[Τέλος]The Clown who got trolled!

Έπλεα στην θάλασσα προς τον επόμενό μου προορισμό, το Organ Island. Σκεφτόμουν αυτά που μου είχε πει ο αρχηγός των Marine που συνάντησα κοντά στο Island of Rare Animals και ήθελα να αντιμετωπίσω τους Buggy Pirates όλο και περισσότερο. Το νησί δεν ήταν πολύ μακριά από εκεί που βρισκόμουν τώρα. Είχα δίκιο καθώς έπειτα από λίγη ώρα άρχισε να φαίνεται στον ορίζοντα. Πλησίαζα όλο και περισσότερο μέχρι που έφτασα σε μια ικανοποιητική απόσταση για να μπορώ να διακρίνω το λιμάνι. Κατευθύνθηκα προς τα εκεί.

Μόλις έφτασα αρκετά κοντά είδα ότι δεν υπήρχε κανέναν καράβι εκεί πέρα από ένα αρκετά μεγάλο. Αυτό λογικά έπρεπε να ήταν το καράβι των Buggy Pirates καθώς είχε και πειρατική σημαία στο κατάρτι. Από το μέγεθος του καραβιού υπέθετα πως ήταν γύρο στα 20 άτομα όλοι τους μαζί. 20 άτομα εναντίον μου! Μ' αρέσει η αναλογία! Προφανώς κάποιοι από αυτούς δεν θα άξιζαν τίποτα και θα ήταν απλά πιόνια αλλά σίγουρα θα υπήρχαν ανάμεσά τους κάποιοι ικανοί για αυτό που έχουν κάνει στο νησί αυτό. Έφτασα στην μαρίνα και πήρα τα πράγματά μου. Κατέβηκα στην προβλήτα και έδεσα το καράβι μου εκεί. Ήταν ριψοκίνδυνη κίνηση αυτή αλλά αν πάθαινε κάτι το καράβι μου θα το μετάνιωναν!

Δεν υπήρχε ψυχή στο λιμάνι και δεν μπορούσα να ρωτήσω κάτι για την πόλη αυτή, όπως το που να πάω. Έπρεπε να κάνω μια "βόλτα" στην πόλη και να ανακαλύψω μόνος μου τι γίνεται εδώ πέρα. Ξεκίνησα λοιπόν στον δρόμο ίσια μπροστά από το λιμάνι. Όπως περπατούσα μέσα στην πόλη έβλεπα δεξιά και αριστερά όλα τα σπίτια να είναι εγκαταλελειμμένα. Περίεργα πράγματα. Μου θύμιζε το χωριό που πήγα όταν πρωτοπάτησα το πόδι μου στο Commi Island. Για μια ακόμη φορά βρισκόμουν σε ένα μέρος "φάντασμα".

Αυτό μέχρι κάποια στιγμή που άκουσα φωνές από ένα στενό.
-Φωνές?! Τελικά δεν είναι και τελείως έρημη η πόλη. σκέφτηκα.
Πλησίασα σιγά και ήσυχα προς το στενό που ακουγόντουσαν οι φωνές. Είδα ένα μπαρ στο κέντρο του στενού. Οι φωνές ερχόντουσαν από εκεί. Πλησίασα και άνοιξα τις πόρτες. Είχε σκάλες που οδηγούσαν προς τα κάτω. Άρχισα να τις κατεβαίνω και όταν έφτασα στο τέρμα είχε πάλι πόρτες. Οι φωνές ήταν πιο δυνατές εδώ κάτω. Άνοιξα τις πόρτες και μπήκα μέσα!

