[τελος-παρελθον] Μια ιστορια του Lion D. Reino και η αφιξη του Lion D. Trace.

Στην προηγουμενη ιστορια: Ο Ando φτανει τελικα στo organ island, οπου συνανταει την απολυτη καταστροφη. Ομως, μια συναντηση με τον δημαρχο αυτου του νησιου ξεκαθαριζει την αιτια της καταστροφης. Ο δημαρχος αναφερει στον ando την ιστορια του chouchou και επειτα χωριζουν οι δρομοι τους. Εκει ο πειρατης μας, συναντα τον cabaji,οπου μετα απο σκληρη μαχη τον νικαει. Επειτατον πηρε ο υπνος σε μια πετρα που ειχε καθισει για να ξεκουραστει και οι αντρες του buggy τον βρηκαν και τον οδηγουν στον αρχηγο τους.

Βρισκομουν σε μια κατασταση υπνιλιας και το κεφαλι μου πονουσε. Ενιωθα τα ματια μου κουρασμενα και γι αυτο δεν εκανα τον κοπο να τα ανοιξω, οχι ακομα τουλαχιστον. Ετσι οπως ημουν ταλανισμενος και κουρασμενος μου ηρθε στο μυαλο μια αναμνηση αρκετων χρονων πριν. Θα ημουν κοντα στα 7 με 8 μου χρονια αλλα την θυμαμαι σαν να την εζησα χθες.

Σηκωθηκα απο το κρεβατι μου γυρω στις 9:00 το πρωι, οπως σχεδον καθε μερα. Ο παππους μου, ενας μεγαλος πειρατης στην εποχη του, ηταν ηδη σηκωμενος εδω και αρκετη ωρα. Ξυπνουσε νωρις το πρωι και πηγαινε για ψαρεμα. << Το ψαρεμα και η γυναικα θελουν υπομονη και επιμονη αγορι μου>>, μου ελεγε παντα. Αφου πληθηκα κατεβηκα στην κουζινα, οπου ειδα την μητερα μου να ετοιμαζει πρωινο για μενα.
- Καθε πρωι στην ωρα σου αγαπη μου!
- Καλημερα μαμα! Ο παππους εχει φυγει;
- Ε! Ναι. εδω και ωρα. Το γαλα σου ειναι ετοιμο! Εγω θα πεταχτω μεχρι την αγορα. Εβγαλε την ποδια της, μια κοκκινη με ασπρες ριγες και αφου σκουπισε τα χερια της και με φιλησε, εφυγε για την αγορα.Εγω αφου τελειωσα το πρωινο μου, βγηκα εξω στην αυλη για να παιξω ακομη μια φορα τον πειρατη <<βαρβαροσα>>, χρησιμοποιωντας την πολυαγαπημενη στου κουνια για πειρατικο πλοιο.

Ειχε ερθει το μεσημερι. Δηλαδη η ωρα που συνηθως γυρνουσε ο παππους μου. Ο ουρανος του χωριου windmill ηταν τοσο καθαρος με ελαχιστες λευκες πιτσιλιες, που δημιουργουσαν μερικα συννεφα. Φυσουσε ενα αδυναμο, αλλα δροσερο αερακι που γεμιζε τους πνευμονες μου με φρεσκο αερα, και το μυαλο μου με ευχαριστες εικονες. Ειχα κατεβει απο την κουνια-πλοιο και πολεμουσα εναντιων των <<κακων>> marines, οταν ειδα τον παππου μου να ερχεται κρατωντας στα χερια του δυο τσαντες με φρεσκα ψαρια. Οταν τον εβλεπα απο μακρια καταλαβαινα ποσο ψηλος και ευθυτενης ηταν. Ο παππους μου, γυρω στα 60 του χρονια, ψηλος, σωματωδης, ασπρομαλης, ηταν το προσωπο που με οδηγουσε και με συμβουλευε για οποιοδηποτε θεμα στην ζωη μου και επειτα μπηκε και ο ιδιος στην υποτιθεμενη μαχη μου.
- Τον νικησαμε σημερα τον αθλιο <<βαραροσα>>;
- Οπως καθε μερα, του απαντησα χαμογελωντας.
- Ελα εδω βρε παλιοπαιδο! Αμεσως ανοιξε τα χερια του διαπλατα και εγω χαθηκα στην αγγαλια του. Οταν βρισκομουν στα χερια του παππου μου πιστευα οτι μπορω να ξεπερασω ολα τα εμποδια. Ημουν παντοδυναμος!

