[Tελος-Παρελθόν] The assasin Part 1

Πληροφοριες για την βοήθεια του αναγνώστη...Η ηλικια του χαρακτηρα μου στην ιστορια ειναι 16 ετών, δηλαδή 2 χρόνια πριν αρχίσει το ταξίδι μου και γινω μαριν..Η καταγωγή μου είναι απο το Kingdom of hesclusia αλλα έφυγα στα 8 μου για το Miqueot, μαζί με τον θειο μου και τον ξαδερφο μου αφου είχα μαλώσει με την μητέρα μου γιατι θεωρουσα οτι μου ειχε πει ψεματα πως ο πατερας μου δεν θα ξαναγυρνουσε σπιτι και οτι μας παρατησε για μα συνεχισει να ειναι Marine..


Ήταν νύχτα.. Βρισκόμουν γονατισμένος πάνω σε ένα στρώμα απο ποδοπατημένα κλαδιά και γρασίδι και το έμπειρο βλέμμα μου έψαχνε για ίχνη... Τα αποτυπώματα δήλωναν οτι τα ελάφια που κινηγουσα είχαν περάσει απο το ξέφωτο μολις πριν απο λίγη ώρα...Συντομα θα έφτανε η ώρα του ύπνου για τα ζώα..Ο στόχος μου ηταν μια μικρη ελαφίνα που κούτσαινε πολυ απο το αριστερό , μπροστινό της πόδι , ομως βρισκοταν ακόμα μαζί με την αγέλη της...Μου έκανε μεγάλη εντύπωση που είχε καταφέρει να επιζήσει μέχρι εκείνη την στιγμή, χωρίς να την αρπάξει κάποιος λύκος η καμιά αρκούδα

Ο ουρανός ήταν καθαρός και σκοτεινός , και μια ελαυριά αύρα πλανιόταν στην ατμόσφαιρα..Ένα ασημένιο σύννεφο ταξίδευε πάνω απο τα βουνά που τον περιέβαλλαν..Ανάμεσα στις δύο βουνοκορφές του κεντρικού Miqueot, η πανσέληνος λικνιζόταν στον ουρανό, τυλίγοντας με το κοκκινωπό της φως το σύννεφο , κάνοντας τα άκρα του να αχνοφέγγουν..Μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση το χρώμα καθώς ειχα συνηθήσει το κιτρινωπό του χρώμα..
Απο τους παγετώνες που είχαν πιάσει στις κορυφές των βουνών και τους όγκους του ακίνητου χιονιού ξεκινούσαν χείμαροι νερού που κατέβαιναν ορμητικά προς τις πλαγιές.Ενα παχύ στρώμα ομίχλης πλανιώταν πάνω απο την κοιλάδα, δυσκολεύοντας εξαιρετικά τα βήμματά μου..
Αν και σε μικρή ηλικία , η εκπαίδευση που είχα ήταν αρκετά καλή και μπορούσα να ταξιδεύω στο νησί χωρίς πυξίδες και χάρτες στο τεράστιο νησί του Miqueot καθώς είχα μάθει το νησί και τα μέρη τα οποια ήταν κατάληλα για κυνήγι, σαν την παλάμη του χεριού μου

Τα ρούχα μου είχαν φθαρει απο την πολύ δουλειά και χρήση...Η οικογένεια μας δεν ήταν πλούσια και έτσι δεν ήθελα να επιβαρύνω τον θείο μου με περιττα έξοδα..Ένα κυνηγετικό μαχαίρι με ατσάλινη λαβή κρεμόταν σε μια θήκη στην ζώνη μου και ένα άλλο θηκάρι απο δέρμα ελαφιού προστάτευε απο την υγρασία το φτιαγμένο απο ξύλο ελιάς, τόξο μου.Κουβαλούσα και ένα μεγαλο σακούλι που καλυπτώταν ολόγυρα με ξύλινη επένδυση..
Το ελάφι με είχε αναγκάσει να μπω βαθιά μέσα στην οροσειρά Stormbring ..Μια σειρά απο ανεξερεύνητα βουνά που δέσποζαν στο κέντρο του Miqueot..Σε αυτά τα βουνά , συνέβεναν περίεργα πράγματα και προέρχονταν παράξενοι μύθοι.. Για παράδειγμα, οι χωρικοι απο τα μέρη γύρω απο αυτην την οροσειρά πίστευαν οτι ανάμεσα ακριβώς απο τις δυο ψηλώτερες κορφές, βρίσκεται κρυμένος ένας θυσαυρός , όμως κανένας δεν τολμά να το πλησιάσει καθώς εκείνο το μέρος είναι το σπίτι πολλών αρπακτικών και σαρκοφάγων ζώων,. καθώς επίσης και ενώς περίεργου άντρα με την όψη ψαρανθρώπου που σύμφωνα με τις φήμες, ήταν στο πλήρωμα του βασιλιά των πειρατών , Gol D Roger...

