The kind of justice that i believe in [Τελος]

Το πλοίο πας έπλεε προς την Shell town μετά από τον ανεφοδιασμό και την μεγάλη μάχη στο λιμάνι του Bliss kingdom . Είχα ξυπνήσει στο ιατρείο μετά από έναν ωραίο ύπνο ..Αυτός ο ύπνος με ωφέλησε πολύ ! Ένιωθα σαν περδίκι !Πάτησα με το χέρι μου το κρεβάτι για να σηκωθώ ώστε να κάτσω. Η αλήθεια είναι οτι το σώμα μου πονούσε απίστευτα αλλά η δύναμη της θέλησής μου με έκανε να αισθάνομαι μια χαρά, σε αυτό βοηθούσε και το γεγονός που έμαθα τι δύναμη μου δίνει το φρούτο του διαβόλου! Ήταν ένα πολύ δυνατό και σπάνιο Zoan φρούτο! Σίγουρα θα με βοηθήσει στην καριέρα μου ως Marine!μόλις άκουσε ο γιατρός τα σκεπάσματα να πέφτουν και εμένα να προσπαθώ να κάτσω , ήρθε προς το μέρος μου.
-Πως αισθάνεσαι Vergil?
-Καλά γιατρέ... Πόσες ώρες κοιμόμουν??Έκανα καθώς έτριβα το πονεμένο στομάχι μου
-Δυο μέρες..
-Τι???? Δυο μέρες???

Πρέπει να μου έκανε πλάκα..Δεν είναι δυνατον ... Μα πως γίνεται αυτό? Μπορεί να φταίει και το φρούτο του διαβόλου , σκέφτηκα...
-Τώρα είσαι μια χαρά.. Μπορείς να φορέσεις την στολή σου και να ανέβεις στο κατάστρωμα . Ξύπνησες πάνω στην ώρα μικρέ.. Φτάνουμε στην Shell Town σε λίγη ώρα και ο Yagami σας μαζεύει επάνω ..
-Ευχαριστώ για όλα γιατρέ.. Είπα καθώς του έσφιξα το χέρι .
-Τίποτα, είπε και ξαναγύρισε στο γραφείο του. Εγώ έψαξα τριγύρω για να δω που είναι η μπλούζα και το καπέλο της στολής.Ήταν σιδερωμένα και έτοιμα επάνω σε μια καρέκλα στα αριστερά , μαζί με το katana μου.Τα φόρεσα γρήγορα καθώς ανυπομονούσα να μάθω τα νέα των ήμερων που κοιμόμουν , όπως επίσης και ανυπομονούσα να πατήσω το πόδι μου στην Shell Town και να βοηθήσω σε μια απο της μεγαλύτερες επιχειρήσεις των Marine που έγινε ποτέ σε θάλασσα εκτός Grand Line!Άρχισα να προχωράω για να βγω έξω και κοιτάζοντας το ιατρείο πίσω μου καθώς έκλεινα την πόρτα , θυμήθηκα την νοσοκόμα από το προηγούμενο πλοίο που υπηρετούσα!

Τι να έκανε αυτή η ψυχή άραγε ? ..Περπατούσα αργά αργά προς το κατάστρωμα ενώ έψαχνα τις τσέπες μου για να δω αν μου έπεσαν κατά την διάρκεια της μάχης..Ευτυχώς τα 500 μπελι που μου είχαν μείνει , ήταν ακόμα στην τσέπη μου.! Αν έβρισκα ευκαιρία στην Shell Town θα πήγαινα να πάρω 1-2 πράγματα που χρειαζόμουν.. Όταν έφτασα στο κατάστρωμα , είδα οτι ήταν μάλλον μεσημέρι , λόγω της θέσης του ήλιου. Περπάτησα απαρατήρητος ανάμεσα απο τους συναδέλφους μου μέχρι που ένας απο αυτούς ήρθε κοντά μου για να με συγχαρεί που τον έσωσα στην μάχη..Η αλήθεια ήταν πως δεν το θυμόμουν ,. άλλα δέχτηκα τα συγχαρητήρια μετα χαράς! Μετά απο λίγη ώρα , έφτασε στο κατάστρωμα ο Lieutenant Yagami ,μαζί με 2 άντρες που κουβαλούσαν 2 βαρέλια γεμάτα με όπλα και σφαίρες ..Μας διέταξε να σχηματίσουμε γραμμές , όπως και κάναμε. Μετά μας μίλησε
-Marines...Αυτή η αποστολή , είναι εξαιρετικά δύσκολη και επικίνδυνη .. Οι Incompatible Pirates είναι εξαιρετικά επικίνδυνοι και ειδικά η καπετάνιος τους ,"Dark Assasin" Sakura.Πριν λίγη ώρα μας ενημέρωσαν οτι μαζί της έιναι και δυο λιγότερο φημισμένοι αλλά αρκετά δυνατοί πειρατές ,η "Troublemaker" Melody D. Annie και ο "Diamond"Bill.. Τέλος στο ίδιο νησί υπάρχουν φήμες απο ντόπιους οτι εθεάθη και ένας άντρας με εμφάνιση Ikarian ..Βέβαια μπορεί αυτό να είναι φήμη άλλα θα εξακριβωθεί απο τους ίδιους τους Captains Very Good και Shu.. Γι αυτό θα παρακαλέσω αυτούς που θα τους μεταφέρουν απο τα κελιά , στα καράβια να είναι πάντα σε επιφυλακή