Είχε αρκετά άτομα στα τραπέζια. Όλοι έπιναν. Άλλοι έπαιζαν χαρτιά, άλλοι έπιναν και άλλοι πλακώνονταν. Έμοιαζαν σαν ένα τσούρμο που βγήκε από κάποιο τσίρκο. Μόλις με κατάλαβαν, σταμάτησαν όλοι ότι έκαναν και γύρισαν προς το μέρος μου.
-Ποιος είσαι εσύ και τι θες εδώ?
-Τι να τους πω τώρα?! Δεν πρέπει να αποκαλύψω την ταυτότητά μου ακόμα. Πρέπει να βρω κάτι που θα το χάψουν. σκέφτηκα.
-Εχμ...
-Πρέπει να είναι ο καινούργιος που έλεγε ο καπετάνιος μας.
-Αυτό δεν το περίμενα. Αυτοί είναι στο πειρατικό πλήρωμα της περιοχής και νομίζουν ότι είμαι το νέο τους μέλος! Ας το εκμεταλλευτώ! σκέφτηκα.
-Ε ναι. Αυτός είμαι. Jack. Χάρηκα για την γνωριμία.
-Έλα και κάθισε μαζί μας Jack να πιεις!
Πήγα και κάθισα σε ένα τραπέζι. Όλοι γύρισαν σε ότι έκαναν και με κέρασαν και λίγο ρούμι. Αυτή τη φορά την γλίτωσα φτηνά.

Μετά από αρκετή ώρα και αρκετά ποτά σηκώθηκαν όλοι. Πήραν τα πράγματά τους και άρχισαν ένας-ένας να βγαίνουν από το μπαρ. Εγώ βγήκα με τους τελευταίους και πριν βγω είδα τον χαμό που είχε γίνει στο μαγαζί. Τα πάντα ήταν άνω-κάτω. Αναποδογυρισμένα τραπέζια, σπασμένες καρέκλες, τρύπες από σφαίρες και σπαθιά. Το μπαρ είχε γίνει ένα αχούρι και ο μπάρμαν το κοιτούσε και λυπόταν αλλά δεν μπορούσε να κάνει και πολλά. Δεν μπορούσε να πει κάτι σε αυτούς που έχουν υπό την κατοχή τους την πόλη γιατί αν το έκανε θα τον σκότωναν. Αφού βγήκα λοιπόν από το μπαρ και εγώ μαζί με τελευταίους, κατευθυνθήκαμε προς ένα μέρος κοντά στο λιμάνι. Λογικά εκεί θα είχαν το αρχηγείο τους και εκεί λογικά θα συναντούσα και τον Buggy. Δεν περίμενα την ώρα και την στιγμή!

Έπειτα από αρκετό περπάτημα φτάσαμε σε ένα ψηλό κτήριο. Ανεβήκαμε τις σκαλωσιές που είχε από την μια πλευρά του κτηρίου και βγήκαμε στην ταράτσα. Εκεί ήταν στημένο το αρχηγείο τους. Είχε μία σκηνή πίσω-πίσω, στον τοίχο μπροστά από το πίσω κτήριο, και όλοι οι υπόλοιποι ήταν αραγμένοι μπροστά της. Είχε επίσης ένα πολύ μεγάλο κανόνι κοντά στην άκρη της ταράτσας! Με τέτοια υποδοχή που είχε έπρεπε να έπαιρνε αρκετά μεγάλες κανονιόμπαλες. Καθίσαμε με τους υπόλοιπους πειρατές και συνεχίσαμε να πίνουμε και να τρώμε. Όλοι τους φαινόταν σαν να βγήκαν από τσίρκο. Τι λοντάρι είδα, τι δίκυκλο, τι ζογκέλ... Ήταν μια παρωδία... Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι αυτοί οι τύποι ήταν πειρατές και μάλιστα αρκετά δυνατοί για αυτό που έχουν κάνει.

Μετά από λίγη ώρα βγήκε από την σκηνή ένα κλόουν.
-DAFUQ?! Ελπίζω αυτός να μην είναι ο Buggy...
-Captain Buggy!!! φώναξαν όλοι.
-WHAT?!
-Γιατί ο Buggy να είναι κλόουν?!...
Αυτές ήταν οι σκέψεις μου.
-Λοιπόν, παιδιά! Σύντομα θα φύγουμε για την Μεγάλη Γραμμή! Έχουμε τον χάρτη που χρειαζόμαστε!
-οΟ!
-Χάρτη για την Μεγάλη Γραμμή?! Ενδιαφέρον! σκέφτηκα.
-Θα τους δείξουμε την δύναμή μας! Θα κυβερνήσουμε την Μεγάλη Γραμμή!
Όλοι τους ενθουσιάστηκαν και άρχισαν να φωνάζουν και να χαίρονται! Το ίδιο "έκανα" και εγώ, όσο το δυνατόν λιγότερο μπορούσα..., για να μην προδοθώ.