Παρ όλα αυτά δεν φοβόμουν τα Stormbring..Ήμουν ο μοναδικός κινηγός απο την περιοχή του *Folkrath που τολμούσε να κινυγάει ελάφια στα βραχώδη λακκώματα της..Ήταν η τρίτη νύχτα κυνηγιού και το φαγητό μου είχε σχεδόν τελειώσει..Αν δεν σκότωνα την ελαφίνα θα αναγκαζόμουν να επιστρέψω στο σπίτι μου με άδεια χέρια..Οι οικογένειά μου είχε αναάγκη το κρέας επειδή ο χειμώνας πλησίαζε και δεν υπήρχαν αρκετά χρήματα για να αγορασουμε απο το χωριό που μέναμε, το Riverwood..
Ήμουν ήρεμος και και γεμάτος αυτοπεποίθηση, σηκώθηκα όρθιος κατω απο το αχνό φώς του φεγγαριού..Μπήκα με μεγάλες δρασκελιές στο δάσος κατευθυνόμενος προς μια στενή κοιλάδα οπου ήμουν βέβαιος οτι θα σταματούσαν τα ελάφια για ξεκούραση




(* folkrath λέγεται η περιοχή γύρω απο τα βουνά Stormbring...Η περιοχή folkrath είναι γνωστή για τους αμπελώνες της και την μαζική παραγωγή άριστης ποιότητας κρασιών...Τέλος η περιοχή Folkrath καλύπτει τα 2/4 του νησιού...το άλλο 2/4 μοιράζονται ανάμεσα στην πόλη του Miqueot και στην οροσειρά stormbring)

Τα δέντρα έκρυβαν τον ουρανό και έριχναν στην γη , ισκιους που θύμιζαν φτερά..
Στην κοιλάδα, άρπαξα το τόξο μου με μια σίγουρη κίνηση, έπειτα τράβηξα τρία βέλη απο την φαρέτρα και πέρασα στην χορδή το ένα, κρατώντας τα άλλα δυο στο αριστερό μου χέρι..
Το φεγγαρόφωτο μου αποκάλυψε καμιά εικοσαριά ακίνητες φιγούρες :τα ελάφια που ξεκουράζονταν πάνω στο γρασίδι...Η ελαφίνα που έψαχνα βρισκόταν στην άκρη της αγέλης με το αριστερό μπρωστα της πόδι απλωμένο αδέξια..Πλησίασα στα κλεφτά κρατώντας έτοιμο το τόξο μου ..Όλες οι προσπάθειες των τριών τελευταίων ημερών με είχαν οδηγήσει σε αυτήν την στιγμή...Πήρα μια βαθιά ανάσα και στόχευσα την ελαφίνα....
Ξαφνικά απο πίσω αριστερά, ακούστηκε μια τεράστια έκρηξη...
- Mother of God!!!Dafuq is this????? είπα γυρνώντας το κεφάλι μου προς το μέρος της έκριξης έντρομος,ενω το βέλος είχε φύγει απο το χέρι μου κατευθυνόμενο προς κάποια τυχαία κατεύθυνση

Ο ήχος του τρομαγμένου καλπασμου του κοπαδιού άρχισε να ακούγεται...Πήρα μια βαθιά ανάσα για να μου φύγει η τρομάρα και ξεχύθηκα στο κατόπθ της ελαφίνας, τρέχοντας πάνω στο γρασίδι με όλη μου την δύναμη...Ενω. προσπαθούσα να περάσω ένα βέλος στην χορδη του τόξου ο άγριος άνεμος χτυπούσε τα μάγουλά μου...Σταμάτησα για να ρίξω το βέλος στην κουτση ελαφίνα...Την τελευταία στιγμή το τόξο μου ξέφυγε ελαφρα απο τα χέρια ,. καθως είχαν ιδρώσει οι παλάμες μου, και αστόχησα...Βλαστημησα, και με μια απότομη κίνηση μες τα νεύρα , με μια απότομη περιστροφή έριξα στην μερια της έκρηξης, το τρίτο και τελευταίο βέλος που κρατούσα στα χέρια μου...Δεν θα άφηνα αυτόν που προκάλεσε την έκριξη έτσι....Θα μου το πλήρωνε... ...Έτσι, σκεπτόμενος την εκδήκιση, έβαλα το τόξο στην θήκη του και άρχισα να περπατώ μέσα στο σκοτάδι , προς το σημείο της έκριξης