Αφου μπηκαμε μεσα στο σπιτι, τοποθεησαμε τα ψαρια στην καταψυξη και περιμεναμε την μητερα μου να φυρισει απο την αγορα.
- Αndo, θελεις να σου διηγηθω μια ιστορια; Τρελενομουν για τις ιστοριες του γερο-reino. Ηταν παντα ενδιαφερουσες καθιλου κουραστικες.
- Εννοειτε!!! Μου αρεσουν πολυ οι ιστοριες σου!!
- Ωραια λοιπον. Πριν απο πολλα πολλα χρονια και αφου ειχα αρχισει την πειρατικη μου ζωη, εφτασα σε ενα νησι, το οποιο ονομαζεται Loguetown. Εκει συναντησα εναν ανθρωπο που αργοτερα εγινε φιλος μου και μαλιστα πολεμησαμε αρκετες φορες διπλα διπλα. Το ονομα του, τοτε, δεν ηταν κατι το ιδιαιτερο, αλλα σημερα και μονο το ακουσμα του εμπναιει σεβασμο και ριγος. Ονομαζοταν Gol D. Roger, και αργοτερα εγινε ο βασιλιας των πειρατων.
- Ουαου!!!!!! Βασιλιας των πειρατων;;;;;; SUKEEEEEEEEEEEE! Αληθεια μου λες?
- Ναι εννοειτε! Οταν θα μεγαλωσεις, θα ακουσεις και εσυ αυτο το ονομα και μαλιστα τοσες φορες που θα το βαρεθεις. Συνεχιζω. Ο ανθρωπος αυτος δεν ειχε γυρισει ποτε την πλατη του σε εχθρο, οσο δυνατος και αν ηταν ο αντιπαλος του. Βρισκομουν λοιπον, σε μια νεα πολη και αποφασισα να επισκευτω το μπαρ, το μερος στο οποιο μπορεις να παρεις ολες τις χρησιμες πληροφοριες για εναν νεο τοπο. Αφου εδεσα το πλοιο μου στην μαρινα, κινησα για το μπαρ.

- Μπηκα μεσα και κατευθηνθηκα στην μπαρα. Διπλα μου καθοταν ενας σκυφτος μελαχρινος αντρας, που φορουσε ενα ψαθινο καπελο, με μια κοκκινη κορδελα. Κοιταζε το πατωμα και επινε ενα μπουκαλι ρουμι.
<<Ωραιο το καπελακι σου φιλε!>> Εκεινος σηκωσε αργα το κεφαλι του, με κοιταξε και μου χαμογελασε.
<<Σε ευχαριστω!>>
Ημασταν και οι δυο στην ιδια περιπου ηλικια και ετσι ειχαμε πολλα κοινα και ταιριαξαμε. Κανεμε καλη παρεα και οταν του ειπα οτι επρεπε να φυγω στεναχωρεθηκε, και το ιδιο και εγω. Επειτα μου εκανε μια προταση να τον ακολουθησω. Στην αρχη ξαφνιαστηκα, αλλα μετα δεν μου φανηκε ασχημη ιδεα. Ταξιδευα μονος μου και ετσι η συντροφια ενας φιλου θα ηταν βαλσαμο. Ξεκινησαμε λοιπον, για τις περιπετεις μας, ομως υπηρχε ενα μικρο προβληματακι.
- Τι παππου; Τι προβλημα;
- Και οι δυο ειμασταν ιγετικες φυσιογνωμιες και θελαμε να ειμαστε καπετανιοι. Ετσι αποφασισαμε οτι 1 πλοιο δεν χωραει 2 καπετανιους. Χωρισαν λοιπον οι δρομοι μας πολυ φιλικα, καθως παντα σεβομασταν ο ενας τον αλλον. Επειτα απο καιρο, συναντηθηκαμε παλι και σε πληροφορω οτι ειμασταν τα 2 πληρωματα που ειχαν δημιουργησει τα περισσοτερα προβληματα στις θαλασσες. Οι πιο ικανοι marines μας καταδιωκαν, οπως ο Monkey D. Garp, ο οποιος επαιξε καθοριστικο ρολο στην ζωη μου. Ισως να σου μιλησω για αυτον μια αλλη φορα.

