[Τέλος]Marine Corruption:Ο τελευταίος προορισμός μου στην East blue! (Rage pt1)

Στο προηγούμενο επεισόδιο ( ): Τέλος πάντων...το θέμα είναι ότι η δουλειά τελείωσε. Ο Higuma ηττήθηκε κι αν οι ληστές δεν αποθαρρυνθούν θα κανονιστούν μέσα στις επόμενες τρεις μέρες. Εγώ να πηγαίνω τώρα...πρέπει να κλείσω ένα δωμάτιο για τρεις μέρες και να κάτσω να ξεκουραστώ., είπα στο δήμαρχο.
Βεβαίως, το καταλαβαίνω. Σε ευχαριστώ εκ μέρους όλου του χωριού για τις υπηρεσίες που μας προσέφερες, σου ευχόμαστε ένα καλό ταξίδι., με ευχαρίστησε ο δήμαρχος.
Επίσης, θέλω να προσθέσω πως είσαι ευπρόσδεκτος στο χωριό μας όποτε θέλεις., πρόσθεσε.
Εεε, παρακαλώ, δεν κάνει τίποτα...το καθήκον μου έκανα εξ άλλου.., έκανα εγώ αμήχανα. Σηκώθηκα, βγήκα από το δημαρχείο και κατευθύνθηκα προς το τοπικό πανδοχείο με τον Higuma από πίσω μου. Μόλις μπήκα μέσα ρώτησα την κοπέλα που είχε το πανδοχείο:
Γεια σας...θα ήθελα να ήξερα αν υπάρχουν κενά δωμάτια για να μείνω για τρεις μέρες.
Βεβαίως υπάρχουν...ορίστε το κλειδί σας. Ω, όχι, δεν χρειάζεται τώρα, πληρώνετε όταν παραδώσετε..., πρόσθεσε βλέποντάς με να βγάζω λεφτά.
Α, εντάξει. Ευχαριστώ., είπα και ανέβηκα αμέσως στο δωμάτιό μου...
Έβλεπα πίσω μου τους κατοίκους του χωριού να με χαιρετούν καθώς έπλεα με τη βαρκούλα μου προς το λιμάνι της Shell town. Είχα διώξει τους ληστές για άλλη μια φορά μέσα σε αυτές τις τρεις μέρες, και τους έκανα να καταλάβουν πως αυτή τη φορά ήταν οριστικό...
__________________________________________________________________________________
Είχα κάτσει μέσα στη βάρκα μου και απολάμβανα τον ήλιο όσο μπορούσα μέχρι να φτάσω στο νησί. Είχα πάρει αρκετές προμήθειες αυτή τη φορά. μη θέλοντας να ξεμείνω και πάλι μέσα στη μέση της θάλασσας. Δεν είχα προφτάσει να κλείσω τα μάτια μου όταν κάτι διατάραξε την ησυχία μου. Άνοιξα τα μάτια μου γρήγορα, ξαφνιασμένος, για να διαπιστώσω πως αυτός που με ενοχλούσε δεν ήταν άλλος από τον Higuma, ο οποίος μου φώναζε για να τον αφήσω να φύγει και βλαστημούσε δυνατά.
Α, εσύ είσαι...; Βούλωσέ το τώρα γιατί θέλω να απολαύσω τον ήχο της θάλασσας., του είπα φανερά ενοχλημένος.
Όταν ελευθερωθώ θα..., πήγε να πει.
ΑΝ ελευθερωθείς..., τον έκοψα εγώ.
Θα δεις παλιόπαιδο...από εκεί που δεν το περιμένεις θα σου έρθει!, απείλησε.
Μπορείς να πετάς όσες απειλές θέλεις...και πάλι στη φυλακή θα καταλήξεις., του είπα.
Θα δεις..., είπε αυτός με ένα υποχθόνιο ύφος.
Κοίτα φίλε...όλο λόγια είσαι και βαρέθηκα τις ανοησίες σου...κάνε κάτι επιτέλους ή σταμάτα να μιλάς...προσπαθώ να χαλαρώσω., του απάντησα εγώ με ένα ελαφρώς ειρωνικό τόνο.
Τόλμησες να τα βάλεις με τον Higuma! Εγώ έχω 8.000.000 beli bounty!
Κι εγώ είχα μια σκασίλα...κι αν δεν το βουλώσεις σύντομα θα βρεθείς στον πάτο της θάλασσας..., του είπα εγώ που είχα αρχίσει να χάνω την υπομονή μου...

