[Τέλος] Blind Justice

Μόλις κατεβήκαμε εκείνο το πελώριο βουνό, είχε φτάσει η ψυχή μας στην Κούλουρη με την eona...Φυσούσαμε και ξεφυσούσαμε για ώρα...Καθώς απομακρυνόμασταν απο το τεράστιο εκείνο βουνό, πρόσεξα οτι δεν υπήρχε καμιά τεράστια φάλαινα όπως έλεγε το βιβλιαράκι με τις περιγραφές των νησιών, αλλα μόνο ένας τεράστιο φάρος στην μία άκρη της ακτής...Άνοιξα το βιβλιαράκι και άρχισα να διαβάζω τις οδηγείες πλοήγησης για την grand line...Έλεγε οτι ο καιρός εδώ ήταν πολύ περίεργος και άλλαζε πολύ γρήγορα χωρίς προειδοποίηση..Πάλι καλά που είχα πάρει μαζί μου στο καράβιμετά την αποστολή στο organ island , κάποιους μαρινς που ένας απο αυτούς γνώριζε απο πλοήγηση.. Ο άλλος ήταν σκοπευτής, ο άλλος μάγειρας και ο άλλος γιατρός,,όλοι με της δικιά τους χρησιμότητα

Στον ορίζοντα διαγραφόταν η σκιά ενος νησιού..Η log pose που είχε ο πλοηγός, έδειχνε απευθείας προς αυτό! πρέπει να ήταν το πρώτο νησί της grand line!!
ξαφνικά, απο το πουθενά, ακούστηκαν κανονιοβολισμοί . Έτρεξα προς το πίσω μέρος του πλοίου και είδα ένα μικρό καράβι να έρχεται προς τα πάνω μας Το καράβι δεν είχε πειρατική σημαία...όμως για να επιτίθενται σε ένα των marines, πρέπει να είναι επαναστάτες ..Το καράβι τους είχε την δυνατότητα να χτυπήσει την πρύμνη μας και να αχρηστεύει το πηδάλιο μας , κάτι που θα ήταν σίγουρος θάνατος στην Grand line καθώς δεν θα μπορούσαμε να το πλοηγήσουμε σωστά ..
-Γυρίστε το πλοίο 180 μοίρες! Άρχισα να φωνάζω

-Μάλιστα ! Είπαν οι άντρες... Ο πλοηγός, άρχισε να γυρίζει το πηδάλιο και ο σκοπευτής έτρεξε προς τα κανόνια...Το κατάρτι άρχισε να γυρνάει προς τα αριστερά με το απότομο γύρισμα του πηδαλίου, αλλα και με την βοήθεια του ανατολικού αέρα που έπεφτε στο πανί...Το πλοίο πλέον είχε γυρίσει και ήμασταν έτοιμοι να επιτεθούμε κατα μέτωπο...Τα δυο πλοίο στάθηκαν μες την μέση της θάλασσας το ένα παράλληλα απο το άλλο σε απόσταση 6 μέτρων...Εγώ πήρα την μορφή του κέρβερου και όρμισα στο άλλο πλοίο ..Εκεί έπεσα άτσαλα και με το χτύπημα πήρα την μορφή του ανθρώπου...Η μπλούζα μου είχε σκιστεί απο την αλλαγή στο σώμα μου ..Ένας γέρος, μου επιτέθηκε με το ραυδί του που έμοιαζε με δράκο όμως εγώ το απέκρουσα με το σπαθί μου, του κλώτσησα το πόδι και τον έριξα κάτω

-Ποιος είσαι? Ρώτησα έχοντας το κατανα μυο στον λαιμό του..Εκείνος δεν απάντησε...Ξαφνικά άκουσα βήματα , φωνές και τον μεταλλικό ήχο που κάνουν οι πανοπλίες ..Γύρισα το κεφάλι μου και είδα περίπου 30 στρατιώτες να με στοχεύουν άλλοι με πιστόλια, άλλοι με καραμπίνες, τόξα και ακόντια...
Ο γέρος σηκώθηκε και τίναξε την κάπα του ......
-Εσύ ποιος είσαι νέε??Μετά γύρισε προς τους στρατιώτες και με ένα νόημα τουςε έκανε να χαμηλώσουν τα όπλα τους
-Είμαι ο Vergil...Lieutenant junior grade των Marines...
-Marines? Και πως δεν φοράς την στολή...??Είπε παίρνοντας ένα βλέμμα απορίας
-Βλέπετε, σκίστηκε γιατί άλλαξα σε κέρβερο...Και το καπέλο έπεσε στην θάλασσα κατα την διάρκεια του άλματος