O παππους εβαλε να πιει λιγο νερο, καθως ειχε στεγνωσει το λαρυγγι του και επειτα συνεχισε την διδηδηση αυτης της ενδιαφερουσας ιστοριας.
- Λιγο μετα την συναντηση με τον roger εφτασα σε ενα μεγαλο νησι την arabasta, οπου και συναντησα την nantia, τη μοναδικη γυναικα που αγαπησα σε ολη μου την ζωη. Η nantia ειναι η γιαγια σου ando. Οταν γυρνουσα απο την grand line ξανα πηγα να δω την nantia.
- Kαι τι εγινε παππου; Την βρηκες; Πραγματικα μου ειχε κανει μεγαλη εντυπωση αυτη η ιστορια.....
- Ναι, αλλα δεν ηταν μονη της.
- Αλλα; Με αλλον;
- Μη με διακοπτης βρε μουργο.....Οχι με αλλον. Την βρηκα με ενα.....παιδι. Ηταν μικρος γυρω στα 5 του και ηταν ο μπαμπας σου. Απο τοτε παρατησα την πειρατικη ζωη και αφοσιωθηκα στην οικογενεια μου.

Σε εκεινο το σημειο ο παππους μου σταματησε τη διηγηση και παρατηρησα οτι τα χαρακτηριστικα του σκληρυναν και οτι ο ιδιος εγινε σκυθρωπος και <<σκοτεινος>>, αλλα επειτα με κοιταξε και μου χαμογελασε.
- Δεν το μετανιωσα ποτε ando. Αυτο που με επνιγε και ακομη με πνιγει καπως, ειναι οτι δεν το ειχα κανει νωριτερα. Να αφιερωθω στην οικογενεια μου εννοω. Δυστυχως, δεν προλαβα να χαρω την πολυαγαπημενη μου nantia. Επειτα απο 6 χρονια πεθανε απο μια ανιατη ασθενεια. Ο μπαπας σου ηταν 11 χρονων. Ημασταν καταβεβλημενοι, αλλα μεσα απο αυτο το εμποδιο βγηκαμε πιο δυνατοι. Ο μπαμπας σου, επειτα απο καποια χρονια, οταν ηταν 18, ασπαστηκε και εκεινος την πειρατικη ζωη και αρχισε τα ταξιδια του στην θαλασσα. Εγω τοτε, αρχισα να ασχολουμε με το ψαρεμα, που παντα αγαπουσα. Ο Trace( ο μπαμπας του ando) με επισκεπτοταν καποιες φορες στο dawn island στο οποιο ειχαμε εγκατασταθει μετα τον θανατο της nantias. Eδω γνωρισε και την μητερα σου. Η sandra( η μαμα του ando), ειχε μεινει ορφανη και την ειχα υπο την επιβλεψη μου, καθως γνωριζα τους γονεις της πολυ καλα. Ο trace λοιπον, σε μια επισκεψη του, την ειδε στο σπιτι και υστερα απολιγο καιρο αρχισε να την ερωτευεται. Αυτο εκανε τον μπαμπα σου να μεινει περισσοτερο απο το συνηθισμενο στο νησι. Ειχε μεινει περιπου 1 χρονο μεσα στον οποιο ειχε παντρευτει τη μητερα σου, ομως ενα δυσαρεστο γεγονος τον αναγκασε να σαλπαρει για ακομη μια φορα. Ειχαν αιχμαλωτισει εναν φιλο του αν θυμαμαι καλα.

- Φευγωντας μου ζητησε να προσεχω την sandra και να την φροντιζω. Μετα απο λιγο καιρο διαπιστωθηκε οτι η μητερα σου ειναι εγγυος. Ναι ando, σε εσενα, μου ειπε καθως ειδε που τον κοιταξα καπως περιεργα.
-Ο πατερας σου εισε ξεκινησει για το μεγαλυτερο και τελευταιο του ταξιδι, ωστε να βοηθησει τον φιλο του και επειτα να περιπλανηθει στα νησια της grand line. Εν τω μεταξυ, εσυ γεννηθηκες και να σαι τωρα διπλα μου να σου λεω ιστοριες. Ειχα καταφερει να επικοινωνησω μαζι του μεσω ενος πολυ οκοιου προσωπου και των δυο μας και ετσι γνωριζει για σενα. Η απαντηση του πατερα σου ηταν οτι θα γυρισει οσο πιο συντομα μπορουσε. Δεν πανε πολλα χρονια απο την απαντηση του και εγω πιστευω πως καποια μερα πολυ συντομα θα γυρισει.
- Ο μπαμπας μου; Μα.......
- Ξερω ειναι πολυ δυσκολο να τα δεχτεις ολα αυτα, αλλα οταν θα ερθει ακεινη η μερα που θα αντικρυσεις τον πατερα σου πρεπει να φανεις δυνατος και να συγχωρεσεις τα λαθη του.
Ημουν μονο ενα παιδι......πολλα απο αυτα που ακουγα δεν μπορουσα καν να τα καταλαβω.... το παιδικο μυαλο μου ειχε γινει κουρκουτι οσο και αν προσπαθουσα να δωσω μια ταξη στις σκεψεις μου.