Τότε εκείνος άνοιξε το στόμα του να απαντήσει αλλά δεν πρόλαβε. Αντί να μιλήσει έλαβε μια μπουνιά στο πρόσωπο και δεν ξαναπροσπάθησε να μιλήσει...
...Είχαν περάσει πια πέντε μέρες από την αποχώρησή μου από το Dawn island κι επιτέλους είδα λίγη στεριά στον ορίζοντα.
Ε, ληστή, ετοιμάσου. Σε καμιά ώρα μετακομίζεις., τον ειρωνεύτηκα. Εκείνος δεν μίλησε, παρά μόνο μουρμούρισε κάτι κι έκατσε σιωπηλός. Πέρασε περίπου μιάμιση ώρα μέχρι να φτάσουμε στο λιμάνι. Όταν έδεσα τη βάρκα βγήκα έξω και κατευθύνθηκα ευθύς προς την βάση των marine στην πόλη με τον Higuma ακριβώς από πίσω μου. Μπήκα μέσα στο προαύλιο που ήταν ένας μεγάλος ανοιχτός χώρος στρωμένος με άμμο κάτω η οποία έκαιγε κάτω από τον καυτό μεσημεριανό ήλιο. Δεν ήταν μέχρι εκείνη τη στιγμή που πρόσεξα πόση ζέστη έκανε. Δεν έχασα το χρόνο μου εκεί, συνέχισα και μπήκα αμέσως μέσα στο κτήριο. Καθώς δεν ήξερα που θα έβρισκα τον Captain Morgan ρώτησα τον πρώτο marine που συνάντησα:
Είμαι εδώ για να δω τον Captain Morgan.
Ποιος είσαι; Δεν δέχεται "επισκέψεις" ο κύριος morgan..., με ρώτησε.
Luke Sykpe, marine από την South blue., του απάντησα.
Ναι...σε ξέρω, και ο κύριος από πίσω σου ποιος είναι;, απόρησε.
Είναι ο Higuma, ο ληστής που δημιουργούσε σοβαρά προβλήματα στο Dawn island...τον έφερα για φυλάκιση., απάντησα αμέσως.

Για φυλάκιση; Θα τον πάρω εγώ., είπε ο marine.
Εντάξει, απλώς πείτε μου που θα βρω το γραφείο του κυρίου morgan., του είπα.
Είναι στον δεύτερο όροφο. Μόλις ανέβεις στο τέλος του διαδρόμου., μου είπε εκείνος. Εγώ δεν απάντησα, απλά άρχισα να κατευθύνομαι προς τη σκάλα. Ακολούθησα τις οδηγίες του marine και μπήκα στο δωμάτιο.
Ποιος είναι;, ρώτησε ένας άντρας που κοιτούσε έξω από το παράθυρο.
Luke Sykpe, έρχομαι από την North Blue με διπλή αναφορά., απάντησα.
Κάθισε., μου είπε καθώς καθόταν ο ίδιος στην καρέκλα του, υποδεικνύοντας μου μια καρέκλα μπροστά στο γραφείο του.
Λοιπόν, τι έχεις να μου πεις;, με ρώτησε.
Θα ξεκινήσω από την αποστολή στο Kingdom of Hesclusia. Το πρόβλημα με τους ληστές διορθώθηκε. Βοήθησα τη βασιλική φρουρά να τους απωθήσει οριστικά, νικώντας σε μάχη τον αρχηγό τους κι έμαθα το λόγο των συνεχόμενων επιθέσεων., είπα.
Χμ...και ποιος ακριβώς ήταν αυτός ο λόγος;, ρώτησε γεμάτος περιέργεια.
Βρίσκονταν υπό τις διαταγές του μεγάλου πειρατή Hisagi Shuhei, ο οποίος είναι τώρα κοντά στη μεγάλη γραμμή...ή έχει μπει ήδη, δεν είμαι σίγουρος. Ούτε ο αρχηγός ήξερε ακριβώς τον λόγο για τον οποίον ο πειρατής τους ήθελε υπό τις διαταγές του, αλλά...