Μόλις τελείωσε την ομιλία , έκανε ένα νόημα με το δεξί του χέρι και αυτοί με τα βαρέλια ήρθαν μπροστά, τα άφησαν κάτω και άρχιζαν να μοιράζουν όπλα σε όλους. Κατα την διάρκεια αυτής της διαδικασίας ο Lieutenant συνέχισε να μιλάει ..
-Για τους λόγους που σας είπα πριν , ο οπλισμός σας θα αυξηθεί . Εκτός από τα σπαθιά σας , θα εφοδιαστείτε αποκλειστικά γι αυτήν την αποστολή με πιστόλια και καραμπίνες.
Όταν έφτασε η δικιά μου σειρά , έβαλα το πιστόλι στην ζώνη μου και κράτησα την καραμπίνα με το δεξί χέρι . Σκεφτόμουν οτι αυτά θα ήταν άχρηστα τώρα που είχα ανακαλύψει την δύναμη του φρούτου του διαβόλου που ειχα φάει ..Τότε στο μυαλό μου ήρθε η χρονική στιγμή που ανακάλυψα την δύναμη...Αυτός ο Akabane φταίει για όλα,έπρεπε να πληρώσει, άλλα αυτό δεν γινόταν..Μου είχε ξεφύγει..

Κι όμως...Αν πιάστηκε και αυτός μαζί με τους άλλους πειρατές?...Έπρεπε να μάθω με κάποιον τρόπο..Ο Lieutenant είχε σταματήσει την ομιλία και μας άφησε ελεύθερους για λίγη ώρα μέχρι να φτάσουμε στην Shell Town. Δεν μπορούσα να την διακρίνω το νησί , αν και δεν υπήρχαν σύννεφα στην κατεύθυνση που πορευόμασταν. Αντιθέτως υπήρχαν από πίσω μας, κάτι που μας έδινε μεγαλύτερη ταχύτητα διότι ο αέρας φυσούσε βόρεια..Με γρήγορα βήματα έφυγα απο το κατάστρωμα και κατευθύνθηκα προς τις φυλακές του πλοίου.Αν ήταν εκεί , θα περνούσε πολύ καλά, όχι αυτός, το χέρι μου Περπατούσα πολύ γρήγορα, για την ακρίβεια έτρεχα. όταν έφτασα στην πύλη των φυλακών είδα έναν φύλακα να περιμένει στην πόρτα. Κατευθείαν με σταμάτησε.Χωρίς δεύτερη σκέψη έβγαλα 300 μπέλι και του τα έδωσα.
-Μην το μάθει ο Lieutenant σε παρακαλώ.
-Δεν θα το μάθει ..Μην ανησυχείς .
Όλο περιέργεια και ανυπομονησία μπήκα μέσα στο σκοτεινό αυτό δωμάτιο .

Προχωρούσα ανάμεσα στα κελιά προσπαθώντας να βρω τον Akabane . Η όρασή μου δεν με βοηθούσε λόγο του σκοταδιού.Ξαφνικά από ένα κελί ακούστηκε μια κραυγή φόβου.Πλησίασα εκείνο το κελί χωρίς να χάσω χρόνο. Στάθηκα έξω από τις σιδερένιες μπάρες κοιτώντας μέσα.Εκεί είδα έναν κουλουριασμένο Akabane που είχε βρεθεί όσο πιο πίσω στην γωνία μπορούσε. Άνοιξα την πόρτα με τα κλειδιά που πήρα από την είσοδο και την άφησα ανοιχτή καθώς ο Akabane ήταν μόνος του στο κελί.Μπήκα μέσα με αργά βήματα ενώ από αυτόν ακούγονταν φωνές που παρακαλούσαν για βοήθεια .'Ένα χαιρέκακο χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη μου. 'Τουλάχιστον ξέρει τι τον περιμένει' σκέφτηκα. Τον σήκωσα στον αέρα με το αριστερό μου χέρι ιδιαίτερα εύκολα.Αυτό το φρούτο του διαβόλου εκτός από την ικανότητα μου να μεταμορφώνομαι σε κέρβερο , πρέπει να μου είχε δώσει και αυξημένη μυική δύναμη και όταν βρίσκομαι και στην ανθρώπινη μορφή μου .Τον κόλλησα με δύναμη στον ξύλινο τοίχο του πλοίου.

-Σου έλειψα Akabane?
-Φύγε, άσε με!
-Που είναι οι κουστουμάτοι σου τώρα?
Συνέχιζε τις άσκοπες προσπάθειες για να τον αφήσω
-Που είναι οι διασυνδέσεις στους μαριν που είχες ?Τον χτύπησα κουτουλιά
-Βοήθειαααααα!
-Τι έγινε? Εσύ ο τρομερός άντρας ζητάς για βοήθεια?
Από τον τοίχο που τον είχα κολλημένο τον σήκωσα επάνω από το σώμα μου και τον πέταξα κάτω από την μεριά της πόρτας με αποτέλεσμα να ακουστεί ένας δυνατός θόρυβος και αυτός να κάνει τούμπες από την υπερβολική δύναμη σύγκρουσης .Σηκώθηκε και ξαναπήγε σε μια γωνία ενώ εγώ προχωρούσα προς αυτόν με τον αργό Badass τρόπο μου,,Τον κλώτσησα στο πρόσωπο και του έσπασε την μύτη το χτύπημα. Έπιασε την μύτη του ενώ μια μικρή λίμνη αίματος δημιουργούνταν σιγά σιγά στο ξύλινο πάτωμα ..Τον σήκωσα για δεύτερη φορά στον αέρα
-Αυτό για την κοπέλα. Τον χτύπησα στο πρόσωπο με μπουνιά.
-Αυτό πάλι για την κοπέλα.Συνέχιζα να τον βαράω επικαλούμενος τον ίδιο λόγο.Έως ότου τον πέταξα στον απέναντι τοίχο