Κοιτουσα τον reino με περισσειο ενδιαφερον, αλλα και με τεραστια δοση αποριας. Μολις ειχα μαθει οτι ο πατερας μου εμαθε πριν απο λιγα χρονια για την υπαρξη μου. Αραγε θα γυριζε; Ημουν πολυ μικρος να διανοηθω αυτα που μου ελεγε ο παππους μου, ομως τωρα ειμαι σε θεση να αναλογιστω και να σκεφτω τον σκοπο της ιστοριας του. Σαφως ηθελε να μαθω την ιστορια της οικογενεια μου, ωστε να κατανοησω καποια πραγματα για την δικη μου υπαρξη. Επιπλεον μου τα ελεγε ολα αυτα για να ανοιξει τον δρομο για τον ερχομο του πατερα μου. Ισως και να μου ειχε αποκαληψει πολλα γιατι διεκρινα μια σταση αμηχανιας στον reino.
- Σιγουρα θα γυρισει; ρωτησα τελικα.
- Ετσι νομιζω. Παντως αν δεν το κανει, εκεινος θα χασει, ειπε χαμογελωντας και μου χαιδεψε τα μαλλια. Υστερα, βγηκε απο την κουζινα και κατευθυνθηκε πτος το δωματιο του. Εγω καθισα εκει και προσπαθουσα να συνοψισω αυτα που μολις ειχα ακουσει.

Τι ειχα μαθει μαθει μεχρι στιγμης; Ο παππους μου ειχε αρχισει τα ταξιδια του ως πειρατης, μαζι με τον Gol D. Roger, των βασιλια των πειρατων( βεβαια, τοτε δεν ειχε γινει ακομη). Επειτα, χωριστηκαν οι δρομοι τους και ο reino γνωρισε την nantia, την γιαγια μου. Υστερα απο καιρο ξαναγυρισε ωστε να συναντηση τη nantia, την οποια και βρηκε με ενα παιδι, τον trace, ο οποιος ηταν ο μπαμπας μου. Μετα απο αυτο παρατησε την πειρατικη χωη και αφοσιωθηκε στην οικογενεια του. Ομως, μετα απο μερικα χρονια η γιαγια μου πεθανε απο μια ανιατη ασθενεια και ετσι ο παππους μου πηρε τον trace και αποφασισε να εγκατασταθουν στο dawn island. Στα 18 του, ο trace αποφασισε να γινει και ο ιδιος πειρατης και ετσι αφησε τον reino μονο του.
Σιγουρα ηταν πολλες πληροφοριες για το παιδικο μυαλο μου. Επειτα απο λιγη ωρα σκεψης καταλαβα οτι κατι δεν μου κολουσε.
- Γιατι ο παππους μου να εγκατασταθηκε στο dawn island; Ρωτησα τον εαυτο μου φωναχτα και επειτα βγηκα απο την κουζινα και κατευθυνθηκα στο δωματιο του παππου μου ωστε να παρω την απαντηση στο ερωτημα μου.