Αλλά τι;, ρώτησε αμέσως ο Morgan.
αλλά έμαθα πως έχει υπό τις διαταγές του πολλούς μεγαλοληστές. Για κάποιο λόγο δεν χρησιμοποιεί κανέναν άλλον εκτός από ληστές...ίσως γιατί είναι πιο στάσιμου, αλλά δεν μπορώ να είμαι σίγουρος..., είπα.
Αχά...και με την αποστολή σου στο Dawn Island τι έγινε;, με ρώτησε.
Τα προβλήματα με τους ληστές λύθηκαν κι εκεί...ο Higuma ηττήθηκε και οι υπόλοιποι έλαβαν το μήνυμα δύο μέρες μετά..., απάντησα.
Ο Higuma, ε; Και που είναι τώρα;, απόρησε ο Morgan.
Είναι εδώ...τον παρέδωσα για φυλάκιση πριν έρθω να σας δω., του απάντησα.
Έξοχα. Θα φροντίσω να μάθουν οι ανώτεροι για την καλή σου δουλειά., μου είπε.
Μπορείς να πηγαίνεις τώρα, έχω και δουλειές να κάνω., μου είπε.
Βεβαίως. Θα μείνω στην πόλη για λίγες μέρες αν με χρειαστείτε ξανά κύριε Morgan., είπα και σηκώθηκα από την καρέκλα μου. Βγήκα από το γραφείο, κατέβηκα στον πρώτο όροφο και βγήκα από το κτήριο. Κατευθύνθηκα προς την πόλη και μπήκα μέσα σε ένα μπαρ.
Γεια σας...ένα sake θα ήθελα και κάποιες πληροφορίες..., είπα στον barman. Εκείνος μου έδωσε αυτό που παρήγγειλα.
Τι θα ήθελες να μάθεις;, με ρώτησε έπειτα.
Που θα μπορούσα να βρω ένα πανδοχείο εδώ γύρω; Χρειάζομαι κάπου να μείνω για λίγες μέρες., του απάντησα....

Πανδοχείο; Το ακριβώς διπλανό κτήριο είναι πανδοχείο. Επίσης..., ξεκίνησε να λέει αλλά ένας δυνατός χτύπος τον έκοψε. Και οι δύο γυρίσαμε προς την πηγή του ήχου κι αντικρίσαμε έναν άντρα να στέκεται στο κατώφλι της πόρτας.
Αν θέλεις να κάτσεις δεν χρειάζεται να χτυπάς την πόρτα. Δεν είναι δα και τόσο δύσκολο να ανοίξεις..., είπε ο barman.
Άσε με γέρο. Δεν είμαι εδώ για να κάτσω, αλλά για να πάρω το φόρο., είπε ο άντρας.
Φόρο...ποιο φόρο; Πλήρωσα όλους τους φόρους προχτές., έκανε ο barman.
Όχι πια...ο κύριος Morgan αποφάσισε πως ο φόρος του ήταν πολύ χαμηλός και τον διπλασίασε. Χρωστάς 1.500 Beli., είπε ο άντρας.
Μα...δεν έχω άλλα...πήρατε όλα τα λεφτά που είχα προχτές..., απολογήθηκε ο γέρος.
Συγγνώμη αλλά ο Captain Morgan δεν δέχεται τέτοιου είδους δικαιολογίες. Τώρα δώσε τα λεφτά πριν θυμώσω..., είπε ο άντρας, που προφανώς ήταν marine.
Κι εδώ είναι που επεμβαίνω...και από που κι ως που μπορεί ο Morgan να αυξάνει τους φόρους όποτε θέλει; Αυτή είναι αρμοδιότητα της παγκόσμιας κυβέρνησης και μόνο., πετάχτηκα εγώ.
Αυτό ισχύει στους κανονικούς φόρους, όχι σε αυτούς που επιβάλλει ο Captain Morgan. Εκτός αυτού, δεν σου πέφτει λόγος., είπε εκείνος.
Αφού δεν μπορώ να κάνω τίποτα -ακόμα-, ορίστε κύριε, η πληρωμή για το ποτό μου., είπα εγώ...