-Χμ..καταλαβαίνω... Εγώ είμαι ο Whetton..Δήμαρχος της πόλης Ruluka, του Ruluka island...Συνεργάτης της Worl......
Τα λόγια του έκοψαν ήχοι γεμίσματος όπλων που ακούστηκαν απο μακριά..Γύρισα το κεφάλι μου και είδα τους Marines του πλοίου μου να σημαδεύουν τους στρατιώτες και τον Δήμαρχο Whetton που απ ότι κατάλαβα απο την πρόταση που δέν πρόλαβε να τελειώσει, ήταν συνεργάτης της Παγκόσμιας κυβέρνησης, γεγονος που θα μου δημιουργούσε εαν τυχών πάθενε κάτι αυτός η οι άντρες του..Γι αυτό διέταξα να σταματήσουν
-Κατεβάστε τα όπλα ! Είναι Δήμαρχος υπο την προστασία της κυβέρνησης
Κατευθείαν κατέβασαν τα όπλα τους..
-Μπορώ να σας ρωτήσω κάτι ?
-Ναι φυσικά
- για ποιον λόγο μας επιτεθήκατε?

-Γιατί δεν είχατε ανεβασμένη κάποια σημαια των marines Έχετε πειρατική
-Αλήθεια? Είπα κοιτάζοντας το μεγαλύτερο κατάρτι του πλοίου μου.. όντως είχαμε μια πειρατική σημαία ανεβασμένη αλλα δεν μπορούσα να καταλάβω πως ήταν εκεί..
-Marines, φώναξα, κατεβάστε αυτήν την σημαία αμέσως απο εκεί και βάλτε την δικιά μας.
-Μάλιστα κύριε, ακούστηκαν 7 φωνές απο το βάθος ...
-Ποιος άνεμος σας φέρνει απο εδώ, είπε ο Whetton..?
-Κυνηγούσαμε ένα πειρατικό πλοίο που μόλις μπήκε στην Grand line..Εσείς?
-Εγώ ψάχνω το καράβι του γιού μου...Εχθές έφυγε απο το δημαρχείο για να μαζέψει τους φόρους και μετά θα έβγαινε στα ανοιχτά για να τα ανταλλάξει με υλικά που θα μας έδιναν οι Marines για να φτιάξω ένα έργο στο νησί μου,

-όμως, δεν έχει φανε´ι..Τώρα βρισκόμαστε στα ανοιχτά...Πιθανολογώ οτι μπήκε στην rainbow mist..
-Rainbow τι?
-Rainbow mist...δεν το έχεις ακουστά?
-όχι, είπα καθώς τα πλοία μας άρχισαν να πλέουν προς το ruluka island
-Θα σου πω εγώ λοιπόν...Είναι μία μεγάλη διάσταση απο μία μυστηριώδη ομίχλη , που στην πραγματικότητα είναι μία πύλη που σε στέλνει σε μια άλλη διάσταση.. Είναι αδύνατο να γνωρίζει κάποιος πότε και πού δημιουργείτε .. Επίσης , έχει εμφανιστεί μόνο 2 φορές στο Ruluka Island... Κάθε πλοίο που συναντά το Rainbow Mist , περνά στην άλλη πλευρά και παγιδεύεται εκεί για πάντα ... Πολλά πλοία και πληρώματα χάθηκαν εξαιτίας αυτού του φαινομένου , και γιαυτό ονομάζεται και νεκροταφείο των πλοίων αφού έχουν γίνει πολλά ναυάγια πλοίων εκεί.. Υπάρχουν ακόμα φήμες για πολλούς θησαυρούς σε εκείνο το μέρος...Γι αυτό φτιάχνω έναν πύργο που ενώνεται με αυτό