Βγήκα από το κελί και κλείδωσα ξανά την πόρτα.Μετά μόλις βγήκα από το δωμάτιο των φυλακών έδωσα τα κλειδιά πάλι στον φύλακα. Ευχαριστημένος για την εκδίκηση που πήρα ανέβηκα μέσ την αυτοπεποίθηση , ανέβηκα στο κατάστρωμα . Εκεί είδα τους συναδέλφους μου να μιλάνε σε πηγαδάκια ενώ το πλοίο πλησίαζε σε ένα νησί..Αυτό το νησί πρέπει να ήταν η Shell town.Αυτό το κατάλαβα από την επιβλητική βάση μας που φαίνεται από παντού.Ήταν χτισμένη στο ψηλότερο μέρος του νησιού αλλά την ακρίβεια ήταν μια πόλη νησί ! Καθώς φτάναμε όλο και πιο κοντά βλέπαμε το σήμα και την σημαία των Marine στην βάση , όπως επίσης και περίπου 10 με 15 πλοία Marine , χωρίς εμάς, που βρίσκονταν στο λιμάνι.Ο lIeutenant μας διέταξε να κάνουμε γραμμές μπροστά από τις σκάλες κατάβασης. όταν κατέβηκα στο λιμάνι επι τέλους, είδα περίπου 200 με 300 συναδέλφους μου να κάνουν διάφορες δουλειές στο λιμάνι και να περιπολούν.Σκέφτηκα ότι για να χρειάζεται τόση μεγάλη δύναμη αντρών για μεταφερθούν αυτοί οι πειρατές, τότε δεν θα ήταν όπως οι υπόλοιποι αδύναμοι των θαλασσών εκτός Grand Line.

Ρώτησα τον Lieutenant αν μπορώ να κάνω μια βόλτα κοντά στο λιμάνι και αυτός μου το επέτρεψε , αλλά μου είπε σε 30 λεπτά να είμαι πίσω .Έτσι , εγώ και τα 200 μπέλι μου , αρχίσαμε να προχωράμε στην πόλη.Ευτυχώς κατευθείαν βρέθηκα στην αγορά . Εκεί υπήρχαν πολλοί πωλητές και μαγαζιά , όπως επίσης υπήρχε και πολύς κόσμος που ψώνιζε. Οι άνθρωποι δεν φαίνονταν ιδιαίτερα χαρούμενοι και ήταν αρκετά βιαστικοί.Δεν μπορούσα να καταλάβω τον λόγο ..Και προστασία των Marine είχαν αλλα και όχι μόνο αυτό .Την βάση διοικούσε ένας από τους πιο δυνατούς Marine της East Blue, ο Captain Morgan ''the axehand'' ,ήταν στην βάση οπότε αυτό ήταν ένας παραπάνω λόγος ώστε οι πειρατές να αποθαρρύνονται. Μπήκα σε έναν μικρό φούρνο για να πάρω ένα μικρό ψωμί .Μέσα είδα έναν μουστακαλή φούρναρη γύρω στα 50 και έναν δυο πελάτες

Περίμενα υπομονετικά έως ότου έφτασε η σειρά μου .Αγόρασα το πιο μικρό ψωμάκι που βρήκα και αφού μου έμειναν μερικά μπέλι , άρχισα να προχωράω για το τοπικό καπνοπωλείο ώστε να πάρω λίγα τσιγάρα.Παρατήρησα οτι ο φούρναρης ήταν κάπως αγχωμένος όταν με είδε , απορώ όμως γιατί...Τι να τον έκανε άραγε να φοβάται τόσο? Η μόνη εξήγηση που μπορούσα να δώσω ήταν οτι με φοβόταν λόγο της στολής μου...Το καπνοπωλείο ήταν άδειο οπότε αγόρασα κατευθείαν τσιγάρα και σπίρτα και βγήκα έξω . Άναψα ένα απο αυτά, το έβαλα στο στόμα μου και άρχισα να προχωρώ προς το λιμάνι