Το πρόβλημα όμως ήταν ότι ήμουν υπερβολικά πολύ "διαφορετικός" από τους υπόλοιπους. Όλοι τους θύμιζαν τσίρκο σε αντίθεση με εμένα που φαινόμουν ένας κανονικός και απλός άνθρωπος. Αυτό κιόλας ήταν η αιτία που ο Buggy με πήρε χαμπάρι! Αφού τέλειωσαν οι φωνές και τα πανηγύρια ο Buggy βρήκε την ευκαιρία να κάνει την κίνησή του.
-Εσύ εκεί! Ποιος είσαι?! είπε δείχνοντας εμένα.
-Ο Jack είναι καπετάνιε. Ο καινούργιος που μας είπες. είπε ένας.
-Αυτό είναι αδύνατο! Ο Jack είναι μέσα στην σκηνή μου!
Τότε όλοι γύρισαν και με κοίταξαν.
-Εεε, εγώ καλύτερα να πηγαίνω.
είπα και έγινα καπνός. Πήδηξα στην σκαλωσιά και κατέβαινα τις σκάλες πολύ γρήγορα ώσπου έφτασα στο έδαφος. Όλοι οι πειρατές ακολούθησαν πίσω μου. Άρχισα να τρέχω προς το κέντρο της πόλης με όλους τους πειρατές να με έχουν πάρει στο κυνήγι.

Έτρεχα πέρα-δώθε. Πηδούσα από υψώματα, περνούσα μέσα από σπίτια και μαγαζιά αλλά δεν το έβαζαν κάτω, συνέχιζαν να είναι πίσω μου. Το καλό ήταν πως όσο πήγαινε μειωνόταν ο αριθμός τους. Ήλπιζα να τους χάσω και τους εναπομείναντες γρήγορα. Έτσι όπως έτρεχα σε κάποια φάση έστριψα σε ένα στενό αλλά δυστυχώς βρέθηκα σε αδιέξοδο. Ήρθαν πίσω μου όσοι είχαν μείνει να με κυνηγάνε. Ευτυχώς είχαν μείνει μόνο 4, οι υπόλοιποι λογικά δεν άντεξαν τόσο τρέξιμο και τα παράτησαν. Ο μόνος τρόπος διαφυγής ήταν να χρησιμοποιήσω την δύναμή μου αλλά αν το έκανα απλά για να διαφύγω τότε αυτοί εδώ οι 4 θα το έβλεπαν και θα το έλεγαν στον αρχηγό τους. Αυτό το πράγμα δεν το ήθελα, θα χαλούσε την έκπληξη! Οπότε έπρεπε να τους σκοτώσω και μάλιστα γρήγορα για να μην έρθουν και άλλοι.

-Τώρα είσαι τελειωμένος φίλε. Μας ξεγέλασες και θα το πληρώσεις!
-Είστε τόσο σίγουροι?! Εγώ πάλι λέω ότι εσείς θα πεθάνετε. Αφού βρέθηκα σε αδιέξοδο, πρέπει να σας σκοτώσω και μετά να φύγω με την ησυχία μου. Δυστυχώς η ατυχία, μου που βρέθηκα σε αδιέξοδο, μετατράπηκε σε δικιά σας ατυχία, που ο αντίπαλός σας είμαι εγώ.
-Σαν πολύ δεν έχεις καβαλήσει το καλάμι?! Είμαστε 4 και είσαι 1. Τι μπορείς να κάνεις?
-Ο αριθμός δεν δείχνει την δύναμη σε μια μάχη, όπως επίσης δεν καθορίζει και το αποτέλεσμά της! Όσο για το τι μπορώ να κάνω θα μάθεις την απάντηση σε λίγο!
-Είναι τρελός! Σκοτώστε τον παιδιά! είπε ο ένας τους και έβγαλαν τα σπαθιά τους και μου όρμισαν.

