Η πορεια προς την East Blue (Part2) Το νησι των νιντζα[Τελος]

Οσο περνουσε ο καιρος τοσο πλησιαζα στην East Blue και στην εκδικηση.
- 3 νησια ακομα για την East Blue... σκεφτηκα και απο την μια επαιρνα θαρρος αλλα απο την αλλη ανυπομονουσα να σκοτωσω τα καθικια που σκοτωσαν τους καλυτερους μου φιλους! Το επομενο νησι βρισκοταν 3 μερες μακρια απο το σημειο που βρισκομουν! Ετσι ειχα χρονο να σκεφτω τι θα κανω μολις φτασω στο νησι και τι χρειαζομαι απο το εκει για το ταξιδι! Οταν πλεον αποφασισα τι θα κανω, καθησα σε μια καρεκλα και απολαυσα για λιγο τον ηλιο. Βεβαια δεν μπορουσα να τον απολαυσω οσο θα ηθελα αφου το μυαλο μου γυρνουσε συνεχεια στην εκδικηση και στον τροπο που θα σκοτωσω τους 2 δολοφονους.

Υπηρχε και κατι αλλο που με διεκοψε απο την ηλιοθεραπεια μου. Συννεφα ειχαν αρχισει να μαζευονται στον οριζοντα. Ετσι καταλαβα οτι μια καταγιδα πλησιαζει.
- Ουτε λιγη ηλιοθεραπεια δεν μπορει να κανει κανεις χωρις να τον διακοψει κατι! Πφφ... Την μια ειναι καταιγιδα την αλλη μαρινς! Αμαν! ειπα.
Ειχα τα νευρα μου και ηξερα οτι αν δεν εκτονωθω καπου θα γινονταν πολυ χειροτερα τα πραγματα... Και για μενα αλλα και για τους γυρο μου. Η καταιγιδα με εφτασε στην επομενη μιση ωρα. Στην αρχη σαν ψιλοβροχο, στην συνεχεια σαν δυνατη βροχη και στο τελος ηρθαν και ο ανεμος με τα μεγαλα κυματα. Ετσι αρχισα να παλευω με την θαλασσα.

Προσπαθουσα να κρατησω το πλοιο στην πορεια του αλλα μετα απο λιγο τα κυματα εγιναν τεραστια ακι αυτο εγινε ακατορθωτο. Τωρα πλεον επρεπε να κρατησω το πλοιο ωστε να μην αναποδογυρισει απο τα κυματα Ετσι εφυγα απο την πορεια μου και παλευα οσο περισσοτερο μπορυσα για να σωθω απο αυτην τη καταιγιδα. Ορισμενα κυματα καλυπταν το πλοιο μου αλλα δεν με ακουμπουσαν αφου το πηδαλιο ηταν μεσα σε ενα μικρο δωματιο με παραθυρα. Ετσι δεν εχανα τις δυναμεις του φρουτου μου καθε φορα που ενα κυμα γεμιζε το καταστρωμα με νερο. Παλευα για αλλη μιση ωρα με τα κυματα ωσπου ενας κεραυνος επεσε στο καταρτι του πλοιου μου και βγηκα εξω απο το δωματιακι για να δω καλυτερα το μεγεθος της κατατσροφης. Εκεινη την στιγμη αλλο ενα τεραστιο κυμα χτυπησε το πλοιο και με παρεσσιρε ριχνοντας με πανω σε εναν τοιχο του πλοιου. Ετσι οπως ημουν χωρις τις δυναμεις μου και ανυμπορος να προστατευτω επεσα κατω λυποθυμος απο το χτυπημα. Τελικα δεν βγηκα νικητης νικητης απο την μαχη με την θαλασσα.

Η τρικυμια πεταξε εμενα και το πλοιο μου σε ενα νησι. Λογικα δεν ηταν το νησι που ηθελα να παω και αυτο με εκνευρισε πιο πολυ απο οσο ημουν ηδη.
- Που στο δ***** ειμαι τωρα? Πφφ... ΘΕΛΩ ΝΑ ΓΥΡΙΣΩ ΣΤΗΝ EAST BLUEEEE!! φωναξα και μετα απο λιγα κλασματα του δευτερολεπτου ακουστηκε και ο αντιλαλος απο ενα κοντινο βουνο. Το νησι φαινοταν ακατοικητο. βρισκομουν σε μια παραλια και μπροστα μου υπηρχε ενα δασος. Λιγο πιο διπλα απο εκει που ημουν υπηρχε ενα λοφακι οποτε ανεβηκα εκει για να δω καλυτερα το νησι. Η βροχη επεφτε δυνατη και δεν μπορουσα να δω πολλα. Το δασος εκτινοταν μεχρι εκει που μπορουσε να δει το ματι μου και λιγο προς τα αριστερα υπηρχε ενα μεγαλο βουνο, καλυμμενο κι αυτο απο δασος. Ακουσα απο μακρυα ενα βρυχηθμο ο οποιος με ανησυχησε για το τι μπορει να κρυβει το δασος!

