Η πορεια προς την East Blue (Part4) Επαναστατες και Marines[Τελος]

Με τα απο την περιπετεια στο νησι των ρομποτ, ηλπιζα να μην αντιμετωπισω αλλο εμποδιο μεχρι τον γυρισμο μου στην East Blue. Ο προορισμος μου εδω και μια βδομαδα ηταν το Avalon Island αλλα παντα κατι γινοταν και αντι να πλησιαζω απομακρυνομου απο το νησι αυτο. Την μια φορα καταιγιδα την αλλη φορα marines σαν καποιος να μην ηθελε να φτασω εκει. Το ταξιδι αυτη την φορα δεν ειχε διακοπει μεχρι τωρα απο κατι. Ηταν ηρεμο και χωρις πολλες απαιτησεις απο αποψη πλοηγησης (ευτυχως γιατι δεν ειχα και πολλες δυνατοτητες σε αυτον τον τομεα). Μια μερα περασε και το μονο που εκανα ηταν να παιζω μουσικη και να κοιταω τα δελφινια που ακολουθουσαν το πλοιο μου γεματα χαρα.

Η δευτερη μερα ξημερωσε και εφερε μαζι της ενα ψιλοβροχο. Δεν ηταν καταιγιδα αλλα ηταν σπαστικο αφου μονο που εβλεπες τετοιον καιρο σου χαλουσε η διαθεση. Ετσι Κλειστηκα στο δωματιακι που ειχε το πλοιο και εκανα οτι μπορουσα για να μην βαριεμαι. Μαζεψα ολη την ακαταστασια που ειχα δημιουργησει τις προηγουμενες μερες μεσα στην καμπινα. Επειτα απο αρκετες ωρες καταφερα να τελειωσω το καθαρισμα.
- Πως στο καλο μαζευτηκε τοση σαβουρα? αναρωτηθηκα βλεποντας τον σωρο απο σκουπιδια που επρεπε να πεταξω οταν θα εφτανα στο νησι. Μετα απο αυτο εφτιαξα κατι να φαω αφου ολη αυτη η δουλεια μου εφερε πεινα! Επειτα, αφου εφαγα, εκατσα και επαιξα για αλλη μια φορα κιθαρα μιας και δεν ειχα τιποτα αλλο να κανω.

Την επομενη μερα το πρωι απογοητευτηκα οταν ειδα οτι ο καιρος δεν εχει αλλαξει καθολου. Καθομουν και κοιτουσα την βροχη απο το παραθυρο και περιμενα καρτερικα την ωρα που θα εφτανα στο νησι. Υστερα απο ενα μισαωρο ατελειωτης βαρεμαρας να κοιταζω την βροχη επιτελους το ειδα! Το Avalon Island βρισκοταν μπροστα μου. Ηταν ολα σχεδιασμενα (απο το που θα αφησω το καραβι μεχρι το πως θα μπω στην πολη χωρις να με αναγνωρησει κανεις και πως θα φυγω με ασφαλεια απο το νησι) ετσι ξεκινησα τις ετοιμασιες για το σχεδιο μου. Οταν πλησιασα αρκετα το νησι αλλαξα τη πορεια μου για να παω και να σταματησω σε ενα μικρο κολπο που ειχα βρει λιγο εξω απο την πολη.

Μετα απο μια ωρα ανυπομονισιας αγκυροβολησα στο νησι. Κατεβηκα απο το πλοιο και σιγουρευτηκα οτι κανεις δεν παιρνουσε εκεινη την στιγμη απο το σημειο. Ειχα ακουσει οτι υπαρχει μια βαση των marines στο νησι και γι αυτο ημουν τοσο προσεκτικος. ΕΤσι ξεκινησα την πορεια μου προς την πολη. Εφτασα σε ενα λοφο ακριβως διπλα στην πολη. Απο εκει μπορουσες να την δεις ολοκληρη. Απο το θεαμα που αντικρισα εμεινα εκπληκτος. Καταρχας η πολη ηταν γεματη ψηλα πετρινα κτηρια. Δεν εβλεπες πουθενα δεντρα η πρασινο γενικοτερα. Σε οσα σημεια των δρομων δεν κρυβονταν απο τα κτηρια και μπορουσα να δω εβλεπα ολο και καποιον να κανει παρανομειες. Ειτε εκλεβαν ειτε χρηματιζοταν καποιος και γενικα φαινοταν πολυ διεφθερμενη η πολη.