Με τα νεύρα που είχα σκότωνα άνθρωπο... Τόσες μέρες κούρασης πήγαν χαμένες.. Θα γύριζα στο σπίτι χωρις να έχω πιάσει τίποτα και αυτο θα ανάγκαζε τον θείο μου να αγοράσει κρέας απο το χωριό...Τα λεφτά μας δεν ήταν αρκετά όμως και έτσι θα χρειαζόταν να δουλέψει ο ίδιος και εκτος οτι είχε την καρδιά του, πλησίαζε ο χειμώνας οπότε κανείς δεν θα δεχοταν να δουλέψει γι αυτον με τον κίνδυνο να μην ερθει καποια μέρα στην δουλεια ειτε λογο ασθενειας, ειτε λογο των χιονιών...Η αλήθεια είναι πως ο χειμερινός καιρός είχε ηδη αρχίσει να κάνει αισθητή την παρουσία του...Ειδικά εδώ στην North Blue, λογω γεωγραφικής θέσης, οι χειμώνες ήταν βαριοί, ευτυχώς όμως για εμάς, το νησί του Micqueot βρίσκεται πολύ κοντά στην East blue, κάτι που κάνει το κλίμα καλύτερο στο μεγαλύτερο μέρος του νησιου...Η νύχτα είχε πέσει για τα καλά και τα ρούχα μου δεν ήταν φτιαγμένα για αυτο το κρυο...Τις προηγουμενες δυο νύχτες κοιμήθηκα μέσα σε αντίσκοινα που είχα φτιάξει, ομως σήμερα οχι....

Πλησίαζα με γοργά βήμματα, μπας και καταφερω να ζεσταθω, τους πρόποδες του βουνου... Απο το σημείο της έκριξης ακόμα και τώρα απλωνόταν μια τουλουπα καπνου που άγγιζε τον νυχτερινό ουρανό....Έτριβα τα χέρια μου μεταξύ τους καθώς όσο περισσοτερο κοντά έφτανα, τόσο περισσότερο κρύο έκανε ...Μόλις πλησίασα αρκετά κοντά είδα 4 σιλουέτες αντρων να κοιτάζουν το μέρος της έκρηξης και να συζητούν...Δεν μπορούσα να ακούσω τι έλεγαν , αλλα ήμουν αρκετά περίεργος για να μάθω που άρχισα να πλησιάζω ...Κρυβώμουν πίσω απο έναν βράχο ..Ήταν το κοντινότερο σημείο που μπορουσα να πάω...Η φωτιά που έκαιγε στον τοπο της έκριξης έπεφτε πάνω στα πρόσωπα των αντρων φανερονοντας τα , τουλάχιστον όσο γινόταν καθώς ολοι τους φορουσαν κουκούλες...Πρέπει να ήταν ληστές...
-Έπρεπε να φέρουμε περισσότερη πυρίτιδα , ειπε ενας άντρας με βαριά φωνη , αν θέλουμε να πάρουμε απο αυτον τον γέρο τους θησαυρους τότε πρέπει να κάνουμε κάτι παραπάνω απο αυτό...Εσυ τι λες Rem
(Rem) - Εγω λέω πως κάναμε τεράστια βλακεια...Και όλα οφείλωνται στις άθλιες πληροφορίες αυτού του βλάκα είπε δείχνοντας τον άντρα στον οποιο απευθυνόταν πριν ο πρώτος
-
-