-Χμ...Ακούγετε ενδιαφέρον...Θα σε βοηθήσω να βρείς τον γιό σου αφού ομως κάνουμε μια στάση στο λιμάνι..Εγώ και οι Marines , πεινάμε και θέλουμε να ανεφοδιαστούμε...
-Εντάξει..Ευχαριστώ για την βοήθεια...
Έτσι Γύρισα στο πλοίο και μαζί με αυτό του Whetton συνεχίσαμε την πορεία μας προς το Ruluka island..
Μετά απο λίγες ώρες, εθεάθη απο μακρυά ένα μικρό νησί..Αυτό ήταν αρκετα μικρό, και είχε μια πόλη σε έναν κόλπο της ...Μόλις φτάσαμε στο λιμάνι, δέσαμε το πλοίο, ετοιμαστήκαμε και αρχίσαμε να κατεβαίνουμε..Στην μαρίνα μας περίμενε ο δήμαρχος....Πριν κατέβω, παρατήρησα με την άκρη του ματιού μου, μια αέρια μάζα εντελώς διαφορετική απο τις άλλες...Είχε τα χρώματα του ουράνιου τόξου και έμοιαζε α είναι πιο παχύρευστή,,Όπως ακριβώς την περιέγραψε ο δήμαρχος

Καθώς κατέβαινα προς το λιμάνι μαζί με τον δήμαρχο κοιτούσα το τοπίο γύρω του. Μπροστά μου έβλεπα μια μεγάλη πόλη, με το λιμάνι της. Ήσυχη μου φαινόταν . Ήσυχη κι ήρεμη. Ακριβώς όπως ονειρεύομαι τον κόσμο. "Να μια πόλη πρότυπο για την κοινωνία" σκεφτόμουν ικανοποιημένος. . Ευχαριστημένος περπατούσα και κοιτούσα γύρω του τους κατοίκους να κάνουν τις δουλειές τους. Όλοι έμοιαζαν ξέγνοιαστοι και χαρούμενοι. Αλλά η χαρά αυτή εξαφανιζόταν μόλις μας κοιτούσαν. Απόρησα μ' αυτό. Αιτία δεν υπήρχε, αφορμή δεν είχαμε δώσει, και σαν Marine μαζί με τον δήμαρχο τους, ήταν αυτονόητο πως ήμασταν με το μέρος τους. Οπότε ποιος ο λόγος να σκύβουν το κεφάλι στο πέρασμά μας? Γιατί να κοιτάν αλλού καθώς περνούσαμε??

Δεν καταλάβαινα τίποτα . Αλλά δεν έδωσα και πολύ σημασία. Σκοπός δεν ήταν ν' αναλύσω την συμπεριφορά των κατοίκων, αλλά να τους διατηρεί ασφαλείς και να βοηθήσω τον δήμαρχο με αυτό που μου ζήτησε. Συνέχισα το δρόμο μου ανέμελος. Γύρισα το κεφάλι και είδα το καράβι μου. Οι Marines μου, προετοίμαζαν τις προμήθειες που τους είχα παραγγείλει . Καθώς περνούσα από ένα δρόμο ένα μικρό αγοράκι έπεσε πάνω στον Whetton. Ο κόσμος γύρω έκπληκτος κι έντρομος σταμάτησε ότι έκανε και μ' έκδηλη έκπληξη και τρόμο περίμενε τη συνέχεια. Η μεγαλύτερη έκπληξη μου ήταν το βλέμμα του παιδιού. Ήταν έντρομο, λες κι έβλεπε μπροστά του όλους τους δαίμονες της κολάσεως. Έτρεμε από το φόβο του κι είχε κοκαλώσει. Ο Whetton σήκωσε το ραβδί του να το χτυπήσει όμως δεν τον άφησα...

Έσκυψα απο πάνω του αστραπιαία και το έπιασα από τους ώμους ωστε να γίνω η ασπίδα που θα δεχόταν το χτύπημα αντί για το παιδί . Το πλήθος συγκράτησε έναν αναστεναγμό.Μόλις το ραβδί του Whetton έπεσε στην πλάτη μου, μου δημιούργησε μια πληγή..Απο εκείνο το σημείο ένιωθα οτι έτρεχε αίμα, όμως συγκράτησα την κραυγή, όσο και αν δάκρυσαν τα μάτια μου απο τον πόνο... Το σήκωσα μαλακά και το έστησα όρθιο. Το παιδί ακόμα έτρεμε. Ο Whetton και οι υπόλοιποι άρχισαν να μιλούν αλλα εγώ τους αγνόησα. Άπλωσα το χέρι μου και τίναξε τα χώματα από τη μπλούζα του παιδιού.
-Είσαι καλά μικρέ; Χτύπησες πουθενά; ρώτησα αλλά απάντηση δεν πήρα.
Είδε κοντά μια βρύση..Σήκωσα το παιδί στην αγκαλιά μου και πήγα εκεί.
Το άφησα στο πεζούλι.. Έβγαλα την μπλούζα μου , έσκισα το κομμάτι που ήταν γεμάτο αίμα και κράτησα το καθαρό, το οποίο έβρεξα κι άρχισα να το καθαρίζω. Το παιδί δεν πίστευε τα μάτια του , όπως και ο κόσμος ...