Μπηκα στο δωματιο μεσα απο την ξυλινη πορτα με τα πανεμορφα σκαλισματα, τα οποια εμοιαζαν με λιονταρια, κατα ενα τροπο. Το εσωτερικο του δωματιου ηταν υπερβολικα επιβλητικο. Ενα μεγαλο <<σιδερενιο>> βρισκοταν στο δεξιο μερος του χωρου, ενω αριστερα βρισκοταν μια τεραστια ντουλαπα η οποια περιειχε ρουχα του παππου μου, τωρινα, αλλα και απο την εποχη που ηταν πειρατης. Την ειχα ανοιξει μια φορα, αλλα ο παππους μου με επεπληξε και ετσι δεν την ανοιξα ποτε ξανα. Ο γερο-reino βρισκονταν καθιστος στο γραφειο του(το επιπλο), το οποιο συνδεοταν με μια μικρουλα βιβλιοθηκη στο πανω μερος.
- Παππου; αρχισα να μιλαω με δειλια.....Ειμαι περιεργος για την ιστορια που μου ειπες. Δεν καταλαβα κατι. Εκεινος γυρισε και με κοιταξε και ενα μειδιασμα εμφανιστηκε στα χειλη του, φανερωνοντας πονο και στεναχωρια.
- Για πες μου....Τι ειναι αυτο που δεν καταλαβες και βασανιζει την παιδικη σου ψυχη;
- Γιατι εγκατασταθηκατε στο dawn island και οχι σε καποιο αλλο νησι.
- Αρχικα, μετα τον θανατο της nantias δεν ηθελα να βρισκομαι στο νησι οπου περασαμε τα χρονια της αγαπης μας γιατι ολα γυρω μου, την θυμιζαν. Ετσι, πηρα τον μικρο τοτε trace και εγκατασταθηκαμε στο dawn island και συγκεκριμενα το χωριο windmill.
- Ναι....αλλα γιατι;
- Μα δεν ειναι προφανες; ειπε με ενα πονηρο γελακι, ενω εγω τον κοιταξα ολος απορια.
Το dawn island ειναι η πατριδα μου....ειναι ο τοπος που μεγαλωσα.
- Κατι τετοιο υπεθεσα και εγω, ειπα και μαλιστα χωρις να ψευδομαι, γιατι οντως μου ειχε περασει απο το μυαλο ενα τετοιο σεναριο.
- Ξερεις ando, εισαι πολυ εξυπνο παιδι και ειδικα για την ηλικια σου. Θα κανεις μεγαλα πραγματα αγορι μου καποια μερα. Να τα θυμασαι αυτα τα λογια. Αντε πηγαινε τωρα. Η μαμα θα ερθει απο στιγμη σε στιγμη.

Εφυγα απο το δωματιο του παππου μου με κατευθυνση το δικο μου, περιμενοντας τον ερχομο της μητερας μου. Ανοιξα την καφετι πορτα του δωματιου μου και με αργα βηματα προσωρησα δεξια προς το γραφειο μου. Ηθελα να σκεφτω τα οσα ειχα μαθει απο τον παππου μου. Για καποιο περιεργο λογο η μητερα μου ειχε αργησει και εγω ηδη πεινουσα σαν λυκος. Αποφασισα να ρωτησω τον γερο-reino, αλλα την ωρα που εβγαινα απο το δωματιο μου, ακουσα κλειδια στην πορτα και επειτα εκεινη ανοιξε, αποκαλυπτοντας την μητερα μου και εναν ακομη κυριο. Ηταν μελαχρινος, μεσαιου αναστηματος, με πολυ ομορφα γαλανα ματια. Φορουσε ενα μαυρο παντελονι και ενα ασπρο πουκαμισο ανοιχο μεχρι το γυμνασμενο του στερνο. Μου εκανε εντυπωση το μακρυ του μουσι και ενα ομορφο κοκκινο φουλαρι, που ειχε δεμενο στον λαιμο του. Δεν ηξερα τον λογο, αλλα μολις ειδα τον περιεργο αυτον κυριο, ενιωσα μια ζεστασια μασα μου και μια αγαλιαση. Για μια στιγμη συναντηθηκαν τα βλεμματα μας και αμεσως χλωμιασε και γουρλωσε τα ματια του. Επειτα κοιταξε την μητερα μου και της ειπε κατι με ενα χαμογολο το οποιο εκεινη ανταπεδωσε. Εγω καθομουν εκει και τους κοιτουσα με την απορια ζωγραφισμενη στο προσωπο μου.