Σ'ευχαριστώ αλλά 60 beli δεν πρόκειται να βοηθήσουν την κατάσταση..., είπε ο γέρος. Εκείνη τη στιγμή έβγαλα από την τσέπη μου 2.000 beli και του τα έδωσα.
Κράτα τα ρέστα..., είπα.
Μα δε γίνεται να το δεχτώ αυτό...είναι δικά σου., είπε εκείνος.
Εμένα δε θα μου λείψουν 2.000 Beli, αλλά εσύ τα χρειάζεσαι. Οπότε κράτα τα, κι αν το θέλεις κι αλλιώς παρ' το ως δάνειο., του είπα.
Σ'ευχαριστώ πάρα πολύ...μ'έσωσες από τη φυλακή!, μου είπε.
Ορίστε τα λεφτά σου., είπε ψυχρά στον marine και του έδωσε τα 1.500 beli.
Δεν επιτρέπεται να σου τα δώσει άλλος...είναι φόρος για το κατάστημά σου., έκανε ο άλλος.
Όπως βλέπεις τα λεφτά ήταν πληρωμή για το ποτό μου, οπότε και έσοδα του καταστήματος. Επίσης, σου είπε κανείς πως επιτρέπεται να βάζετε δικούς σας φόρους;, του απάντησα εγώ προκλητικά.
Δεν είναι δική σου δουλειά, μείνε έξω από αυτό, μικρέ. Ένας απλός πολίτης δεν έχει καμιά αρμοδιότητα πάνω στη γνώμη του Captain Morgan., είπε αυτός. Με είχε περάσει για πολίτη, αφού δεν φορούσα τη στολή μου εκείνη την ώρα.
Τέλος πάντων, αυτά δεν είναι της ώρας. Πάρε τα λεφτά σου και φύγε., του είπα εγώ. Εκείνος δεν μίλησε παρά πήρε τα 1500 beli κι έφυγε αναγνωρίζοντας την ήττα του. Ήξερε πως αφού αγόρασα κάτι από το μαγαζί δεν ήταν δική του δουλειά αν θα άφηνα κάτι παραπάνω από την τιμή του ποτού μου ή όχι.

Μόλις έφυγε ο marine εγώ έβγαλα από το σακάκι μου το Den-Den-mushi μου και επικοινώνησα με τη βάση στη Loguetown.
Εδώ βάση loguetown. Τι θα ήθελες, συνάδελφε;, με ρώτησε καλοσυνάτα ένας marine, ο οποίος ήταν υπεύθυνος για την επικοινωνία της βάσης.
Καλώ από βάση στη Shell town. Ο Captain Morgan εκμεταλλεύεται τη θέση του ως αρχηγός των marine του νησιού για να καταπιέσει τους πολίτες. Βάζει δικούς του φόρους και σήμερα διπλασίασε έναν από αυτούς. Επίσης, όποιος δεν μπορεί να αντεπεξέλθει στους φόρους του και να τους πληρώσει εγκαίρως μπαίνει στη φυλακή. Θα ήθελα να μάθω αν κάτι τέτοιο είναι μέσα στις αρμοδιότητες του., ρώτησα εγώ.
Μισό λεπτάκι..., είπε αυτός και κατάλαβα πως έψαχνε στα αρχεία του για την απάντηση.
Το βρήκα. Όχι, δεν είναι. Κάτι τέτοιο έχουν το δικαίωμα μόνο οι Gorosei να κάνουν. Κανένας άλλος, όσο υψηλόβαθμος και να είναι., μου είπε έπειτα.
Ήμουν σίγουρος, αλλά χρειαζόμουν επιβεβαίωση...ζητώ άδεια να επέμβω., είπα κοφτά.
Ε...γι'αυτό πρέπει να σας συνδέσω με κάποιον άλλον...δεν έχω το δικαίωμα να σας δώσω τέτοια άδεια. Περιμένετε, θα συνδεθείτε το συντομότερο με κάποιον υψηλόβαθμο., μου είπε εκείνος...

Περίμενα αρκετή ώρα. Ο γέρος που διεύθυνε το bar στο οποίο βρισκόμουν με κοιτούσε γεμάτος περιέργεια και απορία.
Ζητήσατε κάποια άδεια;, ακούστηκε ξαφνικά μια βαριά φωνή.
Ναι...κοιτάξτε πως έχει η κατάσταση..., και του εξήγησα το όλο σκηνικό.
Λοιπόν, ως βάση κάποιου συνάδελφου marine δεν μπορώ απλά να πάω να επέμβω στις δουλειές του, καθώς βρίσκομαι σε νησί που είναι υπό την προστασία και την κυριαρχία του Captain Morgan. Αλλά, συνεχίζω να πιστεύω πως αυτό που κάνει είναι άδικο καθώς το μόνο που κάνει είναι να ευχαριστεί τον εαυτό του -και τους κοντινούς του marines, τα "τσιράκια" του δηλαδή- εις βάρος των κατοίκων. Οπότε ζητάω άδεια από κάποιον ανώτερο για να επέμβω, και να χρησιμοποιήσω τη βία, εάν αυτή είναι απαραίτητη., πρόσθεσα.
Κανονικά δεν μπορώ να σου δώσω αυτή την άδεια, αλλά τυχαίνει να είναι ο γιος μου σταθμευμένος σε εκείνη τη βάση, με αποτέλεσμα να μπορέσω να μαζέψω περισσότερες πληροφορίες για την "τυραννία" του Morgan την οποία μου λες εσύ. Θα επικοινωνήσω σύντομα μαζί σου για να εγκρίνω ή απορρίψω την αίτηση σου., είπε.
Εντάξει. Εγώ θα παραμείνω στο νησί για λίγο ακόμα., είπα κι έβαλα το Den den mushi πίσω στην τσέπη μου.
Ε...αν επιτρέπεται...με ποιον συζητούσες τόση ώρα;, ρώτησε ο barman που τα είχε λίγο χαμένα.
Α, με τα κεντρικά των marine για την East Blue, στη βάση της LogueTown., έκανα αδιάφορα.