-Μα ...εγώ....
Ήταν οι τελευταίες λέξεις που ξεστόμισε πριν ο τριτος αντρας τον πυροβολούσε στο κεφάλι.... Το νεκρο σώμα του αντρα έπεσε στο εδαφος με δύναμη...Ο άντρας που τον πυροβόλησε , εβαλε στην θήκη του , κάτω απο την κάπα που φορούσε το πιστόλι του...Πρέπει να ήταν ληστής , πλούσιος η κυνηγος επικυριγμένων ωστε να εχει πιστόλι εδώ στο Micqueot...Εμείς οι άνθρωποι που ζούμε στην περιοχή Folkrath , χρησιμοποιούσαμε παλαιού τύπου όπλα, όπως τόξα και μαχαίρια ... Αυτό βέβαια γινόταν λόγο της αθλιας οικονομικης κατάστασης που βρισκόμασταν...Και αυτο έγινε με την αγορά που είχε κάνει ο Lord Enwin, ο μεγαλύτερος και πιο πλούσιος εξαγωγεας κρασιου στο Micqueot και την north blue...
Πριν χρόνια , εκμεταλεύτηκε τις μηδαμηνές γνώσεις και μόρφοση των κατοίκων , και αγόρασε τις εκτάσεις με τους αμπελώνες τους για ψίχουλα, ενω τους έβαζε να δουλεύουν για ώρες και ώρες.... Ο Enwin τώρα πια ,. είχε υπο την κατοχή του όλη την περιοχή Folkrath και συν αυτού, την κάλυψη και σαν φοροεισπράκτωρες απο μια ομάδα ληστών , που ο ηγέτης τους ήταν χρήστης φρούτου του διαβόλου..

Ευτυχώς για εμάς, ο ληστής αυτος είχε συληφθει απο τους Marines του Commander Very Good (για να μην υπαρξει παρεξηγηση , ο very good ειναι commander και οχι captain καθως η ιστορια διαδραματίζεται πριν απο 2 χρόνια) ...
Οι άντρες συνέχισαν να διαπληκτίζονται
(Rem)-Εντάξει έκανε λάθος και του φώναζα, αλλα δεν χρειάζώταν να τον σκοτώσεις...Ξέρεις ήταν απο τους καλύτερους στο να παίρνει πληροφορίες και είχε πολλές διασυνδέσεις ...Αλλα τι περιμένει κανείς απο άτομα σαν και σένα Dazz Bones..*
(D.B) -Τι εννοεις με το άτομα σαν κι εμένα??Είπε ενώ απο το χέρι του (που ηταν καλυμένο με τον μαδύα του) είχε αρχίσει να ακούγεται ένας περίεργος ήχος, λες και ακόνιζαν μαχαίρια..
(Rem) - Bounty Hunters... Ατομα χωρις αξιοπστία....Σκοτώνεται μόνο για τα λεφτά....
(D.B)- Τωρα δηλαδη θες να μου πεις οτι εσύ είσαι καθαρος Remus.....?
(Rem) - Οχι , αλλα δεν πουλάω το σπαθί μου για θελήματα άλλων
Ξαφνικά ο Dazz Bones Τράβηξε τον μανδυα του και με το δεξί του χέρι χτύπησε τον Rem στο στομάχι...

Όμως το χέρι του πέρασε απο την άλλη μερια...Αλλα δεν είχε την όψη ανθρώπινου χεριού, αλλα ενως χεριού φτιαγμένο απο ατσαλι, με δάχτυλα λεπίδες και απο τον καρπο και πάνω είχε ατσάλινους τροχους που γυρνουσαν ,. κατακρεουργόντας το σώμα του Rem...Με μία απότομη κίνηση ο τριτος άντρας, έβγαλε το katana που είχε περασμένο στην ζώνη του και με αυτό χτύπησε την πλάτη του Bones
Κοίταζα αποροφημένος την μάχη ...Αυτο που συνέβει μπροστά μου με έκανε να μην μπορω να ξεκολησω τα μάτια μου απο τον Dazz Bones...Όχι μόνο το χέρι του ήταν περίεργο, αλλα και το σπαθί , αντι να τον κόψει στα 2, χτύπησε στην πλάτη του και έφυγε προς τα πίσω ..Κατα την διάρκεια της σύγκρουσης ακούστικε ο ήχος των μετάλων που χτυπούσαν μεταξύ τους.