Μετα απο αρκετη σκεψη αποφασισα οτι αφου βρεθηκα εδω μπορει να μου βγει σε καλο! Ετσι ετοιμασα εναν σακο με τα απαραιτητα για την εξερευνηση αυτου του δασους και ξεκινησα προς αυτο. Πριν καν μπω μεσα πεταχτηκε ενα βουβαλι. Παραξενευτηκα που βρεθηκα κατι τετοιο σε ενα νησι και μαλιστα βγηκε μεσα απο ενα δασος! Εδειχνε αγριεμενο και αφου φυσηξε μια φορα τα ρουθουνια του, μου επιτεθηκε. Ειχε πολυ περισσοτερη δυναμη απο οσο περιμενα κι ετσι παρολο που απεκρουσαν την επιθεση που μου εκανε με τα κερατα με πεταξε τουλαχιστον 5 μετρα πισω. Στην επομενη του επιθεση ημουν προετοιμασμενος και την απεφυγα με ταχυτητα. Επειτα με μια περιστροφικη κινηση το καρφωσα στην πλατη και ανεβηκα πανω του.

Αρχισε να τρεχει σαν τρελο απο τον πονο κι εγω κρατιομουν γαντζωμενοσ με τα δαχτυλα μου απο οπου μπορουσα. Προχωρουσε ολο και πιο βαθια στο δασος μεχρι που εφτασε σε ενα μικρο ανοιγμα. Εκει ειδα κατι που με τρομοκρατησε και με εκανε να θελω να τρεξω οσο πιο μακρια μπορουσα απο το σημειο. Μολις μπηκαμε στο ανοιγμα, τουλαχιστον 20 βουβαλια σηκωσαν το κεφαλι τους απο το εδαφος και το γρασιδι που ετρωγαν και με κοιταξαν. Δεν μπορουσαν να μου κανουν κακο λογω του φρουτου αλλα οπως και να δω το θεμα δεν θα ηταν καλο για την υγεια μου να εχω 20 βουβαλια να με κυνηγανε. Το βουβαλι που ειχα καβαλησει επεσε κατω νεκρο απο την αιμοραγια και στο επομενο δευτερολεπτο ολα τα υπολοιπα ετρεχαν προς το μερος μου.

Πετσοκοβα οποιο εβρισκα μπροστα μου αλλα καποια με χτυπησαν με το κεφαλι τους και με πεταξαν κατω. Μετα απο αυτο περιπου 10 βουβαλια ετρεχαν απο πανω μου, με ποδοπατουσαν και μου εριχναν κουτουλιες.
- Ittoryu Tatsumaki! ειπα κανοντας την συνηθισμενη κινηση με τα χερια μου σε σχημα λεπιδας και ειδα τα 4 που περνουσαν απο πανω μου να πεταγονται στον αερα και οπως πεφτουν να σκανε πανω σε αλλα 2 και να ειναι νεκρα ολα τους απο την δυναμη του χτυπηματος. 4 εμειναν αλλα εδειχναν φοβισμενα. Αρχισαν να τρεχουν να ξεφυγουν και καθως ετρεχα να τα αποτελειωσω προλαβα μονο το ενα! Τα αλλα ξεφυγαν μεσα στο δασος.

Σταματησα λαχανιασμενος και γεματος πληγες παρολο που ημουν σε μορφη ατσαλιου οταν με χτυπουσαν. Γυρισα στο σημειο που ειχε γινει η μαγαλη σφαγη διαλεξα ενα μεγαλο βουβαλι και το εβαλα για ψησιμο. Εστησα εκει και μια σκηνη για να κοιμηθω το βραδυ αφου οι ωρες ειχαν περασει και ειχε ερθει πλεον το απογευμα, καθως και δεν ηξερα που βρισκομουν μεσα στο δασος οποτε δεν ηξερα προς τα που ειναι το πλοιο μου. Οταν ψινοταν το κρεας αρχισα να ακουω γρυλισματα και βρυχηθμους γυρο απο το ξεφωτο στο οποιο βρισκομουν. Ετοιμαστηκα για μαχη και κοιτουσα προσεκτικα γυρο μου για να δω απο που θα ερθει ο εχθρος. τελικα 3 τιγρεις εμφανιστηκαν, ετοιμες για επιθεση.