Κατηφορησα τον λοφο και μπηκα μεσα στην πολη. Ολοι με κοιτουσαν με καχυποψια. Εγω τους αγνοουσα και συνεχιζα την πορεια μου. Εψαξα να βρω την αγορα. Τελικα δεν τα καταφερα και ετσι ρωτησα μια κοπελα για το που ακριβως ειναι.
- Θα πατε πατε σε εκεινο το δρομο και στη συνεχεια θα στριψετε στο δευτερο στενο αριστερα. Επειτα πηγαινετε ολο ευθεια και φτασατε.
- Ευχαριστω πολυ της ειπα κανοντας μια υποκλιση σαν τζεντλεμαν που ειμαι. Εκεινη χαμογελασε και απομακρυνθηκε. Ακολουθησα την πορεια που μου ειπε. Ετσι επιτελους εφτασα στην αγορα. Αρχισα να κοιταω τα μαγαζια και ταυτοχρονα εριχνα κλεφτιες ματιες στον δρομο για να δω αν υπαρχει κανεις απο τους marines στην περιοχη.

Δεν φαινοταν κανενας κι ετσι ειχα αρχισει να ειμαι πιο ανετος. Αυτο που εκανε ιδιαιτερη εντυπωση ειναι η φτωχεια που υπηρχε στην συγκεκριμενη περιοχη. Ολοι ηταν πολυ λιτα ντυμενοι και καποιοι φορουσαν κουρελιασμενα ρουχα. Καποιοι μαλιστα ζητιανευαν γιατι δεν ειχαν χρηματα να ζησουν. Προσπαθησα να το παραβλεψω αυτο και συνεχισα τα ψωνια μου. Μετα απο μια περιπου ωρα ειχα γεμισει με σακουλες γεματες πραγματα, απο τα οποια τα περισσοτερα θα ειχαν καταναλωθει και χρησιμοποιηθει μεχρι να φτασω στο επομενο νησι. Ομως ολοι με αγριοκοιτουσαν και ειχαν αρχισει να μαζευονται και να ψυθυριζουν διαφορα! Ειχα τελειωσει τα ψωνια μου οποτε το θεωρισα καλυτερο να επιταχυνω το βημα μου γιατι πιθανως να ειχαν καταλαβει ποιος ειμαι.

Ξαφνικα καποιος φωναξε:
- Εϊ εσυ με τις τσαντες! Δεν γυρισα αμεσως αλλα σταματησα να περπαταω.
- Σε εσενα μιλαω, που σταματησες να περπατας! Τοτε γυρισα και του ειπα:
- Τι θες ρε φιλε? Δεν βλεπεις οτι βιαζομαι?
- Καταρχας, αλλαξε αυτο το υφακι για τι δεν σε συμφερει να μου μιλας ετσι εδω.
- Καλα λεγε τι θες και ασε τις απειλες. του ειπα χωρις να αλλαξω καθολου το υφος μου.
- Παραβλεπω την αγενεια σου προς το παρον και μπαινω στο θεμα μας. Που βρηκες τοσα χρηματα για ολα αυτα τα ψωνια? με ρωτησε ενω εβαλε το χερι του πισω απο την πλατη του.
- Δεν σε αφορα! Απο οτι βλεπω ολοι φτωχοι ειναι εδω οποτε καταλαβαινω τον λογο που ζηλευεις.
- Ζηλευω εγω? Καλο! Εσας τους πλουσιους σας θελω ολους να σας δω να βραζετε στην κολαση για οσα μας εχετε κανει! ΕΠΑΝΩ ΤΟΥ! φωναξε και αμεσως 20 ατομα εβγαλαν σπαθια και πιστολια αυτος εβγαλε το χερι απο την πλατη κρατοντας ενα οπλο.

Αρχισα να τρεχω με τις τσαντες στα χερια. Ηταν δυσκολο αλλα τα καταφερνα. Σφαιρες περνουσαν ξυστα απο μενα αλλα καποιες πετυχαιναν τις τσαντες. Ετσι καποια πραγματα επεφταν στο δρομο. Ορισμενοι σταματουσαν να με κυνηγανε και μαζευαν αυτα που επεφταν προφανως για να τα κρατησουν γα τον εαυτο τους. Καποια στιγμη ειδα απο μακρυα εναν αντρα στην πορτα ενος μπαρ να μου κανει νοημα να μπω μεσα. Δεν ειχα και πολλες επιλογες απο την στιγμη που ειχαν αρχισει να με φτανουν ολο και περισσοτερο. Ετσι οταν εφτασα στο μπαρ μπηκα μεσα. Ο τυπος που μου ειπε να μπω μεσα σταθηκε στην εισοδο και δεν αφησε κανεναν απο αυτους που με κηνυγουσαν να μπει.