Καθώς κατέβαινε προς το λιμάνι ο Vergil κοιτούσε το τοπίο γύρω του. Μπροστά του έβλεπε μια μεγάλη πόλη, με το λιμάνι της. Ήσυχη του φαινόταν ως τώρα. Ήσυχη κι ήρεμη. Ακριβώς όπως ονειρευόταν τον κόσμο. Πειρατές δεν φαινόταν ούτε κακούργοι άλλοι. "Να μια πόλη πρότυπο για την κοινωνία" σκεφτόταν ικανοποιημένος. Απέδιδε την άνθηση αυτή στη σιδερένια πειθαρχία και την αυστηρή διοίκηση του Captain Morgan. Ευχαριστημένος περπατούσε και κοιτούσε γύρω του τους κατοίκους να κάνουν τις δουλειές τους. Όλοι έμοιαζαν ξέγνοιαστοι και χαρούμενοι. Αλλά η χαρά αυτή εξαφανιζόταν μόλις τον κοιτούσαν. Απόρησε μ' αυτό. Αιτία δεν υπήρχε, αφορμή δεν είχε δώσει, και σαν Marine ήταν αυτονόητο πως ήταν με το μέρος τους. Οπότε ποιος ο λόγος να σκύβουν το κεφάλι στο πέρασμά του; Γιατί να κοιτάν αλλού καθώς περνούσε, να χαμηλώνουν το βλέμμα και να βλέπει μέσα τους το φόβο όταν διασταυρώνονταν τα μάτια τους; Δεν καταλάβαινε τίποτα ο Vergil. Αλλά δεν έδωσε και πολύ σημασία. Σκοπός δεν ήταν ν' αναλύσει την συμπεριφορά των κατοίκων, αλλά να τους διατηρεί ασφαλείς. Συνέχισε το δρόμο του ανέμελος. Το καράβι φάνηκε από μακρυά. Οι συνάδελφοί του προετοίμαζαν την αποβίβαση. Θα πηγαίναν στη βάση, θα διαπίστωναν αν υπήρχε λόγος ενίσχυσης του νησιού και μετά θ' αναχωρούσαν οι θα έμεναν. Καθώς περνούσε από ένα δρόμο ένα μικρό χαμίνι έπεσε πάνω του. Ο κόσμος γύρω έκπληκτος κι έντρομος σταμάτησε ότι έκανε και μ' έκδηλη έκπληξη και τρόμο περίμενε τη συνέχεια. Η μεγαλύτερη έκπληξη του Vergil ήταν το βλέμμα του παιδιού. Ήταν έντρομο, λες κι έβλεπε μπροστά του όλους τους δαίμονες της κολάσεως. Έτρεμε από το φόβο του κι είχε κοκαλώσει. Ο Vergil έσκυψε πάνω του και το έπιασε μαλακά από τους ώμους. Το πλήθος συγκράτησε έναν αναστεναγμό. Το σήκωσε μαλακά και το έστησε όρθιο. Το παιδί ακόμα έτρεμε. Είχε βάλει τα χέρια του μπροστά από το πρόσωπο σαν να περίμενε ξυλοδαρμό. Ο Vergil το αγνόησε αν και μέσα του λυπόταν αφάνταστα που τον αντιμετώπιζαν έτσι. Άπλωσε το χέρι του και τίναξε τα χώματα από τη μπλούζα του παιδιού.
-"Είσαι καλά μικρέ; Χτύπησες πουθενά;" ρώτησε αλλά απάντηση δεν πήρε. Είδε κοντά μια βρύση, σήκωσε το παιδί στην αγκαλιά του και πήγε εκεί. Το άφησε στο πεζούλι, έβγαλε το μαντήλι του κι άρχισε να το καθαρίζει. Το παιδί δεν πίστευε τα μάτια του κι ο κόσμος το ίδιο. Το χάιδεψε μετά στο κεφάλι και του είπε τρυφερά να φύγει. Εκείνο τον κοίταξε ακόμα δύσπιστο και είπε:
-"Εσύ δεν είσαι σαν κι αυτούς, γιατί; Δεν με χτύπησες που έπεσα πάνω σου, ούτε με βασάνισες ή με πήγες φυλακή. Ευχαριστώ." κι έτρεξε μακρυά.
Ο Vergil θορυβήθηκε από όλα αυτά. Τι εννοούσε ο μικρός; Πλησίασε έναν περαστικό, αυτός χαμήλωσε το βλέμμα κι έκανε να τον αποφύγει, κι άλλος ο ίδιο, κι επόμενος. Κανείς δεν του μιλούσε. Τι συνέβαινε εδώ; Είχε τρομοκρατηθεί. Στο τέλος άρπαξε έναν από τους ώμους και τον ρώτησε τι συνέβαινε. Δεν πήρε απάντηση μόνο βλέμματα τρόμου. Άφησε τον άνθρωπο κάτω. Γύρισε και κοίταξε τον κόσμο. Όλοι τον απέφευγαν σαν να 'χε λέπρα. Δεν ήταν φυσιολογικό. Τι συνέβαινε εδώ; Υποτίθεται πως εδώ ήταν παράδεισος, γιατί όμως του φαινόταν κόλαση; Τι στο καλό γινόταν εδώ; Έτρεξε προς το λιμάνι, ήθελε να φύγει μακρυά από 'δω. Όσο μακρύτερα γινόταν. Έτρεχε μέχρι να φτάσει στο πλοίο, αλλά κάτι τον σταμάτησε. Ένας νεαρός με μια παρέα Marine. Είδε τους δικούς του και κατευθύνθηκε προς αυτούς. Ήθελε να ρωτήσει να μάθει. Φλεγόταν. Αλλά τότε όλα τα ερωτήματα του διαλύθηκαν κι απαντήθηκαν μιας κι οι συνάδελφοί του προέβησαν σε πράξεις ανάρμοστες. Βασάνισαν κι υποτίμησαν τους κατοίκους. Τους ταπείνωσαν για τη διασκέδασή τους. Κι όλα αυτά με πρόσχημα τη δικαιολογία πως θα τους ανέφεραν στον Morgan κι αυτός θα τους κανόνιζε. Διότι ο Morgan έβλεπε την ανυπακοή προς τους Marines σαν ανυπακοή προς αυτόν, και τους ανυπάκουους και τους προδότες τους σκότωνε. Το κεφάλι του Vergil βούιζε, δεν πίστευε τα όσα είδε. Τα όσα άκουσε κι έμαθε. Δεν ήταν η δικαιοσύνη που ονειρευόταν έτσι. Απείχε πολύ από αυτήν. Κι ο παράδεισος που ήξερε αποδείχτηκε ένα μεγάλο ψέμα. Έτσι ο Vergil έμαθε με το σκληρό τον τρόπο την διαφορά της ψευδαίσθησης και της αλήθειας. Κι ορκίστηκε για πρώτη φορά εκδίκηση. Κι αποφασισμένος κίνησε για το πλοίο του, γιατί η δικαιοσύνη του ήταν πάνω απ' όλα.