Πρεπει να ηθελαν το κρεας που εψηνα αφου το κοιτουσαν ολ την ωρα. Λιγη προσοχη εδιναν σε εμενα! Αλλα δεν θα τους το εδινα χωρις μαχη!
- Τοσα ψωφια βουβαλια υπαρχουν εδω! Αυτο που ψηνω για να φαω θελετε? ειπα ενοχλημενος και εκανα τα χερια μου λεπιδες. Ορμιξαν κατα πανω του αλλα ξαφνιαστηκαν οταν τους σταματησα και εκανα μια βαθια πληγη στην μια τιγρη και την πεταξα πανω σστις αλλες 2.
- Μολων λαβε. ειπα και ετρεξα καταπανω τους. Καθως κατεβαζα το χερι για να χτυπησω την μια αυτη ενοιξε το στομα της και επιασε το χερι μου με τα δοντια. Ομως με το αλλο χερι της εκοψα το κεφαλι. Η αλλη με δαγκωσε στα πλευρα αλλα εσπασαν τα δοντια της αντι να παθω κατι περα απο μια μικρη γραντζουνια.

Αφου πεθανε στον πονο μαζευτηκε προς τα πισω και αρχησε να κλαιγεται. Επειτα αφου σηκωσα το χερι και την σημαδευα εφυγε τρεχοντας και χαθηκε μεσα στο δοσος.
- Ηλιθιο ζωο ειπα κοιταντας τις τρυπες απο τα δοντια της στην μπλουζα μου. Ηταν η αγαπημενη μου μπλουζα!
Εκατσα κατσουφιασμενος στο δαπεδο και κοιτουσα το κρεας μεχρι να ψηθει. Τελικα οταν ψηθηκε αρχισα να τρωω με μανια αφου ειχα σχεδον μια μερα να φαω και ολες αυτες οι μαχες με εκαναν να πεινασω. Ετσι μετα απο λιγο υπηρχε ελαχιστο κρεας πανω στα κοκκαλα και το στομαχι μου ηταν ετοιμο να σπασει απο το πολυ φαγητο! Αμεσως μετα ασβησα την φωτια και επεσα ξερος για υπνο.

Η επομενη μερα ηταν ηλιολουστη και δεν ειχε καμια σχεση με την προηγουμενη μερα. Οταν σηκωθηκα μου μυριζε απο μακρια φαγητο. Ετσι ακολουθησα την μυρωδια για να δω που θα με εδηγησει. Μετα απο λιγη ωρα εφτασα στο σημειο απο οπου ερχοταν η μυρωδια! Ηταν ενα μικρο χωριο στην μεση του δασους. Ημουν κρυμενος μεσα στα φυλλα για να μην με παρει ειδηση κανεις κι ετσι παρατηρησα λιγο τους ανθρωπους που εβλεπα μπροστα μου. Ολοι φορουσαν παρομοια ρουχα σαν αυτα που φορανε οι νιντζα. Φαινονταν φιλικοι ο ενας με τον αλλο αλλα δεν ηξερα τι συμπεριφορα θα επειδικνυαν σε εναν ξενο. Τελικα μετα απο λιγο πηρα την αποφαση να βγω απο το σημειο που ημουν κρυμενος.

Μολις με ειδαν ολοι παρατησαν τις δουλειες τους και γυρισαν προς το μερος μου.
- Ποιος εισαι και τι θες στο χωριο μας? ειπε ενας που εμοιαζε πιο πολυ με σουμο παρα με νιντζα. τελικα ηταν εχθρικοι με τους ξενους. Αν τους ελεγα οτι ειμαι και πειρατης τοτε μαλλον δεν θα γλυτωνα το κυνηγητο. Ετσι τους ειπα μισα ψεματα και μιση αληθεια.
- Ειμαι ενας ταξιδιωτης-εξερευνητης και ναυαγησα εδω με το πλοιο μου υστερα απο μια μεγαλη καταιγιδα. Ψαχνοντας μεσα στο δασος βρηκα το χωριο σας. Αμεσως ενας αλλος ηρθε απο πισω τους. Κρατουσε στα χερια του το Wanted Poster μου.
- Ψεματα λεει! Ειναι ο διασημος πειρατης και καταζητουμενος για 154.000.000 beli, Messi D. Teo. Τοτε ολοι μαζι ετοιμαστηκαν για επιθεση.

Βρισκονταν σε σταση μαχης αλλα δεν μου επιτεθηκαν. Ο τυπος που με αναγνωρισε εδειξε σε ολους το Poster μου για να τον πιστεψουν και επειτα με πλησιασε και με ρωτησε:
- Γιατι μας ειπες ψεματα? Νομιζες οτι θα μας ξεγελασεις?
- Αν ελεγα απο την αρχη οτι ειμαι πειρατης θα ειχα καλυτερη αντιμετωπηση? απαντησα ειρωνικα.
- Οχι αλλα αυτο δεν εχει σημασια! Οι ξενοι δεν ειναι ευπροσδεκτοι στο χωριο μας και ειδικα αυτοι που ειναι καταζητουμενοι.
- Τοτε αξiζε η προσπαθεια να σας πεισω! ειπα.
Εκεινη την στιγμη ο τυπος που βρισκοταν μπροστα μου εκανε νοημα στους ανθρωπους, οι οποιοι μαζευονταν ολο και περισσοτεροι, να μου κανουν επιθεση. Αρχισα να τρεχω μεσα στο δασος για να βγω στην παραλια και να φυγω απο αυτο το νησι.