- Ασε μας να τον πιασουμε Ken! Μην μας εμποδιζεις στο να πιασουμε εναν απο αυτους!
- Λυπαμαι αλλα οσοι χρειαζονται βοηθεια ειναι ευπροσδεκτοι εδω! Ξερτε την γνωμη μου για ολα οσα κανετε και εσεις και οι marines απο την αλλη! Οποτε ξερετε οτι τιποτα δεν θα αλλαξει την αποφαση μου. ειπε και εκλεισε την πορτα χωρις να ακουσει την γνωμη τους.
- Ευχαριστω ειπα αφηνοντας τις σακουλες σε ενα τραπεζι και δινοντας του το χερι μου. Εκεινος δεν ανταπεδωσε. Με προσπερασε και πηγε και μου εφερε μια κανατα κρασι. Επειτα με ρωτησε:
- Δεν θυμαμαι να σε εχω ξαναδει στα μερη μας. Ξενος εισαι?
- Ναι! Ηρθα εδω απλα για να παρω καποιες προμηθειες για το ταξιδι μου.
- Λαθος νησι διαλεξες μικρε. ειπε γεματος πικρια στην φωνη του, καθαριζοντας το ποτηρι που μου εφερε για το κρασι.

Αυτο το τελευταιο μου προξενησε μεγαλη περιεργεια κι ετισ τον ρωτησα:
- Τι εννοειτε? Γιατι διαλεξα λαθος νησι? με κοιταξε για μια στιγμη, αφησε το ποτηρι στο τραπεζι κι εκατσε σε μια καρεκλα διπλα σε εμενα.
- Σε αυτο το νησι υπαρχει ενας εμφυλιος πολεμος αναμεσα στους πλουσιους και στους μικρομεσσαιους. Αυτος ο εμφυλιος παιρνει μεγαλυτερες διαστασεις αν αναλογιστει κανεις οτι απο την μια τους πλουσιους τους στηριζουν οι marines αι απο την αλλη τους φτωχους τους στηριζει μια "κρυφη" βαση επαναστατων που υπαρχει στο νησι. Υπαρχουν και αυτοι που δεν παιρνουν θεση σε ολο αυτο και ειναι αυτοι μονο που μπαινουν στο μπαρ μου. Μακαρι να ηταν αλλιως η κατασταση και να ερχοσουν στο νησι μας οσο ηταν ακομα στις δοξες του πριν βαλουν ιδεες στους πολιτες οι επαναστατες. ειπε και αφου γεμισε ενα ποτηρι κρασι το ηπιε ολο μονορουφι.

Καταλαβα οτι η κατασταση στο νησι ηταν δυσκολη. Επισης καταλαβα οτι αυτοι που με κινηγουσαν με ειχαν περασει για πλουσιο που εκανε προκλητικα τα ψωνια του σε συνοικια τους. Για κανα μισαωρο ακομα εκατσα στο μπαρ και επινα με τον ιδιοκτητη του. Καποια στιγμη του ειπα:
- Αφηνω τις τσαντες εδω! Θα γυρισω σε μια ωρα να τις παρω και να φυγω απο το νησι. Ειχε καποιες αντιρρισεις αλλα εφυγα γρηγορα και δεν προλαβε να με σταματησει. Βγηκα εξω και εκει δεν υπηρχε κανεις. Ετσι κατευθηνθηκα προς την αντιθετη κατευθηνση απο αυτη που ειχα ερθει. Ηθελα να δω πως ειναι η κατασταση και στις "πλουσιες" περιοχες για να δω ποιος ειχε δικιο.

Δεν εβρισκα τροπο να παω αφου ηταντεραστια πολη και μαλλον για αλλη μια φορα ειχα χαθει. ηξερα πως να παω πισω αλλα δεν ηξερα προς τα που να παω για να βρω αυτες τις περιοχες. Σκαρφαλωσα σε ενα κτηριο και ειδα καποια πολυτελη σπιτια καποια αποσταση μακρυα απο εκει που βρισκομουν. Ετσι κατευθυνθηκα προς τα εκει. Εστριψα σε ενα στενο και ειδα μια περιπολια των marines. Ετσι ξαναγυρισα γρηγορα λιγα βηματα πισω, εβαλα κουκουλα, για να μην με αναγνωρισουν, και συνεχισα την πορεια μου. Ακομα δεν ειχα φτασει στα σιτια που ηθελα να παω και ακουσα φασαριες. Κατευθηνθηκα προσεκτικα προς τα εκει και οταν εφτασα κοιταξα τι εκανε τοση φασαρια. Καποιοι marines πολεμουσαν με καποιους αλλους, οι οποιοι προφανως ηταν επαναστατες! Αναμεσα σε αυτους ηταν και μια γυναικα, η οποια παλευαι καιλυτερα απο τους περισσοτερους...