O παππους μου βγηκε απο δωματιο του και με ειδε που καθομουν κοκαλωμενος, εξω απο το δωματιο μου.
- Τι επαθες; Ρωτησε και κοιταξε στην κατευθυνση οπου κοιτουσα και εγω, ωστε να διαπιστωσει αυτο που με ειχε κανει ετσι. Οταν αντικρυσε τον περιεργο κυριο με το κοκκινο φουλαρι, εμεινε για λιγο <<καγκελο>>, αλλα μετα χαμογελασε διαπλατα και αρχισε να κατεβαινει την σκαλα με γοργα και μεγαλα βηματα.
- Τrace!!!!!!!! Eλα να χαιρετησεις τον γερο πατερα σου.
Ο trace, αμεσως αγκαλιασε τον παππου μου και εγω κοιτουσα με ενα πιο εντονο βλεμμα αποριας. Τι στον δ****ολο συνεβαινε; Πραγματικα δεν ειχα ιδεα και αναρωτηθηκα μεσα μου. Προσπαθουσα να σκεφτω ποιος μπορει να ηταν αυτος ο κυριος, με το μικρο μυαλο μου( ουτε 8 δεν ημουν). Απο μικρος οταν εχω δυσκολιες προσπαθω να σκεφτω με την σειρα τα γεγονοτα και να βρω την λυση, ακομη και σημερα με εχει βοηθησει αυτο, σε στιγμες μεγαλης συγχυσης.
-Αρα, εχουμε και λεμε σκεφτηκα απο μεσα μου......αυτος ο τυπος ειχε γυρισει μαζι με την μητερα μου στο σπιτι μας. Επιπλεον, οταν με κοιταξε χλωμιασε και τριτον, ο παππους μου τον ειχε αποκαλεσει trace. Kαπου το ειχα ξανακουσει αυτο το ονομα, αναρωτηθηκα. Νομιζω οτι trace λενε τον.......(παυση) Ξαφνικα, ενα περιεργο συναισθημα με κατεκλυσε και μου ηρθε ναυτια. Δεν ηξερα αν ηταν θετικο η αρνητικο το συναισθηθμα, αλλα θυμαμαι με βεβαιοτητα οτι ετρεξα κατευθειαν στο δωματιο μου και κρυφτηκα κατω απο τα σκεπασματα.

Ειχε περασει καμποση ωρα και ξαφνικα, ακουσα το χτυπημα της πορτας μου. Δεν μιλησα, λες και πιστευα οτι αυτος που χτυπουσε θα εφευγε αν δεν απαντουσα. Εννοειται, οτι εκανα λαθος καθως μετα απο λιγο χρονο, ανοιξε η πορτα και ο περιεργος μελαχρινος, που ολα εδειχναν οτι ηταν ο πατερας μου, μπηκε μεσα και εκλεισε πισω του, την πορτα. Επειτα, ηρθε και καθισε στην απεναντι ακρη του κρεβατιου μου.
- Γεια σου! Ειπε με εναν ευθυμο τονο.
Εγω, εβγαλα το μικροσκοπικο κεφαλι μου απο τα σκεπασματα και τον κοιταξα.
- Γεια! Ειπα τελικα μεσα απο τα δοντια μου. Εκεινος αμεσως γελασε.
- Τι ειναι τοσο αστειο; ρωτησα θιγμενος....
- Συγνωμη.....εχεις δικιο, δεν επρεπε να γελασω. Μιας και δεν εχουμε συστηθει.....trace.
- Ando!
- Ωραιο ονομα. Λοιπον ando, θελω να σου ζητησω ενα μεγαλο συγνωμη.
- Για ποιο πραγμα;
- Για ολα αγορι μου. Αρχικα συγνωμη που παρατησα την μητερα σου για την πειρατεια. Αndo, οταν γνωρια την sandra, ημουν ηδη καταζητουμενος και ενας φιλος με ειχε πραγματικη αναγκη, ετσι, δεν μπορουσα να μεινω αλλο στο dawn island και αποφασισα να φυγω, ωστε να βοηθησω τον φιλο μου. Αν ομως ηξερα τοτε οτι η sandra θα εφερνε στον κοσμο το παιδι μου, θα τα παρατουσα και δεν θα ειχα φυγει απο πλαι της.