Έτρεχα προς το λιμάνι.ΤΟ κεφάλι μου βούιζε.Ήταν τόσα πολλά αυτά που ήθελα να μάθω και άλλα τόσα αυτά που σκόπευα να κάνω..Αυτό το περιστατικό με το χανουμάκι με έκανε να θέλω να γίνω Admiral ακόμα περισσότερο ωστε να μπορώ να καθαρίσω ακόμα και τους Marine απο μέσα..Άραγε ο fleet admiral γνωρίζει τι γίνεται εδώ ? Αν γνωρίζει είναι ανεπίτρεπτο να να το αφήνει να συμβαίνει .ΑΠο την άλλη μπορεί ο Morgan και τα τσιράκια του να καλύπτουν τα περιστατικά επειδή το νησί απέχει πολύ απο τα κεντρικά οπότε μπορούν να τα φέρουν όπως θέλουν .Ξαφνικά κάποιος με τράβηξε απο την μπλούζα.Εγώ έπεσα κάτω καθώς δεν το περίμενα αυτό και επειδή ήμουν και αφηρημένος .Είχα τόσα νεύρα που σκότωνα άνθρωπο.Ποιος να ήταν άραγε αυτός που με κράτησε ?

Γύρισα το κεφάλι μου και είδα έναν άντρα με στολή Marine σε μεγαλύτερη βαθμίδα απο την δικιά μου ,αλλά όχι πάνω απο Lieutenant ,πολλές ουλές στο πρόσωπο και στα χέρια να με κρατάει απο το γιακά καθώς ήμουν κάτω.Ήταν γύρω στα 45.
-Τι δουλειά έχεις εδώ ?
-Τι εννοείτε κύριε?
-Σου μίλησα καθαρά ...ΤΙ δουλειά έχεις εδώ Marine?
ΤΟ ύφος του άρχισε να με νευριάζει.Μια φωνή τριγύριζε στο μυαλό μου που μου έδινε καθαρά μια συγκεκριμένη εντολή '''Σκότωσέ τον''.όμως εμφανήστηκε και μια δεύτερη που μου έλεγε να μην το κάνω , γιατί θα υπάρχει πρόβλημα στην καριέρα μου ως Marine..Τι ήταν αυτές οι φωνές??Τις είχα ξανακούσει στο Bliss Kingdom...Άρχισα να τις ακούω αφότου έφαγα το φρούτο..Δεν ηταν όμως ακριβώς 'φωνές'' όπως αυτές που κάνουμε όταν μιλάμε, αλλά κάτι σαν συνείδηση ..Ξαφνικά οι φωνές του άγνωστου μαριν με επανέφεραν στον πραγματικό κόσμο.
-Με ακούς ρε που σου μιλάω??
-Ε....έχω πάρει άδεια απο τον Lieutenant Yagami Κύριε,,,
Άρχισε να μου φωνάζει
-Δεν με ενδιαφέρει τι έκανε αυτός, ο Captain Morgan είπε οτι σας ήθελε όλους στο λιμάνι και εκεί έπρεπε να βρίσκεσαι
-Σας παρακαλώ μην μου φωνάζεται κύριε.Δεν ξέρω καν ποιος είσαι , κοι ούτε αν είσαι όντως Marine, γι αυτό χαμήλωσε τον τόνο σου.'Εκανα επιθετικά

-Είμαι ο Ripper.Δεύτερος επικεφαλής της βάσης μετά τον Morgan και θα σου μιλάω όπως θέλω και γουστάρω.Άκουσες σκουπίδι εκπεδευόμενε? Είπε και με κλώτσησε με το δεξί του πόδι στον θώρακα με αποτέλεσμα να κυλιστώ λίγο πιο πίσω.Ο λίγος κόσμος που ήταν τριγύρω, έβλεπε διακριτικά τι γινόταν. Αυτό που είχε κάνει είχε ξεπεράσει τα όρια. Ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι .Ξαφνικά το σώμα μου άρχιζε να αλλάζει πάλι , αλλά αυτή την φορά όχι όπως στο Bliss Kingdom, δηλαδή κατά τύχη.Αυτή την φορά το έλεγχα εγώ . όταν είχα πάρει την πλήρη μορφή του κέρβερου ο Ripper είχε πέσει κάτω στο έδαφος και με κοιτούσε τρομοκρατημένος .Τον πλησίαζα αργά αργά ενώ τον θυμό μου συμμερίζονταν και τα τρια κεφάλια μου .Γρύλιζα απειλητικά .Στάθηκα ακριβώς απο πάνω του και έστρεψα και τα τρία κεφάλια μου προς το δικό του.
-Αυτό που κάνεις εσύ και ο Morgan δεν θα μείνει έτσι, θα σας αναφέρω στα κεντρικά και αν δεν κάνουν αυτοί τίποτα θα γυρίσω μονος μου και θα σας τσακίσω ακόμα αν αυτό μου στερήσει την θέση μου.
Γύρισα απότομα ενώ είχα ακόμα την μορφή κέρβερου και άρχισα να τρέχω προς το λιμάνι.Πλέον αυτό ήταν κοντά .

