΚΟΠΤΕΤΕ ΤΗ ΜΑΧΗ ΜΟΥ!?
-Νομίζω ότι θα συμφωνήσω με τον ηλίθιο. Με ποιον νομίζετε ότι έχετε να κάνετε?
Εγώ με τον Fran είχαμε ήδη ετοιμαστεί για την ενδεχόμενη εμπλοκή και είχα τραβήξει το σπαθί μου, ενώ ο Fran προφανώς θα χρησιμοποιούσε ψευδαισθήσεις. Βέβαια δεν υπολόγισα κάτι στο όλο σενάριο. Δεν ήταν 2 εναντίων 9... είμασταν 4 και μόνο και μόνο που ο Squalo ήταν με το μέρος μου σήμαινε ένα πράγμα... no party for me. Η αντίδραση του Squalo και του Mukuro ήταν τόσο όμοιες που θα έλεγες ότι ήταν σύμμαχοι. Όρμισαν ταυτόχρονα στους ληστές τείνοντας τα όπλα τους προς το μέρος του, αλλά απ'ότι αποδείχθηκε δεν ήταν όσο αδύναμοι συνήθιζαν να είναι. Απέφυγαν την κίνηση των όπλων και ετοιμάστηκαν να αντεπιτεθούν.

Εννοείται ότι δε θα καθόμουν να παρακολουθήσω τη μάχη. Έτρεξα προς τους ληστές, οι οποίοι είχαν καταπιαστεί με τον Squalo και τον Mukuro και χωρίς καν να το σκεφτώ, απώθησα τον Squalo και την τρίαινα του Mukuro με τις δυνάμεις μου. Ο Squalo με έβριζε καθώς προσγειωνόταν στο Δέντρο της Σοφίας, ενώ ο ψυχασθενής γύρισε και με κοίταξε, πιθανότατα εκνευρισμένος, αλλά τα χαρακτηριστικά του καλύπτονταν απ'τον μανδύα του. Συνέχισα να πράττω αναίσθητα και του έριξα γροθιά στο πρόσωπο εν ψυχρώ, ρίχνοντάς τον στο έδαφος. Η πτώση έριξε την κουκούλα του αποκαλύπτοντας το πρόσωπό του. Δεν πρέπει να ήταν πολύ μεγαλύτερος μου. Είχε ένα ιδιαίτερα γαλήνιο ύφος, το οποίο περιβαλλόταν όμως από μια θανάσιμη αύρα που ήταν αδύνατο να μην αισθανθείς. Το ένα του μάτι ήταν γαλάζιο και το άλλο κόκκινο, ενώ τα μπλε μαλλιά του είχαν ένα περίεργο στυλ που θύμιζε....
-Ανανάς? Πώς είσαι έτσι???
-You are already dead!!!
Αγνοώντας τον στράφηκα προς τους ληστές, οι οποίοι είχαν ήδη ετοιμαστεί και σχεδόν με είχαν περικυκλώσει.
-Λοιπόν, δώσε μας ότι πολυτιμότερο έχεις και φυσικά παραδώσου. Οι σκλάβοι στις μέρες μας κοστίζουν αρκετά.
-Να παραδοθώ?

Σπόιλερ:

Λες και μπορείτε να με νικήσετε... Λοιπόν, επειδή είμαι φιλόζωος σήμερα, θα σας δώσω ότι πολυτιμότερο έχω.
Μετά από αυτά τα λόγια, έβγαλα μια σφαίρα και την επόμενη στιγμή την έστειλα στο στέρνο ενός ληστή, σκοτώνοντας τον. Ο αρχηγός με έβρισε και έδωσε εντολή να μου επιτεθούν. Οι ληστές τράβηξαν τα σπαθιά τους και επιτέθηκαν, αλλά δεκάδες φίδια άρχισαν να τυλίγονται γύρω τους, με αποτέλεσμα να τους ακινητοποιήσουν και να τους ρίξουν στο έδαφος.