Είσαι marine; Δεν το κατάλαβα..., έκανε αμήχανα.
Α, ναι, απλά δεν φοράω τη στολή μου αυτή τη στιγμή...δεν είμαι σε αποστολή, και μη όντας σταθμευμένος σε μια βάση όπως οι περισσότεροι marine, δεν έχω δουλειά αυτή τη στιγμή...που σημαίνει πως μου είναι πρακτικά άχρηστη...προτιμώ αυτά τα ρούχα., είπα. Είναι πιο άνετα εξ άλλου!, πρόσθεσα γελώντας.
Τέλος πάντων...τι σχεδιάζεις να κάνεις τώρα -αν επιτρέπεται βέβαια-;, με ρώτησε αλλάζοντας θέμα.
Τώρα δυστυχώς τίποτα...είμαι κολλημένος στην απραξία ώσπου να πάρω την άδεια που θέλω...μόλις μου δοθεί...πολλά., είπα εγώ.
Όταν λες πολλά...;, έκανε ο γέρος σε μια προσπάθειά του να με κάνει να του πω περισσότερα.
Εννοώ πως σκοπεύω να διώξω τον Morgan από το νησί...να μπει κάποιος άλλος, πιο δίκαιος, στη θέση του...Ξέρεις τι εννοώ., είπα εγώ.
Εννοείς πως θα αντιμετωπίσεις τον Morgan; Είσαι με τα καλά σου; Έχεις δει το χέρι του;, έκανε αυτός ξαφνιασμένος.
Κοίτα...είναι κάποια πράγματα που φαντάζουν ακατόρθωτα στα μάτια ενός μεγάλου ανθρώπου, όπως εσύ, χωρίς παρεξήγηση πάντα, αλλά που σε έναν νέο όπως εγώ που τώρα σχεδιάζει την πορεία του είναι απλώς ένα βήμα παραπέρα...μια πρόκληση που πρέπει να ξεπεράσω για να γίνω δυνατότερος..., είπα.
Συνέχισε...από τον τρόπο που τελείωσες την πρότασή σου κατάλαβα πως είχες κι άλλα να πεις...Μην σ'ενδιαφέρει για εμένα, δεν βαριέμαι να ακούω..., μου είπε αυτός...

Ε, λοιπόν έχεις δίκιο...ήθελα να προσθέσω κάτι ακόμα...αυτό που έλεγα ήταν πως είναι απλώς ένα ακόμα βήμα στο μεγάλο, και ίσως δύσκολο, μονοπάτι που έχω διαλέξει...αυτά είχα να πω, ευχαριστώ που με άκουσες., ευχαρίστησα τον άντρα.
Δεν κάνει τίποτα...ειδικά μπροστά σ'αυτό που έκανες εσύ για 'μένα..., μου είπε εκείνος.
Όπως είπα και πριν...εμένα δε θα μου λείψουν. Τέλος πάντων, πρέπει να πηγαίνω εγώ., είπα και σηκώθηκα. Βγήκα από το bar και πήγα στο διπλανό κτήριο, όπου μου είχε πει ο barman πως ήταν πανδοχείο. Μπήκα μέσα, πλήρωσα για ένα δωμάτιο και ξάπλωσα στο κρεβάτι μου. Κοιτούσα το ταβάνι και σκεφτόμουν. Όταν είχα πια σχεδιάσει το όλο πλάνο για το τι θα έκανα για να σταματήσω τον Morgan αν έπαιρνα την άδειά μου είχε ήδη νυχτώσει. Δεν σηκώθηκα, παρά έκλεισα τα μάτια μου και βυθίστηκα σε ύπνο...
...Ξύπνησα. Άκουγα τον ήχο του den-den mushi που προερχόταν από το συρτάρι που το είχα βάλει χτες βράδυ. Ανακάθισα στο κρεβάτι μου και το πήρα στα χέρια μου.
Παρακαλώ;, είπα.
Λοιπόν, επικοινώνησα με το γιο μου και σιγουρεύτηκα για την κατάσταση που επικρατεί στο νησί. Έχεις την άδεια που ήθελες, μπορείς να προχωρήσεις., μου είπε απευθείας.
Πολύ ωραία. Μια τελευταία ερώτηση όμως, ποιος θα αναλάβει τη βάση μετά;, ρώτησα.
Θα πεις στον Ripper πως υπάρχουν εντολές από εμένα για τη φυλάκιση του Morgan στη βάση και τη διεύθυνση αυτής από τον ίδιο., μου είπε...