Έτρεχα με μεγάλη ταχύτητα. Σε αυτό βοηθούσαν και τα 4 πόδια μου.Στο μυαλό μου ήταν σχηματισμένη μια λέξη. Η εκδίκηση. Με το που έφτασα στο λιμάνι είδα την πλάτη ενός φαλακρού γυμνασμένου άντρα.Αυτός είχε αποκεφαλίσει έναν άλλο άντρα που κρατούσε ένα καλάμι . Απο δεξιά και αριστερά έβλεπα συναδέλφους μου να τρέχουν προς τα πάνω του κρατώντας όπλα.Αυτό σημαίνει πως ήταν πειρατής η κακοποιός, αλλά και να μην ήταν , είχε μόλις αποκεφαλίσει έναν άλλο και αυτό τον έκανε εγκληματία.Χωρίς δεύτερη σκέψη άρχισα να τρέχω προς τα πάνω του με όλη μου την φόρα.Θα τον έπιανα σίγουρα. Αυτή ήταν η δικαιοσύνη στην οποία πίστευα. Η προστασία των πολιτών είναι πάνω απ όλα .Οι εγκληματίες δεν πρέπει να υπάρχουν σε αυτόν τον κόσμο, θα τους αφανίσω όλους.Δικαιοσύνη ήταν αυτό, όχι να τρομοκρατείς τους πολίτες κάνοντας κατάχρηση εξουσίας.Ξαφνικά όμως αυτός ο άντρας εξαφανίστηκε

Σταμάτησα αστραπιαία σηκώνοντας σκόνη με τα πόδια μου.ΤΙ ήταν αυτό που μόλις είχε κάνει? Ήταν μαγεία? Αποκλείεται, δεν υπάρχουν μάγοι....Μήπως ήταν φρούτο του διαβόλου? ..Το σκέφτηκα για ένα λεπτό, ναι αυτό θα ήταν ..Τότε θα έπρεπε να τον αντιμετωπίσω εγώ. Είμαι ο μόνος χρήστης φρούτου του διαβόλου και πρέπει να προστατέψω τους συναδέλφους μου. ΜΕ αποφασιστικότητα πάτησα δυνατά στο έδαφος και άρχισα να ξανατρέχω προς την κατεύθυνση στην οποία είχε εξαφανιστεί εκείνος ο άντρας. Ξαφνικά είδα στην αριστερή πλευρά, την οποία είχαν σταματήσει οι μαριν επειδή τον είδαν να εξαφανίζεται , να πετάγονται παντού αίματα απο αποκεφαλισμούς.Έπεφταν ο ένας μετά τον άλλο και δεν ήξεραν που να χτυπήσουν .Τα αίματα όμως είχαν πέσει επάνω στον αόρατο άντρα κάνοντας τον να είναι σε κάποια σημεία το όπως τα χέρια του και το σώμα του , κόκκινος. Προσπερνώντας τα πτώματα των συναδέλφων μου έφτασα κοντά σε αυτό τον άντρα . Τον δάγκωσα , μάλλον στα πλευρά πετώντας τον με πολύ δύναμη σε ένα κτήριο που βρίσκονταν απέναντι με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μαι τεράστια ρωγμή απο την σύγκρουση

Τότε ξαφνικά εμφανίστηκαν κάποια μέρη του σώματός του. Για την ακρίβεια το πλευρό του που τον είχα δαγκώσει , και τα πόδια του. Χωρίς να χάσω χρόνο έτρεξα προς τα πάνω του πηδώντας πάνω απο τους συναδέλφους μου. Όταν τον είχα πλησιάσει αρκετά εκείνος πήδηξε στον τοίχο πίσω του και μετά επάνω μου. Χωρίς να προλάβω να αντιδράσω , μου έβαλε τρικλοποδιά με αποτέλεσμα να πέσω και να χτυπήσω με φόρα στον ίδιο τοίχο. Με την σύγκρουση πήρα την ανθρώπινη μορφή μου . Έπιανα το κεφάλι μου που είχε ματώσει , άρχισα να βλέπω τα πράγματα θολά και να ζαλίζομαι . Είδα αυτόν τον άντρα να έρχεται με φόρα προς τα πάνω μου. Τότε σηκώθηκα αστραπιαία και απέκρουσα το σπαθί του με το δικό μου

Μετα το χτυπημα μου οταν αυτος ο τρι-κεφαλος σκυλος χτύπησε με δύναμη στον τοιχο πηρε ανθρωπινη μορφη.. Πιθανως καποιος χρηστης-φρουτου τοτε σκεφτηκα και με πολυ δυνατη και περιεργη δυναμη... Δεν σκοπευα να αναλυσω αλλο την δυναμη αυτου του αντιπαλου μου,προφανως αφου μετα την συγκρουση εχασε την μορφη τοτε προσφατα θα την απεκτησε αυτη την δυναμη και δεν πληρη ελεγχο πανω της... Επιτεθηκα και τοτε απεκρουσε με το σπαθι του το δικο μου... Δεν πρεπειθ να σπαταλησω πολυ χρονο και ενεργεια εδω αλλο.. Συντομα η δυναμη μου θα εξασθενησει πληρως οποτε πρεπει να τελειωσω αυτη την μαχη οσο πιο συντομα γινεται..
Αφου ημουν ακομα λιγο αορατος δεν είχε παρατηρησει οτι είχα και αλλο σπαθι οποτε του επιτεθηκα και με αυτο, την τελευταια στιγμη εκανε μια κωλοτουμπα προς τα πλαγια αποφευγωντας βαρυ τραυματισμο και γλυτωνοντας μονο με ενα μετριο κοψιμο στο μπρατσο του.. Δεν εχασε καθολου χρονο και σηκωθηκε να μου ξαναεπιτεθει.. Στα ματια του εβλεπα ενα δυνατο μαχητη.. Δεν θα εγκατεληπε μεχρι να τα δωσει ολα και εκεινη την στιγμη καταλαβα οτι αυτη την μαχη δεν θα μπορεσω να την τελειωσω οσο γρηγορα θα ηθελα...