Τον κοιτουσα με ενα βλεμμα αγνοιας και αθωοτητας, μη γνωριζοντας τι να κανω.
- Ε.....μηπως.....θα....μπορουσα να σε αγγαλιασω; με ρωτησε καπω διστακτικα. Η απορια μου μεγαλωσε περοσσοτερο και η αληθεια ειναι οτι αυτη η ερωτηση με φοβισε λιγακι. Ομως ηθελα τοσο πολυ ναι αγγαλιασω τον πατερα μου. Μαλλον, μου ειχε ληψει η πατρικη φροντιδα και ετσι δεχτηκα. Μολις βρεθηκα ανεμεσα στα στιβαρα μπρατσα του πατερα μου, ενιωσα μια ζεστασια και μια παντοδυναμια.
- Μπορεις να με συχωρεσεις....με ρωτησε παλι διστακτικα.
- Δεν ξερω.....μαλλον......δηλαδη θα προσπαθησω...... Το μικρο της ηλικιας μου, εμπαινε εμποδιο στην συνειδητοποιηση της καταστασης στην οποια βρισκομουν. Δεν καταλαβαινα τιποτα απο αυτα μου μου ζητουσε ο πατερας μου. Δεν ημουν ουτε 8 χρονων......δεν ηξερα τιν εννοια της συγχωρεσης. Και ομως καταφερα τελικα να τον συγχωρησω αργοτερα. Εξαλλου ηταν ο πατερας μου, ο οποιος μου ειχε ληψει πολυ.
- Θα ερθεις τωρα κατω να φαμε σαν οικογενεια;
- Μα καλα τι ακριβως παριστανει αυτος ο τυπος; αναρωτηθηκα απο μεσα μου.....ερχεται μετα απο τοσα χρονια και λεει να φαμε σαν οικογενεια; Παντως αυτη η λεξη ειχε αγγιξει την ευαισθητη καρδια μου και ετσι αποφασισα να κανω την χαρη στον μπαμπα μου.

Η αναμνηση μολις ειχε τελειωσει και ετσι, απανηλθα στην πραγματικοτητα. Ειχα πλεον ξυπνησει για τα καλα αλλα δεν ημουν στον βραχο στον οποιο ειχα αποκοιμηθει, αλλα σε ενα σκοτεινο δωματιο....μαλλον ειχε βραδιασει, γιατι απο τον αεραγωγο δεν ερχονταν κανενα φως. Το κεφαλι μου ηταν βαρυ, μαλλον απο τον υπερβολικο υπνο.
- Μα καλα, που στον δ***λο ειμαι? Αναρωτηθηκα με μεγαλη απορια. Ξαφνικα, ανοιξε η πορτα και στο δωματιο μπηκαν δυο περιεργοι τυποι που ειχαν ενα περιεργο τατουαζ.....το κλασικο πειρατικο σημα μονο που ο σκελετος ειχε μια μυτη κλοουν.
- Ωστε ξυπνησες.....επιτελους. Πηγα να σηκωθω και να τους αρπαξω, αλλα συνειδητοποιησα οτι τα χερια μου ηταν δεμενα και ετσι αποφασισα να παω με τα νερα τους.
- Που ειμαι;
- Σε ενα εγκαταλελημενο σπιτι......δεν θα σου συγχωρεσουμε αυτο που εκανες στον cabaji.
- A....αυτος ο γελοιος ζογκλερ. Μολις ακουσαν αυτο που ειπα γουρλωσαν τα ματια και αρχισαν τις απειλες.
- Πώς τολμας αθλιε....... ειπε ο ενας.
- Αστον.....σε λιγο θα ερθει ο mohji και θα σταματησει τις πλακες. Επειτα εφυγαν και εκλεισαν πισω τους την πορτα. Ειχα μεινει μονος μου παλι στο σκοτεινο δωματιο, περιμενοντας αυτον τον περιεργο mohji. Δεν φοβομουν καθολου και περιμενα σκυμενος, χαμενος στις αναμνησεις μου. Οποιος και να ηταν αυτος ο mohji, θα τον αντιπετωπιζα με θαρρος.

Όνομα: Lion D. Ando
Haki Points: -
Player of the Month Points:7
Beli: 24.000+2000(παρελθον)
Bounty/Fame Points:
Παρατηρήσεις: Ομορφη ιστορια, αν και με μπερδεψες λιγο στην αρχη και πολυ στο τελος. Αρκετα καλογραμμενη θα ελεγα! [τελος-παρελθον] Μια ιστορια του Lion D. Reino και η αφιξη του Lion D. Trace. 818143

[τελος-παρελθον] Μια ιστορια του Lion D. Reino και η αφιξη του Lion D. Trace. 818143

» (ΠΑΡΕΛΘΟΝ) Μια ιστορια απο τα παλια[ΤΕΛΟΣ]
» [ΑΡΧΗ-Παρελθον]Η ιστορια του «Τζογαδορου»
» [Αρχή-Παρελθόν] A feeling deep inside [Τέλος-Παρελθόν]
» [Τελος-παρελθον] Ενα παρελθον διχως μελλον η μηπως οχι?
» Το παρελθόν μου και το πως έγινα Marine [Τέλος-Παρελθόν]