Θα το κανονίσω. Ξεκινάω τώρα. Να δώσω αναφορά μετά;, ρώτησα τέλος.
Όχι. Την αναφορά θα δώσει ο Ripper και θα καλύπτει και τους δύο σας. Θα στείλω κάποιον από εδώ για να ανακρίνει τον Morgan σε τρεις μέρες. Θα είναι εκεί το συντομότερο. Αυτά., μου είπε κι αποσύρθηκε. Σηκώθηκα αμέσως από το κρεβάτι και ντύθηκα. Φόρεσα το κατάνα μου στη ζώνη και βγήκα από το δωμάτιό μου. Βγήκα στο δρόμο και κατευθύνθηκα προς τη βάση. Μπήκα μέσα και κατευθύνθηκα αμέσως προς το γραφείο του Morgan. Θα πήγαινα και θα έκανα τον Morgan να παραδοθεί με συνέπεια τη μάχη αν δεν υπακούσει. Άνοιξα διάπλατα την πόρτα και μπήκα μέσα. Εκείνος κοιτούσε και πάλι έξω από το παράθυρο όπως και την τελευταία φορά.
Ποιος είναι εκεί;, ρώτησε.
Εγώ είμαι, ο Luke Sykpe., απάντησα ευθέως.
Και τι θέλεις εδώ;. ρώτησε πάλι με έναν θυμωμένο και ενοχλημένο τόνο.
Έχω εντολή να τελειώσω την κυριαρχία σου σ'αυτή τη βάση και στο νησί γενικότερα. Οι ανώτεροι ξέρουν τι γινόταν στο νησί όλον αυτόν τον καιρό...τελείωσες, Morgan., είπα.
Αλήθεια; Και πως ακριβώς σκοπεύεις να με σταματήσεις;, ρώτησε με έναν αυτάρεσκο τόνο.
Αν δεν παραδοθείς θα αναγκαστώ να σε κάνω να παραδοθείς..., είπα αδιάφορα.
Πρέπει να με πιάσεις πρώτα!, είπε εκείνος και μου επιτέθηκε με το τσεκούρι του...

Εγώ έκανα πίσω για να αποφύγω την επίθεση. Μέχρι να καταλάβω τι συνέβαινε εκείνος είχε εξαφανιστεί στο διάδρομο. Πήγα γρήγορα στο παράθυρο. Άκουσα αναστάτωση στην κεντρική είσοδο, οπότε κατάλαβα πως περνούσε από εκεί. Έπρεπε να κατέβω γρήγορα. Πήρα φόρα και, χωρίς να το ξανασκεφτώ πέρασα μέσα από το τζάμι του παραθύρου και βρέθηκα ακριβώς μπροστά του, έναν όροφο πιο κάτω, στο εξωτερικό προαύλιο της βάσης.
Πας κάπου;, ρώτησα.
Απ'ότι φαίνεται δεν αποφεύγεται...ετοιμάσου να πεθάνεις., είπε και κοίταξε με νόημα το τσεκούρι που είχε αντί για χέρι...
O Morgan μου επιτέθηκε αμέσως και ξεκίνησε μια μάχη μεταξύ μας. Κατανάλωνα περισσότερη ενέργεια για να αποφεύγω τα δυνατά και βαριά χτυπήματα από το τσεκούρι του Morgan παρά για να του επιτεθώ εγώ. Παρ' όλα αυτά όλες οι επιθέσεις μου ήταν άχρηστες εναντίων του. Ό,τι κι αν προσπαθούσα να κάνω χρησιμοποιούσε το όπλο του ως ασπίδα, καθώς ήταν μεταλλικό και πολύ πλατύ και καθιστούσε τα χτυπήματά μου άχρηστα εναντίων του, καθώς μια γροθιά ή κλοτσιά δεν μπορούσε ούτε να γρατζουνίσει το τσεκούρι...
...Παλεύαμε επί ώρες. Και οι δύο είχαμε κουραστεί πολύ και βαριανασαίναμε.
~Τι θα κάνω τώρα...πρέπει να δοκιμάσω την καινούργια επίθεση...αλλά δεν το έχω ξαναδοκιμάσει και δεν ξέρω αν θα πετύχει...,σκέφτηκα.