Ξαναορμηξα κατα πανω του και αυτος πηδηξε σε εμενα, οταν τα σπαθια μας συγκρουστηκαν ενα ωστικο κυμμα σηκωθηκε σπρωχνοντας διαφορους marines τριγυρω μερικα μετρα πιο πισω... Το πατωμα κατω απο τα ποδια ειχε αρχισει να ραγιζει.. Ηταν δυνατος για καποιον της ηληκιας του... Ωστοσο ειχα χασει το πλεονεκτημα του να μην με βλεπει με αυτα τα αιματα πανω μου... Αλλα οχι για πολυ ακομα... Θα χρειαστει κατι παραπανω αν θελει να με νικησει...
Εεε... Νεαρε marine..
Μπα μιλας κιολας? Δεν το περιμενα...
Οχι μονο μιλαω...
Εκεινη την στιγμη πιεσα παραπανω τον ευατο μου και αρχισα να εξαφανιζω τα αιματα οπου βρισκονταν πανω μου και προδιδαν την θεση μου.. Παρατηρησα τον marine απο εκει που ηταν πιο σοβαρος και σιγουρος για την μαχη να γουρλωνει τα ματια του...
Η δυναμη του φρουτου μου δεν κανει αορατο μονο εμενα αλλα και οτιδδηποτε αγγιζω το εξαφανιζω και αυτο με την θεληση μου... Για να σε δω τωρα..
Με τα σπαθια μου τον εσπρωξα προς τα πισω και εκανα ενα αλμα στον αερα.. Υστερα ελευθερωσα τις αλυσιδες που ηταν προσκολλημενες στα bracers μου και τα σπαθια.. Αρχισα ακαταπαυστα να εκτοξευω τα σπαθια μου κατα πανω μου,να τα τραβαω πισω και να τα ξαναεκτοξευω... Ηταν γρηγορος και τα περισσοτερα χτυπηματα ενστικτοδως τα απεφευγε την τελευταια στιγμη αλλα απο την στιγμη οπου δεν μπορουσε να δει τις επιθεσεις μου απο που ερχονταν και που καταληγανε ηταν θεμα χρονο μεχρι να τον πετυχω...

Αυτός ο αόρατος άντρας ήταν ο πιο δυνατός μακράν που είχα αντιμετωπίσει , και με αυτό το φρούτο φαινόταν σχεδόν αδύνατον να τον νικήσω. Κάθε του χτύπημα ερχόταν όλο και πιο δυνατά επάνω μου . Άραγε για ποιον λόγο πολεμούσε τόσο καλά άλλα και με τέτοια μανια εναντίων των Marine? Μήπως ήταν κι αυτός θύμα της κάποιου Marine όπως ο Morgan? Ξαφνικά με ένα χτύπημα του κόντεψε να μου κόψει το πόδι. Ευτυχώς που τελευταία στιγμή , έστριψα το κατανα προς τα δεξιά .Με αυτή την κίνηση , απέφυγα τον ακρωτηριασμό , όμως όχι και μια μεγάλη ουλή.Αυτό με έκανε να χάσω την ισορροπία μου . Αυτό πρέπει να ήταν το τέλος μου.Μια στιγμή μπορούσε να μου κοστίσει την ζωή. Όμως δεν με σκότωσε. Επειδή είχαν αρχίσει να του επιτίθενται οι συνάδελφοι μου .

Εκτιμούσα αυτό που έκαναν για μένα αλλά ταυτόχρονα με νευρίασα απίστευτα.Σηκώθηκα με όσες δυνάμεις μου είχαν απομείνει και άρχισα να τρέχω προς αυτόν που πολεμούσα.Οι Marine που του επιτέθηκαν είχαν πεθάνει απο αποκεφαλισμούς επειδή έκαναν επιθέσεις απο κοντά.O Morgan διέταξε 30 άντρες να σηκώσουν τις καραμπίνες τους και να τον πυροβολήσουν, όπως και έκαναν. Πρέπει να πέτυχαν τον άντρα αυτόν στο δεξί πόδι γιατί είχε πέσει κάτω με τον ίδιο τρόπο όπως εγώ. Αυτό ήταν άνανδρο που έκανε ο Morgan.Εκτός του γεγονότος οτι διέκοψε την μάχη μεταξύ δυο αντρών , πυροβόλησε και δικούς του Marine μαζι με αυτόν. Σήκωσαν τις καραμπίνες για δεύτερη φορά.