....Μα πως ήταν δυνατον κάτι τέτοιο?? Δεν γινόταν να φοράει πανοπλία! Η τουλάχιστον τοσο δυνατη ωστε να μπορεσει να μην κοπει απο κατανα...Δεν ήταν φυσικό καθως η κάπα που φορούσε δεν φουσκωνε ,παρα του γεγονοτος οτι ο άντρας ήταν μυωδης.... Με μια αστραπιαια κίνηση, ο Dazz Bones έπιασε το Katana του άλλου και το πέταξε μακρια...Μετα απο αυτο τον αποκεφάλησε φέρνοντας το χέρι του κάθετα προς τα αριστερά!..Μόλις τελείωσε και με αυτόν, έβγαλε ένα περίεργο πράγμα απο την τσέπη του και δευτερόλεπτα μετά άρχισε να μιλάει..
-Τα θύμματα πέθαναν...Δεν εχω βρει τον στόχο ακόμα.Ανεφερε το στα κεντρικα.Θα ψάξω ακομα λίγο και μετά φεύγω.. Να περιμένεις στην βάρκα αλλιως εσυ και ο Mr.7 Θα γινεται παρελθόν ....
Τι έλεγε???Τι ηταν αυτο που εύγαλε απο την τσεπη του και για ποιον Mr.7 μιλουσε?Και αυτο που με έκανε πιο περίεργο ήταν αυτό που αποκαλούσε "Στοχο"

Άρχισε να περπατάει προς τον βράχο στον οποίο ήμουν εγώ...Τότε φοβήθηκα !Τα είχα χάσειΠερπάτησα κατα μήκος του βράχου όμως εκεί ήταν ο γκρεμός ! Δεν μπορουσα να παω παραπέρα!
Ξαφνικά καθως περνουσε δίπλα απο τον βράχο σταμάτησε...Μέσα μου ευχόμουν να μην με δει ..Ομως η ευχές μου δεν έπιασαν ..Γύρησε το κεφάλι του προς το μέρος μου
-Οι μικρε...Τι κάνεις εδώ?
Αν και η γλώσσα μου οπως και ολόκληρο το σωμα μου έτρεμαν απο τον φόβο, κατάφερα να του μιλησω
-Κι....κινηγουσα στην πεδιάδα....Οταν ξαφνικά άκουσα...μια έκρηξη και ήρθα να δω τι είναι
-Είσαι ώρα εδω?
-Λί,,,λίγη γιατί??
-Άκουσες τίποτα που είπα η ειδες τιποτα που εγινε?
-Ο...όχι γιατί?
-Εμένα πάλι γιατι κατι που αποκαλείτε τρομος μου αποκαλύπτει οτι ησουν μάρτυρας?

Το αίμα μου είχε παγώσει! Δεν ήξερα τί να κάνω!
-Κρίμα....Θα πρέπει να σε σκοτώσω ...Άκουσες λίγα αλλα σημαντικά
Ξαφνικά με μια απότομη κίνηση τράβηξα το τόξο μου και απο την φαρέτρα πήρα δυο βέλη...Τα πέρασα στην χορδή, την τράβηξα με όλη μου την δύναμη και τα άφησα να πετάξουν προς το μέρος του Dazz Bones
Εκείνα χτύπησαν μεν στο κεφάλι του αλλα εξοστρακίστηκαν και δεν του δημιούργησαν ούτε μια γρατζουνιά!
-Ανόφελο....Δεν μπορείς να με χτυπήσεις με απλά όπλα

Έβγαλε το χέρι του απο την κάπα....Εκείνο άρχησε να βγάζει πάλι εκείνο τον περίεργο ήχο που είχε και πριν...όταν σκότωσε τον rem...Τώρα το έβλεπα όμως να έρχεται προς τα πάνω μου...Δεν μπορούσα να κάνω το παραμικρό για να το αποφύγω...Έτσι καθώς κατάλαβα οτι είχε έρθει το τέλος μου, είπα να το κάνω με περιφάνια, και οχι σαν κανένα μυξιάρικο...Έτσι σηκώθηκα πατώντας γερά στα πόδια μου
-Θα σε παρακαλέσω να με σκοτώσεις γρήγορα...Ας μην νιώσω πόνο
- όπως επιθυμείς μικρέ, είπε ενώ το χέρι-λεπίδα , του σφύριζε ερχόμενο προς το μέρος μου
Έκλεισα τα μάτια μου και ήταν λες και όλη μου η σύντομη ζωή πέρασε μπροστά απο τα μάτια μου πριν ακούσω μια βαθιά και περίεργη φωνή απο το βάθος...
FISHMAN KARATE

Όνομα: Vergil
Haki Points: -
Player of the Month Points:7
Beli: 23.000+2000(παρελθον)
Bounty/Fame Points:
Παρατηρήσεις: Χαλαρη ιστορια. Επαθα λιγο πλακα στο τελος και γενικα σαν ιστορια στο συνολο ηταν αρκετα ωραια