Αμεσως ολοι ετρεξαν απο πισω μου. Ημουν πιο γρηγορος απο αυτους αλλα δεν ηξερα που να κατευθηνθω σε αντιθεση με αυτους που ηξεραν προφανως τα παντα γι αυτο το δασος! Ετσι, αν και ειχα ξεφυγει για λιγο στην αρχη τελικα με προλαβαν. Πολεμησα με μερικους και τους εριξα κατω αιμοφυρτους. Ομως οσο πολεμουσα τοσο προχωρουσα προς τα πισω. καποια στιγμη συνηδητοποιω οτι πισω υπαρχει ενας βαθυς γκρεμος. Απεναντι του συνεχιζοταν το εδαφος σε αποσταση 5-5 μετρων απο το σημειο που βρεισκομουν, δηλαδη σην ακρη του. Οταν εφτασα διπλα στον γκρεμο κοιταξα κατω και ειδα πολλα κοκκαλα και κρανια. "Πρεπει να εχουν πεθανει πολλοι εδω μεσα" σκεφτηκα. Επειτα ειδα ενα μακρυ φυτο να κρεμεται διπλα μου.
- Δεν εχω τιποτα να χασω. ειπα και κρεμαστηκα απο αυτο εχοντας παρει φορα για να παω απεναντι. Υπηρχαν αλλα 2 τετοια φυτα και ετσι δεν μπορουσαν να με ακολουθησουν ολοι αυτοι που ακολουθουσαν τωρα. Ετσι οταν εφτασα απεναντι ειχα μολις 2 αντιπαλους. Ο ενας απο αυτους ομως ηταν ο αρχηγος τους.

Ο ενας εχασε ευκολα. Ο αρχηγος τους ομως δεν ηταν τοσο ευκολος αντιπαλος. Ετσι η μαχη μας κρατησε λιγη ωρα και ειχαν αρχισει να μαζευονται σιγα σιγα αρκετοι νιντζα γυρο μας.
- Ως αρχηγος αυτου του λαου των νιντζα δεν θα σε αφησω να νικησεις ειπε και με μια κινηση με εριξε κατω. Επειτα εβγαλε ενα katana και πηγε να με καρφωσει.
- Ξεχνας κατι... ειπα χαμογελοντας. Την στιγμη που ηρθε αποπανω μου και ηταν ετοιμος να με καρφωσει, κανω το ποδι μου ατσαλι και το καρφωνω στην κοιλια του. Μπορω ολοκληρος να γινω ατσαλι. συμπληρωσα και τον πεταξα με δυναμη πανω σε οσους βρσκονταν απο την μερια του γκρεμου. Ετσι επεσαν ολοι μαζι μεσα στον γκρεμο. Ηταν μολις 2 αυτοι που ειχαν προνοησει να μην στεκονται απο την μερια της τρυπας και ετσι δεν ειχα πολυ δουλεια να κανω για να ξεφυγω.

Ετσι οσο οι υπολοιποι προσπαθουσαν ακομα να περασουν στην μερια μας, εγω νικησα και τους 2 αφηνοντας τους τραυματισμενους ετρεχα προς μια κατευθηνση ελπιοντας να με βγαλει στο πλοιο μου. Ετρεχα για πολυ ωρα ακομα μεσα στο δασος μεχρι που εφτασα σε ενα σημειο της παραλιας. Δεν εβλεπα πουθενα το πλοιο μου, οπως ηταν λογικο, κι ετσι επρεπε να διαλεξω μια κατευθυνση να παω! Επρεπε να διαλεξω γρηγορα γιατι οι νιντζα με πλησιαζαν (το καταλαβαινα απο τους θορυβους μεσα στο δασος πισω μου). Τελικα πηγα προς τα δεξια. Ηταν η λαθος πλευρα απο οτι καταλαβα για τι ετρεχα για πανω απο 2 ωρες μεχρι να φτασω στο πλοιο μου. Οταν εφτασα ημουν κατακοπος και λαχανιασμενος, ομως δεν ειχα καιρο για χασιμο! Ετσι ανεβηκα στο πλοιο και αρχισα να απομακρυνομαι οσο πιο γρηγορα μπορουσα. Οι νιντζα καταφεραν να ερθουν στο σημειο που βρισκομουν αλλα ειχα φυγει ηδη απο την παραλια. Τους ακουσα να βριζουν και να με καταριουνται αλλα δεν εδωσα σημασια! Εφυγα ζωντανος και απο αυτο το νησι.