~Όχι...δεν είναι έτοιμη ακόμα, πρέπει να τα καταφέρω με ό,τι έχω..., αποφάσισα τέλος. Κοίταξα προς το μέρος του Morgan και έσκασα ένα περιφρονητικό και ταυτόχρονα προκλητικό χαμόγελο.
Θα πεθάνεις μικρέ. Μεγάλος λάθος σου να τα βάλεις με τον αρχηγό των marine αυτού του νησιού, τον Captain Morgan!, είπε αυτός που συνέχιζε ακόμα και τώρα να μιλάει στο τρίτο πρόσωπο για τον εαυτό του...
Μπορεί να μην είναι σωστό που πολεμάω με έναν άλλο marine, αλλά έχω καθήκον προς όλους τους πολίτες που είναι υπό την τυραννία σου., του απάντησα εγώ, με στόχο να τον κάνω να θυμώσει.
Δηλαδή πιστεύεις πως θα νικήσεις;, γέλασε εκείνος.
Θα κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ...το αν θα νικήσω εξαρτάται από το πόσο άχρηστος είσαι!, του απάντησα προκλητικά.
Ώρα να πεθάνεις..., είπε αυτός θυμωμένος και μου όρμηξε. Εγώ περίμενα την κατάλληλη στιγμή και μόλις εκείνη έφτασε, λίγο πριν με κόψει στα δύο με το τσεκούρι του, παραμέρισα λιγάκι και αυτός χτύπησε το έδαφος, με αποτέλεσμα το χέρι του να χωθεί μέσα στο δάπεδο. Εγώ αμέσως γύρισα και του έδωσα ένα δυνατό χτύπημα με τον αγκώνα μου στο πίσω μέρος του κεφαλιού του, με αποτέλεσμα να πέσει στο έδαφος αναίσθητος...

Και τώρα, βάλτε αυτόν τον τρελαμένο από την υπερβολική δύναμη άντρα στη φυλακή μέχρι να έρθει ο υπεύθυνος από την Loguetown να ρυθμίσει την κατάσταση στο νησί. Επίσης, έχω εντολές να δώσω την αρχηγία της βάσης στον Ripper μέχρι να φτάσει ο προαναφερόμενος υπεύθυνος. Εγώ να πηγαίνω τώρα., είπα και κατευθύνθηκα προς την έξοδο της βάσης. Βγήκα στο δρομάκο που οδηγούσε από τη βάση των marine, που ήταν πάνω σε ένα λόφο στην πόλη Shell, και περίπου δέκα λεπτά αργότερα βρισκόμουν στο λιμάνι. Καθώς κοιτούσα για τη βάρκα μου, ανάμεσα στα αμέτρητα μικρά και μεγάλα πλοία που ήταν αραγμένα εκεί μια σκέψη μου ήρθε στο μυαλό:
~Και τι θα γίνει αν βρω κάποιον δυνατότερο από το Morgan αντίπαλο στο επόμενο νησί που θα βρεθώ; Έβγαλα από το σάκο που κρεμόταν στον ώμο μου ένα ημερολόγιο και το κοίταξα.
~Δεν έχω κάτι σημαντικό να κάνω...μπορώ να κάτσω στο νησί λίγο ακόμα...Να τελειωποιήσω και τη νέα επίθεση...θα ήταν αρκετή για να διαλύσει τον Morgan με ένα χτύπημα..., σκέφτηκα έπειτα. Κι έτσι πήρα την απόφασή μου. Θα καθόμουν δύο ακόμα μήνες στο νησί, για να προπονηθώ, να γίνω δυνατότερος για να μπορέσω να αντεπεξέλθω στις δυσκολίες που θα μου πρόβαλε το ταξίδι μου. Έτρεξα αμέσως στο τοπικό πανδοχείο και νοίκιασα ένα δωμάτιο. Έπεσα στο κρεβάτι μου και κοιμήθηκα αμέσως...