Εκείνη την στιγμή έτρεξα μπροστά τους για να σταματήσω αυτήν την τρέλα .Δεν θα σκοτώσει ούτε άλλους Marine ούτε αυτόν.Στάθηκα μπροστά τους με ανοιχτά τα χέρια και άρχισα να μιλάω απευθυνόμενος στον Morgan
-Αυτή είναι η δικιά μου μάχη! Αν εσύ είσαι κότα τότε σταμάτα και άσε με εμένα να πολεμήσω σαν άντρας με αυτόν
-Φύγε απο μπροστά σκουπίδι, είπε ο Morgan,
-Εμένα λες σκουπίδι? Εσύ που χαλάς το όνομα των Marine τι είσαι ? Κάνεις κατάχρ.....
-Σκάσε μικρέ. Στοχεύσατε ..είπε σε μένα και μετά στους άλλους MAarine ΠΥΡ
-Είπα σταμάτα! Φώναξα με όλη μου την δύναμη . Το μυαλό μου άρχισε να θολώνει. Όλοι τριγύρω άρχισαν να πέφτουν ένας ένας λιπόθυμοι μαζί με τον Morgan.Οι μόνοι που ήμασταν όρθιοι πλέον, ήταν ο άντρας που πολεμούσα και εγώ.Τι έκανα μόλις τώρα?Ήταν άραγε δύναμη απο το φρούτο του διαβόλου? Δεν έχω χρόνο να το αναλύσω , σκέφτηκα..Στεκόμουν με δυσκολία στα πόδια μου , αλλά η δύναμη της θέλησης μου με κρατούσε επάνω ...Θα τελείωνα αυτήν την μάχη ακόμα και αν μου κόστιζε την ζωή και τώρα, θα ήταν μια δίκαιη μάχη, έτσι όπως πρέπει.Ενας προς ένα.Έσκυψα και πήρα ένα σπαθί απο έναν νεκρό Marine και ύστερα γύρισα προς αυτόν.
-Ας τελειώσουμε την μάχη μας...είπα και άρχισα να τρέχω με φόρα προς τα πάνω του

-Έχεις κότσια μικρέ...
Δεν έγινε αόρατος , όπως δεν άλλαξα και εγώ μορφή. Και ο δυο ήμασταν πολεμιστές. Αυτό συνεπάγεται με μια δίκαιη μάχη χωρίς κόλπα. Αναγνώριζα αυτόν τον άντρα ως ισάξιό μου.Όμως τώρα που είχα και εγώ δυο σπαθιά τα πράγματα μπορεί να άλλαζαν υπέρ μου. Τα σπαθιά μας συγκρούστηκαν για δεύτερη φορά δημιουργώντας ένα ακόμα ωστικό κύμα που έκανε όσους Marine πήγαιναν να σηκωθούν , να πέσουν.Κανένας απο τους δυο δεν υποχωρούσε .Τα σπαθιά μας έμεναν κολλημένα στην ίδια θέση στην οποία είχαν συγκρουστεί.Τον έσπρωχναν με όλη μου την δύναμη , όση μου είχε απομείνει χωρίς αποτέλεσμα. Και οι δυο δείχναμε εξαντλημένοι απο την μάχη .Με μια ξαφνική κίνηση κατέβασε τα σπαθιά του και άρχισε να μου επιτίθεται χρησιμοποιώντας το ίδιο κόλπο με τις αλυσίδες όπως και πριν.

Απόφευγα έντεχνα τα χτυπήματά του πλησιάζοντας τον έδειχνα να κερδίζω μέχρι που έκανε μια κίνηση με το σπαθί του που θα μπορούσε να με κόψει στα δυο απο τον δεξί ωμό μέχρι το αριστερό πλευρό.όμως κάνοντας ένα άλμα προς τα πίσω κατάφερα να μου κόψει μόνο την μπλούζα
-Τώρα σίγουρα θα πρέπει να αγοράσω μια καινούρια..Τι κρίμα..Και ήταν η πρώτη μου στολή.
Άρχισα να τρέχω πάλι προς τα πάνω του. Αυτή τη φορά είχα σχέδιο. Όταν έφερε τα σπαθιά του κοτά στο στήθος του σε θέση X πέρασα το δικό μου Katana ανάμεσά τους με αποτέλεσμα να περάσει μέσα απο το στομάχι του.Αμέσως μετά έκανα μια τούμπα προς τα πίσω , όπως έκανε και εκείνος,

Στάθηκε στα γόνατά του όπως έκανα και εγώ. Έπιανε την πληγή του ενώ η ανάσα του ήταν βαριά.
-Ήταν μια πολύ καλή μάχη είπα με δυσκολία ενώ δίπλα μου άκουγα ποδοβολητά,
-Δεν λες τίποτα
Οι αισθήσεις μου άρχισαν να με εγκαταλείπουν. Είχα χάσει πολύ αίμα κατα την διάρκεια της μάχης , και είχα χτυπήσει και το κεφάλι μου.ΜΕ το ένα χέρι έπιασα την γη και με το άλλο το κατανα μου.Δεν έπρεπε να τα παρατήσω εδώ,όχι τώρα,Το σώμα μου όμως δεν με άκουγε ..Η τελευταία εικόνα που είχα πριν χάσω τις αισθήσεις μου ήταν αυτή του άντρα που πολεμούσα.Είχαν πέσει πάνω του περίπου 10 Marine και του περνούσαν χειροπέδες. Οι τελευταίες λέξεις που σκέφτηκα πριν λιποθυμήσω ήταν οι εξής ''Τουλάχιστον αποδόθηκε δικαιοσύνη''