Ο Mukuro είχε σηκωθεί και βρισκόταν δίπλα μου, αλλά υπήρχε κάτι παράξενο πάνω του. Στο κέντρο του κόκκινου ματιού του υπήρχε... ο αριθμός 2.
-

Σπόιλερ:

Γιατί γράφει 2 το μάτι σου? Το χρησιμοποιείς και για κομπιουτεράκι?
- Θα σε διαμελίσω πριν σε πάρω μαζί μου.
-Shisou~~ Δεν είναι σωστό να τους πάρεις όλους εσύ?
-Για πιο πράγμα μιλάς? Είναι δικοί μου.
-VOOOIIIIII!!! Είναι δικοί μου! Εσένα σκουπίδι θα σε κανονίσω αργότερα!!!
Έκανα μια αδιάφορη κίνηση με το χέρι μου και απώθησα τον Squalo περίπου 2 μέτρα. Το κλίμα ανάμεσά μας είχε ηλεκτριστεί εντελώς. Οι ληστές ήταν σαν να μην υπήρχαν αν και πολεμούσαν μανιωδώς με τα φίδια του Mukuro μπας και σωθούν. Ο Squalo επιτέθηκε ξανά στον Mukuro, το μάτι του οποίου άλλαξε νούμερο και έγινε 5. DAFAQ δηλαδή... Πέρα από παράλογο ήταν και αηδιαστικό. Οι ικανότητές του ξαφνικά αυξήθηκαν εκπληκτικά σε σημείο που μπορούσε να πολεμήσει καλύτερα απ'τον Squalo. Ο Fran δεν ασχολήθηκε μαζί τους, παρά έστρεψε την προσοχή του στους ληστές. Δεν ήταν ο μόνος. Τον κοίταξα άγρια και με κοίταξε με το ίδιο αδιάφορο ύφος.
-Εεε~~ μ'αρέσουν οι νεράιδες. Μπορείς να τους αφήσεις για μένα??~~
-Πού τις είδες τι νεράιδες ρε στόκε!?
-...Ωχ όντως!~~ Δε μοιάζουν με νεράιδες! Ειδικά αυτός ο χοντρός ο ψηλός, μοιάζει με goblin.
- ΤΙ ΕΙΠΕΣ ΡΕ Γ**...
Η βρισιά του διακόπηκε, καθώς ένα γιγαντιαίο σφυρί είχε προσγειωθεί πάνω στα πόδια του, συνθλίβοντας τα.
-Ουψ.. αστόχησα.~~ Χ.Χ
Ο αρχηγός των ληστών άρχιζε να ουρλιάζει απ'τον πόνο, ενώ εγώ είχα την ίδια αντίδραση με πριν.
-Με τι τύπους έχω μπλέξει? σκέφτηκα, καθώς από πίσω ακούγονταν οι φωνές του Squalo.

Τα φίδια εξαφανίστηκαν λίγα δεύτερα αργότερα, αφού ο Mukuro είχε πλέον επικεντρωθεί στη μάχη του με τον Squalo. Η αλήθεια ήταν ότι με τον Fran δίπλα μπορούσα να τους σκοτώσω όλους μόνος μου, κάτι που θα έκανα αμέσως. Έβγαλα μερικές ακόμα σφαίρες και με το που σηκώθηκαν οι ληστές, φώναξα:
-BooYa!!!! και εκσφενδόνισα τις σφαίρες προς το μέρος τους, θερίζοντας τους.
-Να πάρει.. τελείωσε γρήγορα.
-Πράγματι. είπε ο Fran, ενώ ξαφνικά το τοπίο άλλαξε με εμένα να βρίσκομαι δίπλα στο Δέντρο της Σοφίας, τον Squalo πεσμένο ανάσκελα και τον Mukuro με τον Fran πάνω απ'τους νεκρούς ληστές.
-Μη μου πεις ότι...
-Haaai~~ Χρησιμοποίησα μια ψευδαίσθηση και τους σκότωσα μαζί με τον Shisou.~~ Είστε κορόιδα και οι δύο.~~
-

Σπόιλερ:

-Voooiii... τι έγινε εδώ? αναφώνησε ο Squalo πιάνοντας το κεφάλι του.
-Χρησιμοποίησα ψευδ...
-Σκάσε Fran. είπε ο Mukuro χτυπώντας τον στο κεφάλι. Έρχεται η αναφορά που περίμενα.
Σε λίγα δευτερόλεπτα, εμφανίστηκε μια κουκουβάγια στον ουρανό και έκατσε στον ώμο του Mukuro. Εκείνος έλυσε το γράμμα απ'το πόδι της και αφού το άνοιξε, διάβασε το περιεχόμενό του.
-Μάλιστα. Απ'ότι φαίνεται δε χρειάζεται να βιαστούμε. Εμείς θα πρέπει να φύγουμε, Kuran Kaname, Superbi Squalo. Θα συναντηθούμε ξανά και μάλιστα σύντομα. Θα βρίσκομαι σε ένα νησί της West Blue, σχετικά κοντά από αυτό, δεν είναι πολύ δύσκολο να καταλάβετε πιο είναι. Μέχρι τότε...Ciaossu!
-

Σπόιλερ:

-VOOOIIIIII!!! Πού πάτε κότες!?
-Φεύγουμε.~~ Bi Bi!!!
Τότε άρχισαν να εξαφανίζονται σιγά-σιγά, μέχρι που χάθηκαν.

-Να τους πάρει! Δε θα τους αφήσω να ξαναφύγουν!
-Τι έλεγες πριν ηλίθιε καρχαρία? Εγώ σκουπίδι!? Δε δέχεσαι διαταγές μου!? Θα σε κανονίσω αργότερα!?
- Sh...Shimata...
Άρχισα να τον έλκω και να τον απωθώ συνέχεια, κοπανώντας τον στο έδαφος ή στέλνοντάς τον μερικά μέτρα πάνω απ'τη γη, με αποτέλεσμα να σκάει κάτω άτσαλα. Σηκώθηκε και αποδεχόμενος το μειονέκτημά του, άρχισε να τρέχει προς το πλοίο. Τότε, άρχισα να τον έλκω και "πέταξε" προς το μέρος μου με μεγάλη ταχύτητα. Ύψωσα το χέρι μου και πάνω στην κίνηση του έριξα γροθιά στο πρόσωπο.
-Ελπίζω να σου έγιναν πιο ξεκάθαρα μερικά πράγματα σιδεροχέρη.
-
Μετά τη "διάλεξή" μου, κατευθυνθήκαμε προς το καράβι για να φύγουμε. Δεν είχαμε λόγο να μείνουμε στο νησί. Ίσα ίσα είχε καταντήσει αηδία και μόνο η ύπαρξή του. Δεν αργήσαμε να φτάσουμε. Ανεβήκαμε στο κατάστρωμα και πήγα να ετοιμάσω την αναφορά μου. Το γεράκι περίμενε ήδη στο κατάρτι (πραγματικά, αυτό το πράγμα είναι παράλογο... πώς ξέρει πότε ολοκληρώνω μια αποστολή και με περιμένει?) και ο Squalo πήγε στο ιατρείο να περιποιηθεί τα νέα τραύματα που αποκόμισε απ'τη μάχη με τον Rokudo Mukuro. Όταν τελείωσα, έδεσα στο πόδι του γερακιού το γράμμα και σάλπαρα προς το Soul Island. Απ'όσο είδα στον χάρτη, δεν υπήρχε άλλο νησί στην West Blue που θα μπορούσε να ζήσει ο Mukuro. Παραήταν ψυχάκιας για κάποιο άλλο. Αφού ρύθμισα την πορεία του πλοίου, πήγα στην καμπίνα μου για να ξεκουραστώ. Η επίσκεψη στο Soul Island θα μου έλυνε αρκετές απορίες.

[Τέλος]

Όνομα:Kuran Kaname
Haki Points: -
Player of the Month Points:7
Beli: 25.000 + Αποστολής
Bounty/Fame Points: -
Παρατηρήσεις: Μέτρια ιστορία,με κάλυψες με όλα αυτά που έγραψες για αυτό που σου ζήταγε η αποστολή αλλά σίγουρα ίσως το έχασες λίγο με όλα αυτά τα Dafuq κτλπ κτλπ...(Βέβαια τις περισσότερες φορές είχαν πλάκα)