Παρακολουθουσα για λιγο την μαχη ωσπου καταλαβα για πιο λογο πολεμουσαν. Οι επαναστατες ειχαν παει να κλεψουν ενα απο τα σπιτια των πλουσιων. Ετσι ταχθηκα με το μερος των marines για πρωτη φορα στην ζωη μου! Πολεμουσα μαζι τους τους επαναστατες και κερδιζαμε. Ολοι ειχαν αρχισει να απορουν αφου με ειχαν αναγνωρισει. Δεν εκαναν τιποτα ομως αφου μεχρι την στιγμη που εμφανιστηκα εχαναν και τωρα ειχαν το πλεονεκτημα. Η κοπελα που πολεμουσα σαν αντιπαλος μας με αναγνωρισε κι αυτη και μου ειπε:
- Γιατι βοηθας τους Marines? Δεν πρεπει να τους δινουμε καμια βοηθεια! Εσυ εισαι απο τους μεγαλυτερους καταζητουμενους! Σου εχουν κανει την ζωη μαρτυριο και τους βοηθας?
- Σε αυτο που κανουν εχουν αυτη την στιγμη εχουν δικιο! Με αυτα που κανετε ολα γινονται χειροτερα! Δεν θα πετυχαιτε τιποτα κλεβοντας αλλους πολιτες!
- Εσυ εισαι ενας ξενος! Δεν μπορεις να το ξερεις αυτο!
- Εχουν δει πολλα τα ματια μου και πιστεψε με ξερω καλα τι λεω! απαντησα.

- Αφου δεν βαζεις μυαλο τοτε εισαι κι εσυ αντιπαλος μας! μου ειπε και μου επιτεθηκε. Αρχισαμε να πολεμαμε αλλα εγω δεν εκανα επιθεσεις. Δεν ηθελα να χτυπησω γυναικα. Εκεινη μονο με βαραγε αλλα χωρις αποτελεσμα. Καποια στογμη καταλαβα οτι δεν ειχε την δυναμη να μου κανει ουτε γραντζουνια, παρολο που ειχε νικησει τοσους marines. Ετσι εγινα ολοκληρος ατσαλι και απλα στεκομουν ορθιος χωρις να κουνιεμαι. Βαραγε για ενα 5λεπτο μεχρι που το καταλαβε και η ιδια.
- Σορρυ αλλα αυτο ειναι για το καλο σου. της ειπα και της εριξα μια δυνατη μπουνια και επεσε αναισθητη κατω. Την σηκωσα στους ομους μου και αρχισα να τρεχω προς το μπαρ του Ken, αφου πρωτα σιγουρευτηκα οτι οι marines θα νικουσαν αυτη την μαχη.

Με ακολουθησαν 2-3 απο τους επαναστατες αλλα καταφερα και τους ξεφυγα ευκολα. Ετσι οταν εφτασα στο μπαρ οσοι ηταν μεσα εμειναν εκπληκτοι απο το ατομο που εφερα. Τους εξηγησα τι εγινε, αλλα και παλι ειχαν ενστασεις για να την κρατησουν εκει μεχρι να συνελθει. Ετσι εγω τους απαντησα τσαντισμενος με την συμπεριφορα τους:
- Κοιταξτε πως εχει το πραγμα. Στην μαχη που βρισκομασταν θα εχανε σιγουρα οποτε την προστατευσα! Εγω την εφερα εδω μπας και της αλλαξετε γνωμη και λογικευτει λιγο, για να ξαναερθει η ειρηνη στο νησι. Απο δω και περα ειναι δικο σας θεμα τι θα κανετε. Δεν με νοιαζει αν θα καταστραφει η πολη η το νησι ολοκληρο απο αυτον τον εμφυλιο. Εγω εχω μια εκδικηση που με περιμενει οποτε φευγω! Πηρα τις τσαντες και βγηκα στο μαγαζι χωρις να προλαβει να πει κανεις τιποτα. Γυρισα στο πλοιο μου και εφυγα για τον επομενο και τελευταιο σταθμο μου πριν γυρισω πισω.

Όνομα: Messi D. Teo
Haki Points: 0
Player of the Week Points: 7
Beli:18.000
Bounty: -

Καλη ιστορια! Ωραια πλοκη. Εκανες κατι μη αναμενομενο βοηθωντας τους μαρινς. Καλο. συνεχισε την καλη δουλεια!