Το χάιδεψα μετά στο κεφάλι . Εκείνο με κοίταζε ακόμα δύσπιστο και είπε:
-" Ευχαριστώ." κι έτρεξε μακρυά.
Αμέσως θυμήθηκα την τυραννία του Captain Morgan....Γύρισα και κοίταξα τον κόσμο...Αμέσως μετά τον Whetton ο οποίος είχε διατάξει τους στρατιώτες του να κυκλώσουν οσο εμένα , τόσο και τους Marines μου...Ο κόσμος τρομοκρατημένος άρχισε να τρέχει προς ασφαλή μέρη στα οποία μπορούσε να παρακολουθήσει την εξέλιξη..
Το μυαλό μου είχε θολώσει απο το μίσος και τα νεύρα μου....Αυτό δεν γινόταν να συμβαίνει σε όλο τον κόσμο....όχι...Δεν μπορούσε να συμβαίνει... Τόση διαφθορά.Τόση κατάχρηση εξουσίας.Τόση κακομεταχείριση αθώων πολιτών.... πήγε να χτυπήσει, ένα μικρό παιδί.. Και πάλι υπήρχε η κάλυψη της Παγκόσμιας κυβέρνησης..
-Δεν μπορώ να σε αφήσω να φύγεις τώρα που το είδες αυτό...Εκτός αν δεν μιλήσεις πουθενά..Αλλα και να μιλήσεις θα πιστέψουν εμένα...

-Ήταν ένα παιδάκι...Είπα με χαμηλή φωνή
-Εεε?? Τι είπες?
-ΉΤΑΝ ΈΝΑ ΠΑΙΔΆΚΙ! ΚΑΙ ΕΣΎ ΠΉΓΕΣ ΝΑ ΤΟ ΧΤΥΠΊΣΕΙς ΘΑΝΆΣΙΜΑ
Ξαφνικά η αύρα μου άρχισε να αλλάζει....Έγινε ισχυρή...Μέσα της υπήρχε όλο μου το μίσος...όλα μου τα πιστεύω..όλα μου τα όνειρα, τα πρέπει και τα μη...Έγινε μια δύναμη που ένιωθα οτι θα μπορούσε να καταστρέψει τα πάντα.... όλοι όσοι ήταν μπροστά μου, άρχισαν να πεφτουν ο ένας μετά τον άλλο..Δεν ξεχώριζαν ο φίλος απο τον εχθρό..Ο διεφθαρμένος απο την εξουσία με τον πολίτη...όλοι έπεσαν κάτω...Για κλάσματα δευτερολέπτων μετά απο αυτό, ένιωσα μια ζάλη, όμως ήταν προσωρινό....Άρχισα να περπατώ προς τον πεσμένο κάτω Whetton..

Την επόμενη μέρα, ξύπνησα στο κρεβάτι μου νιώθοντας το κεφάλι μου βαρύ... Το μυαλό μυο είχε μεθύσει στις σκέψεις που έκανα, ακόμα και στον ύπνο μου..Δεν ήταν δυνατό αυτό που συνέβαινε...Αυτή η διαφθορά με είχε κάνει να σιχαθώ την εξουσία.Ακόμα και αυτήν που είχα εγώ, ως μαριν...Απο το μυαλό μου πέρασε αστραπιαία, η ιδέα να γίνω επαναστάτης, όμως έφυγε οσο γρήγορα όσο ήρθε, καθώς τα πιστεύω μου διέφεραν απο τα δικά τους..Ζύγιζα τις επιλογές μου...Αν θα παρέμενα μαριν, θα έπρεπε να φτάσω στην θέση του Fleet admiral ωστε να έχω τον πλήρη έλεγχο....Αν πάλι γινόμουν πειρατής και πάλευα με τα πιστεύω του Marine που είχα, το πιθανό είναι να μου έβαζαν επικήρυξη και αυτό θα έκανε το έργο μου πιο δύσκολο...Τί έπρεπε να κάνω?

Όνομα: Vergil
Haki Points:1
Player of the Month Points:7
Beli: 27.000
Bounty/Fame Points:+1.000.000
Παρατηρήσεις:Καλη ιστορια, μου αρεσε.