-Τρελός ή όχι, θα σας σκοτώσω εδώ και τώρα!
Έβαλα το χέρι μου στο έδαφος και περίμενα. Πήγαν να με χτυπήσουν με τα σπαθιά τους αλλά πέρασαν μέσα από το σώμα μου καθώς είχα μετατραπεί σε σκοτάδι. Άπλωσα σκοτάδι στο έδαφος και γύρισα προς το μέρος τους. Ένας από αυτούς προσπαθούσε ακόμα να με χτυπήσει. Οι υπόλοιποι είχαν κοκαλώσει από τον φόβο.
-Σας είπα ότι θα σας σκοτώσω και θα το κάνω! Νιώστε τον τρόμο να μην έχετε ελπίδα σωτηρίας και πεθάνετε!
Όλοι τους σηκώθηκαν και πήγαν να φύγουν αλλά άρχισα να τους ρουφάω μέσα στο σκοτάδι που είχα απλώσει. Ούρλιαζαν από την σκέψη και μόνο ότι θα πέθαιναν πολύ σύντομα.

Αφού τους ρούφηξα έφυγα γρήγορα από εκεί. Μετατράπηκα σε σκοτάδι και έφυγα πάνω από το αδιέξοδο. Σίγουρα τα ουρλιαχτά των πειρατών που μόλις σκότωσα θα έφερναν και άλλους προς το μέρος αυτό. Συνέχισα την πορεία μου και πήγα πάλι προς το αρχηγείο τους. Πήγαινα στο στόμα του λύκου αλλά ήθελα να δω αν θα έβαζε περιπόλους ο Buggy όπως σκεφτόμουν ότι θα κάνει. Μετά από λίγο περπάτημα, και προσοχή για να μην συναντήσω κανέναν, έφτασα. Μετατράπηκα σε σκοτάδι αυτή την φορά και ανέβηκα έτσι πάνω στην ταράτσα από την πίσω πλευρά και πήγα δίπλα στην σκηνή. Εκεί άκουσα τον Buggy να φωνάζει και να ωρύεται!
-Θέλω να τον πιάσετε και να τον σκοτώσετε οπωσδήποτε! Βάλτε περιπόλους σε όλη την πόλη!
Τελικά είχα δίκιο. Έκανε αυτό που πίστευα. Έφυγα με τον ίδιο τρόπο που πήγα και πλέον ήταν ώρα για να αρχίσει το πάρτι!

Πήγα αρχικά στο λιμάνι για να δω αν είναι καλά και το καράβι μου. Ευτυχώς για τους ίδιους δεν το είχαν πειράξει γιατί αλλιώς δεν θα τους άρεσαν οι συνέπειες! Συνέχισα την πορεία μου ήρεμα και ωραία. Την πρώτη περίπολο την βρήκα λίγα μέτρα κοντά στο λιμάνι. Τους ρούφηξα και αυτούς και συνέχισα. Αυτό το πράγμα συνεχίστηκε για σχεδόν μία ώρα ακόμα όταν πια είχα ρουφήξει γύρο στα 20 άτομα, 2-3 άτομα την φορά. Έτσι λοιπόν, κατευθύνθηκα προς το αρχηγείο τους καθώς πίστευα ότι αυτοί ήταν όλοι που είχαν βγει για περίπολο. Ανέβηκα την σκαλωσιά και βγήκα στην ταράτσα μπροστά από τον Buggy που περίμενε νέα από τους δικούς του.
-Άδικα περιμένεις κάτι. Όλοι είναι νεκροί! είπα και τους άδειασα όλους μπροστά του.
-Πως τολμάς να το κάνεις αυτό στο πλήρωμά μου! Θα σε σκοτώσω!
-Κοκκινομύτη, πολλά λες! Θα σε σκοτώσω και θα σου πάρω τον χάρτη!
-Ποιος είπες κοκκινομύτη?! είπε αγριεμένος και έβγαλε τα μαχαίρια του. Έβγαλα το katana μου και η μάχη μας άρχισε!