2 ΜΗΝΕΣ ΑΡΓΟΤΕΡΑ

Ήμουν στο δωμάτιό μου, στο πανδοχείο. Μάζευα τα πράγματά μου, ήταν ώρα να αφήσω επιτέλους το νησί αυτό. Πέρασα τη θήκη του σπαθιού μου στη ζώνη μου, φόρεσα το σακίδιό μου, με όλα τα πράγματά μου μέσα και βγήκα από το δωμάτιο. Κατέβηκα τις σκάλες και, 2 ορόφους πιο κάτω, στο ισόγειο, πλήρωσα τον πανδοχέα και βγήκα από το κτήριο. Αμέσως κατευθύνθηκα προς το λιμάνι, μπήκα στη βάρκα μου κι έβαλα, για ακόμη μια φορά, πλώρη προς το άγνωστο...

Ξύπνησα αργά...μέσα στο μεσημεριανό ήλιο. Κοίταξα πίσω μου. Ξαφνιάστηκα, γιατί το νησί από το οποίο είχα φύγει το προηγούμενο απόγευμα ήταν λιγότερο από 2 ώρες απόσταση από το σημείο που βρισκόμουν εκείνη τη στιγμή. Αμέσως κοίταξα μπροστά από τη βάρκα μου, είχε κολλήσει σε ένα βράχο. Καθώς καθόμουν καθόμουν ξανά μέσα στη βάρκα, το μάτι μου πέρασε από τη θήκη του σπαθιού μου, η οποία ήταν άδεια.
Μα τι στο...όταν βγήκα από το δωμάτιό μου το σπαθί ήταν στη θέση του...Πρέπει να πάω πίσω να το ψάξω. Ευτυχώς που κόλλησα στο βράχο τελικά και είμαι κοντά στο νησί...Δεν ξέρω τι θα έκανα αν το έχανα., είπα και ξεκίνησα να πηγαίνω πίσω στη Shell town. Μόλις έφτασα εκεί πήδηξα έξω από τη βάρκα μου και, χωρίς να το σκεφτώ δεύτερη φορά έτρεξα ευθύς στο πανδοχείο. Εξήγησα στον πανδοχέα το πρόβλημά μου κι εκείνος μου έδωσε το κλειδί του δωματίου...

Ανέβηκα τα σκαλιά τρία-τρία, μέχρι τον δεύτερο όροφο μπήκα στο δωμάτιο κι άρχισα να ψάχνω...
...δύο ώρες αργότερα κατέβηκα και πάλι στο ισόγειο, χωρίς να έχω βρει τίποτα. Έδωσα το κλειδί στον πανδοχέα και τον ρώτησα:
Μπήκε κανένας στο δωμάτιο αφού έφυγα εγώ;
Εεε....ναι ένας πειρατής έμεινε στο δωμάτιο για το βράδυ, αλλά έφυγε νωρίς το πρωί., μου απάντησε.
Μπορείτε να μου πείτε που πήγε;, ρώτησα εγώ ανυπόμονα.
Νομίζω πως είπε ότι κατευθυνόταν προς το Cursed Island της North Blue., είπε εκείνος και μου παρέδωσε ένα Wanted Poster. Αυτός ήταν., πρόσθεσε.
Αυτός?! Μα τι κάνει αυτός εδώ, το πλήρωμά του είναι στην Grand Line..., αναφώνησα εγώ, που αναγνώρισα τον πειρατή...ήταν ένας από τους άντρες του ορκισμένου μου εχθρού...του Hisagi, ο οποίος είχε μπει πρόσφατα στην Grand Line.
Δεν ξέρω..., έκανε ο άντρας.
Το ξέρω...ρητορική ήταν η ερώτηση. Ευχαριστώ για όλα., είπα εγώ και πετάχτηκα έξω από το κτήριο κι έτρεξα με όλη μου τη δύναμη προς το λιμάνι. Μπήκα στη βάρκα μου και άρχισα να κωπηλατώ όσο πιο γρήγορα μου επέτρεπαν οι δυνάμεις μου. Λίγες ώρες αργότερα είχα χάσει το νησί από τα μάτια μου. Κατευθυνόμουν πια προς το βορρά, στο Cursed island...

Όνομα: Luke Sykpe
Haki Points: -
Player of the Month Points: 8
Beli: 25.000
Bounty/Fame Points: 3.000.000
Παρατηρήσεις: Αρκετά καλή ιστορία, προσεγμένα και μεγάλα ποστς. Προσπάθησε να βάζεις λίγες παραπάνω δυσκολίες στον χαρακτήρα σου. Κατά τα άλλα πολύ καλή. Περιμένω την επόμενη.