Μου πέταξε 3 μαχαίρια. Το ένα το απέκρουσα και τα άλλα τα άφησα να περάσουν από μέσα μου.
-Χρήστης φρούτου του διαβόλου και μάλιστα logia! Ενδιαφέρον!
-Που ξες εσύ τόσα πολλά?!
-Δεν είμαι ο οποιοσδήποτε! Έχω και εγώ φρούτο! Άρπα αυτήν! είπε και διαμελίστηκε σε πολλά κομμάτια και έστειλε μερικά κατά πάνω μου. Προφανώς δεν με πέτυχαν. Όλα όσα πήγαν να με χτυπήσουν πέρασαν από μέσα μου. Όταν κατάλαβε ότι δεν μπορούσε να με νικήσει πήγε να το παίξει έξυπνος και μου είπε:
-Τι λες να γίνουμε σύμμαχοι?! Οι δυο μας μπορούμε να κυριαρχήσουμε στην Μεγάλη Γραμμή!
-Ευχαριστώ, δεν θα πάρω! Δεν θέλω έναν κοκκινομύτη κλόουν για σύμμαχο! Θα σε σκοτώσω και θα σου πάρω τον χάρτη όπως σου είπα!
-Μην με λες κοκκινομύτη!
-Επίσης, πως ακριβώς θα με σκοτώσεις όταν δεν μπορείς να με χτυπήσεις?!
-Πολύ εύκολο! Κοίτα να μαθαίνεις!
-Kurouzu!
Το χέρι μου έγινε μαύρο και άρχισα να τον τραβάω προς το μέρος μου με όλα του τα κομμάτια. Όταν τον ακούμπησα ενώθηκε και έμεινε έτσι.
-Τι γίνεται εδώ πέρα?!
-Σου είπα ότι θα σε σκοτώσω και θα το κάνω! Αντίο κοκκινομύτη!
Τον πυροβόλησα με το πιστόλι μου στο κεφάλι και πέθανε. Έπεσε στο έδαφος και τον άφησα εκεί. Πήγα στην σκηνή και πήρα τον χάρτη. Έπειτα πήγα στο λιμάνι για να φύγω από το νησί. Είχα σκοτώσει τον Buggy και είχα αποκτήσει έναν χάρτη για την Μεγάλη Γραμμή. Δεν έμενε να κάνω κάτι άλλο εδώ πέρα.
Έλυσα το καράβι από την προβλήτα, ανέβηκα στο καράβι και έφυγα. Δεν τους ξεφορτώθηκα, το ίδιο και το καράβι τους, για τον απλό λόγο ότι όλο και κάποιος από τους πολίτες θα τους έβρισκε και θα έβγαζε κάποιο κέρδος αν τους παρέδιδε στους Marine. Τελικά είχα δυναμώσει πολύ μετά την μάχη μου με τον Arlong. Ο Buggy έπεσε εύκολα αλλά αυτό επειδή το φρούτο μου είναι ιδιαίτερο. Σε άλλη περίπτωση δεν θα ήταν τόσο εύκολο. Προς το παρόν έπλευσα στην θάλασσα μακριά από το νησί. Δεν ήξερα που θα πήγαινα τώρα αλλά σύντομα η μοίρα θα μου έδειχνε τον επόμενο προορισμό μου!

Όνομα: Raziel
Haki Points: ---
Player of the Month Points: 6
Beli: 25.000
Bounty/Fame Points: +1.000.000
Παρατηρήσεις: Δεν καταλαβα το νοημα απο τις βολτες που εκανες συνεχεια περα δοθε. Απλη ιστορια, λιγο γελιο και οπως πάντα καλογραμμένη.